hoe kom je over je verdriet heen als je hond dood is

hier heb ik altijd al last van ghad:( en ik dacht dat ik julie hulp wel kan gebruiken HELP!!!

Koester de mooie herinneringen aan jullie tijd samen!
In mijn geval helpt het om er veel over te praten, tevens heb ik van ieder overleden
huisdier een fotoboek laten maken wat ik zo nu en dan eens uitgebreid doorkijk.
Verder heeft eenieder zo zijn eigen manieren om dit verdriet te verwerken.

Heel sterkte gewenst, geloof me op een dag krijgt je verdriet plekje!

Groet,
Brokkel

dank je

heel veel over je lieverd praten tegen goede vrienden en fammilie dat lucht op
en onthoud een herinering in liefde is een herinering voor altijd
ik wens jou heel veel sterkte het verdriet heeft tijd nodig om verwerkt te worden

Ik begrijp het verdriet zo enorm. Je hond is als een kind voor je. Mij pup is nu een anderhalf jaar dood en ik ben helemaal kapot van verdriet geweest. De eerste 3 maanden heb ik me helemaal opgesloten, gordijnen dicht, telefoon uit en heb alleen maar zitten huilen. Het is ontzettend moeilijk om er over heen te komen maar ik heb ondervonden dat praten met lotgenoten helpt!!!

Sterkte

maak een mooi plekje in huis , een prachtige foto neerzetten, en koester al de herinneringen aan je lieverd, heus dat helpt.

en vertel erover.

Vertel er over,hou niet alles voor jezelf,denk aan de mooie momenten,
en laat gerust een traantje.
Zo probeer ik het,het zal bij mij in mei 2jaar worden,en ik heb het
soms nog moeilijk mee.
Veel sterkte

VERPLAATST naar de juiste rubriek

Er zijn altijd mensen die het niet begrijpen en domme dingen zeggen als "'t is toch maar een hond". Die mensen moet je vermijden, als je verdriet nog erg groot is. Ze halen je alleen maar naar beneden.
Wel met mensen praten die weten hoeveel pijn het doet, of het zich kunnen inbeelden.
Jezelf niet overladen met schuldgevoelens, maar proberen het een plaats te geven en dan, zoals iedereen zegt, de mooie herinneringen koesteren, een friendshipwall maken, enz.
Heel veel sterkte!

dank je allemaal jullie steunen enoorm

Heel veel sterkte met het verlies van je hondje.

Praten over de hond en een foto neer zetten in de kamer en in je slaapkamer.

Het krijgt wel een plekje maar er is tijd voor nodig.

er is inderdaad tijd voor nodig onze twee malthezers zijn ook overleden mascha voor 2 jaar terug net voor de feestdagen had er dus helemaal geen zin in om te vieren maar ik haal steeds de mooie herinneringen van ons op en daaruit kun je troost putten, het valt echt niet mee je wilt ze altijd wel bij je houden heb een digitaal lijstje met de foto's erop in de kamer staan en sávonds brand ik altijd een kaarsje bij de foto, zo probeer ik het te verwerken.
heel veel sterkte hoor.

Het is heel moeilijk om over je verdriet heen te komen, mijn hondje is al sinds oktober 2010 niet meer bij me, en ik mis hem nog steeds. Het gemis zal niet minder worden. Maar door al je leuke herinneringen aan je hond zal je het een plekje kunnen geven. Praat erover, denk aan de leuke momenten, en geniet van het feit dat hij/zij bij je heeft mogen zijn! En vooral..... geef het de tijd
Veel sterkte

Ik heb een foto naast m'n bed staan, en zeg, net als toen Shenna nog leefde, elke avond: trust doggy... Er staat ook een foto in de kamer en daar brand ik zeer regelmatig een kaarsje. Afgelopen weekend hebben we een hele mooi foto op canvas aan de muur opgehangen, en ik ben hier onwijs blij mee, zo is ze er toch weer een beetje bij. Ze is er nu bijna twee maanden niet meer, en ik mis haar enorm. Maar door er over te praten geef ik het steeds meer een plekje. Ik ben nog lang niet over m'n verdriet heen, dat heb ik kortgeleden weer ervaren, maar dat kan ook niet, wat is nou twee maanden? Ik praat ook, in gedachten, tegen haar, en hoop dat ze me op één of andere manier toch 'hoort', gek maar dat geeft me troost. En trek je inderdaad niets aan van wat andere mensen hierover zeggen en denken (spreek zo uit ervaring!), jij moet het verwerken en het een plekje geven, en jij moet leren omgaan met het gemis...heel veel sterkte hoor!

Liefs Annemarie
*Shenna...voor altijd in mijn hart*

Telkens ik een hond verlies, schrijf ik hem of haar een brief. En het helpt om op die manier z'n emoties te uiten en de spanning te verbreken. Men men mag best huilen tijdens het schrijven aan de pc, want doorheen die woorden verwerk je de eenzaamheid die je liefste huisdier bij je naliet...
Sterkte.

MVG,
Kristina

Het is inderdaad moeilijk, voor mij is het een week geleden dat m'n lieve hond is overleden en ook ik heb foto's van hem en van m'n vorige hond in de kamer staan en elke dag praat ik dan tegen ze Ik loop ook elke dag naar het graf en dan spreek ik ze ook toe en ooit sluit ik ze weer in m'n armen en ze blijven altijd in m'n hart, dus waar je ook bent, ze zijn altijd bij je

Sterkte met het verlies van je hond

hallo
gisteravond onze duitse herder ( 8 jaar )moeten laten inslapen was 3 weken geleden ziek geworden bleken 2 grote tumoren in zijn milt te zitten zondag ging het vlug bergaf en die beslissing moeten nemen is heel moeilijk je hoofd zegt ja je hart zegt nee maar voor hem was het beter.
 ik ween al de ganse dag, mis hem in alles en al die kleine dingetjes die je niet meer kan doen met hem doen zo'n verschrikkelijke pijn
ik hoop dat de pijn wat verdwijnt zelfs denken aan de fijne dingen brengen tranen in mijn ogen

slaap zacht mijn lieve schat !!!

Ook ik heb 4 weken geleden Diesel onze lieve duitse herder in moeten laten slapen op 5 jarige leeftijd. Hoe ga ik daar mee om NIET ik vind het oneerlijk en ben vreselijk verdrietig ik huil elke dag en mis die lieverd heel verschrikkelijk, het eerste wat mensen tegen mij zeggen is neem je nog een hond of een nieuwe alsof er een nieuwe Diesel bestaat van dat beestje was er maar 1 ik moet nu nog even niet aan een andere hond denken voor Diesel heb ik 3 mechelaars gehad 3 jaar lang kon ik elke jaar 1 van de 3 laten inslapen ze waren alledrie 13 jaar geworden na 4 maanden na het overlijden van onze toby diesel genomen en wat een liefde deze hond had iets van alle drie onze mechelaars verschrikkelijk lief afhankelijk kon alleen zijn hij was slim hij was gewoon mijn beste vriendje toen me zoon uit huis ging anderhalf jaar geleden en ik huilde kwam hij bovenop me staan kusjes geven zo van he je heb mij nog zo lief we speelde ook altijd kusjesdag dan kwam hij en ik zei is het kusjesdag en dan likte hij me hele gezicht af ik probeerde het nog bij de dierenarts toen hij onder narcose ging maar helaas hij sliep zo en kroop eerst nog even naar zijn baas en daarna lag hij heerlijk te snurken op mijn schoot helaas toen kwam de definitieve injectie en overleed Diesel heel rustig. Ik heb hier 4 urnen staan met 4 vrienden voor het leven de laatste urn is van Diesel de grootste en ook degene waar ik de meeste pijn van heb omdat het zo oneerlijk is hij was nog zo jong ik zei van de week tegen mijn man mijn god wat een verdriet staat er op de kast en dat meen ik echt voorlopig nee ik niet meer ik wil rouwen om me beestje

Mirjam

Mirjam ,krijg zelf tranen in mijn ogen en een steen in mijn maag als ik je verhaal lees.Het doet me weer aan mijn eigen verdriet om mijn meisje denken, dus ik weet hoe het voelt Mirjam en kan me voorstellen dat je nog niet kan denken aan een andere hond.Het verdriet om Diesel is nog lang niet verwerkt.Hoe leuk het weer kan zijn een nieuw maatje, en dat mensen zeggen dat het verdriet een beetje minder wordt daar heb je nu nog geen boodschap aan.Twee jaar geleden overleed onze Kira en we moesten er niet aan denken een ander hondje te nemen immers wie en wat kon haar doen vergeten?Niks en niemand,maar de stilte in huis brak me zo op en ik kwam niet door mijn verdriet heen,dus wilde ik gewoon, om even te kijken, naar een fokker.Om een lang verhaal kort te houden hebben we dat ook gedaan en toen we de deur uitgingen wisten we er komt weer een pup.Uiteindelijk heeft het nog bijna een jaar geduurd voor Tybor bij ons kwam maar in het begin had ik het er nog steeds moeilijk mee.Inmiddels is Tybor al weer bijna een jaar en nu geniet ik volop van deze boef, het verdriet is er nog maar het is aanvaardbaar ,maar verdriet om een dierbaar iemand in dit geval je Diesel heeft tijd nodig en neem die tijd.heel veel sterkte en sorry dat mijn verhaal zolang is geworden.

Moet me even verontschuldigen, ga helemaal op in het verhaal van Mirjam dat ik Doggy Lover die het topic opent even voorbij schiet.Maar ook voor jou geld natuurlijk het zelfde verhaal, voor de een zal een nieuw hondje de pijn verzachten de ander moet er niet aan denken en wacht een jaar of nog langer.Maar voor iedereen is het een zware tijd om het verlies te verwerken.

onze lucky is nu ook dik een week geleden ingeslapen, en het valt nog steeds niet mee.
we zijn wel blij dat haar as nu weer bij ons is, zo is ze toch weer thuis en in ons hart zal ze altijd blijven.
wij hebben nog een hond, Lady, en die heeft er ook erg veel moeite mee, niet eten, van de ene naar de andere plek om zich neer te laten vallen, niet willen spelen en o zo bang om alleen te blijven. het is echt in en in triest om haar zo te zien.
weten niet goed wat ermee aan te vangen, lucky was onze eerste hond en wat is 8 jaar. lady kwam 4 jaar later en ze waren altijd samen, en nu, wel dat weten we niet, ons verdriet is zelf zo groot dus we kunnen lady wel begrijpen, maar hoe help je haar....

Ton geef je overgebleven hond een beetje meer aandacht, haar maatje kwijt de baasjes verdrietig maar lady is ook niet happy, en dat verdient ze niet.Jullie zullen haar ook moeten helpen om het alleen blijven te aanvaarden.

@ Ton : Extra aandacht en hoe moeilijk ook, toch ook wat leuks doen en Lady laten voelen dat ook haar leventje niet over is.

Jullie hebben elkaar en jullie zullen elkaar er weer bovenop moeten helpen. Lady heeft haar leventje waarschijnlijk nog voor het grootste deel voor zich.

Aan het afscheid dat je van Lucky moest nemen kun je niets veranderen. Maar heel zijn wezen en wat hij was bewaar je in je hart en in je gedachten. Het leven van Lady hebben jullie voor een groot deel in eigen hand. Blij zijn dat je haar hebt en haar blij laten zijn met jullie is nu dus heel belangrijk.

Sterkte in deze moeilijke tijd en hopelijk kunnen jullie Lady weer levenslust geven. Succes en goede moed gewenst.

mijn hondje hebben ze 8 weken geleden dood gereden voo de ogen van mijn zoon het is gewoon een nachtmerrie dat ik me vriendinnetje moet missen ik wil dat helemaal niet ik sta jankent op en ga savonds jankent weer me bed in heb nog nooit zoveel gehuilt en het blijft maar komen en wat mis ik haar want normaal als je je rot voelt is ze er als een rots in de branding altijd was ze er voor me me meiske me vriendinnetje me alles veel mensen denken om een hond maar om een hond ja want dat zijn echte maatjes ik heb niet eens afscheid kennen nemen ze lag op intense of care en is onder de behandeling overleden voel me zo ontzettend schuldig dat ik niet bij haar was dat vreet aan me ze was er altijd voor me en ze was pas net 2 jaar en zo lief ze verdiende het niet het schuldgevoel en het verdriet maken me gek en het gemis overal zie ik haar ik praat ook met haar lees hier gelukkig dat mensen dat ook doen dacht dat ik gek aan worden ben me huis me leven alles is verandert zij maakte altijd alles goed ze was perfect het was liefde op het eerste gezicht het was een achterblijvertje maar voor mij was ze nummer 1 en dat zal ze altijd blijven ken geen hond zien dan loop ik jankent aan ken het gewoon niet aan het gemis is verschrikkelijk en wat leer je de mensen om je heen kennen zeg en dan besef je je des te meer hoe trouw me baby was haar onvoorwaardelijke liefde zal ik jammer genoeg nooit meer voelen wat mis ik haar en ik weet dat ze me niet met verdriet wilo zien ze vrolijkte me altijd op maar ken er niks aan doen ben er ziek van geestelijk en lichamelijk gewoon ziek van van het een op het andere moment is ze weg en we hadden het zo fijn samen en ineens is ze weg en je ken niks doen ik voel vanalles ben boos teleurgestelt vraag me eigen af waarom waarom waarom laica waarom mijn vriendinnetje ik heb je zo nodig ben zo bang dat je dacht dat ik er niet was en daarom op heb gegeven kon ik je nog maar even knuffelen het spijt me zo laica

gast, wat een verdriet om je overleden hondje.Daar komt ook nog bij dat ze niet oud en ziek was maar een jong hondje in de bloei van haar leven.Voor je zoon ook verschrikkelijk dat het voor zijn ogen is gebeurd.Pijnlijk dat je er niet was toen je hond bij de da was maar ik denk dat ze er niet veel meer van mee gekregen heeft ,de klap van de aanrijding heeft haar waarschijnlijk al het bewust zijn doen verliezen.Laat dat een beetje troost voor je zijn.Je bent en voelt je nu leeg en heel verdrietig,helaas ken ik dat gevoel ook heel goed en helaas kan ik weinig doen om je daar vanaf te helpen, verdriet moet verwerkt worden en bij de één duurt dat langer dan bij een ander.
Je maatje zou niet willen dat je zoveel verdriet hebt ,ze was er juist zo goed in jou te steunen en te troosten.laat een troost zijn dat je zoveel mooie en fijne herinneringen aan haar hebt en die kunnen niemand je afnemen,die zitten voor altijd in je hart.Heel veel sterkte.

wat een verdriet gast weet hoe je je voelt mijn hond is niet aangereden maar plots overleden hij was nog jong 4 jaar nooit ziek geweest was zondag 3 weken geleden ben er ook helemaal kapot van en ohhh wat verschrikkelijk voor je zoon bah echt heel verdrietig tranen lopen over mijn wangen omdat ik het zo zielig voor je vind ik mis mijnvriendje ook zo erg zon gemis het  idee nooit meer aanraken waar ik was was hj was gewoon me kindje heftig hoor wat je schrijft heel verdrietig allemaal wens je sterkte is een zoooo verdrietige tijd

grtjes hilde

ik vind het ook heel erg voor jullie jullie gaan het zelfde gevoel door er is niks zo erg als je maatje af te moeten geven eigenlijk hoort er bij een hondje een contract ze mogen pas dood gaan als we zelf dood gaan ik za zelf iets moeten gaan doen want zolang ik schuldgevoel heb ken ik niks verwerken maar dt schuldgevoel blijft ze was er altijd voor me en dat ze zo alleen dood is gegaan vind ik verschrikkelijk ze had de nacht overleeft bij de dieren arts en die belde smorgen dan word je ergens een beetje blij ik zei ik wil haar zien toe zei de dierenarts kom om 12 uur ik ga haar nu eerst behandelen maar me gevoel zei ik moet erheen maar je luister dan toch naar de dieren arts en ergens denk je het is een jonge hond en ze heeft de nacht overleeft dan ben je al een beetje blij maar die blijheid was voor niks een uur laTER BELt hij ze is overleden en dan dat gevoel denk ik als ik was gegaan als ik toch was gegaan had ze me nog gezien nu dacht ze miscvhien ze komen niet laat het maar die vraag zal altijd in me hooft blijven zitten had ze nog geleeft had ze nog die kracht gehad voor die behandeling en voor de rest want het beestej had zoveel schade maar inmijn hooft blijft m,aar zitten als je was gegaan was ze er nog voel me gewoon schuldig en ben bang dat ze boos op me is ik wens jullie ook heel veel sterkte toe want het is niet niks om je vriendje te moeten verliezen of in te moeten laten slapen het is gewoon een grote drama !!!!!!!!! het is idd net je kindje die je verliest ze was ook net me kindje mijn bby xxx

Doggy lover, zoals je ziet ontmoet je hier veel mensen die je gevoelens herkennen en begrijpen. Mij heeft dat heel veel steun gegeven.

Ik (gast), mij is hetzelfde overkomen. Ook mijn liefste maatje is voor mijn ogen doodgereden. Je gevoelens zijn volstrekt normaal, het is een bijzonder traumatische gebeurtenis. Het zal heel veel tijd nodig hebben om het wat draaglijker te maken.

Sterkte!

ik kom er nog even op terug, wat een verdriet lees ik hier, wij allemaal kunnen dat begrijpen, bijna iedereen heeft dit mee gemaakt, en we zullen het, ik ook weer, weer mee maken.

Bedenk eens, niemand krijgt zijn overleden lieverd terug, niemand, al willen we graag het beleven, maar lukt niet en gaat niet.

bedenk dat de tijd dat onze honden bij ons is geweest, zoveel gegeven is en wij belangenloos gekregen hebben, liefde is niet alleen maar verdriet, maar eigenlijk veel meer vreugde.

wij hebben het alleen maar over verdriet, maar bedenk en kijk eens terug wat een grote vreugde het is geweest om een hond te hebben, de tijd dat we vreugde hebben gehad van hun is veel en vele malen groter dan het verdriet.


probeer het een goed plekje te geven, geen een hond zou willen dat we in ons verdriet verloren gaan, geen een hond wil zijn/haar baasje verdrietig zien


bedenk.....

DE HOND VAN VOORBIJ BLIJFT IN JE LEVEN...
DE HOND VAN VOORBIJ , VOOR ALTIJD MET JE VERWEVEN.

zorg dat ook je hond die echt niet ver weg is, ook vreugde kan beleven, in de tijd dat tie bij je was, en dat je er met een goed gevoel aan terug denkt , laat het laatste stukje los, en herinner de mooie tijd dat tie bij je was.