ik wil een hond maar mijn vader niet

hallo,
ik wil al sinds mijn 12e een hond, en ik ben ook al een hele tijd aan het zeuren.
ik word dit jaar 20 en wil heel graag n hond,
want ik heb een klik gekregen met een hond uit spanje.
een maand geleden zijn we bij animal in need geweest met mijn school(helicon nijmegen> opleiding paraveterinair).
daar hebben we kennels geverfd en daar zat ze, in de kennel die ik heb geverfd.
we hebben de hele dag zitten knuffelen en t was liefde op het eerste gezicht.
ze is een gesteriliseerd teefje van ongeveer 5 jaar,
een kruising duitse herder.
ik krijg haar maar niet uit mijn hoofd en droom zelfs over haar.
ik kan haar ook zelf bekostigen (voer,dierenarts,aanschaf,accesoires)

wij hebben thuis al 1 hond, een (niet lang meer) intacte amerikaanse bulldog reu.
dit was mijn moeders keuze, ik heb hem bijna helemaal opgevoed en kan nu ook kunstjes met hem doen.
terwijl bulldoggen nogal eigenwijs zijn, luisterd hij goed naar mij.

ik heb verder zelf nog 2 ratjes die ik (iets te) goed verzorg en een siamees van 7jaar.
mijn moeder mag wel allerlei dieren nemen als ze wil(ze heeft alle honden uitgezocht(boxer,kruising en deze amerikaanse bull+ 2 katten)

dus qua dierenliefde, opvoedkundigheid en verantwoordelijkheid van mij kan het niet liggen.
ik mag op onze school ook gewoon elke dag een hond meenemen en we hebben zelfs uitlaatveldjes en kennels.

mijn vraag is: hoe krijg ik mijn vader over om toch een hond te mogen?
alvast bedankt!

we hebben trouwens ook een grote tuin en groot huis.
met een bos op 1 km loopafstand(bij de maas)

jullie hebben toch al een hond? een hond heb je met een gezin en niet met 1 persoon
mijn ervaring, zeuren helpt niet

op ehm.. jezelf wonen?
je bent naar mijn gevoel oud genoeg, en dan ben je ook baas in eigen huis (moet je wel appartement hebben waar honden toegestaan zijn :/)

maar zeuren wekt alleen maar irritatie op haha
dus dan werkt t niet

maar verder weet ik t niet...

Die 'appartement waar honden zijn toegestaan' doet het hem vooral Judith :P

Pff ben al weet ik veel hoe lang aan het speuren naar een betaalbaar huis waar honden (dus meerdere,,) toegestaan zijn.. appartementen vallen dan vaak al af..
er word niet echt rekening gehouden met starters met een hond

wat is de reden dat je vader geen hond wil?
en wat vind je moeder er van?
en hoe is je situatie? Kan je het aan om er helemaal zelf de verantwoordelijkheid voor te nemen? Aangezien je nu een opleiding volgt, hoe zit het met uitlaten enz?
Wanneer je het huis uit gaat kan ook een belangrijke rol spelen.

Wat is de reden dat je vader het niet wil? heb je over lange termijn nagedacht, wat als je uit huis gaat? kan je de kosten aan, ook als er operaties e.d. komen? en ja, je woont onder je vaders dak, dus veel andere keus dan om naar hem te luisteren heb je niet..

Zeuren is geen correcte manier om toestemming voor een hond te krijgen, het toont slechts onvolwassenheid. Ik vind het onbegrijpelijk dat zo veel mensen niet snappen dat nee gewoon nee betekent. Je hebt al een hele beestenboel in huis en komt wat dieren betreft ook niks te kort. Begrijp me niet verkeerd, maar zo veel 'kinderen' blijven hun hele jeugd huisdierloos. Voor zover ik begrijp is het huis van je ouders, wanneer je je eigen stek hebt mag je zelf beslissen of je er een hond bij neemt. Het klinkt misschien hard, maar je vader zal vast wel zijn redenen hebben om het niet te willen.

Ik ken dat gevoel. Maar ik ben het met Chris eens. Als je vader het echt niet wil, dan ook niet doen. Ik mocht ook geen tweede hond, maar ik ga over anderhalve week op mezelf wonen en dan mag ik alles dat ik wil. Tot dan moet het asielhondje die ik laatst gereserveerd heb maar even wachten. 

Oei, dit klinkt héél erg als een verongelijkt kind: "maar zij mag het wel en ik niet en dat is niet eerlijk!" 
 
Zeuren zorgt alleen maar voor meer weerstand, hoe meer jij zeurt, hoe meer die ander denkt 'nee!'
En ik heb daar ruime ervaring in  

Eerst wilde ik een kat. Veel gezeurd, maar mijn vriend wilde het niet. Tot ie een keer vroeg wat ik voor de kerst wilde (wist ik niet) en of ik het dan misschien leuk vond om naar het asiel te gaan (JA!) en toen kwam ze door mij zo lang gewenste kat, Puk

Hond idem dito, wilde ik al zó lang, maar hij niet, kon niet ivm werk etc. etc.
Twee jaar geleden gingen we naar het asiel, in de hoop dat ik het kon afsluiten (ik hoopte dat er alleen maar stomme honden zouden zitten en het personeel heel onaardig was, maar dat bleek niet het geval). En toen koos HIJ Mellow en haar broertje uit (uiteindelijk kozen we voor Mellow).

Dus beide dieren kwamen er pas op het moment dat ik er niet meer op rekende.

Geduld is een schone zaak  
En anders lekker wachten tot je op jezelf gaat wonen

Lok hem naar het asiel... Als ie dan nog niet smelt voor die lieve koppies, dan moet je het maar accepteren.

Begrijp me goed, ik bedoel het niet verkeerd, maar je bent pas 20 en je woont bij je ouders. Neem je je hond ook mee als je op jezelf gaat wonen? Gedacht aan als je wilt gaan stappen en je laat thuis komt en 's ochtends vroeg moet je hond er wel uit. Of je een relatie krijgt? Of het misschien op een gegeven moment niet meer uitkomt met je opleiding of werk?

Ik wilde ook altijd graag een hond en als kind hebben mijn ouders ook altijd een hond gehad. Maar als ik terugkijk, is het maar goed dat ik zelf geen hond had rond mijn 20-ste tot in de volwassenheid (+/- 26 jaar)

Er verandert nog zoveel in je leven. En waarom wil je persé een hond van/voor jezelf en is de huidige hond niet voldoende? Wat als jullie hond niet overweg kan met een eventuele tweede hond?

Je geeft aan dat zeuren niet helpt en ook ik vind op deze manier zeuren een teken van onvolwassenheid en dat mág, je bent pas 20 jaar.

ik ben van plan om eerst mijn opleiding af te maken(nog 2 jaar) en daarna nog een opleiding te volgen(hbo verpleegkundige 4-5jr).
ik heb op het moment een relatie(1jr), ik ben voorlopig nog niet van plan om uit huis te gaan ivm kosten van een huurwoning(t is hier nogal onbetaalbaar). ik ben zelf geen persoon die veel uitgaat(ongeveer 1x in de maand), en t lijkt me juist leuk om de hond mee te nemen naar vriendinnen(die hebben ook honden). met onze huidige hond gaat dat niet want hij is heel dominant naar reuen(daarom wordt hij binnenkort gecastereerd).hij is voor de rest wel heel lief tegen alle honden(nadat de honden hem een paar keer een snauw hebben gegeven) en kan dan ook heel goed spelen.
ik laat vaak onze hond savonds uit en dan ga ik ook met hem spelen enzo, maar hij is gewoon veel te lomp(47kg aan spier wat goed kan buffelen).
al met al vind ik onze huidige hond gewoon niet leuk.
dat zeuren klopt niet echt, ik heb het om de zoveel tijd gevraagd("wat vind je van dit hondje?") maar niet aanhoudend lopen mekkeren over dat ik een hond wou. de woordkeuze van mij is daar ook verkeerd geweest.
 ik heb in het asiel zoon sterke klik met die hond gekregen dat ik dr niet meer uit mijn hoofd krijg,
het is nu al meer dan een maand zo, ik probeer er niet aan te denken maar elke 10 minuten denk ik zowiezo 1x aan haar.
dit heb ik nog nooit gehad met een andere hond.

naar het asiel gaan wordt een beetje moeilijk, het asiel zit in spanje.
mijn moeder vind een 2e hond wel leuk, maar mijn vader geeft als reden:
dan krijg ik "last" van de hond(haren op t kleed) verder zijn er eigenlijk geen redenen.
daarom snap ik hem ook niet(onze huidige hond zit constant in de rui>sneeuw op t kleed).

onze school laat honden toe dus ik kan haar gewoon elke dag met me mee nemen en daar uitlaten en dergelijke.(helicon dier-opleiding)

al met al weet ik niet hoe ik het moet aanpakken, want ik wil haar zo graag weer bij me hebben.

Grappig.. ik volg nu de opleiding hbo-verpleegkunde sorry voor off-topic reactie haha

Dat zo'n hond continu in je hoofd blijft zitten herken ik (en hoe! ), je probeert het los te laten maar dat is vrijwel onmogelijk.
 
Hou er wel rekening mee dat buitenlandse honden soms/meestal/vaak een rugzakje hebben en sommige dingen misschien wel helemaal niet leuk vinden.
Ik doe mijn hond er écht geen plezier mee om haar naar van alles en nog wat mee te nemen.
Heb haar een keer mee naar mijn werk genomen (school), er was een studiedag dus de school was leeg (op de BSO na, alle collega's zaten in het andere gebouw). Ze heeft anderhalf uur met haar staart tussen haar benen gestaan, ging niet zitten, niet liggen. Vond ik zó sneu om te zien. Dus ben ik voortijdig vertrokken en lekker naar het bos gegaan.

Ik ben nu wél heel nieuwsgierig geworden naar de hond natuurlijk

ik snap je wel hoor, ik zou ook zo zijn als ik eenmaal een hond in mijn hart gesloten had, heb je je vader al eens een foto van de hond laten zien?

Verder heb ik eigenlijk geen oplossing, als je vader geen hond extra in huis wil dan is dat zo en zeuren zal hem alleen maar meer dwarser maken denk ik.

Als het mogelijk zou zijn, zou een eigen gedeelte van het huis nog een idee zijn zodat je vader de hond nooit hoeft tegen te komen...maar of dat haalbaar is geen idee...

ik mocht tessa hebben na een week lang gezeurd te hebben, ik was toen ook 20 (nu 21)
ik had uiteindelijk een briefje gemaakt met alle voor/nadelen, en wat hun nou eigenlijk met onze andere honden deden(niks), wat ik er mee deed(wandelen naar de cursus enz...) en waarom ik er nou echt een bij wou.
want ik vind het super leuk om met ze te trainen maar daar dachten de boefjes anders over(3x gezakt met ggb). en de bouvier is veelte zwaar voor agillity waar ik bijna twee jaar op had gewacht woog hij uiteindelijk ruim 50kg.
dit allemaal bij elkaar uitgerekend deed ik meer met de honden en kon ik niet de dingen doen die ik zo leuk vind met de honden die we al hadden. en uiteindelijk mocht ik er dan toch een hebben

dus als ik jou was zal ik ook zo'n briefje maken (als je er genoeg voordelen hebt en het meeste met de dieren doet)

ik wens je iig heel veel suc6

p.s. pak het vooral heel rustig aan je hebt er niks aan als je ouders er alleen maar bozer om worden

//i40.tinypic.com/2302s.jpg
je moet voor de link even de http: zetten, ik ben geen lid dus kan ik geen links versturen.
maar dit is mijn meissie

wat een schoonheid ik word er ook gelijk verliefd op

Feit is dat je vader niet wil.
punt.
dan heb je 2 opties: of je gaat op jezelf wonen, of je stopt met "jammeren"

Daarnaast; spaanse hondjes hebben vaak een flinke rugzak.. en wat nou als jouw bulldog het er ook nog eens niet mee eens is?

Wees tevreden met wat je hebt.
Of onderneem drastische stappen om je situatie te veranderen

**ps.. als je al niet op jezelf kan wonen ivm de hoge huur; hoe wil je dan zelf een hond bekostigen?