het nieuwe schrijf de frustratie van je af topic!

 Ik reageer alleen ff hier op want dit trek ik me persoonlijk aan. 

Dat er een gek naampje aan een kruising wordt gegeven betekent dus absoluut niet dat het direct broodfok is!

De ouders van mijn twee oudste honden (twee mopsen en twee beagles) hebben gewoon stambomen en erfelijkheids testen gehad. 

(Oke de mops vader van mijn oudste reu alleen een stamboom) 

Verder is o.a. de boerenfox ook gewoon een kruising en niet f.c.i. erkend. 

Dus die zijn ook allemaal sowieso slecht gefokt?

De eurasier is ook een kruising geweest (wolfsspits x chowchow) 

Dus tot de f.c.i. ze erkende waren ze allemaal broodfok hondjes? 

Let alsjeblieft op met hoe je jezelf formuleert want je zegt hele domme dingen. 

 Die herken je niet altijd ik zie vaak geen verschil tussen een stafford met stamboom en ééntje zonder.

Ik spreek nu voor mijn ras.

Neem nu de mensagressiviteit die sommige staffords vertonen,dat is foute fok,is totaal niet aan de buitenkant te zien.

En er zijn ook goed gefokte staffords zonder stamboom.

Is eigenlijk ook iets waar ik mij verder niet mee bezig houd.

De mijne heeft een stamboom omdat hij tijdens de rad is aangeschaft.

Bij bullen zie je het soms al... 

Als ze er zo uitzien weet je vaak al genoeg.  Zal de naam niet noemen (deze pups zitten bij D... C.. & Co). Dit is de Marktplaatsfoto. Een bullenpup is vaak een stevig propje met dikke poten. Niet en scharminkeltje met een ronde buik, dunne potjes en een dunne snuit met enorme oren. 

 Sorry maar dat ziet eruit als een monster

 Een heel zielig klein monstertje.... Heb echt met 't bulletje te doen. 

 Ik zou willen zeggen, ik hoop dat het een mooi thuis krijgt, maar dat wilt dus zeggen dat de broodfok weeral gesteund word

Ik heb ook nogal een grote frustratie waar ik al 10 maanden mee rond loop.

vriendin van mn nichtje heeft een labrador pup gekocht 10 maanden geleden, ontzettend slecht gefokt, ouders zagen er slecht uit etc. Ik kende haar toen amper, zat in Australië dus zei er niets van. 

sinds ik terug ben ben ik een paar keer met haar naar het bos geweest met kahlúa en haar hond, beest loopt ontzettend slecht, wordt maar dikker en dikker, is ongehoorzaam, en er wordt nauwelijks iets mee gedaan. 1 blokje om per dag krijgt hij als hij geluk heeft. ze hebben tenslotte een tuin, en 'hij is toch lui' 

Laatst vroeg ze of ik mee ging naar het bos, ik voelde er weinig voor want ik erger me er dood aan. haar antwoord: nou lekker dan, dan kan ik dus niet met hem gaan wandelen.. ik zei nog dat het bos een half uurtje lopen was, als ze dat doen kan ze toch een mooie wandeling van ander half uur hebben, maar nee. 

2 weken geleden haalde ik haar wel op. hond méga dik, ziet er ontzettend ongezond uit. Ja zegt ze, vindt je ook niet dat hij dikker is geworden? ja zeker zei ik, zielig hoor, hoeveel weegt ie.. haar antwoord: 45 kilo, we zitten er aan te denken te stoppen met onbeperkt voeren, maar aan de andere kant, labradors HOREN dik te zijn. echt ik kookte van woede. 

we hebben 20 minuten gewandeld en toen plofte haar hond op de grond, kon niet meer lopen, we zagen beide dat hij pijn had, en iedereen ziet meteen dat hij heel ernstige HD heeft. en dat voor een pup van 10 maanden. 

en nu.. nu gaan ze verhuizen, kopen ze een nieuwe hond, én willen ze een nestje fokken met de lab, ik heb haar al verteld dat ze daar ontzettend mee in de problemen kan komen ivm met zijn afwijkingen, ogen zijn heel slecht, is ze al 10 keer voor naar de da geweest, alle andere nestgenoten hebben dit ook, ouders ook.. + dan zn heupen.. zo sneu allemaal. Ik ben blij als ze weg zijn. 

(ik heb overigens over alles al iets tegen haar gezegd, heb er zelfs ruzie over gemaakt met dr, maar ze luistert nergens naar) ik heb zo te doen met dat beest.

Ik heb ook nogal een grote frustratie waar ik al 10 maanden mee rond loop.

vriendin van mn nichtje heeft een labrador pup gekocht 10 maanden geleden, ontzettend slecht gefokt, ouders zagen er slecht uit etc. Ik kende haar toen amper, zat in Australië dus zei er niets van. 

sinds ik terug ben ben ik een paar keer met haar naar het bos geweest met kahlúa en haar hond, beest loopt ontzettend slecht, wordt maar dikker en dikker, is ongehoorzaam, en er wordt nauwelijks iets mee gedaan. 1 blokje om per dag krijgt hij als hij geluk heeft. ze hebben tenslotte een tuin, en 'hij is toch lui' 

Laatst vroeg ze of ik mee ging naar het bos, ik voelde er weinig voor want ik erger me er dood aan. haar antwoord: nou lekker dan, dan kan ik dus niet met hem gaan wandelen.. ik zei nog dat het bos een half uurtje lopen was, als ze dat doen kan ze toch een mooie wandeling van ander half uur hebben, maar nee. 

2 weken geleden haalde ik haar wel op. hond méga dik, ziet er ontzettend ongezond uit. Ja zegt ze, vindt je ook niet dat hij dikker is geworden? ja zeker zei ik, zielig hoor, hoeveel weegt ie.. haar antwoord: 45 kilo, we zitten er aan te denken te stoppen met onbeperkt voeren, maar aan de andere kant, labradors HOREN dik te zijn. echt ik kookte van woede. 

we hebben 20 minuten gewandeld en toen plofte haar hond op de grond, kon niet meer lopen, we zagen beide dat hij pijn had, en iedereen ziet meteen dat hij heel ernstige HD heeft. en dat voor een pup van 10 maanden. 

en nu.. nu gaan ze verhuizen, kopen ze een nieuwe hond, én willen ze een nestje fokken met de lab, ik heb haar al verteld dat ze daar ontzettend mee in de problemen kan komen ivm met zijn afwijkingen, ogen zijn heel slecht, is ze al 10 keer voor naar de da geweest, alle andere nestgenoten hebben dit ook, ouders ook.. + dan zn heupen.. zo sneu allemaal. Ik ben blij als ze weg zijn. 

(ik heb overigens over alles al iets tegen haar gezegd, heb er zelfs ruzie over gemaakt met dr, maar ze luistert nergens naar) ik heb zo te doen met dat beest.

Ik heb ook nogal een grote frustratie waar ik al 10 maanden mee rond loop.

vriendin van mn nichtje heeft een labrador pup gekocht 10 maanden geleden, ontzettend slecht gefokt, ouders zagen er slecht uit etc. Ik kende haar toen amper, zat in Australië dus zei er niets van. 

sinds ik terug ben ben ik een paar keer met haar naar het bos geweest met kahlúa en haar hond, beest loopt ontzettend slecht, wordt maar dikker en dikker, is ongehoorzaam, en er wordt nauwelijks iets mee gedaan. 1 blokje om per dag krijgt hij als hij geluk heeft. ze hebben tenslotte een tuin, en 'hij is toch lui' 

Laatst vroeg ze of ik mee ging naar het bos, ik voelde er weinig voor want ik erger me er dood aan. haar antwoord: nou lekker dan, dan kan ik dus niet met hem gaan wandelen.. ik zei nog dat het bos een half uurtje lopen was, als ze dat doen kan ze toch een mooie wandeling van ander half uur hebben, maar nee. 

2 weken geleden haalde ik haar wel op. hond méga dik, ziet er ontzettend ongezond uit. Ja zegt ze, vindt je ook niet dat hij dikker is geworden? ja zeker zei ik, zielig hoor, hoeveel weegt ie.. haar antwoord: 45 kilo, we zitten er aan te denken te stoppen met onbeperkt voeren, maar aan de andere kant, labradors HOREN dik te zijn. echt ik kookte van woede. 

we hebben 20 minuten gewandeld en toen plofte haar hond op de grond, kon niet meer lopen, we zagen beide dat hij pijn had, en iedereen ziet meteen dat hij heel ernstige HD heeft. en dat voor een pup van 10 maanden. 

en nu.. nu gaan ze verhuizen, kopen ze een nieuwe hond, én willen ze een nestje fokken met de lab, ik heb haar al verteld dat ze daar ontzettend mee in de problemen kan komen ivm met zijn afwijkingen, ogen zijn heel slecht, is ze al 10 keer voor naar de da geweest, alle andere nestgenoten hebben dit ook, ouders ook.. + dan zn heupen.. zo sneu allemaal. Ik ben blij als ze weg zijn. 

(ik heb overigens over alles al iets tegen haar gezegd, heb er zelfs ruzie over gemaakt met dr, maar ze luistert nergens naar) ik heb zo te doen met dat beest.

Wat zielig. Hopelijk bedenkt ze zich toch nog ivm met het fokken!

Da's echt een frustratie Pascale. Maar 3x posten hoeft nou ook weer niet  hahaha.

Ergens hoop je van ganse harte dat die mensen eens gaan inzien wat ze verkeerd doen en hebben gedaan. Ergens mag je ook hopen dat alle pup-kopers (als ze echt voor een nest gaan), terug gaan komen met alle rekeningen van de dierenarts.

Natuurlijk is het voor de pups zielig als ze zoveel afwijkingen pijn en ellende hebben. Wil het ook echt niet voor de pups, laat dat duidelijk wezen.

 Kijk. Dat bedoel ik als ik boos word op mensen die lopen te mekkeren dat het zo zielig is; een hond op een appartement/zonder tuin.

Het gaat om wat mensen met hun hond doen, niet hoe groot, mooi en duur de woning en tuin zijn. Ik ken teveel mensen met kasten van huizen en joekels van tuinen waar de honden (ja, vaak meervoud) het hek van de tuin nog nooit uit zijn geweest anders dan voor de DA.

 Beseft ze wel hoeveel werk zo'n nestje is? Toch aardig wat meer dan een dagelijkse wandeling van een dik uur die ze al teveel vindt.

 Aan de overkant woont een grote hond naar zijn blaf te oordelen. Die mensen wonen er een jaar ofzo.

Ik heb dat dier nog nooit gezien ze wonen vlak bij mij.Hoge schutting ook.

Wat is dat toch.

 Precies. Als ik (hopelijk binnenkort) het huis uit ga, woon ik ook in een klein 2 kamer appartement. Maar mijn hond (bordercollie) zal zeker niks tekort komen.

 Ben ik het helemaal mee eens! Het maakt niet uit waar iemand woont, misschien ga ik ook wel in eem appartement wonen als ik uit huis ga, mét hond. Niets mis mee, al vindt ik een tuin hartstikke fijn, het wordt niet gebruikt als uitlaatveldje.

Heilige seksende koe!!! Ik ben echt boos, het stoom komt uit mijn oren en ik zit gewoon te trillen van woede!

Momo is twee dagen met mijnvriend mee, ze was toe aan wat rust dus ik moest vandaag alleen met Elsa het bos in. Beetje spannend of ik haar dan wel mee zou krijgen als ze met andere honden aan het spelen is. Ging echt goed tot op de laatste tien meters.

Ik zie een jonge knul met een jonge Golden het hek binnen komen. Ik leid Elsa af met wat lekkers zodat ze keurig aan de voet met mij richting het hek loopt. Maar die knul maakt zijn hond los zie ik. Onmiddellijk spurt die op Elsa af. Bedenk; Elsa hooguit 8,5 kg, scharminkeltje tegen stevige jonge Golden van, naar schatting een dikke 30 kg. Elsa toont zich gelijk klein, pup en onderdanig; Plat tegen de grond, staartje kwispelend, de bek van die Golden likkend. Maar de Golden wil spelen en jaagt Elsa direct op. Elsa met het staartje tussen de poten rondjes rennend. De Golden knalt tot driemaal toe zo hard tegen haar aan dat ze in salto's over de grond vliegt.  Het ging zo snel dat ik nog niet in had kunnen grijpen.

Ik greep Elsa bij haar halsband en blokte de Golden met mijn been. "Laten we dit maar stoppen; het gaat wat te lomp voor een pup van 4 maanden" zeg ik tegen die knul. "Nee, ze is 8 maanden" reageert hij. "Nee, MIJN pup is pas 4 maanden" bits ik terwijl ik sta te jongleren om beide honden uit elkaar te houden. Hij pakt zijn hond bij de halsband en mekkert: "Ze waren gewoon aan het spelen, ze vonden het leuk."

"Nou, nee. Mijn hond had toch echt haar staartje strak tussen haar benen" zei ik.

"Dan moet jij haar beter opvoeden. Het is een losloopgebied" zegt de snotneus.

WTF?!? IK moet mijn pup beter opvoeden omdat zij het leuk MOET vinden om voor kegel te spelen voor zijn 4 maal zo zware stuiterbal??!!??

Ben benieuwd wat hij zegt als ik hem de volgende keer tegenkom met Momo en Momo die stuiterbal laat weten niet van dat gedrag gediend te zijn. Zou ik dan ook mogen zeggen dat hij zijn hond maar beter op moet voeden zodat die het leuk vindt om afgesnauwd te worden door een echte bitch? Het is tenslotte een losloopgebied toch?

Net dus naar het bos geweest, het was regenachtig dus lekker rustig. Op een gegeven moment kwamen we bij een open gebied met heide, en er liepen wat kinderen, stuk of 6, met twee volwassenen. Ik wil daar langs lopen, en Java volgt. Tot dus een jongetje met een stok strepen staat te trekken in het zand, en ineens op Java af rent. 

Ik riep dus of die dat niet kon doen want hij maakte mijn hond bang, maar een volwassene riep dat hij dat niet kon horen, dus een meisje gebaarde hem te stoppen. Inmiddels dus al veel te laat, en Java was dus keihard weg gerend, een ander pad op. Het regende ook nog heerlijk hard gelukkig..

Uiteindelijk heb ik Java dan gevonden, maar die durfde dus al niet eens meer mijn kant op te komen. Uiteindelijk ging ze me dan ook nog uitdagen door telkens weg te rennen als ik haar bijna had. Na een goede 10 minuten haar eindelijk kunnen pakken.. uiteindelijk dus zeikesnat.

Dat jongetje had geluk dat Java bang was, een andere hond die zich bedreigd had gevoeld had misschien niet gevlucht. 

Mijn frustratie was ook uiteindelijk meer Java..  dat ze me eerst even ongerust maakt, en vervolgens gaat etteren.

 Ik weet niet hoe jong die knul was, maar ik vind het echt bizar hoe vaak je hoort dat mensen het maar goed vinden omdat hun hond wil spelen. Ik vind het al knap dat je rustig kon blijven.

Vanmorgen in het bos, ik zie in de verte een man en vrouw met labrador aankomen, Kahlúa was in de bossen, maar ik roep haar bij me en ze komt meteen, met een koekje in mn hand laat ik haar volgen. Mensen zien dat ik tegen haar praat en het commando volg blijf geven. Toch doen ze geen enkele moeite hun hond bij zich te houden en die spurt op Kahlúa af, in een rechte lijn, Kahlúa luisterde niet meer naar mij en rent blaffend op die hond af, beetje dreigend, eis gespect. Hond knalt tegen haar op en Kahlúa snauwt flink van zich af. En die man: laat je hond niet los als ze agressief is. 

Echt ik kan zulke mensen wel wat doen, ik zei niets terug want ze liepen snel door, maar ik wordt daar zo boos en verdrietig van. Als die hond op een normale manier naar ons toe kwam was er niets aan de hand. 

Kahlúa heeft ook wel eens van die buien dat ze op andere honden afrent. Maar dat neem IK de schuld op me, ik schuif het niet op een ander. 

 Ik vind het echt onverantwoordelijk dat mensen hun kinderen zomaar met hun hond laten wandelen.

Ja ik ga ook met Kimmi naar buiten, alleen. Maar alleen het blokje om, waar geen honden loslopen.

 Dat is volgens mij ook de meeste frustratie hier, niet zozeer dat er iets gebeurt maar dat mensen hun verantwoordelijkheid dan niet nemen. 

Ik baalde net ook flink door Link. Hij liep los een veldje op best ver weg wat te snuffelen. Zien we even verderop een moeder met twee wat oudere kinderen schuilen onder een boom (Link was nog steeds best ver van mij en hun). Spurt hij er ineens op af! Normaal is hij eigenlijk afwachtend naar andere mensen toe... pfft dus wist niet wat mij overkwam dus ik snel er heen en excuses maken. Nouja allemaal geen probleem gelukkig 

 Inderdaad, hadden die mensen hun excusus aangeboden had het me niets uitgemaakt. Maar het is wel door hun hond dat Kahlúa zich moest verdedigen en de bitch moest uithangen, wat ik jammer vindt want het had niet gehoeven. Die mensen zagen volgensmij ook écht niet in dat hun hond iets verkeerds deed. En waarschijnlijk willen alle honden met hem spelen, maar Kahlúa niet haha. 

 Vindt ik niet, toen ik 3 was kwam onze eerste asiel hond, een grote hond, toen 5 maanden. Op mijn 5e liep ik al alleen met haar een blokje om, op mijn 8e fietste ik al met haar. Het was een ontzettende braverd, mijn moeder vertrouwde haar 100 % met ons, en wij ook. Het ligt naar mijn mening dus aan de hond.

Ik zou een kind niet met Kahlúa laten wandelen, maar ik zou elk kind met onze vorige hond laten lopen. 

 Ik vind t bijzonder dat jij dat onverantwoordelijk vindt. Voorlopig ben je zelf nog een kind. 

Wij hebben vanmorgen alleen maar zitten gieren en brullen. 

Stonden we weer met ons groepje in de ren. Komt Wilma aan met Bucket een bruine labrador. Ze zat te mopperen 'potjandorie! Buckie is weer een bal kwijt....en hij moet hier in de ren leggen'. Ik zeg alweer een? Heb je die rode al gevonden? Nee dus.....

Wat is de kleur van deze dan? Blauw. Maar die rode was erger want die is vrij duur....en Wilma heeft het al niet erg breed. 

Gelukkig stond José bij ons met haar zwarte labrador Spike. Spike vind alle ballen in de buurt. Ongeacht hoelang ze al kwijt zijn, mits iemand hem niet mee heeft genomen. 

Dus wij allemaal zoeken in die ren en Spike. De andere honden renden als een kip zonder kop door die ren. Aisha een golden die werd al moe van de aanblik en ging zich zitten. 

Na 10 min zoeken nog niks. Ja dag Wilma....de volgende keer plak je die bal maar met sec. Lijm vast. 

In 1x na 20 min komt Spika blij aan gewaggeld met ja wel! De blauwe bal. We kwamen niet meer bij! Nou..en nu die rode bal nog.....ja doei! 

Maar toen moest Baete de eigenaresse van Aisha in 1x heel nodig naar het toilet. En Wilma is de enigste die op nog geen 50 meter afstand van de ren woont. Dus Wilma instructies gegeven waar Baete de sleutel kon vinden. 

Op eens zegt ze toen Baete weg was 'oeps....nu hoop ik wel dat ze meteen de goede heeft!....want ee zitten minstens 20 sleutels aan die sleutelbos'. Wij lagen in een deuk....ik zeg en anders heb je nu een grote plas water bij je deur hahaha. 

Baete kwam terug en ze had gelukkig meteen de goede. Ze zei gelukkig maar anders had ik het toilet never nooit gehaald. 

Wij zijn ook een stelletje mutsen bij elkaar zeg ik. 

 Ik schat een jaar of 22. Voor iemand van mijn leeftijd een jonge knul 

 Ja daar heb je wel een punt!

Maar uiteindelijk.. wat als een andere hond jou hond had aangevallen?

En het ligt ook aan het kind vind ik.

Als ik Kimmi niet zou kunnen houden of inhalen (als ze achter een kat of een hond wil) zou ik ook niet met haar mogen wandelen..

 Dat is niet gebeurd, onze hond was zo lief, heeft in die 15 jaar nooit een probleem of aanvaring met andere honden gehad. Wij leerde dat áls ze te hard trok, we de riem los moesten laten, maar het gebeurde nooit. Katten, honden, konijnen, het deed haar niets. Alleen wij, en haar tennisbal telde.