Irritatie naar hond bobby en kattemens

Ja je kan de situatie heel goed en nuchter verwoorden.

Daarom vrees ik ook dat Bobby van jou niks liefde zal krijgen , ook niet in de toekomst. Het is nu eenmaal zo en je aanvaard het nu zelfs al. 

Hier gaat niks nog veranderen. 

Arme hond, die voelt dat zekers aan. Vooral omdat jij er wsch het meeste mee thuis bent. 

Wat gaat het worden als hij ouder wordt en meer van je gaat eisen qua verzorging, ?????

Gaat hij dan het huis uit gaan op leeftijd? Neen dat wilt ge wsch ook niet , dus is mijn raad. 

Nu goeie nieuwe thuis zoeken voor Bobby waar iedereen hem graag heeft. Een dier verdiend het van geliefd te worden , niet gewoon maar getolereerd. 

Bobby voelt dit ook en kan jou niet Gelukkig krijgen.. erg frustrerend voor hem..

Je zegt eigenlijk dat de enigste in huis die echt gek met hem is, is je zoon. Je kan een hond niet ongewenst in huis houden voor je zoon... Dat doet de hond echt geen goed..

Ik ken jouw eerdere topics hierover niet.

En ik moet toegeven dat ik het gevoel wel kan begrijpen.  Ik ben ook niet gek op iedere hond. Datis okook meteen de reden waarom ik nooit voor een pup zou gaan, maar voor een herplaatser.

In deze situatie zou ik op zoek gaan naar een goed baasje voor bobby die hem alles kan geven wat hij verdient.

Het lijkt me inderdaad niet dat dit gevoel nog gaat veranderen aangezien je al veel geprobeerd hebt.

Succes in elk geval! 

Ik heb al je eerdere topics gevolgd, en ik denk dat je nu toch wel op het einde zit van 'proberen een band te scheppen'.

Wat ik me af vraag (ik kan er naast zitten hoor) probeer jij wel de LEUKE dingen van je hond te zien? Aandacht te besteden aan alles wat goed gaat?.

Ik vind niet dat je een hond kunt houden alleen om je zoon.. Hoe erg het ook is.... Bobby verdient liefde van heel het gezin.... Want dat je aangeeft dan je man het vaak ook wel 'met hem kan vinden' vind ik ook deels zorgwekkend..... Als echt alleen jouw zoon degene is die 'zijn beste vriend is' denk ik dat het voor Bobby beter is om een nieuw thuisje te zoeken.... 

Succes... Goed dat je zoveel geprobeerd hebt. Maar ergens houdt het ook op helaas.....

Ook ik heb je al vanaf het begin gevolgd over Bobby en je ook veel tips gegeven. Jammer om te horen dat je band nog steeds hetzelfde is. Ik denk inderdaad dat je er veel aan hebt gedaan om een band te krijgen met hem maar als het er nog steeds niet is moet je toch is over wegen om een ander huisje te zoeken voor hem. Want ook jij wilt toch het beste voor je hond. En verdiend hij niet een baasje die wel 100 procent voor hem gaat. Ik snap dat je het lastig vind maar denk er is goed over na. Stel nou dat je iemand vind die alles voor hem over heeft, dat zou toch geweldig zijn. 

Tja...

Hey Mira,   Meid wat ga jij door een moeilijke tijd heen, ik kan het heel erg goed begrijpen. En ik heb jou verhalen ook vanaf het begin al gelezen, en ik kan zeggen, dat ik vind dat jij al heel erg veel geduld hebt gehad, en al heel veel hebt gedaan om  een band op te bouwen met bobby. Maar helaas is dit zo te lezen niet gelukt. Ja, en het probleem is nu dus zo, dat jij (en wellicht jouw man) het niet over het hart kunnen verkrijgen om Bobby een lief nieuw baasje te gunnen omdat je jullie zoon geen verdriet willen doen. Heel begrijpelijk natuurlijk. Als ouder wil je zeker je kind geen verdriet doen. Maar toch moet je soms even je verstand de baas laten worden over je gevoel en het van een andere kant bekijken. Zo als mijn indruk is, beheerst bobby nu toch op een overheersend vervelende manier jullie leven en wordt bij jou de irritatie steeds groter. Dit zal eerder meer dan minder worden, je hebt het immers al heel lang geprobeerd. En vaak wordt er door veel mensen dan een drama gemaakt omdat het om een hond gaat. Terwijl scheiden van 2 mensen heel vaak voorkomt!!! Soms is de klik er gewoon niet en dat kun je echt niet altijd van te voren voorzien. En soms groeit de liefde, maar soms ook niet, en dat geeft een overheersende negatieve sfeer in jullie gezin lijkt mij, en daar wordt echt niemand gelukkig van. Ook jullie zoon niet lijkt mij en ook bobby zal zich hoogst waarschijnlijk bij een nieuw baasje gelukkiger gaan voelen. Dat jullie zoon zich heel verdrietig gaat voelen zal zeker zijn, maar ook dat hoort soms bij het leven, en zal ook weer slijten. Het is altijd moeilijk om afscheid te nemen, maar probeer ook realistisch naar de situatie te kijken en realiseer je dat ondanks het verdriet, wat ook jij samen met de opluchting zult ervaren weer voorbij gaat. Ik hoop dat je de keuze kunt maken en weer ontspannen van het leven en jouw gezin kunt genieten. Want dit lijkt mij persoonlijk een hele zware last om nog zo'n 10 jaar te moeten volhouden met alle gevolgen van dien. Heel veel sterkte hoor meid.  

Stop eens met Bobby te vergelijken met je vorige hond dan kom je al heel ver, dus niet denken die andere luisterde beter off die was eerder zindelijk. geen enkele hond is het zelfde .ga met Bobby aan de gang en vergeet even jou vorige Lab. DOEN. hein.

Hallo Hein, ik denk dat je niet goed hebt gelezen, ze vergelijkt helemaal niet meer met haar vorige hond, en ze heeft al heel veel geprobeerd om de band met Bobby op te bouwen, dus aan jouw kritiek heeft ze niet veel lijkt mij. Soms is het niet zo simpel om alleen maar te zeggen DOEN!.    

Ik weet niet precies wat ik moet zeggen, alleen dat ik met mijn honden vanaf pup al een klik had en dat is alleen maar groter geworden. Zelfs met Irene had ik al een klik vanaf dag 1, ze was toen al 6 jaar. Ik denk dat je de hond moet gaan herplaatsen bij mensen die hem een goed en liefdevol tehuis kunnen bieden. Je kan het de hond niet aandoen om zo nog 10 jaar te moeten leven.

Maar ik denk wel dat er nu iets moet gebeuren, dit gaat Mira namelijk niet nog 10 of 12 jaar volhouden denk ik. Daar wordt niemand gelukkig van, zij niet, haar man niet en Bobby al helemaal niet.

Op den duur ga je je aan álles irriteren, dan is zelfs zijn ademhaling al teveel en dat verdiend hij niet.

Mira, speelt er misschien inderdaad meer dan alleen de ergernisjes om Bobby?

Wat ik tot nu toe heb gelezen is het allemaal niet zo schokkend, hij klinkt gewoon als een fijne hond met echte hondenstreken.

Niet vals, geen ernstige verlatingsangst, niet dusdanig bang dat je niks met hem kunt.

Ik weet in ieder geval wel hoe je je kunt voelen als het niet lekker loopt, al is het bij ons wel anders, ik heb namelijk wél een klik, een hele hechte band, met Mellow.

Maar ook heel wat moeilijke momenten gehad. Er zijn periodes (geweest) dat ze hier gewoon doodsbang was, ze durfde écht niet buiten te zijn (behalve in de tuin, maar daar deed ze dan weer geen plas). We moesten toen echt 3 keer per dag, 7 dagen in de week, met de auto ergens naar toe. Zodra we daar waren was ze de hond die ze moest zijn: jong, gek, vrolijk, blij. Ook nu zitten we in zo'n periode, al doet ze nu 's morgens vroeg wel een plasje op de hoek, maar hoe dichter we bij de zomer komen, hoe drukker het wordt op straat, hoe enger ze het vind.

Ik heb er ook zwaar doorheen gezeten, zag het écht niet meer zitten, wist niet hoe ik haar moest helpen. Hoe ik mezelf moest helpen...

Het probleem is nog niet opgelost, maar wel deels: doordat ik het idee liet gaan dat ze hier een rondje MOEST lopen en puur ben gaan doen wat zij aankon, ging het weer stapjes voorwaarts. Na 1 plas naar huis, prima! Die ene plas had ze dan toch maar mooi gedaan

Doordat ik er nu beter mee kan omgaan, ben ik meer ontspannen en zij daardoor ook.

Heel goed dat je het binnen het gezin ook bespreekbaar gaat maken. Ik snap echt je principes wel, maar je moet ook aan het belang van de hond denken.

En als ik dan lees wat voor een hond het is, dan zal herplaatsten niet zo'n heel groot probleem hoeven te zijn. En liever nu hij nog zo jong is als over een paar jaar. 

Kiezen jullie er toch voor om hem te houden zou ik wel voor structurele oplossingen kiezen. Misschien een uitlaat service zodat hij lekker moe is daarna en dan rustiger in huis? Of een aantal dagen in de week naar een opvang? Ik roep nu ook maar even een paar dingen die zo in mij opkomen.

Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen met het maken van een keuze

Zou je niet teveel gefocust zijn op die beroemde veel gelezen KLIK? Er hoeft niet perse een klik te zijn om van een hond te kunnen houden, iedere hond heeft zijn eigen persoonlijkheid. Ik heb geen idee maar ben je niet veel te perfectionistisch en wil je alles veel te goed doen?

Misschien raar, maar ga eens met Bobby praten, vertel hem wat je voelt en denkt en vraag hem wat hij nodig heeft, hoe hij zich voelt. Doet hij niet zijn uiterste best om jou een plezier te doen en wordt hij niet vaak afgescheept met ergernis over wat hij doet, hij kan het nooit goed doen in jouw ogen. Teleurstelling op teleurstelling voor hem, voor jou en zo zijn jullie in een cirkeltje rondgedraait.

Dat verdient hij zeker niet, en je zal of moeten gaan beslissen hem gewoon leuk te vinden, je te focussen op wat een leuke ondeugende jonge hond hij is, of je moet toch een herplaatsing overwegen. Bobby verdient mensen die helemaal voor hem gaan.

Wederom bedankt voor jullie antwoorden.

Ik las een paar keer of ik al iets doe qua club vereniging met bobby en dat doe ik idd al.

Het woord herplaatsing wordt vaak genoemd, en terecht hoe erg ik dat ook zou vinden, niet perse alleen om mijn zoon maar ook uit principe aldus.

Mijn man is opzich ook gek met bobby, hij houdt erg van honden maar kan m soms ook achter t behang plakken maar dat is dan zo weer over.

Hij kan erg genieten en kroelen met bobby.

Wel herkent hij sommige irritaties van mij echter is dat niet zo'n issue zoals dat bij mij het geval isen blijft dat ook niet hangen bij hem.

Ik las ergens een reaktie vaan een gast waarvan de naam met een s begint geloof ik die het beter leek dat ik helemaal niet aan huisdieren moet beginnen en daarmee neem ik aan dat ze ook katten bedoeld.

Beetje flauwe opmerking vind ik dat, zal zeker niet meer aan honden beginnen maar dat is wat anders als bv een kat die ik al heb en altijd katten met plezier heb gehad net als met konijnen voorheen, vogels hamsters en en aquarium met vissen.

Dus ik zal zeker dieren blijven houden.

Bedankt andere anoniem voor je antw aan Hein ook.

Of er nog andere problemen zijn kan ik zeggen van niet, wel eea meegemaakt en meer stress dan anders gehad maar daar ben ik nu redelijk goed uit en dat kan gebeuren en zou mijn irritatie naar bobby niet op deze wijze moeten beinvloeden.

Was niet zo bedoeld mijn antwoord. meer iets wat ik dus zelf ervaren heb en gedaan had, ik vergeleek de eerste maanden Lobke ook met mijn eerste teckel, en ook ik kreeg geen band met haar pas toen ik zelf toegaf dat het Lobke was en niet Sasja ging het beter, sorry als het verkeerd overkwam. wens je veel succes met jullie uiteindelijke beslissing Hein.

Jeetje... Heb er geen woorden voor. Over de sfeer hier in het topic dan... Echt hoor, ongelofelijk.

Het lijkt wel alsof Mira nu ze eerlijk haar gevoelens deelt dat ze niet gek is op haar hond en dus niet zoveel liefde voelt voor Bobby als de gemiddelde hondeneigenaar hier, ze maar meteen het forum afgetrapt moet worden. Sommige reacties zijn begrijpend, maar ik zie hier ook reacties tussen staan waar ik plaatsvervangende schaamte van krijg! Jeetje, wat zijn er een paar hard hier zeg! Ik kan alleen maar respect tonen voor het feit dat Mira hier haar verhaal - voor de tweede keer - deelt en eerlijk durft te zeggen wat ze voelt. En natuurlijk is het voor de meesten onbegrijpelijk aangezien iedereen hier eigenlijk wel heel erg veel van hun hond houdt. Maar er worden echt hele nare opmerkingen gemaakt, dat kan echt wel wat netter. Mira weet heus wel dat de situatie niet is zoals het hoort en gezien zij er afgelopen tijd aan heeft gewerkt en hier twee keer om raad komt vragen, dan wéét, merk en lees je toch dat ze het beste wil voor haar hond? Ieder weldenkend mens die raad komt vragen over een gevoelige kwestie heeft zich echt wel schuldig gevoeld voor zijn of haar gedachten of gevoelens erover hoor. Ik denk dat Mira zich ontzettend lullig voelt dat zij niet de liefde kan voelen voor Bobby die ze zo graag wilt voelen. Een mening geven over hoe jij erover denkt kan erg nuttig zijn, maar aan de beschuldigingen en kwetsende opmerkingen in dit topic heeft Mira niks en Bobby ook niet.

Mira, ik wil je sterkte wensen. Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar vind het echt rot dat je je zo voelt. Jij weet ook wel dat deze situatie zo niet verder kan en uiteindelijk moet er iets gebeuren. Ik vind dat er goede tips zijn gegeven, zoals Annemieke zegt, kan je hem niet een week ergens heen brengen? En zoals 'Mellow' zegt; ook ik heb het gevoel dat er misschien meer is dan alleen Bobby. Om het even op mezelf terug te slaan: mijn relatie liep niet goed en ik irriteerde me aan álles van mijn vriend. Ook mijn hond kon toen weinig goed doen, had een kort lontje. Aangezien ik meer met mijn vriend was in die tijd kreeg die alle irritaties op zich en uiteindelijk is het dan stuk gelopen. Maar achteraf kan ik zien dat er meer speelde, ik zat slecht in mijn vel. Ik kan nu véél meer hebben, van iedereen en ook van mijn hond. Je kent het wel, als je chagrijnig bent kan je echt niets hebben. Misschien dat jij je humeur alleen op Bobby spiegelt waardoor hij vervelend gaat doen en dit in jouw ogen weer zorgt voor een vervelende hond en irritaties. Maar dit zijn aannames, wilde het gewoon even melden. We kunnen natuurlijk niet bij jou thuis kijken :)

Sterkte ermee en ik hoop dat je uiteindelijk een oplossing vindt die alle partijen goed zal doen.

Beste Mira, Ik ben het met Nala eens, dat het feit dat je eerlijk jouw probleem verteld hier op het forum, waarin je al vanaf het begin dat je Bobby hebt, de problemen waar je tegenaan bent gelopen hebt gedeeld, en als je dan nu nog steeds niet het gevoel van liefde hebt t.o.v. bobby na al jouw pogingen om het wel op te bouwen.

En nu je dit deelt op het forum, dan krijg je toch veel in mijn ogen vervelende en kwetsende antwoorden en reacties. Vaak ook nog eens reacties met oplossingen die of al geprobeerd zijn of dingen die niet voor iedereen te realiseren zijn. Vaak wordt er door veel mensen vergeten, dat niet iedereen hetzelfde is en ook niet hetzelfde hoeft te worden. Ook  iedere leefsituatie is anders. En als je dan ook nog reacties krijgt dat het wel met jouw eigen geestelijke gesteldheid te maken zou hebben. Ja, dat soort opmerkingen vind ik toch echt kwetsend. Waarom moet er iets mis zijn met jou, omdat je niet het gevoel hebt met jouw hond die je wel gehoopt had dat je zou hebben. En ja, het is niet in jouw aard om het snel op te geven volgens mij, dat blijkt ook wel. Maar naar mijn idee, moet je de schuld hiervan echt jezelf niet zo zwaar toerekenen hoor. Het is al rot genoeg, maar jouw geluk moet ook tellen toch! En als je dan alles bij elkaar ziet, denk ik dat jij er met jouw man en zoon echt wel uit zal komen. en zoals ik al eerder aangaf zal dat echt wel met het nodige verdriet gaan als je besluit een nieuw baasje te zoeken voor bobby, maar nu heb jij ook je verdriet, dus ja, dat is dan toch een belangrijke afweging die jij samen met jouw gezinnetje moet maken. Misschien kun je Bobby wel inderdaad tijdelijk bij iemand onderbrengen als tussenstap om te kijken hoe het voelt als bobby even niet in jullie gezin is?? Moet volgens mij inderdaad wel lukken met een hond als Bobby, want het probleem ligt niet echt bij jou of bobby, maar met de combinatie van jullie samen in 1 huis. en wellicht kun je dan toch ook realiseren, dat ook jouw zoon nog contact kan houden met Bobby. Heel veel sterkte gewenst hoor!!

Respect hoor dat je je moeilijke gevoelens hier deelt. Ik hebgeen andere topics van je gelezen dus weet niet precies hoe of wat maar als je na al een hele tijd geen klik hebt of het niet positief meer kan inzien dan is het misschien beter on voor Bobby een nieuw thuis te zoeken. Denk dat het voor jou/jullie beter is en zeker voor Bobby. Honden voelen dingen echt goed aan. Ik hoop dat je de goede keuze voor jullie kunt maken en hoop dan ook dat Bobby bij jullie mag blijven tot er evt een nieuw huis is gevonden zodat hij niet tussendoor naar een asiel hoeft. Sterkte en veel.succes ik.gun jullie alle een hele mooie toekomst met of zonder bobby.

Groetjes

Mira, ik vind het ontzettend knap dat jij kunt zeggen dat je geen klik met je hond hebt.
Sommige mensen doen er jaren over om toe te geven of te beseffen dat ze geen klik hebben met hun hond. Geen klik hebben kan gebeuren. Wij mensen hebben ook niet met alle mensen een klik en soms zullen we elkaar gewoon weg nooit mogen. Het zelfde gebeurd bij honden. En natuurlijk ook tussen honden en mensen.

Als jij geen klik hebt, na al die tijd, dan zal het ook nooit wat worden.
Ik denk dat je er met je gezin eens goed over moet hebben om Bobby te herplaatsen. Jij voelt je onprettig en tevens geldt dat ook voor Bobby. Voor geen van jullie beiden is het ideaal.
En wie weet komt er dan een ander hondje op jullie pad, waar wel de hele familie een klik mee heeft. Mocht dat gebeuren, dan hoef je je niet te schamen. Zolang je maar eerlijk tegen jezelf, Bobby en de rest van het gezin bent.

Misschien offtopic, maar ik vind het schandalig hoe sommige met je omgaan. Het is echt niet verschrikkelijk als je geen klik hebt en zeker niet na alle moeite die je blijkbaar hebt gedaan. Zolang je er maar eerlijk over kan zijn, dat is belangrijk in mijn ogen.

 Respect want schreef vlak onder jouw reaktie dat het tegen mijn principes is een hond te herplaatsen en dergelijke maar uiteraard was dat niet naar jou bedoeld maar meer hoe ik er zelf in sta met bobby.

ik heb veel aan jullie reakties ook aan eigen ervaringen die beschreven worden en tips en adviezen, wil iedereen persoonlijk wel terug antwoorden het zijn er zo veel!

Lieve mensen bedankt 

Er zijn idd harde antwoorden bij maar gelukkig ook velen die toch heel mooi reageren ondanks het verschil in het gevoel naar honden van mij en de meesten of allemaal, zit natuurlijk op een hondenliefhebbers forum.

Dank ook dat het soms voor me wordt opgenomen, lief, kan wel tegen een stootje dat wel maar is aardig.

Of ik nog leuke dingen zie aan bobby, laatst had ik een extra lekker hapje voor hem en had dat al klaar gelegd om te geven en dacht aan zijn blije reaktie als hij terug kwam van een wandeling met man.

Jammer dat je jij en Bobby nog steeds geen band hebben gevormd. Mijn moeder kon dat in het begin met Maylo ook niet. Ze was nog verdrietig over het verlies van Ziko en daarbij is mijn vader nadat we Maylo 1,5 week hadden plosteling overleden. 

ik had gelijk met Maylo een hechte band en we zijn zowat onafscheidelijk.  Zou hem niet kunnen missen, maar natuurlijk heb ik ook in het begin mijn irritaties gehad vooral toen hij puber werd. Kon hem zowat achter het behang plakken en nu nog steeds, vanmiddag nog. Ik haf alles schoon loopt hij doodleuk met modder poten naar binnen.

is het geen idee om Bobby voor een weekje of een paar dagen even bij iemand onder te brengen? Gewoon even alles op een rijtje zetten en zien wat dat los maakt bij jouw? Weet niet hoor? Maar hoe het nu gaat gaat kan ook niet langer, is ook niet eerlijk tegenover Bobby. Die voelt ook aan dat jij niet lekker in je vel zit door hem.

Trouwens katten kan je ook niet verlijken met een hond,  een kat heeft toch andere aandacht nodig dan een hond. Honden zijn toch wat afhankelijker dan een kat. 

hoe dan ook verder vind ik het heel moeilijk om te zeggen wat je moet doen. Ik ken het gevoel niet en weet niet in hoeverre het bij jullie thuis aan toe gaat.

Ik vind het merendeel van de reacties juist meedenkend en begripvol.
Maar misschien lees ik niet goed?

Misschien eventjes zeggen dat ikzelf nooit echt geloof in dat katten of honden mens zijn. 

Ik heb én honden én katten gehad...en altijd allebei graag gezien. 

Mensen verschillen akkoord, maar om dan zo een etiket op hen te drukken , neen je kan heel goed de twee allebei graag hebben. 

Tja, ik moet nu even heel eerlijk zijn!


Ik begrijp Mira wel een beetje.


Het eerste jaar dat ik Rock had, irriteerde ik me ook wezenloos aan hem.
Alles aan hem stond me tegen, het kwijlen, krassen op de vloer, zijn geblaf, gehijg, trillen, het als een schaduw achter me aan.. 24/7

Zijn hysterie, stront in de tuin, pissen tegen werkelijk 'alles' zelfs tegen mij!

Soms keek ik naar hem, hoe lief hij er ook bij zat, en dacht: ''Ik houd niet van je!''
Ik voelde het gewoon niet, het was er niet.

Slechts de zoveelste hondenhaar op mijn bord andijvie gaf me een gevoel, namelijk het gevoel dat ik zijn aanwezigheid vervelend vond!

Ja, t'is keihard wat ik nu schrijf, maar het kan echt zo gaan!!!

Gelukkig (mag ik wel zeggen) heb ik mezelf op een gegeven moment door elkaar kunnen schudden, mezelf een draai om de oren gegeven en gezegd: ''nu is het klaar''

Nu ga je leven, door met je leven, met de hond erbij!
Ik heb vrijwel al mijn irritaties ''losgelaten''

Niet meer kijken naar huiselijk ongemak,.. alleen naar hem kijken.

Ook via de cursussen die ik met hem volgde, werd mij duidelijk hoe graag Rock mij wilde plezieren,,, maar ik liet hem niet toe.

We begrepen elkaar totaal niet, we konden elkaar aankijken met een blik van: ''wezen.. wat moet ik met jou?''

T'was een harde les voor Suus, die het beeld van Beau, de ideale en voorbeeldige hond, nog steeds voor zich zag!

Maar Rocky is geen Beau!

Afin, mijn verhaal raakt nu wat dubbel. Ik tracht eigenlijk slechts aan te geven dat jouw gevoelens me niet als Chinees overkomen, ik herken het!

Ik wil je slechts aanraden om te proberen deze gevoelens 'los te laten'
Ze weerhouden je er namelijk echt van om van je hond te gaan houden.

Zonder die liefde, kom je er namelijk niet en zullen de ergernissen steeds meer de overhand nemen.

Liefde is immers lankmoedig, verdraagzaam, geduldig?

Probeer je hart open te zetten, ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven.

het zal misschien lastig zijn, maar het kan… begin bij jezelf. Veel succes!

@ Anny, in principe ben ik door eigen ervaring wel overtuigd van het bestaan van honden en kattenemensen.

Honden en katten zijn beide een van de meest populaire huisdieren en je kunt van beide houden of een van de twee en van alles er tussen in.

Net als dat mijn voorkeur bv  eerder uitgaat naar een paard als naar een varkentje of koe bv.

Ik heb dus echt helemaal niets met katten, dus ik weet zeker dat iemand een honden of katten mens kan zijn.

Ik snap 100% wat je bedoeld.

Ik had dat met onze katten. Wij hebben 2 katten gehad, als kitten gekocht.

Echt katten. Zaten overal op, rende overal overheen, de haren vlogen door de hut, en er moest altijd speelgoed liggen. Afschuwelijk! En dan heb ik het nog niet over de kattenbak gehad...

Ik vond ze hartstikke lief en wanneer we speelde vond ik het super maar de tijd daarom heen vond ik het 3x niks. Ik kon er niet aan wennen. En dan met name 's nachts.

Door hele nare omstandigheden is de ene kat ingeslapen toen hij net 1 1/2 was en was daardoor de andere aan het wegkwijnen. Hij kon niet zonder een maatje maar ik wilde er absoluut geen een meer bij.

Hij is toen voor proef naar mijn schoonmoeder gegaan omdat zij ook katten heeft.

Hij is nooit meer terug gekomen. Hij zit er nu 1 1/2 jaar en hij is super gelukkig, ziet er goed uit en hij is onwijs blij als we weer op visite komen.

Voor mij en hem de ideale situatie. Ik kan hem nog steeds blijven zien en hij heeft kattenvriendjes om mee te spelen en te dollen.

Ik zeg niet dat je Bobby moet herplaatsen, ik zeg alleen dat je zelf niet egoïstisch moet zijn en het beste moet kiezen voor je hond.

Als je er zelf 100% voor wilt gaan dan is dat super maar dan moet je proberen je irritaties te accepteren. Dan word het echt wel wat makkelijk.

Dat was voor mij ook. De enige rede dat onze andere kat is weggegaan is omdat ik er geen nieuwe bij durfde te zetten.

Voor zover ik nu lees heb je gewoon een echte lab in huis. Hij is natuurlijk ook nog erg jong dus het enthousiasme level is nog heel erg hoog.

Als je denkspelletjes doet met hem dan zul je merken dat hij wat meer "tevreden" is.

Hij is dan geestelijk moe en dan heb je kans dat hij i.c.m. slaap op de juiste tijden een stukje rustiger kan zijn.

Ik denk ook dat je niet zo hard op zoek moet zijn naar die klik.

Als er geen klik is dan gaat die waarschijnlijk ook niet komen, maar dat betekend niet dat je niet van hem kan houden en alles voor hem over zou hebben.

Ik had geen klik met de katten maar ik heb wel alles op alles gezet om mijn ene kat te kunnen houden, wat helaas niet heeft mogen baten. De specialist gaf geen kans op herstel. 

Wees niet te streng voor jezelf, dan maak je het eigen moeilijker.

Doe de leuke dingetjes en probeer de minder leuke dingetjes samen te doen met je zoon of je man.