Terug van weggeweest: extreme herder, ik weet het even niet meer

Zit me hersens te kraken hier.....

Schiet me even niks anders te binnen als dat het aan de periode bij de fokker/ouders ligt....

Maar daar heb je nu ook geen zier aan 

@ Jaimie: dat is ook een conclusie die wij zelf hebben getrokken. Bij nader inzien had ik haar ook liever niet bij deze fokker gehaald (géén broodfokker trouwens) maar dat is gepraat achteraf. Waar we naderhand pas achterkwamen is dat de pups waarschijnlijk te vroeg zijn 'afgespeend' en bepaalde remmingen gewoon niet geleerd hebben van de moeder. Ook bleek de fokker naderhand van de oude stempel, dus aanpakken en niet zeuren, en zijn de pups waarschijnlijk al (te) vroeg meegenomen naar het oefen terrein om te 'wennen'. Ik denk zelf ook dat er iets al niet goed gegaan is toen ze heel jong was, maar daar kan ik nu niks meer aan veranderen, behalve dat ik bij een volgende pup nóg voorzichtiger zal zijn bij het uitzoeken van een fokker. Gelukkig is dit bij onze andere 2 honden altijd prima gegaan!

Dat snap ik ook. Begrijp me niet verkeerd dat ik denk dat het simpel is, dat vind ik het tot op de dag van vandaag niet. Er is altijd wel iets waar je rekening mee moet houden of op moet blijven letten. Faya reageerde overigens ook zo, standaard. Compleet doorslaan. Dat is geen prettig gezicht en het lijkt alsof er niets is dat daar tegen op kan. Ik heb mijn hond eens dwars door een schutting zien gaan, bedoel dat gaan we niet meer op "een beetje gestresst" gooien. 

Als dit inderdaad het geval is en de oorzaak daar ligt, dan denk ik dat je er serieus rekening mee moet houden dat het (met medicatie) dragelijker gemaakt kan worden, maar nooit meer beter. 

" Dat snap ik ook. Begrijp me niet verkeerd dat ik denk dat het simpel is, dat vind ik het tot op de dag van vandaag niet. Er is altijd wel iets waar je rekening mee moet houden of op moet blijven letten. Faya reageerde overigens ook zo, standaard. Compleet doorslaan. Dat is geen prettig gezicht en het lijkt alsof er niets is dat daar tegen op kan. Ik heb mijn hond eens dwars door een schutting zien gaan, bedoel dat gaan we niet meer op "een beetje gestresst" gooien. Dat is compleet grensloos. Dat ik haar eenmalig hard aangepakt heb klinkt inderdaad als een schop maar de realiteit is dat ik toen bijna mn eigen hond vermoord heb. 
 
Dat raad ik niemand aan, ik was er echter aan begonnen en zou het afmaken ook. Genoeg was genoeg. Mijn (ja laat ik het daar maar op houden) is dat ze geen grens hebben. Totaal niet weten waar ze moeten stoppen of überhaupt hoe ze moeten stoppen. En als je niet weet hoe ga je ook maar door. 
 
Ik ben niet trots op hoe dat hier moest gaan. Heb het ook nog nooit zo letterlijk gezegd maar zo was het wel. Extreem gedrag vraagt soms om extreme maatregelen. Hetzij medicijnen, hetzij iets anders. Was het toch maar een open deur... Kunnen we er niet eentje ontwerpen? "

S&F.

Maar dan gaat het puur om ad hoc ingrijpen op excessief gedrag. Een hond die 24 uur per dag torenhoog in z'n stress en emotie zit help je hier niet mee. Dat excessief gedrag is de uitingsvorm, niet de oorzaak/aanleiding ... toch? Beetje kip en ei verhaal.  

Ik weet niet óf het zijn oorzaak daar vind, ik denk wel dat het er in mee geholpen heeft dat ze weinig remming heeft. Pups die pups opvoeden op een gegeven moment wanneer mam eigenlijk nog moet ingrijpen: Tess was een helse pup. Cookie heeft het in het begin echt moeten ontgelden en wij ook.

Nu is dat er gelukkig af, zoiets train je wel weg, maar het constante onzekere, gestreste, bange en hypere....ik denk dat dat óók al bij de geboorte aanwezig was :(

Ik heb ook niet de illusie dat dit helemaal over gaat. Dat hoeft ook niet. Ik wil alleen dat het voor haar draaglijker word, en voor ons ook. Een hond heb je uiteindelijk ook voor je eigen geluk. Ik wordt ook niet gelukkig als ik haar zo zie, dat doet me pijn.

 Ik blijf hierbij. Kun je niet iemand vinden die haar tussen de middag uitlaat?

 Ja daarom zij ik al , aan mijn opmerking heb je geen zier .

Enige is dat je waarschijnlijk weet waar het vandaan komt.

Vaak zoeken we eerst de oorzaak en dan volgt aanpak ,  maar in deze is dat wel heel lastig 

Ik zou zeker clomicalm (  ook al is dit in samenwerking met de zoveelste gt'er ) proberen.

Misschien werkt het bij Tess wel.

Het stressen moet echt doorbroken worden.

Edit: ik heb jou quote aan moeten passen ivm het woord 'br**df*kker, die ik niet kan plaatsen 

pups die vroegtijdig uit de veilige bescherming van het nest gehaald worden of nesttrauma's oplopen zonder veilige 'beschutting' vanuit het nest kunnen zich ook ontwikkelen  t

ot zeer nerveuze honden. Extreem gvoelig voor prikkels en angsten en erg instabiel. Ik vermoed, gt ook, namelijk dat dit bij Jip ook een oorzaak is. Naast zijn socialisatieproblematiek. Dat zit tussen de oren. Los je niet op met wat trainen.

"  
Maar dan gaat het puur om ad hoc ingrijpen op excessief gedrag. Een hond die 24 uur per dag torenhoog in z'n stress en emotie zit help je hier niet mee. Dat excessief gedrag is de uitingsvorm, niet de oorzaak/aanleiding ... toch? Beetje kip en ei verhaal.   "

Petra, *Lily Jane* & Jip

Als de duidelijk een oorzaak of aanleiding hebt voor extreem gedrag niet nee. Maar als die er niet zijn, of teveel, kun je naar mijn mening aan de gang blijven.

Want waarom zit een hond zo in de stress? Door de aanleidingen of omdat hij of zij ook de vrijheid krijgt er zo op te reageren? 

Om een voorbeeld te noemen, dat schutting verhaal, dat was om een kat. Faya knalde dwars door de schutting van een buurvrouw om een kat. Dat is dus de oorzaak in combinatie met jachtinstinct. Ze was rustig aan het spelen, ziet die kat en gaat meteen zo over de rooie dat er geen houden meer aan was. De schutting was geen fysieke of mentale barrière dat arme beest moest en zou het ontgelden. 

Kun je zeggen ja die katten he... Die zouden echt niet los mogen lopen. Dat vervelende jachtinstinct ook... Voortaan niet meer los in de buurt waar katten kunnen komen en katten vermijden. Oorzaak weg, stress weg.

Of een rem inbouwen en die impulsen gaan controleren. Die katten blijf je altijd wel zien, ik heb liever niet dat mijn schouder ontwricht wordt elke keer dat we een kat toevallig niet konden vermijden. Ik persoonlijk vind namelijk dat het probleem intern ligt en niet extern en je zo het probleem wel verhelpt. Als zij namelijk niet meer zo getriggerd wordt door katten en snapt hoe er wel acceptabel op te reageren dan is die stress weg.

Ik heb nu wel een beetje het gevoel dat ik het door duw,  dat is niet mijn bedoeling hoor Annika. Vind het alleen een interessant onderwerp, mede omdat je nooit uitgeleerd bent natuurlijk.  

Hoi Annika,

Mijn hond is pas 1,5 dus ik 'ken' jou nog niet. maar ik heb ook een hond die van nature heel onzeker is (durfde met 4 weken niet tussen zijn broertjes en zusjes te staan om te eten). Dus ik weet wel een beetje hoe jij je voelt alleen zoals ik het bij jou lees is het echt nog een paar gradaties erger. (heb even door alle reacties heen gescand dus niet alles precies gelezen). Maar ook ik zou nu eerst gaan voor stress reductie door medicijnen en pas wanneer ze weer uit die chronische stress is aan de gang met training en therapie. Je bent al bij calming Signs geweest en mij hebben zij enorm kunnen helpen.

 Zij raden bijvoorbeeld af om met balletjes te gooien en raden speuren, snuffelen en hersenwerken aan. Ik ben het daar in zekere hoogte mee eens maar ik merk dat het voor mijn hond enorm belangrijk is dat hij fysiek zijn energie kwijt kan. Daarom doen we dogfrisbee wat eigenlijk te hoog gegrepen voor hem is (enorm reactief op het veld, maar tijdens het werk een echte topper en achteraf relaxt valt dan zelfs niet meer uit naar de andere honden).

Maar goed dat is volgens mij (nog) geen optie voor jullie en hebben jullie vast allang geprobeerd. (extra fysiek uitdagen gecombineerd met mentale uitdaging).

Heeft Nelis ooit met jou gesproken over schildklierproblemen bij honden? Ik ben er zelf nog nooit diep ingedoken maar wellicht is het de moeite waard om daar eens in te duiken. http://www.calmingsigns.nl/gedragsbegeleiding/artikelen-en-opinie/schildklier-en-gedrag

In ieder geval vanuit mijn kant een hart onder je riem omdat je het gewoon echt niet makkelijk hebt.

"  

Nee, ik vertrouw niemand anders met haar, wil dat risico niet nemen want ik weet hoe ze is.

Daarbij: zelfs al doe ik dit wel, en dan? Dan zit ze de rest van haar leven hele dagen binnen, en de andere hond in z'n eentje buiten, die word daar ook niet vrolijk van En om die dan óók maar de hele dag binnen te stoppen...

Ik vind het super dat je meezoekt naar oplossingen, maar het idee is dat ze uiteindelijk wel gewoon naar buiten zal kunnen gaan. Binnen hoort ze overdag deze herrie ook, en misschien niet zo gestrest als buiten, maar de stress ís er wel. Daarom zoek ik een blijvende oplossing om haar stress level omlaag te krijgen zodat ze ook in normale situaties (zoals in de buitenren blijven, wandelen) gewoon kan functioneren. "

Annika (Cookie&Tess)

Zou het mogelijk zijn om via een hondenluik naar de ren te kunnen? Zodat ze wel binnen kunnen/kan 'schuilen' maar voor hun behoefte altijd naar buiten kunnen? Overigens is het tuinhuis idee ook wel een hele goede! zou alleen bang zijn dat dit in de zomer te warm wordt.

@ S&F: ik vind je niet vervelend hoor

Maar dat is het hem: een rem inbouwen en de impulsen gaan controleren: dat lukt niet. Daar zijn we al 4 jaar mee aan het trainen, positief, negatief, negeren, afleiden...ze blijft zoals ze is. En bij haar zijn het de dingen die ze ziet die haar triggeren waardoor ze extreem gaat, maar daar stopt het niet bij, want in huis en zelfs in haar 'relax' toestand is het nog een hond die overloopt van de stress. Ik weet niet meer zo goed hoe ik dat moet verwoorden, ze staat gewoon altijd 'aan'. De rem inbouwen zodat het doable is, lukt niet. Daarom vermijden we bepaalde dingen die de stress laten overlopen, om op die manier ervoor te zorgen dat het in het dagelijks leven een beetje uit te houden is.

@Cantough: al die tips kregen wij ook. Het piepballetje waarmee wij haar tijdens het wandelen afleiden destijds, was ook niet goed, want dan ging ze daar haar stress op afreageren en schoten we eigenlijk nog niets op. Die link die je geeft over de schildklier heb ik toevallig vandaag ook nog open gehad. Dit schijnt echter een onderzoek te zijn waar veel dierenartsen nog niet goed van op de hoogte zijn en waar naar mijn inziens dus ook nog een hoop bij mis kan gaan...maarja, nooit geschoten is altijd mis natuurlijk. Ik ben nu alleen echt opzoek naar de gouden oplossing, en probeer een beetje te filteren, word zo onderhand gillend gek van alle mogelijkheden maar uiteindelijk zal er toch wel íets werken

Als ik een hondenluik maak naar de ren staat ze constant buiten, want dat is wat ze wil. Ze wil constant naar buiten naar de prikkels toe, als ik haar die keus geef gaat ze helaas niet lekker binnen liggen en alleen even naar buiten voor een plas. Daarbij is de afstand huis-ren ook te groot.

Maar dit is wel een beetje het idee wat ik na wil bootsen met het tuinhuisje: een hopelijk rustige en relaxte ruimte waar ze graag verblijft en op de bank ligt, en die de prikkels wat meer buitensluit. Een plek waar ze graag is zodat de sneller haar ontspanning pakt. Wil ook kijken hoe we dat kunnen isoleren zodat het in de winter goed warm blijft (is gelukkig niet heel groot) en in de zomer koel, en misschien ook wat meer geluidswerend. Ook zit daar een luifel langs waar ze buiten onder kunnen liggen. We gaan het zondag ophalen dus ben erg benieuwd of dat iets scheelt!

Als ik het zo lees, dan heb je iets nodig waardoor prikkels/geluiden/beweging(?) minder hard bij haar binnenkomen. Zodat ze niet iedere keer zo hoog in de stress hoeft te schieten. Ze is verder sociaal naar mens en dier maar enorm reactief en slaat door in haar manier van stress afreageren.

Dat kan zover ik kan bedenken op 2 manieren. (Hopelijk iemand anders meer ideeën)

1. Medicatie
2. Een andere manier aanleren van stress afreageren

Stap 1 zou ik aanpakken met een combinatie gedragstrainer dierenarts en dan zou ik voor echte medicatie gaan want ik denk dat je dit niet meer op gaat vangen met homeopathische middelen.
Stap 2 zou ik geen idee van hebben hoe je dat aan zou moeten pakken en als je erachter komt hou ik me aanbevolen Maar het zou kunnen zijn dat ze iets mag slopen (een knuffel ofzo?). Las van de week dat dit Faya (toch?) enorm goed gedaan had.

Haha mijn verhaaltje klinkt nu wel enorm simpel maar dat is het natuurlijk niet. Bovendien ben ik geen expert maar ooit helpt het om even terug te gaan naar stap 1 om vervolgens bij de gouden oplossing uit te komen.

Heb je destijds de adviezen in je topic ( kan m zo even niet vinden ) opgevolgd?

meer fysiek en mentaal training?

Is het daarmee erger geworden of 'stabiel' gebleven?

Ik kan me een topic herinneren waar een hond intern naar een training is geweest.

Ik probeer het te zoeken maar kan ook deze even niet vinden.....

die hou je dus tegoed.

"  
Als de duidelijk een oorzaak of aanleiding hebt voor extreem gedrag niet nee. Maar als die er niet zijn, of teveel, kun je naar mijn mening aan de gang blijven.
 
Want waarom zit een hond zo in de stress? Door de aanleidingen of omdat hij of zij ook de vrijheid krijgt er zo op te reageren? 
 
Om een voorbeeld te noemen, dat schutting verhaal, dat was om een kat. Faya knalde dwars door de schutting van een buurvrouw om een kat. Dat is dus de oorzaak in combinatie met jachtinstinct. Ze was rustig aan het spelen, ziet die kat en gaat meteen zo over de rooie dat er geen houden meer aan was. De schutting was geen fysieke of mentale barrière dat arme beest moest en zou het ontgelden. 
 
Kun je zeggen ja die katten he... Die zouden echt niet los mogen lopen. Dat vervelende jachtinstinct ook... Voortaan niet meer los in de buurt waar katten kunnen komen en katten vermijden. Oorzaak weg, stress weg.
 
Of een rem inbouwen en die impulsen gaan controleren. Die katten blijf je altijd wel zien, ik heb liever niet dat mijn schouder ontwricht wordt elke keer dat we een kat toevallig niet konden vermijden. Ik persoonlijk vind namelijk dat het probleem intern ligt en niet extern en je zo het probleem wel verhelpt. Als zij namelijk niet meer zo getriggerd wordt door katten en snapt hoe er wel acceptabel op te reageren dan is die stress weg.
 
Ik heb nu wel een beetje het gevoel dat ik het door duw,  dat is niet mijn bedoeling hoor Annika. Vind het alleen een interessant onderwerp, mede omdat je nooit uitgeleerd bent natuurlijk.   "

S&F.

De eerste vraag is inderdaad waarom een hond zoveel in de stress zit, of stress ervaart. Ervaart hij dat omdat hij een zeer belangrijke taken, zoals katten uit de tuin wegjagen, helemaal niet aankan of jaagt hij katten uit de tuin omdat door z'n chronisch stresscirkeltje chronisch overmatig reactief reageert, of heeft de hond bv een kattentrauma.

Iedere oorzaak zal z'n eigen aanpak vragen, maar in alle gevallen geldt dat je wel eerst van al je hond moet kunnen bereiken. En ook dat kan op diverse manieren.

In dit topic gaat het om een hond die ongeacht wat hyper alert en reactief reageert. Vandaar dat ik benieuwd ben naar het verhaal daarachter.

Maar breng ik het in discussie tussen jou en mij even terug naar Jip, dat is immers mijn inspiratiebron van het moment, had het geen enkel nut om hem ergens doorheen te raggen. Die ervaart de wereld als een groot onvoorspelbaar strijdtoneel en heeft grote moeite alle binnenkomen prikkels en (vermeende) dreigingen (prikkels) te integreren en zichzelf te reguleren. Gevolg, een ontregelde hond. Volstrekt nutteloos om hem dan 'te vertellen' dat we hier geen katten met schutting en al door de straat heen donderen, immers de oorzaak ligt daar helemaal niet. Als ik de werkelijke oorzaak aanpak is hij sowieso minder geneigd om door de schutting heen te raggen (of eender welke prikkel dan ook te moeten reageren) en is veel bereikbaarder en bestuurbaarder.

Dus ja, als jouw hond juist onzeker en gestrest wordt door te weinig duidelijkheid dan is het een goede inzet om daar dan maar eens mee te beginnen. Maar als de oorzaak daar helemaal niet ligt is het wel handig om verder te kijken.

En wat betreft Jip, die blijft altijd extreem prikkelgevoelig en heeft het nodig dat er rekening gehouden wordt met zijn beperkingen. Anders is hij voor hemzelf en voor mij niet om aan te pakken. We zitten echter niet op een onbewoond eiland in de stralend zon het hele jaar door. Ik houd rekening met hem, maar investeer ook nog steeds in het leren te dealen met situaties. Op een manier die hem grip leert krijgen op een (enigszins) aangepaste manier waardoor de stress in beperkt wordt. Druk ik te hard door (en ja, dat gebeurt wel eens omdat ik ook wel eens wat wil of moet), dan schiet hij weer in z'n stress-circuit en als ik dat niet reguleer weer in z'n chronisch stress-circuit ... nou geloof me, daar willen we beiden niet meer heen.

Deze  klik bedoelde ik dus.

Misschien dat hun weten hoe je stress bij een hond ik extreem geval kunt wegnemen/vermideren.

Ik heb geen idee hoe je erachter staat hoor ik wil alleen maar zoveel mogelijk 'nog niet geprobeerde' opties te openen voor je.

" @ S&F: ik vind je niet vervelend hoor

Maar dat is het hem: een rem inbouwen en de impulsen gaan controleren: dat lukt niet. Daar zijn we al 4 jaar mee aan het trainen, positief, negatief, negeren, afleiden...ze blijft zoals ze is. En bij haar zijn het de dingen die ze ziet die haar triggeren waardoor ze extreem gaat, maar daar stopt het niet bij, want in huis en zelfs in haar 'relax' toestand is het nog een hond die overloopt van de stress. Ik weet niet meer zo goed hoe ik dat moet verwoorden, ze staat gewoon altijd 'aan'. De rem inbouwen zodat het doable is, lukt niet. Daarom vermijden we bepaalde dingen die de stress laten overlopen, om op die manier ervoor te zorgen dat het in het dagelijks leven een beetje uit te houden is.

@Cantough: al die tips kregen wij ook. Het piepballetje waarmee wij haar tijdens het wandelen afleiden destijds, was ook niet goed, want dan ging ze daar haar stress op afreageren en schoten we eigenlijk nog niets op. Die link die je geeft over de schildklier heb ik toevallig vandaag ook nog open gehad. Dit schijnt echter een onderzoek te zijn waar veel dierenartsen nog niet goed van op de hoogte zijn en waar naar mijn inziens dus ook nog een hoop bij mis kan gaan...maarja, nooit geschoten is altijd mis natuurlijk. Ik ben nu alleen echt opzoek naar de gouden oplossing, en probeer een beetje te filteren, word zo onderhand gillend gek van alle mogelijkheden maar uiteindelijk zal er toch wel íets werken "

Annika (Cookie&Tess)

Zoals ik het lees zit ze full blown in een chronisch stress-cirquit. De enige manier is om dat te doorbreken. Hoe...? Dat is een puzzeltocht, daar weet je alles van. Ze zal eerst bereikbaar moeten worden om haar te kunnen bereiken. Je vermijdt van alles, maar als je werkt zit ze toch de hele dag in de kennel ... ook een grote trigger blijkbaar. Op die manier houd je de vicieuze cirkel mede in stand.

Er bestaat geen wonderpil die stress wegtovert. Medicatie kan een goede aanvulling zijn op de therapie, maar dan is het mijns inziens wel van belang dat de therapie er ook op gericht is om de stressbronnen te reduceren tot een nulpunt en van daaruit de hond te leren omgaan met situaties op een manier waarmee ze de stress in zichzelf reguleert. Eens uit de vicieuze cirkel kun je op haar geleide weer opbouwen tot waar zij aankan. Pas dan blijkt of de kennel een optie is of niet.

Hier kan heel veel niet wat voor andere bazen erg vanzelfsprekend is. Helaas, dat is Jip. Als ik hem toch blootstel aan een overkill schiet hij weer in z'n cirkeltje en de gevolgen daarvan zijn ongewenst. Ik had dit allemaal al gedaan voor aanvang met de clomicalm. Nu met de clomicalm kan ik de grenzen voorzichtig wat meer oprekken. In jouw situatie zou medicatie de opening kunnen bieden in die vicieuze cirkel. Maar dan wel in combinatie met therapie en levensomgeving om de stress zo goed mogelijk te reduceren.

@ Jaimie: bedankt voor de link, even gekeken. We hebben onze cursussen met haar bij Martin Gaus gevolgd, naderhand zelfs een cursus met een Martin Gaus trainer die bij ons aan huis kwam omdat het toen al lastig werd en hij haar ook wilde trainen in haar eigen situatie. Ervaring met Martin Gaus hebben we.

Ook is ze al intern geweest, alleen niet bij Martin Gaus, maar bij Calming Signs van Nelis Verhoeven. Dit is echter al zeker 2,5 jaar geleden ofzo?

Ik weet dat het buiten in de ren een trigger is, want álles buiten is een trigger. Maar wat ik dan ook las in het topic van jouw link Jaimie, is dat zoiets uiteindelijk je leven overneemt. En dat heeft het inderdaad gedaan de laatste jaren. Dus het feit dat ik nu naar medicatie kijk, is ook een laatste uitweg. En natuurlijk wil ik dit samen met therapie gaan toepassen zodat ze straks ook rustiger word...maar heel eerlijk: ik ben zo moe. Als ik haar nu zelfs niet meer 3 dagen per week buiten in de ren mag laten, binnen moet houden, iemand anders moet gaan regelen om ze uit te laten (wat ik niet verantwoord vind)en wéér mijn hele leven rondom haar moet gaan aanpassen in de hoop dat ze óóit een beetje normaal gaat doen zodat ze misschién weer terug kan in haar ren...ik moet al haast janken als dit weer deze kant op gaat, ik trek dit niet meer. Ik hoef geen wonderpil waardoor ze perfect wordt...ze mag ook best nog drukker zijn dan een andere hond, of getriggerd worden...het scherpe moet er alleen af.

Laat dit niet klinken alsof ik er niet genoeg voor over heb...maar ik heb dit verhaal vandaag gespuid in wanhoop, want ik ben bijna op en ben het zat dat mijn leven voor zo'n groot deel bepaald word hierdoor, al jarenlang.

Je zit er helemaal doorheen he.

Begrijpelijk dit duurt al jaren.

Ik heb het gehad met Luna en ook niks leek te helpen.

En het is helemaal niet alsof je er niks voor over hebt, 

Je hebt al zoveel geprobeerd.

Ik hoop echt dat je over de grens gaat en het in elk geval gaat proberen met evt medicatie.

Niet alleen voor je hond maar ook voor jezelf.

Helpt het niet kan je altijd weer afbouwen.

Mocht ik nog iets vinden zal ik datuiteraard doorgeven.

Ik hoop ook dat je nog andere tips mag krijgen.

Annika, je reacties zijn heel duidelijk vind ik .

Jullie zitten er allebei doorheen....

Dus er moet rust komen, asap. Ik denk, beginnen met Uitproberen welk middel het beste werkt bij Tess, zodat het leven wat draaglijker wordt.

Niet met allerlei activiteiten, trainingen, veranderingen beginnen. Niet verder aanpassen en de buitenwereld trachten te vormen naar Tess.( hoe wel dat huisje- met- bankje best een goed idee lijkt...)

Rust betekent nl ook : pas op de plaats.

Ook voor jou!

Pas als dat goed gerealiseerd is met goed ingestelde medicatie voor Tess , en onder begeleiding van een betrouwbare da., dan pas kun je voorzichtig verder kijken hoe haar gedrag te veranderen; maar dat is dan hopelijk al deels gebeurd....

Dat enorm ongezond hoge stress nivo móet eerst naar beneden.

Het gaat op dit moment zelfs even niet meer om de oorzaak.

First things first....

http://www.zielenknijper.nl/ncrv-netwerk-honden-en-katten-bij-de-psychiater-en-op-recept-aan-antidepressiva.html

"Steeds meer huisdieren in Nederland krijgen psychiatrische medicijnen voorgeschreven. De Universiteit van Utrecht opent inmiddels al een psychiatrische polikliniek speciaal voor huisdieren."

Ik heb de reportage teruggevonden die ik destijds zag.

Ik heb nog niks van de reacties gelezen - zit op telefoon. Wil alleen een hart onder de riem steken. Kennissen van ons hadden zo'n soort herder. Ook nog eens met hartproblemen. In combinatie met ook aanvallen andere hond in huis en aanvallen van een schaap, met de hartklachten waardoor fysieke activiteit moeilijk was en loslopen niet meer kon, hebben ze haar uiteindelijk in laten slapen. In heb heel veel respect gehad voor hoe lang zij het volgehouden hebben, jullie leven al 2 jaar langer zo. Ontzag voor je inzet... 

Ik heb niet alle reacties gelezen. Maar ik herken mijn vorige hond heel erg in jouw verhaal. Hele dagen (en nachten) door in de stress schieten van dagelijkse geluiden. Ik heb haar 8 jaar gehad en ze heeft dat laatse 3 jaar redelijk stressloos kunnen leven maar dan wel met best zware medicatie, maar voor Bambi was het heerlijk. Zoveel meer rust in haar lijf. Ik ben op mijn werk nu dus laat het hier bij. Mocht je meer willen weten dan kan je me een pb doen.

Even pas op de plaats is nu? Hier spuien, er dwars doorheen zitten. Neem het weekend echt voor jezelf als dat kan. Als de emmer overloopt is het geen moment om drastische beslissingen te nemen. Je bent een volhouder, je hebt het tot hier gered en dus vind je je veerkracht ook weer terug. 

Ik hoop dat je wat kunt genieten van mooi weer, lekker alleen een wandeling maken of iets waar je zin in hebt.

Wat heftig zeg.

Ik kan je helaas niet helpen met de juiste oplossing. Maar ik kan je wel een tip geven. Laat in ieder geval de schildklierfunctie uitgebreid testen.

Als de waardes nl niet goed zijn, dan kun je daar lichamelijk en psychisch ziek van worden/zijn.

Laat het onderzoeken, zodat je dit eventueel kan uitsluiten.

Sterkte 

Soms kan je dingen uit blijven proberen tot je een ons weegt.

Heb je al eens een lezing bij je hond geprobeerd?

Probeer deze eens

http://www.dezomerhof.nl/

Dan kan iemand die telepatisch met je dier kan comuniseren het direct aan je hond vragen.

 Oh das nog wel een goeie tip!

Ik heb zelf heel goede ervaring met deze. Echt zo veel aan gehad bij mijn vorige probleemhond.

http://www.dereikendehand.nl/dierentolk