nou ik denk dat de insteek anders is...
ik begin er vaak niet aan, maar wanneer ik het ras verdedig, is dat niet omdat iedereen moet weten hoe lief ze wel niet kunnen zijn...nee
maar wel, omdat zoals ik hiervoor ook postte, de gevolgen voor deze honden bij incidenten heel anders kunnen zijn, en ook voor eigenaren die toevallig dit ras hebben...
dus dan kan ik in sommige gevallen een zekere verdedigingsdrang wel begrijpen
als er nog 10 keer een chi een kind bijt, niets aan de hand, morgen vergeten...
gebeurt dit nog 10 keer met een stafford-(achtige) zitten we meer met de RAD
om meer even een voorbeeldje te noemen
waarbij ik nog steeds vind, als dit een stafford is, mogen ze dat ook zeggen in een artikel. net als wanneer het een lab, herder, rottweiler, chihuahua of welk ras dan ook is..geen probleem, dat zou gewoon moeten kunnen
de heksenjacht die daarna plaatsvind, als het nieuws naar buiten komt, vind ik eng...
Ik wou het eerst niet plaatsen maar na zoveel reacties op dit onderwerp zal ik
toch mijn gebeurtenis neer zetten.
31 jaar geleden hadden wij een doberman,had nog geen kinderen.
Toen na 2 jaar werd onze dochter geboren,hond overal bij betrokken,de nageboorte gegeven,erbij als kind werd verschoont,in bad ging,mee wandelen,laten kijken als het de fles kreeg,enz
Ze groeide met hem op en waar zij was was ook de doberman,we lieten haar NOOIT alleen met hem.
Op een dag waren we met zijn drieën in de woonkamer,ik gaf de planten water,hond lag in zijn mand en mijn dochter was met speelgoed aan het spelen en liep er mee in de rondte.Ze liep er alleen maar mee te spelen en geen rare omstandigheden,dus geen rare beweging naar hond toe.
Ze was toen 2 jaar oud.
Ze liep toen langs de hondenmand op een goede 2 meter afstand,hond vloog eruit en beet haar ook in het gezicht,zag het gebeuren,hond liet wel na 1 hap los maar had toch flink schade aangericht,heb haar direct meegenomen en naar een arts gereden,ze werd gehecht bij oor en onder de kaak.Hij heeft nooit slecht gedrag naar haar laten zien en andersom ook niet want daar hamerde we altijd op,en we hielden als ze samen in 1 ruimte waren altijd beide in de gaten.
Heb haar daarna bij mijn moeder gebracht,ben om de hond gegaan na de da gebeld te hebbe en heb hem in laten slapen,zelfs met goedkeuring van de da want hij zei als ze dit eenmaal hebben gedaan thuis dat je op de tweede keer kan wachten,heb er geen minuut over nagedacht verder en de hond inlaten slapen.
We zijn nu 28 jaar verder,mijn dochter heeft nog steeds littekens in het gezicht en is het nooit vergeten,is heel voorzichtig naar honden ondanks dat ze er zelf later ook graag 1 wilt hebben maar het gebeuren nog in haar achterhoofd houd.
Dus bij mij gaan toch echt mijn kinderen voor,ook al was de hond mijn grote lieveling,
maar in zo,n situatie was dat in 1 klap verdwenen.
Pff ja dan slik je toch altijd wel even.. Wat een verhaal zeg!
Ik ken nog zo'n verhaal (nou ja eigenlijk 2 zelfs, van kennissen ) van beide dobermanns die ineens zoiets uithaalden. Niet bij kinderen gelukkig.. Maar ze vielen ook ineens aan. Beide gevallen zijn de honden ingeslapen..
Ik heb zelf nooit een dobermann gehad maar één van onze kennissen vertelde me dat bij Dobermanns zoiets vaker voorkomt en iets te maken heeft met de hersenen die niet genoeg ruimte hebben waardoor ze soms letterlijk gek worden. Eén hond woonde bij kennissen in België en niemand kon ineens nog bij hem komen. De dierenarts heeft hem door de tralies van het hek moeten verdoven.. Verschrikkelijk.
Een vriendin van me is zomaar ineens gebeten door de gezins Dalmatiër. En nee, niet zo'n doorgefokt exemplaar van na die films. Die hond is ook van de ene op de andere dag weggebracht naar een boerderij. Mijn vriendin heeft nog steeds littekens in haar gezicht. Ze is nu 36.
Wat dapper en eerlijk jouw verhaal hier te plaatsen. Bij onze Spyke hebben we ook overleg met de D.A gepleegd, het is namelijk niet niets je fysiek gezonde hond naar de Hemel te sturen.
Dus het hele verhaal voorgelegd... de dierenarts smeekte ons bijna om 'niet' voor trainingen, marktplaats of een asiel te kiezen.
Aanvallen plegen naar de mens binnen de eigen roedel is serieus gevaarlijk. Zou het in een ander gezin misschien nooit zijn voorgevallen of zouden we het zelf nog om kunnen buigen??? best mogelijk... maar de risico's.. veelste groot!!!!!
Ik heb op school gezeten met een meisje die als baby in het gezicht was gebeten. Dat was bijna 20 jaar geleden, de littekens waren niet gering. Herhaling van zo iets moet nu eenmaal volkomen uitgesloten worden!
Ja Jeroen, dan gaat het waarschijnlijk om de ernst van de beet, heksenjacht is nooit goed!
"Alle Marokkanen" etc. Of gezette oudere vrouwen met een klein rugzakje en een pittig kort rood kapsel...
Afschuwelijk Henny, zo zie je idd maar, niet en niemand is te voorspellen, hoe graag we dat ook zouden willen. En natuurlijk gaan kinderen voor. Ik hoop dat je dochter het ooit nog eens aandurft!
Ik persoonlijk leef mijn leven niet met behulp van statistieken, je zal net die uitzondering zijn of tegenkomen...
Overigens snap ik niet dat iemand hier twijfeld of de juiste beslissing genomen is om de hond te laten slapen, want in mijn ogen is dat de enige juiste beslissing, ondanks dat het kind wellicht aan zichzelf te danken zou kunnen hebben.
Juist Mick!
Ik denk het helaas ook.. Ik vind het zeer sneu voor de hond.. niet dat hij is ingeslapen, maar wel dat iets (ofwel medisch ofwel psychisch) hem zo heeft doen reageren.. En natuurlijk ook vreselijk voor het kind..
Ik snap de "ophef" omtrent het ras wel... hoe vaak gebeurt het niet dat er in de krant staat dat een pitbull een hond heeft aangevallen, terwijl dit in een groot percentage van de gevallen niet eens om een pitbull gaat..
Verder is dit niet goed te praten en zoiets zou nooit mogen gebeuren, met geen enkel ras..
Wat verschrikkelijk voor je, zoiets wil niemand ooit meemaken. Ik vind dit soort verhalen ook altijd zo zielig voor de hond. Ze kunnen er niets aan doen... en dan zo'n tumor vinden in haar hoofdje.. gatver... Heb je verder ooit iets gemerkt aan je hond voor het voorval eigenlijk?
Het beïnvloed je voor de rest van je leven maak je maar niet druk om je felle reacties hoor. Niet alles is altijd zo zwart en wit als het soms lijkt.
Zoiets naars vergeet je nooit meer, sterkte ermee.
Poe hee. Wat goed dat je autopsie hebt laten doen. Nu weet je dat je, ondanks dat het een moeilijke keuze was (al dan niet achteraf), je het juiste hebt gedaan. Tegen een tumor kan niemand iets doen. Helaas.
Jeetje Moos, hahhaa hoevaak hebben jij en toevallig mijn persoontje dit al gezegd en heel veel meer mensen
EEN KIND.
GEBETEN DOOR EEN HOND
KIND IN ZIEKENHUIS
Waarom een kind de schuld geven.
en het opnemen voor die hond?
D & D, fijn dat je wat achtergrondinformatie geeft, afschuwelijk dat wil je niet meemaken! Gelukkig is je zoontje het bespaard gebleven! Maar zo zijn jouw, misschien felle reacties, beter te plaatsen! Fijn!
Dit topic is een hele discussie geworden joh.. hoe kan dat nou?
Het gaat hier om een kleuter die aangevallen is, en iedereen begint de hond en het ras in kwestie aan te vallen of te verdedigen. Er is maar 1 iemand in fout en dat is de persoon die verantwoordelijk was voor de hond en het kind, namelijk de vader. Zelfs al heeft dat kind die hond geslagen, of zelfs al heeft de hond een foute knik in zijn hoofd gemaakt en begon hij het kind zomaar aan te vallen. De schuld ligt gewoon bij de man.
Het is diep triest dat zoiets gebeurt is, want of het nu een chihuahua is of een Duitse Dog, je laat gewoon nooit honden alleen met kinderen en al zeker niet als het de hond van een andere persoon is. Hoe goed je band dan ook met die hond mag zijn.
En het is heel jammer dat de kranten en het nieuws enkel de Staffies en Pitbulls in beeld brengen als er slachtoffers van bijtincidenten zijn. Want ik kan niet geloven dat dat het enige ras is dat al bijtincidenten veroorzaakt heeft.
Als het een oppashond was, vind ik de vader ook niet echt verantwoordelijk voor de ontstane situatie.
D&D,
Ik begrijp dit heel goed en een da laat heus niet zomaar een hond inslapen.
En heel spijtig dat dit met het nestje is gebeurd,maar hetzelfde geld is het net andersom,
dus eerst je zoon.
Zo zie je maar dat het niet altijd te voorspellen is,ook al toonde de hond nooit eerder zulk gedrag.
En achteraf toch iets mankeerde wat voor jou niet zichtbaar was.
Ik heb dat nooit laten doen want toen hoorde je daar nooit wat over en was er ook nog geen internet.
Iig toch ook fijn voor je dat je nu je verhaal kwijt bent want zoiets zet je niet zo snel neer maar nu met dit onderwerp is het juiste moment daar,knap van je!
En misschien dat de andere forumleden nu jou reactie naar bepaalde onderwerpen begrijpen,
ik wel iig.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?