Laatste dag met mijn ventje

Oh, dat is dus helemaal niet raar?

Luna had 2 kleden waar hij graag op lag, die berg ik dan wel op (die waren écht van hem) en...zijn mand...die heeft hier 6 jaar lang gestaan, als hij er 2x in gelegen heeft is het veel , andere plekjes vond hij veel lekkerder liggen...

Een paar speeltjes waar hij echt gek van was ga ik een mooi plekje geven bij zijn urn, maar...tot die tijd laat ik alles nog even liggen, het voelt fijn het nog om mij heen te hebben....

@Patrick, jullie dan ook heel veel sterkte toegewenst !
Ik ben heel blij geweest met het weekend nog afscheid kunnen nemen, al was het achteraf gezien ook heel moeilijk, maar...toch is het me dierbaar (dubbel hé)

Daphne
ik schreef jou een antwoordtje op het forum
ik kan niet meer,sorry hiervoor!

Hoi Daphne,hoe gaat het er mee meisje?
Na een paar dagen uitzoeken hoe het moet,ben ik er toch in geslaagd om voor jou een filmpje te maken ter ere van Luna.
ik hoop dat je er kracht uithaald.
Hier is de link:
http://www.youtube.com/watch?v=_3TWvn8kn9Y

Speciaal voor jou.
Ode aan Luna...

Wat mooi zeg een schilderij van Luna.
Gaat het een beetje met je.Sterkte.

Wat een mooi schilderij van Luna ik heb op de site van Bert gekeken en het ziet er prachtig uit .
Hoe is het met je en gaat het een beetje ? groetjes Hanne

@Marc, in één woord: geweldig. Dit soort dingen zijn nu zó mijn houdvast, ben ook hier zo ontzettend blij mee. Het filmpje heb ik opgeslagen...betekent echt heel veel voor me, dank je wel.

Verder heb ik sinds afgelopen weekend een enorme terugslag; het verdriet lijkt ondragelijk, kan voor mijn gevoel het hele servies wel kapot gooien, het uitschreeuwen en...voel me verward ...
Iedereen zegt dat dit erbij hoort, ik weet dat je hier ook doorheen komt, maar...voor mijn gevoel is dit nu niet zo.
De pijn/ het gemis is zó onbeschrijfelijk hevig, letterlijk pijn mijn hart om het gemis van mijn lieve ontdeugende ventje !!!!!!

Heb trouwens ook een gedicht geschreven...

Lief ventje,

Dit is het derde weekend zonder jou.
Ik vraag me elke dag af ‘wat moet ik nou’ ?!

Mijn leven staat op z’n kop, mijn leven staat stil.
Weer jou gezond bij mij hebben, dat is wat ik wil.

Maar ventje ik moest je laten gaan, je was ziek, had pijn en was moe.
Ik zal en moet verder gaan, al weet ik momenteel nog steeds niet hoe.

Ventje, bedankt voor de 6 jaren vol trouwe vriendschap, ik moet nu verder zonder jou.
Jij zit in mijn hart, voor altijd, gewoon…omdat ik ontzettend veel van je hou.

Ach... wat een vreselijk verdriet.

Heel veel sterkte!!!

Wat heb je dat mooi geschreven.
Heel veel sterkte.

heel veel sterkte morgen bij dit zeer moeilijke besluit. Wij zullen een kaarsje voor hem branden dat hij velig op zijn volgende bestemming mag aankomen.
Geniet ten volle van hem op deze laatste avond samen...

@Wolfke, dank je wel, maar mijn ventje is op 25-10-10 al naar de hondenhemel gegaan...

wat een prachtig gedicht Daphne,het is goed als je op schrijft wat je denk, dat help je bij je verdriet

Hallo Daphne
Wat een prachtig gedicht heb je geschreven.
Hoop dat het een beetje met je gaat.
Geloof dat je vandaag in het asiel gaat kijken, nou wie weet
wat voor een lieve kanjer er daar op jou zit te wachten.
Haalt niet de verschrikkelijke pijn weg maar verzacht misschien wel wat.Groetjes

ach meisje het is zo moeilijk he,velen van ons weten het,je vergeet ze nooit,ze blijven voor altijd bij je,mijn overleden hondje sinds maart zit nog alle dagen in mijn gedachten,het is soms nog moeilijk om naar zijn fotos te kijken.Maar het word met de tijd draaglijker hoor.Iets of iemand dat je zo lief hebt gehad,blijft voor altijd in je hart wonen.Koester het zachtjes.Sterkte meid

Och meis...zoals ik het kan lezen heb je zeeeer veel van je kanjer gehouden.
Natuurlijk dat je daarvan veel verdriet heb.
Je hebt het beste gedaan voor je lieverd door hem te laten gaan.
En dan wij (mensen) de beslissing moeten nemen om zo'n lieve schat te laten gaan...maakt het allemaal bijna ondragelijk.
Je wilt zooo graag je lieve schat bij je hebben..maar hij is er niet meer.

Ik heb mijn eigen lieve schat ook 2 weken geleden moeten inslapen..en heb het er nu nog moeilijk mee.
Het liefst heb ik hem ook weer als pupy terug...maar dat kan niet.

Je hebt het beste gedaan voor hem..en in zijn hart zal je lieve schat altijd dankbaar zijn voor de lieve en gelukzalige tijd die jullie samen hebben gedeeld.

Hoi Daphne, ik heb gelezen dat je vandaag naar het asiel gaat om eens te kijken? Een goede raad,als je van plan bent om een hondje te halen,doe dat dan ook.Je veraadt er Luna niet mee,maar het zal je wel helpen om het verlies te verwerken.Je zal misschien gaan vergelijken,maar dat is normaal.Luna maakt tenslotte al 6 jaar een groot deel uit van je hart. Ik weet dat je een grote hondenvriendin bent en dat je altijd wel een hond zal hebben. Veel succes in het asiel en laat wat weten als je er eentje op het oog hebt.
Groetjes

Even snel want ik ga zo weg...

Het blijft alleen bij kijken hoor, kijken wat het met me doet/ wat voor honden er zitten e.d.

Want heb interesse getoond in een hond welke geplaatst moet worden via S.O.S. dieren (dankzij Marie-Rose !!!), 1 nadeel (kan een nadeel zijn) ; héél veel mensen hebben interesse getoond in hem, ook niet zo gek hoor, het is een lieverd....

wat een ontzettend mooi gedicht !!

als je nog steun nodig hebt, dan zal ik er atlijd voor je staan, dat moet je weten !!

@Sherilyn: speciaal voor jou een dikke X, lieverd !!!

Ben gaan kijken.
Ik mocht de posters bekijken van welke honden geplaatst konden worden, heb het allemaal gelezen en je wordt er zo triest van
Vreselijk verdrietig hoe honden geworden zijn door de mens, wat de mens ze heeft aangedaan

Er zaten nog héél veel honden in het asiel, deze waren nog niet klaar voor plaatsing, nog te grote problemen.

Heb dus alleen posters gelezen en mocht niet kijken bij de honden omdat ik ook niet heb aangegeven dat ik specifiek interesse had in één hond...
Pfff..wat sneu allemaal

Daphne, ik vind het ook zo goed van je dat je een andere hond wil nemen wanner je er aan toe bent. Ondanks je verdriet dat er natuurlijk is, verdriet doet nu eenmaal verschrikkelijk zeer. (mijn hart huilt ook weer de hele dag door) Toen de opvang mechelaar een paar jaar terug op mijn pad kwam was ik er niet aan toe, maar s'nachts droomde ik dat hij samen met mijn bruine hond Jopiethan aan het spelen en ravotten was toen is hij gebleven. www.dierenasiels.com is een ook een website met honden die een thuis zoeken. Een superbaasje als jij bent. Neem gewoon de tijd die je nodig hebt.
liefs het baasje van mijn ladytje.

ja hoor, als er een hond voor jou bestemd is, op de tijd dat jij er klaar voor bent, dan op een 1 of andere manier vindt je elkaar.

wat ik wel weet is dat een nieuwe hondenvriend heel veel liefde terug kan brengen in je leven, niet dat je de andere vrienden vergeet, die leven voort in je hart, maar weer een hond letterlijk om je heen........ kan heel helend zijn.

maar....... je voelt zelf wanneer het tijd is en dan zal er ook met 1 een click zijn, dat zal je zien.

dapper al hoor, om gewoon eens te gaan kijken, wat er is, en wat het met je doet, dan kijk je al wat vooruit en daar is best moed voor nodig.

Weet je,ik geloof niet in toeval en er zal wel ergens een hondje zijn dat op je goede zorgen wacht.
Misschien moet je eens zoeken naar een herplaatser?
Ik heb zo Bandu gevonden.ik ging naar een kennel voor een pup,maar ik vond de klik niet.Ik heb me toen opgegeven voor een herplaatser en 2 weken later kreeg ik telefoon dat er 3 honden waren die een nieuwe thuis zochten.ik ben direct gaan kijken en bij bandu had ik direct een klik en nu woont ze bij ons.Ik had geen betere keus kunnen nemen,want het is een pracht van een hond.Mijn vrouw heeft schrik van honden,maar ondertussen slaapt Bandu toch soms in ons bed.Prachtig gewoon.
Laat alles op je afkomen en forceer niets.er zal wel weer een pracht van een hond zijn waar je een klik mee krijgt en die je hartje zal doen smelten.Eens een hondenvriend,altijd een hondenvriend zeg ik altijd.
ik vind het in ieder geval heel moedig van jou dat je naar het asiel geweest bent.
groetjes

Mooi verhaal Marc, dank je wel.

Dat is zéker zo; eens een hondenvriend, altijd een hondenvriend.

Alleen..de twijfel slaat ineens in álle hevigheid toe; ik ben nog zó met Luna bezig, mijn hart & hoofd zitten vol van hem en heb zo sterk het gevoel dat ik écht noooit meer zóveel van een hond kan houden als van hem (hij was zó speciaal voor mij).
Mensen welke hetzelfde hebben meegemaakt zeggen dat je écht weer van een andere hond gaat houden, ook héél veel, tuurlijk geloof ik deze mensen, maar op dit moment....kán ik het niet geloven.

Weet het gewoon even niet meer, wat ik wel weet is dat ik opsta en naar bed ga met Luna...hij zit nog zó in mijn hoofd, mis hem zo vreselijk erg !!!

Beste Daphne,
3 maanden na het overlijden van onze lieve Westie is Maya in ons leven gekomen (uit het asiel ook alleen maar gaan kijken maar ineens was die klik er en ze liet me niet meer los). Naast de blijdschap van een nieuw hondje blijft je verdriet bestaan maar ik vind wel dat het verzacht. Jij bent nog maar 3 weken aan het rouwen. Toen was ik er echt nog niet aan toe maar dat is voor iedereen anders. Ik kan alleen maar zeggen dat we blij zijn dat er terug een leuk hondje in ons huis rond stoeit. Maar de foto's van ons Bieke hebben een centrale plaats in ons huis en ons hart.
Het een kan perfect naast het ander staan. Alleen als je denkt dat je het nieuwe hondje constant gaat vergelijken met Luna en dat dit in zijn/haar nadeel gaat uitvallen is het misschien nog iets te vroeg. Ieder hondje/mens is uniek en dus anders hé.
sterkte en liefs Anne

@Anne, dank je wel voor je woorden.
Vooral je laatste zin raakt me, want dit is natuurlijk o zo waar....

Het is ook pas 3 weken, maar het gekke is; voor mijn gevoel heb ik Luna al een half jaar niet gezien/ mee gespeeld/ geknuffelt etc...

Maar..mijn verdriet is nog té vers en hevig, dat voel ik....

De dag komt dat je zelf voelt van nu is het moment er, ik wens je nog steeds heel veel sterkte toe xxx

Daphne,
als je gevoel nog te hevig is moet je nog even wachten vind ik persoonlijk. Elke huilbui brengt je iets dichter bij verwerking. Iedere traan heeft zijn nut en is nodig. Zelf heb ik de eerste 2 maanden heel geregeld gehuild, het wordt vanzelf wel minder en dan ga je je vanzelf ook klaar voelen voor een nieuw leven in huis. In het begin voel je je soms echt panisch als je denkt 'nooit meer'... maar ik zei telkens tegen mezelf 'ze heeft het hier fantastisch gehad', als een mantra herhaalde ik dit en het hielp me vooruit. Iedereen zal zo zijn eigen methode moeten zoeken om er mee om te gaan.