duo-melee van Tessa en Judith

Paul:

'Waarom schrik je?'
'I.. Ik ehmm.. Ik had je niet verwacht en...'
'Je schrok... Maar maakt niet uit. Dat beest is hier niet.'
'Bedoel je Beau?'
'Dat is toch een beest of niet soms.'
'J...Ja sorry...'
'Ik ga wel verderop zoeken. Ik krijg hem wel...'

Tom :

We komen aan bij het asiel, Beau is er nogsteeds niet.
De vrouw van de balie is even weg, en Sasha is er ook niet.
Waarschijnlijk zijn ze allemaal Beau aan het zoeken .. Layla loopt zenuwachtig heen en weer , en ik zie aan haar dat ze zich zorgen maakt.
Ik denk even na .. zal ik het doen na wat Layla verteld heeft ?

Ik twijfel nog even maar dan loop ik op haar af , ik neem Layla in mijn armen.
Ze verzet zich niet tot mijn verbazing.
Voorzichtig til ik met mijn hand haar hoofd op totdat ze me me haar mooie ogen aankijkt '' alles komt goed .. we vinden hem wel weer, wil je mee zoeken of wil je hier blijven en zal ik dan bij je blijven ? ''

Vera:

De maan komt tevoorschijn.
De pizza is binnen en ik doe de tv aan. Ik stop de DVD erin en de film begint.
Leunend lig ik tegen Rick aan, heerlijk te smullen van mijn pizza.

Rick:

Wat heb ik het hier gemist.
Vera..
De geuren...
De tv...
De bank...
De tafels en stoelen...

Alles!
Opeens komt de gebeurtenis met Paul weer naar boven.
'Wat is er?' Vraagt Vera.
'Niks, hoezo?'
'Ik voel dat je ergens mee zit.'
'Ik kan het er niet bij laten...'
'Wat niet?'
'Wat Paul me heeft aangedaan! Ik heb drie dagen zonder jou in een kale ruimte gelegen. Zelfs het uitzicht was afschuwelijk, uitzicht op een grijze, kale muur van een flatgebouw...'

'Wraak lost niks op schat, zullen we gewoon genieten van ons avondje?'

Ik druk een kus op haar wang en samen kijken we verder.

Beau:

Het is nacht. Wat ben ik bang!
Ik ben weggegaan zonder Diva!
Ik moet haar halen, maar ik weet niet waar ik ben!
Ik probeer maar weer terug te lopen.

Na een paar uur lopen zie ik een gebouw staan. Het is donker.
Ik loop ernaartoe, maar er is niemand!
Ik begin te blaffen. Ik hoor Diva`s blaf!!
'Diva, ik kom je halen!!! Morgen als de deuren opengaan, neem ik je mee!!!'

Ik moet opletten. Ze mogen me niet pakken!

Diva :

Ik hoor Beau roepen .. '' Dankjewel Beau ! Ik dacht dat je me helemaal vergeten was en dat we elkaar nooit meer terug zouden zien ''
Ik denk even na '' Verstop je goed Beau ! ''
Ik ga liggen .. maar ik val niet in slaap.

Layla:

Ik wordt wakker... Het is zondag. Ik kijk op mijn wekker. Half 6!
Ik heb de hele nacht liggen piekeren! Tom was erg lief gisteren, maar ik moet het hondje vinden!

ik stap uit bed, eet mijn ontbijt, fris me op onder de douche, poets mijn tanden en race naar het asiel.

De deuren zijn nog gesloten.
Ik open de deur met mijn sleutels en stap naar binnen.
De honden beginnen meteen te blaffen.
Ik krijg ze stil, gooi wat eten in hun bakje en drink wat koffie.
Het is stil in het asiel. Ik hoor alleen de honden een beetje janken, soms wat blaffen, maar verder niks.

Pas om zeven uur begint het werk. Ach... Over drie kwartier komen ze!
Misschien kan ik beter Beau gaan zoeken...

Sasha :

Ik heb de hele nacht door lopen zoeken naar Beau .. Paul heeft me uiteindelijk gedwongen om naar huis te gaan.
Met tegenzin ben ik toen maar gegaan .. maar ik heb niet kunnen slapen , ik was continu maar aan het denken over Beau .. dat kleine lieve kereltje.

Ik sta op en , ik kleed me om en daarna ren ik naar beneden. Ik trek mijn jas aan en ik ga op zoek naar Beau.

Paul:

Ik sta voor het asiel, maar ik zie niks...
Die hond vind ik nooit!! Hij is slim, maar ik krijg hem wel.
Ik had hem gevangen en nu vang ik hem weer...

Tom :

Ik heb een hele tijd liggen piekeren toen ik naar bed ging om te slapen .. uiteindelijk kon ik er niet meer tegen en ben toen verder gaan zoeken naar Beau.

De hele avond heb ik nog niets gevonden .. maar ik geef niet op ik blijf doorzoeken , maar misschien is het wel even handig om de andere honden bij het asiel uit te laten.
Ik ga even naar het asiel toe om een paar honden uit te laten.
Ik loop naar buiten met de laatste hond .. hij begint te blaffen naar de bosjes.
Ik kijk naar de bosjes maar ik zie niks '' rustig maar .. het zijn maar bosjes '' zeg ik tegen de hond en ik loop verder.

Ik breng de hond terug naar het asiel en ga dan weer verder met zoeken .. Beau moet toch ergens zijn ?
Ik voel me moe .. ik loop even naar een koffietentje om wat koffie te halen, ik neem het mee naar buiten en ik zoek in de tussentijd verder.

Vera:

'Ik snap niet waarom je opeens naar de kerk wil.'
'Haha, het is toch leuk om eens uit te proberen!'
Samen stappen we de auto in.

Eenmaal bij de kerk zien we een hele menigte naar binnenlopen.
Wij parkeren de auto, lopen naar binnen en gaan ergens middenin zitten.

De dominee begint te spreken, iedereen is doodstil.
'Ik snap niet waar hij over praat,' fluister ik.
'Hij praat over god.' Rick geeft me een knipoog en ik moet grinniken.
Ik word aangetikt en kijk achterom.

Een oud echtpaar zit achter me. Ze kijken me streng aan. De vrouw legt haar vinger op haar lippen.
'Sorry mevrouw..'

Rick:

Het is afgelopen.
Het was erg rustig, lekker relaxed...
'Ik ben blij dat het voorbij is!' Zegt Vera.
Het oude echtpaar kijkt ons aan en ik zwaai.
Ze negeren mijn groet en lopen verder.
Vera grinnikt.
'Zullen we nu gaan?'
'Even wachten. Ik wil graag even naar het kerkhof.'
'Kerkhof....? Wauw, leuk...' Zegt Vera sarcastisch. 'Wat is daar nou gezellig aan?'

'Mijn ouders liggen hier.'
'Ohw... Oké...'

We gaan naar het graf toe. Twee grafstenen naast elkaar. Het is helemaal kaal. Geen bloem, geen beeldje, niks...

'Het ehm... Het ziet er somber uit...'
'Ze zijn dood... Waarom zou ik bloemen kopen? Ik koop bloemen voor ze terwijl ze niks doorhebben... Lekker zonde.'
'Het is respect voor de doden.'
Ik kijk Vera aan en geef een klopje op de schouder.
'Wordt hier iemand gelovig ofzo?'

Ze lacht en omhelst me. Dan lopen we terug naar de auto.

Beau:

Ik schrok me dood toen die hond naar me blafte!
Even was ik bang dat ik gesnapt werd, maar die jongen liep door.
Hij is er niet...
Die enge, oude man ook niet!

Volgens mij is de kust veilig.
Ik sluip uit de bosjes. Voorzichtig gluur ik om het hoekje van de deur. Niemand.
Ik sluip naar binnen.

'Diva??' Fluister ik.
'Hier ben ik.'
Ik probeer zo hard mogelijk naar haar toe te komen, zonder geluid erbij te maken.

Eindelijk zie ik haar.
'Diva... Je moet over het hek heen klimmen! Je pootjes in deze gaten zetten en zo snel mogelijk over het hek heen klimmen...'
'Maar het doet pijn!'

'Beter pijn dan sterven in deze hel... Ik wil weer met jou samen zijn!'

Diva :

Ik denk even na .. maar Beau heeft wel gelijk alles beter dan dit.
Voorzichtig zet ik mijn ene poot in het hek .. dan de andere.
Ik klim heel voorzichtig , opeens zie ik de enge man die ons gevangen heeft.
'' Beau , ren ! '' Beau kijkt me verbaast aan en snapt niet waarom hij moet rennen, ik zet mezelf weer van het hek af '' Beau rennen ! als je achter je kijkt zie je wel waarom .. ren zo hard als je kan ! ''

Layla:

Ik hoorde geblaf in de kamer met de honden.
Ik loop er zuchtend op af.
Ik zie Paul. Hij heeft een groot net met daarin... BEAU!

Ik rende ernaartoe, gaf-wat ik zelf heel erg vreemd vind- hem een kus op de wang.
'Heel erg bedankt!'
Ik glimlach naar hem.

Ik pak Beau vast, haal het net weg en stop hem weer in zijn hok.

Sasha :

Ik hoor een hoop geluid van uit het asiel komen, ik ren er op af.
Als ik bij de hokken kom zie ik Paul, Layla en .. '' Beau ! jullie hebben Beau ! '' roep ik lachend.
'' Waar is Tom ? '' vraag ik nog .. want ik zie hem hier niet staan en ik heb hem ook niet rond zien lopen , misschien is hij verderop gaan zoeken ?
Ik loop even op Beau af en ik geef hem een korte aai op zijn koppie '' loop alsjeblieft nooit meer weg kleintje ''

Paul:

Ik voel me eindelijk trots. Komt dat door Layla?
Die kus verbaasde me... Maar het voelde alsof ik eindelijk weer een beetje respect kreeg.

Ik kijk Beau aan die rondjes loopt en zit te janken.
Ik zeg maar niks... Maar dat beest moet afgemaakt worden, zo kan die niet geplaatst worden.

Layla kijkt me aan.
'Wat...' Snauw ik.
'Ik heb misschien een leuk ideetje.'
Ik kijk haar aan.
'En dat is?'
'Zou je misschien vanavond bij mij willen eten?'
'WAT!!!' Tom en Sasha komen binnen en kijken Layla verbaasd aan.

'Is prima, dan kom ik om half 5?'
'Goed!'

Layla loopt blij weg met Sasha achter haar aan.
Tom loopt naar me toe.
'Wat ben jij van plan?'
'Haha, ben je bang dat ik je meissie afpak? Sorry, maar daar ben ik te oud voor.'

Grinnikend loop ik weg.

Tom :

Ik kijk paul verbaasd en vragend na , daarna kijk ik in de richting van Layla .. maar Layla was al weg met Sasha.
Wat zou hij van plan zijn ?

Ik loop uiteindelijk maar naar het riemenhok toe en ik haal diva op '' ga je lekker mee wandellen ? '' ze kwispelt heel kort maar daarna doet ze weer haar staart tussen haar poten.
Ik lijn haar aan en neem haar mee.

Vera:

'Je was toch bezig met je angst weg te krijgen met honden?' Vraagt Rick.
'Ehmm.. Ja, hoezo?'

'Zullen we naar het asiel? Er is een nieuw asiel gekomen en die blijkt erg goed te zijn, kom eens kijken!'
Ik neem plaats achter de computer. Daar staat een site op van het asiel.

'Sommige honden zijn best groot.'
Rick kijkt me aan. 'Die heb je overal...'
'Maar moeten we daar een hond kopen?'

'Nee... Er zijn veel honden. Zo kan je makkelijk gewend raken aan honden, zonder dat ze je pijn doen, omdat er tralies voor staan!'

'Nou... Ach, waarom ook niet!'

rick:

We stappen uit voor het asiel.
We lopen naar de balie. Ik hoor wat honden blaffen.

Ik zie een enge man lopen.
Ik kijk weg.
'Komt u maar mee.'
De vrouw achter de balie gaat ons voor.
'Is dit echt een goeie asiel? Zag je die vent niet lopen net?' Fluister ik.
'Je moet mensen niet beoordelen op uiterlijk. Misschien is hij wel heel aardig!'
'Meen je dat?'

'Nou... Oké, ik moet toegeven dat hij er niet vriendelijk uitzag. Maar goed, het gaat om de honden!'

Beau:

Ik dacht dat hij zou lukken!
Ik schrok me dood, alles ging als een flits voorbij!
Eerst die enge man, dan kreeg ik iets over me heen waar ik niet uit kon komen en toen zat ik weer in het hok!

Ik ben zo verdrietig... Zo bang... Zo alleen...

Diva :

Ik loop mee met de man met mijn staart tussen mijn poten .. ik wil weer naar Beau toe , ik mis hem.
Ik begin te trekken aan de lijn maar het helpt niets.

Uiteindelijk word ik weer in mijn hok gestopt '' Beau ? '' ik begin te blaffen, te huilen en te piepen .. en ik ben niet van plan op te houden voordat ik Beau weer zie.

Layla:

Er komen klanten binnen.
Ik leid ze langs de hokken.
'Wat is dat gehuil!'
'Die moet nog wennen.' Ik kijk Diva aan. 'Erg sneu... Ik hoop dat ze een mandje krijgt.'
'U begrijpt dat wij geen hond willen die alsmaar huilt hè?'
'Dat begrijp ik.'

Ik haat die mensen. Ze horen geen hond te krijgen! Elk mens met een gouden hart zou niet zo praten over Diva of welk andere hond die in paniek is.

'Ik wil graag deze, als dat mag.'
Ik kijk de hond aan.
'Fijn dat u een keuze hebt gemaakt. Ik haal mijn collega op, die kent zijn karakter. U krijgt een contract waarin staat dat als de hond je teveel wordt, u hem dan weer hier moet brengen. Een momentje.'


Ik loop naar Sasha toe.
'Er is een klant.'
Sasha loopt met me mee. De vrouw loopt naar buiten.
'Mevrouw, wat gaat u doen?'
'Ik wordt gek van dat gejank! Volgens mij is het hier behoorlijk slecht, afschuwelijk gewoon!'

Dan zie ik haar instappen en wegrijden.
Ik zucht...

Sasha :

'' Onee .. het arme beest , had hij eindelijk een kans op een gouden mandje .. en dan gaan ze weg .. '' ik kijk treurend naar de hond.

Dan loop ik naar het hok van Diva, ik ga voor haar zitten '' rustig Diva .. rustig maar alles komt goed '' maar ze houd niet op.
Ik sta op '' ik neem haar wel even mee naar mijn kamer .. daar is het geluidsstil en daar kan ze misschien even tot rust komen ''
Ik loop naar het hondenriemenhok en pak een riem, daarna loop ik terug naar Diva .. ik lijn haar aan en loop met haar naar mijn kamer.
'' Zo hier kan je even rustig worden '' ze rent naar het hoekje toe en gaat daar zitten .. ze blaft en huilt verder , ik probeer haar stil te laten worden maar het lukt niet..

Paul:

Ik kijk naar de klok. Nog twee uurtjes te gaan.
Ik heb kriebels in mijn buik van de spanning. Waarom?!
Het is een gewoon etentje samen, verder niks.

Komt dat omdat ik juist al die jaren alleen ben geweest.
Ik kijk wat in het rond en zie een envelop op mijn bureau liggen.
Ik loop er naartoe en pak de envelop.

De boete moet ik nog betalen! Mopperend ga ik achter de computer zitten en verstuur de boete.

Tom :

Ik ga naar huis, ik pak de fotolijsten met de foto's van mij en mijn ouders.
Ik stop ze in een tas en ik stap weer in mijn auto .. ik ga naar de haven.

Ik parkeer mijn auto en loop naar een boot .. die boot is me nagelaten door mijn opa, mijn opa heeft me geleerd een boot te besturen en alles wat je over boten moet weten om op een boot te kunnen varen.
Ik stap de boot in met mijn tas .. mijn vader en moeder hielden ook van boten en de zee.
Ergens ver van de kust vandaan stop ik .. ik doe mijn tas open en haal de fotolijsten tevoorschijn '' sorry pap en mam .. maar ik moet verder gaan met mijn leven '' ik kijk even omhoog.
Het begint opeens hard te regenen, snel gooi ik de fotolijsten in het water '' hier zijn jullie thuis .. de zee waar jullie altijd van gehouden hebben ''.
Ik vaar snel terug naar de kust want het begint steeds harder te regenen en te waaien.

Ik kom weer bij de haven aan, snel bind ik mijn boot vast en ik ren terug naar mijn auto .. de regen en de wind gaat steeds harder te keer.
'' Shit ! '' ik trap tegen de band van mijn auto, ik kom er achter dat mijn sleutel , mijn mobiel en mijn jas nog in de auto liggen .. en de deur van mijn auto is al op slot gegaan.
Fijn ! Nou zit ik hier in de regen en wind .. zonder beschutting, jas en mobiel.. ik zucht.

Vera:

Ik begon de honden steeds leuker te worden.
Ik keek naar de zielige blikken die je aanstaarden, je wou ze gewoon meenemen!

Het asiel was echt heel groot! Ze hadden heel veel mooie, grote hokken buiten.
Ook hadden ze hokken binnen. Dat is wat minder, maar jah... Het kan niet anders.

De vrouw-genaamd Sasha-begeleidde ons. Ze vertelde over labels die honden krijgen na een gedragstest.
Toen ze vertelde over een rode label, stond mijn hart even stil.
Als ik langs een hond kwam, keek ik de hele tijd naar de labels, welke kleur die had. Gelukkig waren er maar vijf met een rode label. Althans, dat is ook erg veel...

Ik lig op de bank, leunend tegen Rick aan.
Het schemert al een beetje buiten.
'Morgen onze eerste werkdag, heerlijk!'
Rick kijkt me aan. 'Sinds wanneer wil je naar je werk?'

Rick:

Het was heerlijk om tussen al die honden te zijn.
Vera zag er ook heel relaxed uit! Ik hoop dat we snel onze hond kunnen verwelkomen!

Beau:

Ik ben depressief...
Ik lig plat voor me uit te kijken. Ik heb geen hoop meer...

Diva :

Ik zit nu helemaal alleen .. ik stop maar met het gejank het heeft toch geen zin meer , de vrouw heeft me in haar kamer gelaten zodat ik niet de andere honden aanstak met mijn gehuil en geblaf.
Ik zie iets op haar haar tafel staan .. ik loop er voorzichtig naar toe, ik snuffel er aan.
Het ruikt lekker voorzichtig probeer ik met mijn poten en mijn snuit het van haar tafel af te krijgen .. het valt met een harde klap op de grond ik schrik even en ren weg.
Voorzichtig loop ik weer terug '' hmmm.. eten ! '' ik begin gauw te eten .. hmm wat is het lekker !