egoistisch als je een pup aanschaft.....

Nee, ik vind het niet egoïstisch om een pup te nemen. En ook als je wel een asiel/herplaats hond adopteert vind ik niet dat Nederlandse/Belgische honden per se zieliger zijn of voorrang zouden moeten hebben. In tegendeel. De honden in 'onze' asiels hebben het vaak echt goed vergeleken met buitenlandse. Ze worden vaker afgestaan of van de straat af geplukt, dan mishandeld, vermoord of gebruikt als geldmachine zoals in landen als Spanje of Roemenië vaak het geval is.

Wat een pup betreft, niet ieder baasje is geschikt voor 'zomaar een' asiel/herplaats hond. Sommige baasjes hebben behoefte aan zekerheid, qua karakter en gedrag, en vaak weet je dat bij een herplaatser niet. Daarbij zijn er natuurlijk genoeg mensen die de voorkeur hebben voor een bepaald ras/rasgroep hond, en die zitten nou niet altijd in een asiel te wachten. En dan zijn er . natuurlijk ook nog mensen die een hond willen voor een specifiek doel zoals een sport. Ik zeg niet dat dat bij herplaatsers niet kan, maar het is vaak makkelijker bij een pup. Ik zie bijv. een kruising labrador x stafford nog geen agility doen met hetzelfde plezier als een zuivere Border Collie misschien zou doen.

Maar dat is mijn bescheiden mening.

(geschreven vanaf mijn telefoon, dus er zullen vast spel- en grammaticafouten in staan, en misschien is het zelfs een beetje verwarrend.)

ik heb niks gekozen want ik vind dat het idd egoïstisch wanneer je een pup koopt terwijl er in de nederlandse asielen maar ook in het buitenland honden een baasje zoeken.

ik heb nu 3 herplaatsers (gehad) allen met hun problemen. ik heb het met liefde gedaan maar nu wil ik ook weleens een hond voor mezelf.
en niet een hond nemen omdat ze mij nodig hebben.
max zit mijn lijfje en geest in de knoop en dat geeft niets want ik wist waar ik aan begon (dacht ik met een 1e hondje)

vervolgens kwam job erbij want die was al voor de tigste keer terug gebracht naar het asiel en ik vond hem wel erg leuk en wilde wel een leuke wandel hond, toch heeft zijn slechte start hem tot een moeilijke hond gemaakt waarmee en waarvoor ik eigenlijk alleen maar heb lopen vechten.

lisa was een bewuste keuze; ik wilde een husky en ik wilde sporten en wandelen tot we erbij neervielen, nou dat laatste is al met een uurtje gebeurd bij haar. ontzettend veel rug en gewrichtsproblemen.

dus ja nu oscar, een hond waar ik hopelijk eindelijk eens de dingen mee kan en mag gaan doen die ik met een hond wil doen.
wandelen, gekkigheid, sporten, lachen en huilen.
garantie heb ik niet maar na 3 herplaatsers voelt het bij mij alsof ik bij een herplaatser wel garantie heb op minder geluk.

over een zooi aantal jaren zal blijken of ik hierna ooit weer voor een pup of herplaatser ga want een volwassen hond met een mega rugzak en waar je steen voor steen uit kan krijgen zodat er mee te leven is, is wel meer mijn ding dan een pup.

De meeste maakt het dus niets uit of je een pup neemt of een asieldier.


Ook ben ik een paar keer 'brdfokhonden tegen gekomen.
Het mag hoop ik duidelijk zijn dat onze Landseer bij een verantwoord Fokker vandaan gaat komen.

We hebben nu 4 keer een herplaatser in huis genomen.
( ik ga niet zeggen komt er niet meer , want Daisy beesie zat ook niet in de planning )
Maar toch kriebelt het puppy gebeuren heel erg bij ons!

Ik zie in de Poll dat er toch ook mensen zijn die vinden dat een hondje uit asiel in eigen land voorrang moet hebben als een hondje uit spanje ofzo. 

Mijn redenering is toch dat er hier geen dodingstations zijn en wel in het buitenland. 

Aan de andere kant is een hondje vanuit bijvoorbeeld een warm land hier naartoe halen met een totaal ander klimaat mij ook wel wat tegen staat. 

Echter zou ik zelf geen dier adopteren waarbij ik niet weet of het met ons en onze honden die we al hebben klikt. 

Ik wil toch wel graag even kijken hoe zo een dier op je reageerd. 

Mag ik aan de stemmers vragen waarom in jullie opzicht een dier uit eigen land voorrang moet hebben als een dier uit buitenland?

" ik heb respect voor een ieders zijn of haar keuzes, dan verwacht ik dat ook als men een pup aanschaft.

ik heb nog nimmer een asielhond of Oostblokland hond aangeschaft, voel me er niet schuldig of egoistisch over, ik kies bewust een pup, en steek daar van te voren vele maanden, soms een anderhalf jaar in aan het zoeken van een en een verantwoorde fokker en een gezonde pup........ egoistisch vind ik mensen die onbesuisd een hond aanschaffen waar dan ook.

en als men een bewuste keuze maakt voor een hond in huis te nemen waar die ook vandaan komt, wat is er dan egoistisch aan ? "

willemijn, baasje van bamse .

 Dit dus kan het niet beter verwoorden,hier precies hetzelfde.

Ik heb bij voorkeur liever geen hond met een rugzakje,groeit mijn pup uit

tot een moeilijk gevalletje dan voel ik mij verantwoordelijk en zal van hem houden tot zijn dood maar ik zal daar niet van tevoren voor kiezen. 

 Dit slaat nergens op of ik begrijp het niet en dat de asiels vol zitten door broodfok slaat ook nergens op dat ligt aan de mensen die een hond zomaar impulsief aanschaffen. Om dit nou te vergelijken met weeshuizen gaat mij toch iets te ver en ik zou maar wat graag die kindjes adopteren en een betere wereld geven. En die kindjes komen niet uit de broodfok

Wat mij tegenstaat aan honden uit het buitenland adopteren is dat het het probleem niet oplost. Je helpt uiteraard die ene hond en die dieren kunnen er inderdaad niets aan doen, maar je bent wel bezig om de problemen van het betreffende land op te lossen waardoor het op grote schaal en op lange termijn de gang van zaken in de betreffende landen alleen maar in stand houdt omdat wij het toch wel voor ze oplossen.

Je helpt de betreffende landen niet door ze het probleem uit handen te nemen maar door ze te leren het zelf op te lossen. En uiteraard vind ik het zielig voor de honden in de dodingsasiels daar. Maar ik vind ook dat dit soort maatschappelijke problemen in de landen zelf aangepakt moeten worden en dat gebeurt alleen als ze hun eigen problemen leren op te lossen.

 Ja precies dat bedoelde ik dus ook en dan de veranderingen voor deze honden is ook erg zwaar. Vind het ook triest om te zien hoeveel van deze honden toch altijd angstig blijven. Land van herkomst moet zijn eigen verantwoording nemen en niet op andere landen steunen

Ik zou het nemen van een pup egoistisch vinden als je daarvoor net een andere hond naar het asiel hebt gedaan 

Elke verantwoorde keuze voor een pup of hond, al dan niet uit het asiel of buitenland, vind ik prima. Zolang je er maar over na hebt gedacht

Amster,

In die landen ervaart men dus het vaak niet als een probleem. Te veel honden: dan breng je ze naar een dodingsstation of je maakt ze zelf dood. Klaar.

De dierenliefhebbers in Spanje bijv. zien graag dat de honden in Spanje zelf of in het buitenland geadopteerd worden, niet omdat dit het probleem oplost, maar omdat er tenminste een hond een lans krijgt op een goed leven. Natuurlijk proberen de Spaanse dierenliefhebbers een mentaliteitsverandering te bereiken, maar dat is een zaak van de lange adem (denk ook aan de stierengevechten).

Alle keuzes die je maakt zijn in zekere zin egoistisch, dus een argument zou ik dat niet echt vinden. Ik neem uberhaupt een hond omdat ík dat leuk vind. Als ik liever een konijn had, dan nam ik een konijn. Als ik liever niets had, dan nam ik niets. Tja.

Wel vind ik het voor mijzelf wel een punt dat er gewoon al heel veel ongewenste honden in Nederland en in de wereld zijn. Voor ons is het inderdaad wel een belangrijk argument om te denken: is het wel nodig dat er voor ons een nieuw nestje wordt gefokt? Kunnen wij onze ruimte, tijd en liefde niet beter sparen voor een hond die verder ongewild is?

Maar ook wij willen graag tenminste één keertje een pup van jongs af aan opvoeden. Vooral omdat het bijzonder is om toch eens mee te maken. Egoistisch? Vast. Misschien moeten we een pup uit een asiel halen ;)

Wij zijn heel blij met ons herplaatsertje, een droomhondje dat perfect past bij ons gezin Ze was nog jong toen ze bij ons gekomen is en ik zou het meteen weer doen...toch, bewust een volwassen hond adopteren uit het buitenland of hier uit een asiel...heb er de moed, ervaring en durf niet voor...je weet nooit wat ze meegemaakt hebben en met drie kinderen zou ik (mijn eigen kennende....) op de toppen van mijn tenen lopen...wat het arme dier dan weer niet ten goede zou komen...Petje af voor de vele forumleden die een 'oudje' de kans geven en er voor de volle honderd procent mee aan het werk gaan, kan er alleen maar mijn waardering over uitspreken. Iedereen moet voor zichzelf uitmaken waar hij of zij een hond wil aanschaffen, daar hoeft niemand anders 'commentaar' op leveren...'br####kers uitgesloten natuurlijk, da's dan weer een ander discussiepunt...

Na 2 herplaatsers was Obi het pupje weer. Hier hebben we altijd beide gehad. Maar meer herplaatsers dan puppy's. Ik snap minder goed waarom je een hond uit bv spanje zou adopteren als er 25km verderop ook hondjes zitten die in ieder geval gewend zijn aan NL. Maargoed ieder moet het zelf weten vind ik. Lobbes was een perfecte herplaatser! Zooo blij geweest met die hond. Wat was het een lieverd!!"

Het één sluit het ander niet uit, hè :) Ik ben het met je eens dat het daar opgelost dient te worden, maar de individuele adopties hier uit bijv. Spanje of Roemenië zullen het probleem nooit "uit handen nemen" want daarvoor is het op veel te grote schaal. Mogelijk geeft het feit dat het westen deze honden wel belangrijk vindt, een goed voorbeeld. De inzet van mensen daar voor die honden (waarvan een deel geadopteerd wordt, maar die ook te maken heeft met mentaliteitsverandering etc) heeft allicht ook een bepaalde invloed. Stukje bij beetje hoop je dat het verandert. Ondertussen hebben enkele honden wél een beter leven gekregen.

Ik voel me niet verantwoordelijk voor alle (asiel)honden op de wereld.

Ik heb een pup gekozen, omdat ik mijn hond graag wil opvoeden zoals ik dat wil. En dat gaat nu eenmaal makkelijker als deze nog pup is. Pup uit het asiel heb ik wel over gedacht en ook actie op ondernomen, maar ze doen zo spastisch als ik zeg ook een kat te hebben dat ik zoiets had van "graag of niet hoor".

Egoïstisch: Ja (egoïstisch heeft niet per definitie een negatieve lading)

Daarom oneerlijk: nee

Ik weet niet of je dit van mij hebt gelezen, ik heb het wel eens gezegd namelijk en vind dat ook nog steeds. 

Met Mellow is het ook allemaal niet gegaan zoals ik van tevoren had bedacht. Zelfs het asiel heeft gezegd dat ze blij zijn dat ze bij mij woont, omdat ik me voor de volle 100% voor haar inzet.

Kan ik geen rondje door de wijk doen? Dan gaan we naar het bos.

En ja, dat hebben we een periode 3 keer per dag moeten doen omdat ze niet eens tot de hoek van de straat durfde. Dat gaat inmiddels gelukkig wel weer (3 keer een plas/poep op de hoek van de straat, max. 10 minuten), maar voor de echte beweging gaan we lekker naar het bos.

Mellow is onze eerste hond, dus dit heb ik best moeilijk gevonden, maar inmiddels heb ik het geaccepteerd. Het gaat momenteel weer goed. Een goed gesocialiseerde pup, van een goede fokker, lijkt me daarom ook wel eens fijn, maar voorlopig niet. We hebben het goed samen 

Maar goed, dit cursieve deel is ietwat off topic, sorry 

  Ietwat off topic maar wel intressant, want dat is eigenlijk de instelling die veel mensen missen, ze stellen zich iets voor over de hond die ze aanschaffen en als dit dan niet mogelijk blijkt komt de teleurstelling, de frustratie en het opgeven ipv het inleven in wat de hond doormaakt en de verwachtingen bijstellen.

Haha ik had van Jenna alleen een foto gezien en had de indruk dat ze een herderachtige is, maar qua karakter bleek ze eenmaal hier, een enorm jachtinstinkt te hebben. Wat voor mij nieuw is en soms lastig, ik ben geen honden gewend die alleen heel gedoseerd van de lijn kunnen in de juiste omgeving en ik dus heel goed op moet letten. Bovendien kan ze niet met andere honden wat ook niet altijd makkelijk is.

Maar als je dit accepteert dat ze zichzelf is en niet de hond is die ik dacht dat ze was gaat het allemaal veel makkelijker, en is het juist een heel mooi en spannend avontuur om een heel ander soort hond te leren kennen dan je verwacht had.

Daarom zeg ik ook altijd, je moet voor de volle honderd procent voor een hond kiezen en ervoor gaan wat voor hond je ook neemt, een herplaatser, een raspup, binnenland buitenland dat maakt niet uit.

Bij een volgende hond zal ik iet wat egoistisch zijn. Na meerdere herplaatsers zal ik dan kiezen voor een blanco pup. Gewoon omdat ik vind dat ik dat ook wel eens mag. Even geen zin meer om de rugzak door,.. of van een ander op me te nemen. 

Ik zal mezelf nooit op een wachtlijst plaatsen voor een trendy rashond.  Maar een keer een pup direct bij de moeder vandaan mag ik ook wel eens beleven, vind ik.

sorry voor het gebruik maken van de gastfunctie. ik kan niet ingelogd raken.

Ik vind het egoïstisch om een hond te kiezen die niet bij je past. Mijn volgorde van een hond kiezen is: eerst een eisen pakket voor je hond maken, daarna asiels in NL bekijken of daar ene hond is die (grotendeels) bij je eisen passen. Vind ik die niet? Dan zoek ik naar een ras die wel aansluit bij mijn eisen en zoek ik een leuke pup. 

Nee ik kijk niet naar buitenlandse honden, ik wil de honden zien en mijn mening erover vormen ipv de meestal rooskleurige mening van de vrijwilligers. 

Ik heb 5 herplaatsers gehad. Momenteel mijn 2e pup. Herplaatsers paste op dat moment goed bij mijn situatie. Bij mijn laatste zoektocht heb ik helaas geen hond kunnen vinden die aansloot bij mijn eisen (welke iets meer zijn geworden door de aankomende kinderen) waardoor ik voor een pup heb gekozen die er wel op aansluit. 

Ter aanvulling. Ik heb nooit een seconde spijt gehad van mijn herplaatsers. Maar mijn leven is inmiddels ook veranderd en voller geraakt. Een hond binnen mijn gezin wil ik niet wegdenken.,, maar of ik het dealen met al die bagage en beperkingen bij een volgende hond weer kan opbrengen??

Dat moet ik eerlijk en kritisch beoordelen. En mijn gevoel zegt nu van niet!

is het heel raar dat ik dat zo voel?

Dan ben ik naar de maatstaven van 'mevrouw' een grote egoïst en geniet ik er ook nog eens met volle teugen van! Het leven van een hond is veel te kort en aangezien ik al van jongs af aan veel te vaak afscheid van geliefden heb moeten nemen, kies ik voor zoveel mogelijk jaren met mijn honden(voor zover mogelijk).

Ik wil gewoon alle levensfases meemaken en begeleiden, van de 'poepluiers' tot de 'bejaarden soos'.....heerlijk!....Inclusief alle hobbels en bobbels onderweg want een hond daarin begeleiden is verre van ff een jaartje aan poten en verder op je dikke reet rusten en alleen maar de vruchten plukken. Iedere combinatie is uniek en vergt op bepaalde fronten andere aanpak. 

Komt er een herplaatser op mijn pad die me aanspreekt dan is de kans groot dat ik voor hem gaan zal mits de situatie het toelaat maar op zoek gaan naar 1 zal ik niet snel.

Manuela.. ik begrijp jouw manier van schrijven niet goed? Wat bedoel je nu precies te zeggen??

Excuus. dat was ik weer, Suzan.

@Suzan

Wat begrijp je niet? Ik geef aan dat ik geen moeite heb met het 'stickertje' egoïst van de 'mevrouw' uit de OP omdat ik de voorkeur aan een pup geef. 

Maar wij zijn nogal van de spontane acties en uiteindelijk is Ten de enige hond geweest waar we naar op zoek waren en die kwam met 4 maanden bij ons. De enige 'spijt' die ik heb, is dat we hem niet 2 maanden eerder gevonden hadden.

Ja, ik begreep je al. Ik had de openingspost beter moeten lezen.

Vind het geen terechte opmerking van deze Mevrouw. Ik ga hoogst waarschijnlijk na hond nummer 4 eens voor een pup kiezen.

En dat is mijn goed recht.. dus,. ik snap hetgeen je schreef hoor!

Interessante antwoorden!

Even over een herplaatser in huis nemen.
Naar mijn idee hoor je dit ten alle tijden zonder verwachtingen of eisen te doen.
En dat vergeten veel mensen waardoor een.herplaatser soms 3,4 keer herplaatst word.

Dus Cindy.
Wat jij zegt is misschien wel ietsje off topic..... Maar zeker wel relevant omdat door verkeerde verwachtingen sommige honden meerdere keren hierdoor in het asiel belanden of herplaatst worden.


Suzan ( gast ) wat jij zegt spookt ook wel door mijn hoofd.
Hier is een kindje op komst.
Op het moment dat Daisy stabiel genoeg is voor een hondje erbij komt er eentje bij.
Maar ik ben niet zeker of ik een.herplaatser met een kindie wel kan geven wat die nodig heeft.

Uiteraard een pup kost ook veel tijd natuurlijk.
Maar je weet niet wat voor verassingen een herplaatser heeft.
zoals mijn laatste dus een bijter is/was

Mij maak het niks uit wat mensen doen. Ik vind het eerder egoïstisch als mensen een hond aanschaffen ongeacht waar het vandaan komt en hem niet het leven kunnen bieden wat de hond nodig heeft.

Ik zelf zal nooit bewust voor een hond uit het buitenland of asiel gaan. Herplaatsers van bepaalde rassen dat zal ik niet zomaar uit de weg gaan. Toch heb ik wel liever pups, die kan je toch enigzins naar je eigen wensen opvoeden.  Nu wilt dat niet zeggen dat ik nooit voor een asiel uit buitenlands hondje zal gaan, maar het zou niet mijn eerste keuze zijn. 

Ik respecteer ieders keuze.

Ik heb zelf in mijn leven twee maal een boxerpup gehad, geweldig.

Mijn vriendin heeft ook net een pup.

Ik zelf heb een persoonlijke keuze gemaakt om alleen nog maar herplaatsers een thuis te geven. Dat waren er vier, nu nog drie en dat zal ik ik ook blijven doen

En dat zijn bij mij tot nu toe buitenlandse herplaatsers, om de reden dat de honden het daar in de asiels (als ze al niet in de dodingsstations terechtkomen) na een hoop ellende het, hoe men daar ook zijn best doet, veel slechter hebben dan hier.

Overigens let ik wel op dat de stichtingen wel ook doen aan sterilisatieprojecten. Want de honden die door de eigenaars daar de straat op worden gedonderd zijn natuurlijk niet gesteriliseerd, dus das stap een.

 Ik denk, met mijn beperkte ervaring, dat dat "naar eigen wensen" opvoeden toch meer aan het ras en karakter van de hond ligt dan aan zijn achtergrond. Wij hebben een herplaatser die als tienjarige hond nog heel erg veel heeft geleerd. Een andere hond van tien had dat misschien niet meer gedaan. Maar een andere van anderhalf misschien ook niet.

dat even los van een rugzak die heeft geleid tot "persoonlijkheidsstoornissen", maar zelfs daar denk ik dat je nog ver kan komen. Kijk Mellow - heeft haar angsten, maar heeft óók veel geleerd.