Mijn nieuwe vriend is niet zo gelukkig met het feit dat ik een hond heb

Je vriend wist het van te voren. Het is dus jij en de hond, of geen van beide. Hou lekker je hond, die was tenslotte eerder bij je als je vriend.

Al moet ik wel zeggen dat jullie er samen misschien wel uit komen. Maar het is JOUW hond dus jij moet uiteindelijk beslissen wat er met hem gebeurt.

Ik kan er eigenlijk heel simpel in zijn , het zou voor mij onmogelijk zijn dat de ware liefde voor mij iemand zou zijn die niet van honden houdt!!
Ik kan namelijk niet houden van iemand die niet van honden houdt, mijn hele leven draait om honden, en daar past dus iemand die er niet van houdt niet tussen.

Ik kan je verhaal goed begrijpen. Een hond met 'problemen' die heel veel aanpassing vraagt en veel beperkingen met zich meebrengt is ingrijpend op alle fronten van je leven. Jij bent daar in gegroeid en hebt je er min of meer bij neergelegd/je leven op aangepast, maar je nieuwe partner staat voor een onvoldongen feit dat het leven met deze hond veel beperkingen met zich meebrengt voor jullie gezamelijk leven. Ik heb in je verhaal niet gelezen dat hij anti-hond is, maar dat het juist die beperkingen zijn waar hij het (terecht) moeilijk mee heeft.

Je vriend wist het van te voren, maar kon van te voren waarschijnlijk onvoldoende inschatten welke concessies hij allemaal zou moeten doen. Niet spontaan samen een avondje uit eten of bios, niet zomaar even een weekendje er op uit, altijd rekening houden met de planning wat wel/niet geregeld kan worden etc. Het is nogal wat.

Ik hoop dat jullie er samen uitkomen en vooral een oplossing vinden waarbij jij van beiden het beste kunt behouden. Wel wil ik je meegeven dat je hond wegdoen (als je dat al kunt) onder druk van de ander altijd tussen jullie in zal blijven staan. Bewust kiezen voor herplaatsing is een proces wat vanuit jou moet komen zodat jij gevoelsmatig er ook echt vrede mee kunt hebben omdat het beter is voor de hond. Doe je dit niet zal het altijd blijven knagen.

Als je wilt mag je me een PB sturen met je email adres. Ik kan je dan een artikel opsturen mbt tot het trainen van de alleen-zijn problematiek.

Sterkte

Hey

Ik hoop dat je je hondje niet weg doet voor je vriend. Mijn vriend moest ook totaal niks hebben van katten. Toen we zijn gaan samen wonen heb ik gezegd dat Dusty sowieso mee kwam ik was veel te gehecht aan haar.
Na een tijdje raakte hij ook gehecht aan haar toen we haar zijn verlore heeft hij ook wel een traantje gelaten.
Ik vind dat je vriend mss moet leren omgaan met je hond.

groetjes

Ik heb vrijwel alle gehoorzaamheids trainingen doorlopen en met succes, maar zodra hij door heeft dat er even niet getraind gaat worden dus als we thuis of uit zijn dan gaat hij ons ziekelijk volgen en janken. We zijn heel wat keren op ons plaatje gegaan doordat we struikelden over de hond. Als we weg gaan dan gaat Toet steevast in de bench die in de garage staat. Muziekje aan en licht uit. Door zijn hyperventilatie hebben we op advies van de trainer en met goedkeuring(!) van de dierenarts een anti blafband aangeschaft. Hij heeft daar door twee keer een opdonder gehad en nu al 3 jaar niet meer. Het voordeel is dat ik niet bang hoef te zijn dat hij een aanval krijgt als ik niet thuis ben. Nadeel is dat gene wat tussen mijn oren zit.

Door zijn hyperventilatie hebben we op advies van de trainer en met goedkeuring(!) van de dierenarts een anti blafband aangeschaft.

Ach wat sneu. Alleen thuis leren zijn heeft oa te maken met vertrouwen en niet met hoe goed je de hondentraining doorloopt.

Dus het alleen thuis blijven is geen probleem meer? Wat zit er dan tussen jouw oren?
Eerlijk gezegd kan ik je nu niet meer volgen.

oke ik zal proberen nog duidelijker zijn. Toet heeft een panische verlatingsangst. Als ik op sta volgt hij mij of mijn gezinsleden. als ik naar boven ga gaat hij janken. Als ik naar de wc ga krabt hij aan de deur. Als we weg gaan en soms kan dat gewoon niet anders, dan gaat hij in de bench. Met band om gaat dat redelijk goed. ik heb hem zo afgesteld dat hij gewoon kan piepen, maar als hij zou gaan blaffen of gillen wat hij graag doet dan krijgt hij een correctie. De band heeft hij omdat het echt niet anders kan en niet omdat ik het handig vind. Omdat het een hard middel blijft heb ik er nog altijd moeite mee om hem alleen te laten en vaak gaan we dus voortijdig richting huis omdat ik niet op mijn gemak ergens zit wetende dat die hond alleen is.
Mijn vriend voelt zich aangetast in zijn doen en laten omdat we altijd rekening moeten houden met Toet. Hij wordt gestresst van het constante volgen en piepen. We hebben hem laatst naar een weliswaar fout pension gebracht, maar door hun acties kreeg ik een nog panischere hond terug, maar dat is weer een ander verhaal.
Ik ben er idd inmiddels aan gewend en weet het goed te handelen, maar mijn vriend die geen hondenfan is, kan er helemaal niet tegen. Hij doet zijn best. zet zich zelfs in voor de hond zoals ik al eerder beschreef. Maar kan niet om zijn ergenis heen. De hond zelf die is stapelgek op hem...zal je altijd zien...de man wil niet de hond maar de hond wil wel de man

Ik zeg maar zo, wie als laatste komt gaat als eerste weg. Gesteld dat de liefde overgaat. Weg vriend en weg hond.
Never nooit

Je hond blaft niet meer (en dus heeft niemand er last van) maar jouw hond voelt zich vreselijk ellendig in zijn angstgedrag en wordt ook nog eens pijnlijk afgestraft in zijn natuurlijke uiting daarvan. Geen wonder dat je daar last van hebt, dat moet toch knagen. Heel triest voor je hond. Ga eens echt aan de slag met die angst en het claimgedrag, dan wordt vooral het leven voor je hond veel fijner!

Door jouw 'fijne' oplossing is het alleen maar verergert en jouw hond is het kind van de rekening.

Tja, of ga serieus met je 'maatje' aan de slag om zijn welzijn te verbeteren of herplaats bij iemand die er mee aan de slag kan.

kijk, ik begrijp je vriend zijn reactie wel. Maar als mijn vriend, wat ie nooit zal doen overigens, mijn honden niet accepteert of het gedrag daarvan mag hij vertrekken. Het is mijn leven, en mijn dieren zijn een deel van mij! Al vreet Joy de dakpannen van mijn huis af! Mijn honden zijn een met mij. Recent heb ik hier een topic geopent over mijn kleinste hondje dat ik hem misschien wil herplaatsen, omdat het een gevaar zou worden ivm zijn geblaf. In plaats van de makkelijke manier heb ik er voor gekozen om met rensje te gaan trainen. En eerlijk gezegd heeft het nu al zijn vruchten afgeworpen, en durf ik weer met Rensje en een malamute over straat te lopen, zonder dat ik bang ben dat er weer geblaf komt! Ik riep dat ik hem wilde herplaatsen, maar "willen" of kunnen is een heel groot verschil!

Ik wil maar zeggen, pak het probleem aan want je jkrijgt spijt van je. Denk er over na meis!

Geen twijfel aan, in zo'n geval gaat mijn hond voor!

Hou je er rekening mee dat als je met je vriend blijft dit ook waarschijnlijk je laatste hond is in je leven?

Mijn broertje had ook een vriendin die niks van zijn hond moest hebben terwijl hij die al had.
Gelukkig is het nu over tussen hem en haar maar de hond mocht niks.
Moest in de gang blijven, werd niet geknuffeld met hem etc etc.
Jou vriend onderneemt teminste nog wat met de hond maar ik zou ook niet kunnen leven met iemand die niet van honden houd.
Het idee dat Jackie en Joy mijn laaste honden zouden zijn brr nee ik hoop dat ze allebei minimaal 15 worden maar zodra hun er ooit niet meer zijn zal er weer een andere hond komen.
Honden horen bij ons leven en gelukkig is mijn vriend helemaaaaaal weg van honden dus dat scheelt.

Oef

Weet je geen goede(echte goede) gedragdeskundige??
Ik weet er nog wel 1 www.calmingsigns.nl

Je kan en mag deze hond niet zo laten 'lijden',want dat is wat hij doet,al jaren ,pieperig,zenuwachtig enz enz.

Ik zeg niet dat je je best niet hebt gedaan hoor,maar het heeft de hond niks opgeleverd,behalve een blafband.Je hondje is op van de moeheid, spanning en zenuwen.

Van de blafband is bewezen dat het een hond alleen maar meer spanning en angst geeft,het stress hormoon cortisol wordt aangemaakt en dat blijft nog dagen in zijn bloed,doordat hij elke dag gespannen is ,staat hij werkelijk bol van de stress hormonen,en kan hij nooit tot zichzelf komen.Hij zit in een vicieuze cirkel
In angst leven is niet prettig,hij moet heel ongelukkig zijn,als ik mag afgaan op wat jij schrijft.

Ga a.u.j. hulp zoeken bij een goede gedragsdeskundige.

Goh zeg,je zou maar een kind hebben met ADHD die veel aandacht van je opeist....
En je leert een lieve vriend kennen die helemaal niet van kinderen houd....hmm misschien moet je dat kind dan ook maar herplaatsten

19 jaar geleden gingen nu mijn man en ik samenwonen... hij was niet opgegroeid met dieren, had er helemaal niets mee...maar wist dat ik een enorme dierenvriend ben... 2 weken later kreeg ik van hem een eerste kitten.... niet omdat hij het wilde, maar omdat hij wist dat ik het heel graag wilde...

Vandaag hebben we Poes Muis laten inslapen... mijn man kon er niet bij zijn omdat het heel plots was.... maar we hebben haar net samen met de kinderen in de tuin begraven... en ook mijn man had dikke tranen over zijn wangen lopen.... hij is ook helemaal een dierenmens geworden....

Als je vriend je nu voor de keuze stelt, dan zou ik toch echt goed nadenken over je relatie....

Honden horen er hier bij.
Zijn een deel van je persoon geworden.(was het vroeger ook niet )
Alles wijkt daarvoor, kan dat deel van mezelf niet uitschakelen, of m'n partner wil een relatie met een half persoon.???

Hallo Kim,

ik las in een post van je dat je hond je overal volgt. Aan de deur krab als je op het toilet bent etc. Dat hoeft niet per se verlatingsangst te zijn... Welk ander gedrag vertoont Toet? Gromt hij wel eens naar je vriend als deze intiem wilt zijn? Als je hier ja op antwoord is het bezitterigheid en niet verlatings angst, bij nee dus wel.

Als je ergens naar toe gaat, je verlaat de woning, ga je dan met de gedachte van; moet ik die arme Toet alleen laten? Want je hond merkt dat jij je schuldig voelt en die maken daar (misbuik) gebruik van. Wellicht kan een hondentrainer je helpen met dit probleem.

Ik denk dat je je serieus moet gaan afvragen of je echt verder wilt met deze jongen.
Je zegt dat het er misschien van gaat komen dat hij gaat zeggen dat Toet weg moet.
Wat dan komt er dan geen hond weer? Of eentje die "gemakkelijker "is.
Ga eerst bij jezelf te rade wat of je zelf wilt, en laat je niets opdringen.
Verder ben ik het volledig met Leila eens.

Poeh meis, als deze jongen aanvoelt als de liefde van je leven is, snap ik dat je voor het blok wordt gezet. Ik neem aan dat Toet een stukje van jou is. Als je vriend je vraagt om Toet weg te doen, vraagt hij eigenlijk een stukje van jezelf weg te doen. Als hij echt van je houdt, zal hij zoiets nooit vragen. Dan weet hij hoe dol jij op het beestje bent.

Je geeft aan dat hij de hond al kent voordat jullie zijn gaan samenwonen. Hij heeft de kans gehad het diertje beter te leren kennen, jou beter te leren kennen en de situatie te overwegen. Aan de hand daarvan had hij twee keuzes: of ik vind Kim wel leuk, maar kan niet samen met het hondje of hij heeft de situatie geaccepteerd zoals deze is en vond jou zo leuk dat hij Toet voor lief neemt. Had hij de eerste gedachte, dan was hij bij je weggegaan. Dan werkte het gewoon niet tussen jullie. Maar dat heeft hij niet gedaan. Hij is bij je gebleven en jullie hebben samen besloten jullie leven te delen. Daarin heeft hij jou en je hond geaccepteerd. Hij is dus wel dol op je, ondanks dat hij de hond niet leuk vindt.

Dat betekent dat het nu aan jou is om te zorgen dat jullie alle drie lol van elkaar hebben. Je hond wegdoen, lijkt me niet nodig. Maar je zal wel een stapje in zijn richting moeten doen. Praat er met hem over, over hoe hij denkt dat het wel gaat werken. Geef daarbij aan wat voor jou belangrijk is en waarom Toet belangrijk voor je is. Geef ook aan wat jij er aan wil gaan doen. Bijvoorbeeld dat je beter gaat trainen met hem om alleen te zijn. Of een vaste oppas voor hem zoeken zodat jullie in elk geval een avond per week samen iets leuks kunnen doen. Misschien kunnen jullie met z'n drieën op cursus gaan zodat hij ook beter met de hond leert omgaan en de hond leert begrijpen. Praat er over met hem, spreek je zorgen uit en probeer samen naar een oplossing te zoeken waar jullie je allebei in kunnen vinden.

Kim, ik wens je heel erg veel succes met deze twee liefdes in je leven.

En het klinkt misschien stom, maar bij onze demon heeft het ENORM geholpen toen er een tweede vriendje bij hem kwam liggen. Hij heeft eerder zo goed als heel onze huisraad gesloopt. toen we niet wilde hebben dat Rensje bij hem in de buurt lag. Bank, plint, deur, alles ging er aan. dus hup naar buiten als wij weg waren. De buren werden helemaal krankjorum van Demon`s gejank. Maar nu we hem binnen hebben als wij weg zijn,samen met zijn vriendjes heeft hij iets om zich mee te vermaken. Het zelfde verhaal bij Joy. bij de fokker lag ze te janken van hier tot ginder. omdat ze de laatste twee weken alleen zat. Nu ligt ze hier samen met haar vriendjes. en ze geeft geen kick.
Probeer het eerst eens een paar keer met een hond van kennissen.

Ik weet niet of dat voor jullie een oplossing is, maar blijkbaar voelt hij zich verveeld, en alleen.

Maak het gewoon gezellig met je vriend laat hem dingen doen met je hond stuur hem naar het strand, de bossen etc etc.. Als hij eenmaal ontdekt wat een plezier je hieraan beleeft zal hij wel bijdraaien.. Door een hond kom je nog eens lekker buiten ook al regent het, je maakt contacten en doet dingen die je alleen niet zo gauw gaat doen...Ik mis het heel erg... gisteren een Bench opgehaald voor mijn nieuwe aanwinst.. die ik omstreeks oktober mag verwachten..

Je schrijft mijn nieuwe vriend is niet gelukkig dat ik een hond heb topic titel, maar nu zeg je dat je hem al een paar jaar kent en samenwoont.
Klopt niet echt hoor naar mijn idee je praat jezelf erg tegen.
Misschien is het idd maar beter dat je je hond wegdoet want als je twijfelt wat heeft Toet dan aan jou.
Ja sorry menig mens zal me hard vinden, maar vorig jaarhad ik een relatie en ik had toen nog mijn ouwe kischa zij was dement aan het worden, doof etc.. Toen ze overleed vond hij dat ik me niet zo moest aanstellen die kon linea recta vertrekken om nooit meer terug te komen.
Heb 12 jaar lief en leed gedeeld met haar zij was numero uno hij kwam net kijken ja doeiiii....

@ Lysanne,

Ik denk dat mensen niet begrijpen wat de liefde is die je krijgt van een dier of dit nu een hond of een ander dier is inhoud... Na de dood van onze Mac heb ik ja echt heel veel steun aan mijn papagaai.. heb je toch iets om voor te zorgen.. ook zijn gedrag is anders nu Mac er niet meer is.. En ja hij herrinerd mij iedere dag aan hem door te blaffen en hem nog steeds na te doen.. Hij roept zijn naam en geeft de commando's van kom voor en pas op hoor... Net of hij er dus gewoon nog is... Onze papagaai kwam 8 jaar geleden bij ons van mijn schoonvader die ook altijd honden heeft gehad en nu nog, hij is ze dus gewend... Van de week waren hier twee hollandse Schapendoesjes die ik over twee weken ga verzorgen i.v.m. vakantie.. Hij zat direct weer rechtop en reageerde hierop... Zelfs beesten zijn dus gek op elkaar ook al zijn ze van een ander soort..
Pino moet nog even wachten want in oktober verwacht ik een andere pup..Mijn vrouw zei altijd dit is je laatste hond hoor.. omdat ze graag verre reizen wil maken.. Nu zegt ze wij nemen er weer een en dit doet ze echt uit liefde voor mij want ik ben de gene die altijd met de honden bezig is... Zij heeft er niet zoveel mee, maar is er wel heel erg goed voor.. Nou dat is dus echte liefde.. En die reizen doen we toch wel want er zijn genoeg mogelijkheden om een hond te laten verzorgen als je er even niet bent... Dit moet je overwegen... want wij zijn meer thuis dan in het buitenland..

Gr Wil

Nooit opgeven, zou ik zeggen.

Hij wist vantevoren waar hij aan begon, zoals hierboven al meerdere keren is gezegd.
Ik neem aan dat jullie niet binnen 1 week samen gaan wonen zijn, dus hij wist dat Toet mee zou komen. Beetje raar dat hij er nu ineens een probleem van maakt.

Het is geven en nemen in een relatie..

Ook mijn vriend is niet gecharmeerd van honden... maar ik ben gewoon gaan sparen... hij weet hoe ik met honden ben... ben een echte freak daarin, dus heb ook gezegd... geen hond = is niet samenwonen. punt uit. Ook hij wist waar hij aan begon 7 jaar terug en dat ik gek ben op beesten.

Gelukkig staat hij er alsmaar meer open voor.. waar ik heel erg blij mee ben, Resultaat: als we samenwonen komt er een pup in huis ...

We boeken steeds meer vooruitgang, laatst ging ie zelf mee de dierenwinkel in