Afstand doen

Ze plast toch ook 's nachts in huis!

Dat heeft ze één keer gedaan, ja. En één keer 's nachts gepoept, maar dat was waarschijnlijk omdat ze de dag ervoor voor het eerst vers vlees had gehad. Alle andere keren waren recht voor m'n neus, haha, ze kent geen schaamte..

Geeft ze aan dat ze moet plassen? En beloon ja haar nog uitgebreid als ze buiten plast?

Nee, totaal niet. Soms ligt ze lekker te pitten, staat ze op, en voordat ik iets kan doen zit ze te plassen. Op andere momenten is het als ik iets niet toe sta (bijv. krabben in mijn gezicht), dan loopt ze na lang aanhouden weg en gaat ze zitten plassen (niet uit angst o.i.d., met haar staart in de lucht, ze gaat er echt voor zitten). Ook gaat ze op de gang voor de WC zitten plassen als ik zelf op de WC zit. Ze plast ook als er een andere hond in huis is geweest (da's dan misschien nog wel logisch, ergens). En ze plast vaak als ik thuis kom van mijn grote (uur) wandeling. Ze plast echter ook buiten, dus het is niet van, ze heeft het te druk gehad buiten en plast daarom daarna binnen als ze thuis is (tenzij ze haar blaas natuurlijk niet volledig leegt, omdat ze te afgeleid is, dat zou ook nog kunnen). Ik blijf tegenwoordig na iedere wandeling nog even een kwartiertje onder aan de flat op een saai veldje staan zodat ze daar nog een plas kan doen voordat ik naar binnen ga. Justin Kees  Verder plast ze ook bij anderen in huis. Mijn vader, mijn moeder, mijn beste vriendin, allemaal zijn ze al "slachtoffer" geworden. We zijn ook eigenlijk nergens meer welkom.. :(

Ik heb haar ontzettend enthousiast beloond als ze buiten plaste. Enthousiast toegesproken, een koekje gegeven, geprijsd alsof ze de beste hond van de wereld is die net een wonder heeft verricht! Echter had ze dat snel door en ging ze om de paar meter in de plas-positie zitten zonder te plassen, puur om het koekje wat daarop volgde. Ben daarom (op advies van de GT) gestopt met koekjes geven, ik zeg nu vrij neutraal "goed zo, knappe meid" en loop weer verder.

Doet ze ook haar behoefte in haar bench? Veel honden zien het als 'hun' plekje en willen het niet vervuilen...

Daar heeft ze het nog niet gedaan! Ik heb inderdaad sinds enkele dagen een bench in huis, en wat geeft dat ontzettend veel rust.. Ze WIL niet eens meer op de bank, ze ligt de hele tijd in d'r bench. Ik nodigde haar gisterenavond uit op de bank en ze keek me echt zo aan van "ben jij gek, ik heb een bench..", en toen kroop ze weer in de bench, haha. Beetje geoefend met de bench dichtdoen, terwijl ze aan het eten was of aan het kluiven, dat ging prima. Eventjes vijf minuten dicht gedaan terwijl ik er bij zat, slaapt gewoon door. Half uurtje dicht gedaan terwijl ik de afwas deed in de keuken, niks aan de hand. Vannacht heb ik hem voor het eerst dicht gehad, ze heeft om 1 uur en om 7 uur héél even gepiept. Echt twee keer "piep, piep" en toen was het weer stil.

Vandaag ben ik een uurtje weg geweest, bench dichtgedaan en volgens de buurvrouw was het stil. Net ook even (terwijl ze aan het eten was) de bench dichtgedaan en zelf een uitgebreide douche genomen. Ik heb al een maand niet meer rustig gedoucht, om de paar minuten eruit om te kijken of Cosmic niks aan het uitvreten was, haha. Wat een verademing, die bench!

Oh, en niet onbelangrijk.. sinds die bench er is, heeft ze ook niet meer binnen geplast! Dus hoera voor Cosmic en hoera voor de bench!

Ja dat laatste wilde ik inderdaad ook al voorstellen  Stoppen met te uitgebreid belonen. Die van mij was ook zo uitgekookt en perste er met alle mogelijke moeite nog wat druppels uit om die beloning maar te krijgen. Vervelend hoor, kan me voorstellen dat je er af en toe wel even gek van wordt. 
Ik zou elke plas binnen in huis die je redelijk kan voorspellen proberen voor te zijn door haar meteen naar buiten te bonjouren. Heb je een tuin of balkon? Elke keer dat je haar iets verbiedt en zij daar op reageert door te gaan plassen (waarschijnlijk toch een stukje spanning dan) heel rustig d'r halsband pakken en buiten zetten. Ga je naar de wc, buiten zetten. Op deze manier doorbreek je dit patroon hopelijk.

Net gebeld door de gedragsdeskundige van de stichting, heel positief gesprek, veel tips gekregen waar ik denk ik wel iets mee kan. Ook mijn vertrouwen in de stichting is weer een beetje hersteld door dit gesprek, da's natuurlijk ook wel fijn. Het één en ander uitgepraat, zij heeft er in ieder geval helemaal vertrouwen in dat Cosmic hier goed zit en dat ik goed bezig ben. Was erg fijn om te horen, en een grote opluchting, want ik ben na vandaag toch wel erg aan mezelf gaan twijfelen! :/
Ik ben inderdaad haar plasmomenten aan het "onderscheppen". Door haar, wanneer ze rond gaat lopen snuffelen, af te leiden met een knuffel of een spelletje of wat lekkers. 's Nachts en wanneer ik weg ben gaat ze nu dus in de bench, dus dat is ook onderschept. Als ik bezig ben (aan het eten ben, even een mailtje wil tikken, etc.) krijgt ze haar kluif in de bench, dit neemt de irritatie van het krabben in mijn gezicht weg..

Pff, nou, wat kan er eigenlijk nog fout gaan hé?

Pauline, klopt het dat jij je ook gefrustreerd voelde doordat je het gevoel had dat stichting je niet steunde of aan je lot overliet??
Ik vraag dit omdat ik na-zorg na een adoptie, heel erg belangrijk vind.

Hier in mijn familie hebben we diverse hondjes bij verschillende stichtingen vandaan, en helaas is het wel zo dat al het contact dat er nog is, van onze kant komt. Af en toe eens mailtje of een foto'tje sturen. Dat doen we op eigen initiatief. We zijn eigenlijk nog nooit spontaan door iemand van welke stichting dan ook gecontact.

Huisbezoek is er nog nooit geweest. Ook niet toen we zelf een uitnodiging hiertoe hadden gestuurd.

Ik kan me heel goed voorstellen dat wanneer je door een moeilijke periode gaat met je nieuwe hond, je graag steun, begrip en een beetje begeleiding van zo'n stichting verlangt.

Spijtig genoeg hoor ik nu toch meestal alleen maar dat de hond retour naar de stichting mag. 
En hoewel dat in sommige gevallen beter zal zijn, vind ik het toch jammer dat dat vaak hun enige hulpmethode blijkt te zijn.

Ik zou liever zien dat er minder honden ingevoerd en geplaatst worden, zodat de honden die 'wel' geplaatst worden of al geplaatst zijn, meer toezicht en na-zorg kunnen krijgen.

Ik denk dat het aantal succesvolle adopties dan aanzienlijk zou groeien.

Dus echt heel fijn dat je in contact bent gekomen met een g.t van de stichting. Iemand die weet waar ze over praat en jou tips en steun kan bieden. En ik denk dat je zo'n gesprek veel liever hebt dan enkel de mededeling dat de hond terug gestuurd kan worden, toch?

Bij deze een +punt voor deze stichting!

Dat was inderdaad een groot deel van mijn frustratie. Ik werd ineens gebeld en de term "afstand doen" was vanaf haar kant echt een keer of vijf gevallen. Terwijl ik dat helemaal niet wil, ik wil juist geholpen worden.. De GT zou minstens twee weken niet beschikbaar zijn, ze heeft erg de moeite genomen om mij toch even telefonisch te woord te staan. Super fijn! 
De nazorgconsulente waar ik mee mail is geweldig. Ik heb alle plasincidenten naar haar doorgemaild dus zij weet precies wat er wanneer is gebeurd. Als ze een paar dagen niks van me hoorde kreeg ik meteen een mailtje met de vraag hoe het nu ging. Ze heeft zelfs aangeboden hier langs te komen, ook al is ze geen GT, ze bood toch aan om te helpen. Super fijn! 

Tevens heb ik goed contact met de mensen die hier het huisbezoek hebben gedaan en mij hebben "goedgekeurd". Zij zijn ook al een keer naar Cosmic komen kijken en we hebben samen een wandeling gemaakt. Erg leuke mensen, ook! 

De GT heeft me ook uitgelegd waarom het adoptieteam een beetje "dwingend" over afstand doen overkwam. Blijkbaar komen er door de financieel slechte tijd wat meer honden terug dan normaal. Mensen gaan scheiden, verliezen hun baan, etc. De mevrouw van het adoptieteam stond, volgens haar, onder behoorlijk wat stress en was bang dat Cosmic terug zou komen en zij dus een andere oplossing voor haar moest vinden. Nou was die in dit geval snel gevonden, maar toch.

Tevens heeft het oude gastgezin me vandaag gemaild met de vraag of ik zaterdag naar een door de stichting georganiseerde wandeling kom. Ze mailde dit tijdens het forum-drama van vanmorgen dus ik was niet echt vrolijk en heb teruggemaild dat ik even wat afstand wil van de stichting en dus niet kom. Maar dat zij altijd welkom zijn bij mij thuis om Cosmic op te zoeken. Kreeg vanavond een mailtje terug dat zij dan ook niet naar de wandeling gingen (ze zouden alleen komen om Cosmic te zien) en vroegen of ze in april hier langs mochten komen. Heb gezegd dat ik nog even na moet denken over die wandeling maar dat ze hoe dan ook hier welkom zijn in april.

Nou, blij dat ik in ieder geval weer met iedereen op goede voet sta nu..

Je stond niet op verkeerde voet, echt niet!
Maar toen je over de stichting begon, dat je weer een beetje het vertrouwen terug had dacht ik wel meteen ''Aha!''

Hoe vreselijk demotiverend, frustrerend en eigenlijk ook beledigend moet het zijn als je even je hart uitstort over je hond... en je alleen maar als respons krijgt ''breng maar terug''
Daar is toch niks van ondersteuning en begrip in te proeven?

Ja! Hallo! het is geen postpakketje, ik snap hoe dit jouw 'mood' alleen maar verslechterd heeft!!!
En vooral, het vertrouwen in jezelf.

Wij hebben hier een klein jaar geleden ook een soortgelijke situatie gezeten met het hondje van mijn moeder. Ik zal het hele verhaal niet wederom herhalen, maar het was goed mis!
We zochten steun en advies bij de betreffende stichting maar er werd enkel heel defensief en ontkennend gereageerd, en uiteraard moesten we het hondje maar terug brengen als het niet beviel.

Wel heel erg jammer, toch?

Nu inmiddels een jaar verder is er nog nooit iemand geweest die belangstelling heeft getoond naar dit hondje. Hij ziet er weer uit als een goud haantje en functioneert als een vitale, blije hond... maar of hun dat ook weten???

Leuk dat je de gastouders op bezoek krijgt, wie weet kunnen zij je ook nog heel veel steun en advies geven.

Ik ben eigenlijk meer bang dat ze Cosmic écht terug willen, haha. Maar ja, we zien wel. Ze zijn hier in ieder geval welkom, ik weet zeker dat Cosmic blij zal zijn ze weer te zien
Het is inderdaad niet erg motiverend als je bijna om hulp schreeuwt en het enige wat je hoort is "doe maar afstand". Want dat is niet wat je wil. Ik was inderdaad ook een beetje beledigd, kreeg het idee dat ze mij niet geschikt vonden, dat ze mij en Cosmic al afgeschreven hadden, dat er niets meer te beginnen is met ons en dat we er beter mee kunnen stoppen :(

Ik ben blij dat de GT meer vertrouwen in ons heeft! 

Ik snap je één na laatste kollom niet zo goed. Is het hondje teruggegaan en zit ie nu alweer een jaar bij de stichting? Of zit ie nog bij je moeder en gaat het nu heel goed? (sorry hoor, het is al laat..) 

Hallo Hjordis,

Super de laatste berichten! Blij dat je nu goede hulp krijgt.
Ik zou persoonlijk de wandeling niet doen te vroeg en te veel prikkels en contact met het gastgezin via mail en telefoon houden in ieder geval zolang je nog bezig ben met haar rehabilitatie. Denk dat het anders veel te verwarrend is voor Cosmic ze te zien.
Rust geen gekke dingen vaste routines en tijden.

Go for it Het vraagt tijd.

wandeling op strand waar niks of niemand is lijkt me niet veel prikkels geven maar juist een iets waar ze rustig kan uitleven. 
Het gastgezin bij haar thuis laten komen lijkt me nu idd nog wat vroeg, eerst balans thuis krijgen en het bij mail en foon houden.

Het is wel een wandeling met een heeeeeeeeeeeele hoop andere windhonden..
De GT zei dat we zowiezo welkom zitten, zelfs als we niet mee wandelen, ze zei dat verschillende mensen lekker op het terras bleven hangen met hun Galgo onder het tafeltje, haha. Maar goed, ook daar zou ze dan dus het oude gastgezin zien.. *twijfel*

Niet doen...ik denk dat oppas gezin ,nu helemaal niet goed voor haar is...
Schept voor de hond alleen maar verwarring !


..maak maar een afspraak met de mensen, wanneer ze meer dan 3 mnd bij jullie is..
Je hond is nog aan het bijkomen...vastigheid in schema en weinig turbulentie...
...eerst aan jullie en jullie regels wennen...en dan de rest er weer bij pakken

Ik zou het absoluut niet doen geen twijfel.
Pas als de rehabilitatie in heel ver gevorderd stadium
is zou ik de hond hun weer laten zien.
Heb ik met onze herplaatser ook niet gedaan.

En ik denk echt dat een wandeling met zoveel windhonden
waarvan er vast nog meer in training zijn echt too much is.
Gewoon lekker zelf het bos in gaan en genieten met het eigen roedeltje. En dan kom je ook zat andere meestal stabiele honden tegen en niet zoveel tegelijk. De wandeling met de stichting komt nog wel zou ik zeggen.

De rust moet er in komen dmv structuur en vriendelijk kalm belist consequent zijn, duidelijkheid.
En niet zielig vinden en geen aandacht geven als ze er om zeurt maar op jouw moment. Plasjes zonder aandacht aan Cosmic te schenken gewoon opruimen laat Cosmic desnoods naar buiten in de tuin als je opruimt. Vaste tijden naar buiten en wandelen. Zie je dat Cosmic de neiging krijgt te gaan plassen naar buiten doen zonder veel woorden aan vuil te maken. Zou niet afleiden met speelding. Dan is het leuk als ik draai om te gaan plassen krijg ik aandacht. Belonen bij plassen tijdens het wandelen. Je zult zien dan zal het na verloop van tijd dan beetje bij beetje beter gaat.

Wat fijn om te lezen dat je contact hebt gehad met iemand van de stichting. Ik hoop dat je een beetje vertrouwen houdt en zeker ook vertrouwen in jezelf hebt dat dit gaat lukken met Cosmic.

Succes!! Je klinkt in ieder geval al een stukje positiever als in het begin van dit topic

O wat herken ik dat van de bench, hoe een hond tot rust kan komen, mijn duitse herder vroeger had precies hetzelfde, ze kon niet alleen zijn, sloopte alles wat los of vast zat, en toen ik een bench aangeschaft had, was het meteen haar eigen plekje en nooit heeft ze meer iets gesloopt, terwijl het deurtje niet eens dicht was. Het was haar veilig holletje.

Goed dat je met de stichting gesproken hebt. Het lijkt me ook een enorme verantwoording vanuit de stichting, en ik kan me voorstellen dat het weleens allemaal teveel wordt en stress brengt.

Ik zou haar zeker niet in contact laten komen met het gastgezin.

Goed idee ook om het plassen voor te zijn, haar af te leiden.

Even nog een vraagje gewoon uit nieuwsgierigheid: hoe kan het dat ze in je gezicht kan krassen, ik kan me die situatie niet zo precies voorstellen?

even een hersenkronkel hoor,als je autisme zou hebben, dan zal ( en dat weet ik zeker ) je hond dit aanvoelen, misschien dat cosmic dit ook heel goed aanvoelt en misschien meer van een 'leider'verwacht ? Juist omdat Cosmic een rugzakje vol heeft ?

Overigens een leuk artikel over de combinatie autist + dier
Klik!

dat hoeft niet perse denk ik, autisme heeft zovele vormen, een kind met autisme wat ik begeleid is juist heel goed met Lola we noemen hem voor de grap altijd de hondenfluisteraar

hoeft niet perse, maar kan wel. Niet iedere hond is geschikt hiervoor, of kan dit aan. Je kunt ook niet iedere hond als blindegeleidehond laten opleiden denk ik. En niet te vergeten dat cosmic al een verleden heeft , het niet kan 'handelen' en door uiting van plasjes dit kenbaar maakt..

Dat moet ik beamen!

Mijn jongste broertje is autistisch. Hij is inmiddels 24 en functioneert gelukkig matig tot goed in de maatschappij. Hij heeft ook een vaste baan waar hij het erg naar zijn zin heeft, maar dieren.... die moeten vrijwel altijd weinig tot niets van hem hebben. 

Of het nu om een paard, konijn, kat of hond gaat... ze laten zich door iedereen aaien maar gaan met een grote boog om mijn broertje heen. Dit is al zo vanaf dat hij een klein jongetje was. Heel typisch maar wel waar.

fijn dat voorbeeld naar voren wordt gehaald suzan, en zo zijn er vele voorbeelden te noemen. Het is een waar feit dat honden ons beter lezen dan andersom. Het betekent niet dat TS zich schuldig zou moeten voelen omdat het ergens niet 'werkt.
Het aard van het beestje geeft het zelf aan..

Ik las net ergens dat je verteld dat Cosmic bij je komt en dan bv op je hoofd gaat zitten of zijn poot in je gezicht ect etc. Daarna gaat hij in je zicht zitten plassen. Kan het zijn dat hij dit doet omdat hij aandacht vraagt op een verkeerde manier natuurlijk, jij hem afwijst en hij daarom gaat plassen?
Ik probeer gewoon mee te denken........

Natuurlijk kan het soms lastig zijn als je autisme hebt. Aan de andere kant zie ik ook het omgekeerde, dat juist mensen met autisme een hele sterke band krijgen met een hond.
Wat me in dit topic vooral opvalt is dat je nogal ongedurig bent, misschien wel onzeker ook, maar ook behoorlijk van de hak op de tak. Ik weet niet of dit je karakter is, of dat dit bij je autisme hoort, maar ik denk wel dat Cosmic dit voelt.
Bv. In het begin schrijf je dat je soms best boos op Cosmic wordt. In een van de laatste stukken schrijf je het tegenovergestelde. Dat je nooit boos op Cosmic wordt. Ik kan me best voorstellen dat je soms behoorlijk geïrriteerd raakt, zou ik zelf denk ik ook wel zijn als iets niet lijkt te lukken. Maar eigenlijk is Cosmic nog maar heel kort bij je, dus kun je niet verwachten dat hij alles gelijk snapt en goed doet. Net als wanneer je een pup hebt die gaat puberen.....pfffffff, daar kun je ook behoorlijk druk mee zijn

Het moet je een goed gevoel geven als dingen wel lukken, zoals nu met de bench bv. Je moet eigenlijk gewoon enorm veel geduld hebben en het lijkt mij dat het 1 stap vooruit is en misschien dan wel weer 2 stappen achteruit. Voor nu denk ik dat het vooral heel belangrijk is dat jij een goede band krijgt met Cosmic. Als je dat eenmaal hebt lukt het misschien beter om hem te corrigeren.

Geef de moed niet op!!!! Als je het moeilijk hebt vraag dan hier aan de mensen die adoptiehonden hebben wat je eventueel zou kunnen doen. Zij zijn de mensen met ervaring, net als de gt van de stichting.

Zal even de situatie van het "gezicht-krabben" uitleggen. Cosmic gaat naast me op de bank zitten. Ze tilt haar pootje op en krabt ermee in mijn gezicht. Dat was het, haha! Soms zet ze één pootje op mijn schouder en krabt met de andere in mijn gezicht. Als ik haar niet weg duw gaat ze steeds verder, klimt ze op mijn schouder, in mijn nek, trekt aan mijn haar, etc.
Wat autisme en dieren betreft, er wordt juist beschreven dat autisten en dieren ontzetend goed klikken. Dit is ook mijn ervaring. Ik ben sinds 18 jaar bezig met paarden en heb altijd het best geklikt met angstige, nerveuze paarden. Vorig jaar in contact gekomen met een vrouw met een jong, angstig paard. Wanneer zij haar op probeerde te zadelen, kwam het paard in protest, ging op en neer lopen, werd helemaal gespannen. Ze heeft toen uiteindelijk mij erbij gevraagd en ik straal (blijkbaar) veel rust uit. Ik kon het paard zonder problemen opzadelen. Bij het longeren ging ze bij haar eigenaresse hard rennen, ze kon haar niet laten stappen. Ik had moeite om haar vooruit te branden, haha. Hetzelfde effect heb ik op honden. Een erg dominante hond heb ik moeite mee, omdat ik zelf absoluut geen dominante uitstraling heb, maar een erg angstige hond kan ik erg gemakkelijk op zijn of haar gemak stellen. Ze gebruiken vaak paarden bij therapiën voor autistische mensen. Ze hebben een kalmerend effect op elkaar. Ik denk dus niet dat mijn autisme per sé een nadeel is in de omgang met dieren. Het nadeel is dat ik wel snel overprikkelt raak en dus misschien iets minder kan hebben dan iemand zonder autisme.

(Leuk linkje over autisten/dieren, trouwens)

Ik heb inderdaad gezegd dat ik boos word op Cosmic, en dat ik niet boos word op Cosmic. Wat ik hiermee bedoel is dat ik boos word, ik begin negatieve gevoelens richting haar te krijgen. Maar ik word nooit boos OP Cosmic, als in, ik spreek haar niet streng toe o.i.d. als ze iets doet wat ik niet wil. Hoop dat dat nu wat duidelijker is

Nogmaals bedankt voor de reacties en de steun, overigens.

Kan het niet zijn dat, als jij niet de volledige verantwoordelijkheid hebt voor een dier, jouw rustige uitstraling meer effect heeft dan als jij er helemaal alleen voor "op moet draaien"?

Dat kan, weet ik niet.. Cosmic is mijn derde hond, alle drie herplaatsers, met de andere twee nooit problemengehad, maar ja, iedere hond is anders..