duo-melee van Tessa en Judith

Diva :

'' Ik let wel op je Beau .. ik wil je nooit kwijt ! En als hij ons krijgt .. dan zorg ik dat we bij elkaar blijven ''
Ik geef hem een poot .. '' zo nou ga ik wat te eten voor ons halen ''
Ik ren weg, een man op een bank legt zijn hotdog neer .. ik loop er heel voorzichtig op af en pak de hotdog.
Ik ren er zo hard mee weg als ik kan.
Ik leg het voor Beau neer '' eet jij eerst maar ''

Layla:

Het is saai. Ik zit samen met Vera op de bank zonder iets te doen.
Ik schrik van het gerinkel van de telefoon.
Vera staat op en neemt de telefoon op.
Ik zie haar gezicht betrekken en haar stem trilt.
Dan legt ze de hoorn neer.
'Rick zit in het ziekenhuis. Paul heeft weer toegeslagen!'

Ze rent naar de deur.
'Ik wil ook mee...'

In het ziekenhuis treffen we Rick aan op het bed.
Hij ziet er witjes uit.
Ik vraag aan de verpleegster of ik even bij Paul mag gaan kijken.

Ik stap zijn kamer binnen.
'mag ik even alleen zijn met hem?'
De verpleegster knikt en loopt weg.

Paul kijkt me aan, maar ik ben niet bang.
'Waarom doe je dit? Is er een reden?'
'Woede... Dat is de reden.' Antwoordt hij.
'Laat ons gewoon met rust, doe je werk en laat ons het met rust.'
'Respect... Dat is wat mij boos maakt. Jullie zien zielige zieltjes in die zwervers, maar ik zie het als afval die ik op moet ruimen, en er komt geen dank af.'

'Ik snap het niet... Dat is toch geen reden om Rick het ziekenhuis in te gooien?'
Ik loop naar hem toe.

'Ik heb nooit iemand gehad...' Verteld hij.
'Mijn familie stootte me af. Iedereen keek tegen mij op en zagen me als een duivel. Ik deed er alles aan om nog iets goeds te doen, maar niemand ziet het.
Voor jou zal het raar klinken, maar voor mij is het iets kwetsend.'

Ergens krijg ik medelijden met hem.

'Paul... Ik waardeer wat je doet, jij red levens, dat is iets om trots op te zijn.'

'Ik zie ze niet als levens...'
Dan draait hij zich om.

Ik loop weg. Bij de deur blijf ik staan. 'Laat ons gewoon met rust, alsjeblieft?
Wij zijn echt. Wij leven echt. En levens kan je kapot maken en als jij zo door gaat, kan je dat bereiken. Dan zal er niemand meer respect voor jou hebben.'

Sasha :

Ik hoorde toeters en bellen, ik ging gelijk kijken wat er was op de computer.
Ik zie dat ze naar het asiel toe gingen '' er zou toch niets ergs gebeurt zijn ?! ''
Snel ren ik naar mijn kapstok en pak mijn jas .. Ik stap in mijn auto en rijd hard weg.
Ik kom aan bij het asiel maar er is niemand binnen .. zelfs Tom niet die de boel zou openen.
Ik loop door naar de honden , ik pak een paar riemen.
'' Dan laat ik ze maar even uit ''

Paul:

Wat heb ik gedaan...
Ze heeft wel gelijk... Als ik zo door ga, wordt ik alleen maar als een monster gezien.
Ik doe mijn werk en moet het verleden loslaten.

Maar mijn haat voor die honden verminderd niet.
Ik doe mijn werk

Ik ga wel achter die twee hondjes aan, die moet ik nog steeds hebben...

Tom :

Toen ik naar Rick toe wou gaan greep paul mij nog .. ik viel op de grond en daarna weet ik niet meer precies wat er is gebeurd .. ik was heel de gebeurtenis kwijt.

Opeens begint de dokter te praten '' ik wil even je nek onderzoeken en ik wil je even testen of je geen hersenschudding hebt ''
Ik kijk de dokter aan '' dat is niet nodig .. alles gaat goed '' Ik probeer op te staan maar alles draait om me heen .. gewoon verderlopen! .. maar het gaat steeds erger om me heen draaien.
'' Meneer ga alstublieft weer zitten, het gaat niet goed zo ! ''
Ik kijk achter me waardoor ik bijna mijn evenwicht verlies '' Het .. gaat prima hoor ! Ik wil bij Rick kijken , hij heeft een erge smak gemaakt ''
Ik wil verderlopen .. maar het lukt niet , ik word te duizelig ..

Vera:

Het bezoek is weg.
Ik zit alleen, samen met Rick.
Ik pak zijn hand en leg mijn hoofd tegen zijn schouder.
'Nu kan je geen angsttherapie voor honden geven,' fluister ik.
Rick glimlacht.
'Ik hou van je.' Ik geef hem een kus.

'Ik moet maar weer eens gaan, schat. Ik kom morgenochtend nog even langs oké?
Ik ga mijn werk even afzeggen, want jij bent belangrijker.'

Ik geef hem nog een kus en loop met tegenzin richting de auto.

Rick:

Mijn hoofd doet zo`n pijn.
Ik ben ergens blij dat er nu niemand is. Het is stil.
Het praten tegen mij deed erg pijn.
Nu bonst het een beetje na.

Het liefst wil ik wraak nemen op Paul, maar wraak lost niks op, dus laat ik het er maar bij.

Layla vertelde over het gesprekje tussen Paul en haar, maar ik heb er nauwelijks wat van begrepen.
Mijn hoofd deed zoveel pijn, ik kon het gewoon niet horen...

Ik sluit mijn ogen.
Wat er vandaag is gebeurd, dat is vermoeiend.
Al snel val ik in slaap...

Sophie :

Vandaag al weer toeters en bellen .. jeetje wat gebeurt er hier de laatste tijd ?
Maar op dit moment boeide het mij even niet .. ik ging weer uit met Danny.
Ik kleed me om en bekijk mezelf in de spiegel .. ik heb een little black dress aangedaan en ik heb mezelf leuk opgemaakt , tenminste dat vond ik.

Ik loop naar beneden, ik maak voor alle honden een kong.
Ik kijk nog even gauw in de spiegel en dan gaat de bel.
Ik loop naar de deur toe ''hooi , zullen we gaan ? '' zegt danny met een knipoog.
'' Ik stop even de honden in hun bench en dan kom ik er aan ''
Ik doe de deur weer even dicht en ik geef alle honden hun kong in hun bench.
Ik loop naar buiten en doe mijn deur op slot , ik glimlach naar danny.
We lopen naar zijn auto en gaan dan opweg naar het restaurant.

Beau:

De eerste sterren komen tevoorschijn aan de hemel.
Ik en Diva liggen vredig naast elkaar.
Ik wil net mijn ogen dichtdoen als ik iets zie staan aan het begin van het zijweggetje.
Ik spits mijn oren. Ik kan niet zien wie het is, maar het is een hond.
Ik por met mijn neus tegen Diva, waardoor ze ook opkijkt.

De hond loopt recht op ons af. Dan zie ik hoe hij eruit ziet. Hij is groot, stevig en hij ziet er niet lief uit.
Opeens komen er nog twee honden achter hem. Ook grote honden.

'W..Wat wil je van ons?'
'Helemaal niks... Tenminste, niet van jullie. Wij zoeken een veilig plekje om te slapen. Die hebben we gevonden, alleen zitten jullie op die plaats.
Wat ik wil is dat jullie ophoepelen.'

Ik ga staan. Ik probeer groter te lijken en grom.
'Zozo, jij durft.' De vreemdeling lacht.
'Ga weg! Wij leven hier!'
De vreemdeling stopt met lachen en kijkt me aan.

Hij stapt naar voren en buigt zich naar me toe.
'Ik hou er niet van als anderen niet luisteren. Ik ben hier de baas, de baas van dit dorp.
Jullie zijn typisch honden die in de weg lopen. Die moeten opgeruimd worden.'
Hij gromt en ik wordt bang.

De vreemdeling keert zich naar zijn handlangers.
'Grijp hem, hij zit me in de weg.'
De honden komen op mij af.

Ik kruip naar achteren, achter Diva.
'Help....'

Diva :

Ik trek mijn lippen op en begin te grommen '' Rot op jullie , als jullie toch van die grote stoere jongens zijn kunnen jullie heus nog wel wat verder lopen ! En wie heeft ooit bepaalt dat jij hier de baas van het dorp bent ?! Ik kan dat ook makelijk zeggen : ik ben de baas van het dorp '' Ik trek mijn lip nog verder op.
De hond kijkt naar me en zijn handlangers blijven staan '' Zo .. zo een pittige tante huh ? '' Ik blijf standvast staan met mijn lip opgetrokken.
'' Ga hier weg ! een paar straten terug is ook nog een goeie plaats .. beter als deze ! '' met die plaats doelde ik op ons oude plaats .. als ze er heen gingen werden ze misschien wel gepakt door die verschrikkelijke man.
De grote hond kijkt naar zijn handlangers en dan weer naar mij.
'' Zout op jullie ik ben niet bang om te vechten ! '' roep ik met een bange Beau achter me.
De grote hond kijkt kwaad ... maar dan draait hij eindelijk weer om , zijn handlangers kijken nog even.
Ik val uit naar de handlangers en gauw lopen ze achter hun baas aan.
Zo .. eindelijk weer rust '' Gaat het Beau ? ''

Layla:

De volgende dag is weer aangebroken.
Ik trek mijn jas aan en ga naar mijn werk.
Ik meld me bij de balie. Ik loop langs de hokken, richting het hok.
Ik pak een zak voer en draai me om. Ik zie Tom bij een hok staan.
Ik loop naar hem toe en leg een hand op zijn schouder.
'Het spijt me zo... Jij probeert gewoon aardig te doen en ik reageer zo bot.'

Hij reageert niet.

'Laat maar...'
Ik loop weer weg en geef de honden te eten.

Sasha :

Ik loop het asiel binnen, ik loop gelijk door naar de kluisjes om mijn jas uit te trekken.
Ik zie Tom staan , hij leunt tegen het hok aan .. zou alles wel goed met hem gaan ?
Maar aangezien de vorige keer vraag ik maar even niets.
Ik haal een van de honden op en loop er mee naar mijn kamer.
Aanlijnen , en gedrag aan de riem : goed !

Paul:

Mijn werk begint weer.
Ik laad mijn busje in en stap erin.
Ik rij richting het plein.
Ik pak mijn spullen en doe mijn busje op slot.

Er lopen redelijk wat honden rond, maar daar heb ik geen oog voor.
Ik zal vandaag die twee vangen, ook al duurt het tot de avond, ik zal ze vandaag vangen...

Tom :

Layla kwam net naar me toe .. ik wou wat terug zeggen maar ze legde haar hand op mijn schouder, mijn nek deed zo'n pijn.
Ik had gister niet naar de dokters geluisterd.

Ik loop naar layla toe om mijn excuses aan te bieden dat ik niet reageerde en het uit te leggen .. en daarna antwoord te geven op wat ze zei.
Ik loop naar het hondenhok waar Layla in staat '' Layla ? '' .. ik krijg een steek in mijn hoofd , maar ik gaf er op dit moment niets om. Layla draait zich om en kijkt me aan, ik praat verder '' Sorry dat ik net niet reageerde maar ik heb last van mijn nek, van gister. En het geeft niet dat je bot reageert ... ik snap het best, ik zou mijn excuses aan moet bieden vanwege dat ik jou paul alleen aan heb laten pakken .. en ik ben veels te direct geweest met alles wat ik zei .. het spijt me heel erg Layla .. ik hoop dat je het me ooit kan vergeven ? '' ik kijk even naar beneden en kijk dan weer naar de lieve en mooie Layla.

Vera:

Ik zit aan het bed van Rick.
'Paul is alweer uit het ziekenhuis.'
'Hmm...'
'Sorry schat... Het is erg leeg in huis zonder jou. Layla slaapt nu bij mij, maar ik mis je wel.'

Rick keert zich naar me toe en glimlacht. Hij legt een hand op mijn wang. Ik leg mijn hand op de zijne.
'Ik mis jou ook.' Zegt hij.

Rick:

Mijn hoofd doet nog steeds pijn.
Vera gaat naast me liggen. Ze legt haar hoofd tegen mijn schouder.
Ik sluit mijn ogen.
Ik mis haar zo, terwijl ik maar een dagje hier lig.
Het is hier kaal. Er is helemaal niks. De muren zijn wit, de lakens zijn wit, mijn bed is wit en het uitzicht is een lelijke, grijze muur van een flat.
Zelfs op de tv is er niks.

Ik hoop dat ik snel naar huis mag.

Sophie :

Het was gisteravond ontzettend gezellig met Danny , dus ik heb hem uitgenodigd om vanavond na zijn werk bij mij langs te komen.
Dan ga ik een diner voor hem maken, en de hondjes vinden het ook vast leuk om hem weer te zien.
Over hondjes gesproken.. ik moet maar is met ze gaan wandellen.

Ik kom terug van de wandeling , ik loop naar mijn computer en zet hem aan.
Ik ga de asielsite's af .. maar er zijn nogsteeds geen leuke hondjes te vinden.
Ik loop naar de keuken en maak een broodje.

Beau:

Ik heb jeuk.
Ik zit maar te krabben en te krabben.
'Beau, stop even met krabben, dan wordt het alleen maar erger.'
Diva heeft wel een beetje gelijk...

'Diva? Ik heb dorst, zullen we even naar het plein gaan? Ik wil uit die vijver drinken, misschien even erin, zodat de jeuk wat minder wordt. En misschien is er nog wat lekkers te vinden.'

Diva staat op en samen lopen we richting het plein.
'Die man is al een hele tijd niet meer langs geweest. Misschien hebben we geen last meer van hem!'

Ik trippel door en Diva loopt achter me aan.

Diva :

Wat moest ik soms toch lachen om Beau.
Beau trippelde voor me .. toen hij de fontein zag zette hij een sprintje in.
Ik ren er ook maar achter aan, ik plons er in.
Opeens zie ik de hondenvanger .. zijn ogen vinden ons '' Beau .. op 3 gaan we rennen ''
De man kwam op ons af gerend '' 1 .. 2 '' Ik begin te krijsen .. de man had de stok om mijn keel heen gedaan.
Ik begin te trekken om mezelf los te krijgen '' Ren Beau ! Ren ! ''

Layla:

Sasha komt naar me toe gewandeld. Ze heeft net een hond getest die ze terug komt brengen.
Ze kijkt me aan, maar ik ontwijk haar ogen. Achter haar zie ik Tom bij de balie staan. Ik loop naar hem toe.
'Kan ik je even spreken?'

Samen lopen we naar buiten.

'Ik moet je de waarheid vertellen.'
Tom kijkt me vreemd aan.
'Ik negeerde je, omdat ik iets voor je voelde en dat wou ik niet.
Vroeger had ik een vriendje die mij in de val heeft gelokt. Eerst allemaal complimentjes en daarna nam hij me mee en sloot me op.
Ik wou het verleden achter me laten, want het doet er niet meer toe, dus ik wou samen met jou naar het restaurant. Ik hoopte het goed te maken, maar toen je zei dat ik mooi was, kwam mijn trauma weer naar boven.'

Tom kijkt me aan.

'Dat is dus wat ik wou zeggen, fijne dag.'
Snel loop ik weg. Mijn hart bonst.
Ik kom Sasha weer tegen voor het hok van de hond die ze terugbracht.

'Wat is er toch allemaal aan de hand?!'
Ze draaide zich om en keek me aan.

'Niks, helemaal niks,' zeg ik met een glimlachje.

Sasha :

Wat gaat er toch allemaal om bij Layla en Tom ?
Ik vond het niet prettig werken zo .. ik wou gewoon weten wat er was , maar ja ik kon ze niet dwingen het te vertellen...
Ik wil de volgende hond gaan pakken , de hond duikt weg in een hoekje en begint naar me te grommen.
Ik blijf rustig staan en draai me hoofd weg .. zo kan de hond even wennen aan me.

Paul:

'Eindelijk ik heb je!'
Ik schat de hond zo`n twee jaar oud.
Ik zie dat de kleine weg wil rennen. Ik hou iemand aan op de straat. 'Hou deze even voor me vast.'
Ik druk de stok met de hond eraan vast in zijn handen.
De man blijft verbaasd achter. Ik zie hem een beetje worstelen.

Ik ren achter de kleine aan. Met de stok gaat het niet werken, hoe moet ik het anders oplossen?

Ik zie dat het hondje wat mank loopt. Vast door die wond op zijn schouder.
Ik zie dat het hondje moe wordt. Ik trek een sprint en ben bijna bij hem. Dan slaat de hond af, een zijweggetje in.
Haha, die weet vast niet dat het doorloopt!

De hond zit nu ingesloten. Snel pak ik de hond met mijn stok. De hond stribbelt tegen, maar hij is niet zo sterk.
Ik trek hem naar me toe en pak hem onder mijn arm vast.

Dan ga ik terug. Ik neem de stok met de oudere hond over en leg ze uiteindelijk in mijn busje...

Tom :

Ik blijf even staan met grote ogen .. Wat erg voor Layla en wat ben ik een enorme sukkel geweest ! ik kom me zelf wel voor mijn hoofd slaan.
Ik zie Layla weglopen , ik ren achter haar aan.
Ik ga voor haar staan '' Layla .. het spijt me allemaal zo erg ! ik vind het heel erg voor je ! zullen we opnieuw beginnen ? '' Ik wacht niet op een antwoord '' Hallo .. ik ben sukkel .. ik ben een enorme sukkel '' ik steek mijn hand uit om haar hand te schudden , en ik glimlach .. ik glimlach zoals ik nog nooit eerder heb geglimlacht.

Vera:

'Ik moet weg schat.'
Ik druk een kus op zijn voorhoofd en vertrek.
In de gang kom ik de dokter tegen die Rick verzorgt.
'Meneer? Weet u misschien wanneer Rick weer naar huis mag?'
'Over twee dagen denk ik. Misschien drie dagen... Hangt ervan af hoeveel pijn hij heeft en hoe de wond eruit ziet.'

Dan loopt hij verder.

Ik stap de auto binnen en rij naar huis.
Ik doe de deur open en kom in een leeg huis te staan. Natuurlijk... Layla is naar haar werk...

Ik plof op de bank. Ik moet misschien morgen ook maar naar het werk gaan, ik haat het om alleen.... Wacht eens even...

Ik trek mijn jas aan en loop naar buiten.
Ik ga naar die vrouw met die chihuahua.
Ik geef mezelf een soort van therapie! Als Rick thuis komt ben ik van mijn angst af!

hoop ik...

Rick:

Over 2 á 3 dagen mag ik weer naar huis... Dat duurt erg lang.
Ik zet de tv uit, als ik merk dat mijn hoofd pijn doet.

Nog met 2 á 3 dagen... Dan ben ik thuis...

Sophie :

Ik ga even langs mijn buurvrouw die ziek is , ik ga even haar honden uitlaten .. en ik ga even gezellig met haar kletsen.
Ik bel aan , ze doet de deur open '' kom .. hatsjoeeee .. binnen ''
Ik loop naar binnen toe .. en ik maak even een babbeltje met de buurvrouw.

Beau:
Het is donker. Ik word heen en weer geslingerd. Het hobbelt en ik kan maar moeilijk grip krijgen op de gladde bodem.
Ik knal met mijn wond tegen de wand. Ik jank.

'Diva? DIVA!!!'

Niks. Kan ze me niet horen?

Ik ben zo bang!

Diva :

Ik doe mijn ogen voorzichtig open .. tijdens het rijden was ik met mijn hoofd tegen een wand aangeknald , en toen was ik buit bewustzijn geraakt.
ik hoor Beau heel zacht in de verte '' Be .. Beau .. het spijt me zo erg ''
Ik zak weer in elkaar .. mijn hoofd doet zo'n pijn ...

Layla:

Ik geef Tom een dikke knuffel en een kus op de wang.
'Je bent lief en grappig. Misschien kunnen we samen even wandelen? Ik heb toch niks te doen.'

Samen lopen we naar een hond toe.
Tom doet hem aan de lijn en uiteindelijk lopen we samen een ommetje door het park.

Sasha :

Ik loop terug naar de hokken .. de hond was jammergenoeg gezakt , maar hij krijgt nog een 2de kans , eerst maar even trainen.
Dan zie ik Tom en Layla met z'n tweeën weg gaan.
Ooh gelukkig .. dat gaf me alweer een wat beter gevoel.
Ik haal mijn volgende hond op , het was een grote lobbes .. ik loop het hok in en de hond word zo enthousiast dat hij tegen me opspringt.
Ik val om en begin te lachen.