Terug van weggeweest: extreme herder, ik weet het even niet meer

" Bedankt Rianne en anderen, dit doet me goed...

Ik ben ook bang voor de neveneffecten...wat doet Clomicalm precies met je hond, is het schadelijk, is daar al iets van bekend?

Ben zelf totaal niet van de medicijnen, heb altijd het gevoel dat ik de oorzaak moet aanpakken, ook als het om mezelf gaat. Bij Tess had ik dan ook altijd meer met homeopathisch, wanneer kom je op???? het punt dat je inderdaad aan de medicijnen gaat?

Ik vind dat ontzettend moeilijk, medicijnen staan in mijn ogen gelijk aan troep, en troep hoort niet in mijn gezonde dieren Ja, bij mij moet er inderdaad nog een knop om ja, maar wanneer dat gebeurt...als ik mijn verhaal zo terug lees denk ik ook: Sow! Maar voor ons is het al 4 jaar dagelijkse kost, we zijn er bijna voor afgestompt en weten niet beter...behalve dat het zo nu en dan frustraties met zich meebrengt en dat je je schuldig voelt tegenover je lieve hond...vanuit dat oogpunt kijk ik dus ook richting medicatie, ik gun haar zoveel meer dan dit "

Annika (Cookie&Tess)

Mijn antwoord is eerlijk. Het is pittige medicatie en heeft impact op organen als leven en nieren. En ja, dit kan dus inderdaad een levensverkortend effect hebben. Bij Jip is al een lichte verhoging van leverwaarden in de urine merkbaar. Urine wordt halfjaarlijks gecontroleerd en op basis daarvan eventueel bloedonderzoek. Normaliter wordt clomjcalm tijdelijk ingezet en dat betekent dat die impact milder is en weer afneemt bij staken.

Maar ga je ook eens inlezen wat langdurige stress doet met een lichaam. Dat rijtje is heel wat langer en ook levensverkortend. Hoewel je nergens garanties bij krijgt.

Mijn overweging om toch door te gaan met de clomicalm is dat ik zie en ervaar wat het voor Jip doet. Er waren twee opties. Mogelijk korter leven met clomicalm, maar wel met toename van welzijn. Of staken met clomucalm, mogelijk verkort leven en zeker kwalitatief minder goed leven door de stress.

En dat zeg ik met mij  ervaring van nu. Een jaar geleden stond ik erin met dezelfde gevoelens als jij nu hebt.

Toen Dobby jong was, wou de dierenarts me doorsturen naar Utrecht. Daar zit bij de faculteit dierengeneeskunde ook een onderdeel voor "gedrag". En dan moet je meer denken aan gedragsproblemen door bijvoorbeeld ADHD. Ze geven dan wel Ritalin aan je hond. Dan meten ze bijv. de hartslag en als die op de Ritalin reageert, dan is het mogelijk dat de hond inderdaad ADHD heeft.

En anders zou ik inderdaad gaan kijken naar ondersteuning met medicatie. Dat zou misschien wel schadelijk kunnen zijn voor het lichaam, maar aan de andere kant is ernstige stress dat ook. En dan is wat relaxter leven mét medicatie denk ik wat prettiger voor de hond.

Sommige honden, sommige problemen zijn gewoon niet trainbaar. Even een cursusje volgen is zo lekker makkelijk roepen, maar in sommige gevallen slaat dat zo totaal de plank mis - ik kan me je frustratie daarmee heel goed voorstellen.

 Ik had zelf ook veel nodig om net die 'grens' over te gaan.

Dus ik snap je helemaal.

Ik begrijp dat je na deze strijd een topic opend.

En ik hoop echt dat de gouden tip er voor je bij zit.

Of je wellicht over een streep heen trekt die je voor jezelf hebt opgezet

ADHD bij honden, vaker over gehoord, maar bestaat dat écht? Wat is het verschil met gewoon érg druk en alert (zoals een hond uit een echte werklijn?) En wat doet Ritalin anders dan bijvoorbeeld de Clomicalm?

Pfff....het begint me beetje te duizelen. Dan hebben we ook nog een schildklieronderzoek. Ook dáár kun je weer aparte medicatie voor krijgen wanneer er afwijkende waardes worden vastgesteld...

Ik lees bij herhaling je twijfel over chemische troep in je gezonde hond stoppen. Een hond die dagelijks met chronische stress leeft is geen gezonde hond. Stress heeft heel veel impact op het fysiek, zichtbaar en onzichtbaar (wat pas aan het (voortijdige) einde van de rit blijkt).

Een gezonde hond is een hond die mentaal en fysiek in balans is. Onbalans is per definitie ongezond.

Als die wel goed op de thundershirt reageerd.
Heb je je T-toutsh geprobeerd?

http://www.ttouch.com/

Er is ook een nederlands boek.

Teambuilding met je hond

ISBN 978-90-5210-740-0

Hiermee maseer je de stress uit je hond.

Verder ook een flinke lading magnesium.

Bij stress brand je gigantisch veel hiervan in zeer korte tijd.

Meditatiemuziek:

Werkt niet alleen goed voor mensen, maar dieren hebben er ook rust van.
Pluk wat van youtube af, zet het op een MP3 of cd en kijken wat er gebeurd.

Pak er diverse en kijk waar je hond het beste op reageerd.

Zelfs muziek van Mozart kan goed helpen.

Ik hoop dat je iets kan vinden waar je hond alsnog rustig van word.

" Ik lees bij herhaling je twijfel over chemische troep in je gezonde hond stoppen. Een hond die dagelijks met chronische stress leeft is geen gezonde hond. Stress heeft heel veel impact op het fysiek, zichtbaar en onzichtbaar (wat pas aan het (voortijdige) einde van de rit blijkt).
 
Een gezonde hond is een hond die mentaal en fysiek in balans is. Onbalans is per definitie ongezond. "

Petra, *Lily Jane* & Jip

 Dit zat ik net te denken,ben daar ook helemaal mee eens.

Wat is dit voor jullie en ook voor Tess moeilijk. Wat jammer, in plaats van genieten met elkaar is het soms zo heftig en uitputtend. Ik begrijp jouw frustratie, want dit lijkt me echt een probleem die meer expertise vraagt en jij hebt ook van alles geprobeerd. Ik heb helaas geen raad... Ik moest alleen bij je verhaal aan mijn stage denken waar ik met autistische en ADHD kinderen heb gewerkt... ik heb nu gegoogeld en een hond kan ook een geestelijk afwijking krijgen (wat ik inderdaad niet wist). Misschien is daar iets aan de hand. Misschien kan je naar een specialist (>voor een diagnose vragen, zo kan je weer verder met de juiste medicijnen en je aanpak aanpassen(als het zo is, natuurlijk). In ieder geval veel sterkte en succes voor jullie allemaal...

Misschien toch eens denken aan medicatie vermits je al het andere al hebt gehad.

Tenslotte moeten mensen soms ook noodgedwongen aan de medicatie als het niet anders kan.

Soms heb je niet veel keuze al zou je het wel anders willen.

Heel veel moed! Dit lijkt me helemaal niet makkelijk allemaal.

Het klopt, stress maakt ook ziek, ik ken het van mezelf maar ook dat is een ander punt om nog maar eens aan te werken...

Ik had ze net eventjes in de ren gedaan, het is mooi weer en het is nu rustig. Onze teckel ligt heerlijk te genieten in het zonnetje. Tess heeft nu geen directe geluids of zicht triggers dus is niet totaal in de stress, maar toch blijft ze neurotisch op en neer en rondjes draven, tong uit de bek. Dit is voor haar; vrij rustig. Doet pijn...

Ik snap dus dat de meeste medicatie uiteraard samen gaan met gedragtherapie om haar zo weer goede dingen te laten leren, maar eigenlijk hoeft ze van mij op dit punt nog niks te leren: ik wil voor haar nu alleen dat er meer rust in haar lijfje en kop komt. Dat ze over het algemeen meer relaxt is, dat ze overdag kan ontspannen als ze in de ren zit....waar moet ik dan naar kijken? Ik las ook al iets over Valium, maar is dat niet puur en alleen versuffen?

Dit heeft ze ooit gekregen na een operatie. Weer een ander verhaal: Toen had ze haar poot deels gevilt, 8 maanden lang 3x per week naar de dierenarts en vervolgens zelf 3x per week het complete verband leren vervangen omdat ze teveel stress kreeg in de auto...wat hebben we toch een geluk met haar... Afijn: zo'n tablet moest ze thuis om kalm te blijven, hielp het niet, mocht ze er nog wel eentje bij: die 2e zat er binnen een kwartier al in...en dan nog niet goed genoeg voor mevrouw...die 8 maanden complete rust was dus ook wel een beetje een aanslag op ook onze gemoedstoestand, ahum

die knipoog in mijn reactie moest een vraagteken zijn. Ik zag nu inderdaad ADHD benoemd ook in de andere reacties. Ik wist ook niet dat bestaat:

http://dier-en-natuur.infonu.nl/huisdieren/78756-hond-autisme-syndroom-van-down-geestelijke-afwijkingen.html

Ik weet dát het bestaat, althans dat er een term voor is. Ik werk zelf met kinderen en weet daarom dondersgoed dat die term bij mensen te pas en onpas word gebruikt, al zijn er uiteraard de echte uitzonderingen.

Daarom klinkt dat bij mij ook bij een hond snel als een 'makkelijke uitweg'. Maargoed: ik heb me daar nooit serieus in verdiept dus weet niet in hoeverre dit klopt of wat het precies inhoud. Ik weet alleen dat mijn lieve hond geen rust heeft en dat dit niet is wat ik voor haar wil. Of ze dan ADHD heeft, uit een té sterke werklijn komt, te onzeker of angstig is, een verkeerde schildklierfuctie heeft of allemaal: ik wil dat ze gewoon een gelukkige hond kan zijn! :(

whu?? kan een hond ook autisme  hebben?

Nog nooit van gehoord.

sorry voor de off topic tussendoor

Volgens sommige mensen wel, zelfs Syndroom van Down lees ik...

Nu is Tess wel 'speciaal', maar op een andere manier

Hee Annika! 

Wat een heftig verhaal zo met Tess, kan me voorstellen dat het je hart breekt. Zelf ook veel achter de rug met Faya maar het gedaan op een manier die jij denk ik niet zo ziet zitten. Werkt ook niet voor iedere hond, voor haar uiteindelijk wel heel goed. 

Ik hoop dat er iets gaat zijn wat dit gedrag naar beneden kan halen of in ieder geval kan verzwakken. Op deze manier is het geen leven en dat is vreselijk.

In ieder geval gewoon heel veel sterkte en succes, wat het ook gaat worden. Vind het stoer dat je niet opgeeft!

Bedankt S&F!

Uiteraard ben ik nu wel nieuwsgierig wat voor Faya heeft gewerkt?

Hoe is ze eigenlijk binnenshuis? Je vertelt van haar stress/onrust als je haar in de kennel doet, is ze binnenshuis ook erg onrustig?

Het is niet echt een kennel, ze heeft daar samen met Pippa een dikke 100m2 tot haar beschikking.

Binnenshuis is ze ook alert/nerveus, dat blijft ze altijd, maar ze is gewoon heel goed te doen. Overdag, als de gordijnen open zijn, heeft ze wel de neiging wanneer er iets interessants voorbij komt zo uit haar plaat te gaan. Maar omdat ze dan niet alle ruimte heeft, 'beperkt' ze dit tot vooral piepen, hijgen en springen en rondjes draven, duidelijk aangeven dat ze ernaartoe wil, op de vensterbank en bank springen maar helaas kan ze niet door de raam. Met gordijnen open blijft ze wel meer ijsberen, gaat niet zomaar liggen

Als de gordijnen dicht zijn, scheelt het al een hoop, dan zie ik haar alsnog reageren via gehoor, maar ze gaat dan niet naar de raam omdat ze het toch niet kan zien. Meestal vind ze dan wel haar rust en gaat op het kleed liggen bij de bank. Ze sjokt dan wat rond en komt zo nu en dan even bij mij kijken en aandacht vragen.

Ook zitten ze vaker eerst in de bijkeuken, aangrenzend in de woonkamer. Dit voor als ze van buiten afkomen en nog vieze poten hebben. Daarna mogen ze naar binnen. Hier staat ook hun mand op een tapijt voor snachts. Overdag gaat ze hier wel gewoon inliggen om te rusten, tenzij er buiten herrie is. Dan probeert ze ook daar uit de ramen te kijken en is ze onrustig.

S'avonds hebben we er geen kind aan. Dan is ze lief en komt lekker bij ons liggen op het kleed als wij bankhangen en tv kijken. Dan zal ze ook moe zijn van alle indrukken van de dag. Omdat dan de gordijnen dicht zijn, ze moe is, wij beide thuis zijn (dan ontspant ze het beste) én er buiten niks te doen is, kan ze het beste uitrusten.

Ze blijft met haar hoofd vol stress zitten die ze gedurende de dag opbouwd. Maar het meeste komt van alle dingen die ze buiten ziet/hoort. Als we haar dan aan haar tuigje hebben (van binnen naar de ren dus, los kan niet) en er komt iets langs op de weg, dan stuitert ze als een dol paard aan de longe en vuurt zichzelf echt af zodat we moeite hebben haar te houden.

Moet ik trouwens wel bij vermelden dat ze zo nu en dan wel claimt als ik aan de tafel zit te werken. Bij je komen, kop onder je arm duwen en echt aandacht afdwingen.

De minder positieve methode, de negatieve... Net hoe je het noemen wilt haha. Ook pas na dik 2 jaar en vele GT's en onzin later hoor. 

Ik merkte dat het gewoon echt 0,0 uithaalde uiteindelijk allemaal. Ging het op het ene vlak iets beter (wat nog steeds eigenlijk slecht was) dan verergerde het wel weer op een ander vlak. Soms bleef het ook stabiel maar ja ook stabiel was slecht. En toen was ik er eigenlijk wel pan klaar mee. Sommige dingen wel samen met een trainer gedaan maar merendeel gewoon met z'n tweetjes. Alleen helemaal anders dan we gewend waren. 

Op de juiste woorden komen is wel eens lastig dus ik omschrijf het maar zo... Bij stress zijn we altijd geneigd het onbewoonde tropische eiland op te zoeken om het zo maar te zeggen. Niets moet, alles mag. Zon, zee, strand... Helemaal zen, prikkelvrij en rustig. Echter is de kans dat wanneer jij daar met je opgefokte hoofd zit het alleen maar erger wordt. Niets om handen, compleet saai en leeg dus tijd om je pas echt druk te gaan maken. Echt gestrest zijn kun je niet zomaar uitzetten, dat moet je lijf langzaam aan verlaten.

Ik heb Faya geen keuze meer gegeven. We doen het zoals ik het zeg en links of rechtsom jij voegt je maar. Rekening houden met wie ze is en haar voorkeuren, natuurlijk. Maar de rest was gewoon klaar. Sport als uitlaatklep en verder niks geen gek gedrag meer. Na dat 2 jaar lief aan haar proberen duidelijk te maken ging dit al na 2 weken beter. Tuurlijk zal ze altijd haar gebruiksaanwijzing houden maar het is geen gevaarlijke zenuwlijer meer. En dat was ook de bedoeling.

S&F: ah, zoiets dacht ik al

Nee, dat is inderdaad niet aan Tess besteed. Geloof me, na jaren positief blijven en geen verbetering zien, verlies je wel eens vaker je geduld. We hebben er ook (niet gewild) aan toe gegeven op momenten dat ze totaal onbereikbaar en misschien wel gevaarlijk was: schreeuwen uit wanhoop, rukken aan de riem, een schop in haar richting om haar uit haar trance te halen, gedwongen meegetrokken, doorgedrukt wat we zelf wilden op dat moment...niets waar ik trots op ben of achter sta, maar we zijn allemaal maar mensen...

En niets hielp. Ik voelde me altijd zo ontzettend rot daarna, want ik ben immers de persoon op wie ze moet kunnen bouwen. Als ik haar in zo'n gigantisch stressvolle situatie op haar kop geef...het werkte alleen maar averechts. Dus deze extreme situaties, daar stellen we haar nu niet meer aan bloot. Helaas is zo'n 'extreme situatie' in haar geval een gewone wandeling waarin ze iets tegenkomt.

Even een vraagje tussendoor ( sorry als ik het gemist heb. ) 

maar is dit gedrag al vanaf dat je haar hebt? 

vanaf puppy af aan al , of later ontstaan?

Doe je ook activiteiten met haar? Of gaat dat niet? wel gedaan? 

Fijne uitgebreide reactie. Minder prikkels lijkt dus wel te werken (bijkeuken), evenals het 'dekentje' familie om haar heen s'avonds. De rust van jullie rust, zeg maar. Hoe was ze in haar puppentijd qua rust/activiteit/nervositeit. Wat hebben diverse gt's eigenlijk gezegd over Tess en haar nerveuze vicieuze cirkel?

@ Jaimie:

Dit is van pups af aan al. Ik durf ook eerlijk toe te geven dat de eerste 2 jaar met haar een regelrechte hel waren waarin we ons vaker hebben afgevraagd of we er wel goed aan deden. Nu ze ietsje ouder is, lijkt het een tikkeltje gezakt te zijn, maar dat kan ook komen omdat we onszelf de druk van het 4x per dag moéten wandelen hebben afgenomen. Ze krijgt nu wat minder prikkels daardoor.

Deze problemen openbaarden zich al erg vroeg, maar in het begin denk je gewoon dat het puppenstreken zijn, daarna dat ze aan het puberen is, en daarna weegt ze al heel wat kilo's meer en is het daadwerkelijk een groot probleem. We zijn er van jongs af aan mee aan de slag gegaan, ze leek gewoon een pittige pup. Maar er is gewoon meer met haar aan de hand wat je er niet uit kan trainen.

@ Petra:

Mantrailen hebben we gedaan op aanraden van Nelis Verhoeven, en hier was ze een ster in! Zeer goede neus, helemaal in haar nopjes, máár:

Hier zijn we mee moeten stoppen. De reis ernaartoe in de auto was heikel punt 1. Dan was ze al doodmoe van alle dingen die voorbij schoten als we daar aankwamen.

Nummer 2: het mantrailen is in een bos of open terrein, met veel prikkels. Kwestie van tijd dus voordat er een jogger, fiets, paard of auto voorbij kwam. En dát is nu juist een enorm onderdeel van haar probleem. Dus dan ging ze weer door het lint.

Dus helaas. Activiteiten buitenshuis zijn een ramp, hier in de tuin kan ook niet met de auto's die voor voorbij rijden.

Maar dat is het dus niet. Je geduld verliezen is iets anders dan iets structureel anders aanpakken. 

Tuurlijk weekt zoiets niet, dat is ook niet wat ik er mee bedoel. In dit proces heb ik Faya 1 keer hard moeten aanpakken op heel extreem gedrag maar de rest is heb ik haar helemaal niet verrot gescholden, aan de lijn gerukt of andere zaken. Dat is namelijk je doel vreselijk voorbij gaan. Ik wilde ontspanning, geen extra frustratie en wantrouwen.

Nu ik lees dat het van pups af aan is, denk ik toch niet aan ADHD maar eerder regelrecht autisme. En ja, dat bestaat ook bij honden. Dat is een neurologische aandoening, en ook bij honden niet een 'makkelijke uitweg'. Ik ken een hond met autisme van een ander forum, ik zou je met het baasje in contact kunnen brengen als je wilt?

Autisme bij een hond...

Ik kan het me eerlijk gezegt niet voorstellen.

Jammer van het mantrailen, lijkt me super. Kan hier ook niet hoor, net als overige activiteiten. Er zijn zoveel leuke workshops om te doen, maar helaas. Ik heb bij Jip er therapeutisch de max uitgehaald toen ik pas overging op clomicalm. Vandaar dat ik toch wat doorvraag. Ik heb gemerkt dat er bij Jip naast zijn socialisatieproblematiek ook echt iets tussen de oren een beetje anders gaat wat het leven in een onvoorspelbare oncontroleerbare wereld voor hem erg lastig maakt.

Als ik de problemen van Jip beschrijf wordt er ook met regelmaat autisme geopperd. Ik wil er niet zomaar een stempel op plakken, maar veel gedrag en emotie doet daar inderdaad wel aan denken maar maakt het nog niet autistisch. Veel in mijn omgang, begeleiding en sturing haal ik wel uit mijn ervaring van omgaan met kinderen met autisme.

Ik kan me in elk geval vanuit ervaring inleven in je situatie. Het is niet makkelijk. 

@ S&F: het is uiteraard niet mijn bedoeling om jou hier slecht af te schilderen. Ik zeg ook nergens dat jij haar verrot hebt gescholden of iets dergelijks.

Je zegt 'maar 1 keer aan moeten pakken op extreem gedrag'. Toen Tess de allereerste keer mijn man beet toen ze in haar waas zat, pakte hij haar uit reflex en verbijstering ook aan. Dit werkte echter averechts, met name omdat ze op zo'n moment ook niet uit haar roes te halen valt, al helemaal niet met fysiek contact want pijn doet haar niets als ze flipt, dit zien we ook wanneer ze zich tegen het hekwerk gooit als ze ergen achteraan wil. Op zo'n moment reageert ze zich alleen harder af. Mensen (niét jij) die vaker roepen: 'Gewoon een keer een flinke schop en dan is het afgelopen!'.....Nee, daar is ze niet van onder de indruk.

Daarbij zit er bij Tess bij alles wat ze doet ook een enorme portie angst volgens de gedragstherapeuten, ze is zo onzeker dat ze zich vaak geen houding meer weet te geven. Als ik haar perse op mijn manier, linksom of rechtsom wil dwingen iets te doen, bijvoorbeeld gewoon gaan wandelen, of gewoon een ronkende stilstaande auto passeren zonder gekheid...dan kan ik nog zo hard zeggen: 'Je gaat er maar gewoon langs' maar dan zit ik uiteindelijk zelf met de gebakken peren, en Tess ook. Ook de 'minder positieve' methode helpt haar niet.

Ik bedoel maar te zeggen: gewoon de manier van trainen veranderen, is bij haar niet genoeg, zo blijkt na al die jaren. Zelfs áls ik haar bij de als voorbeeld genoemde auto zou krijgen, dan nóg blijft die angst en die onrust/stress. En dat wil ik eruit krijgen.