Aan de pitbull/stafford kenner

Wij kregen 23 jaar terug al de vraag:Is dit nou een pitbull? En het gebeurd nog steeds. Inderdaad dezelfde rasgroep, maar een megaverschil in uiterlijk. En waar kinderen onze honden allemaal niet voor uit gemaakt hebben...........Van varken, schaap, geit en ik weet niet wat meer. Twee weken terug vraagt er nog een meisje van een jaar of 10, wat is dat voor dier?  Maar goed, dat zijn kinderen hé. Ik moet er altijd wel om lachen.

"  

Haha, jij hebt een halve boerderij in 1 dier "

Roosje

 Allemaal voor de prijs van één 

Ja hahaha, ik noemde ze vroeger als kind zijnde altijd vleermuishonden. Hoe ik erop kwam moet je me niet vragen..

"  Als ze over een wind hond beginnen, kan je ook zeggen: goed gezien, ze is een Afghaanse pitbull, zelf geïmporteerd uit Afghanistan, de enige nog in heel NL. Hele dure honden.
  "

Suzanne en Luca

Dat werkt alleen met mensen die geen flauw benul hebben van de honden die je in Afghanistan ziet. Misschien dat ik binnenkort wel eens in m'n archief van Afghanistan foto's duikt om jullie wat voorbeelden te tonen  Zijn eigenlijk zonder uitzondering berghonden namelijk.

Het is overigens inderdaad grappig hoe weinig mensen geloven dat Misia een AST is. Hoe vaak ik wel niet hoor "maar Staffords zijn toch VEEEEEL groter"... en het klopt wel met een straatbeeld want je ziet in toenemende mate Bullies en hele grote kruisingen die wel worden weggezet als Stafford terwijl ze het niet zijn.

Daarin schuilt ook het gevaar, want mensen doet net alsoff het een bepaalde hond is en verbind daar de raseigenschappen van dat type hond aan terwijl mensen eigenlijk geen idee hebben wat ze aan de riem hebben en al helemaal niet weten hoe de ouders nu eigenlijk waren. Datzijn best flinke risico's in mijn ogen.

Ik heb niet zoveel met stambomen en al helemaal niet met rasverenigigen als de ASTCH maar het is al weer stukken beter dan maar gokken op wat je aan de riem hebt en er achteraf achter komen dat je eigenlijk niet weet waar je mee bezig bent.

 Maar zouden mensen die haar hond als een windhond aanzien sowieso niet ze veel van honden rassen weten, laat staan wat uit Afganistan komt? 

Zou het wel leuk vinden als je voorbeelden hebt. Ben jij daar wel eens geweest voor werk? 

Even voor mijn interesse, welke risico's moet ik dan aan denken?

Ik weet namelijk ook niets van Yara dr ouders. Ik ga er van uit dat er in elk geval stafford in zit en ga ook uit van die raseigenschappen (voornamelijk mbt omgang met andere honden).

Verder bekijk ik haar als hond en kijk dus naar waar zij als hond behoefte aan heeft.

Dus met welke risico's moet ik dan bijvoorbeeld rekening houden?

"  Maar zouden mensen die haar hond als een windhond aanzien sowieso niet ze veel van honden rassen weten, laat staan wat uit Afganistan komt? 
Zou het wel leuk vinden als je voorbeelden hebt. Ben jij daar wel eens geweest voor werk?  "

Suzanne en Luca

Ik ben een aantal keer in Afghanistan geweest als militair.

De meest bekende Afghaanse hond voor Nederlanders was waarschijnlijk Rattaplan, een hond die ooit met de Nederlanders is meegelopen.

Rattaplan leefde op een Afghaanse politiepost maar en werd eigenlijk dagelijks mishandeld. En toen kwam het Nederlandse leger, vol met dames en heren die van honden houden. Rattaplan kreeg wat eten, werd aangehaald en liep vervolgens 10km door de woestijn achter een Nederlandse patrouille aan terug naar de buitenpost waar die gasten destijds zaten.

Een dag later werd Rattaplan terug gebracht, want er was een absoluut verbod op het houden van dieren. We hadden per slot van rekening geen eten geschikt voor honden, geen inentingen, geen anti-vlooien druppels, geen dierenarts... een hond was een gevaar voor de hygiene en gezondheid van de militairen. De eerste de beste keer dat rattaplan weer van de ketting mocht bij die Afghaanse politiepost stond het teefje weer bij de Nederlandse buitenpost. En zo werd Rattaplan nadat ze terug kwam (illegaal) geadopteerd door de Nederlandse troepen.

Daarnaast was Rattaplan niet dom. Ze werd door Afghanen mishandeld maar door de Nederlanders keurig behandeld. Rattaplan was de vriendelijkheid zelze richting Nederlanders maar blafde en gromde naar elke Afghaan die in de buurt kwam. Rattaplan werd dus alleen maar populairder onder de Nederlandse militairen en elke dag kon je midden in een oorlogsgebied dus een Nederlander zien, omgehangen met scherfvest, wapens en munitie die een hond aan het uitlaten was in de woestijn...

Uiteindelijk is Rattaplan in 2008 (toen ik er zat) afgeschoten. Ze zat onder de parasieten en vlooien en leefde van militaire noodrantsoenen. Ze was dus ook permanent aan de diarree door voeding die absoluut niet geschikt was voor haar. Ze kon niet terug naar de Afghanen en was ziek en is uit hygiene- maar ook humanitaire overwegingen afgeschoten door een collega officier.

Waarom dood schieten? Waarom heeft niemand van die 'dieren vrienden' de hond onder zijn hoede genomen? Pipet in de nek, enting en mee naar huis voor fatsoenlijk eten..

Arme hond..

Wauw, een mooi verhaal met een trieste wending.
Had gedacht dat er ook wel andere opties waren voor arme Rattaplan. Maar kan me wel inbeelden, als hij eigenlijk verboden was  binnen jullie troepen, dat jullie geen andere optie zagen. En misschien ook geen tijd/middelen hadden om 'm over te laten vliegen of weet ik het.
Mooi beestje trouwens. Wat een interessant verhaal, Frank!

Wie gaat die enting dan zetten? Wie gaat bepalen of die hond gezond is? Of die geen Rabies heeft? Of die geen Leishamaniasis heeft? En dan hebben we het niet gehad over parasieten in de ingewanden. Met welk vliegtuig gaat die hond mee? Welke maatschappij accepteert een zwerfhond die niet in quarantaine heeft gezeten of kan zitten. Er waren zoveel praktische bezwaren en moeilijkheden terwijl Rattaplan alleen maar leed. En dan is een kogel een humanitaire oplossing. En geloof maar dat niemand zich daar goed bij voelde... maar er waren geen andere uitvoerbare mogelijkheden.

Er is ooit 1 uitzondering gemaakt, en dat was voor Tim Hoogland die in september 2007 om het leven kwam (ook in Deh Rawod). De laatste foto die van Tim is gemaakt was met een puppy. Op verzoek van de ouders is die pup getraceerd en naar Nederland gehaald. Dat heeft maanden en maanden geduurt en heeft tienduizenden euros gekost. Tim kwam in september 2007 op het leven, die pup is in april 2008 (meen ik) naar Nederland gevlogen. Er is een aparte quarantaine zone gebouwd voor die hond, een US Army dierenarts heeft na veel smeken die hond onderzocht en ingeent. Er is voer ingevolgen, iemand moet tijd vrijmaken om die hond te verzorgen terwijl werkdagen van 14 uur heel normaal zijn op uitzending.

Ik denk niet dat je helemaal beseft wat er allemaal komt kijken in dat soort situaties. Een leger is geen filantropische instelling. Het is een minimalistische organisatie die net aan voldoende mensen en materieel heeft om de streng gedefineerde opdracht uit te voeren en heeft verder nauwelijks of geen capaciteit om daar dingen bij te doen.

Edit: bovendien, we kwamen dagelijks een Rattaplan tegen, wat zeg ik, meerdere. Honden die mishandeld werden, voor wie de komst van Nederlanders een feest was omdat er dan wat compassie was, een stukje brood of iets dergelijk, een aai over de bol (wat eigenlijk verboden was). We hadden allemaal met 10 honden terug kunnen komen op die manier.

Ik doelde niet op het leger. Je bent daar niet alleen als militair, maar ook als jezelf.. Je schrijft over honden vrienden.. waarom is zon honden vriend dan niet opgestapt om zelf voor dat beestje te betalen? Ik snap dat idd niet

" Ik doelde niet op het leger. Je bent daar niet alleen als militair, maar ook als jezelf.. Je schrijft over honden vrienden.. waarom is zon honden vriend dan niet opgestapt om zelf voor dat beestje te betalen? Ik snap dat idd niet "

Roosje

Nja Roosje, na zijn uitleg en aangezien zijn werk en de situatie kan ik het wel begrijpen. Hoe erg het ook is, soms zijn de mogelijkheden er gewoon niet. Hij schrijft zelf hoe veel tijd, moeite en geld het kost. Hij was daar ondertussen aan het werk, in een (vermoed ik) toen gevaarlijke zone.

" Ik doelde niet op het leger. Je bent daar niet alleen als militair, maar ook als jezelf.. Je schrijft over honden vrienden.. waarom is zon honden vriend dan niet opgestapt om zelf voor dat beestje te betalen? Ik snap dat idd niet "

 Daar moet je ook maar net het geld voor hebben natuurlijk. En niet vergeten de tijd.

Hoe naar ook, je kan niet elk dier helpen dat je tegenkomt in het leven. In elk geval ik niet :(

En ik denk dat ze daar wel heel veel honden tegengekomen zijn die hulp hadden kunnen gebruiken.

Maar ik vind het een heel mooi verhaal, de afloop is inderdaad helaas iets minder.

Mooi verhaal over een bijzondere hond die haar eigen keus kon maken.. ik snap helemaal dat haar einde zo moest zijn. Er zijn daar geen dierenartsen die dat allemaal voor je kunnen regelen, er is daar niks..

Ik kan me niet voorstellen dat er echt geen mogelijkheden waren..

Overigens kan ik me ook niet voorstellen dat je daar in de woestijn meer honden tegen komt die zon vertrouwen in een groep mensen heeft.

Maar goed. Ik zal denk ik ook niet geschikt zijn als militair

" Ik doelde niet op het leger. Je bent daar niet alleen als militair, maar ook als jezelf.. Je schrijft over honden vrienden.. waarom is zon honden vriend dan niet opgestapt om zelf voor dat beestje te betalen? Ik snap dat idd niet "

Roosje

Wat ik boven als edit al toevoegde. We kwamen dagelijks van dit soort honden tegen. Elke dag, overal waar we kwamen. Dat is, als ze niet hyperscherp waren tegen mensen. Want voor elke zwaar mishandelde hond die het liefst onder de grond kroop als je er naar keek kwamen we er ook een tegen die zo kapot was in de kop dat ze alles en iedereen wilde aanvliegen.

Bovendien zijn honden een reeel gevaar in dat soort landen. In 2011 zat ik ook in Afghanistan, er overleed toen een Amerikaanse militair aan hondsdolheid opgelopen van een zwerfhond. Leg dat thuis maar eens uit... "nee, hij wilde het lieve hondje redden maar liep daardoor hondsdolheid op... en nu komt hij nooit meer thuis". Kan jij dat? Ik zou het niet op mijn geweten willen hebben.

Dit soort ervaringen drukt je met de neus op de feiten. Hoe goed wij en onze honden het wel niet hebben in onze beschermde westerse cultuur. Hoe ontzettend goed wij het op alle fronten voor elkaar hebben.

----

En om dan toch de link naar dit topic te leggen: In Afghanistan wordt op grote schaal gevochten met honden, met name in grote steden als Kandahar, Herat en Kabul. En dat gebeurt echt niet met "vechthonden"  zoals wij die kennen. Dat gebeurt gewoon met honden zoals Rattaplan hier boven.

Ik heb trouwens heel erg lang getwijfeld of ik dit verhaal wel op HP moest plaatsen. Ik heb het al vaker in de pen gehad. Ik hoop dat mensen het op waarde weten te schatten.

 Klopt, ik zag inderdaad laatst een documentaire dat het weer ontzettend in populariteit wint in bepaalde landen, waaronder in Afghanistan 

Het is de keerzijde van stabiliteit (want ondanks wat de media lijkt te suggeren is er echt best heel veel gebeurt in Afghanistan, de vraag is alleen of het genoeg is geweest). Mensen krijgen weer tijd om zich met meer bezig te houden dan alleen overleven... en dan krijg je dat soort uitwassen helaas.

Mm, dat maakt het wellicht iets anders, maar blijf het zielig vinden.. De hond vertrouwde de mensen die er een eind aan maakten. Dat heeft in dit geval 2 kantdn..

De kangal is ook nog altijd een favoriete gevechtshond (ook in berengevechten) maar brrrrr… ik praat er liever niet over.


Even wat anders, gezien dit topic begon om uiterlijk, gewicht, sporten etc.

Heeft een van jullie ervaring met een reu, die na castratie zichtbaar spiermassa verlies kreeg, en meer vetopslag? Dus dat de reu meer op een teef ging lijken?

Rock gaat na lang wikken en wegen deze week onder het mes, nu wees de d.a me hierop? Vind ik wel jammer, als Rock zijn gespierde schoudertjes en strakke kontje verliest door hormoonverandering.

Iemand hier ervaring mee?

 Ik heb bij deze heel veel respect voor jou! Je eigen leven wagen voor anderen.

Van af mijn veilige plek hier, heb ik door documentaires en veel lezen enigszins een indruk wat voor een stres, spanning en angst het voor jou als militair geweest moet zijn, en waarschijnlijk is. Mensen die zeggen, zend militairen gewoon uit, zouden eens moeten beseffen wat een impact dit heeft.

Mooi verhaal over Rattaplan, je kan een hond kopen, maar niet het kwispelen van zijn staart! 

Wat een held die hond. Wat zal het een moeilijke maar uit eindelijk wel verstandige beslissing zijn geweest. Waarschijnlijk was ze anders door uitdroging, ondervoeding en wellicht bloedarmoede toch gestorven. Ze heeft tenminste haar laatste tijd een fijn leven gehad.

Heel veel respect voor jullie en deze beslissing! 

Mooie hond was ze. Zal iers van Afghaanse windhond is hebben gezeten? 

 Zeker weten Frank, dapper dat je het hier opschrijft, ik kijk met hele andere ogen naar je nu,echt  veel respect. Had ik toch al door je brede kennis en goede adviezen! 

 Klopt, door testosteron heb je veel spiermassa. Daarom werd dit vroeger aan de Russische meisjes turnsters gegeven. Die hadden geen borsten en de bespiering van een man. Als die wegvallen, verdwijnen ook een deel van de bespiering. 

Ik weet sowieso niet of ik jou hond wel zou castreren. Door het weg vallen van de testosteron, kan bij een onzekere/ angstige hond  dit gedrag toenemen. Door deze  hormonen, blijft zo een hond enigszins overeind.

Weet niet hoe anderen hier over denken? Als je het wel doet, zou ik eerst een implantaat proberen.

Zielig vond ik het ook Roos, net als voor die talloze honden die ik elke dag weer zag. Niet elke hond is te redden. Een gezegde waarmee we vaak doelen op psychologische schade, maar zoals het verhaal van Rattaplan aantoont is het meer dan dat alleen.

 Die hond zal zeker bloedarmoede gehad hebben, diaree, langzaam aan het sterven.

Je moet nooit een hond uitzichtloos laten lijden, dat is pas zielig! Dit is veel humaner.

Hoe zwaar en moeilijk deze beslissing ook geweest moeten zijn.