Terug van weggeweest: extreme herder, ik weet het even niet meer

Als ze jullie grijpt als jullie haar bij jullie pakken als ze in focus zit is puur omdat ze niet eens meer ziet dat jullie het zijn, is mijn ervaring.
(In kleine mate hoor, maar in het begin vloog Hummie geregeld in mijn benen. Pakte en liet los, was pure stress inderdaad bij naderen fietser/hond aan de riem/auto etc, had hij echt niet door. Dat stond er en pakte hij)

Wat ik ook nog wilde zeggen was ontzettend veel respect voor jullie. Al die jaren hebben jullie het toch maar mooi gedaan. Ik sluit me aan bij de reactie dat trainen geen zin heeft in zoveel mate stress. Dat zal eerst omlaag moeten voordat ze weer benaderbaar is.

Persoonlijk als ik jou verhaal lees zou ik gaan voor medicatie. Ik snap dat je geen voorstander bent (ik overgings ook niet) maar in uiterste gevallen denk ik dat dit juist de hond zo ontzettend veel kan steunen. Waarom zou je het dan niet doen? Puur omdat je tegen bent... Een minder stressvol leven zou zo goed zijn voor haar, en ook voor jullie. Alle wegen zijn bewandeld toch? Proberen kan altijd en stoppen ook. Zomaar meteen medicatie inzetten nee... maar wat doe je als alle opties op zijn?

Interne traning is ze ook al geweest. In haar geval denk ik dat ze op damp en bloesem echt niet gaat reageren, hier ook geprobeerd geen effect op gezien. (En dan is de situatie geeneens vergelijkbaar)

Is er nergens in het huis een ruimte wat prikkelvrij is? Eventueel prikkelvrij te maken dmv deur vervangen, geluidsvrij. Ik denk dat die ren toch ook echt heel veel stress geeft. Hoelang ben je van huis, is het niet mogelijk dat ze het ophoud in die tijd?

Je schreef nog in een stuk "Op de piepbal reageerde ze haar stress af" Is het niet goed dat ze iets heeft waar ze haar stress ook op kan afreageren, zoals een bal. Ontlading lijkt mij juist goed.
Als hier een spannende situatie is geweest, is het slechte wat ik kan gaan doen niet wandelen want zo reageert Hummie ook de stress af. Letterlijk hoofd even leegmaken dmv rennen, en achter een speeltje aanrennen. Bijten in de riem heb ik bv in stressvolle situatie toegelaten in het begin, zodat hij niet meer mijn benen pakte. Goed? zullen de meningen over verdeeld zijn, maar ik gaf hem een alternatief. En het klopt, nu moet ik dit afleren maar nu is ook het moment omdat hij kan handelen met die stress.
Het wandelen is slecht een voorbeeld he, bedoelde vooral op het doel ontladen.
Hoe komt ze energie nu dan eventueel kwijt?

Verder wil ik je ontzettend veel sterkte toewensen!

Sorry, net onverwachts al uren bezig geweest hun tuinhuisje hier te krijgen dus geen tijd on te reageren! Morgen drukke dag, maar zal smorgens even kijken of het lukt te reageren! Alvast zoveel dank jullie!!! En welterusten

Allereerst wil ik zeggen dat ik het reuzeknap van je vind! 

Hier ook zo'n probleemherdertje, maar hij is oh zo lief voor de mensen en dieren die hij kent... 

Je hebt al een aantal mooie tips gehad! Het piepspeeltje vooral blijven gebruiken (kauwen is stressverlagend, maar dat wist je vast al). 

Verder zouden medicijnen inderdaad kunnen helpen. Let wel op dat de meeste stressverlagende medicijnen verslavend voor de hond zijn. Wil je dus ooit stoppen, dan zal ze dus moeten afbouwen.

Wat ik nergens terug kan lezen (misschien lees ik eroverheen hoor...), hoe is ze in huis? 

Neemt ze dan wel rust? Ligt ze een aantal uur rustig te slapen? 

Krijgt ze de tijd om prikkels te verwerken of gunt ze zichzelf die tijd niet?

Lieve schat, stop met je zorgen maken over hoe alles overkomt en klinkt. Wij begrijpen je, het is duidelijk dat je al enorm veel geprobeerd hebt. Niemand die je kritisch zal bekijken, ik denk dat ieder hier alleen enorm veel respect voor jou heeft. Menig baasje had het (desalniettemin met pijn in het hart) allang opgegeven..

 Kijk nu mis ik de superantwoord knop dus wel 

Annika, ik ken je nog. 

je Tess...

Zit nu op mobiel dus even wat korter reageren.

thundershirt.

ook bij mentale afwijkingen ondersteunt dit. (autisme)druk over hele lichaam. klinisch aangetoond.

clomicalm

en een bench met deken eroverheen.

geeft rust en sluit af.

volg

Dank jullie wel voor de lieve woorden <3
Een thundershirt, ik heb het vaker gehoord, ik ga er nog meer over lezen!

Ik heb, de avond toen ik in mijn wanhoop dit topic opende en na jullie hartverwarmende reacties en meedenken, toch contact opgenomen met mijn DA. Zij heeft in het verleden al eens een keer laten vallen om Tess medicatie te geven. Hier wilde ik toen nog niks van weten. Ik heb haar gevraagd om toch eens even na te gaan denken dit weekend wat we hier eventueel mee zouden kunnen doen. Haar reactie was dat ze zich hier inderdaad eens over zou buigen, maar dat het dan dus ook erg belangrijk was dat er hierbij werd geoefend met Tess. Ook zei ze dat ze dacht dat Tess ook nog heel erg moest wennen aan het nieuwe huis en alle prikkels.

Dus....die stap is gezet. Binnenkort gaan we hier samen voor zitten, dan zullen we eens kijken wat eruit gaat komen.

Ik vind het erg spannend...Ook omdat we er nu weer vanuit een nieuwe invalshoek tegenaan gaan. Op een gegeven moment brak dit zó op, dat we ons er tijdelijk even bij neer hebben gelegd en er geen moeite meer hebben ingestopt om iets te veranderen, omdat andere zaken veel aandacht vroegen. Ik heb momenteel (ook door andere omstandigheden) ontzettend weinig energie en zit erg slecht in mijn vel, dus vind het ergens lastig en misschien té zwaar om hier weer zo intensief mee aan de slag te gaan op dit moment, maar het moét...ik wil Tess niet meer zo zien. Dus mijn man en ik gaan deze training gewoon goed opzetten, en elkaar goed ondersteunen waar nodig! Als ik uiteindelijk zie dat Tess hier baat bij gaat hebben, heeft dit uiteindelijk ook zijn positieve weerslag op mij natuurlijk!

Ik ga proberen jullie zoveel mogelijk op de hoogte te houden, ik vind dat ik jullie dat wel een beetje verplicht ben nu Ook voor mezelf om dingen te verwerken door ze uit te typen. Wel moet ik (weet ik zelf) oppassen dat ik mezelf niet teveel druk opleg door constant te moéten updaten, dus wanneer ik eens even niet reageer: hopelijk geen nood! Vragen stellen en met tips komen word nog altijd erg gewaardeerd!

Jullie zijn geweldig! <3

Super dat je er al mee aan de slag gaat
Je eerste post kwam echt wanhopig over , deze post komt hoopvol over.
Een hele leuke wending om te lezen!

Misschien is medicijnen niet je eerste keus , maar als het werkt zeg je tegen jezelf " verdorie had ik dat maar eerder gedaan "

Ik ken het , ik heb het met Luna ook gehad.
En nu een beetjein de knoei met Daisy.
Maar komt allemaal goed , met een beetje zelfvertrouwen.

Jammer dat je niet helemaal lekker in je vel zit.
Maar je komt niet minder gemotiveerd over.

Ik hou je topic uiteraard bij
En op naar de leuke updates

Mij lijkt het ook een prima plan.....verstandige keuze.....

Weet je, jullie hebben allebei meer rust nodig!

Eerst goed instellen op medicatie.

En dat trainen waar ook je dierenarts het over had: het belangrijkste lijkt me om je hond ' gewoon' langzaam aan de normale buitenwereld te laten wennen. Telkens een klein beetje confrontatie aan een prikkel waar hij eerder van door het lint ging. Gordijnen niet meer dichtdoen bv. Nu: onder zijn stress nivo blijven maar hem er wel gedoseerd aan blootstellen.

Totdat de buitenwereld; zoals hij nu eenmaal bij jou is, geen stress meer oplevert......dat is volgens mij dan je belangrijkste doel.

En daarna kun je die buitenwereld vergroten met wandelingen, er op uit enz.

Het kost tijd en je mag niet te snel willen gaan; maar dan kan het voor jullie allebei heilzaam uitpakken!

Ik heb niet alles gelezen, maar ik wil wel even zeggen dat de schildklier testen belangrijk is, als ze een te snelle schildklier heeft kan dat ontzettend stressig zijn, elke prikkel kan dan teveel zijn.

Zelf heb ik een trage schildklier maar ik heb wel eens te hoog gezeten.

het gevoel van onrust en schrikreacties, alles was teveel.

Ik hoop echt voor jou en je hond dat je  in rustiger vaarwater komt.

Val net met mijn neus in dit topic en zie o.a. Clomicalm voorbij komen als mogelijke optie. Zal eerlijk toegeven dat ik niet alles heb gelezen (sta een beetje op tijd, sorry!) maar wilde wel graag delen hoe geweldig het onze witte herder heeft geholpen. 

Ik was er zelf erg huiverig voor het inzetten van Clomicalm, maar nadat ik 40 kilo hond van de straat moest pulken en naar huis moest dragen omdat hij 'gewoon' een blackout had door pure stress en paniek dacht ik 'zo kan het ook niet langer'. Het is gewoon geen leven; voor jou niet, maar ook zeker niet voor je hond.

Medicatie kan een aanslag zijn op het lichaam, maar onderschat ook niet wat stress kan doen - continu onder stress staan is een *enorme* aanslag op het lichaam. Ik heb er voor gekozen om het in ieder geval te proberen, en nog geen moment spijt gehad. 

De eerste dagen heeft Winter echt bijna een jaar slaap ingehaald volgens mij. Niet omdat hij gedrogeerd was of iets (als hij wakker was dan was hij vrolijk en alert), maar simpelweg omdat hij durfde te gaan liggen en zijn ogen dicht te doen. Hij kreeg een bepaalde rust over zich die ik lang niet meer bij hem had gezien, en vloog niet langer compleet van de hendel naar ieder blaadje, zuchtje wind of bankje dat er al jaren stond. 

Ik zal echt niet beweren dat het een tovermiddel is en ik nu ineens een relaxte, sociale hond heb - hij is nog steeds een nerveuze hond. Maar hij kan meer hebben voordat de emmer vol is, herstelt sneller nadat hij schrikt en die blinde paniek blijft uit. Kortom: er valt met hem te trainen. En er is  ruimte voor andere karaktereigenschappen. Zijn clowntjes gedrag, zijn knuffeligheid, zijn nieuwsgierigheid hebben nu veel meer ruimte om naar voren te komen, en dat maakt dat ik ook veel en veel meer van hem kan genieten voor wie hij daadwerkelijk Is verborgen onder al die stress. 

Hij krijgt het nu al een tijd (5 maanden, langer dan 'gebruikelijk'), en volgende maand gaan we bloed afnemen om te checken dat alles nog goed werkt daarbinnen. Als je er nieuwsgierig naar bent (wat het dus doet met een hond) wil ik die waarden dan best delen  natuurlijk is Winter maar 1 hond, maar toch. 

Heel veel succes met beslissen, en met jouw lieverd! 

Google eens op Karen pryor 'how to train a crazy dog' blog die mij hielp de lol weer terug te krijgen bij mijn extreme jagende husky ????

en zoek een trainer / GT met herder ervaring. Pos trainers in dit segment oa Marcel Nijland (regio Eindhoven) en Anya Perree (Venlo, Dogs outdoor adventure)beide prettige , pragmatische en rustige mensen met ervaring met extreme herders. 

Ik heb dus een hondje gehad uit het asiel wat ik werkte.  Zij was 2,5 jaar toen ze voor de 3de keer weer bij ons in het asiel terug kwam. Moeilijk, gestrest en verlatingsangst. Ik dacht; zo moeilijk kan ze toch niet zijn. ..

Haar mee genomen.  Wat een stress had dit hondje! Ze kon uren rondlopen, hijgen, piepen, trillen en pootje heffen. Als ze dan al ging liggen dan was dat bij mijn voeten.  Blijven trillen en oren op scherp. Ik hoefde maar1 spier te bewegen en ze stond al bij de deur.  Ik kwam er achter dat zij voor veel geluiden bang was. Vooral als ze binnen was en de geluiden wel hoorde, maar niet kon zien waar het vandaan kwam. Geluiden die ze o.a. eng vond; geluid van de wind, brommers, bladblazers, schuurmachines, boormachines (eindelijk alle machines die geluid maken) krakende deuren,deuren die bewegen door  de wind(want die slaan dicht). Als ze de wind hoorde keek ze dus ook altijd naar de deur. En waar ze panisch voor was,was het geluid wat de specht maakt als ie op een boom tikt. 

Haar eerste jaar bij mij was een hel. Ze was 95%van de dag aan het stressen. Zelfs in haar 'slaap' rilde ze. Elke nacht maakte ze me wakker, helemaal in de stress dit kon ze uren doen. 

Medicatie die ik ben gaan gebruiken was in eerste instantie bach, ook valeriaan, verdamper in huis, en ook nog iets van vsm  (voor mensen,maar ik moest wat) daarna clomicalm geprobeerd (achteraf waarschijnlijk te lage dosis, dit schijn je hoger te kunnen doseren dan dat op verpakking staat)en selgian geloof ik. Niets hielp of het deed wel iets,maar dan trad er gewenning op. 

Ook meer dan eens gedragstherapeut bij gehad... 

Na 5 jaar zat ik er echt helemaal doorheen. Ik kon niet meer en Bambi  was weer heel erg aan het stressen. Woonde toen ook in een verkeerd huis, heel gehorig. ik heb toen op het punt gestaan om haar weg te doen, wat ik haar niet aan wou doen maar ik trok het echt niet meer. Heel veel gebeld met asielen en opvang adressen. Ook een opvang gebeld die onplaatsbare  honden opvangt en zelf daat kon ze niet heen want daar zou ze ontsnappen want ze klom over2 meter als ze in paniek was. Daar gaven ze me een tip om haar op anti-epilepsie pillen te zetten. Dit werkte bij super gestreste honden bij hun nog wel eens. Bij epilepsie heb je overactieve hersenen en deze medicatie zorgt ervoor dat die overactiviteit sneller weer normaal wordt.  Bij stress heb je ook overactieve hersenen. 

Gelukkig werkte ik toen nog1 dag in de week bij een dierenarts die Bambi goed kende en had dit voor gesteld aan haar en ze vond het het proberen waard (daarvoor had ik haar ook al gevraagd of het een optie was om Bambi doof te laten maken,maar dat wilde ze niet). Dus dat gedaan,laag gestart zodat ze aan de medicatie kon wennen. Daarna opgebouwd en gezocht naar de juiste dosering voor haar. Wat een verademing, Bambi kon slapen, eindelijk eens echt slapen na al die jaren. Ik heb gehuild toen ik haar voor het eerst zag dromen!

We waren ondertussen 5 jaar verder en Bambi was toen 8 jaar ongeveer. Natuurlijk was ze niet helemaal zonder stress,maar nu herstelde ze sneller,ze was nu nog maar een uurtje aan het stressen als ze een specht hoorde ipv de hele dag. Ook in de nacht had ik haar meestal wel rustig binnen een uur en kon ik verder slapen. 

Eindelijk kon Bambi hond zijn en genoten we oprecht van elkaar. Helaas heeft haar hart het zwaar gehad en op haar 10 de kreeg ze een hart stilstand,toen had ik haar per ongeluk gereanimeerd en kwam ze weer bij,maar toen durfde ik haar geen seconde meer alleen te laten want dat was flinke stress en wilde voorkomen dat Bambi alleen dood zou gaan,in haar grootste angst... Dus paar dagen daarna heb ik haar laten gaan.

Met andere woorden en iets kortere versie misschien dat die medicatie wat kan zijn. 

@ Annika, heel goed dat je contact hebt opgenomen met de DA.

@Hannah en Ciska,
Krijg kippenvel van jullie verhalen.

Ik kan je ook niet helpen helaas. Heel veel succes, ik hoop dat je hier de tips vindt die je nodig hebt. 

'Wakkere Husky'; ik mis je hier als vast lid.

Kom je niet wat 'definitiever' terug? Zou zo fijn zijn.

lieve groet

" 'Wakkere Husky'; ik mis je hier als vast lid.
Kom je niet wat 'definitiever' terug? Zou zo fijn zijn.
 
lieve groet "

Kiki, Wodan

 Eens!

Mirreile er zijn veel mensen die je missen.

Ik had het al een paar keer aangegeven maar dat heb je misschien gemist.

Het zou leuk zijn als je weer terug komt!!

Hoi Annika.
Ik ben benieuwd hoe het inmiddels gaat.
En of het werkt met het tuinhuisje nu.

Jeetje, wat een situatie zeg, maar ook wat fijn dat jij (jullie) het niet opgeeft!

Ik heb lang niet alle reacties gelezen, maar begrijp dat je inmiddels met medicatie bezig bent, hartstikke goed!

Jouw verhaal deed me gelijk denken aan een echte adhd-er (ik heb een zoon die dat in t kwadraat heeft), als je hoofd nooit leeg is en je altijd getriggerd wordt door iets, wat moet dat zwaar zijn!

Medicatie heeft mijn zoon geholpen, dus ik hoop van harte dat het jullie ook helpt!

Succes!!

Pff, even drukke tijd gehad, nu eigenlijk nog steeds, dus even een snelle update tussendoor!

Mijn dierenarts is laatst langs geweest, zij kent Tess erg goed omdat ze ons vorige jaar 8 maanden heeft bijgestaan toen we Tess thuis gingen verplegen met haar gevilde poot.

Ook zij was het er na overleg mee eens dat Clomicalm een oplossing zou kunnen zijn. De weg van homeopathische middelen volgen we al 4 jaar en dit effect is bij Tess minimaal. Ondanks vervelende onderbuik gevoelens wordt het wel tijd voor zwaarder geschut. Soms gaat het even goed en denk ik: zie je, met de tijd wordt ze wel iets rustiger. Vervolgens gaat ze weer door het lint en denk ik: dit is ook geen doen, zet nu maar gewoon door!

Dus...dat gaan we binnenkort doen. Onze DA is er eentje aan huis, wat wil zeggen dat ze voor bepaalde zaken een doorverwijzing geeft naar een praktijk waar ze mee samenwerkt. In dit geval moet ik dus eerst een afspraak maken voor o.a. een bloedtest van Tess, voordat ze met de Clomicalm begint. Ik heb bijna vakantie, en dan dus alle tijd, dus hier ga ik binnenkort mee aan de slag! Merk dat ik nog wel een béétje last heb van uitstelgedrag... Ook omdat ik Tess niet wéér mee wil nemen naar de DA en wéér lek wil laten prikken etc...ze heeft vorig jaar al zo veel pijn en stress moeten doorstaan..

Maargoed! We wonen nu sinds Januari in ons nieuwe huis, waar een zandpad achter loopt met koeien weides. Helaas wordt dit drukker bezocht dan we in eerste instantie dachten, máár: vanaf een uur of 20.00 is het nagenoeg rustig. Dus sinds een week of 2 durven we het aan met babystapjes: we 'wandelen' weer! Ook al zijn het maar 5 minuutjes, wat voor haar al erg intensief is: ze wandelt weer! 2,5 minuut heen, 2,5 minuut terug! Ze is nog steeds zenuwachtig als we gaan, ze trekt, máár: ze snuffelt nu voortaan ook, blijft af en toe stil staan en komt met wat aanmoediging ook naar ons terug om een snoepje aan te nemen!

Let wel, dit gaat nu goed omdat we in die 2 weken gelukkig nog niks tegen zijn gekomen! Hopelijk blijft dit zo, en kunnen we deze wandelingetjes met de Clomicalm binnekort gaan uitbreiden, we zullen zien!

Klinkt goed deze update!
Is het nog een beetje gelukt met het tuinhuisje?

Even doorbijten nog met de clomicalm dat komt vast goed!

Ik blijf volgen.

Het tuinhuisje staat, we gaan dit weekend nog even nieuwe shingels op het dak leggen. Bloemtjes staan in de bloembak bij het raampje, de bank en dekens liggen binnen, manlief heeft een mooi hondenluikje gemaakt en het is een plaatje Onze teckel is in ieder geval in de wolken met haar paleisje!

Ik heb momenten gehad dat ik eerder thuiskwam dan normaal, en dan heel rustig deed: op zo'n momenten was het stil en zag ik haar ook niet rondrennen van wat ik kon zien. Dussss: ze neemt in ieder geval op sommige momenten zeker haar rust! Of dit dan is het tuinhuisje is, weet ik niet, ik wil nog altijd een keer een paar uur filmen buiten als we er niet zijn.

Van onze buurman (die van de koeienstal achter ons huis, en die ook veel over het zandpad rijd met tractors etc) heb ik eergisteren gehoord dat het tegenwoordig er meevalt hoeveel ze reageert! Hij zei dat hij er sowieso geen last van had (pfieuw, schat van een vent met veel begrip) en dat ze in het begin veel feller reageerde, en veel langer. Tegenwoordig nog wel, maar niet meer zo erg en vaak als in het begin.

Dit merk ik binnen ook: wanneer ze daar nu tractors hoort in de bijkeuken, zie ik dat ze regeert, maar ze vind dit voortaan normaal. In huis is het geluid (wat een enorme trigger is) natuurlijk ook meer gefilterd dan binnen, maar het is natuurlijk ook gewenning.

Dat klinkt als een hele goede stap vooruit.

De dingen die je tot nu toe hebt gedaan hebben  dus resultaat.

Als de hond meer rust vind zoekt en begint door te krijgen dat de tractor gewoon voorbij gaat en het geluid wordt gedoogd.Dan zal de gewenning toenemen zolang je maar zorgt dat ze niet over haar grens hoeft te gaan.

Wat fijn dat jullie al even kunnen wandelen

Ik heb een hond met kennelsyndroom en ik kan je aanraden om zeer vroeg in de ochtend en laat op de avond te gaan wandelen.

Hoe minder onnatuurlijke prikkels hoe beter.

Dat geeft de hond uiteindelijk ontspanning en later zelfvertrouwen door de positieve ervaringen.

Misschien in een veel later stadium genoeg om uiteindelijk ook met meer prikkels die ontspanning te bereiken.

de omgeving wordt dan al als fijn en veilig ervaren..dus dan is de prikkel van buiten het enige  waar de hond zich nog druk om hoeft te maken.

Tegen die tijd moet ze door hebben dat jij haar coach bent en zorgt dat ze veilig is.

Qua behandeling heb ik goede ervaringen bij een holist

acupunctuur ( naald gaat tegen de huid niet erin), bloesemremedies en gemmotherapie (tilia tomentosa)

en...een dierentolk

4 jaar geleden had ik een hond die niks kon en bevroor van angst.

nu heb ik een angstige hond die heel erg van zijn leven geniet en snel herstelt van moeilijke dingen (drukte,ov,geluiden)

Het heeft even geduurd maar het belangrijkste is

ga nooit verder dan de hond aankan.

en zorg voor plenty rust en ontspanning om de spanning weer kwijt te raken.

Kluiven en puzzelen of speuren(op vertrouwde  plek)zijn ook hele goede  onspannings activiteiten.

Ik had nooit verwacht dat ik zover met hem zou komen als dat ik ben.

Ik ben overigens geen tegenstander van clomicalm hoor ;-)

Voor een angstig nerveus dier zal iedereen zijn eigen pad moeten zoeken en kijken wat werkt.

volgens mij ben je op de goede weg

http://www.animalytics.nl/content/2013/08/Using-medication-to-treat-animals-with-behaviour-disorders-what-all-pet-owners-should-know

Als ze ook erg op visuele stimuli reageert zou je een calming cap kunnen overwegen.

Pff Wendy, ik las de kop en was even bang dat me nu een artikel onder de neus geschoven zou worden waarom ik het niét zou moeten doen! Wéér verwarring alom...

Maar gelukkig was dit niet het geval. Dank voor dit artikel!

Meevaller!

De schrijver van dat stuk werkt oa op de wagenrenk, mocht je een uitgebreid consult willen met iemand die zich in pathologische gedragsproblemen heeft gespecialiseerd. Ik weet niet of ze aan huis komt. 

 Ik vind die kalming cap echt shocking

dat is niet een manier om een hond vertrouwen te geven in mijn ogen.

er zijn andere manieren om te zorgen dat je hond niet teveel prikkels krijgt.

die visuele reactie is een symptoom van onzekerheid

en die groeit alleen maar als ze nog een extra zintuig missen.

Pff, naam De Wagenrenk doet weer vanalles loskomen...zijn daar destijds vaker met Cookie geweest om haar helemaal door te lichten van alle kanten, en ook uiteindelijk voor een bloedtransfusie...waarna ze alsnog is overleden

De Calming Cap ziet er, tsja, apart uit Kan me voorstellen dat dit mensen hierdoor tegen de borst stuit, máár: ik moet wel zeggen dat toen Tess aan het revalideren was met haar poot, ze natuurlijk ook een 'gewone' kap op moest. Eerst eentje van plastic, maar omdat ze hem bijna 8 maanden moest dragen, gingen we opzoek naar een vriendelijke oplossing. Dit werd een Comfy Cone, van dik, zacht en zwart materiaal. En moet eerlijk zeggen dat het wel leek of ze hier tikje rustiger van werd, ze kon nog wel gewoon kijken, voornamelijk recht vooruit, maar ze zat meer in haar eigen wereldje, en prikkels kwamen minder binnen. En aangezien ze zowel voor visuele als audio prikkels érg vatbaar is... Dus ja, ik geloof zo maar dat een Calming Cap kan bijdragen. 'Zintuigen missen' kan bij extreem gevoelige honden denk ik ook juist als een opluchting werken...zo stelde mijn DA ook voor om eens te kijken of we misschien oordoppen voor Tess konden laten maken voor tijdens het oefenen? Omdat ze ook ontzettend gevoelig is voor harde geluiden! Klinkt raar, maar kan best nog eens werken!