Mijn hond heeft mijn dochtertje gebeten in gezicht 
Ook dat heb je naar kinderen toe. Ze houden niet allemaal van een knuffel en geef je een brul, Kijkt ook een kind weg, proberen ook de baas uh ouder te kalmeren.
Er zijn echt heel erg veel overeenkomsten.
*Al is de aanleiding van dit topic uiteraard niet echt iets om de humor van in te zien. Dus dat bedoel ik ook niet, voor ik fout begrepen word. "
Het is maar net hoe je als persoon iets interpreteert.
Een hond heeft 4 poten, eet uit een bak op de grond. Wij eten aan tafel met bestek. Mensen dingen en honden dingen, laat zal duidelijk zijn.
Er zijn echter zo veel overeenkomsten, dat je een hond ook menselijke eigenschappen kan toe-eigenen.
In de opvoeding, kan je ze heel goed met het opvoeden van kinderen vergelijken.
Kinderen hebben echter de drang om zich eens los te willen maken van hun ouders, een hond blijft afhankelijk.
Ze kunnen jaloers zijn, dus zullen ze een zelfbewust zijn hebben. Als je ziek bent, zijn ze niet bij je weg te slaan, ze voelen dat iets kleins, een baby of ander jong dier, kwetsbaar is en bescherming nodig heeft, je kan zeggen, dat ze rekening houden met gevoelens van anderen.
Op zich zie ik geen bezwaar tegen antropomorfisme, mits het niet tenkoste van het welzijn of wel bevinden gaat, zoals vette hamburgers te eten geven, de hele dag als een baby dragen en aankleden.
Een hond is een hond, en dus totaal anders dan een mens.
Ik kan niet tippen aan het reuk en speurvermogen van mijn hond (elke training opnieuw verbaas ik me over dat vermogen en speur intelligentie van mijn viervoeter), maar mijn hond kan niet tippen in mijn vermogen om mijn daden te kunnen overzien, plannen te maken, te beredeneren, of zoals een kind.. daarin te groeien.
Ik ben het dus ronduit met anoniem en Joop eens, het te veel vermenselijken van een hond kan leiden tot grote problemen in het gedrag van de hond omdat de aansturing/opvoeding te veel gebaseerd is op "de hond is mijn kind".
Over gevoelens voor de hond/kind, kan geen mens oordelen. Persoonlijk heb ik honden verloren, en mensen. Ik heb om beiden verdriet, ik mis mijn honden en zou ze zo terug willen hebben.
Maar ............het verlies van (geliefde) mensen heeft bij mij veel meer impact dan de honden, dat gevoel is anders.
Maar nogmaals, dat is persoonlijk, als je extreem teleurgesteld bent in mensen is het verlies van de hond misschien wel zeer zwaar, maar dat maakt de hond nog geen mens. "
Heb je daar een concreet voorbeeld van hoe het kan leiden tot grote problemen?
Behalve dan veel te vette honden met kleertjes aan, die de hele dag gedragen worden.
Grote problemen zie je vaak bij het niet alleen kunnen zijn. Vermenselijkte we honden daar juist meer mee, een baby laat je ook niet alleen en zorgt voor oppas.
Van een pup verwachtten we, dat die binnen no time alleen kan zijn.
Een baby en kind, laat je op straat niet door jan en alleman aaien en wat doen we met onze pup: juist, die laten we door iedereen aaien en die moet op alle honden af.
Ook daar, vermenselijke zou wenselijk zijn.
Veel problemen, met uithalen aan de lijn. Wij mensen hebben onze eigen vriendenkring, maar een hond moet maar vrienden zijn, met jan en alleman. Ook hier, meer denken, zoals wij.
Ben wel beneiuwd welke voorbeelde je kan noemen
gre (Gast)
zoals ik al eerder heb gezegd weten honden meer als wij denken.
ze voelen ons haar fijn aan.
al zal de ene hond dat meer hebben al de ander.
kijk naar mensen die niet goed in hun vel zitten,de hond reageert daar op.
of ze worden exstra vervelend of ze liggen maar te liggen.
je krijgt ook de hond die bij je past en moet daar van leren.
als je goed naar je hond kijkt kan je er ook van leren,ze houden je een spiegel voor.
ze blijven wel hun instinkt houden,het blijven honden.
toen ik de eerste keer contact met mijn hond zocht,zei ze ben je er eindelijk.
Anoniem (Gast)
Als we er vanuit gaan dat honden voelen wat wij voelen, ons aanvoelen. Dat we dan ook nog denken dat ze snappen wat dat voor ons betekent. Gaan we hun gedrag dan niet teveel uitleggen in relatie tot onszelf. En gaan we ons gevoel op hen projecteren.
voorbeeldje: als ik verdrietig ben en huil, komt 1 van mijn honden bij me zitten, likt mijn gezicht, komt soms een speeltje brengen. Ach kijk nou hoe schattig, hij snapt dat ik verdrietig ben en komt mij troosten.
uuuuuuhm, of vindt hij het eng dat zijn huisgenoot zo raar doet en wil hij dat het stopt? Speel brengen is heel effectief, ik begin dan altijd te lachen en ga met hem spelen.
Dit is vrij onschuldig, maar ik vind het eerdere voorbeeld van de zwangere vrouw wel mooi. De hond merkt iets en gaat beschermen. Ach hoe schattig, hij beschermt zijn ongeboren toekomstig baasje, laat hem maar. Of moeten we het veeleer zien als dat hij inderdaad beschermend gaat doen omdat de vrouw instabiel lijkt, en moet een eigenaar daar dan ook anders op reageren. Want een hond die denkt dat zijn baas het alleen niet trekt en vanuit die basis de boel zelf denkt te moeten gaan regelen heeft duidelijker leiding nodig, anders dan de hond die onzeker wordt van de veranderende geur van de baas en dus moet leren dat het ok is wat er gebeurt.
En dan moet je dus niet redeneren vanuit want vanuit menselijk perspectief logisch zou zijn.
gre (Gast)
niet alle honden zijn hetzelfde.
er zijn ook honden met een rugzakje die zelf hulp nodig hebben.
maar vaak komen de problemen van de hond overeen met de problemen van de mens.
alleen zien de meeste mensen dat niet omdat het op een andere manier wordt geuit.
Hoop dat t.s. nog reageert en het goed gaat met haar kindje,en ook de hond. Deze hele discussie laat ik aan me voorbij gaan. Ondanks al dit gepraat in dit onderwerp hoop ik toch nog iets te horen hoe het met haar gezin is. Want daar ging het eigenlijk over.
voorbeeldje: als ik verdrietig ben en huil, komt 1 van mijn honden bij me zitten, likt mijn gezicht, komt soms een speeltje brengen. Ach kijk nou hoe schattig, hij snapt dat ik verdrietig ben en komt mij troosten.
uuuuuuhm, of vindt hij het eng dat zijn huisgenoot zo raar doet en wil hij dat het stopt? Speel brengen is heel effectief, ik begin dan altijd te lachen en ga met hem spelen.
Dit is vrij onschuldig, maar ik vind het eerdere voorbeeld van de zwangere vrouw wel mooi. De hond merkt iets en gaat beschermen. Ach hoe schattig, hij beschermt zijn ongeboren toekomstig baasje, laat hem maar. Of moeten we het veeleer zien als dat hij inderdaad beschermend gaat doen omdat de vrouw instabiel lijkt, en moet een eigenaar daar dan ook anders op reageren. Want een hond die denkt dat zijn baas het alleen niet trekt en vanuit die basis de boel zelf denkt te moeten gaan regelen heeft duidelijker leiding nodig, anders dan de hond die onzeker wordt van de veranderende geur van de baas en dus moet leren dat het ok is wat er gebeurt.
En dan moet je dus niet redeneren vanuit want vanuit menselijk perspectief logisch zou zijn. "
Of je begrijpt ze beter, omdat ze vergelijkbare emoties hebben
De hond regelt buiten de boel zelf, of hij merkt dat de baas zwanger is, of de baas verzaakt zelf te regelen buiten, of onzekerheid betreft de zwangerschap en gaat beschermen, in alle gevallen, vervult de hond een taak, die de baas verzaakt.
Je zal in alle gevallen, als baas gewoon moeten gaan handelen, ook al is de hond onzeker.
Dat een taak overnemen, die de een verzaakt, vind ik heel menselijk, binnen een vaste groep.
Als ik niet kook, dan stoppen mijn kids zelf een pizza in de over.
Als iemand mij buitenlastig valt, springt mijn zoon er tussen en als ik de boel niet regel, doet mijn hond het wel. Heel menselijk gedrag.
Ik denk, dat een hond best ruikt, dat de baas anders, zwanger ruikt, maar verder betekend dat voor hem op zich niets. De baas zal zich (onbewust) anders gedragen, kwetsbaarder. Dat is waar een hond op reageert, op ons gedrag.
Net als kleine kinderen, die hebben nog geen idee van jou emoties, zie alleen dat papa of mama raar doen.
Overigens, reageren wij mensen verschillend op emoties van anderen. Als iemand huilt, komen sommige ook met iets leuks, of lekkers aan, net als een hond.
Die vinden het lastig als mensen hun emoties laten zien en halen een trucedoos uit de kast, om die gene af te leiden.
Misschien lijken wij mensen wel op honden.
Ben het met je eens!
In het geval ts en vermenselijken, stel je komt met je baby thuis en je oudste rent weg, is doodsbang voor de baby.
De baby komt in de buurt en de oudste duwt hem weg, wordt daarvoor gelijk gestraft. Ondenkbaar toch.
We zouden de oudste er gelijk bijnemen en hem leren dat de baby niets doet en er bij hoort. We zouden daar heel veel aandacht aan besteden.
Maar wat doen we bij de hond om hem aan de baby te laten wennen? Niets, helemaal niets.
Zagen we onze honden maar iets vaker als kinderen, dan zou een hoop voorkomen kunnen worden
er zijn ook honden met een rugzakje die zelf hulp nodig hebben.
maar vaak komen de problemen van de hond overeen met de problemen van de mens.
alleen zien de meeste mensen dat niet omdat het op een andere manier wordt geuit. "
Daar kan ik in volgen. Ik heb hier net een voorbeeld van meegemaakt.
Mijn moeder is een tijdje geleden in het ziekenhuis opgenomen wegens hartklachten. Toen ze thuiskwam was haar hondje (een Jack Russel) heel normaal en gewoon blij dat ze er was.
Gedurende de weken die volgenden werd mijn moeder terug zieker (haar hart klopt zeer onregelmatig en te snel), met als resultaat dat ze maar moeizaam kon functioneren.
Vanaf dan werd haar hond héél erg druk, waar hij anders blafte als er iemand belde en even blafte als je weer weg wilde gaan. Begon hij nu als een bezetene te blaffen. Ook als je wegging moest je oppassen of hij nipte in je enkels. Wilde je hem even afzonderen omdat de dokter kwam, probeerde hij te bijten, enz...
Mijn moeders medicatie werd aangepast, ze werd terug sterker en het gedrag verdween.
Hij nam de leiding over, hij heeft al de neiging om erg pittig te zijn maar als mama zich goed voelt is hij een stuk rustiger tegenover bezoek. Ik kan bij wijze van spreken aan de hond zien hoe mijn moeder zich voelt.
Anoniem (Gast)
@Suzanne
Je vraagt mij voorbeelden, ik zou zeggen: je noemt ze zelf
Ik ga even in op je laatste punt, over mensen die een vriendenkring hebben, honden die uithalen, en met jan en alleman zouden moeten kunnen. En de directe vergelijking die jij daarin trekt.
Ik vind dat een duidelijk voorbeeld van je hond menselijke emoties toedichten en daaruit ook het gedrag verklaren.
Heeft een hond "vrienden" en heeft uithalen maar iets te maken met "vrienden" of "geen vrienden" of met "jan en alleman kunnen". ??
Als ik dat doortrek zoals jij het schrijft: haal jij woest kwaad uit naar iedereen die niet je vriend is, klap je daar boven op , of ga je daar hard gillend aan voorbij?
Of zou bij de hond een totaal andere motivatie spelen, die werkelijk totaal niets met welke vriendschap te maken hebben?
Mijn hond valt nooit uit, is totaal haar ding niet. Is ze dus maar bevriend met iedereen of zou ze dat willen, nou nee dus, ze heeft niet zoveel boodschap aan andere honden en ik eigenlijk ook niet. Ze is een redelijk zelfverzekerde hond, die vooral met ons bezig is. En zou daar het probleem van het uitvallen niet zitten: onzekerheid van de baas, beperking van de lijn en het niet kunnen tonen van natuurlijk gedrag, met daarbij opgeteld het succes van het uitvallen.
En heeft het eigenlijk niks met die andere hond te maken, of iig de 1e keer niet.
Ik persoonlijk vind het bijzonder dan te lezen over "vriendschappen" tussen honden, en dat op 1 lijn zetten met vriendschappen tussen mensen.
Zeker, tussen honden kunnen heel mooie verstandhoudingen ontstaan, zeker als ze elkaar door en door kennen, maar het heeft bijzonder weinig te maken met menselijke vriendschappen, omgangsvormen, overzien wat je daad als gevolg heeft, een hond handelt op wat hij op dat moment ziet/ervaart.
Om er nog maar 1 bij te doen: ik zie een kat in het veld, vlakbij de weg, mijn hond loopt los, en ik roep haar bij me, want ik weet dat ze achter een kat aan kan gaan en dat dat voor beide dieren gevaarlijk is, nog niet te spreken over de ongelukken die op die weg kunnen gebeuren. Ik kan dus vooruit kijken, plannen, bedenken en voorkomen. Zij zou er gewoon op de impuls achter aangaan.
En ja, mijn bescherming op dat moment komt voort uit een zorg die je hebt voor je hond, zoals je die ook voor een kind zou hebben, tuurlijk, maar ...... dat kindje kan je als het dat kan bevatten uit gaan leggen waarom auto's, wegen in combi met spelen erg gevaarlijk kunnen zijn, De hond zal dit nooit bevatten, en dit is nog maar iets oppervlakkigs.
Op het moment dat je van je hond ingewikkelde beschouwingen gaat toedichten, en niet meer reageert op de hond zoals die op zijn omgeving reageert, namelijk in het moment op de impuls, kan je goed het spoor kwijt raken in de opvoeding.
Als ik iets heb geleerd met mijn huidige herplaatser die behoorlijk heftig kan zijn (omdat ze nogal wat werkhondenbloed heeft) is het reageren in het moment zelf, op het zelfde niveau als zijn dat op dat moment ook zit, toen ik dat begreep bij de trainer met wie we gewerkt hebben, maakte ze enorme stappen in zelfverzekerdheid, rust in haar hoofd, gehoorzaamheid (en daardoor dus vrijheid).
Dat je op een ander moment probeert te doorgronden wat er nu gebeurd... prima, maar de hond leeft en reageert in 1e instantie altijd primair. En dat is heel anders als een gemiddeld mens (in mijn beleving). Maakt voor mij de hond zo'n heerlijk dier, er is geen bijbedoeling, achterbaksheid, moeilijke toestanden, ze staan voor wat ze staan.
Je vraagt mij voorbeelden, ik zou zeggen: je noemt ze zelf
Ik ga even in op je laatste punt, over mensen die een vriendenkring hebben, honden die uithalen, en met jan en alleman zouden moeten kunnen. En de directe vergelijking die jij daarin trekt.
Ik vind dat een duidelijk voorbeeld van je hond menselijke emoties toedichten en daaruit ook het gedrag verklaren.
Heeft een hond "vrienden" en heeft uithalen maar iets te maken met "vrienden" of "geen vrienden" of met "jan en alleman kunnen". ??
Als ik dat doortrek zoals jij het schrijft: haal jij woest kwaad uit naar iedereen die niet je vriend is, klap je daar boven op , of ga je daar hard gillend aan voorbij?
Of zou bij de hond een totaal andere motivatie spelen, die werkelijk totaal niets met welke vriendschap te maken hebben?
Mijn hond valt nooit uit, is totaal haar ding niet. Is ze dus maar bevriend met iedereen of zou ze dat willen, nou nee dus, ze heeft niet zoveel boodschap aan andere honden en ik eigenlijk ook niet. Ze is een redelijk zelfverzekerde hond, die vooral met ons bezig is. En zou daar het probleem van het uitvallen niet zitten: onzekerheid van de baas, beperking van de lijn en het niet kunnen tonen van natuurlijk gedrag, met daarbij opgeteld het succes van het uitvallen.
En heeft het eigenlijk niks met die andere hond te maken, of iig de 1e keer niet.
Ik persoonlijk vind het bijzonder dan te lezen over "vriendschappen" tussen honden, en dat op 1 lijn zetten met vriendschappen tussen mensen.
Zeker, tussen honden kunnen heel mooie verstandhoudingen ontstaan, zeker als ze elkaar door en door kennen, maar het heeft bijzonder weinig te maken met menselijke vriendschappen, omgangsvormen, overzien wat je daad als gevolg heeft, een hond handelt op wat hij op dat moment ziet/ervaart.
Om er nog maar 1 bij te doen: ik zie een kat in het veld, vlakbij de weg, mijn hond loopt los, en ik roep haar bij me, want ik weet dat ze achter een kat aan kan gaan en dat dat voor beide dieren gevaarlijk is, nog niet te spreken over de ongelukken die op die weg kunnen gebeuren. Ik kan dus vooruit kijken, plannen, bedenken en voorkomen. Zij zou er gewoon op de impuls achter aangaan.
En ja, mijn bescherming op dat moment komt voort uit een zorg die je hebt voor je hond, zoals je die ook voor een kind zou hebben, tuurlijk, maar ...... dat kindje kan je als het dat kan bevatten uit gaan leggen waarom auto's, wegen in combi met spelen erg gevaarlijk kunnen zijn, De hond zal dit nooit bevatten, en dit is nog maar iets oppervlakkigs.
Op het moment dat je van je hond ingewikkelde beschouwingen gaat toedichten, en niet meer reageert op de hond zoals die op zijn omgeving reageert, namelijk in het moment op de impuls, kan je goed het spoor kwijt raken in de opvoeding.
Als ik iets heb geleerd met mijn huidige herplaatser die behoorlijk heftig kan zijn (omdat ze nogal wat werkhondenbloed heeft) is het reageren in het moment zelf, op het zelfde niveau als zijn dat op dat moment ook zit, toen ik dat begreep bij de trainer met wie we gewerkt hebben, maakte ze enorme stappen in zelfverzekerdheid, rust in haar hoofd, gehoorzaamheid (en daardoor dus vrijheid).
Dat je op een ander moment probeert te doorgronden wat er nu gebeurd... prima, maar de hond leeft en reageert in 1e instantie altijd primair. En dat is heel anders als een gemiddeld mens (in mijn beleving). Maakt voor mij de hond zo'n heerlijk dier, er is geen bijbedoeling, achterbaksheid, moeilijke toestanden, ze staan voor wat ze staan.
"
Een klein kind waarmee je buiten loopt, hou je bij je, die laat je niet door elke vreemde knuffelen, om maar te socialiceren.
Bij een pup doen we dat wel. Daardoor leert je pup naar alles en iedereen toe te gaan, wordt aangeleerd gedrag.
Eenmaal volwassen, hechten ze meer waarde aan hun eigen sociale kring, met wie ze een band hebben. Alles wat vreemd is, is onvoorspelbaar en mag gewoon doodvallen.
Echter, de hond heeft geleerd iets met vreemde te moeten, wat ze eigenlijk niet meer willen en dus gaan ze uitvallen.
Als je een pup net zo zou opvoeden als een mens. Aan vreemde om je heen wen je, daar maak je geen direct contact mee. Met bekende socialiseer je, die leer je kennen en bouw je een band mee op, heb je later als de hond volwassen is, ook geen problemen met uithalen. Je hond heeft niets te vrezen van vreemde honden, hij weet dat hij er niets mee hoeft.
Veilig verkeer NL adviseert ouders met kinderen tot 12 jaar, deze in het verkeer te begeleiden en waarom: kinderen tot 12 jaar, zijn onvoorspelbaar, overzien de gevolgen van hun gedrag niet goed en zijn impulsief. Voor je het weet, liggen ze onder een auto.
Ze reageren vaak heel primair.
Lijkt dat niet toevallig op het gedrag van honden?
Nogmaals, een hond blijft steken in de juvenile periode, daar waar een kind opgroeit tot een zelfstandig levend individu.
Vriendschap is iets heel persoonlijks, erg betrekkelijk en niet echt meetbaar.
Wie jij als een vriend beschouwt, ziet dat misschien helemaal niet als vriendschap. Vriendschap kan je verbreken, kan zo voorbij zijn.
Ik heb een hele goede band met mijn hond en de gene wie ik lief heb.
Veel belangrijker.
Daarnaast vele vrienden en kennissen, met wie ik iets deel. Er komen vrienden bij en vallen al, maar degene met wie ik een goede band heb, dat blijft voor het leven.
Anoniem (Gast)
Bij uitvallen speelt het karakter van de hond een grote rol, en die tegelijk in context met de baas, gedrag van de baas en soms ook slechte ervaringen (of juist succes). Geen idee waar je jouw redenering vandaan haalt of hoeveel honden je al hebt gehad en opgevoed, maar uitvallen ligt iets complexer als dat, daar doe je heel wat honden en hun eigenaren tekort mee.
Maar goed, een forum is voor verschillende meningen he.
Een hond blijft niet hangen in de juvenile periode, dat vind ik dus echt onzin, een hond ontwikkeld naar een volwassen hond, met alle mogelijkheden en onmogelijkheden die bij een (volwassen)hond horen.
Wat jij nu zegt is precies de kern van het probleem, een hond is voor mij geen mensenkind "wat blijft hangen in de mogelijkheden van een mensenkind" maar een hond, met de fantastische eigenschappen en gedrag die bij deze diersoort horen.
Aan mijn inmiddels zeer volwassen teef is niets "juveniel", ze is zeer volwassen in haar hond zijn, straalt dat ook uit, maar evengoed gaat ze zonder het te kunnen overzien wat de gevolgen zijn, achter die kat aan, is leeft ze voornamelijk in het moment zelf. Gevormd door haar karakter en ervaringen. Maar ze is geen hond met een "juveniel" mensen verstand.
Grappig hoe je altijd kost wat kost jouw standpunt recht moet praten. Honden zijn niet in staat tot emoties en overwegingen zoals mensen, hun hersenen zijn (gelukkig, want daarom hou ik zo van ze) per definitie anders!! als die van mensen. Ook de hersenen van een kind zijn in aanleg al totaal anders als van een hond, en dus zijn ze per definitie verschillend.
Dat gedragsuitingen soms op elkaar lijken (of i.i.g. dat lijkt zo) heeft niets te maken met dat een hond opeens eender is als een jong kind.
Maar ik denk niet dat deze discussie veel zin heeft, behalve dat ik hier geen lid ben (en dat ook niet wil worden) heb ik te veel gelezen van jou om te weten dat het een oeverloos gesprek wordt.
voorbeeldje: als ik verdrietig ben en huil, komt 1 van mijn honden bij me zitten, likt mijn gezicht, komt soms een speeltje brengen. Ach kijk nou hoe schattig, hij snapt dat ik verdrietig ben en komt mij troosten. "
eens.
heel vaak wordt probleemgedrag vergoelijkt met allerlei eufemistische menselijke eigenschappen
dat kan onschuldig zijn, zoals een Labrador die alles en iedereen omver springt "omdat hij zo enthousiast is" , maar ook minder onschuldig , zoals de hond die uitvalt naar alles en iedereen "omdat hij mij wil beschermen"
de werkelijke motivatie van het gedrag van de hond verschilt heel vaak van de motivatie die wij eraan toekennen
Maar goed, een forum is voor verschillende meningen he.
Een hond blijft niet hangen in de juvenile periode, dat vind ik dus echt onzin, een hond ontwikkeld naar een volwassen hond, met alle mogelijkheden en onmogelijkheden die bij een (volwassen)hond horen.
Wat jij nu zegt is precies de kern van het probleem, een hond is voor mij geen mensenkind "wat blijft hangen in de mogelijkheden van een mensenkind" maar een hond, met de fantastische eigenschappen en gedrag die bij deze diersoort horen.
Aan mijn inmiddels zeer volwassen teef is niets "juveniel", ze is zeer volwassen in haar hond zijn, straalt dat ook uit, maar evengoed gaat ze zonder het te kunnen overzien wat de gevolgen zijn, achter die kat aan, is leeft ze voornamelijk in het moment zelf. Gevormd door haar karakter en ervaringen. Maar ze is geen hond met een "juveniel" mensen verstand.
Grappig hoe je altijd kost wat kost jouw standpunt recht moet praten. Honden zijn niet in staat tot emoties en overwegingen zoals mensen, hun hersenen zijn (gelukkig, want daarom hou ik zo van ze) per definitie anders!! als die van mensen. Ook de hersenen van een kind zijn in aanleg al totaal anders als van een hond, en dus zijn ze per definitie verschillend.
Dat gedragsuitingen soms op elkaar lijken (of i.i.g. dat lijkt zo) heeft niets te maken met dat een hond opeens eender is als een jong kind.
Maar ik denk niet dat deze discussie veel zin heeft, behalve dat ik hier geen lid ben (en dat ook niet wil worden) heb ik te veel gelezen van jou om te weten dat het een oeverloos gesprek wordt.
"
Jammer dat je het persoonlijk maakt. Een goede discussie bestaat uit argumenten en tegen argumenten, over de inhoud.
Ik zie het persoonlijk maken van een discussie een beetje als een zwakte bod.
Goed, ik kan je 2 leestips geven.
John Bradshaw: dit is de hond en
Alexandra Horowitz, de e wereld van de hond.
Er zal een wereld voor je open gaan!
Ik ga hier wijselijk niks schrijven, want alle gedragstherapeuten van HP hebben hier hun "kundigheid" al neergeschreven.
Precies. Daarom schreef ik al toch te hopen dat het goed gaat met kindje en de hond. Geen wonder dat t.s. stil blijft. Ik lees sons mee zeg ook niets. Echte hulp moet je buiten forums op zoeken
nan (Gast)
weg doen die hond nu is het nog redelijk goed af gelopen wat als hij het nog een keer doet en haar oog legt er uit dan ben je te laat.
gr nan
Zegt ie al "schrijvend".
Sorry kon het niet laten... 
Een heel eenvoudige:
Als ik na mijn werk thuis kom en ik zie dat mijn dochtertje (toen 5 jaar) met een pen deuken heeft geslagen over het hele oppervlak van de tafel dan ben ik boos, roep haar bij me en ter verantwoording. Ze voelt zich schuldig en koppelt mijn boosheid aan haar daad. Ik leg haar uit wat de gevolgen zijn van haar daad (het werk, tijd en geld die het kost om dit te herstellen) en ik geef haar straf. Ze leert dat ze spullen niet mag vernielen.
Als ik na mijn werk thuis kom en ik zie dat mijn hond mijn kussens heeft gesloopt dan ben ik boos. Mijn hond krimpt in elkaar, houdt haar oren plat en haar kop laag. Ze kijkt weg.
Zou ik haar vermenselijken dan:
Mijn hond voelt zich schuldig en koppelt mijn boosheid aan haar daad. Ik leg het haar uit (LOL) en geef haar straf.
Maar ze is een hond:
Haar houding betekent niet dat ze zich schuldig voelt maar dat ze in verwarring is. De baas is boos. Dat is niet goed en dus gaat ze zich onderdanig tonen: Ze houdt zich laag (krimpt in elkaar), houdt haar oren plat en haar hoofd laag. Ze kijkt weg. Ze kan de koppeling van haar daad met mijn boosheid niet maken. Ik adem in, adem uit, tel tot 10 en begroet mijn hond enthousiast. Over die kussens hebben we het niet meer.
De gevolgen in dit voorbeeld als ik haar wel zou vermenselijken is dat ze angstig gaat worden. De baas is onvoorspelbaar. Dit kan zelfs tot angst-agressie leiden op den duur.
@ superknuffelbeer obi.....
kun je mij eens uitleggen waar ik mij als GT zou hebben uitgelaten, want dat beweer je toch met je zinnetjes:
"Zegt ie al "schrijvend".
Sorry kon het niet laten..."
kun je mij eens uitleggen waar ik mij als GT zou hebben uitgelaten, want dat beweer je toch met je zinnetjes:
"Zegt ie al "schrijvend".
Sorry kon het niet laten..." "
Ik denk dat je mijn reactie verkeerd hebt begrepen. Ik doelde op het feit dat je zegt niets te willen schrijven terwijl je dat schrijvend doet, dus al iets geschreven hebt.
Ik heb nergens iets over een GT gezegd.
Quote:
"Ik ben het dus ronduit met anoniem en Joop eens, het te veel vermenselijken van een hond kan leiden tot grote problemen" in het gedrag van de hond omdat de aansturing/opvoeding te veel gebaseerd is op "de hond is mijn kind".
Er zijn best wel wat voorbeelden te noemen hoor over honden die teveel vermenselijkt worden.
Ontmoet Sloeberke
"Ik ben het dus ronduit met anoniem en Joop eens, het te veel vermenselijken van een hond kan leiden tot grote problemen" in het gedrag van de hond omdat de aansturing/opvoeding te veel gebaseerd is op "de hond is mijn kind".
Er zijn best wel wat voorbeelden te noemen hoor over honden die teveel vermenselijkt worden.
Ontmoet Sloeberke
https://www.youtube.com/watch?v=8PpuTQHw-Rg "
holy moly... waar heb je dit toch weer gevonden...
"Ik ben het dus ronduit met anoniem en Joop eens, het te veel vermenselijken van een hond kan leiden tot grote problemen" in het gedrag van de hond omdat de aansturing/opvoeding te veel gebaseerd is op "de hond is mijn kind".
Er zijn best wel wat voorbeelden te noemen hoor over honden die teveel vermenselijkt worden.
Ontmoet Sloeberke
https://www.youtube.com/watch?v=8PpuTQHw-Rg "
Echt... Ik heb nood aan een 'dubbel liggen van het lachen' smiley hier op HP. Mods?
Maar eigenlijk te triest voor woorden. Sloeberke wordt wél heel erg positief opgevoed en heeft geen bench. Dat is dan weer een positief puntje.
Was destijds op tv en het is écht bij mij blijven hangen, ik zocht op die naam et voilá filmpje weer gevonden.
Dit is natuurlijk wel een extreem voorbeeld van hoe te veel vermenselijking en te weinig regels voor een hond kan uitlopen tot heel naar gedrag wat bijna niet meer omkeerbaar is.
Maar ik ken ook voorbeelden waarbij het teveel vertroetelen van een hond en weinig regels opleggen best wel nadelig kan uitwerken op het moment dat er wél dingen van de hond gevraagd worden of als dwingelandij naar andere mensen en honden toe niet geaccepteerd wordt.
Het gaat meestal wel prima als je dat soort honden geen strobreed in de weg legt, maar doe je dat wel dan ontstaat er een conflict. En ook daarbij zie je dat de ene hond zich wat makkelijker weer schikt dan een ander, maar zelf heb ik wel gemerkt dat veel van dit soort honden het toch wel fijner vinden als er duidelijk een verschil is tussen mens en hond. Moet ook wel bekennen dat het dan direct ook veel fijnere honden zijn in de omgang dan als ze maar deden waar ze zelf zin in hadden en aandacht af konden dwingen wanneer zij dat maar wilden.
"Ik ben het dus ronduit met anoniem en Joop eens, het te veel vermenselijken van een hond kan leiden tot grote problemen" in het gedrag van de hond omdat de aansturing/opvoeding te veel gebaseerd is op "de hond is mijn kind".
Er zijn best wel wat voorbeelden te noemen hoor over honden die teveel vermenselijkt worden.
Ontmoet Sloeberke
https://www.youtube.com/watch?v=8PpuTQHw-Rg "
Oh ja die is leuk. Op de hondenschool gezien ooit.
Maar eigenlijk te triest voor woorden. Sloeberke wordt wél heel erg positief opgevoed en heeft geen bench. Dat is dan weer een positief puntje. "
Die hond pist ook echt overal tegenaan. De wasmand, de stoel, de tafel.. Op het laatste ook nog dat ie die kerel vol in z'n hand bijt...
Maar begrijp ik nu goed dat die mevrouw verteld dat ze zelf maar boven een emmer plast omdat ze dan de kamer niet uit hoeft en de hond manlief met rust laat?
Dit topic gaat over het hondenras Rhodesian Ridgeback
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?