hoe kom je over je verdriet heen als je hond dood is

Beste mensen , 

Dinsdag is mijn  prachtige ,lieve americaanse stafford, Jules overleden.

Ze werd gesteriliseerd. Ik zou een telefoontje krijgen als de o.k voorbij was. Ik werd binnen een half uur gebeld dat het niet goed was en dat ze was gestopt met ademen. 

Ik snel ernaar toe, ze werd gereanimeerd maar het mocht niet baten, ze stierf op de operatie tafel. 

Heeft iemand dit ooit meegemaakt?

Ik heb  zoveel pijn en de vraag waarom kan niet beantwoord worden..

De dierenarts zegt dat hij het niet begrijpt. Zelf autopsie(het voorlopige rapportwijst uit dat er met haar organen niets mis was) geeft geen oorzaak.

Dus met andere woorden ook...hoe kom ik over dit verdriet heen??????

Oh wat verschrikkelijk voor je Jane, veel sterkte hoor!

Dank je , jou hondje lacht,lijkt het. Dank voor je snelle reactie, ik heb haar net begraven.

Wat vreselijk
Veel sterkte gewenst!!

Ik heb precies hetzelfde mee gemaakt. Alleen mijn hondje was al helemaal klaar en was al zelfs gehecht. Toen ineens stopte ze met ademen en kregen ze haar niet meer tot leven. Ook autopsie op laten doen en daar was ook niks aparts te vinden. De dierenarts snapte er ook niks van en was er net zo overstuur van als wij. Ik heb me er naar maanden in berust dat soms dit soort dingen je gewoon gebeuren en dat er geen waarom of waarvoor is. Heel je wereld staat nu gewoon op zijn kop doordat je geen reden hebt voor dit overlijden. Ik wens je heel veel sterkte met dit verlies.

Jane wil je niet liever voor Jules een eigen topic aanmaken?

Verschrikkelijk wat haar overkomen is, iemand van het forum nog niet zo lang geleden heeft ook hetzelfde met haar hond meegemaakt. Zoiets verwacht je natuurlijk niet en de klap is enorm.

Heel veel sterkte. Als je een profiel aan maakt kan je ook een foto van Jules plaatsen.

Dank je  carla en dobry. ik maak een profiel aan.

Voor yoop, ik bedoelde te zeggen dat ik door de foto van jou hondje een glimlach om mijn gezicht kreeg.

welkom Jane, ik zie dat je een profiel hebt aangemaakt

misschien bij de rubriek afscheid en memoriam een topic voor Jules aanmaken?

  aaah ja ik begrijp het, ja hele favoriete foto van mij ook, hij is ook blij daar.

Fijn dat hij jou een glimlach bezorgt

vorige week mijn hond tim in laten slapen was oud en viel steeds om was het beste voor hem hij had er geen zin meer in friese stabij was bijna 16 jaar oud ik was samen met hem sind mijn vrouw werd overreden  6 jaar geleden door een vrachtwagen onze hond uitlatend dus jullie begrijpen wel wat deze hond voor mij was alles wat ik nog had wist op de vrijdag al dat   ik  ging hem  inslapen op maandag dus wat een weekend was dat laaste dit laaste dat de uren aftellend ik kan maar niet stoppen met huilen ga kapot van verdriet aan allen die hun hond hebben verloren sterkte ik weet wat jullie meemaken

  ps lekker thuis in laten slapen in zijn mandje geen stress

Ik vrees dat ik nooit over dat verlies heen geraak ;(

sterkte Robin, wat moet dat moeilijk voor je zijn, maar je hebt het beste voor hem gedaan wat je kon doen. Hij wilde zelf niet meer. En wie weet zijn je vrouw en jullie hond nu samen ergens op een fijn plekje.

Robin,

Veel sterkte....ik weet niet of het ooit over gaat het verdriet, zo een trouwe maat die er niet meer is!. Maar ik weet wel dat ik weer opnieuw van een hond zal gaan houden als ik er klaar voor ben. 

groet en een troostende knuffel...

jane

Heel veel sterkte,bij mij morgen al 9 maanden dat mijn hondje overleed,maar ik heb nog steeds verdriet en mis hem elke dag nog heel erg.

Wat een verdriet lees ik hier en de tranen stromen over mijn gezicht.

Maar uit het vele verdriet blijkt ook zo vreselijk veel liefde die jullie voor je hond hadden.

Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte toe bij de verwerking.

Voor de ene mens is het heftiger dan voor de ander.

Het ligt er misschien ook aan hoe je je vriend verloren bent.

Een hond heb ik plotseling verloren en huilde ik zeker drie maanden.....

Mijn andere hond heb ik moeten missen door ouderdom en ik heb daar sneller vrede mee gekregen. Ik kan nu na drie jaar met weemoed aan ze terug denken zonder dat ik moet huilen.

Nogmaals voor allemaal heel veel sterkte bij de verwerking van je verdriet.

Ik ben bang dat het verdriet niet over gaat, nog steeds komt het soms in alle hevigheid terug. Tussen 2010 en 2014 ben ik er 4 verloren, en allemaal  is ik ze vreselijk.

Ik mis al mijn overleden hondjes nog steeds...

Maar gelukkig maakt die "grijns" op Obi's schattige pluizenbollenkop veel goed haha.

Mijn grootouders hondje 'Prutske', word waarschijnlijk ingeslapen volgende week dinsdag. Ik ben er kapot van, ik weet hoe erg het is om een dier waarvan je zoveel houdt verliest. Hij had  een tumor in zijn darmen en ging steeds achteruit. Ik had een goede band met hem, toen mijn opa ziek werd ging ik met hem wandelen en toen men opa beter was ook. Ik weet wat je doormaakt, heel veel sterkte :'-(

Myn hondje moeten laten inslapen en ik heb zoveel verdriet dat ik er ziek van b en vergeet ze nooit heb nog 1 van 10j en die zoekt haar ook blyf altijd van haar houden maar ze is verlost van de pyn

Myn lieve queenie was by na 12j moest haar laten inslapen in mei Door hartfalen  ze lag op myn shoot en is zo rustig heengegaan maar ze was zo lief verdriet te groot ons lady zoekt ze nog steeds ze hebben 10j samen geweest ze blyft in ons hart voor altijd maar k.weet niet of k.nog van 1 andere houden kan het was myn kindje 

Ik begrijp je gevoel,bij mij wordt het aankomende nacht,precies een jaar geleden,dat mijn allerliefste hondje,Bobby, overleed.Hij was wel al 16 jaar.Maar het doet nog steeds geregeld pijn en ik mis hem elke dag.Heel veel sterkte.

ik mis mijn lieve schat zo erg. Het is zo leeg zonder hem. Het leven heeft voor mij ook weinig zin meer zonder hem. Heb Jimmy afgelopen zaterdag in moeten laten slapen. Na 13 jaar hem bij mij te hebben is dit zo moeilijk. Ik kan geen rust vinden. Binnen blijven zitten in mijn huis is confronterend. Ik staar naar de lege plek op de armleuning van de bank waar hij altijd lag en naar buiten keek. Buiten lopen is nog erger. Zonder doel buiten lopen, mis ik hem nog meer. Mijn Jimmy is er niet meer..snik

Je moet altijd maar denken dat er nog veel ergere dingen bestaan. Relativeringsvermogen hebben is erg handig

Ja maar ze blyven in ons hart ze zyn zo lief dat je ze zeer erg mist 

Gisteren mijn 5 jaar jonge hondje Kelly verloren.

Had zware epilepsie aanval. Reden van doodsoorzaak en aanval wisten ze niet. Verschrikkelijk toen ik haar zag schokken en schuim .Dierenarts zag niets in bloed ,ze was vorige maand nog behandeld omdat ze bijna niet at en dronk en pijn had,toen ging het beter,maar zie maand later is ze plots op zo,n erge manier overleden. Ze werd in kunstmatige coma gehouden om aanval te stoppen maar dat helpte niet eens omg,ik zeg steeds wat had ik niet gezien ,is het mijn shuld;kan er niet mee omgaan,missss haar zo erg ,heb al vriendjes verloren. Ik kan voorlopig dat verschrikkele beeld niet uit men hoofd krijgen en overal mis ik haar,overal.

Mijn liefste Kelly ,ik mis je zo erg,wil je weer knuffelen en ik kan niet.

Slaap zacht baby, mamma zal altijd van je houden.

Dank je Kelly voor u liefde