het nieuwe schrijf de frustratie van je af topic!

 Nee ik heb gewoon een smoesje bedacht, anders vertrouwde ik het helemaal niet.. 

Als ze mijn sleutel nog heeft durf ik die niet te confronteren.

 

Dan had je dus eigenlijk al geen prettig gevoel bij diegene? Anders kun je toch gewoon zeggen wat er gezien is en wat je gehoord hebt.

 Ik heb niks gemerkt, dacht dat ze juist heel zachtaardig was, zo een die voornamelijk tegen de hond praat..

Maar degene die me er op wees vertrouw ik wel, dus dan houdt het voor mij gelijk op en dan is het vertrouwen ook gelijk weg.

Gelukkig kent iedereen Java, en weten ze dat ik juist heel liefdevol met haar om ga.

 Pfft is toch niet meer dan een normale verwachting dat een oppas je hond niet slaat?.. Jeetje.. Hopelijk geeft ze gauw de sleutel terug, succes met deze situatie 

 

Heel vervelend dat dit gebeurt is. Helaas worden kleine honden maar al te vaak als speelbal gezien en hoe angstiger het kleintje wordt, hoe meer de ander geprikkeld wordt er juist achter aan te gaan, zeker als die weg rent.
Wat dat betreft zijn kleine honden dubbel de pineut: een ontmoeting met een veel grotere hond is al veel spannender omdat ze er fysiek gewoon niet tegen op gewassen zijn en grote honden hebben (te) vaak weinig boodschap aan hun stress en signalen. Veel te leuk immers om op te jagen en in het nauw te drijven.
Toch is het meestal niet kwaad bedoeld, meer uit de hand gelopen spelgedrag en een domme baas die niet inziet dat dit niets te maken heeft met leuk spelen.

Tegenwoordig ga ik standaard bij nadering van een drukke, grote hond tussen die hond en Bobby inlopen. Bobby is daar al helemaal op ingespeeld, ze gaat zelf al schuin achter me lopen, bij het passeren rent ze langs me en loopt dan schuin voor me, zodat ik steeds tussen haar en de andere hond inloop. Gaat prima zo.
Overigens wil Bobby best even snuffelen, als de andere hond dat ook aangeeft te willen, maar zomaar boven op haar duiken en opjagen, dat is niet de bedoeling.

 Dat weet ik inderdaad, nu kan Kahlúa eigenlijk héél veel van kleine hondjes hebben, bij haar zijn ze niet de pineut. Ook was Kahlúa totaal niet met deze hond bezig, focuste op mij, liep goed naast me. Die mevrouw weet waarschijnlijk heel goed hoe haar hondje op andere honden reageert. Kleine moeite dan om even de flexlijn in te houden voordat haar hondje dadelijk een keer écht de pineut is. 

 

Die mevrouw had inderdaad haar hondje bij zich moeten houden. Zomaar andermans hond bijten kan natuurlijk echt niet!

Ik heb het een keer gehad met een valse Chihuahua. Die kwam recht op Bobby afstormen en greep haar meteen vast. Nu heeft Bobby een dikke vacht en een chi maar een klein bekje, dus verder dan wat haar kwam hij niet, maar dit kan toch echt niet, ook niet van een klein hondje.
Nou is Bobby, hoe fel ze ook kan zijn als ze bang is en zich in het nauw gedreven voelt, juist bijzonder lief en geduldig met hele kleine hondjes en het enige wat ze deed was afwenden en weg lopen. Terwijl dat kreng haar keer op keer aan probeerde te vallen omdat de eigenaar hem steeds weer gewoon losliet. Ik was al van plan dat beest een flinke zwieper te geven als die nog een keer op mijn hondje afkwam, toen de eigenaar hem eindelijk toch maar aanlijnde.
Maar voor hetzelfde geld had ik een hond gehad die het echt niet pikte te worden aangevallen en terug had gevochten. Was vanuit die aangevallen hond ook heel begrijpelijk geweest, en dan was het waarschijnlijk voor de Chi heel wat slechter afgelopen.

Dat is ook een probleem. Als een kleine hond vals is en een grotere hond daadwerkelijk aanvalt, wordt daar heel laks mee omgegaan, maar andersom is het hek van de dam. Aan de ene kant logisch, andersom is de schade vele male groter, maar aan de andere kant ook een kleine beet is een beet...

Is alles verder goed met Kahlúa, heeft ze er niets van overgehouden?

 Heb je helemaal gelijk in. En jammer eigenlijk, want er wordt inderdaad laks omgegaan met kleine valse hondjes. De schade is tenslotte vele male kleiner. Maar had Kahlúa zich wél omgedraaid naar dit hondje, en flink van zich afgesnauwd, was zij de pineut. 

 

Goed dat bobby doorliep, alleen jammer dat de chi en niets van geleerd heeft haha. 

 

Met Kahlúa gaat het goed door, geen wondje te bekennen, liep na een aantal seconden weer gewoon door alsof er niets gebeurde. Ze hersteld zich gelukkig heel snel.  

Ik wil ook even mijn frustratie ergens over kwijt. Ik heb een gehandicapt broertje van 10 jaar. Hij wil al heel zijn leven lang een hond. Mijn ouders hebben dit tegen gehouden tot vorig jaar. Mijn ouders zijn met hem naar een asiel geweest om een leuke hond uit te zoeken. De mensen van het asiel vonden het geen goed idee dat mijn broertje een hond zou krijgen, omdat hij gehandicapt is. Wij vonden dit belachelijk. Toen hebben we een bericht naar http://meldpuntzorgomlichamelijkehandicap.nl/ gestuurd. Zij hebben ons toen doorverwezen naar een therapeut die weet hoe je honden leert om te gaan met gehandicapte mensen en andersom. 

Wij waren hier zo blij mee, vooral mijn broertje. Echt onzin dus dat gehandicapte mensen niet om zouden kunnen gaan met honden. Zo dat moest ik even kwijt!

 

Dikke onzin toch. Iedereen heeft recht op een huisdier en je broertje staat niet alleen in voor de zorg van de hond. Pfff wat dan met mensen met een hulphond? Die nemen de hond net om hun te helpen.

 Gaat dat dan alleen om een lichamelijke handicap? Dan vind ik het al bijzonder dat ze daar een therapeut op zetten. Maar een verstandelijke handicap en eventueel enkele stoornissen in het autistisch spectrum (dus lang niet allemaal) zijn toch van een andere orde.

 

Ik zou mijn zusje ook echt niet op mijn honden laten passen.

 Ik geloof dat een geestelijke stoornis niet altijd belemmerend hoeft te zijn ;). 

 

Goed OT, Gisteren liep ik door de wijk. In een straat met aan weerszijden een stoep.  Er kwam iemand met een teckel aan, Teckel ging uit zijn plaat tegen Indy. Indy die gaf er verder geen aandacht aan dus die liep door. Wat doet die vrouw met haar teckel, steekt vervolgens de straat over en loopt recht op mij en Indy af. En zegt tegen dr hond: "Ja ik weet dat het eng is hoor!" 

Diezelfde hond heeft mij ooit al een keer in mn kuit gebeten. 

Ergens snap ik het wel. Gehandicapten lopen op een andere manier en er is soms onvoorspelbaar gedrag wat voor veel honden bedreigend kan over komen of ze worden er angstig van.

Niet alle honden zijn er geschikt voor. Je moet je dus ook afvragen of je een geschikte hond in het asiel kunt vinden. Daar zitten vaak honden die het een en ander hebben meegemaakt. Soms kun je wel geluk hebben hoor en zit er echt een hele lieve hond.

 

Daarnaast zal het hondje nooit van je broertje kunnen zijn. Hij kan de verantwoordelijkheid voor zo'n hond niet dragen, hij zal er niet alleen voor kunnen zorgen, hij kan niet voor de kosten opdraaien die erbij komen kijken. 

 

Ik weet niet hoe gehandicapt hij is, maar mogelijk zouden jullie kunnen kijken voor een hulphond. Of een afgekeurde hulphond die net niet aan de eisen voldoet.

Ik ga niet zo snel af op wat anderen zeggen en zal eerst de oppas confronteren met wat mij verteld is, dan kan ik altijd nog beslissen of de sleutel moet worden ingeleverd. Wel vind ik het vreemd dat ze niet op je bericht reageert.

Mag ik even op het gehandicapten i haken? Ik ken namelijk twee personen (man en vrouw) die slechthorend zijn, fysiek en licht geestelijk gehandicapt zijn. 

 

Deze twee mensen wonen op zich zelf in een speciale woning en hebben een border collie genaamd Tango. 

 

Ik kom sowieso de vrouw elke morgen tegen op haar 4 wieler fiets en daarnaast Tango los. Tango hebben ze ZELF opgevoed en getraind als hulphond.

 

Zij fietsen altijd met Tango omdat lopen niet kan, hij loopt altijd los en kan hierdoor zijn eigen tempo bepalen. Ze fietsen ook niet erg hard vanwege hem.  

 

Ik ben altijd zo trots als ik Sandra tegen kom. Echt trots op haar wat zij en haar man hebben weten te bereiken met Tango als gehandicapten mensen. Dus het is echt zeker wel mogelijk! 

 

Tango zelf is een hele lieve reu en luisterd gewoon perfect naar ze. Ze hebben op hun manier commando's aangeleerd. Het lukt hun om Tango te zeggen maar bijv. Niet heel hard 'kom hier'. Dan maken ze een Brrrrrrrrrr geluidje en daar reageerd hij dan meteen op. 

 

Ze zijn nu ook langzaam aan het kijken voor een tweede border collie omdat Tango 7 jaar wordt en ze willen dat de pup van Tango gaat leren. Mocht Tango straks te oud zijn. 

 Ik heb de sleutel inmiddels terug. 

Als ik haar kant zou vragen zou ze waarschijnlijk toch ontkennen.

 

Maar ik geloof het verhaal wel, diegene heeft geen reden daar over te liegen. Java bijt in haar riem als we te lang stil staan, ze zal daar wel een tik voor hebben gekregen. Java is een puber, dat wist ze. Ook wist ze dat ik niet van de strenge opvoeding ben maar juist van de commando's. Ik had ook gezegd dat ze gewoon streng 'klaar' moet zeggen als ze iets doet wat niet mag. Ze hapt ook in mijn schoenen als ze de gekke minuten heeft, of soms zelfs in mijn billen. Ik wil dus niet weten hoe vaak die geslagen is. 

 En zo woont hier in mijn complex sinds dit jaar een gezin (ouders + 2 kinderen, 3e onderweg) die alleemaal hoog niveau geestelijk gehandicapt zijn en diverse etiketjes hebben.

 

Ook zij hebben even een hondje gehad. Dat was echt drama. Het beestje werd nauwelijks uitgelaten en behoorlijk mishandeld. Niet zo zeer uit kwaadaardigheid maar gewoon uit onbenul. Rondslingeren als in een draaimolen aan zijn lijn (en halsband) bijvoorbeeld.

 

Meerdere mensen hebben de grootouders daar op aan gesproken en zo is het beestje uit huis geplaatst.

 

Overigens ben ik blij dat het met die Border goed is gegaan want een Border heeft toch doorgaans meer nodig dan lopen naast een fiets. Ik hoor je tenminste niet over een hondensport bijvoorbeeld. Niet het ras dat ik in zo'n situatie zou kiezen.

 Moraal van het verhaal, het kan goed gaan en minder goed ;)

Dit kan ook helemaal averechts werken. De hond van mijn vriend neemt juist dingen over van Maybe. Dus ze ging van perfect luisterend naar bekijk het maar :P Zo heeft ze nog wel een paar dingen van Maybe overgenomen inplaats van andersom :P

 

Maar t is wel heel mooi hoe die mensen dat doen. Mijn zusje is ook geestelijk gehandicapt en een dier doet haar ook gewoon zo goed. Zonder diertjes waar ze voor kan zorgen kwijnt ze helemaal weg.

 

Maar ik neem aan dat jij of je ouders of evt groepsbegeleiding als ze uit huis woont, wel een oogje in het zeil houden. De opvoeding en verzorging ligt natuurlijk niet helemaal in haar handen.

Neem ook aan dat de ouders van Juan hun best zouden doen om alles in goede banen te leiden.

 

Heb eens stage gelopen op een groep lvb mensen, daar waren ook huisdieren. Allemaal hadden ze een schema wanneer ze hun huisdier moesten verzorgen, hok schoonmaken, persoonlijke aandacht, eten geven enz. Dit alles ging vaak onder toeziend oog van begeleiding. Erg leuk en ze konden het heel goed. Maar de kleine dingen zoals snotneusje, plakoog dat werd door begeleiding gezien en die moesten daarin stappen ondernemen want dat konden de cliënten niet.

 

Op de groep waar ik nu werk, ernstig verstandelijk beperkte mensen, daar komen een keer in de twee weken vrijwilligers met boerderijdieren. Een geit, konijntjes en eventueel kuikentjes. Je ziet de bewoners (die niet bang zijn) helemaal opleven. Ze vinden het zo leuk het aaien, de geluidjes, of wanneer de geit in de woonkamer schijt, dat snappen ze allemaal wel haha.

 

Uiteindelijk zijn dieren vaak heel goed voor deze mensen. Maar het moet in goede banen begeleid worden. Het gaat allemaal niet voor niks en je bent er soms echt druk mee.

 Omdat het een border collie is hoeven ze na mijn mening er niet perse een sport mee te doen. Net zoals ik een Jachthond heb en ik daar niet mee hoef te jagen. 

 

Zij doen andere dingen met Tango zoals thuis hersen spelletjes en de rondjes die ze doen met Tango zijn niet klein. Tango is ook van de weinige border collies die ik ken die niet nerveus of opgefokt is. Het is een rustige en fijne border collie om je heen te hebben. 

 

Hun zijn ook samen denk ik een uitzondering maar het is wel mogelijk en vind dat mooi om te zien.  

 Ja dat is inderdaad wel het risico dat zullen ze dan wel zelf ondervinden. Met Tango hebben ze ook de nodige troubles gehad in het verleden. Die luisterde ook niet meteen perfect en met name rond zijn puberteit had die wel eens momenten. Ondanks dat zijn ze daar wel altijd goed mee ongegaan.

 

En ja het is echt fijn om te zien om Sandra met Tango omgaat. Laats kwam ik haar tegen met 3 hondjes aan de lijn en op krukken. Dat waren niet haar hondjes maar van een kennis die ze effe uit ging laten. Ik zei 'effe? Je doet er wel moeite voor'. Ze begon kei hard te lachen en ze genoot er gewoon van.  

 

...maar dat geldt voor iedereen in onze bevolking.



Ik ken iemand met het syndroom van down en die gaf onze Lobbes altijd enorme zoenen op zijn hoofd. Die daar weer erg blij van werd. (Allemansvriend).

Als je tegen zo iemand zegt :" ik wil niet dat je mijn hond taart voert". Gebeurt dat ook niet in mijn ervaring. Probeer mijn oma van 87 maar eens wijs te maken. Je draaide je wel eens om en dan stond het gebaksbordje toch weer op de grond. "Maar dat hondje had honger, zag je dat niet dan?"

 Haha ja want hier is ook een lunchroom met verstandelijke gehandicapten. Er is er geen 1 die zomaar wat zou voeren aan Maylo terwijl de dood normale mens er niet om schroomt....

 

Maylo gaat dan ook altijd mee en dat vinden ze zo leuk. Ook onze vorige hond geen altijd mee Ziko alleen wij noemde Ziko soms ook Joep. 1 van die jongere had dat gehoord en  zei tegen ons 'Joep is wel een erg grappige naam'. Wij hebben maar niet gezegt dat hij eigenlijk Ziko heette en elke keer als we daar kwamen en hij er ook was riep hij 'Daar is Joep!!!' 

 Het grote frustratie topic is dit toch?

Het wordt af en toe frustrerend als je een positief verhaal vertelt dat er aan alle kant weer betweterig wordt gedaan.

 

Een duidelijk verhaal van hoe het kan,honden bij mensen met een beperking.

 

 

 Eeeeens!

 Dat vind ik echt knap! 

 Ach dat is toch de normale gang van zaken op dit forum ;) en het zijn altijd de zelfde. Ben dat inmiddels wel gewend  XD

 

Hoe bedoel je?

Wat is er nou meer passend in dit topic dan je frustreren om een stuk tekst dat iemand anders schreef en eigenlijk niet bedoeld was om iemand te frustreren, maar dit toch anderen frustreert.

 Inderdaad; Hoe het kán.

 

We weten denk ik allemaal wel dat er mensen zijn die opzoek zijn naar bevestiging van hun wens (dat dat helemaal kan en prima is; een goed idee) die uit 100 reacties altijd net die ene en enige filtert die hen die bevestiging geeft. Daarom vind ik persoonlijk dat het beter is om aan te geven dat het uitzonderingen zijn en niet de regel.