Afstand doen

Je wil een eerlijk antwoord? Ja ik vind dat je te snel opgeeft en teveel verwacht.
In zo'n korte tijd heb je nog geen vertrouwensband opgebouwd dus luistert ze ook nog niet perfect. 

Waarom zou je niet gaan wandelen? Want als ze aan de lijn zit kan ze toch geen kant op?
En hoezo luistert ze niet? Wat verwacht je van Cosmic?
Probeer even rustig adem te halen en tot 10 te tellen als je gefrustreerd raakt.
Zo'n hond heeft veel meer tijd nodig om aan alles te wennen en de regels te leren.

Ik denk dat het niet zoveel te maken heeft met wel of niet geschikt zijn voor haar.
Mijn hond plaste ook heel lang in huis.
Begin jan kreeg ik een ongelukje en daardoor kwam ik in het gips te zitten
Jessie is toen een week weggeweest en toen ze terug kwam plaste ze niet meer in huis.
(Daar overigens ook niet.)
Blijkbaar was er iets doorbroken.
Niet zozeer doordat zij geschikter waren, maar meer vanwege het feit dat zij onbevooroordeeld
waren.
Ik reageerde, of ik nou wilde of niet, blijkbaar toch als zij weer in huis plaste...heel subtiel, maar toch
pakte zij dat heel kleine signaal (ergernis op z'n zachts gezegd) op.
Zou dat de reden niet kunnen zijn dat ze nu weer in huis plast.
Jessie is een echte aandachttrekker, puur onzekerheid.
Iedere reactie pikte zij op, negatief of positief.
Ik denk niet dat je niet geschikt bent voor haar, maar dat je misschien zonder het in de gaten te hebben
toch een signaal afgeeft op het moment dat je haar weer betrapt op een plasje?

Misschien zit ik er wel helemaal naast, maar las dat ze vrij angstig was, dus het zou kunnen?
Wat Sabine zegt zou natuurlijk ook kunnen, maar dat je niet geschikt zou zijn als haar baasje....?

Ik denk niet dat je te snel opgeeft (want volgens mij heb je nog niet opgegeven anders had je niet hoeven na te denken/twijfelen om haar direct terug te brengen naar het opvanggezin).

Ik denk dat je er gewoon even doorheen zit en vooral ook omdat je er middenin zit met je handen in het haar (en uiteraard merkt zij dat).

Ik denk dat je hulp moet accepteren hierbij van een buitenstaander, een prof bijv. zodat jij even wat ademruimte krijgt en ondersteuning.

Ik denk dat je te hard bent voor jezelf (en dit ook bij haar aankomt als hard voor haar).

Ik denk dat je er juist WEL even op uit moet gaan met haar, zonder verwachtingen, even samen uitwaaien, overal positief op reageren (evt ergens anders zonder haar alle negativiteit eruit schreeuwen/rennen weet ik veel) en vooral even genieten en visualiseren hoe je het wilt hebben zonder vooroordelen.

Niet opgeven en blijven doorgaan op een positieve manier. Ik heb er hier ook eentje (Spaanse dame) die net een uur buiten kan gelopen hebben en dan binennkomt en aan de tuindeur gaat plassen...

Van haar denken we dat ze in Spanje in huis geleefd heeft, maar dat ze daar op een kattenbak moest want ze doet het altijd op dezelfde plaats...

Een dweil nemen, opruimen, en blijven oefenen is de boodschap

en ik denk dat je je gevoel moet volgen
als er ergens in de klik na zo'n periode nog steeds iets niet goed zit
kan het weleens heel lastig worden zowel je eigen emotie als die van de hond te veranderen

plassen in huis heeft in mijn optiek altijd wel iets te maken met onzekerheid van de hond
(veel eigen geur om zich heen willen hebben) en veel minder met zindelijkheid, want dat
vermogen heeft ze allang.

als het niet goed voelt, dan kan je ook niet dat 200% commitment aan wat nodig is om een hond met zo'n verleden en een rugzak vol probleemgevend gedrag aan te kunnen, dan mist er doodgewoon iets.

soms is het dan eerlijker, en ook veel beter voor de hond, om te zeggen: oke, het spijt me intens, ik voel me er rot bij, ik schaam me, maar toch kies ik ervoor om niet verder te gaan met deze hond.

dat is een overweging die je vaak al hebt gemaakt, voor je hem uit durft te spreken
als het dan zo is, dat het een opluchting is, als de hond inderdaad vertrokken is naar een adres (waar zij zo te lezen heel welkom is) dan heb je de juiste keuze gemaakt

soms past het gewoon niet, en dan moet je heel eerlijk zijn, niet leuk en je voelt toch wel rot, en je kan er dagen om huilen, maar het kan (ik zeg kan !!) soms de juiste keuze zijn toe te geven aan je zelf dat je niet kan geven wat de hond nodig heeft.

sterkte met de afweging

inderdaad heb er ook mijn twijfels bij, is een gevoel hoor, want tenslotte kunnen we dit niet weten
maar mensen zeggen zoveel hè...

Ochjee, niet opgeven! Kijk wat er fout gaat. Lees ervaringen van mensen. Praat met het gastgezin wat er fout gaat.

Zorg een x dat je met een familie lid bent, Zets de kat ergens boven op. Ondertussen speelt iemdand anders met de hond. Terwijl de kat ergens hoog zit, beloon hem/haar dan.

Doe dit ook andersom. Ik durf te wedden dat dit helpt!

En dat bedoel ik dus, dat deed Jessie ook.
Op de gekste momenten, vinden wij, maar voor haar heel logisch.
Puur onzekerheid, aandacht vragen.
Je moet haar gaan negeren, als jij op de bank zit, op haar eigen plaatst leggen.
Als je even naar de gang/wc gaat en weer naar binnen komt, negeren als ze geplast heeft.
Na het spelletje ook, jij stopt, zij wil dat niet(aandacht)...dus..plassen maar weer....en aandacht
heeft ze.

Ik heb geen kat..?

Meh, kon dat maar, die dweil heeft helaas geen nut op mijn lichtgele vloerbedekking.. :(

Wat zijn eigenlijk verder nog haar problemen?

Plassen in huis dus, en niet naar je luisteren (waardoor ze wegloopt) verder nog problemen?

Ik zou zeker niet zo snel opgeven. Cosmic is een hond met een rugzakje. Na 1,5 maand kan ze nog niet functioneren zoals jij dat zou willen. Ga je met haar naar cursus? Zo niet, dan zou ik dit zeker doen. Dit versterkt ook jullie band samen.

Misschien heb er wel overheen gelezen, maar heb je haar urine al eens laten nakijken bij de dierenarts? Lijkt me wel verstandig. Straks zit er een ontsteking te zeuren en plast ze daarom zoveel in huis.

Laat je Cosmic al loslopen? Dat zou ik vanaf vandaag dus ook niet meer doen.
Als ze niet naar je luistert en dus weg loopt (en 2 wegen oversteekt zoals ik in een ander topic las) zou ik Cosmic voorlopig toch aan een flexi of longeerlijn houden. Heb je gelijk al een frustratie minder.

Mijn gevoel zegt dat je hier onze goedkeuring vraagt om haar terug te doen.Denk dat je het eerlijk gezegd een beetje hebt opgegeven en natuurlijk word
je er moedeloos van maar Keulen en Aken zijn ook niet op 1 dag gebouwd

Is wel een pieskleur, dus valt niet op.

Even serieus, ik denk dat je gewoon heel eerlijk naar jezelf moet kijken, zonder oordeel.
Eigenlijk is er maar 1 grote vraag.

Problemen wil ik het niet noemen, maar..

Ze is ontzettend opdringerig. Als ik op de bank zit zit ze constant met haar pootje op mijn been, op mijn schouder, op mijn laptop, op mijn bord, maar nog het liefst in mijn gezicht (heb dus ook al behoorlijk wat krassen op mjn gezicht staan). Als ik dit negeer wordt het erger, klimt ze in mijn nek, begint aan mijn haar te bijten/trekken, etc. Als ik haar rustig terug duw en "nee" zegt blijft ze doorgaan, uiteindelijk geeft ze op, springt ze van de bank, en gaat ze ergens (in zicht) zitten plassen.

's Morgens is ze ook heel opdringerig. Ze springt terwijl ik mij aankleed steeds op (auw, nageltjes op je blote benen is niet fijn..), zit dan heel erg te piepen en te blaffen, trekt aan mijn sokken/broek/wat ik op dat moment vast heb, etc. Bijkomend probleem is dat ik me 's morgens zo snel mogelijk aan wil kleden, zodat ik met haar naar buiten kan en een plasincident kan voorkomen.

Maar dit zijn dingen waar ik mee kan leven. Het irriteert mij enorm dat ze buiten niet luistert (als in, niet eens opkijkt als ik haar roep terwijl ik gezellig loop te piepen met een hoge stem en haar met koekjes probeer te lokken). Er komt totaal geen reactie. 

Het loslopen gaat in principe goed, ik ga twee keer per dag naar het bos waar ze altijd los loopt. Ik roep haar regelmatig terug (en soms komt ze dan per toeval terug, dan krijgt ze wat lekkers) en ook als ze uit zichzelf naar me toe komt krijgt ze iets lekkers. Dit gaat op zich prima en het is (tot gisteren) nooit een probleem geweest. Gisteren zette ze het ineens op een lopen, en hoe enthousiaster ik haar riep, hoe harder ze begon te rennen. Het was dus "bewust" niet luisteren. Gewoon ondeugend..

Ik volg een gehoorzaamheidscursus met haar. Daar op het terrein is ze een beetje angstig (vreemde plek, vreemde honden, etc.) maar wel braaf, ook de "hier" oefening doet ze daar heel goed. De trainer daar vroeg zich al meteen af wat ik daar met zo'n brave hond deed, en raad mij aan vooral lief, zachtaardig en positief tegen haar te zijn (vanwege haar angst, wat ze thuis overigens totaal niet toont, ze is hier binnen nergens bang voor en loopt met haar staart tussen haar oren alles onder te zeiken.. :P)

Ik zou ook nog niet opgeven hoor!Een Podenco is sowieso al een hele gevoelige hond waarbij je ook nog eens geluk moet hebben om los te kunnen lopen.
Ik heb zelf een kruising Podenco (je hebt zoveel soorten kruisingen) en wat ik heel erg heb moeten leren is juist mijn houding veranderen en aanpassen.
Een Podenco pikt elk gevoel op en vertaalt dat naar zijn /haar eigen gedrag.
Blanca plaste ook veel in huis en na de urine na weken na te laten kijken bleek ze enorm veel blaasgruis te hebben.
Dat zou ik eerst uitsluiten en door stress is plassen denk ik ook een uiting van onzekerheid.
Pas als jij accepteert dat het even niet anders is en de hond niks kwalijk neemt hoe moeilijk soms ook dan pas kan de hond ook wat loslaten.
Persoonlijk klinkt dat gastgezin niet goed ,dat zou ik echt niet doen.
Heb geduld met jezelf en met Cosmic en laat hem weten dat hij welkom is en mag wennen aan een nieuw leven.
BLanca is nu bijna een jaar en het gaat nu stukken beter,het heeft echt wel maanden geduurd hoor!
Als jij kunt veranderen en je emoties opzij kunt zetten zul je zien dat het gedrag gaat veranderen.
Heel veel sterkte met de beslissing.

Overigens heb ik geen urine-test laten doen. Ik heb de dierenarts gebeld en zij zei dat het niet klonk als iets medisch (omdat ze soms een week droog is, het tot voor kort ook 's nachts ophield, etc. het is dus niet een kwestie van niet op KUNNEN houden..)

Ik denk dat het helemaal niet klikt met jou en haar. Wat ik lees is dat je je vooral ergert aan haar en dat is geen goed uitgangspunt. Misschien een beetje bot gezegd maar zo voel ik het wel. Ik denk dat je eerlijk moet zijn en voor haar kiezen wat het beste is voor haar.

Sterkte met de beslissing...ik weet dat het niet makkelijk is.

het is maar de vraag of ze zo angstig is
of is ze dat alleen op prikkels die ze niet goed kent
en is het binnen een zelfbewuste dame
het leest wel als een hond die enorm bezig is aandacht te eisen
met alles wat ze kan bedenken, heel vaak ligt daar wel onzekerheid aan ten grondslag
ze probeert je te laten reageren (wat je waarschijnlijk ook doet, soms moet je ook wel)

niet iedereen is geschikt om dit soort gedrag in goede banen te leiden
ligt soms ook aan je eigen zenuwgestel (en mogelijkheden)

en daarom ben ik niet voor 'kost wat kost doorgaan, want het is zo vreselijk een hond te herplaatsen', als je in alle eerlijkheid kan zeggen: dit gaat het niet worden, moet je ook eeriljk beslissen, maar wel zo snel mogelijk, nu wordt de verwarring voor de hond met de dag groter.

ik zou haar trouwens geen seconde laten loslopen, daar is ze helemaal niet aan toe
ik lees niets van haar gedrag wat daarop duidt, laat haar eerst maar eens, eventueel aan een langere lijn, bij je blijven, gaan waar jij gaat, tuurlijk met een spelletje, met wat ruimte, snuffeltjes, maar in de basis ben jij degene die haar uitlaat, niet degene die haar begeleid en haar beloont als ze toevallig in je buurt is (wat beloon je dan precies?).

en zo zou ik alle regels nog eens bekijken, hoe consequent ben je, hoe voer je dat door (in alle redelijkheid) wat heeft ze nodig, wat verwacht ze van je als ze zo bezig is aandacht op te eisen?

maar nogmaals: soms past een hond niet bij een mens, dat kan best en het gebeurd ook
maar dan moet je wel diep gaan, de schuld bij jezelf leggen, en het beste kiezen voor de hond.

Mee eens.

Confronterend, maar dat begin ik inderdaad ook te denken.. Ik heb ruim drie jaar in een dierenasiel gewerkt en genoeg honden leuk gezien, maar buiten Punk, nooit een hond mee naar huis willen nemen. Het klikt niet zo snel tussen mij en een hond. Ook honden van vrienden, denk ik bij, goh, leuk, maar zou ze echt niet in huis hoeven hebben.

Ik vond het enorm eng om Cosmic, na één ontmoeting, mee naar huis te nemen. Punk heb ik vier maanden in het asiel meegemaakt voor ik er überhaupt ook maar aan dacht om haar mee te nemen.. Natuurlijk had ik gehoopt dat het allemaal werkte, en ik ben écht wel gek op Cosmic, maar inderdaad, misschien is de klik er gewoon niet..

Dat was ongeveer wat ik ook wilde zeggen. Hier in de buurt heeft iemand sinds bijna 3 jaar ook een podenco. Ze heeft van alles geprobeerd om haar los te laten, zelfs aan zo'n hele lange lijn waar normaal een paard aan loopt (kom even niet op de naam van zo'n lijn). De honden speelden met zijn allen op een enorm groot omheind veld, alleen de podenco sprong er zo over heen. Ieder keer als ze weg is komt ze pas terug als zij het nodig vindt. Loslaten is dus geen optie. Jammer, maar een podenco onder de auto is erger.

Ik ga verder mijn mening hier niet geven. Jij hebt gekozen voor Cosmic en alleen jij kunt nu beslissen wat voor jou gevoel het beste is. Succes met je beslissing en sterkte

Dat gevoel krijg ik ook... Okee soms is de klik er niet maar in een ander topic post je dit:

"Ik had er alleen nooit over nagedacht dat niet iedere hond zo makkelijk is als Punk.. Cosmic heeft in haar tweede week bij mij wat kabels doorgebeten, drie plasjes binnen gedaan, etc. De slaafsheid die Punk, als herder, bezit, is Cosmic totaal vreemd. Erg wennen dus, maar ik zou haar niet meer willen missen!"

Er is dus wel degelijk een klik geweest anders zeg je in een ander topic niet dat je haar niet meer wil missen. Je zit er nu doorheen en ziet even geen opties meer terwijl die er echt nog wel genoeg zijn. De kans om haar terug te doen kwam op een tijdstip dat de frustratie je heel hoog zit.
Je geeft zelf al aan dat niet elke hond zo makkelijk is als Punk en bij het nemen van een Spaanse zwerver had je kunnen weten dat er een rugzakje bij zit wat niet zomaar in 1,5 maand verdwijnt.

Okee als de klik er niet is prima, dan doe je Cosmic weg. Herplaatsen hoeft echt geen ramp te zijn maar ik denk dat je er met een hele verkeerde instelling aan bent begonnen. Nog een tijdje proberen kan in mijn ogen echt geen kwaad, andere methodes uitproberen en voorlopig niet meer loslaten.

Wat een verschrikkelijke situatie zeg. Ik vind dat je er nog best goed mee omgaat.

Is het niet een idee om binnen Hondenpage bijv. te zoeken naar een nieuw baasje?
Of iemand zoeken waar je wel een goed gevoel bij hebt, en zeker weet dat Cosmic het er fijn zal hebben, en ook nog eens de begeleiding krijgt die hij nodig heeft.


Wat je ook besluit, heel veel succes!

Het gezegde hij/zij kan op mijn bord schijten is een gevoel wat je het beste kunt hebben met een hond met rugzak.
Dan nog kan het tegenvallen en ben je niet altijd blij met het gedrag,maar zolang je de pluspunten van de hond kunt zien en die zijn er vast en zeker is er een basis om verder te gaan.En je moet in het bezit zijn van de eigenschap geduld.

Is een medisch probleem echt uitgesloten?
Een hond waarvan de sluitspier erg slap is,zal zeker bij spanning in welke vorm dan ook heel makkelijk de plas laten lopen.Gesteriliseerd/castreerd ?

Als je zegt ik ben echt wel gek op Cosmis,wat betekent dit dan voor jou?Alleen op de momenten dat de hond slaapt of is er meer?
Want ik kan me niet voorstellen als je de problemen zo erg ervaart dat je dan kunt zeggen ik ben wel gek op de hond.Of hangt dit van je eigen situatie af?

Is er een basis waarmee je verder kunt gaan of maakt het eigenlijk niet meer uit wat Cosmis nu nog doet om te laten zien dat ze best wel een goed karakter heeft?
Als je op de laatste vraag nee zou moeten antwoorden denk ik dat je haar zo snel mogelijk moet laten herplaatsen,want zo wordt er nooit een start gemaakt om de hond een kans te geven op een leven waar de hond wel bij vaart.

Is er wel een basis,dan zo snel mogelijk contact maken met een gedrags therapeut/te
Naar de Da om uit te sluiten dat er mogelijk toch een probleem is met de urinewegen/sluitspier.Daar zijn n.l medicijnen voor en er voor gaan.
Maar weten dat er een hoop inzet van jou kant zal moeten zijn,om het in goede banen te kunnen leiden.En je realiseren dat je ook niet meer terug moet kijken op wat is geweest.

Met elke antwoord op een vraag of welke beslissing je ook neemt het gaat om de toekomst van Cosmis en wat het beste voor haar is ,dat is wat telt voor mij.

Ik heb Lotje van iemand overgenomen die pas gescheiden was. Die man die voor Lotje zorgde zag er niet al te best uit en ik merkte aan alles dat hij heel moeilijk afstand kon doen van Lotje. Hij was stapelgek op haar, maar Lotje was bij hem niet gelukkig! Hij zei ons dat ze nog totaal niet zindelijk was en dat ze vaak in huis plaste. Lotje was toen net 1 jaar oud. Was voor ons geen probleem, want al onze honden hebben wij vrij vlot zindelijk gekregen, dus dat zou bij Lotje ook wel gaan lukken....Heel gek, Lotje was bij ons 100% zindelijk vanaf dag 1. Ze deed niets in huis en stond netjes voor de deur als ze hoge nood had. Ik denk dan ook dat ze bij haar vorige baasje iets te veel stress had, waardoor ze dat gedrag liet zien. Wij konden in het begin echt wel merken dat ze toch wel het 1 en ander daar meegemaakt heeft. Een hond voelt heel goed aan of jij lekker in je vel zit of niet en daar kan een hond dan ook op reageren. Het zou ook een schreeuw om aandacht kunenn zijn. Ik weet niet wat je doet als ze geplast heeft? Wordt je dan boos? Negatieve aandacht, is voor een hond ook aandacht. Ik las in jouw verhaal dat ze opdringerig is. Daaruit haal ik dan wel dat ze graag aandacht wil....Ik vind alleen de bedenktijd wel ergggggg kort. Je zou het beter nog even kunnen proberen en als dan straks blijkt dat het echt niet gaat, kun je alsnog een ander baasje voor haar zoeken.

Dit is toch echt aandacht vragen en protesteren (plassen) als ze het niet krijgt.
Zelf "nee" is toch aandacht geven.
Als ze op de bank zit is ze in feite gelijk aan jou, dus eraf, laag blijven.
Als het straks allemaal goed gaat kun je zelf bepalen of ze op de bank mag, maar op dit moment
is het niet goed.
Natuurlijk word de band minder als een hond constant in huis plast.
Ik werd er ook heel erg moe van hoor en daar werd de band niet sterker van, echt niet!
Heb er ook over gedacht toen om haar te herplaatsen, maar ben nu blij dat ik het niet gedaan heb.
Wil trouwens niet zeggen dat je hetzelfde moet doen, de één is de ander niet.
Kan me er alles bij voorstellen dat je het zat bent en twijfelt.
Ik wens je succes met wat je ook beslist!

Oepps, foutje.

Ik denk dat ik je verder niet kan helpen. Het is jou keuze. Dat moet je zelf bepalen.
Je zegt dat ze opdringerig is, dat kan ook verlatingsangst zijn..