Terug van weggeweest: extreme herder, ik weet het even niet meer

" Pff, naam De Wagenrenk doet weer vanalles loskomen...zijn daar destijds vaker met Cookie geweest om haar helemaal door te lichten van alle kanten, en ook uiteindelijk voor een bloedtransfusie...waarna ze alsnog is overleden

De Calming Cap ziet er, tsja, apart uit Kan me voorstellen dat dit mensen hierdoor tegen de borst stuit, máár: ik moet wel zeggen dat toen Tess aan het revalideren was met haar poot, ze natuurlijk ook een 'gewone' kap op moest. Eerst eentje van plastic, maar omdat ze hem bijna 8 maanden moest dragen, gingen we opzoek naar een vriendelijke oplossing. Dit werd een Comfy Cone, van dik, zacht en zwart materiaal. En moet eerlijk zeggen dat het wel leek of ze hier tikje rustiger van werd, ze kon nog wel gewoon kijken, voornamelijk recht vooruit, maar ze zat meer in haar eigen wereldje, en prikkels kwamen minder binnen. En aangezien ze zowel voor visuele als audio prikkels érg vatbaar is... Dus ja, ik geloof zo maar dat een Calming Cap kan bijdragen. 'Zintuigen missen' kan bij extreem gevoelige honden denk ik ook juist als een opluchting werken...zo stelde mijn DA ook voor om eens te kijken of we misschien oordoppen voor Tess konden laten maken voor tijdens het oefenen? Omdat ze ook ontzettend gevoelig is voor harde geluiden! Klinkt raar, maar kan best nog eens werken! "

Annika (Cookie&Tess)

 een comfy cone beperkt het zichts veld, maar ze kunnen wel gericht kijken..dat is toch anders

een beetje als een nerveus  paard oogkleppen geven

tot zover kan ik het begrijpen

Maar  een zak over je kop?

nee ,dan moet je op andere manier de impulsen beter vermijden

Ik woon in amsterdam met een hond met kennelsyndroom.

Op 7 jaar moest hij alles nog leren

het durfen aanschouwen van iets  en veel gematigde ervaringen is de eerste stap naar begrip.

Na 4 jaar heeft hij door dat er verschil is tussen bouwmachines met mensen en geparkeerde machines op een verlaten bouwplaats.

hij heeft er tegen geplast zelfs

maar het begon ooit met het besef..dat een  koplamp licht geeft maar je niet pijn doet

een andere nuttige was dat hij besefte dat auto's fietsen en brommers niet door een heg/hek gaan (een besef van natuurlijke veilige plekken)

ect.Het vergt veel, en vooral veel goede ervaringen omdat te bereiken.

Alles wat nog te is moet je zo goed mogelijk elimineren

Maar ..nogmaals rillingen over de rug bij die zak over de kop.

masseer de hond in een rustige ruimte leg nadruk op geuren en ontspanning (veel kluiven, geen piep speeltjes)

Je moet je hond leren kalmeren en rust en ontspanning zoeken

Gezichtsveld beperking begrijp ik nog enigszins...maar nee

Dit had mijn waldo geen goed gedaan.

Ze zien nog wel door die kap blijkbaar.

Het ziet er vreemd uit vind ik maar als ze er nog kunnen door kijken valt het misschien wel mee. Meer zoals een zonnebril ofzo. Ik kan het ergens wel begrijpen dat het rust geeft, onder meer voor de ogen.

Hmmm, de notificaties lijken niet helemaal naar behoren te werken, zie niet altijd dat er een nieuw bericht is...

Ik snap je helemaal hoor. Dit lijkt wel een beetje een vliegenmasker voor paarden. Het heeft ook niet mijn directe voorkeur, maar ik ben blij dat er mensen komen met oplossingen en zo met mij meedenken!

Hoe dan ook, het werd zonet tijd om de koe bij de horens te pakken:
Ik heb net de dierenarts gebeld en een afspraak gemaakt voor Tess op maandag 1 juni. Ze word dan helemaal doorgelicht, hart geluisterd, en er wordt bloed afgenomen voor nier en lever onderzoek. Ook heb ik gevraagd of ze met dit zelfde bloed ook gelijk haar schildklier konden testen, en dit was geen probleem. Ze lezen daar zelf de testen uit dus deze zouden we dan binnen 20 minuten moeten horen. Als dit allemaal goed is, kunnen we beginnen met de Clomicalm...ik ben erg benieuwd!

Knap ...het kost veel moed om tot zo'n besluit te komen.

Ik hoop dat ze er veel baat bij heeft !

Het feit dat het nu al iets beter gaat kan bijna alleen maar versterken als de clomicalm aanslaat

en dat jullie nog meer mooie stappen kunnen maken in de toekomst.

al dank ik god op mijn blote knieen dat ik het voor waldo niet nodig heb gehad.

Ik duim voor mooie update's

Moedige stap Annika. Ik duim voor een heel positief resultaat. Zoals je weet heeft het mij heel bijzonder verrast toen ik, net als jij, na heel lang twijfelen en onzekerheid die stap genomen heb. Het is geen wonderpil, maar kan wel net het verschil maken tussen doormodderen en een wonder.

" Moedige stap Annika. Ik duim voor een heel positief resultaat. Zoals je weet heeft het mij heel bijzonder verrast toen ik, net als jij, na heel lang twijfelen en onzekerheid die stap genomen heb. Het is geen wonderpil, maar kan wel net het verschil maken tussen doormodderen en een wonder. "

Petra, *Lily Jane* & Jip

 dat is precies het verschil wat je nodig hebt

In mijn geval ook geen wondermiddelen, maar wel genoeg om flinke stappen te kunnen maken richting een haalbaar leven met  ook plezier.

Daar doen we het allemaal voor.

Het is een lange moeilijke weg, en iedereen die dat bewust aangaat

heeft mijn ultieme respect en steun.

We weten hoeveel aanpassingsvermogen dat vergt immers

 Er is toch een aantal gerenomeerde trainers/gedragstherapeuten die ook dit als hulpmiddel gebruiken. 

Ik geloof best dat dit wordt gebruikt.

een roofvogel wordt ook met hoofdkap in bedwang gehouden en kalm.

Ik geloof wel in de werking maar in mijn ogen als je dit nodig hebt ga je al te ver.

dat visuele overreageren is in mijn ogen teveel prikkels

Ik zou zelf eerder voor acupunctuur en massage en oefenen zonder teveel prikkels kiezen

en zelfs clomicalm ls ik geen resultaten had

en dus focus herplaatsen naar de neus oefenen.

Een stille volger, maar ik wil toch even mijn complimenten geven.

Ik bewonder jullie doorzettingsvermogen, moed en moeite die jullie nemen voor Tess...., super.

En knap dat jullie de stap hebben genomen om 'een stap verder' te gaan..., hopelijk gaat de ondersteuning van de medicatie straks de lichtpuntjes voor Tess en jullie weer laten opflikkeren.

Heel veel succes en sterkte..., en echt top zoals jullie bezig zijn.

Oke, een update, een lange!

Maandag zijn we met Tess naar de dierenarts geweest om een aantal tests af te nemen, om zeker te weten dat ze aan de Clomicalm mag. Ze hebben een algemene 'brede' test gedaan, en een aparte schildkliertest. Hier had ik om gevraagd, ivm de hele kleine kans op een hyperactieve schildklier.

Alle testen kwamen goed terug, schildklier was ook oke. Alleen de alvleesklier liet nog een kleine afwijking zien, hier heb ik naderhand nog apart op laten testen: gelukkig niks aan de hand.

Deze dierenarts was nieuw voor me, mijn 'normale' dierenarts met wie ik de Clomicalm heb besproken is onze aan-huisdierenarts. Voor bloedonderzoek weken we uit naar deze. Dit was nog een jongere man, welke ik het hele verhaal ook heb verteld, omdat hij er voor open leek te staan. Hij begreep het gelukkig helemaal, maar vond het ook zo ontzettend vreemd, omdat ze bij hem op consult zó lief en meegaand was. Dit is Tess altijd bij de DA, hoeveel pijn ze daar ook al heeft meegemaakt: ze wil er altijd dolgraag naar binnen en laat alles meteen toe zonder problemen. Tess heeft zo echt 2 gezichten: wanneer ze 'in huis' is, en 'buiten', wanneer ze transformeert.

De DA begreep het dus, geloofde ook dat wij alles had gedaan wat we konden en dat de Clomicalm het laatste redmiddel leek te zijn. Hij was er echter niet enthousiast over, zo zei hij eerlijk. De laatste 12 jaar had hij het amper uitgeschreven. Hij geloofde vooral in training, training, training, ook omdat hij zelf soortgelijke gevallen had meegemaakt en had getraind. Maar in ons geval snapte hij het 100% waarom we het zouden doen. Hij vroeg ook om hem op de hoogte te houden hoe de Clomicalm aansloeg, omdat hij oprecht heel geïnteresseerd was. Met een gemengd gevoel ben ik daar vertrokken: deden we er écht wel goed aan? De Clomicalm heb ik dus nog niet opgehaald.

Wat ons de afgelopen dagen steeds meer opviel, was dat Tess op de een of andere manier wat kalmer leek te zijn. Nog steeds zich druk maken, maar ze leek makkelijker terug te komen in het moment, leek zich sneller te herstellen en soort van te 'ontspannen' voor haar doen.

Hoe kon dit nou zo opeens? Net nu we hadden besloten rigoureus van aanpak te wisselen, leek ze wat meer 'down to earth' te worden. De avond wandelingetjes de afgelopen maand gaan eigenlijk best heel aardig, niet perfect, maar voor wat we mogen verwachten: goed! Ook in de auto naar de DA was ze voor haar doen niet zo panisch, ze wilde zelfs zo graag bij de DA naar binnen dat ze voorbijkomende auto's compleet negeerde! Huh??

Toen ze daarstraks vanuit de ren naar binnen ertussenuit kneep omdat ik haar niet goed aanlijnde, hield ik mijn hart vast in de tuin. Ze kon wel nergens naartoe, maar normaal gesproken is dit een ramp om haar weer te vangen. En inderdaad; daar kwam de eerste auto voorbij. Tess crosste mee langs het hekwerk, maar wederom: niet zo panisch als eerst. Ze rende nog een paar triomfantelijke rondjes voordat ze zich liet vangen. Daar stond mevrouw te kwispelen, en ze kwam met een klein beetje tegenzin toch netjes mee naar binnen.

Mijn man en ik hebben ons suf gepiekerd, want met deze soort van 'omslag' was ik opeens niet meer zo zeker van de Clomicalm...Wat blijkt?

Wij hebben laatst Calm & Relaxed snoepjes gekocht, van Pooch & Mutt. Baat het niet, dan schaad het niet, dacht ik toen. Ze waren 100% natuurlijk, geen graan, etc etc, dan had ik tenminste weer goede snoepjes om te belonen. Deze zijn we de laatste tijd gaan opmaken. Net eens even gaan checken op internet en er zijn veel mensen die echte resultaten zien bij het geven van deze snoepjes! Er zit een stofje in, L-tryptofaan, wat rustgevend zou moeten werken...

En wij kunnen ons écht geen andere reden bedenken, dan dit! Ik geloof nooit dat zulke snoepjes daadwerkelijk een merkbaar effect zouden geven, maar gezien de reviews én het gedrag wat Tess laat zien, lijkt dit wél echt iets te doen. Dus ik heb gelijk 5 bussen besteld!

De komende tijd gaan wij haar dus iedere dag bewust deze snoepjes geven op vaste momenten, en eens kijken wat dit doet met haar gedrag, of het zo blijft. Ik zeg niet dat ze nu perfect is, maar de scherpe kantjes lijken er een beetje af te gaan zo. Dus reden voor mij om dit nog aan te grijpen, en misschien is de Clomicalm uiteindelijk tóch niet nodig. Hoe ontzettend apart is dit dan, dat dingen zo samenkomen?

stap voor stap kom je verder

(ik herken je verhaal in de 5 bussen bestellen)

Ik heb 3 vriezers gehad,voor totaal 20 kg hond ivm 10 kg hond  extreem veel (en snelle)wisselende intoleranties had

Gelukkig een jaar later de boel kunnen stabiliseren

met tijd komt raad met de ingewikkelde hond

Je bent een doorzetter!

Jullie komen er wel

Ohjeetje dat is nog eens een apparte maar fijne update! 

Natuurlijk als clomicalm helemaal niet nodig is , niet gebruiken.

En deze snoepjes.... wonderlijk! 

Ik hoop op meer van deze update's 

Je zal er zelf nu ook iets rustiger om zijn , ook dat zal mee spelen he.

Ik ga toch iets heel doms zeggen waarschijnlijk...maar bestaat er een mogelijkheid om oordoppen te maken? Ze houden niet alle geluiden tegen (dat wil je een hond niet aandoen!) maar nemen wel de scherpe rand weg.

Hopelijk blijven de snoepjes helpen!

Even inhakend op de L-tryptofaan;

dat vindt je vooral terug in de combi 'Melk en honing'.

(ook voor mensen super relaxerend)

Honing bevat het, melk zet het vrij.

als het werkt;

Dank voor de reacties! Ja, we zijn blij! Ze is niet opeens compleet veranderd, nog steeds zenuwachtig en druk...maar het lijkt bij haar minder hard binnen te komen. Ze reageert niet meer zo panisch en we kunnen haar sneller met de pootjes terug op de grond krijgen!

Wat de oordoppen betreft: dat zei onze huis dierenarts ook al, om die misschien te laten maken. Zo'n raar idee is het niet nee!

We kijken het nog eens even aan zo, ik vind het wonderlijk Misschien moet ik zelf ook maar die snoepjes gaan eten

heb heel veel waardering voor je doorzettings vermogen om dit vol te houden. Ik denk dat meenig andere eigenaar de hond al had afgestaan aan asiel of herplaatsing. dus helle dikke duim omhoog voor je. Alleen heb ik hier ook geen oplossing voor, denk dat dit dan ook wel een extreem geval is, als ik het zo lees veel sterkte er mee

hoi,

deze oordoppen hoef je niet te laten maken. Deze kan je gewoon bestellen. Zijn wel duur, althans vanaf 75 euro. Ik heb ze voor mijn oud Duitse herder van bijna 1 jaar. Mijn hond werkt voor mij als ADL hulphond, en gaat overal mee naar toe. Dus ook naar een concert etc. Hij is vaak te zeker van zichzelf, met de oordoppen heeft hij net wat meer rust. 

En bij de concerten gewoon een verplichting. Google geeft je gelijk de juiste website 

Ik zou je even attent willen maken op wat je geeft als 'snoepjes'.

Tryptofaan is een essentieel aminozuur. En vormt een grondstof voor de aanmaak van serotonie. Dat op zijn beurt een neurotransmitter is en een hormoon (zorgt ervoor dat we ons goed voelen, als we voldoende hebben toch) En net zoals met alle stoffen in het lichaam kunnen we 3 richtingen uit. Een tekort, een goede balans, en te veel. Ook dat laatste kan dan ook weer schade berokkenen. Ook voor dieren. 

Stress kan ook een mede oorzaak zijn van een tekort aan serotonine. En een tekort aan serotonine kan dan o.a. weer angst aanvallen veroorzaken

Dus zou ik dit toch wel degelijk met de dierenarts bespreken. Mss eentje zoeken die daar ervaring in heeft of in gespecialiseerd is.

Er zijn ook honden die door genetische bepalingen overdreven gevoelig zijn voor prikkels. En die hen uiteindelijk naar een enorme hoeveelheid stress leiden. Je kan een emmer vullen zeg ik steeds, maar als die over loopt tja. Ook het lichaam raakt door teveel aan stress hormonen uit balans. Dus is het van belang de hond in zo weinig mogelijk stress toestanden te brengen. En dan wordt het zoeken -> wanneer is die rustig en op wat reageert de hond druk. Zodanig dat je kan gaan uitsluiten. Bvb geluiden. En dan kan je gaan sturen. Maar ik zou het toch zeker met de DA bespreken.

Succes

Hoi,

ten eerste bewondering voor je inzet. Ik heb niet alle antwoorden gelezen maar voel toch behoefte iets te schrijven.

Ik kan je niet adviseren vanuit te weinig kennis en zeker geen ervaring met wat jij meemaakt.

Ik werk met kinderen die een verstandelijke beperking hebben, vaak in combinatie met Autisme en ADHD en nog een hele rits die ik niet allemaal ga opschrijven. Ik werk al ruim 16 jaar met deze kinderen binnen het speciaal onderwijs. En dit klinkt misschien alsof ik kinderen met honden vergelijk maar dat is absoluut mijn bedoeling niet. Ik vergelijk wel wat je schrijft en zo herkenbaar is qua discussie wel/niet medicatie. Veel ouders en ook ik zelf hebben daar moeite mee. De gedragingen van kinderen die echt herkenbaar zijn met wat jij omschrijft (overprikkeling, angst etc),alles al geprobeerd en dan de stap: gaan we medicatie proberen. Hoe helpen we de rust te geven aan het kind waardoor we weer "naar binnen" kunnen in het koppie. 

ik kreeg mijn eye-opener toen ik vorig jaar op een schoolkamp een laag niveau leerling alle dagen zonder de medicatie bij me kon houden. Oh wat vond ik dat een geweldige zet van mij. Het ging ook goed! Zie je nou, dacht ik, het kan best zonder die troep. Tot een collega mij wees op de moeite die het de leerling en mij had gekost het gedrag in goede banen te leiden. Het joch was ook compleet stuk 's avonds van vermoeidheid. Ik was steeds bezig situaties te vermijden, om te buigen etc. Iets van eigen input en initiatief kon niet want dat trok hij niet, maar he?! ik was het ook voor!.... Met medicatie werden de prikkels zo gedempt dat deze leerling meer zelfstandig aankon, rustiger was en leerbaar was. En DAT is waar hij mee geholpen is op de lange termijn. Ja, inderdaad met medicatie maar die medicatie is inmiddels al minder aan het worden want door de rust die het geeft, leert deze jongen, hij durft weer open te staan en zo kunnen we doorgaan met oefenen vanuit rust.

We hebben nog een lange weg te gaan maar dat geeft niet!

Ik hoop dat je een beetje voelt wat ik je wil zeggen. Dat je traint en inzicht hebt is een bewezen feit, maar hoe komt het binnen? waar is je hond mee geholpen? jou als baasje hebben is al een godsgeschenk! de inzet heb je. Misschien dat medicatie net dat laatste stukje is waardoor je door kan en het ook beklijft bij je hond. Dan is die troep een tijdelijk hulpmiddel waardoor je weer ingang hebt. Het hoeft toch niet voor altijd? 

Ik wens je veel sterkte en succes! Nogmaals bewondering voor je inzet en liefde voor de hond!!

ik heb je topic altijd gevolgd, maar niet gereageerd, maar reageer ook even vanwege de L-tryptofaan, ik heb het nl zelf ook voorgeschreven gekregen en ik vind idd dat je er rustiger van wordt. Ik zou hierover wel een hollistisch dierenarts raadplegen ook omdat je dan misschien nog verder door kan gaan vanuit een ander oogpunt, zoals: is er eigenlijk ook gekeken naar eventuele tekorten in het bloed stress kost bijv. enorm veel vitC en magnesium en andere mineralen. Voeding, allergieen, kan ook meespelen.

En misschien nu je het zelf ook wat positiever inziet en er wat meer rust over je gekomen is en acceptatie dat trainen bij haar niets uitmaakte, dat ze dit aanvoelt, zich daardoor meer begrepen voelt  en veiliger. (kan het helemaal mis hebben natuurlijk) In die zin zou reiki of acupressuur, acupunctuur, ttouch misschien ook iets zijn voor jullie.

Verder zou ik als dat mogelijk is en je haar bereiken kan proberen te "belonen" als ze iets hoort of ziet waar ze zich druk om maakt, dan haar vriendelijk kalm bij je roepen, desnoods eerst aan de lange lijn houden, zodat je haar rustig naar je toe kan trekken en uit de situatie halen terwijl je haar rustig toespreekt met bijv "goed gehoord meis dat was een traktor", of wat er ook maar was.  dan heeft ze het idee dat je haar begrijpt en dat maakt rustig heb ik de ervaring (ik zeg nu ook vast iets wat je al lang geprobeerd hebt maar las het niet terug dus vond dat ik het even moest schrijven)

Verder ook van mij complimenten hoe je je voor je hond inzet!

Pfoe, weer terug van drukke periode!

Alvast hartelijk dank voor ook de laatste reacties weer! Zo fijn, dat meelezen/leven!

Nog even @Eliane:

Bedankt voor je input. Even kort: dit probleem is al veelvuldig met meerdere dierenartsen besproken. Of het genetisch bepaald is of niet: ja, ze heeft hoe dan ook een teveel aan stress, en ja, ik geloof ook zomaar dat deze stress hormonen zo'n beetje alles in haar lichaam uit balans brengen. En dat is k*t. Dat weet ik. Haar schildklier is getest, daar ligt het in ieder geval niet aan.

Nog kort ingaande op je laatste goedbedoelde regels: we hebben de afgelopen 4 jaar niks anders geprobeerd dan dat...en na 4 jaar willen eigenlijk ook weer een beetje een leven voor ons zelf. Dat deze snoepjes op homeopathische basis het leven voor haar (en dus ook voor ons) wat draaglijker lijken te maken, is voor ons een godsgeschenk. Een teveel hiervan zal ze ook niet binnenkrijgen, ik heb contact opgenomen met de leverancier over de max. bij haar gewicht, en ze krijgt nog minder dan de helft op een dag. We weten waar ze (echt extreme) stress van krijgt en leiden dit ook in zo goed mogelijke banen.

@Indie: mooi verhaal, en ja, ik snap waar je naar toe wilt Ik sluit het ook niet uit dat de Clomicalm ooit nog van stal word getrokken, maar zolang dit nog goed te doen is, kies ik liever hiervoor


@King: thanks voor de tip!!

@Leander: bedankt, vind ik heel lief van je!

@Dobry: bedankt voor het meedenken! Ik slik zelf nu sinds een week of 3-4 Suntheanine voor met name het slapen, en dit lijkt nu ook zijn vruchten af te werpen. Of het zit in mijn hoofd, hoe dan ook, ik lijk nu vaker beter te slapen. Voor mij een teken dat homeopathie dus wel degelijk aan kan slaan ja!

Hallo mechelaarliefhebbers,

Weet iemand toevallig nog een herplaatsingsadres voor een gesteriliseerde mechelaarteef (met angstagressie) van anderhalf jaar oud? Haar eigenaar wil haar laten inslapen.  Is er hier iemand op het forum die haar nog een kans zou willen geven?

Ik hoor graag van jullie.......

 Je mag hier zonder toestemming van de moderators geen hond aanbieden. Neem even contact op met hun.

Ook zet je zomaar in het topic van iemand anders je eigen verhaal. Dat is niet netjes en lijkt me ook niet de bedoeling. Maak even een eigen topic aan.

Als je niet meer voor een hond kunt zorgen, probeer dan of er een plek in het asiel is.

het is een oud topic dat ik helemaal doorgelezen heb

heb zelf ook zon hond al 7 jaar heb ook al alles geprobeerd en leef al 7 jaar met onmacht en hoe kan ik hem zijn leven dragelijker maken

onlangs is hij ook nog aangevallen door een andere reu toen hij aangelijnd zat nu is het nog erger geworden

hetzelfde verhaal als bij tess herken het zo goed mijn hond is toevallig ook een xhollander mechelaar heel vermoeiend

maar ik heb voorhem gekozen dus zorg ook voor hem tot hijzelf aangeeft dat hij op is

hij heeft nog geen rust om te kluiven is te gestresst

ga kijken of ik ook aan die snoepjes kan komen bedankt

 WARNING !!!!!!!!!!!!!!!!!

lees de boodschap van Eliane nog eens goed door 

serotonie is neurotransmitter, ook een teveel is gevaarlijk en geeft oa aanleiding tot psychose en beinvloed oa de REM slaap enz...

en teveel aan serotine kan bv opgemerkt worden door incontinentie (lekken  gedurende de slaap) , zwaar verstoorde eetlust, ....

dankje voor de waarschuwing

wilde ook eerst eens beginnen met 1 snoepje

per dag een antistress kuur van de dierenarts sloeg helemaal al niet

aan. de hond zit zijn eigen in de weg

dus ook wij zijn hopenloos en willen liever wat homeopathies

proberen

Ik heb geen verstand van dit gedrag, maar persoonlijk denk ik wel aan medicatie.

Ik heb een boxer, ook altijd hyper geweest, geluiden e.d. triggeren direct. Veel minder extreem dan bij jullie, maar wel lastig soms. Helaas kreeg hij epilepsie en sinds hij medicatie krijgt, is hij veel minder  snel getriggerd, alle prikkels worden afgezwakt door de medicatie.

Onze hond krijgt het natuurlijk om een andere rede, maar dit om aan te geven dat medicatie misschien zou kunnen werken.

Sterkte!

Ja mijn vorig hondje kreeg uiteindelijk ook medicatie tegen epilepsie enkel alleen voor haar extreme angsten,  dus zonder dat ze last had van epilepsie. Na heel veel geprobeerd te hebben was dit wat haar echt hielp.