welke pitbull-achtige is het meest hond-sociaal

Deels heb je hier gelijk in, maar zeker niet ten alle tijden.

Nee, dat gaat je niet lukken, althans niet succesvol tenopzichte van een pitbull! Vergis je niet in de mentale kracht van een vechthond, de wil om te vechten en te blijven vechten ondanks dat ze lelijk gewond zijn is iets heel anders als kunnen vechten. Bouw en gewicht spelen mee, maar mentaal moeten ze heel erg sterk zijn (of heel erg dom als je het zo wil bekijken) om door te gaan tot ze overlijden.

Show of werklijnen?

Nou vooruit ik ben in een vriendelijke bui vandaag, onjuist is het wellicht niet, maar onvolledig

Dat was t eerste wat me opviel de afgelopen pagina's :p. Duidelijke informatie en argumenten, maar dan zonder fel uit de hoek te komen en zonder kilo's sarcasme. Good job, hahaha

Voorbeeldje gezien jij vind dat de hond bij een hond moet willen zijn:

Ik heb hier een kruizing van een yorkshire terrier welke zeer sociaal ingesteld is.
Hij beheerst de hondentaal zeer goed, laatst zelfs een paar jack russels die blaffend op elke hond afstormen om deze vervolgens aan te vliegen die ontsnapte uit hun tuin die hij wist te kalmeren waardoor deze gewoon rustig contact met hem maakten, even snuffelen en weer wegwezen.
Dus een hondje waarvan ik kan zeggen dat hij echt heel sociaal is.

Toch toont hij weinig interesse in vreemde honden, hij zal eerder weg trekken van een andere hond en deze negeren dan dat hij wil kennis maken.
Enkel bij een enkeling zal hij eerst in een boogje er om heen lopen om vervolgens zich om te draaien, er op af te gaan en kennis te maken.
Maar daar zal het bij blijven, even snuffelen.
Spelen zoals mensen dat zien, met vreemde honden wil hij gewoon niet.
Dit zal hij alleen doen met honden binnen eigen roedel of honden van vrienden die hij heel lang en goed kent.

Daarom vind ik dat een hond toch echt niet ongelukkig zal zijn omdat hij niet met vreemde honden kan "spelen" of als hij geen contact kan maken met vreemde honden.
Ook sociale honden hebben geen zin om aan iedere hond die ze tegen komen te snuffelen, beter nog, zouden heel erg gestresst raken als ze met iedere hond contact zouden moeten maken.

Wat wordt een hond beter van contact maken met vreemde honden?
Of spelen met vreemde honden waarbij ik zie dat honden heel veel signalen geven dat ze gestresst zijn en waarbij het elk moment kan escaleren omdat de ene hond over de andere hond zijn grens heen gaan omdat ze de andere hond niet kennen en zijn manier van communiceren of spelen niet snappen.
Word een hond gelukkig van stress, angst of drukte? Nee.
Dus wordt een hond gelukkig van vreemde honden? Nee!
Honden binnen eigen roedel kunnen wel prettig zijn voor honden, hier zie je ook dat het spelen heel erg anders gaat, veel minder stress signalen en wederzijds vertrouwen tussen beide honden, ze snappen elkaar.

Dus doe mij maar een pitbull terrier waarmee ik in iedere sport kan uitblinken, die gezond en mooi atletisch gebouwd is, die oud wordt en waarbij weinig kans is op erfelijke ziektes.
Een hond die zelfverzekerd is, voor zijn baas door het vuur gaat, die wel een beetje eigen wil heeft maar nog steeds voldoende will to please om een geweldige werkhond te zijn.
Die iedere mens ongeacht ras, leeftijd of geslacht vriendelijk zal begroeten en door zijn hoge pijngrens een ideaal speelkameraadje zal zijn voor kinderen.
Een middelgrote hond van een gewicht wat ik zal kunnen tillen, met een kortharige vacht en een lieve kop.
Een hond die ondanks dat hij niet groot is in staat zal zijn mij te vergezellen op kilometerslange wandel en fietstochten en net als ik energie voor 10 heeft.

Het enige als minpuntje is eigenlijk de sociale vaardigheden naar andere honden maar voor mij is dat geen nadeel.
Het zal fijn zijn als de hond in de toekomst het kan vinden met mijn york, ik ga dan ook voor een teef omdat de york een reu is. Bovendien zal mijn york een goede leermeester zijn door zijn sociale vaardigheden en ervaringen met pups.
Maar dat hoeft niet persee, genoeg ruimte hier voor 2 apart levende honden.
Ik neem een hond voor mezelf namelijk, niet als speelkameraad voor andere honden.

Vreemde honden, daar hoeft ie niks van te vinden want ik hoef geen hond die los op een veld achter andere hondjes aan kan rennen (terwijl baasje 10x roept fikkie kom hier).
Vreemde honden daar loop ik 9 van de 10 keer toch al met een grote boog omheen (en mijn york met een grotere) dus eigenlijk zal er maar weinig veranderen voor mij

En zeker zal ik er puppycursus en meer mee gaan volgen en de hond socialiseren door hem kennis te laten maken met honden waarvan ik WEET dat ze stabiel en sociaal zijn.
Dat houdt dus in geen vreemde honden want die zijn vaak niet stabiel en sociaal, bovendien kunnen deze ook rare ziektes doorgeven aan een pup.
(er lopen ik weet niet hoe veel van die hondjes uit spanje of oostbloklanden rond die allemaal rare ziektes bij zich kunnen dragen)
Voor vreemde honden waarvan ik het karakter dus ook niet ken, zal ik de honden leren ze te negeren zoals mijn york dit ook doet.

Dus eigenlijk zie ik geen probleem in het houden van deze rassen, tuurlijk ze kunnen een gevaar zijn voor een hond die er loslopend op af stormt met een agressieve houding.
Maar dit geld eigenlijk voor elke grote hond dat ze in een gevecht een andere hond kunnen doden.
Ook een poedelkruizing kan makkelijk een jackrussel doden.
In principe is het houden van een hond dus altijd een beetje een risico.

Een reactie die verder ingaat op de risico's en of dit wel moet kunnen, zon risicovolle hond staat op pagina 10.

Dat vind ik dan weer vreemd antwoord. Jou hond kan bij een mens net zoveel schade aanbrengen als de mijne, alleen is de kans bij de mijne wellicht zelfs kleiner als bij die jouw, want het menslievende is een van de vele goede karakter eigenschappen van mijn ras. Maar als ik je nu dus goed begrijp, zouden alle honden die meer kunnen als hielen bijten, dus verboden moeten worden? Want dat is wat je hiermee zegt.Je kunt proberen het niet zwart wit te brengen, maar als je door denkt op wat jij schrijft is er geen andere conclusie mogelijk  Het lijkt er zelfs op dat je liever heb dat mensen gevaar lopen ipv van honden en dat lijkt mij dan weer vreemd.

Misschien nogmaals teruglezen? Ik heb namelijk ook in dit topic al aangegeven dat het eruit fokken ten kosten gaat van de goeden eigenschappen en je daarmee potenteel gevaarlijkere honden fokt.

Speciaal voor jou dan, ik heb veel meer moeite met honden die mensscherp zijn (agressie naar mens vertonen) als honden die agressief naar honden kunnen reageren. Het is maar net wat je een groter gevaar vind.....

Ik denk dat die kans bij een doodle groter is, die hebben niet de hoge pijngrens die bull & terrier rassen hebben.
Iemand op dit forum had een doodle die ziek was en daardoor pijn had waardoor hij defensief (agressief) reageerde naar de kinderen des huizes.
In principe is elke hond met tanden een risico, ook een yorkshire terrier kan flink doorbijten (terrier eigenschap vast=vast).
Mensscherp vind ik ook minder, ik zou zon hond niet bij mij of mijn familie laten.
Maar een probleem er mee hebben? Nee, ieder zijn eigen ding en zolang ze er verantwoordelijk mee omgaan is het hun eigen risico, als mijn buurman een kangal wil houden prima, als hij hem maar in zijn tuin houdt

Blijkbaar wel

Was het maar zo dat opvoeding een rol kon spelen omtrent het hele hondagressie met dit soort rassen. Dan zou zowat heel Nederland met dit soort honden lopen aangezien ze dan het totaalpakketje bezitten. Helaas staat het heel erg ver van de realiteit. Met dna is gewoon niet te knoeien en waarom zou je iets willen veranderen dat al meer dan 100 jaar bestaat?

Blijf het opmerkelijk vinden dat mensen dat nog steeds niet willen inzien of het zelfs compleet negeren.

Niemand heeft er moeite mee als een hond flinke dosis jachtinstinct bezit, van naturen een goede bewaker is, of de drang heeft om te drijven. Dan roepen we trots dat het hoort bij de hond, bij het ras, zit hem in het bloed! 

Maar gaat het over hond-agressie, nee, dat kan dat onmogelijk in de genen zitten.
DNA is vrijwel onverwoestbaar, zo ook de daarbij horende eigenschappen.

In onze dichtbevolkte landjes houden wij onze honden letterlijk en figuurlijk kort. We onderdrukken bijna al hun instincten. Het instinct om te paren, territorium verdedigen, jagen, noem het maar op.

En zo lijkt het haast alsof met de jaren al die facetten uit hun oorspronkelijk aard verdwenen zijn, er uit gefokt noemt men dat. 
Is dat zo???? Ik denk het niet.

Ik heb nu toch een vraag over hondagressie. Hoe kan het dan dat hondagressie vaak alleen tegen honden van hetzelfde geslacht is? Komt dat omdat ze vroeger tegen honden van hetzelfde geslacht moesten vechten of heeft dat een andere oorzaak? Misschien stel ik een domme vraag of is er geen antwoord op de vraag, maar ik leer graag bij

interessante vraag. Zouden ze een soort van ''gelijk niveau'' bij elkaar ervaren. Beide geen milimeter willen wijken? Een bepaalde geur afscheiden?
Ik volg mee...

Het komt vaker voor, maar bij werklijn pitbull terriers komt reu teef ook vaak genoeg voor.
Bij apbt kunnen zelfs reu en loopse teef willen vechten met elkaar.

Ik weet het echte antwoord daar niet op maar denk misschien, dat zelfde hormoontjes klapt wel eens denk ik?

vrouw-vrouw hebben ook sneller ruzie, en man-man ..

Als het echte gamedogs betreffen maakt het niets uit wat er voor zijn/haar neus staat, het is ervoor gaan tot het over is. Alleen de besten uit het nest werden daarvoor gebruikt, zowel voor in de pit als fokmateriaal.

Vandaag de dag heb je nog heel veel honden met deze gameness om te gebruiken in de sport, het alternatief voor "de pit". Ze blinken dan ook vaak daarin uit. Dat is ook een hele grote reden waarom mensen juist hiervoor kiezen en het ras voor lief nemen zoals ze zijn. Het waren immers werkhonden.

Mick,  het menslievende en de werkethiek jouw hond mag er zijn, de doodle staat daar ook om bekend. Hij wordt immers steeds meer gebruikt als hulphond. Ik stel het misschien wat zwart-wit, dat ligt meer aan dit medium, mensen zouden afhaken als er A-viertjes aan tekst zouden staan.

Jij hebt meer moeite met honden die mensscherp zijn, spreekt voor zich. Maar als ik dan door borduur, daar zullen misschien mensen ook voor kunnen kiezen, en daar verantwoord mee omgaan, tja... De kans dat een 'vechthond' belandt in verkeerde handen lijkt me te groot, wanneer er dus juist gekozen wordt voor de agressieve eigenschap.

Ik snap gewoon niet waarom mensen kiezen voor een potentieel erg gevaarlijke hond. Immers door die wens blijft de soort bestaan. Dat elke hond kan bijten, natuurlijk. Opvoeding en omgang blijft natuurlijk belangrijk. Ik zie het als net zo'n ongewenste eigenschap als verminkende uiterlijke eigenschappen.

Wie zegt dat het risico van er uit fokken zo groot is, wordt het geprobeerd? Daar ben ik wel benieuwd naar.

En nogmaals, ik heb geen mensen veroordeeld die verantwoord met zo'n hond omgaan.

Ik snap niet waarom mensen kiezen voor een hond als een doodle, die een potentieel gevaar kunnen zijn voor kleine kindjes, zo kan ik ook wel beginnen met zeiken op andere rassen
Mijn geduld raakt een beetje op.
Een pitbull is op geen enkele manier potentieel gevaarlijker dan welke andere (middel)grote hond dan ook maar dat lijkt niet tot je door te dringen.
100x kan men uitleggen dat pitbulls alleen maar wat sneller zullen vechten met een andere hond terwijl er honden zijn die agressie vertonen naar mensen, iets wat ik veel erger vind.
Dan is een golden kopen van een fokker die niet verantwoordelijk fokt, wat vaak gebeurd want grootste deel van de burgers koopt liever van marktplaats dan met stamboom toch echt gevaarlijker.
Die honden kunnen namelijk een ziekte hebben, waar grootste deel van de burgers niks van af weet, waardoor ze een hele tijd poeslief en zacht kunnen zijn en zonder duidelijke signalen vooraf een kind in het gezicht kunnen bijten. Over risico's gesproken
Maar nog steeds geen wet die het kopen van die honden of het fokken er mee verboden heeft, terwijl een hond die asociaal gedrag van een andere hond niet pikt en de aanval zal in zetten jaren lang verboden is geweest, en als het aan mensen als jou lag, weer verboden zou worden.
Elke hond kan in verkeerde handen vallen en heel veel honden vallen ook in verkeerde handen, niet alleen bull&terrier rassen.
Is het leven van die hondjes, die vaak door eigen schuld gepakt zijn  (namelijk loslopen waar het niet mag en uitdagen) door zon ras, zo veel meer waard dan het leven van al die gebeten kindjes?

Zoals ik eerder heb aangegeven ik weet bijzonder weinig van andere rassen. Maar ook staffies worden als hulphond gebruikt (speurwerk, blindegeleiden), dat had je vast niet verwacht  Hun wil om te werken voor een baas is zo groot dat je alle kanten met ze op kan!

Ik gun iedereen zijn type hond of dat nu een hond is die geschikt is voor pakwerk of om achter konijntjes aan te gaan. Dat jij het risico te groot vind bij specifiek vechthonden, zegt meer over jou als over de honden. Ik acht namelijk het werkelijke gevaar voor de samenleving groter bij mensscherpe honden in verkeerde handen als bij vechthonden. Het mensscherp maken van een vechthond is amper mogelijk. En nu ga ik weer heel gemeen zijn, want heb je liever je kind die gebeten word of je hond? Snap je mijn punt? Als we dan toch dingen zwart-wit stellen.....

Ik zie niet waarom deze rassen gevaarlijker zouden zijn als (pak even hetzelfde voorbeeld als eerder bedoel er verder niets verkeerd mee naar het ras) een herder. Kun je me proberen uit te leggen waarom jij dat dan vind? Je heb het steeds over in verkeerde handen, maar elke hond is een potentieel gevaar in verkeerde handen, zelfs een golden....

Het word al jaren geprobeert, door verschillende mensen, maar tot nu toe hebben ze honden eruit gekregen die onvoorspelbaar werden naar hond en mens. Ik ben van mening dat je niet moet gaan rommelen met genen. Hun betrouwbaarheid naar de mens is hetgeen ik zo waardeer, zodra dat eruit is (want dat is het resultaat tot nu toe bij degene die het hebben geprobeert) heeft dit ras geen bestaansrecht meer in mijn ogen.

Je zegt ons niet te veroordelen, maar het straalt van je tekst af, dat je onze honden zeer onwenselijk vind. Ik vind ook bepaalde honden onwenselijk, maar dat geeft mij niet het recht om mijn mening over die rassen zo te ventileren en te wensen dat deze rassen niet meer gefokt/verboden worden of gefokt worden met andere eigenschappen als dat ze nu hebben.

Ken jij persoonlijk een staf of pit? Zoniet doe mij dan een plezier en ga bij iemand kijken die er een of meerdere heeft zitten.

Nee Mick, dat had ik zeker niet verwacht! Ik ken geen staf (wel op losloopplaats in gevecht met mijn hond, opgevoed door foute eigenaren) of pitt. Ben niet zo bang aangelegd. Ik heb het over het risico bij foute baasjes. Lees dan ook eens mijn posts terug

Herders, ben ik ook niet dol op...

Als het dan mogelijk is eigenschappen in of uit te fokken waarom niet een sociale hond, naar mens en hond? Alles is mogelijk toch, op den duur?

het wordt een interessante discussie dit...

ik ga wel met mick mee tav moos...moos, je draait de dingen wel erg zodat je voor jezelf heel verklaarbaar uitkomt op; risico hond

zo werkt het ook niet helemaal...

ik persoonlijk den ook dat hondagressie veel beter te managen is dan mensagressie. ik vind onbetrouwbaarheid nar mensen veel kwalijker dan niet sociaal zijn met soortgenoten. dat is gewoon een kwestie van je hond bij je houden

ik dnek ook dat jij je eens een paar keer tussen deze monsters moet begeven, en ik weet zeker dat jij ze met andere ogen gaat zien!

je bent hier welkom hoor

Aaah nu begrijp ik je terughoudendheid! De meeste staffies/pitjes hebben ook helemaal niets te zoeken op losloop plaatsen. Ik vind het erg jammer dat je op deze manier bent geconfroneerd met deze rassen. Ik hoop dat je open staat om ook eens een positieve ervaring op te doen, hoewel ik wel begrijp dat die stap wat lastiger is na je ervaring.

Nee ik denk niet dat alles mogelijk is. Daarnaast is een eigenschap vaak meer als alleen een gen, het is een totaal pakket en je kunt niet zeggen ik verlies er een en hou alle andere eigenschappen, zo werkt dat niet! Zodra je begint te knoeien om eigenschappen aan te passen pas je het gehele pakket aan en niet alleen degene die je liever niet hebt. Je verliest veel meer. Was het maar zo eenvoudig!

Hey jeroen, ben niet bang, zie ze ook niet als monsters! Ik begrijp dat het mensenhonden zijn, alleen is er geen hond 100% Ik heb het toch niet over verantwoorde eigenaren? En mensenagressie is erger, maar waarom uberhaupt agressie? Zoals ik begreep is geen een hond 100% betrouwbaar, dus...

ALLE honden kunnen agressief zijn.
De rassen die jij als minder gevaarlijk ziet hebben vaak een minder hoge pijngrens, dus als die een keer ziek worden of gewond raken zijn ze in principe al een risico voor kleine kinderen die graag met hun handjes aan honden zitten, waaronder ook deze pijnlijke plekken.
Wanneer een kind een hond pijn doet, zal de hond kunnen reageren door te happen.
Alle honden met tanden zijn een potentieel gevaar.

Ik heb niet het hele topic gelezen hoor, maar ik heb zelf al wat Engelse Staffords meegemaakt die heel sociaal en vrolijk waren naar andere honden, of zou dit dan toeval zijn?

Geen leuk verhaal, maar ik heb hier een voorbeeld lopen die gigantisch om is geslagen ondanks dat hij zo sociaal was en elk weekend cursus met andere honden, hij kon daar ook los volgen tussen andere honden (aan de opvoeding kan het naar mijn idee niet liggen).

Hier kwam het vooral doordat hij steeds werd aangevallen door loslopende of flexilijn honden waar een aanlijnplicht geldt, vaak van achter waardoor ik en Bink het niet aan zagen komen en ik zo'n aanval dus niet kon voorkomen. Tot nu toe deed Bink NIKS terug en kwam meestal achter mij staan van schrik, ook toen hij door een klein hondje werd gepakt en Bink zijn buik vol schrammen en gaatjes zat bleef hij alleen stokstijf over het hondje staan met zijn poot erop. Hij snauwde en blafte wel eens naar andere honden maar alleen die helemaal tekeer gingen tegen Bink, maar hij heeft nog nooit gebeten.

Tot laatst, een hond liep weer eens los (zonder baasje in de buurt) waar het niet hoorde, Bink stond te plassen tegen een paaltje en ineens kwam er een grote hond tussen de auto's vandaan en stormde op Bink af, op het moment dat ik het besefte zaten ze al vast. Uiteindelijk Bink los kunnen krijgen waarop die andere hond ervandoor ging, en het freaky is dat Bink kwispelde en trots leek te zijn alsof hij net een leuk spelletje had gespeeld. Sindsdien is hij niet meer zo volgzaam tussen andere honden waardoor ik weer helemaal opnieuw mag beginnen met gehoorzaamheid, hij doet niks tot ze op een bepaalde afstand zijn en dan wilt hij ze pakken. Zelfs zijn beste vriendin gaat niet meer.

Ik denk dat Bink het levende bewijs is dat een o zo sociale Stafford (pitbull-achtige, wat je wilt) door een paar foute ervaringen toch om kan slaan en zijn oorspronkelijke genen die ver verstopt zitten toch nog omhoog kunnen komen. Daarom raad ik toekomstige baasjes alleen een Stafford aan voor het gezin en om samen leuke dingen te ondernemen zoals sporten, en niet voor om gezellig met andere honden te spelen in het park.

Persoonlijk denk ik dat er nu verwarring gaat ontstaan. Mensscherpe honden mogen namelijk helemaal geen overdreven agressieve honden zijn.

Je komt dan toch snel bij de waakhonden groep uit en dat zijn in feite honden die het verschil moeten kunnen zien tussen goed of fout en daarop dan anticiperen. Dat vergt zelfstandigheid maar ook zelfverzekerdheid en een mate van beheersing. Dit alles wanneer de baas niet aanwezig is of niet in staat is het zelf te doen. (In dat laatste schuilt dan ook het gevaar.)

Dit heeft totaal niets te maken met intolerantie naar andere honden zoals in dit topic besproken wordt. Deze honden zijn gemaakt om mensen te pleasen, even heel kort door de bocht samengevat, niet om ze te beoordelen. Ik persoonlijk heb dan ook nog nooit een waakse Stafford of Pit gezien en ik ken er genoeg.

In zoverre dat hier steeds het woord agressief wordt gebruikt. Ik ben het overigens helemaal met je eens dat intolerantie en agressiviteit twee heel verschillende zaken zijn.

Bullterrier, Engelse staff of Amerikaanse staff.
Ik denk dat het qua 'hondsociaal' zijn geen verschil maakt.

Gewoon er vanuit gaan dat ze niet met geslachtsgenoten en wellicht zelfs ook niet met andere soortgenoten om kunnen gaan, dan kan het altijd meevallen

Ik ken er toevallig een paar die wél met mijn honden overweg kunnen, maar 9 vd 10 keer is dat gewoon niet het geval. Ligt niet aan de opvoeding (soms ook wel), zit gewoon in de aard van het beestje.

Wij hebben 4 honden uit de categorie waak-en verdediging.. 1 is sociaal naar mensen, 2 zijn gereserveerd naar mensen en 1 is echt mensagressief. Met bekende mensen kunnen zij wel goed opschieten, als er weer visite is, is het een groot feest. Vreemden laat ik ze liever, op die ene na dan, niet bij.. Ik vertrouw dat niet! En waarom zou ik het gevaar op gaan zoeken? De kans dat er aangifte gedaan wordt of de kans op een ritje naar het ziekenhuis voor die mensen.. Niet nodig..

Die 3 mogen dus wel los, want die zoeken mensen niet op. Zijn gewoon met mij bezig en kijken ook niet naar andere honden. Die andere mag absoluut niet los, tenzij er een omheind terrein is..

Als mensen met niet-HONDsociale honden dat nou ook zouden doen, of het nou een Stafford of een niet hondsociale Rottweiler is, dat maakt me niks uit. Ze moeten gewoon eventuele conflicten uit de weggaan..Maaaar dan verwacht ik wel begrip van mensen met de sociale honden.. die zouden zich moeten verdiepen in rassen en dus ook zeker niet hun honden moeten laten afstormen op andere honden!

Zou denk ik een hoop incidenten voorkomen..

Maar ik las hier ook iets over, reu-reu combinaties niet doen én honden niet zonder toezicht samen laten..

Als wij weggaan, zitten de kleintjes (boomertjes) gescheiden, maar onze 4 grote zitten wel bij elkaar. Dat zijn 3 intacte reuen en een (nog) intacte teef, is dat dan onverantwoord?

Ik heb niet genoeg kennis wat betreft jou rassen, maar als ik hetzelfde zou doen met mijn ras, dan zou ik thuis komen in een bloedbad met 1 happy overlevende.

Ik heb op dit moment maar 1 hond.. maar als ik er ooit een 2e bij neem..houd ik ze gescheiden als ik er niet ben. En niet perse omdat er dan een stafford bij zit.. Al zou ik 2 maltersertjes of chi's gehad hebben of wat voor ras dan ook..dan zou ik ze ook scheiden. Gewoon vanwege het risico dat als het een keer mis gaat..ook al is bij sommige honden dat risico misschien maar minimaal.

Ik merk gewoon dat door dit topic te lezen ik er haast onzeker en nerveus van raak. No avans, maar het wordt nu zo'n zwaardrukkend onderwerp dat ik haast zou gaan vergeten dat ik gewoon een hele leuke hond heb. 
Zo veel meningen en diverse theorien, ik beperk me maar tot mijn cursus op dinsdag en vrijdag,, voor mijn hoofd overloopt