Laatste dag met mijn ventje

Het afscheid was héél mooi en zal ik mijn leven met me meedragen, eigenlijk omdat ik het teken kreeg 'het is goed zo', waar ik nog steeds heel emotioneel van word is dat hij mij nog één keer aankeek en toen zijn koppie op mijn handen legde, daarna overleed hij....

Meis het is zwaar, vreselijk zwaar, het verdriet/ de leegte, je kan het wel uitschreeuwen hé, maar...zoek hier je steun, dat doe ik ook, mensen begrijpen je hier écht !!!!

Hey,heb daarstraks een pb gestuurd.

Hey Annemiek, ik jou ook

Ik krijg er tranen in men ogen van.
Het verdriet moet ondragelijk zijn
Ik krijg kippenvel

He meisje, hoe gaat het nou met je? Ik moet zoveel aan je denken...
Ik blijf ook tranen in mijn ogen houden als ik lees hoe het afscheid met jouw lieve Luna is geweest, wat hebben jullie veel voor elkaar betekend..
Daarom weet ik zeker dat hij bij je is, dat kan niet anders...
Heel veel sterkte..

liefs,
Mariska X

Dank je wel lieve Mariska.

Het afscheid is dubbel; als ik er aan denk voelt het zó mooi, maar...ook nog té hevig om telkens aan terug te denken, die laatste blik, zijn koppie welke hij rustig in mijn handen legden, oh oh oh wat een mooi gebaar van mijn ventje, dit zal ik mijn leven niet vergeten.
Het verdriet is nog niet minder, ik mis hem zó erg (niet te omschrijven), maar...mijn hart staat een klein beetje open voor een andere hond; uit het asiel of buitenland, welke een warm thuis verdient...als het zo moet zijn moet dit op mijn pad komen, zo niet ga ik op zoek als ik het gevoel heb er 'klaar' voor te zijn (voel je dat aan ????).
Stel er zou NU iets op mijn pad komen...hij/zij is hier van harte welkom,al blijft het gevoel van verraad t.o.v. Luna
Liefs xxx Daphne

O, lieve Daphne, ik voel zo met je mee...
Bij ons heeft het ook ruim 9 maanden geduurd voordat Joep in ons leven kwam, daarvoor steeds die onzekerheid, doen we er wel goed aan...en zelfs toen ik hem op ging halen zat ik in de auto te huilen alsof ik mijn lieve Bob ermee te min deed ofzo...
Nu, nadat we Joep een paar weken in huis hebben, voel ik wel dat het de beste manier is voor afleiding en wat me van Marie-Rose heel goed is bijgebleven (zij heeft ervoor gezorgd dat die lieverd in ons leven is gekomen) is dat jouw lieve Luna uniek was, net als mijn lieve Bob en die grote lieve Joep is dat ook op zijn eigen manier...Daardoor blijft die lieve Bob en straks ook jouw lieve Luna voor altijd voortleven in je hart, in je leven, in je huis..in alles!
Als je eraan toe bent weet je het, ik denk dat het vanzelf op je pad gaat komen, hoe het ook loopt, het is goed...


Veel liefs,
Mariska

Lieve Daphne,

Ik ben het volledig eens met Mariska, je zal zelf weten wanneer je eraan toe bent. Maar zie het vooral niet als verraad aan Luna !!

Onze lieve maatjes die er niet meer zijn, blijven altijd in ons hart en waren zo uniek ! Toch hebben zij niet de slechte eigenschap die de mens wel heeft, namelijk egoïsme. Jouw lieverd was een schat en hij zou enkel willen dat zijn vrouwtje terug gelukkig werd. Dus geef het tijd en je zal zien dat, wanneer je er klaar voor bent, een nieuw maatje je zal steunen in de moeilijke momenten. Luna zou het een ander hondje en jou beslist gunnen. Ik mis Yoshike ook nog en ben hem lang niet vergeten, het feit dat ik ook van Tibo houd, doet daar geen afbreuk aan.

Nog veel en veel sterkte !
Liefs,
Marie-Rose

Ik huil hier helemaal want ik weet hoe jij je voelt,

Mijn hond werd ook ingeslapen hij ging dood in mijn vaders armen en nu vind ik het zo slecht van mezelf dat ik soms boos om hem was

Dat we spijt hebben omdat we allemaal wel eens boos zijn geweest is denk ik normaal. ik vind het heel fijn dat Daphne haar hart openzet voor een ander hondje ,ik wil ook een andere hond maar mijn man is er op tegen we hadden er zelfs ruzie over bij mijn zoon afgelopen zaterdag .maar ik geef niet op en voor onze gast heel veel sterkte 20 jaar is wel een hele mooie leeftijd maar ik leef met je mee.
maureen

Lieve Daphne,

Ik weet hoe het voelt. Je weet dat het afscheid mooi was en dat je het juiste gedaan hebt. Alleen kun je dat nog niet echt aanvaarden omdat je natuurlijk veel liever geen afscheid had moeten nemen.

Maar op een keer komt dat toch, bij de een vroeger, bij de ander later... en 't is altijd té vroeg.

Daarom is het veel waard als je beseft dat het afscheid mooi was.

Of voor iemand die niet op een mooie manier afscheid heeft kunnen nemen (te plots of een hondje dat zich tegen de dood verzette, zoals Banjer) het terug blij kunnen zijn om de mooie momenten van voordien. Dat einde is dan wel heftig geweest, maar heeft ook maar kort geduurd. En het verzetten tegen de dood betekent dan ook dat het leven mooi geweest is denk ik.

Nog veel liefs en sterkte gewenst.

Ik hoop dat het al een beetje beter gaat Daphne ??

Ik had voordat ziggy overleed de dood nog nooit !! maar dan echt nog nooit meegemaakt en dit kwam heel hard aan, maar houdt je sterk ik weet dat je het kunt !!

wave your hands, but don't say goodbye. We see eachother on the other side !

en je voelt echt vanzelf aan als je eraan toe bent. Na een maand gingen we een beetje op het internet kijken naar een fokker en daar stond de fokker, de fokker kwam uit hetzelfde dorpje waar mijn vader heel zijn jeugd heeft meegemaakt, aan de andere kant van het dorp. Dat kon gewoon geen toeval zijn !!

en het is geen verraad, want ik weet zeker dat Luna over je schouder meekijkt en je steunt met het vinden van de perfecte hond. Het is geen vervanging, maar een opvolger. Die alle dingen kan volbrengen van Luna en jou weer laten lachen !

Dat heb jij bijzonder mooi omschreven Sherilyn ! Zo is het maar net ! En ik wens het Daphne ook van harte toe !

Wat een mooie woorden weer !

Mijn gevoel zegt dat ik nog genoeg liefde in mij heb om een andere hond een mooi leven te geven.
Maar...waarom het voelt als verraad tov Luna is ook omdat ik ZIJN baasje was.
Als ik door mijn knieën ging om een andere hond te aaien, ging hij er gewoon TUSSENSTAAN. Had ik een klein kind op schoot, legde hij zijn kop op mijn benen met een blik van 'en ik dan'.

Hij vond het echt niet leuk als ik een andere hond aanhaalde, ik MOEST dan hem aanhalen. Daarom denk ik...oh oh oh...wat zou Luna hiervan vinden, een andere hond in huis en ik ben bang dat het antwoord is: niet leuk....daarom voelt het als verraad.

Ik zou het graag willen (Luna blijft mijn speciale ventje hoor), maar...daarom voelt het zo dubbel..

xxx

Hoi Daphne,

Het zal nooit een verraad aan Luna kunnen zijn, hij zal altijd in jou hart verder leven, het mooiste plekje heeft hij ingenomen.

Ik denk dat Luna het niet leuk zou vinden wanneer je zou blijven hangen in een herinnering en niet verder zou gaan met jou leven en wees nu eerlijk in jou leven hoort een hond !

Natuurlijk zal er nooit meer een dergelijke band zijn maar wel een andere die weer heel apart zal zijn.

De keren dat ik Byron aanspreek met Hunter is soms pijnlijk maar ik oet er soms ook om lachen en weet dan dat Hunter mee kijkt en het goed vind.

Morgen zal ik weer een update van het schilderij mailen of ik zet het op http://www.dendekker.eu
Groetjes bert,ingrid, byron en ceasar

Hoi Bert,

Bedankt voor je krabbel.

Ohhh wat fijn mbt weer een update (Ingrid, de vrouw van Bert is een schilderij aan het maken van Luna mensen !!!).

Uhm, je verwoord het wel goed; een hond HOORT bij mijn leven, daar ben ik van overtuigd, nu nog dat schuldgevoel naar mijn ventje zien kwijt te raken....

Vind het mooi hoe je over Hunter en Byron schrijft....

Groetjes aan Ingrid en knuffel voor Byron en Ceasar

Hier kan je de diverse fase's van het schilderij zien.

http://www.dendekker.eu/schilderijen/dieren/huisdieren/luna


Bert

Mooi Bert dit zo op één blad te zien.
Ohhh ben er zó blij mee (maar dat wist je al)

Mensen jullie MOETEN echt even kijken.
Vanaf deze foto schildert de vrouw van Bert het schilderij van Luna :

Wow, prachtig geschilderd zeg!!!

Dat is de moeite Daphne, een schilderij ! En zulk een mooie herinnering aan lieve Luna !

En nogmaals Daphne, als jij klaar bent voor een nieuwe hond, is dat geen verraad aan Luna ! Natuurlijk vond hij het niet leuk als je een andere hond aanhaaldde toen hij er nog was. Mijn Yoshike ook niet, die was vreselijk jaloers. Maar toch ben ik er van overtuigd dat onze maatjes het een andere hond beslist niet zouden misgunnen om ook wat van hun geluk te kennen. En Luna was jouw maatje, die wil jou vast weer gelukkig zien ! Luna is en blijft in je hart, hij heeft daar een heel speciaal plekje ! Maar je hebt zo'n groot hart Daphne, daar is vast nog plek voor een hondje dat op zoek is naar een goed baasje.

Ga je niet schuldig voelen, maar geef het de tijd. Ik zeg nu nog dikwijls tegen Tibo "Yoshi". Sommige dingen die hij doet, herinneren me zo aan hem, maar daar is niets mis mee. Onze overleden maatjes zijn nooit ver weg, alleen even uit zicht !

Liefs,
Marie-Rose

Ohhh ik ben zó blij met het schilderij van mijn ventje, mooi hé ??!!

Lieve mensen....ik heb net mijn moeder aan de telefoon gehad en...ik ga zaterdag met mijn ouders naar het asiel, alleen kijken hé .....

Het voelt dubbel, maar ook heel fijn (mag ik dit zo zeggen?)

Tuurlijk, ik hoop dat je een hondje een mooie thuis kan geven

Gister was het 2 weken geleden dat ik mijn ventje moest laten gaan en heel gek; het voelt alsof ik hem al een jaar niet heb gezien/ geknuffelt etc....

Afgelopen weekend even een enorme terugslag van verdriet (hoort dit erbij?!), heb me ook ziek gemeld op mijn werk, het gaat even niet...

Morgen ga ik weer aan het werk, dat móet en wil ik zelf anders blijf ik in het verdriet, maar..ik mis mijn ventje zo !!!

Lieve Luna...ik hoop dat je het héél mooi hebt daarboven en...niet teveel eten hé !!! Ik houd van je, nu & voor altijd !!

Hoi Daphne,

Dat je een terugslag hebt gehad is heel normaal. Je denkt dat het wel weer gaat en voelt je een hele pief, maar dan krijg je een terugslag. Het zal niet de eerste keer zijn en ook niet de laatste. Het is ook niet niks als je je maatje verliest. Het missen blijft maar de scherpe randjes gaan er wat vanaf.
Ik wens je nog heel veel sterkte toe....

Liefs, Elly en pootje van Noah

heey daphne,

zo'n terugslag is helemaal niet gek hoor, zelfs nu heb ik nog is een dip dat ik het allemaal niet meer zie zitten, maar dan komt jazzy naast me zitten en kijkt me aan alsof ze wil vragen of het gaat. Dat is zo lief, dat kon Ziggy ook altijd en sommige dingen zie ik in jazzy terug die Ziggy ook had. Het is niet vergelijkbaar, maar toch soms een beetje hetzelfde . En dan heb ik soms toch een beetje het gevoel dat Ziggy nog bij me is

Vergeet niet dat Luna altijd bij je blijft ook al kun je hem niet zien, hij zit heel diep in je hart !

Hoi Daphne,

Wat naar dat je zo verdrietig bent geweest, het hoort er inderdaad helaas bij, die terugslagen...ineens uit het niets is daar ineens dat intense verdriet weer, alsof je terug gaat naar de dag dat je lieverd is ingeslapen... Ik heb dat zelfs nu nog wel eens...dan zie ik hem ineens weer liggen daar op dat matje en dan ben ik ineens weer 10 maanden terug in de tijd..
Of op zijn verjaardag, ook weer zo'n dag...
Het is inderdaad zoals Elly ook zegt, de scherpe kantjes gaan er op een gegeven moment vanaf en dan kun je zonder tranen en misschien ineens wel met die glimlach terugdenken aan je lieverd..
Heel veel sterkte en heel knap dat je morgen weer aan het werk gaat! En Luna, die heeft het heerlijk daarboven met al onze lieve dierbare vriendjes en hij kijkt mee over je schouder en wil niets liever dan dat het goed met jou gaat...


liefs,
Mariska

hoi daphne,

terugslagen horen er ook bij en dat mag gewoon. ik heb het na een jaar nog steeds van die momenten dat ik murdoch mis en even een potje ga zitten brullen en dan droom ik over hem.
dat je je hart opensteld aan een andere hond is geen veraad,je moet de nieuwe hond zien als een opvolger en geen vervanger.
wij hebben tank vrij snel na murdoch genomen en ik heb er nog steeds geen spijt van want ik heb weer een nieuw maatje die ook zelfs trekjes van murdoch heeft en daar ben ik zo trots op, ben weer blij en geniet weer van alles.

Dank jullie wel....
Misschien ging het verleden week ook té goed (beet me in mijn werk vast om maar niet het verdriet te voelen).

Eigenlijk vind ik het heel fijn zaterdag naar het asiel te gaan, het voelt echt heel fijn...en tegen mijn ventje Luna zal ik zeggen dat hij echt mijn 'speciaaltje' blijft !

Wel heb ik nog alles zo staan zoals hij hier wegging (zijn speelgoed, mand, eet-en waterbak, zijn fleece-deken etc.), zelfs zijn bot waaraan hij nog heeft liggen knagen ligt hier nog....dit wil ik ook niet weg doen, het voelt 'fijn' dit om mij heen te hebben, maar..mocht er een andere hond komen zal ik het natuurlijk wel op moeten bergen

gewoon lekker laten staan hoor daphne, jazzy slaapt op dit moment in dezelfde mant als Ziggy en ze slapen ook precies op dezelfde manier, het moest gewoon zo zijn.

Je moet doen wat je hart zegt !

Heel erg veel sterkte voor vandaag, morgen en de tijd erna.
Ik weet precies hoe je je nu voelt, ik heb 2 maanden geleden m'n vriendin haar hondje laten inslapen.
Wij hadden ook nog een weekend de tijd om afscheid van hem te nemen.
Nogmaals heel erg veel sterkte toegewenst voor de komende tijd.