duo-melee van Tessa en Judith

Tom :

Ik schaamde me zo tegenover Layla met mijn rooie ogen ..
Ik ruim mijn kluisje een beetje op voordat ik mijn jas er in stop, en misschien krijg ik zo ook iets minder rode ogen in de tussentijd.

Opeens voel ik iets hards .. ik pak het , het is een foto van mij en mijn ouders er zit een lijstje omheen.
Ik omklem hem stevig .. weer schieten alle beelden door mijn hoofd van die avond.
Zonder er bij na te denken smijt ik het lijstje op de grond, het glas brokkelt in tientallen stukken.
Geschrokken komt Layla om het hoekje van de kluisjesruimte kijken .. ik kijk haar aan , en dan naar het fotolijstje ...
Ik ga door mijn knieën en probeer het glas op te ruimen.
Er komt een stukje glas in mijn vinger '' auw ! niet ook dat nog ! '' roep ik Layla loopt naar de ravage toe .. ze pakt de foto en ze kijkt me vragend aan.
Ik denk er aan .. ik denk aan het verhaal wat zich elke keer weer voor me af speelt , mijn ogen vullen zich met tranen .. Layla kijkt me nog aan.
Nee ! nee ! nee ! ik draai mijn hoofd weg .. kom op ik ben een vent ! ik pak een doekje en dep op mijn vinger.
Layla kwam wat voorzichtig steeds dichter naar me toe gelopen.
Ik probeerde mijn tranen met moeite in bedwang te houden ..

Vera:

Ik heb Rick even alleen gelaten.
Ik huur een DVD voor ons samen. We bestellen vanavond pizza en dan gaan we lekker naar de film kijken met de pizza op onze schoot.

Ik kom terug.
'Wanneer kan je weer werken?'
'Morgen denk ik. Of overmorgen. Ik mag niet zelf sporten. Eigenlijk veel rust nemen, maar daar heb ik absoluut geen zin in.'
'Tja... Ik moet morgen toch wel werken. Ik was best alleen zonder jou, ondanks dat Layla er was.'

Rick keert zich naar me toe.
Hij steekt zijn armen uit en ik val erin.

Rick:

Mijn hoofd bonst nog wat, maar ik ben blij dat ik thuis ben.
Vanavond film kijken met pizza... Jummie!
Ik ben zo blij dat Vera nu in mijn armen zit.
'Ik wil je nooit meer kwijt.' Fluister ik.

Beau:

Het was zo eng in dat kamertje! Ik was bang en die vrouw liet me maar niet met rust!
Gelukkig is alles voorbij...

Ik moet weer nodig. Ik ben niet gewend om mijn behoeftes juist op mijn slaapplek te doen.
Meestal een eindje verderop.
Ik blaf en blaf, maar niemand komt.
Ik blaf steeds meer, waardoor de rest mee gaat doen.
Maar ik hoor Diva`s blaf niet...

Diva :

Ik zit in het kamertje bij de vrouw .. ik voelde me niet echt op mijn gemak.
Ik kijk haar aan met mijn grote ogen '' alsjeblieft mag ik weer gewoon terug op straat samen met Beau ? ''
De vrouw begreep me niet, de vrouw kwam met haar handen bij mijn hoofd ze begon aan mijn snuit te zitten .. ik werd bang , ik doe mijn staart tussen mijn benen en ik bijt de vrouw grommend in haar hand.
Daarna ren ik bang naar een hoekje toe ..

Layla:

Ik zie allemaal scherven op de grond en een foto van Tom toen die klein was, samen met zijn ouders.
Zijn hand bloed. Ik wil weten wat eraan de hand is, maar daar vraag ik niet naar.
'Moet ik je even naar de dokter brengen?'
'Nee hoor...'
Tom loopt weg.
'Moet ik nu al die scherven opruimen!'
Tom reageert niet.
Mopperend veeg ik de scherven op een hoopje en gooi het uiteindelijk weg in de container buiten.

Alleen de foto heb ik laten liggen. Ik pak het op en kijk ernaar.
Ik loop de richting in waar Tom heen liep.
Uiteindelijk zag ik hem aan een tafeltje zitten.
Ik smijt de foto op de tafel.
'Hier, die was je nog vergeten!'
Dan loop ik weg.
'Oja, en ik ruim niet nog eens je troep op!'

Sasha :

Auw auw auw , dat beest beet gewoon in me hand.
Ze gaat zielig in een hoekje zitten, en ze zette hele grote ogen op.
Ach dat arme beest .. ze is natuurlijk niets gewend.
Ik leg wat koekjes op de grond neer om haar naar me toe te lokken .. langzaam wacht ik af

Paul:

Ik rij weer in mijn busje.
Ik snap het niet! Waarom zijn ze nog zo geshockt!!!
Ik kijk naar het geweer.
Ik trap mijn gaspedaal een beetje verder in. Ik ben gewoon zo boos!
Opeens hoor ik sirenes achter me.
Ik kijk in mijn zijspiegel.
Ah nee! De politie!

Ik ga netjes aan de kant van de weg staan. De politie parkeert achter me.
Ze stappen uit en ik draai het raampje naar beneden.
'We zijn van de politie.' Hij laat zijn bewijs zien.
'Je hoeft dat ding niet te laten zien hoor... Het is overduidelijk dat jullie van de politie zijn.'
De politiemannen kijken elkaar aan.

'Goed... U reed te hard meneer.'
'Oké.'
'We moeten u een boete geven.'
'Ja dag!'
'Als u zich blijft verzetten, nemen we u mee.'
'Haha, natuurlijk.'
'Stap uit.'

Ik stap uit. De politieagent neemt me even mee. De ander blijft staan.
'Wat gaat hij doen?!'
'Rustig meneer, hij kijkt even wat er in het busje te vinden is.'
Ik duw hem weg.
'Het is mijn busje. Niemand mag daar aan zitten!'

Ik zie dat de agent het geweer uit mijn busje heeft gepakt.
De agent pakt me weer vast en roept naar zijn collega: 'Wat voor geweer is het?'
'Een verdovingsgeweer, maar wel een sterke!'

De agent laat me los. 'Waarom heb je dat?'
'Ik ben een hondenvanger en omdat mensen zeiken over hoe ik die beesten vang, heb ik een diervriendelijke manier gevonden. Je schiet, ze vallen in slaap en hebben een rustige reis in de auto.'

'Neem dat ding in beslag!' Dan keert hij zich naar mij toe. 'Dat is niet diervriendelijk... Ik geef je een hogere boete.'
Hij geeft mij de bon. Ik kijk ernaar en zie dat ik het bedrag in een week moet terug betalen.
Ik moet afscheid nemen van mijn geweer en stap mijn busje weer in...

Tom :

Ik dacht na .. eigenlijk heeft Layla wel recht om het te weten wat er is gebeurd , zij heeft mij verteld over haar probleem.
Ik loop naar haar toe '' Layla .. je hebt recht om te weten wat er met mij aan de hand is na wat jij mij hebt verteld''
Ik neem haar mee naar de koffiekamer want niet iedereen hoeft mee te luisteren.

Ik slik een keer diep en begin met vertellen '' het gebeurde allemaal 18 jaar geleden .. ik was 8 jaar oud, we gingen naar het pretpark waar ik al zo lang om had gezeurd '' ik geef een vage glimlach bij die herinering .. maar daarna slik ik weer en denk terug aan het volgende '' We .. we gingen onderweg ik was continu aan het lachen en ik was enthousiast mijn ouders keken elkaar elke keer met een glimlach aan en soms keken ze naar mij via de spiegel .... '' ik haal diep adem.
'' Toen gebeurde het .. een verschrikkelijk ongeluk , mijn vader was op slag dood mijn moeder was in kritieke toestand .. ik had alleen een wond op mijn hoofd , ik pakte de telefoon van mijn moeder en belde het alarm nummer. Na een tijdje kwamen ze eindelijk aan met toeters en bellen .. ik werd ook meegenomen , die dag verloor ik allebei mijn ouders. ''

Ik leg mijn hoofd in mijn handen .. nee Tom niet nu .. niet met Layla er bij ....

Vera:

'Hee, schat! Ik heb een verrassing!'
Rick kijkt op.
'Ik ben niet bang meer voor honden!'
Rick trekt zijn wenkbrauwen op.
'Jawel, nog een beetje, maar niet meer voor die chihuahua!'
'Dat is goed nieuws schat!'
'Zullen we een hond zoeken?'
Rick staat op.
'Je wilt te snel.'

Ik kijk hem aan.
Daar heeft hij gelijk in.

Sophie :

Ik had afgesproken met danny om vandaag te lunchen.

Het was heel lekker en gezellig , ik kom thuis en ga een rondje met de hondjes lopen

Beau:

Een jongen komt eraan. Ik ken hem. Meestal gaat hij me naar buiten brengen.
Hij doet de band om mijn nek.
Wat haat ik dat.

Ik loop naar buiten en doe mijn behoeftes.

Diva :

De vrouw legt eten op de grond .. maar ik was niet gek, ik ga dat echt niet eten !
De vrouw blijft rustig zitten, ik kijk haar aan en dan kijk ik naar het eten .. nee ik ga het echt niet pakken !

Na een tijdje staat de vrouw op en lijnt ze me aan .. ze brengt me weer terug naar mijn hok.
'' Nee niet weer in het hok ! '' ik begin te trekken uit alle macht

Layla:

Ik zie Sasha de oudere hond het hok in zet.
'En?'
'Nog niet helemaal geweldig. Maar beter dan die kleine. Hoe gaat het met die nieuwkomer?'
'Die Paul heeft gebracht?'
'ja.'

'Ik vond het zo zielig! Hij is echt een dierenbeul, maar hij heeft het niet door... Hij is alleen.'

'Ja vindt je het gek!' Zegt Sasha.
'Nou... Hij zei dat hij zich alleen voelde enzo...'
'Nou trouw met hem! Dat lost het vast op!'

Dan loopt Sasha weg.
Ik haal mijn schouders op en neem een kijkje bij de nieuwkomer.

Sasha :

Oooh .. dat kind haalt het bloed onder mijn nagels weg.
Ik ga even pauze houden , ik rij naar een broodzaakje toe en daar haal ik een broodje gezond.
Ik loop terwijl ik mijn broodje aan het opeten ben.

Paul:

Ik keer terug naar het plein. Ik vang drie honden.
Ik breng ze naar het asiel. Layla staat te praten met de vrouw achter de balie.
Ze kijkt op.
'Heb je geen verdovingsgeweer gebruikt?'
'Hij is in beslag genomen.'
'Goed zo!'
Ik geef haar een vernietigende blik toe, maar ze geeft er niet om.

'Je moet eens ophouden! Je bent een dierenbeul en je ziet het niet eens! Ik kan het niet respecteren!
Ik respecteer je als je goede hokken gebruikt in de auto en gewoon diervriendelijk met ze omgaat!'

Dan stampt ze weg.

Ik geef de vrouw achter de balie de drie honden.

Tom :

Ik dacht na .. ik moet alles achter me laten vond ik , het is zo lang geleden dat het gebeurt is.
Maar toch , elke keer schieten die verschrikkelijke beelden weer door mijn hoofd.
Zodra ik thuis ben haal ik de foto's weg dacht ik bij mezelf.

Ik kom op het asiel aan en ik zie Layla alleen in het koffiekamertje zitten.
Eerst breng ik de honden weg naar hun hokken , daarna loop ik naar de deuropening van het koffiekamertje '' gaat het allemaal wel Layla ? '' vraag ik bezorgd aan haar.

Vera:

Het is een heerlijke zaterdag.
Ik en Rick lopen door het park. Een hond benaderd ons nieuwsgierig.
Ik aai hem voorzichtig over het hoofd. De hond geniet ervan en likt mijn hand.
Dan rent terug naar zijn baasje wanneer die zijn naam roept.
'Zullen we morgen naar de kerk?'
Ik kijk Rick aan. 'Sinds wanneer ben jij gelovig, haha!'
'Lekker rustgevend toch? Ik heb geen zin om de hele tijd binnen te zitten.'

'haha, vooruit dan maar!'
'Als je geen zin hebt kan je dat toch zeggen?'
'Oké, ik heb er geen zin in, maar jij bent zielig, dus nu mag jij de dingen bepalen.'

Rick slaat een arm om me heen.

Rick:

Bij de vijver gaan we op een bankje zitten.
We hebben brood bij ons. We voeren de eenden die zich snel verzamelen.
Zelfs de zwanen arriveren.
Ik heb wel zin in morgen, hoe zou de kerk eigenlijk zijn?
Mijn ouders waren wel erg gelovig, maar ik kan me niet herinneren dat ik ooit een kerk binnen ben geweest.

Ik heb zin om weer naar mijn werk te gaan.
De hele tijd in een witte, kale ruimte liggen zonder ook maar iets leuks bij je te hebben is afschuwelijk!

De broodzak is leeg.
Vera en ik staan op en lopen weg.

Sophie :

Ik heb zin om even te gaan joggen, ik loop naar boven en trek mijn joggingspak aan.
Daarna ga ik door naar buiten.

Ik kom een oude schoolvriendin van mij tegen, die ook aan het joggen is .. we besluiten om even wat koffie te gaan drinken en bij te kletsen.

Beau:

Toen de band om mijn nek los ging, rende ik snel het hoekje in.
Ik ben bang. Ik wil hier weg!

Ik roep Diva, maar ik hoor niks.
Ik moet haar zoeken!

De tralies zijn kleine, vierkantje vakjes.
Misschien kan ik mijn poten erop zetten en zo over het hek heen klimmen!

Ik zet mijn pootjes in de vakjes. Zo klim ik omhoog.
Het is erg zwaar, maar ik kom er wel! Het lukt me! Het lukt me!
Ik ben bovenop het hek en spring naar beneden.

Elk hok bekijk ik, maar ik zie geen Diva.
Waar is ze?!

Dan gaat de deur open.
Ik kijk naar de jongen voor me. Ik trek mijn lippen omhoog en grom.

Diva :

Ik schrik wakker , eerst hoorde ik een hoop geluid van een hek.
En nu hoor ik een grom .. een grom die heel erg op de grom van Beau lijkt.
'' Beau ?! Beau ?! gaat alles goed ? wat is er ?! '' ik begin zenuwachtig in mijn hok heen en weer te lopen .. ik spring tegen de tralies op , maar ik kom er niet doorheen .. het doet alleen maar pijn.
'' Beau ?! ''

Layla:

Ik hoor geschreeuw vanuit de ruimte met de honden.
Ik ren ernaartoe. De vrouw achter de balie volgt me samen met Sasha.

Ik open de deur.
Het gaat allemaal zo snel.
Ik zie Tom kreunend op de grond liggen en Sasha schreeuwt dat Beau weg is.

Ik ren naar Tom toe en kniel bij hem neer.
Zijn hand ligt open.
'Hij...'
Ik sus. 'Je moet naar de dokter. Volgens mij moet dit wel gehecht worden.'

Ik neem Tom mee naar de auto en samen rijden we naar de dokter.

Sasha :

Geschrokken blijf ik even staan .. wie had gedacht dat een klein hondje zoveel kon doen.
Dan ren ik door naar de kluisjesruimte ik trek mijn jas aan .. eerst zoek ik heel het asiel door maar Beau is nergens te vinden '' Beau kom hier jongen ! '' maar ik krijg geen reactie van hem.
Dan ren ik naar buiten, ik zoek in elke hoek en in elk gaatje..

Paul:

Ik was een beetje uit mijn doen en heb maar 1 hond gevangen.

Ik loop samen met de hond naar het asiel.
Eén vrouw is helemaal in paniek.
Ik zie Layla en Tom wegrijden.
Ik stap naar de balie toe en geef de hond.
Ze brengt hem naar een hok.
'Wat is er allemaal aan de hand?'
'Een kleine is weggelopen. Beau heet hij. Rond de 9 maanden schat ik. Jij hebt ze aan ons gegeven samen met een wat oudere hond.'

'Ik ga wel helpen zoeken. Ik heb toch niks te doen. En ik ben ook nog eens als beroep hondenvanger, dus mijn hulp kan je wel gebruiken.'

Ik loop weg. Bij de deur hoor ik mijn naam. Ik draai me om.
'Kunt u alsjeblieft wel vriendelijk zijn tegen Beau?'
Ik twijfel, maar uiteindelijk knik ik.

Tom :

Ik had helemaal geen zin in de dokter .. ik wou Beau zoeken ook al had hij me gebeten.
'' Layla .. het gaat echt wel hoor .. het is maar een klein wondje, laten we eerst Beau zoeken ''
Ze kijkt me aan of ik compleet gestoord ben '' Het is echt geen erg wondje hoor '' probeer ik er nog achteraan te zeggen..

Beau:

Ik ken de omgeving niet!
Waar ben ik!?
Waar is Diva?!

HELP!

Diva :

Ik zag Beau nog weg lopen .. ik probeerde hem te roepen maar hij liep gewoon weg .. zonder mij..

Ik loop de hele tijd heen en weer in mijn hok .. ik huil even en dan laat ik mezelf neerploffen op de grond .. het heeft toch geen zin.
zou Beau ooit nog wel terug komen ?

Beau:

We komen aan bij het ziekenhuis.
'Layla! Het is echt niet erg!'
'Waarom schreeuwde je dan?'
'Natuurlijk deed het wel even pijn, maar...'
'Niks maar, we kijken het toch even na.

Ik sleur hem mee naar de balie.
De vrouw neemt ons mee naar een kamertje waar een dokter zit.
Hij bekijkt de wond.
'Het is niks ernstig. Misschien zie je een heel klein littekentje als het heelt, maar verder niks ernstig. Ik geef u een hechtingspleister, maar er hoeft niet zoveel te gebeuren.'


We stappen mijn auto weer in en rijden richting het asiel.
'Ik zei toch dat het niet ernstig was?' Zegt Tom.

Sasha :

'' Beau ! Beau ! waar zit je jongen ! '' roep ik.
Maar nog steeds geen spoor van Beau .. ik loop naar het park toe.
Misschien is hij daar.
'' Jij hebt hem zeker ook nog niet gevonden ? '' ik kijk geschrokken achter me .. daar staat Paul '' n .. n .. nee , anders had ik hem wel bij me gehad en had ik nu in het asiel gezeten samen met hem ''