duo-melee van Tessa en Judith

Paul:

Ik loop het asiel binnen, waar ik de honden altijd moet afleveren.

Ik doe de hokjes open die in het busje staan.
Ik pak de jongste. Dan open ik het hok van de oudste. Ze ligt daar, maar ze is niet dood.
Ik schud, maar ze wordt niet wakker.
Ik til haar op en samen lopen we naar de balie.

'Deze is bewusteloos en de ander heeft een bijtwond aan de schouder.'
De vrouw achter de balie staat op en bekijkt de honden.

'We hebben nu 1 plek vrij. Waren ze een paar?'
'Volgens mij wel ja, ze leefden samen.'

'Oké, breng ze maar naar het andere asiel.'

Mopperend loop ik weg en stap mijn busje in.
Dan moet ik Layla en Tom weer tegemoet lopen.

Eenmaal aangekomen is de oudste hond een beetje wakker.
We lopen samen weer naar de balie. De vrouw achter de balie kijkt me aan met spleetoogjes.

'Eentje is net wakker, ze was buiten bewustzijn. De ander heeft een bijtwond opgelopen.'
Zonder iets te zeggen neemt de vrouw mijn vangst aan.

Ze roep Layla en Tom.
Ik loop weg als zij eraan komen...

Tom :

Ik was zo blij dat Layla me vergeven had .. mijn dag kon niet meer stuk.
Het wandellen was heel gezellig.

Opeens zag ik paul ik werd een beetje boos ... maar ik wist mezelf in te houden.
Ik loop naar de honden toe , ik til de bewusteloze hond op .. en Layla neemt de kleine.
Ik lach even naar Layla.
Ik loop naar het hok en leg de hond er in , ik kriebel haar even op haar hoofd .. ze kijkt me vaag aan.
'' het komt allemaal goed lieverd '' zeg ik tegen de hond.

Vera:

Ik bel aan bij de vrouw.
Ze opent de deur.
'Hallo! Wat fijn dat je even langs komt!'
'Ja.' Zeg ik zenuwachtig.

Ik neem plaats op de bank. De vrouw maakt wat koffie voor me.
Ze legt het op een klein tafeltje en legt ook een schaaltje koekjes neer.

De chihuahua komt naast me zitten.

'Waar is Rick?' Vraagt de vrouw.
'Hij ligt in het ziekenhuis.'
Dan vertel ik het hele verhaal.
Over Paul, Layla, Rick en Tom.

Na mijn verhaal kijkt de vrouw geschokt. 'Wat erg!'
Ze neemt haar chihuahua op schoot.
'Ik vind het erg dapper dat je gekomen bent, alleen.'
Ik glimlach.
'Een cadeautje voor Rick.'
'Dat is erg lief van je. Het is vast erg stil in je huis, of niet?'
'Gelukkig slaapt Layla bij me, maar ze is naar het werk. Ik kan niet de hele tijd bij Rick zijn.
Maar het werken ben ik nog niet aan toe.'

'Weet je wat? Jij mag morgen nog eens komen. Misschien kunnen we samen wandelen!'
'Dat lijkt me een goed idee!'

Ik drink mijn koffie op, eet wat koekjes en vertrek weer.

Sophie :

Na het praten lijnde ik de buurvrouw haar honden aan.
Nu loop ik buiten met de honden .. jeetje wat trekten ze erg.
Ik loop met ze naar het uitrenveldje en laat ze daar even los.

Na een tijdje lijn ik ze weer aan en loop terug naar de buurvrouw.
De buurvrouw komt aangelopen met een cadeautje '' dankjewel voor het uitlaten '' zegt ze.
Ik glimlach '' dat had u echt niet hoeven doen hoor, ik doe het graag '' ik neem het cadeautje aan.
Ik neem afscheid van de buurvrouw en loop terug naar mijn eigen huis.

Beau:

Ik wordt in een hok gestopt.
Ik verken het hok.
Het bed is niet meer dan een houten plank.

'Diva? DIVA?!!!'
Ik krijg geen antwoord.
Ik ren naar de tralies.
Ik begin te blaffen en te janken.

'HELP!!!'
Ik ren rondjes en ik raak in paniek.

Iemand komt naar me toe en ik trek mijn lippen omhoog.
'GA WEG!!! WAAR IS DIVA?!!!'

Diva :

Er kriebelde net een man over mijn hoofd .. het was fijn maar ik was niet blij , ik zit in een hok en mijn hoofd doet pijn .. ik weet niet waar Beau is.
Ik hoor Beau vaag ergens roepen, ik probeer op te staan maar ik zak gelijk weer door mijn poten '' Beau ! .....''

Layla:

Het hondje is bang en rent in het rond.
Ik roep Sasha.
'Hij is erg bang volgens mij... Wanneer ga je hem testen?'
'Nog niet, hij moet eerst wennen.'

'Ik wil niet dat hij een rode label krijgt, hij is zo jong! Hoe jong schat je hem?'
'Je vraagt teveel, we onderzoeken hem als hij tot rust is gekomen.
We moeten sowieso naar onze dierenarts toe voor die wond, dus hij kan ook even kijken hoe oud hij ongeveer is.'

Ze loopt weg.

Ik pak wat voer voor de hond, maar hij eet niet. Hij blijft maar rondrennen.
Ik kniel voor hem neer.
'Ik verzin een hele mooie naam voor je.'

Ik doe de radio aan, zodat de honden voelen dat ze niet alleen zijn en loop weg.

Sasha :

Ik vond het zielig om het hondje zo rond te zien rennen ... ik vraag me af waarom hij dat eigenlijk doet ?
Tuurlijk is het wel een stres situatie om van straat geplukt te worden.
Ik liep naar een andere hond toe die er sinds vorige week zat.
Ik haal hem uit zijn hok en ga hem testen.

Paul:

Het is avond.
Een heerlijke avond.
Ik voel me eindelijk vredig. Ik hoef geen dartpijltjes meer te gooien.
Ik bestel pizza om het te vieren.
Ik smul ervan.
Ik zet de tv aan...
Dit is de mooiste dag van mijn leven!

Tom :

Ik loop nog even een keer alle hokken langs, ik stop bij die van de hond die een beetje buitenbewustzijn was.
Ik kijk naar binnen en ze ligt te slapen in een hoekje.
Ik loop naar de kluisjes en trek mijn jas aan.
Ik zie Layla bij de balie staan '' doei Layla .. ik zie je morgen weer ! '' Zeg ik met een glimlach.

Vera:

Eindelijk komt Layla thuis.
Ik vertel haar meteen het bezoekje en wat ik van plan ben.
Ze is blij voor me, maar ik zie ook iets anders in haar gezicht...
'Wat is er?'
'Vandaag kwam Paul twee honden afleveren.'
'Ik snap dat je een beetje van streek bent...'
'Dat is het niet. Die honden die hij afleverde zijn zo zielig. Eentje is buiten bewustzijn geraakt in de auto en eentje is nog maar heel jong! Die heeft al een bijtwond en die is helemaal in paniek in dat hok.'

'Gewoon afwachten.' Ik leg een hand op haar schouder.
'Ze zullen wel wennen.'

Rick:

Het avondeten was erg droog, maar ik moest het wel opeten. Het waren aardappels met schil, brocoli en rijst. Wat een combi ook...

We krijgen op vaste tijdstippen te eten.
Ik heb wel zin in pizza of patat, mijn lievelingseten.

Nu kijk ik wat tv. Mijn hoofd doet wat minder pijn door de pijnstillers, dus ik kan gerust tv kijken.
Ik kijk een favoriete programma van mij die op dit tijdstip altijd komt.
Ik kijk het altijd met Vera.

Helaas is ze er nu niet en is het programma een stuk minder leuk...

Sophie :

Het is heel gezellig met Danny , hij .. en ik zelf ook ... vond het avondeten lekker.
Nu zitten we tv te kijken, opeens komen de honden aangerend .. ze kijken me allemaal met een zielige blik aan.
'' Willen jullie uit ? '' ze beginnen te kwispellen .. ik kijk Danny aan '' ik loop wel mee '' zegt hij.

Beau:

Het is pikkedonker. Ik zie nauwelijks wat!
Ik ben zo bang... Ik begin te janken en te blaffen, maar niemand komt eraan.
Ik wil niet dood gaan, niet hier en zeker niet zonder Diva...
Ik dacht dat we ons hele leven bij elkaar bleven... niet dus.

Ik hoor wat gesnurk naast mij.

'Diva?'
Maar helaas, nog steeds geen antwoord...

Diva :

Ik heb een enge droom .. Beau word bij me weggehaald en ik zie hem nooit meer terug , ik krijs het uit.
Opeens word ik wakker , mijn hoofd doet pijn maar ik ben genoeg bij de tijd om op te staan
'' Beau ? Het spijt me zo erg .. ik had beloofd nooit uit elkaar te gaan.. het spijt me zo erg ''
Ik doe mijn hoofd naar beneden .. wat heb ik gedaan ? Het is allemaal mijn fout ... ik had gewoon gelijk weg moeten rennen met Beau .. of ik had ver .. ver van onze plaats af moeten gaan , zodat die man ons nooit meer kon vinden...

Layla:

De ochtend is weer begonnen.
Tegelijk ging ik met Vera de deur uit. Zij naar haar werk en ik naar mijn werk.

Ik meld me aan bij de balie en loop snel richting de hokken. Ik loop snel naar het hok van de kleine nieuwkomer.
Ik kniel voor hem neer.. Het hondje kijkt me zielig aan.

Ik geef iedereen voer en ga een kijkje nemen bij de ander nieuwkomer, een paar hokken verderop.

Sasha :

Ik kom gapend het asiel binnen .. ik was moe.
Ik loop naar de kluisjes en trek mijn jas uit.
Dan loop ik door naar de hokken om een hond op te halen.
De nieuw binnengekomen honden doe ik nog maar even niet , ik laat ze nog maar even wennen.
ik loop naar een klein mengelmoesje van alles en nog wat toe, hij gaat tegen de tralies aan staan en begint te kwispellen '' hooi ventje '' de hond begint vrolijk te blaffen.
Ik loop het hok binnen om hem aan te lijnen..

Paul:

Ik heb meer zelvertrouwen. Ik kan elke hond aan!
Ik heb er tien gevangen en naar het asiel gebracht.
Een paar konden naar het nieuwe asiel en de rest kon er wel blijven. Ze werden gecastreerd en gesterriliseerd en dan worden ze de straat weer op gesmeten.

Ik heb er geen problemen meer mee dat die honden naar het dodingsstation gaan...
Ik vandaag gewoon vrolijk. Vrolijk... Het woord vind ik al verschrikkelijk.
Nu merk ik hoe ongelukkig ik was. Je leeft maar één keer, en die kans moet je niet verspillen...

Tom :

Ik loop het asiel binnen, ik zie Layla al druk heen en weer lopen .. ik begin spontaan te glimlachen.
Ik loop eerst naar de kluisjes en trek mijn jas uit.
Ik loop naar het riemenhok .. dan kom ik Layla tegen zal ik het vragen ?
Ik denk bij mezelf .. wat ben ik eigenlijk voor watje ? '' Heey Layla, heb je misschien zin om vanavond wat met me te gaan eten ? ik betaal dit keer '' ik wacht op het antwoord .. ik hoop dat ze ja zegt!

Vera:

Ik hang mijn jas aan de kapstok in de docentenkamer. De directrice komt naar me toe.
'Gaat het allemaal een beetje?'
'Eigenlijk niet echt. Ik vind het vreselijk om niet naar Rick te kunnen, maar het is zo stil!'
'Anders ga je maar wat vroeger naar huis. Tot de pauze? Dan kan je naar je man toe.'
'Als het mag, heel graag!'

Ik begin de les, maar weer heb ik mijn kop er niet bij.
De kinderen stellen zo veel vragen over alles wat er gebeurd is. Ik wil daar niet over praten, maar je kan dat moeilijk tegen de kinderen zeggen.
Ik heb het verhaal verteld en heb een stukje les gegeven.

De pauze is begonnen en ik trek mijn jas aan. Op naar Rick! Daarna kan ik wel weer langs bij die vrouw van die chihuahua.

Rick:

Waarom is Vera er niet? Ik voel me al stukken beter. Helaas nog 1-2 dagen te gaan....
Er is niks op tv.
Ik pak een tijdschrift die Vera gisteren nog heeft gegeven. Ik blader wat, maar leg het weer opzij.
Lezen doet toch wel een beetje pijn...

Sophie :

Ik was vandaag even langsgegaan bij een hondenpension om even een handje te helpen.
Ik vond het zielig om al die beestjes in een hokje te zien .. maar ze krijgen veel buitenlucht gelukkig.
Ik had mijn eigen honden ook meegenomen zodat ze konden spelen met de andere honden.

Ik kom thuis , ik trek mijn schoen en mijn jas uit.
Ik laat de hondjes los en ik loop naar de bank .. ik plof neer en trek mijn benen op.
Ik zet de tv aan .. maar veel is er niet te zien.

Beau:

Het licht ging aan en de mensen waren er weer. Ik was echt heel erg bang.

Nu ben ik moe... Heel erg moe.
Mijn blaas is vol... Mag ik het hier wel doen? Mijn buik doet pijn... Uiteindelijk kan ik het niet ophouden.
Ik ben zo bang... Wat gaan ze met me doen? Waar is Diva?!

Iemand moet me helpen...

Diva :

Ik word wakker .. '' waar ben ik ? ''
Ik knipper met mijn ogen, opeens schieten alle beelden weer door mijn hoofd.
Ik begin zenuwachtig door mijn hok heen te lopen .. ik wil er uit .. ik wil naar Beau .. ik wil weer op straat zijn.
Ik huil en blaf zo hard als ik kan.
'' Help !!!! ''

Layla:

Wat lief! Ik glimlach. 'Ik vind het erg lief van je, maar ik wil het liever niet. Het heeft niks met jou te maken, maar het is nog maar pasgeleden gebeurd en dan heb ik niet zoveel zin om weer naar die plek te gaan.'

Tom kijkt me teleurstellend aan.
Ik leg een hand op zijn schouder.
'Ik wil wel bij je thuis komen eten, als je het fijn vind!'

Tom glimlacht.

Opeens hoor ik geblaf.
Ik loop er snel naartoe. Tom komt me achterna.
Ik keer me naar hem toe.
'Ze zijn zo paniekerig... Sasha zei dat het snel over zou gaan... Als ze zo door blijven gaan, kunnen ze nooit naar de dierenarts. Ze moeten eerst rustig zijn.'
'Moet ik met ze wandelen?' Vraagt Tom.

Ik schud mijn hoofd.
'De kleine heeft een wond op zijn schouder en de oudere hond heeft een klap tegen het hoofd gehad. Dat zou ik maar niet doen.'

Sasha :

Ik hoor allemaal geblaf en gehuil, de hond die ik in mijn kamer had begon ook mee te huilen en te blaffen.
Nee .. alsjeblieft houd op jullie .. dacht ik bij mezelf.
Ik probeer de hond te kalmeren maar het lukt niet ..

Paul:

Ik zit voor de tv.
Ik hoef elke dag maar één keer naar het plein!
Ik kijk om me heen. Het is wel stil hier... Waarom heb ik dat nu pas door?
Er is niemand?
Tja, wat had je dan verwacht...
Ik haat huisdieren en geen één vrouw wil me hebben, omdat ik 'een monster' ben...

Ik voel me opeens heel erg alleen...

Tom :

Ik was zo blij dat Layla iets leuks met me wou doen.
Ik besloot om iets heel lekkers voor haar te gaan koken, ik had er al helemaal zin in !

Ik stap het hok in van de kleinste hond, ik laat hem aan me snufellen.
Ik lijn hem voorzichtig aan .. dan loop ik door naar het hok van de wat oudere hond die samen met hem was aangekomen.
Ik loop het hok binnen met de kleine hond , ze beginnen te kwispellen .. zo hard had ik honden nog nooit zien kwispellen.
Ik lijn de oudere hond aan en neem ze mee naar de auto om met ze naar de dierenarts te gaan.

Vera:

Ik hou de hand van Rick vast.
'Waar was je?' Vroeg hij.
'Werken... Maar niet heel lang hoor... Ik heb straks ook nog een afspraakje, dus ik kan niet lang blijven.'
Ik zie in Rick zijn ogen, dat hij zich beledigt voelt.
Ik schaam me een beetje.
'Naar wie ga je dan?'
'Ja..... Dat is een verrassing.'

Ik geef een kus en loop weg.

Sophie :

Ik zet de tv weer uit en ga wat te eten voor mezelf maken.
Als ik mijn eten op heb ga ik het eten voor de hondjes maken.

Als ze hun eten op hebben, lijn ik ze aan en ga ik met ze naar buiten.