Afstand doen

Zoals jullie allemaal inmiddels wel weten heb ik wat probleempjes met mijn Spaanse Podenco. Ik ben net gebeld door de stichting waar ze vandaan komt met de vraag of ik misschien afstand van haar wil doen. Haar gastgezin (waar ze wel zindelijk was) wil haar graag een permanent huis bieden..

Ik mag er tot morgen over nadenken..

Oei wat een moeilijke beslissing lijkt me dat... hoe voel jij je erbij, wat zou het beste zijn?

Wat heftig voor je (ik ken je verhaal nog niet ik ben nog veel aan het (bij)lezen op het forum)Maar wel fijn dat als je afstand doet ze in een fijn huisje komt waar ze haar blijkbaar graag opnemen.
Sterkte met nadenken en beslissen!

Ik ben er echt helemaal kapot van. Ik heb zes jaar ervaring met met honden werken en ik krijg het gewoon niet voor elkaar om haar te laten stoppen met plassen, terwijl ze dat bij haar gastgezin helemaal niet deed.. Super frustrerend..
Ik ben geen opgever, wil gewoon dat het werkt, ben stiekem best een beetje gek op haar, ondanks dat ze dagelijks het bloed onder mijn nagels vandaan haalt en ik enorm gefrustreerd ben, ik ben er zelfs lichamelijk ziek van door de stress. Ik wil haar gewoon graag een fijn huis bieden. Maar misschien wil ze wel helemaal niet bij mij wonen.. Misschien heeft ze het wel beter bij haar oude gastgezin..

je weet het niet, maar misschien is ze niet voorbestemd om samen met jou te leven, maar met haar oude gastgezin.
misschien loopt er ergens op de wereld een hond rond die nog leuker is en wel voorbestemd om bij jou te wonen.

Je weet het niet....maar het is goed dat je weet dat ze naar fijne mensen gaat die je kent, dus je kunt vast contact houden, zodat je weet hoe het gaat en haar misschien nog eens zien

Weetje Hjordis, soms is het grootste gebaar van liefhebben, dat je iemand laat gaan. Ik wil niet zeggen dat je dit moet doen, maar ik proef een beetje het zelfde gevoel bij jou... Dat je die twijfel/overweging zelf dus ook al hebt...

Hoe moeilijk ook...en dan ook nog eens maar een dag bedenktijd..dat is al helemaal moeilijk.
Hoewel te lang over iets nadenken, ook niet altijd goed is. 
Heftig hoor... maar probeer wat je dan ook beslist, om het niet als falen te zien, want dat is het absoluut niet. Elke beslissing is goed, zolang je hem maar met overtuiging neemt en er echt voor gaat. 


Sterkte!

Ik was niet zo "fan" van haar gastgezin.. Toen ik daar binnenkwam was Cosmic een beetje angstig. Ik wilde haar naar mij toe laten komen op haar eigen tempo. In plaats daarvan werd ze door hun opgetild en op mijn schoot gezet. Hond helemaal stijf van de stress.. 
Daarbij had ze een erg strak tuigje om toen ik haar meenam. Toen ik thuis kwam zag ik dat heel haar oksels open lagen..

Het zijn vast erg lieve mensen, blijkbaar liever dan ik want daar plaste ze niet, haha, maar toch.. 

Jeetje, ik moet er echt niet aan denken om daar morgen heen te moeten rijden en zonder haar weer naar huis te gaan.. :(

Stress en frustratie pikt een hond zo op en gaat zich daar naar gedragen.
Het heeft niks met 'opgeven' en 'willen dat het werkt' te maken. Het gaat over openstaan voor je hond, rust en geduld. Als de hond bij jou probleemgedrag vertoont, dat ie in het andere gezin niet had en deze mensen zijn bereid hem een fijne thuis te geven... dan moet je denken in het belang vd hond. Jammer dat het tussen jullie niet gewerkt heeft, maar zoveel stress en frustratie van beide kanten is voor niemand fijn...
Sterkte met je beslissing!

Ik ga met christel mee, en je moet geen schuldgevoel gaan krijgen omdat het bij jouw niet werkt, je hebt je best gedaan, waarschijnlijk is deze hond toch niet op de juiste plek bij jouw, en dat geeft niet, er komt nog meer moois op je pad, sterkte !!

Eerlijk gezegd vind ik 1 dag bedenktijd wel erg kort. Een week vind ik heel wat redelijker.
Nu overvalt het je.
Ze is nu ong. een maand bij je, dat is nog maar kort.
Natuurlijk is het vervelend dat ze in huis plast (is de urine al eens nagekeken?).

Ik heb Rocky nu bijna 2 jaar, hij is in december 6 jaar geworden. En nog vind ik 's morgens vaak een plas in de douche en soms een bolus. Hij valt aan de lijn erg uit naar grote honden, los gaat het nu 9 van de 10 keer goed.
Maar geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om hem weer weg te doen.

Honden met een rugzakje valt lang niet altijd mee.
Ik kan je niet zeggen wat je zou moeten beslissen maar wens je veel sterkte. Want het lijkt me heel erg moeilijk.

Inderdaad, dat is het dubbele.. Er is een gezin bereid haar een permanent huis te bieden.. En misschien is dat gewoon wel veel beter voor haar..

Wat een moeilijke beslissing.

Maar als je geen fijn gevoel hebt bij dat gastgezin zou ik daar eens heel goed over nadenken, je wil je niet de rest van haar leven zorgen moeten maken of ze het wel goed heeft daar, het feit dat ze niet plast daar wil niet meteen zeggen dat ze daar gelukkig is.

Maar probeer je ook eens het ergste scenario voor te stellen als ze bij jou blijft, stel dat ze nooit zindelijk wordt, kan je daar mee leven?
Natuurlijk wil je het beste voor de hond, maar je moet ook denken aan wat het beste is voor jou, want als jij een puinhoop bent wordt zij ook niet beter.

Misschien voelt het voor jou als falen, maar waarschijnlijk zat de hond daar toch beter in zijn/ haar vel dan bij jou. In het belang vd hond zou ik hem dan terugplaatsen bij het gastgezin. En waarschijnlijk ook in jouw belang, want ls je ziek bent vd stress, lijkt me voor beiden niet goed.

als ik dat lees, zou ik haar toch niet met een gerust gemoed terugbrengen
ze plaste er misschien niet in huis, maar er kunnen toch andere dingen geweest zijn die ook niet zo goed gingen (?)
als ze al niet meehebben dat je een angstige hond niet moet forceren en niet zien dat het tuigje te strak zit daar gaat men haar recht van omhoog staan

Helemaal eens

Ik kan er niet mee leven als ze nooit zindelijk wordt.. Ze geeft me zo ontzettend veel stress, ergens lijkt het me een verademing om weer alleen met Punk te zijn.. Geen geplas meer in huis, geen kapotte kabels meer, geen stress over het feit dat ze niet luistert.. 
Ze vragen overigens 75 euro als afstandskosten.. Daarbij moet ik haar zelf terugbrengen naar 's Gravenzande (á ong. 30 euro benzinekosten). Bovenop de 225 euro die ik voor haar heb betaald toen ik haar adopteerde.. Natuurlijk geen reden om het niet te doen, maar toch..

Misschien kun je het beste eens goed met ze praten en proberen er achter te komen wat ze daar anders doen? Er naar toe rijden kijken hoe je hond reageert en observeren hoe het daar gaat?
De tijdslimit die je hebt om te denken mmm dat vind ik niet aardig zeg. Dat beslis je toch niet zo even. Luister naar je gevoel en ga van de hond uit.
En herplaatsers vragen tijd gaat met vallen en opstaan.
Met mijn herplaatser ben ik ook nog steeds bezig met dingetjes en we hebben haar nu maand of 11.

Als ze niet hadden gevraagd of je afstand van haar wil doen, had je er dan zelf over nagedacht of je haar weer weg zou doen?

Hier ben ik het wel mee eens. Een angstige hond hoor je zijn tijd en rust te gunnen en niet zomaar bij een wild vreemde op schoot te gooien. Ook de open schuur plekken van een te strak zitten tuig zou mij totaal niet lekker zitten. Heel eerlijk, ik zou de hond niet terug brengen. Ik heb geen idee hoelang je de hond al hebt en hoelang je al bezig bent met het zindelijk maken en wat voor methodes je hebt gehanteerd maar als jij geen goed gevoel hebt bij het gast gezin dan zou ik alles op alles zetten om het nog een keer te proberen met de hond. Hoe zeker ben je ervan dat ze daar wel zindelijk was? Zoiets is makkelijk verzonnen natuurlijk......  De hond komt uit Spanje, is een zwerver geweest neem ik aan? Of zat ze in het asiel? In beide gevallen heeft zij nooit geleerd zindelijk te zijn, ze kon altijd van zich af pissen dus het kost nou eenmaal meer tijd dan het zindelijk maken van een pup. Ik zie dat bij onze Ayla ook, zij is een zwerver uit Roemenie en kon op straat gewoon lekker van zich afzeiken, dat deed ze de eerste 3 weken hier in huis dus ook. Ayla is nog jong dus zij heeft het snel geleerd (en nog pist ze nog wel eens van zich af als ik er niet snel genoeg bij ben) maar ik kan me voorstellen dat een volwassen hond veel meer tijd nodig heeft om dat te snappen.

Hoe zou je erover denken om haar nog iets langer bij je te houden en te werken met haar? Heb je de kracht nog in je om haar te begeleiden of is het eigenlijk als je heel eerlijk bent al over je grenzen/mogelijkheden gegaan? Wat iemand al eerder zei, je hebt haar nog redelijk kort om echt gewend te kunnen zijn, en is deze onzindelijkheid nog een stukje wennen van haar kant. Zeker omdat je er niet op gerust bent waar ze dan weer terecht komt als je haar terugbrengt. Als je er nog meer tijd en energie in kan en wil steken, en eventueel met extra hulp (GT ofzo?)... Mocht het daarna alsnog niet gaan, dan voel je je er misschien zekerder over wanneer je alles geprobeerd hebt maar vooral ook dat ze ergens terecht komt waar je zelf ook vertrouwen in hebt, een goed thuis...

Jawel, ik speelde zelf ook al met de gedachte.. Het is hier nu weer drie dagen ellende geweest. Binnen plassen, binnen poepen, wegrennen.. Het is gewoon allemaal even iets meer dan ik kan handelen.. :(

Ik heb haar sinds 25 januari en heb van alles geprobeerd om het plassen te stoppen. Aan de ene kant ben ik nog niet klaar om het op te geven, maar ik heb wel hulp nodig want ik trek het niet in m'n eentje. Ik loop al drie dagen rond met knallende koppijn (puur van de spanning/stress) en zit echt aan het eind van mijn Latijn.

Toen ze vandaag belden had ik gehoopt dat ze nieuws hadden over wanneer de gedragsdeskundige contact met me op zou nemen, maar in plaats daarvan vroegen ze me dus om afstand te doen.. :/ Ze klonken ook niet zo aardig, zeiden dat het heel normaal was dat zo'n hondje van de zenuwen wel eens binnen plast, en dat eigenlijk ál hun herplaatsers dat doen. En dat snap ik ook wel, ik wist waar ik aan begon, maar ik heb specifiek een hond gezocht die al in een Nederlands gastgezin zat, die daar zindelijk was. Bovendien is "een keer plassen uit stress" iets anders dan stelselmatig mijn huis vervuilen..

Zij zouden voor jou een gedragsdeskundige gaan inschakelen begrijp ik? Is het misschien een optie om een andere deskundige te zoeken? Ik weet niet wat jij ervan denkt, maar ik krijg een beetje de indruk dat ze haar dan liever teruglaten gaan naar dat opvanggezin dan moeite voor te doen met een gedragsdeskundige inschakelen voor je.

Heel eerlijk gezegd moet je niet zomaar iedereen op zijn blauwe ogen vertrouwen... Ik zou me sterk afvragen of ze echt wel zindelijk was in haar gastgezin. Ik ben lang bezig geweest met een zoektocht naar een 2e hond, enige waar ze echt eerlijk waren over het gedrag van de honden is in de Nederlandse asielen. Alle stichtingen die de hondjes uit het buitenland halen hebben volgens de omschrijvingen de perfecte hondjes, dat kan dus nooit. Ik vind dat je meer tijd nodig hebt dan 1,5 maand om een hond goed op te voeden en zekerder te maken. Je hond is onzeker aangelegd, dit veranderd niet in 1,5 maand tijd. Je hebt nog geen band opgebouwd en ze zal je nog niet vertrouwen, zeker niet als jij gestrest en gefrustreerd bent. Je geeft ook aan dat ze sloopt, waarom zet je haar niet in de bench? Ayla heeft verlatingsangst, de eerste paar keer dat zij alleen was heeft ze alles wat ze kon pakken kapot gemaakt, blafte de hele buurt bij elkaar en heeft alles onder gepist. Ik heb haar een bench training gegeven en daar voelt zij zich prettig, sindsdien houdt ze het ook droog als ik weg ga. Ik zeg niet dat het voor jou hond ook zal werken maar blijkbaar werkt de methode die je nu toepast niet voldoende. Gooi het roer eens om, geef je hond een bench training zodat ze niks kan slopen als jij er niet bent en blijf haar positief en uitbundig belonen bij het doen van haar behoeftes buiten. Niet straffen als ze binnen plast, ze is al zo onzeker en angstig. Gewoon oppakken of aanlijnen en naar buiten lopen....

Ik heb inderdaad sinds gisteren een bench in de kamer staan. Gisterenavond heeft ze er de hele avond ingelegen, nu wil ze er met geen mogelijkheid meer in. Heb haar net erin gevoerd, maar zodra het op was kwam ze er weer uit. Zit haar nu steeds koekjes te geven in de bench, maar zodra ik daarmee stop komt ze er weer uit. Maar ook die bench zal geen oplossing zijn, aangezien ze echt op de gekste momenten plast. Ook (of eigenlijk, vooral) als ik gewoon op de bank zit. Ze doet het nauwelijks 's nachts of als ik er niet ben. Ik kan haar moeilijk de hele dag in een bench zetten..
Ik begin inderdaad zelf ook een beetje te twijfelen aan het verhaal van het gastgezin.. Ze zou daar plassen uit "enthousiasme" (heeft ze hier nog nooit gedaan) en bij het alleen zijn (heeft ze hier ook nog nooit gedaan).

Wat moeilijk, als ik het zo lees zou ik haar dus niet zo graag naar het gastgezin terug laten gaan.

Moeilijk ook om advies hierin te geven, maar wat ik zelf zou doen is opnieuw beginnen alsof je haar net hebt en de frustratie van me afzetten en ervan uitgaan dat het vanzelf wel goed komt als ik haar maar eerst beter zou kennen en zij mij. Vertrouwen opbouwen kan niet in een maand daar gaat wel wat langer overheen. Ik zou haar alle tijd geven die ze nodig heeft. En ondertussen werken aan de vertrouwensband. Dus altijd rustig en positief omgaan met haar, alles zonder druk, wel veel leuke dingetjes zoals zoek- en denkspelletjes met haar doen zodat ze veel positieve ervaringen heeft en haar stress afgebouwd wordt en ze het gevoel heeft dat ze een prima hond is die geliefd is bij haar baasje.

Het lijkt me zeker geen slecht idee om er iemand bij te halen die positief omgaat met honden en die weet wat het is om een angstige herplaatser in huis te hebben.

Ik hoop dat ik dat kan.. met een schone lei beginnen.. Ik ben ook gewoon heel erg boos.. Boos op Cosmic, boos op mezelf, boos op de stichting.. Dit voelt Cosmic natuurlijk ook..
Ik had vanmiddag een rondje duinen gepland maar ben nu helemaal over de flos.. Heb totaal geen zin om lekker uit te gaan, ben ook bang dat het in het bos weer mis gaat, dat ze weer niet luistert, dat ik weer geïrriteerd raak..

Even jullie eerlijke mening.. ik kan 't er nog wel bij hebben.. vinden jullie dat ik het te snel opgeef? Vinden jullie dat ik teveel verwacht van een Spaanse herplaatser? Vinden jullie me een beetje stom dat ik eerst zo'n hondje in huis haal en nu dit als problematisch ervaar?

Inderdaad, misschien is het nu nog wat vroeg omdat je haar nog niet lang hebt, maar ik zou er zeker nog een gedragstherapeut bij halen, en als dat niet werkt, dan weet je dat je alle moeite hebt gedaan die je kon maar dat het gewoon niet werkt. Ik denk dat je dan met een veel geruster gemoed afstand van haar zou kunnen doen, en als het opvanggezin haar tegen dan niet meer wil dan komt ze misschien ergens terecht bij mensen die haar tuig niet zo straks spannen dat ze er schuurplekken van krijgt..

Oef dit is zwaar. Ik ken en herken je gevoel. Ik had het met Tuur. Ook binnen de boel laten lopen, buiten in tuin niet luisteren you name it. Zo vaak tegen man gezegd die hond eruit of ik eruit. Later bleek het plassen iets met zijn urine leiders te zijn doch ..... het heeft al met al toch bijna een jaar geduurd voordat het gedaan is, hoe vaak ik niet met fokster gemaild en gebeld heb voor advies, raad, wat kan of moet ik nog meer doen.

Maar jij staat er alleen voor, ik kon het nog over dragen aan hem. Je hebt hem nog kort, maar het feit dat je er zelf ziek van bent, hoofdpijn ed maakt het er allemaal niet beter op.

En mss zeg ik nu iets heel stoms en slaat het wellicht nergens op maar ik heb pas TTouch aanrakingen ontdekt mss is je hond ook onzeker, angstig, gespannen en doet daarom dit alles? 

Kan geen kwaad om het te proberen, het ontspant je hond en in mijn geval, het dwingt mij ook om rustiger te worden. 

TTouch tegen angst voor vuurwerk bij honden

Ik vind persoonlijk 1 dag bedenktijd ook erg kort, het overvalt je nu. Wil je heel veel sterkte wensen in het maken van je keus.

Dat doet Ayla ook nog steeds, ze eet in de bench maar als ze klaar is komt ze er gelijk uit.
Ik geef haar met regelmaat een lekkere kluif (waar ze lang mee bezig is) in de bench. Daddy zijn mand staat naast de bench. Ayla moet in de bench blijven met haar bot, haar deurtje staat open dus ze probeert meestal met bot en al stiekem op het vloerkleed te gaan liggen, ik pak dan haar bot en leg het zonder iets te zeggen terug in de bench. Komt ze er weer uit dan doe ik hetzelfde opnieuw. Soms moet ik het 20x doen (en moet ik soms even tot 10 tellen om opnieuw mijn geduld te vinden) maar daarna blijft ze in de bench liggen. Zij wil ook liever niet opgesloten worden en gaat er ook niet vanzelf in liggen maar uiteindelijk wennen ze er echt wel aan. Als ik weg ga leg ik wat lekkers in de bench, 2 of 3 gedroogde kippenvleugels, dan gaat het deurtje dicht en zonder omkijken of wat te zeggen loop ik weg.

Zoals je zelf al aangeeft was ze dus toch niet 100% zindelijk bij haar gast gezin.... Hoe vaak ga je met haar naar buiten? Het ritme van je oudere hond kan zij natuurlijk nog niet volhouden. Je moet je steeds blijven bedenken dat ze voorheen gewoon van zich af piste. Ik sta om het uur wel een keer buiten, kost je de eerste paar weken enorm veel tijd maar zo heb je de meeste kans dat ze het buiten doet. En misschien doe je het al maar je kan haar ook gedoseerd drinken geven, gewoon een paar keer per dag laten drinken en dan de waterbak weghalen en kijken of ze moet plassen, gaat dat goed dan steeds de waterbak langer laten staan. Ik weet niet of ze veel drinkt maar Ayla leek dat in het begin bijna dwangmatig veel te doen waardoor ze dus ook veel plaste.

Cosmic drinkt niet veel, in vergelijking met Punk zelfs erg weinig.
Ik ga eigenlijk vrijwel meteen naar buiten zodra ze opstaat (klaar is met slapen). Ze plast echt op de gekste momenten. Soms als ik net een oefeningetje/spelletje heb gedaan, soms als ik zelf op de WC zit, soms 's nachts, soms ligt ze te slapen, staat ze op, gaat ze zitten plassen, soms als ze aandacht wil en ik even druk bezig ben dus haar negeer.. Het is zo wisselend, en dat maakt het alleen maar moeilijker.