Afstand doen

je kan het wél
het is een uitdaging dit hondje, maar het lukt je wel, zullen we daar van uitgaan...
en heb op je profiel gekeken, ze ziet er heerlijk uit, en wat een ogen en zo'n mooie blik

iemand schreef het al "humor", je hebt een grapjas bij in je leven

Omdat je niet vroeg genoeg kunt starten met spiegelen en ontspannen vraag ik je of je dit echt meent? Want serieus he, dit is creepy haha. Honden zijn pure wezens. Boos is boos, blij is blij. Je zegt zelf al dat je weet dat zij het weet, waarom maak je jezelf dan onbetrouwbaar? Wat is er mis met puur zijn?

Verder begin je goed te praten dat je gefrustreerd bent maar dat is het niet. Niet omdat je geen fouten mag maken en dergelijke maar omdat het iets is wat jullie niet verder brengt. Je hebt zelf al aangegeven letterlijk ziek te worden. Het valt niet mee, het is niet goed, helemaal niet iedereen heeft daar last van.

Ik moest gisteren nog aan jou en Cosmic denken toen ik een verhaaltje las in het maandblad WOEF. Het was ingezonden door het baasje van een buitenlands hondje. Ze schreef dat haar lieve hond de eerste 12 maanden (wil je niet ongerust maken ) echt alles gesloopt had, totaal niet zindelijk wilde worden, dat ze verlatingsangst had etc. Dus ze liep aan tegen heel grote problemen. Maar ze had geweigerd om het op te geven en was eruit geraakt met veel liefde, geduld en de juiste tips. Nu had ze er een gouden hond aan, schreef ze.

Ik vind Cosmic trouwens ook een prachthond met uitstraling, maar ik kan begrijpen dat je soms denkt "pff, waar ben ik aan begonnen". Dat schreef het baasje van die andere hond immers ook.

Succes !!!

Maar dan moet je,ondanks alles wel heel zeker weten dat je kùnt en wìl.

Als ik heel eerlijk tegen je mag zijn vind ik het heel jammer om te lezen dat je dit positieve verhaal, toch eindigt met ''ik sluit niet uit dat Cosmic alsnog terug gaat naar de stichting''

Zonder je te willen demotiveren zie ik hierin het grote verschil met bijvoorbeeld Mellow, Lady, en ook mezelf... bij ons was terugbrengen ''geen optie''.

Ik weet dat dit bijna hooghartig overkomt, maar het gevoel dat 'dit' je viervoetige metgezel is voor de komende 10 jaar en dat je nu eenmaal voor hem/haar gekozen hebt, je een verbintenis bent aangegaan en je er het beste van moet maken... is wel een keiharde stimulans om door te blijven werken aan het oplossen van problemen, en het bouwen aan de onderlinge band.

 Je hebt Cosmic sinds eind januari, meid, dan begin je net!
Ik heb zelf Spanjaarden, Ik heb emmers urine opgedweild, ik ben de straat over gesleurd, werd continu besprongen en gebeten uit opgefokt en ongecontroleerd gedrag. Het was de Godganse dag een orkest van gegil en geblaf in huis en ja zeker dat ik wel eens dacht.... wat was het 100x beter zonder jullie!

Ik heb cursussen gevolgd met de honden samen en ook theorielessen voor mij als baasje.
Ik had het echt nodig, zo bleek en het heeft me veel goed gedaan.

1x heb ik tijdens een les met Rocky zijn riem op de grond gegooid en ben ik huilend de oefenruimte uit gelopen. Later geneerde ik me hiervoor dat ik me als volwassen vrouw zo had gedragen, maar het was even helemaal op! 

Dus echt, jouw gevoel kan ik me helemaal indenken. 
Ik hoop alleen van harte dat je 'optie retour' even in een verlaten keukenkastje zet.

Je bent een relatie, een verbintenis met dit dier aangegaan.. door dik en dun, vecht daarvoor!

''Kom op'' als de drive er is, gaat het lukken!
En hier op HP mag je al je gal spuwen en zijn er genoeg mensen die helemaal weten wat jij doorstaat!

Succes!

Ik zou het verschrikkelijk vinden als Cosmic terug moest, echt waar. En ik zou dat ook absoluut niet doen omdat IK het niet meer trek. Maar als het uiteindelijk beter is voor Cosmic, als het waar is wat iedereen zegt, dat ik niet goed genoeg ben, dan gun ik haar het beste en wil ik dat ze bij degene die het beste voor haar kan zorgen terecht komt..

Het is inderdaad niet goed dat ik fysiek ziek word van de stress. Dat heeft inderdaad vast niet iedereen, dat heeft voornamelijk met mijn autistische stoornis te maken, denk ik. Ik heb zelf veel behoefte aan routine, geen onverwachte situaties, en sinds Cosmic er is zijn er alleen máár onverwachte situaties geweest. Daarbij heb ik ontzettend weinig zelfvertrouwen, het feit dat ik haar niet kan laten stoppen met plassen (terwijl ik al verschillende honden met gedragsproblemen geholpen heb) is een enorme deuk in mijn ego. Daarnaast afgebrand worden met opmerkingen als "Cosmic heeft het niet goed bij je", versterkt dit alleen maar. Naast Cosmic heb óók ik positieve bevestiging nodig.
Maar goed, ik weet al wat er nu komt. "Als je autisme hebt en je kunt er niet mee om gaan zou je geen hond moeten nemen." Ik heb al sinds mijn 8e honden in huis gehad. Ook honden met gedragsproblemen. Punk plaste ook in huis toen ik haar kreeg, heb er zelfs een aantal bijtincidenten mee meegemaakt. Dit is allemaal goed gekomen. Dus ondanks mijn autisme en mijn lage tolerantie naar stress, denk ik dat ik echt wel genoeg ervaring/wetenschap heb om dit in goede banen te leiden. Ik heb alleen de juiste handvaten nodig. Ik heb namelijk géén ervaring met onzindelijk gedrag! (vandaar dat ik specifiek een hond heb gezocht die zindelijk is). Dus ja, dit is een leermoment voor mij, en voor Cosmic, maar ik denk niet dat ik daarom per definitie niet geschikt ben of een slechte baas ben.

En ach, weet je, als het 12 maanden duurt, dan duurt het 12 maanden..

ik vind het heel kwalijk dat je niet uitsluit dat ze alsnog terug gaat.je kiest er helemaal voor, of niet.
NU zijn er mensen die onvoorwaardelijk van haar houden en haar willen, maar als jij over een paar maanden besluit dat het toch niet werkt, hebben zij misschien al een andere hond, en moet cosmis weer naar andere mensen.
verder schrijf je dat cosmic alleen de blije jou ziet, nou, laat ik je uit de droom helpen, een hond voelt jou feilloos aan, dat kun je niet verbergen achter een lach en hoge stem. zij voelt jouw frustratie, en dat is waarschijnlijk precies de reden dat ze binnen plast.
dat ze het bij het gastgezin niet deed, wil voor mij zeggen dat ze zich daar veiliger voelde.
klinkt hard, maar zo zie ik het.

ik krijg trouwens ook het gevoel dat je niet doorzet voor cosmic, maar omdat je zelf niet het gevoel wilt hebben dat je faalt. dit is geen falen, maar een kwestie van verkeerde hond op de verkeerde plek.

wat ik net schreef, heeft overigens totaal niets te maken met het feit dat je autisme hebt.
mijn dochter heeft dat ook, en er is niets dat zij niet kan, wat andere mensen wel kunnen, het kost soms alleen wat meer moeite.
ik wil ook helemaal niet zeggen dat je niet goed bent voor cosmic, alleen dat jullie niet de juiste match zijn.

Ik voel dat ook wel zo Karin,
Nogmaals, je gaat een levenslange verbintenis aan.

Alles of niets... 100%

De deur op een kier houden is geen 100%

Als het uiteindelijk het beste blijkt te zijn voor Cosmic, gaat ze terug. Ik wil het beste voor haar. Niet voor mij, niet voor haar oude gastgezin, maar voor haar.
Had je het stukje gelezen over haar gastgezin, waar ze met kapotte oksels vandaan kwam omdat haar tuigje te strak zat? Had ik verteld dat ze Punk en Cosmic elkaar hebben laten ontmoeten in een halletje van een vierkante meter, wat voor allebei behoorlijk stressvol was? Had ik verteld dat ze, stijf van de angst, bij mij op schoot gedeponeerd werd? Had ik verteld dat ze daar enkel blikvlees te eten kreeg?

Misschien voelde ze zich daar veiliger, misschien is dat de reden dat ze daar niet binnen plaste. Misschien moet ze hier gewoon nog wennen. Misschien doe ik iets fout. Misschien is er een dominantie strijd tussen Punk en Cosmic. Ik weet het niet! Het gastgezin heeft aangegeven dat ze daar protestplasjes deed en enthousiasmeplasjes. Misschien deed ze daar hetzelfde maar hebben zij het anders opgevat, uitgelegd, wat dan ook?

Weet je wat ik denk..

In 2 dagen 5 pagina´s topic met verwijtende en motiverende berichten en daarnaast nog constant verontschulidigingen en verantwoordingen van alle kanten.. Is dat echt nodig?

Gaat dat jou en Cosmic helpen? Ik denk het niet..
Je hebt je tijd nu hard zat nodig om aan je relatie met Cosmic te werken!
T is goed dat je hier je verhaal doet.. maar er is constant al dan niet van jou, dan wel van andere forummers een "ja maar.."

Neem je tijd voor Cosmic, en als er succes ervaringen zijn of tegenvallers, hoort iedereen het natuurlijk graag!

Ennee.. jaaa jullie zagen er heel leuk uit samen bij de wandeling!

en toch, met alles wat die mensen in jouw ogen verkeerd doen, willen zij voor de volle 100% voor cosmic gaan, en dat mis ik bij jou.
iedereen maakt fouten, wordt onzeker, maar niet iedereen denkt dan aan terugbrengen. een herplaatser is nooit perfect, maar een pup is nog veel erger, want die moet je echt nog ALLES leren.
vergelijk cosmic niet met je andere hond, maar hou van haar zoals ze is, met mankementen en al.
als ik alle dingen op moet schrijven waar ik niet zo heel blij mee ben met mijn honden, ben ik wel even bezig, maar ik heb voor hun gekozen, zij niet voor mij.

Soms moet je je neerleggen bij bepaalde dingen zo raar als het klinkt. Wees eerlijk voor Cosmic en jezelf. Vond het overigens niet echt leuk hoe je over haar opvang gezin sprak want ik ben er van overtuigd dat de mensen die dit doen het met liefde doen.

Nogmaals, ik wil het beste voor Cosmic. Ja, ik wil 100% voor haar gaan. Ja, ik zou het verschrikkelijk vinden als ze weg moest. Ja, ik zit hier al dagen om in de rats. Maar als ik niet goed genoeg ben, dan heb ik liever dat zij gelukkig is met haar gastgezin. Dat is alles wat ik zeg. Dat wil niet zeggen dat ik er nu niet 100% voor gaat, dat wil niet zeggen dat ik haar niet wil, of niet leuk vind, of wat dan ook. Dat wil alleen zeggen dat ik het beste wil voor Cosmic.
Maar goed, het is niet gauw goed..

Als ik zeg dat ik 100% voor haar ga, ben ik een bitch, want bij haar gastgezin had ze het beter en ik ben een of ander onmens die haar God weet ik wat aandoe.
Als ik zeg dat ik voor haar ga, met de optie "terugbrengen" in mijn hoofd, is het niet goed, want ik ga er niet volledig voor.
Als ik zeg dat ik haar terug wil brengen, is het niet goed, omdat ik te snel opgeef en het niet genoeg tijd geef.

Ik kan dus eigenlijk niets goed zeggen.

Daarom zeg ik. hou je mond, IEDEREEN! En ga voor Cosmic..

Kunt wel op t topic heen en weer blijven zeuren maar daar schiet je niks mee op!

Oh dat weet ik ook zeker, het zijn ook hartstikke lieve, aardige mensen, ze zijn gek op Cosmic en Cosmic is ook zichtbaar gek op hen! Ik wil ze absoluut niet zwart maken, of zeggen dat ze dingen niet goed doen, ik wil alleen de feiten duidelijk hebben over Cosmic's staat toen ik haar daar ophaalde.

Beste TS, je bent erg kritisch naar het gastgezin. Dat kan en dat mag, jij bent er geweest, ik niet!

Maar dat je 'blikvoer' aanhaalt als negatief punt van hun...

terwijl ik jou zie schrijven dat je het knap zuur vindt dat je voor Cosmo afstandskosten zou moeten betalen, plus je benzine kosten en het adoptiebedrag dat je al kwijt bent.....

Hoe zal ik het verwoorden... begrijp je dat ik dat niet helemaal kan rijmen??? 

Het geeft mij het gevoel van: ''wat wil je nu eigenlijk?''

Niemand zegt dat jij niet goed voor haar bent maar Podenco's zijn schatten van honden maar kunnen vreselijk aan een bepaald iemand hechten en deze mensen het opvanggezin dus hebben haar op het vliegveld opgehaald en dat is waarschijnlijk voor Cosmic de reden dat ze aan haar baas hangt je moet het zo zien eerst het asiel de hel van Spanje daarna in het vliegende monster en daar was het gezin die haar uit de bench haalde knuffelde en haar een mandje gaf dus twijfel lekker niet aan jezelf

wie heeft gezegd dat je een onmens bent en haar wat aandoet? ik denk dat je dat zelf verkeerd interpreteerd.
nee, ervoor gaan met in je achterhoofd de optie terugbrengen is zeker niet goed genoeg, want dat voelt cosmic, ook al denk jij van niet.
terugbrengen vind ik(en dat is alleen MIJN mening), in dit geval wel het beste.
je hebt ook zelf gezegd dat er een grote kans is dat je weer bij je moeder moet gaan wonen, die cosmic niet mag. dat betekent nog meer stress, zowel voor jou als voor haar.
natuurlijk kun je het langer de tijd geven, maar als je in je hart voelt dat DE klik er niet is, van beide kanten, moet je eerlijk zijn.

Waarom kunnen mensen zich er slecht bij neerleggen dat sommige 'relaties' gewoon niet werken.
Ik las datje buiten de deur staat te vloeken en te tieren vervolgens kom je gespeeld blij naar binnen, nou reken maar dat die hond jou exact doorheeft.
Daarbij laten we het maar eens omdraaien stel dat jij bij iemand zit die zich schijnheilig, want spelen alsof je blij bent is schijnheilig tegen jou gedraagd waar je je dusdanig gestressed voelt dat je de urine niet kan ophouden, woon jij dan fijn?
Voel je constant de frustratie van diegene als jij weer eens van de stress hebt geplast.

De hond heeft nu kans op een baasje die er volledig voor gaat die er fris tegenaan kijkt en waar de hond zich eerder ook prettig voelde.

Misschien ben ik dan maar die harteloze baas maar dan ging bij mij de hond weg, heeft de hond het beter, heb ik minder stress en frustratie en kan veel beter mijn aandacht schenken aan de hond waar ik een veel betere relatie meeheb, want die lijd hier ook onder.

Nou zo heb ik het niet ontvangen dan kijk naar wat jezelf geschreven heb.
Maar nogmaals neem een besluit en wacht niet te lang jij moet kiezen en als je kiest om cosmic bij je te houden moet je je twijfels over boord gooien en gaan ervoor voor 200%

Beetje raar dat jij meent te bepalen wanneer iedereen zijn mond moet houden!

Als het jou niet zint kun je gewoon je computer uitzetten of naar een ander topic gaan...

Je hoeft anderen, die wel eens uit ervaring zouden kunnen spreken, niet zo maar de mond te snoeren!

Volgens mij is alles wel opbouwend bedoeld, en als dat dan al als te kritisch wordt ervaren of het als gezeur wordt opgevat,  dan heeft een topic als deze weinig nut!

Ik zou idd nu ook de keus maken, kan ik Cosmic zien als de leuke clown die ze is en van haar genieten ondanks haar aanpassingsprobleme of kan ik me er niet overheenzetten en blijf vastzitten in mijn negatieve gevoelens voor haar. Ga er voor de volle honderd procent voor of niet. Waarom zou ze het niet goed hebben bij jou, als je maar eenmaal die knop om kan zetten en haar neemt zoals ze is en stapje voor stapje gaat in het tempo wat zij aankan en het belangrijkste doel is samen plezier maken en genieten van elkaar zal ze het prima naar haar zin hebben lijkt me.

Ik denk overigens dat je te snel gaat het allemaal te goed wil doen. Nu al op cursus, nu al meelopen met een hp wandeling, het lijkt me te vroeg. Zelf zou ik liever eerst in alle rust met elkaar kennis maken, juist de aandacht vestigen op vertrouwen opbouwen, in een vast ritme komen, rust brengen in de hond. Pas als je die basis hebt komt de rest vanzelf wel.

Waarom ben je zo bang om te falen want dat lees ik eigenlijk bang dat je het niet goed doet maar daar is geen sprake van alleen heel veel vertrouwen opbouwen daar moet je aan werken. Maak er een feest van voor Cosmic en jezelf dat kan je best

laat dat binnen plassen, en alles wat je denkt zelf niet goed te doen, een tijdje los, dan zul je zien dat het ineens veel beter gaat. jij piekert teveel, en dat merkt cosmic. twijfel niet aan haar, en ook niet aan jezelf, laat haar gewoon zichzelf zijn.als je dit niet kunt, is terugbrengen echt beter.

ik ga met Dobry mee
weet je wat het is, als de klick er echt is, maken de negatieve punten niet zoveel uit
karin schrijft het ook ergens, ze kan er een waslijst van maken, maar de overheersende emotie is de intense band met de hond, met makkelijke maar ook moeilijke kanten

ik ervaar het zelf ook zo, ik heb echt ook een heel moeilijke hond hier, maar het is zelfs nooit in me opgekomen hem weer af te staan, dat ......... kon/kan helemaal niet.

als je er wel voor gaat zal je inderdaad eens even knap kritisch naar jezelf moeten kijken
heeft niks met falen te maken maar met nuchterheid:
wat zijn de mogelijkheden van de hond op dit moment, wat kan (nog) perse niet
wat kan je haar bieden, en je moet pas op de plaats maken
je kan niet elke dag vooruit, je kan ook koesteren wat er al is en daar 100% vrede mee hebben op dit moment.

en wat betreft het andere gezin, ik lees dingen die me nu niet bepaald veel angst aanjagen
iedereen is anders, het gaat erom of de hond daar 100% welkom is en geaccepteerd wordt
zoals ze is.

zelf vind ik maar in huis houden omdat je niet falen wilt, heel oneerlijk naar de hond
en bovendien faal je niet, het past dan gewoon niet
je mag daar dan wel uit leren dat een type hond als dit dus proefondervinderlijk uitgewezen, niet bij jou past, en aangezien we als mensen allemaal onze beperkingen hebben, geldt dit uiteindelijk voor iedereen: soms past iets niet, zo simpel is dat.

Ook ik heb verschillende keren jankend op het cursusveld gestaan én gezeten. Ik zat er helemaal doorheen, liep op mijn tandvlees en kon niet meer stoppen met huilen (je weet wel, van die gierende uithalen waardoor je geen fatsoenlijk woord meer kunt uitbrengen).
En ja, als 36 jarige is dat best genant hoor

Maar wat ben ik blij dat ik ervoor ben gegaan! Wat ben ik trots op Mellow, trots op hoe ze het nu doet, wat wij samen hebben bereikt maar ook hoe er bij mij een knop is om gegaan.
Ik heb haar nooit zielig gevonden, ik had wel heel erg met haar te doen, vond het zó verschrikkelijk naar om te zien dat ze zo bang was om eigenlijk niks (want wees eerlijk: fietsers zijn niet eng) en vond het nóg erger dat ik haar niet kon helpen, haar niet kon laten inzien dat er niks was om bang voor te zijn en dat ik haar zou beschermen.
Als je zelf niet lekker in je vel zit, hoe kan de hond dan op jou vertrouwen? Zou je zelf vertrouwen hebben in iemand die stijf staat van de stress?

Ik ben zó verrekte onzeker, er hoeft maar iets mis te gaan en ik ben gelijk de hele dag van slag.
Er waren dagen dat ik naar huis reed en bij voorbaat al dacht 'als ze maar niet...' en ja, dan gebeurde het juíst.

Half november ben ik haar supplementen gaan geven om haar wat te ondersteunen. Die krijgt ze nog steeds. Ja, december was een hel, vuurwerk blijft gewoon een heel naar iets voor haar. Prima, kan ik nog overheen komen. Sinds de tweede week van januari gaat het gewoon goed! Met haar én met mij.
Ze heeft nog wel eens een momentje van aanstelleritis, maar dan stel ik mij kordaat op en gaan we gewoon naar buiten. Klaar. En zo liepen we dus gisteren om half zes op het veldje. Wilde ze in eerste instantie niet meer naar buiten, vervolgens wilde ze niet mee naar huis

Ja, er zijn zeker zát momenten geweest waarin ik heb gedacht dat het met alleen poes Puk veel makkelijker was (niet bij weer en wind naar buiten, geen dier wat bang is voor alles), maar ik zou haar niet meer willen missen. Ze luistert slecht, kan niet los en doet voornamelijk haar eigen ding.
Maar het heeft ook wel wat, zo'n eigenzinnig spookje
Ik geniet van haar gekke sprongen, van haar lange benen in de lucht als ze (met schoon lijf en schoon tuig) weer door het gras ligt te rollen. Haar warme lijfje naast me op de bank, als we samen een middagdutje doen

Ik heb mijn topic destijds bijna dagelijks volgespamd omdat ik er zo doorheen zat. En als ik nu terugkijk zijn we zó gegroeid. Samen maar ook los van elkaar.

Lekker zweverig he, op de woensdagochtend

Misschien een rare vraag: maar doe jij wel eens een knuffel/aai/masseer sessie???
Mij werd dat aangeraden toen ik adopteerde.

Gewoon zo maar, je hond benaderen en aftasten of hij/zij op dat moment voor je 'open' staat. 
En dan van het puntje van de neus tot het topje van de staart strelen.

Ik heb zelf gemerkt dat dat heel band versterkend werkte, maar ook kalmerend.

Wanneer de hond zijn meest kwetsbare positie inneemt, half op de rug, kop schuin opzij, pootjes slap, dan kun je van dat moment heel mooi gebruik maken om er zo'n ontspannen moment van te maken.

Je hond zal hier zeker profijt van hebben. Zeker omdat jij aangeeft dat je gespannen bent.