hoe kom je over je verdriet heen als je hond dood is

 Héél véél sterkte by my is het vandaag 23maand geleden ik heb nog steeds verdriet ik heb een Maltezer nu en ook heel lief maar toch kan ik min meisje niet vergeten voor altyd in je hart 

hallo,

Wij allen hier weten hoe het voelt om je maatje te moeten missen.Verwerk het op je eigen manier,het maakt niet uit hoe.

Wat ik je wel als tip kan geven:Krop het vooral niet op,je komt jezelf daardoor keihard weer jezelf tegen.

Vorig jaar mijn dierbaar maatje,en mijn allesie moeten laten inslapen,nou ik weet wel dat je niet weet waar je het moet zoeken.

En nog steeds is het gemis erg groot,maar de acceptatie is er en je leert er mee leven op den duur.Gelukkig heb ik nog 2 dikke schatten hier bij mij,wat ook heeft geholpen vh helingsproces.

Sterkte ermee en is je maatje nu bij degenen die goed om hem denken.Houd je daar maar aan vast.

Heel veel sterkte! 

Sterkte,het doet ook echt zoveel pijn ,als je geliefde dier overlijd

Heel veel sterkte.

“Hoe kom je over je verdriet heen als je hond dood is” Ik denk dat je verdriet kunnen uiten heel belangrijk is. Het is nu vier maanden geleden dat ik Mowgli moest laten gaan nog steeds overweldigt mijn verlies mij zo af en toe en komen de tranen. Je hebt vooral de tijd nodig om je gemis en verdriet een plekje te kunnen geven, bij de een duurt dit langer dan bij de ander, ieder verwerkt zijn verlies op zijn eigen manier.

Het is vreselijk! Dikke tranen... ik heb pas mijn hondje-zonder-papieren een soort terriër moeten laten inslapen. Hij had allerlei aandoeningen en moest wel 3 operaties op zijn oude leeftijd. Het leek me zo beter voor hem. Maar het valt me zo verschrikkelijk zwaar! Had ik niet gedacht. Maar iedere dag mis ik mijn Jacky zo erg dat ik dikke tranen huil. Ik voel me schuldig dat ik hem van het leven heb beroofd, terwijl ik het wel overwogen heb beslist. En juist als ik verdrietig was, was Jacky er voor mij. Nu niet meer dus. O, wat zwaar, vreselijk!

heel veel sterkte wens ik je toe. heb mijn lief meisje in november moeten laten inslapen. nog steeds verdrietig hierover. maar het  verdriet zal afnemen! heeft wel tijd nodig. je hebt gedaan wat je  kon voor je hond en dat is het belangrijkste. je hond zal je hier dankbaar voor zijn. jij moet verder en dit heeft tijd nodig. nogmaals heel veel sterkte!

Heel veel sterkte met het verlies van je maatje. 

Heel veel sterkte 

Hoe meer liefde je jouw hondje hebt gegeven , hoe zwaarder het is. Ik kan er van meespreken. Toch veel sterkte.

ik vermoed wel dat uw overleden vriendje niet gewild heeft dat je nog veel verdriet hebt en dat je de goede momenten wil onthouden.

Ik weet ook hoe jij je nu voelt,de pijn en het gemis.Ze zitten voor altijd diep in ons hart

Ik wil iedereen dat zijn/haar maatje verloren heeft veel sterkte toewensen.
Ikzelf heb 3 weken geleden mijn beste maatje moeten afgeven door een ongeluk. Het verdriet is zo groot dat ik niet weet hoe hierover te komen. Ik mis hem elke seconde van de dag. Vooral omdat het zo oneerlijk is, hij was nog maar 1 jaar en 4 maanden oud. Zo jong en gezond, in de fleur van zijn leven. We waren heel de dag samen, overal ging hij mee naartoe. En dan dat verschrikkelijke ongeluk, onder een kniklader terechtgekomen voor mijn ogen. Opslag dood. Ik kon er niets aan doen om het te voorkomen, maar toch heb ik een ongelofelijk schuldgevoel. Het vreet iedere dag aan mij, ik kan dat verschrikkelijke beeld niet vergeten. Het gemis is zo groot, de leegte die hij achterlaat. Hij was ons eerste hondje toen ik en mijn vriend gingen samen wonen, vlak na hem zijn er nog 2 hondjes gevolgd: nog een jack russel pup en een 7 jaar oude beagle (ex-labohondje). Ik zie duidelijk aan deze 2 lieverds dat ze hem ook missen. Ik ben er kapot van.

Och wat verschrikkelijk om mee te maken. Heel veel sterkte.

Hallo,

Oh wat vreselijk om dit voor je ogen te zien gebeuren.Als het niet je schuld is,en je kon er niks aan doen,dan snap ik ook heel goed dat je je toch schuldig blijft voelen.Maar het verdriet is er niet minder om,hoe jong of oud ze ook zijn.Ik heb vorig jaar mijn lieverd van 10 jaar laten inslapen en weet hoe je je voelt,dit heeft echt tijd nodig en neem dat ook.Hier snappen wij donders goed hoe je je voelt.Probeer het schuldgevoel van je af te zetten hoe zwaar dat ook is.Krop het niet op en praat erover of schrijf het desnoods van je  af.Jank,krijs alles eruit,dat helpt.En kom op dit forum om je verdriet  eruit te gooien.

Bij deze wens ik je veel sterkte en krijg je van Vienna en Diego dikke knuffies en pootje.

Héél véél sterkte weet hoe het voelt maar zo jong erg veel sterkte 

wat vreselijk om dit te zien gebeuren. dit doet verschrikkelijk pijn en heeft inderdaad zijn tijd nodig. huil maar zoveel je kunt want het moet eruit. wens je heel veel sterkte toe komende tijd.

vreselijk, zo iets doe je niet expres dus gooi dat schuldgevoel maar aan de kant.

Heel veel sterkte met het verlies van je hondje.

Ik weet helaas hoeveel pijn en verdriet het doet je allerliefste hondenkind onverwacht te moeten afgeven. Mijn kleine meisje is 9 maanden geleden in mijn armen gestorven na een sterlisatie en nog kan ik het niet plaatsen. Ik blijf haar zo missen.

Praat er maar veel over en huil maar, maar voel je zeker niet schuldig, het is een tragisch ongeluk waar je helemaal niets kunt aan doen.

Dikke sterkteknuffel.

Mijn zonnestraaltje laten we morgen inslapen..huil mn ogen er nu al uit maar voor hem is het beter. Zn hartje wil echt niet meer en hij is zo benauwd steeds zelfs wandelen is hem teveel geworden. In zo een korte tijd ging hij bergafwaarts,nog pillen gegeven en hij leefde weer op. Even heel blij en dachten hij kan nog lang mee met zijn medicijnen, maar het was een opleving..Ik zal mijn Stitch zo erg missen..Hij was mijn maatje, vriendje en kijkt me nu aan alsof hij het weet dat hij er morgen niet meer is. Ik hoop dat dit gevoel slijt ..

Heel veel sterkte Ellis.

Heel veel sterkte weet hoe het is en voelt leef met Je méé 

Heel veel sterkte.Ik leef met jou mee.

Ik heb afgelopen vrijdag afscheid moeten nemen van mijn lieve hond Kasha. Bij het onderwerp  demente hond, heb ik van alles over haar dementie verteld. Maar wat doet dit verschrikkelijk veel pijn. Ik kan maar niet geloven, dat ik haar niet meer kan aaien, ruiken of dat ik likjes van haar krijg. Wat is het stil in huis. Ik ben helemaal,op en leeg. Wat een verdriet.. wij hebben geen kinderen. Ze was mijn kind, mijn lieve, lieve hondekind....

Wij hebben ook geen kinderen onze hondjes zijn onze kindjes en vorig jaar 2016 hebben we 3 honden in laten slapen die wel alle 3 een respectabele leeftijd hadden,maar ik heb er een jaar na dato nog moeite mee om er over te praten zonder te gaan huilen.Ik denk nog dagelijks aan ze en ik begrijp de reactie van Anita hier boven mijn reactie dan ook helemaal.Ik had nog 2 hondjes en wilde er geen honden mee bij,maar vanwege de stilte heb ik onlangs toch een derde Shih erbij gekocht en dat leid wel af van het verdriet,er is weer een lieve hond bij gekomen die me weer net zoveel liefde en plezier zal geven als mijn vroegere hondjes.En als ik mijn 3 hondjes samen zie dan mis ik de oudjes die zijn overleden wel maar prijs me gelukkig met wat ik nu heb.

En myn Men lieve shih tzu is ingeslapen in 2015 ik ben erg ziek geweest en door de stilte in huis hebben we voor een ander hondje gegaan er is weer leven in huis en ze is zeer lief toch blyf ik myn meisje missen maar lilly brengt terug vreugde en myn lieve queenie is voor altyd in myn hart ik weet wat je voelt heel veel sterkte voor jullie allen 

Weet het niet na 3 jaar doet het nog steeds pijn, het helpt wel als ik denk als er na de dood wat is dan wil ik maar 1 ding dat is dat Olaf mij tegemoet springt.

Kan zo naar hem verlangen, ben blij met Renka maar dit is echt anders

Zondag is het bij mij al 3jaar geleden ,dat mijn allerliefste bobby overleed,ik heb nog steeds wel geregeld verdriet en mis hem nog elke dag

Afgelopen dinsdag mijn puppie in moeten laten slapen, ze was geen puppie meer maar dat was haar naam, genoemd naar mijn teckel uit mijn kinderjaren.

Puppie was mijn knuffel zij en haar zusje Pita kwamen in mijn leven en brachten zon, warmte en zoveel zoveeeel liefde in mijn leven. Ze waren alles voor me. Puppetje zat de laatste maanden in een wandelwagentje omdat ze niet te ver kon lopen vanwege hartfalen. Vaak zat zus Pita bij haar in het wagentje. De hele wijk kende ze. Puppet was vorig jaar augustus al opgegeven maar met medicijnen knapte ze weer aardig op. Ze genoot nog steeds van de wandelingen, die gingen steeds langzamer. Met de roedel in het park liep ze ook nog zo graag mee, op haar eigen tempo. Als ze te moe was ging ze in haar wandelwagentje. Ze is 13.5 jaar geworden. Afgelopen dinsdag werd ze zo benauwd, het vocht kon niet meer weg. Ik mis haar zo erg, gelukkig is haar zus er nog en ik probeer mijn verdriet voor haar te verbergen. 

Wat doet dit pijn! Dus ik weet hoe het voelt. Sterkte voor een ieder die zijn maatje moet laten gaan. In het park / wijk leeft ook iedereen mee en een ieder heeft het al meegemaakt. We stonden dan ook met zijn vieren in het park te janken. Mensen bedankt voor het medeleven.

Beste Carin,

ik voel de pijn met je mee. Onze lieve hond Kasha hebben we twee weken geleden in moeten laten slapen.

Heel veel sterkte!

Liefs, Anita