https://www.facebook.com/media/set/?vanity=oneofakinddogs&set=a.4238311156230492
Dit begrijp ik niet... Als de stichting zelf van oordeel was dat deze hond te getraumatiseerd, angstig en agressief was... waarom zetten ze die hond dan wel op transport?
Enkele weken geleden werd ze door diezelfde stichting nog omschreven als: "lief, goed met mensen, gewend aan een roedel, een blije pup"? En is er een professioneel intake-gesprek met jullie geweest...
En nu is ze opeens getraumatiseerd en agressief? Dat vind ik, eerlijk gezegd, toch wel erg bijzonder en vooral best verdrietig voor de honden die ze dan plaatsen.
Rashonden die je hele tent afbreken.. dat is totaal iets anders dan een primaire reactie vanuit herhaaldelijke traumatische ervaringen als pup, van pure agressie en bijtgedrag (gevaarlijk bijtgedrag) naar élke hond in onze buurt, wat er nogal een aantal zijn midden in de stad.
De stichting moet eigenlijk alle honden niet plaatsen in stadse omgevingen, tenzij zijzelf ook zijn opgegroeid in een stad.
We hebben in overleg met de dierenarts, een gedragstherapeut en de stichting deze keuze genomen, en dat was niet zomaar even de handdoek in de ring gooien. Lou ging niet vooruit, en haar primaire reactie op elke andere hond was onveilig voor ons, haar en de andere honden. Zij had gezien haar leeftijd goede begeleiding hierbij nodig, en die konden wij niet bieden gezien we geen ervaring hebben met agressieve honden.
Je was er niet bij, je hebt het niet kunnen aanschouwen, dus zomaar ons wegzetten als 'handdoek in de ring gooien' en 'wat had je dan verwacht' vind ik ronduit asociaal. We hebben kennissen die ook in de stad met een roemeens hondje wonen, en die vond alles prima nadat die gewend was. Lou was blind van woede en wij schrokken van haar gedrag, wat haar weer nog onzekerder maakte. Al met al dus geen goede match. Dan kan je weken doormodderen, maar dan heb je met een jaar een volwassen hond met een groot probleem.
Wij zijn groot dierenliefhebbers en Lou is tien keer meer op haar plek midden in de natuur met veel ruimte. Soms moet je over je eigen schaduw heenstappen en het beste voor het dier en jezelf kiezen.
12 september eerste post hier, en nu al is het hondje weg, en dat terwijl ik niet geloof dat er sprake was van agressie, maar angst.
En de vooruitgang die jullie al hadden gemaakt? Ik snap er niks van.
Een pup is ook heel veel werk, straks word hij niet snel genoeg zindelijk, of krijgt hij/zij ook een angstfase.
Ik geloof dat jullie echt te snel hebben opgegeven, als ik zie hoe mijn buitenlander was en hoe hij nu is, ik heb echt een tophond.
Aan de andere kant, beter dan dat de hond weg is, maar ik heb ook niet veel vertrouwen als je een pup neemt van een fokker.
Honden van een fokker kunnen namelijk ook problemen krijgen met gedrag, denk daar heel goed over na.
Dat de hond zich anders gedroeg bij de stichting, dat is heel normaal, vaak geeft een nieuwe omgeving veel stress en is het vertrouwen ver te zoeken, dat moet je verdienen en voor werken.
Heeft niks met stad of dorp te maken, het is je hond leren dat het veilig is.
Nee, we hebben het niet gezien, niet mee beleefd, en niet mee kunnen voelen. Dus kunnen we ook niet oordelen. Volgens mij ben je honden gewend dus zoveel woede en agressie, en daar voor terug deinzen zegt wel,iets over de hond.
Hoe een stichting de hond dan kan weg zetten als lief en goed met mensen? Misschien toch niet zo heel goed geobserveerd? Of de hond was daar een behoorlijke roedelleider, dat zijn vaak hele rustige honden, aan een blik hebben ze genoeg om hun groepje te laten weten wat ze willen, komt zo,n hond opeens in een andere situatie dan blijven het roedelleiders.......En dat kan heel fors fout gaan. Maar ook in zo,n geval, de stichting heeft het karakter fors verkeerd ingeschat.
En je schrijft waarom blijven aanmodderen als duidelijk is dat dit geen goede match is. Dat ben ik ook met je eens, daar zijn noch jij noch de hond mee geholpen,
Wel vind ik het heel goed dat de stichting haar verantwoordelijkheid heeft genomen, aangeeft het karakter anders te hebben ingeschat dan het is , en een ander ander adres op korte termijn heeft gevonden. Want ook voor de hond is het niet goed eerst zoveelmtijd bij die en dan naar een ander.
Lukt het niet? En is het duidelijk dat het noet gaat .lukken, dan zo snel mogelijk veranderen.
Ik ben benieuwd hoe de hond het op de wat langere termijn blijft doen op het nieuwe adres. Meer ruimte, misschien blijft het goed gaan en dat is dan heel fijn voor deze hond,
Ik wil jullie danken voor het meedenken, en meeleven. De keuze is inmiddels al gemaakt en we hebben filmpjes van een blije Lou in haar nieuwe omgeving. Voor beide de beste keuze. Ik heb genoeg ervaring met honden om te weten dat Lou niet onze match was, en wij niet die van haar. Sommige honden moet je niet ergens in willen houden omdat het 'na jaren wel goed komt'. Zijn dat fijne jaren voor de hond? Wij geloven bij Lou van niet.
We maakten progressie omdat we haar überhaupt niet met andere honden in aanraking lieten komen. Dit ging na een aantal dagen echt niet meer, ze rook ze natuurlijk veel eerder, en in de stad zijn altijd andere honden zichtbaar. Ze werd zo gek elke keer dat ze kwijlend met tanden, bijna niet meer vast te houden was. Geloof me, we hebben het onderdeel positief coachen, afleiden, trainen, strak houden, weglopen, allemaal geprobeerd. We waren niet de enige die achter dit besluit stonden. Sterker nog: wij hebben hem helemaal niet genomen, de stichting heeft ons het dringende advies gegeven Lou niet te adopteren (we waren haar pleeggezin voor een week, je dient dan binnen 7 dagen te besluiten of het een match is.)
Ik snap echt wel dat dit vroeg is, en dat ze kon 'bijtrekken en wennen'. Maar hoe heftig zij reageerde op andere honden was geen kwestie van een aantal maanden 'oefenen'. Daar is hier geen ruimte of plek voor.
De stichting wilde voorkomen dat Lou eerst lang bij ons zou zijn, dan weer ergens anders, te veel stress. Ze moest volgens hen direct bij ervaren mensen in een landelijke omgeving worden geplaatst. Ik ben het daar nog steeds volledig mee eens en waardeer het enorm dat zij zo eerlijk naar ons zijn geweest.
Als je nu voor een pup gaat, hou er dan rekening mee dat hond-intolerantie nog altijd mogelijk kan zijn, dat daar geen garantie voor bestaat. De keuze van het ras is al een belangrijke factor. De manier waarop je ontmoetingen met andere honden kan managen draagt ook bij. Maar er spelen altijd onverwachte omstandigheden, dingen die je niet in de hand hebt en toch gebeuren waardoor je pup toch kan uitgroeien tot een intolerante hond. Ook dan moet je je kunnen aanpassen aan dit karakter en gedrag van je hond.
Dit schrijf ik niet als afschrikker, maar om je te waarschuwen dat een pup nemen niet automatisch garantie biedt op een hondvriendelijk karakter.
Jammer dat het zo gelopen is met Lou. Succes met de zoektocht naar een nieuwe lieve vriend.
Vind dit echt zulke dikke onzin. Ik heb zelf herplaatser die zeer agressief was. Naar mensen, kinderen en honden omdat hij alleen zijn tuin gewend was. Ik zit tegen Amsterdam aangeplakt, we wonen in een mega dikke honden buurt en ik woon ook nog eens boven een dierenarts! Het is nu een super lief kereltje. Dat ging niet over 1 nacht ijs. Daar zit gewoon een hele lange tijd engelen geduld, bloed, zweet en tranen in. Tis niet niks voor een hond om ineens in een hele andere omgeving te zitten, laat staan de buiten wereld te leren kennen en hij is 3j!
Het filmpje wat je liet zien van Lou? Daar zie je dat het gewoon een onderdanige, lieve meid is en ja, als die weg gerukt wordt uit de enige vertrouwde omgeving die ze kent? Dan kan daar een zelfverdediging reactie op komen. Kwestie van vertrouwen opbouwen en teruggeven. Maar in 3 weken tijd? Is een fokker pup nog niet eens gewend in de omgeving!
Ik vind persoonlijk ook het fenomeen "probeer" hond? Geen enkele vorm tonen van liefde hebben voor dieren. Het is niet een paar schoenen! Sorry maar ik raak hier zo ontzettend teleurgesteld van. Van dit soort verhalen! Maar dat is mijn mening erover en gelukkig heb je niets met mij te maken. Mijn hart breekt van dit soort taferelen.... ff proberen....
Ja wij waren ook erg teleurgesteld en willen nu het zekere v onzekere nemen door een karakter te 'kiezen' (adhv rassen) die in principe niet lastig is maar echt een allemansvriend (labradoodle wordt ons door veel mensen aanbevolen, of een cocker spaniël, liever hebben we een handzamer formaat gezien grootte huis, maar dit is weer een discussie voor een ander topic ;)).
(Lou was ook nog is echt een herder, dat is al niet zo gemakkelijk als bijvoorbeeld een golden retriever. Al zegt een herder ook niets want die had ik vroeger zelf ook, mix met chowchow erin, en dat was een schat, kwam ook uit het asiel met een geschiedenis aan mishandeling, desondanks lief)
Vind dat ook weer zo een broodje aap verhaal. Het is een herder..... Die van ons kan voor de helft staff zijn of lab, van die twee keer dat ik een hap heb gehad? Neig ik naar de staff maar in jachtinstinct naar lab. "Handzaam" was hij iig niet, dat heeft toch echt een goed half jaar gekost.
Als ik jou was? Zou ik gewoon heel goed nadenken in hoeverre je bereid bent om een stukje van jezelf in te leveren. Voordat je uberhaupt aan een levend dier begint. En anders een chow chow of terwijl keesachtige, blijkbaar zit je voor liefde daar al.
Je hebt haar dus 1 week gehad?
Zullen we stoppen met het allemaal maar "agressie en boosheid" te noemen? Ik heb dit, in de 10jr dat ik vrijwilliger was van een stichting, zo vaak gezien. Onzekere pup komt naar NL, wordt gedwongen meteen naar buiten te gaan en allerlei dingen te ondernemen, terwijl pup daar helemaal niet aan toe is. De hele wereld adviseert voorlopig niets te doen met pup. Gewoon binnen houden en stapje voor stapje te nemen. Maar nop, toch hond aan de lijn en gaan. En dan klagen dat hond "agressief" is. Ja, duh....Dit gebeurt overigens met elke hond dat ergens toe gedwongen wordt waar deze niet aan toe is. Als laatste strohalm je tanden laten zien en uithalen, misschien luisteren ze dan naar je. Ik geloof best wel dat de stichting het karakter vd hond goed omschreven heeft .....daar....in rustig Roemenië. In een shelter, ver vd drukte, in een kennel waar je niet uitkwam en dus je veiligheid had. Niet midden in de stad waar al die prikkels om je oren vliegen. Dus ben het 100% met je eens, Anne. Gelukkig zit Lou nu waar ze wezen moet en zal haar ware karakter wel weer toonbaar worden.
Lees sowieso even terug wat Lou in die ene week allemaal "moest" doen. Laat ik zeggen, deze uitkomst verbaasd me helemaal niks.
Lou kon niet bij andere honden en nu krijgen jullie een filmpje waarin ze blij speelt met andere honden ?
Ben ik best benieuwd naar dan ,want dit is de zoveelste hond die via een stichting van hot naar haar gaat.
Dat stichtingen zo slecht hun werk doen is echt triest voor al die honden ,en ook dat ze adressen in voorraad hebben waar ze dit soort getraumatiseerde hondjes gelijk kwijt kunnen ,en ze nu ineens wel op hun plaats zitten?
Succes met jullie zoektocht naar de volmaakte pup ,
Jammer dat het zo gelopen is maar fijn dat de hond nu op zijn plek lijkt te zitten.
Anne, je hebt een filmpje gehad dat Lou het nu naar zijn zin heeft en op zijn plekje is, mooi, zelf nu even geen hond in huis nemen, verwerk eerst dit even en bedenk dat een hond geen doorgeef luik is.
hier gaat het mis en dit is een valkuil waar helaas ontzettend veel nieuwe hondeneigenaren intrappen
er is geen easyfix voor welk probleemgedrag dan ook alle trainingsmethodes moeten maandenlang consequent volgehouden worden voor het gedrag echt substantieel verbetert maar men probeert hooguit een dag vaak maar een keer het ene dan probeert men het ander en tien minuten later weer een andere methode want handen in het haar en zo al niet te meer
dat gaat gewoon niet werken gewoon niet en gewoon nooit voor ik een pup perfect aan de lijn heb lopen ben ik anderhalf jaar verder voor ik een jonge hond die slechte ervaringen heeft met vreemde honden enigszins stabiel heb ben ik 2 jaar verder
bedenk gewoon dat het mij 3 jaar kost voor ik een hond heb aangetraind voor het schapendrijven drie jaar trainen en dan denken jullie een easyfix te hebben van enkele dagen voor probleem gedrag
straks heb je een pup in huis hopelijk een goed gefokte pup waarbij de ouders alle gezondheidstesten hebben gehad en niet alleen en oppervlakkige gezondheidscheck van een dierenarts maar echt rontgenfotos bloedtesten en onderzoek door aangewezen specialisten
en dan leert de pup niet binnen een week zindelijk te zijn
bijt de pup continue in jullie handen armen voeten enkels benen en neus
stuitert de pup met enige regelmaat door het hele huis heen
wil de pup niet wandelen
wil de pup niet aan de lijn lopen
luisteren doet de pup al helemaal niet want commandos kent die niet
ben je buiten geweest met je pup kom je thuis plast of poept die recht voor je neus op je tapijt
knaagt die op je meubels
steekt die buiten echt continu bij iedere stap alles in het bekje en krijg je dat niet uit dat bekje
gromt en blaft de pup naar jullie
andere honden zijn eng fietsers ook trouwens en de kliko en autos waar die ook nog eens in kotst
en dan laat je hem buiten los en dan komt die niet op commando terug ook al heb jij ladingen lekkers bij je
pup wil ook niet in de bench en gilt en krijst de boel bij elkaar ook in de nachten
pup loopt vol continu achter je aan en gilt en krijst als je de deur voor zijn koppie dicht doet
krijg je ook niet in een week gefixt met het onderdeel positief coachen afleiden trainen strak houden weglopen of welke methoden je er ook binnen een week tegenaan gaat gooien
misschien van te voren bedenken en dan maar een kat aanschaffen al moet je die ook zindelijk maken
o en even een belangrijke note op dit moment kan het rustig en met gemak een jaar duren voor je in aanmerking komt voor een goed gefokte pup en die zijn absurd duur denk dan al snel aan bedragen richting de 2000 euro
Hehe, het is gebeurd, klaar hiermee.
Te geeft aan genoeg ervaring met honden, herders te hebben, dus ze weet vast hoe een pup werkt.
Jammer dat het zo gelopen is, en je bericht verbaasde me ook wel dat jullie Lou zo snel weer weg gedaan hebben. Fijn dat de stichting een goed alternatief kon bieden.
Wel vind ik het jammer dat sommige de stichting beschuldigen dat er weer een hond van hot naar her gesleept wordt. Dit is inderdaad zeer triest maar als stichting zou je er ook wel vanuit moeten kunnen gaan dat mensen zich iets meer toewijden aan een hond en niet na een week afhaken. Ik denk namelijk dat met meer tijd die klik waarschijnlijk wel gekomen was en het gedrag zou verbeteren. Het valt me vaak op dat mensen dat uiteindelijk toch niet aan willen gaan. Helaas komen hierdoor de ´buitenlandse honden´ in het algemeen in een slecht daglicht terwijl dat echt niet altijd terecht is. Wel komt het simpelweg té veel voor dat mensen er te makkelijk over denken en de hond vervolgens weer herplaatsen, heeft de stichting niet direct goede opvang, dan is het een ´slechte stichting´. Voor mij is dit een rede om niet betrokken te zijn bij stichtingen, ik vraag me ook regelmatig af of we er wel goed aan doen om de buitenlanders naar hier te halen. Niet omdat dit aan de honden of de stichtingen ligt, maar omdat men honden te makkelijk weg doen als het toch even anders is dan verwacht.
Ts, ik hoop dat je de tijd neemt om het te laten bezinken, het is nou eenmaal zo gelopen maar denk er echt goed over na voordat je weer aan een hond begint. Er gaan altijd dingen tegenvallen, zo werkt dat in het leven, met veel dingen kan je de handdoek in de ring gooien en een andere richting kiezen maar als het om een levend wezen gaat moet hier naar mijn mening toch wat minder gemakzuchtig mee omgegaan worden. Geloof me, een rashond kan ook tegenvallen, en ook die kan (angst)agressie gaan vertonen.
Jammer dat het beeld wordt geschetst dat wij niet zouden willen doorzetten, geen dierenliefde hebben en Lou niet zien als levend wezen.
Het klopt volledig dat het tijd kost, een hondje uit het buitenland, en zeker geen week. We zijn niet achterlijk.
Dat kost jaren. We hebben zo veel gelezen van tevoren, veel gevraagd en adviezen gekregen. Als Lou een hond was geweest voor een stadsappartement die minder heftig was waardoor wij schrokken, hadden wij altijd doorgezet.
Maar Lou had begeleiding nodig die wij haar volgens de DA en stichting niet konden bieden. Ik schrok te erg van de agressie en hoe wild ze was. Ik raakte bang, ik vond haar eng, en zij mij daardoor ook. Ze had iemand nodig die haar de zekerheid kon geven in de onzekere en enge stad. Na veel overleg (dit was niet zomaar even besloten) kregen wij het advies Lou niet te houden omdat wij niet voldoende ervaren zijn. Als je dat krijgt te horen van ervaringsdeskundige met moeilijke honden en je eigen DA, dan bevestigde dat alleen maar mijn eigen onzekerheid over mijn handelen naar Lou toe.
Ze was niet in goede handen bij ons, heel erg jammer en verdrietig maar wel waar, volgens mensen die er veel vanaf weten. Ze was nog relatief jong en ze wilden er daardoor haast achter zetten, zodat ze snel andere goede begeleiding zou krijgen. Dat vind ik ook heel begrijpelijk?
Dus nee, een hond leer je niets in een week. Dat snappen wij ook wel. Maar als meerdere mensen vertellen dat jij niet geschikt bent voor het traject waar Lou behoefte aan heeft, dan begrijpen jullie hopelijk ook dat wij hier dan mee instemmen. Zij zijn immers ervaringsdeskundige, wij niet.
Ik ben heel blij dat Lou blij is. Dat was ze hier niet.
En doen alsof we alleen een volmaakte hond willen vind ik zo onaardig. Wij willen alle liefde, tijd en geduld in een hondje stoppen. Wilden Lou absoluut niet kwijt en blijven oefenen. Maar als andere mensen aangeven dat het echt niet goed voor haar is om met ons te oefenen en op deze plek te trainen met mensen die te onzeker zijn in hun handelen met Lou, dan is het geen goed besluit.
Dat zegt helemaal niets over een pup opvoeden, daar hebben we genoeg ervaring mee. Daarnaast hebben we ook een positieve ervaring met een roemeens hondje, wat heel gemakkelijk ging. Dus daardoor hebben we het onderschat. Haar profiel was daarentegen ook misleidend voor ons.
Pijnlijk om te lezen dat mensen denken dat wij een hond aanschaffen en 'zomaar' wegdoen omdat zij zich niet snel genoeg aanpast. Wij snappen als geen ander dat een hond de tijd nodig heeft. Maar zij vonden ons niet geschikt om te trainen met agressie. Wij waren te zachtaardig, te weinig leiderschap/zekerheid op dat soort momenten. Ik ben het daar nog steeds mee eens.
Mensen op dit forum kunnen soms doen alsof ze alles zelf perfect doen en beter weten, en niemand anders dierenliefde heeft behalve zijzelf. Dat is nou eenmaal niet waar. Wij hebben al jaren honden, met veel liefde. Lou bleek niet onze match, einde verhaal. En dan een beeld schetsen van een pup alsof wij niet weten wat dat inhoudt...
Honden uit het buitenland (of uit het asiel in het binnenland) die onmiddellijk meedraaien in het nieuwe gezin, ze bestaan. Ik ken er zo verschillende! Die mensen zijn natuurlijk super enthousiast en raden het iedereen aan. Had vorige week nog een gesprek met iemand met een buitenlandse hond die zich wonderwel had aangepast vanaf dag 1. Gewoon nul issues. En ik vroeg welke stichting enzo... "ho maar dat maakt niet uit, al die buitenlandse honden zijn zo".
Mja... het is dat ik toch ook wel andere verhalen ken waar het niet zo van een leien dakje loopt.
Ik denk dat het enthousiasme van de mensen waar het onmiddellijk goed gaat, een verkeerd beeld kan scheppen. Mensen denken al gauw oh ik ga ook een hond redden en bij mij zal dat dan ook zo gaan. Dat is helaas niet zeker dat dat altijd zo vlot gaat.
Ik blijf het een bijzonder verhaal vinden. Dat in een week tijd er een gedragskundige, stichting en DA bij komen kijken en een beslissing maken over een hond die net ruim 1600km in een busje heeft gezeten ala 16 uur lang en dan enige vorm van stress vertoond.
Misschien was mijn reactie wat hard en daar zit van mijn kant wellicht ook wat frustratie (dit soort verhalen komen te veel voor). Het zou kunnen dat het het de juiste beslissing is geweest om haar te herplaatsen. Ik vind het alleen moeilijk te begrijpen dat na al het inlezen, want ik heb hier gezien dat je dat gedaan hebt, het toch zo extreem tegen kan vallen in zo'n korte tijd. Hiermee wil ik overigens niet zeggen dat je geen liefde voor dieren hebt. Ik kan me voorstellen dat het ook heel lastig is als je echt bang voor haar was maar ook hier had je begeleiding in kunnen krijgen.
Wel vind ik het heel erg van deze tijd dat alles vanzelf moet gaan, er moet een 'klik' zijn (dit had ik ook niet direct met mijn hond, dit moet vaak groeien). De verwachtingen zijn vaak niet overeenkomend met de realiteit (niet alleen op het vlak van huisdieren) en dan valt het tegen maar vaak loont het ook om even 'aan te modderen' en ontstaat er vanzelf iets positiefs uit. Ik ben trouwens zeker niet perfect en heb veel moeten 'aanmodderen' met mijn hond maar we zijn inmiddels al heel wat jaar onafscheidelijk, en die klik die is er zeker gekomen.
Wel hoop ik oprecht dat het een leerzame ervaring voor jullie is geweest, als jullie opnieuw voor een hond gaan hoop ik dat jullie een geschikte hond kunnen vinden waar jullie echt voor kunnen gaan en veel plezier aan beleven. Mocht je nog vragen hebben in je zoektocht, hoop ik dat je ze nog op hp wilt stellen. Naast dat men hier nogal een sterke mening kan hebben kan je hier ook veel goed advies vinden.
https://oneofakinddogs.com/Onze%20honden/cheaky-%e2%99%80%ef%b8%8f/ Lou heet inmiddels Cheaky mocht er iemand nog interesse hebben.
ah daar is ze
Het blaffen tegen andere honden hebben zowel Lola als Jenna ook gedaan, trouwens ook naar verkeer en heel soms een mens. Dat heeft met agressie niets te maken maar met onzekerheid/angst. Jenna is de meest zachtaardige lieve hond die ik ooit heb meegemaakt, het enige is dat ze gewoon niet in de buurt van andere honden kan als ze die voor het eerst meemaakt. Bij haar omdat ze niet goed ziet dus ook niet inspelen op dat wat de andere hond aangeeft. Lola kon dat na een tijdje juist weer wel.
Over herders moeilijk zijn dat ligt maar net aan jezelf denk ik, ik vind herders juist heel goed te lezen en vind eerlijk gezegd een labrador of golden retriever "moeilijker" dan een herder.
Anne ik zou aanraden het boekje van Rosy Lowrie, understanding the silent communication of dogs te lezen voordat je weer een hond aanschaft. Zij legt mooi uit dat een hond zoveel meer is dan een dier wat vrolijk maar stoicijns en braaf meeloopt, alles en iedereen leuk vindt, en commando's van ons mensen uitvoert. Ook hoe als een hond mag aangeven hoe hij zich voelt, door bijv. blaffen, trekken aan de lijn etc. je dit als mens niet moet zien als agressief of onaanvaardbaar of probleemgedrag, maar als uiting van iets, stress, angst onwennigheid bijv. En dat is al een hele geruststelling. Er is niets mis met de hond, maar hij wordt door ons mensen in situaties gebracht en daar wordt op gereageerd.
Stichtingen, maar ook asiels en fokkers, hondenscholen, zouden daar wat meer aandacht aan moeten besteden, al zullen veel dit al wel doen om miscommunicatie tussen mens en hond te voorkomen. Ik blijf voor een hondenhoudbewijs zijn.
Precies waar ik al bang voor was. Anne deed het voorkomen alsof Lou nu een geschikt en blijvend thuis gevonden had, niet dus. Hopelijk treft Cheaky nu mensen die begrip hebben voor haar angsten, weten hoe ermee om te gaan (of bereid zijn dat te leren) en geduld hebben. Mijn zorg is dat ze van het ene adres naar het andere zal gaan, maar ik duim voor het geschikte baasje.
Oeps, het gesleep is nog niet voorbij.
Ik dacht dat ze in een forever home zat waar alles goed ging. Verkeerd begrepen dus.
Jeetje wat sneu. Maar helaas het lot van zoveel hondjes. Van alle kanten is ze teleurgesteld. En daarom is het zo ontzettend belangrijk om goed en zeer kritisch te screenen. De focus meer op de moeilijkere kant leggen als met de adoptant gesproken wordt. Vind ik de profiel van Lou/Cheaky wel heel erg positief. Hopelijk wordt er zeer streng gescreend.
Ja, met zo,n beschrijving wil iedereen deze hond redden. Maar zal er ook weer iemand wellicht zwaar teleurgesteld worden. Inderdaad sneu.
Ik lees hier ergens iets over interesse in cocker spaniels, begin daar aub niet aan. Ik heb er ook 1 maar het zijn karaktervolle koppige dieren die de eerste jaren van hun leven veel opvoeding en geduld vergen.
Misschien een ouder gemakkelijk gezelschapshondje uit het asiel?
Nee, dit berichtje is van 7 september, toen was ze nog niet door Anne geadopteerd.
Het bericht was misschien in de eerste instantie geplaatst op 7 september, maar ondertussen is het duidelijk aangepast. De nieuwe foto's staan er op, ze is in Nederland (dat was ze voor ze bij Anne in huis kwam nog niet) en de nieuwe informatie over haar karakter staat er op.
Heel jammer dat het zo gelopen is. Ik snap nog steeds niet waarom er vaak zo makkelijk gedaan wordt over het plaatsen van straathonden/honden die nog nooit in een huis gewoond hebben bij mensen die nog geen ervaring hebben met moeilijke honden. Het kan best, maar dan zouden ze eigenlijk eerst in een pleeggezin geplaatst moeten worden. Mensen worden zo makkelijk op hun lieve oogjes geloofd wanneer ze gevraagd wordt of ze ervaring hebben met honden en of ze denken dat ze de hond kunnen bieden wat ze nodig hebben. Het soort tekstjes dat nu weer bij Lou/Cheaky staat helpen daar ook niet bij. Daar wordt de hond uiteindelijk helaas vaak de dupe van...
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?