Teletac 
Ik lees dat nergens, jij wel?
Maar goed, om op deze opmerking terug te komen. Ja, ik vind dat mijn honden los moeten kunnen lopen. Hier is de omgeving naar en daar heb ik honden voor genomen, om ze ook een bepaalde vrijheid te geven, waarop ze getraind zijn. En dat is niet anno 2014, maar die stelling heb ik al mijn gehele zinnige leven dat ik honden houd. De specifieke trainingen van dove honden met een trilband (zonder stroom, vibratie zoals van een mobiel) zijn wellicht wel meer van deze tijd. Maar schadelijk of niet prettig voor de hond? Zeer zeker niet. "
En wat nu als jij een hond in huis krijgt die helemaal niet zo goed de vrijheid van het loslopen aankan? Wat dan? Moet dat dan toch omdat jij vindt dat hij de vrijheid moet hebben en de omgeving ernaar is?
eens. niets wordt er zo overschat als loslopen. dat is zoooo... 2014 "
Geweldig!
(Denk dat er hier over de humor heen gelezen wordt.)
en als ze los 'mogen'....dan is dat ieder voor zich. 'of course'!
Petra; je hoeft je niet te verantwoorden, ik kan altijd perfect begrijpen wat je bedoelt door je hoogst persoonlijke visie die je deelt.
Algemeen//en corrigeren; de ene doet het zo, een ander zus.
Een correctie is pas 'fout' als je ongewenst gedrag begint te triggeren, zoals angst of onderdanigheid. dan is de relatie gefnuikt.
dat is ook de essentie waar het in deze discussie om gaat; een teletac kan misschien bruikbaar zijn, als het bij de juiste man en de juiste hond is. Soms kom je er niet meer met stemverheffen of een time out, sommige honden hebben dat tactiele nodig, die zijn zo ingesteld.(ik zou TT wel voorbehouden voor gedragstherapeuten en trainers die de situatie kunnen inschatten, en niet bij lakse eigenaars die liever lui dan moe zijn...net zoals bv fixeren bij mensen enkel mag door verplegers en dokters)
Dan zou het -TT- ook niet meer mogen doen dan de 'knauw' van de moederteef of een corrigerende 'klets' van een soortgenoot . Dat zie je bij honden, wolven, apen, kortom de hele natuur die geen stem heeft (en die niet zo tactisch kan gebruiken als wij). Die hebben geen gesproken taal, maar communiceren met hand, grom of lichaam.
al is onze gedomesticeerde hond al zeer goed ingespeeld op de intonaties die wij hebben.
en eigenlijk....het is weer zoiets technisch....kunnen we het niet beter zelf, zonder batterij of electriciteit....
Mijn reactie aan Joop was zeker persoonlijk geschreven. Niet als een algemeen feit. Dit is hoe ik het fijn vind in de relatie met het dier en uiteraard speelt mijn eigenheid daarin mee. Ik houd zelf niet van stemverheffen en verbaal te corrigeren. Maar dat wil niet zeggen dat ik nooit gedrag corrigeer/doorbreek of fel tegenstander ben van hoe een ander het verbaal doet. Het is wel iets waar ik soms op mijn manier anderen bewust van probeer te maken als er gezegd wordt dat het (soms) nodig is of niet anders kan. Ik vind het een enorme uitdaging dat het wel anders kan.
Er hangt ook meer mee samen dan alleen het al dan niet stemverheffen en/of verbaal corrigeren, daar heb je gelijk in. Het is een manier van sociaal omgang en communiceren die mij past en waar ik met de hond langzamerhand in groei in relatie. Elkaar leren zien, begrijpen en luisteren naar elkaar, leren wat je aan elkaar hebt. Ik denk dat ik daarin voornamelijk non verbaal communiceer, veel spreek met mijn lichaamstaal en houding. En als ik verbaal contact maak is dit op zacht volume. En nu ik dit schrijf realiseer ik me ook dat ik vaak pas tegen ze spreek als ze mij in het vizier hebben (als er contact is en dus interactie mogelijk) en om ze mij in het vizier te laten krijgen gebruik ik mijn lichaam. Als ik bv langzamer ga lopen of stil ga staan houden ze in en draaien om naar mij. Als Jip in z'n hyper zit en ik hurk nietszeggend stil neer terwijl ik schuin naar de grond kijk doorbreekt hij z'n eigen gedrag en komt naast me liggen. Op dat moment is er pas verbaal contact mogelijk en kan ik bekrachtigen, wat ik overigens ook vaak gewoon in mijn houding doe. Daarom sta ik in begin ook regelmatig zonder iets te zeggen stil totdat de focus op mij is, dat doorbreekt gedrag en biedt ruimte tot aansturen en gedrag aanleren. Het leert de hond ook keuzes maken en dat hij keuzes mag maken binnen de veiligheidsgrenzen die ik bewaak. Ook dat is iets moois wat groeit in de relatie. Zowel voor mij als voor de hond, wat hebben we aan elkaar.
Iets anders ter illustratie. Ik herinner me dat ik ooit moest invallen op een lom-school (stond nooit voor de klas, was speltherapeut). Dat was echt hel, wat een chaos. Groot respect voor alle meesters en juffen hier
Ik ben op een gegeven moment zonder iets te zeggen de klas uitgelopen en ben net om de hoek gaan zitten. Binnen enkele seconden veranderde de chaos in geroezemoes en niet lang daarna kwam een hoofd om de hoek van de deur; 'wat doe je juf?'
" /> ik zei;' ik heb mezelf de klas maar uitgestuurd, want het lukt me niet om rust in de klas te brengen'. Hoofd verdween naar binnen, gesmiespel. Hoofd kwam weer om de hoek;' *grijnz* kom maar binnen juf, het is nu rustig en dat blijven we'. Ik; 'Fijn, dank jullie wel voor het oplossen'. En dat was ook zo, de rest van de week was het reuze gezellig in de klas. Ik wist dat mijn stem op geen enkele manier die chaos had kunnen overstemmen (en het past me niet) en toen viel dit me in. En het werkte. Had het niet gewerkt had ik mezelf even achter de oren moeten krabben, hoe nu verder? Veel van geleerd, dat soort situaties. Net als ik met vallen en opstaan veel leer van de honden. Maar ik realiseer me goed dat dit is wat (bij) mij past en ook iets wat aldoende groeiende is in de relatie en niet meteen voor elkaar. Daarom neem ik er ruim de tijd voor, houd ik van voorzien, voorkomen en veel investeren in gedrag bekrachtigen wat me bevalt, hond leren omgaan met diverse situaties. Dat betekent ook dat ik de hond niet in situaties breng die hij (nog) niet aankan en dan geef ik dat de tijd en ga er aan (samen)werken zodat we steeds beter weten wat we aan elkaar hebben in die situaties. Ik probeer altijd mijn verwachtingen aan te passen aan het dier. En dat betekent dan ook dat sommige dingen gewoon (nog) niet kunnen totdat het wel kan, verschilt per hond en mij. En ik stoot ook mijn kop, struikel en leer. Geniet dan enorm van de momenten dat het klikt 'ja nu weten weten we wat we aan elkaar hebben in deze situatie'.
Ik zit ineens op de praatstoel in een, nogmaals, persoonlijk verhaal en geen promopraatje van zo moet iedereen het maar doen. "
Dat voor de klas staan is een mooi voorbeeld. Ik werk met cliënten met een ernstige geestelijke beperking, gedragsproblemen en autisme. Niveau kun je vergelijken met een anderhalf/3 jarige. Hoe gespannender een client is hoe meer ik gebruik maak van slechts een enkel woord of non-verbale taal. Dat is dan nog het enigste wat kan helpen.
Ik ben geen voorstander van de teletac. Maar ik kan me wel voorstellen dat het in zeer specifieke gevallen gebruikt wordt. In gevallen waar het gedrag zo ernstig is en alles al is geprobeerd, uiteraard in samenwerk met gedragsdeskundige.
Op mijn hond never nooit een teletac.
Ik heb ooit met een client gewerkt met EAT (electroaversie therapie) in geval van zeer ernstig zelfverwondend gedrag werd er een soort van stroomstoot toegediend. Gezien client een hersenhematoom had kon ernstige vorm van automutileren de dood betekenen. Heftig middel wat ook maar op enkele mensen in het land gebruikt wordt. Bij client waarmee ik gewerkt heb is het godzijdank afgebouwd. Hoe raar ook, maar ik vergelijk dit vaak met een teletac. Toen deze client namelijk dit gedrag vertoonde was er vrij weinig bekend over autisme. Hoogstwaarschijnlijk als hij in 2000 geboren was, was dit niet eens nodig geweest. Zo zie ik dat ook bij honden. De kennis is inmiddels zo ontzettend vergroot, dat er alleen maar specifieke gevallen zijn waarin dit niet anders kan. Gevallen die op 1 hand te tellen zijn. Voordat je werkte met de EAT probeerde je die eerst op jezelf, een vereiste waar ik volledig achter stond. Net zoals ik vind dat baasjes moeten weten wat ze hun hond toedienen. Eerst zelf, dan pas bij de hond
En daar zou het bij mij en Dobby meteen al mis gaan. Dobby is zo druk in zijn hoofd, altijd bezig met "het volgende". Naast lopen is daardoor bijna niet aan te leren/ vol te houden. Aan de lange lijn loopt hij ver vooruit. Los... hij probeerde méér dan 50m voor me uit te lopen. Dat heb ik met heul veul werk terug kunnen brengen naar mínder dan 50m, maar nog wel te ver naar mijn zin.
Maar goed, de dierenarts wilde Dobby ook naar Utrecht sturen wegens een sterk vermoeden van adhd, alleen weiger ik mijn hond levenslang op medicatie te zetten voor zoiets. Het kan natuurlijk wel een factor zijn waardoor je wat harder moet inzetten. Zelfs nu hij hard richting de 7 jaar oud gaat denken veel mensen nog dat hij 2 is, zo druk doende is hij.
Ik lees dat nergens, jij wel?
Maar goed, om op deze opmerking terug te komen. Ja, ik vind dat mijn honden los moeten kunnen lopen. Hier is de omgeving naar en daar heb ik honden voor genomen, om ze ook een bepaalde vrijheid te geven, waarop ze getraind zijn. En dat is niet anno 2014, maar die stelling heb ik al mijn gehele zinnige leven dat ik honden houd. De specifieke trainingen van dove honden met een trilband (zonder stroom, vibratie zoals van een mobiel) zijn wellicht wel meer van deze tijd. Maar schadelijk of niet prettig voor de hond? Zeer zeker niet. "
Het sloeg niet op jou, maar in zn algemeen hoor je overal: maar mijn hond moet toch gewoon los kunnen. Ook al heeft deze hond bijt incidenten op zn naam, ook al is deze hond zo bang, dat hij in blinde paniek blijft rennen, de drukke straat over, ook al jaagt deze hond zelfs treinen na, ookal .........
Vandaar mijn opmerking. Los prima, maar alleen als het veilig kan.
En daar zou het bij mij en Dobby meteen al mis gaan. Dobby is zo druk in zijn hoofd, altijd bezig met "het volgende". Naast lopen is daardoor bijna niet aan te leren/ vol te houden. Aan de lange lijn loopt hij ver vooruit. Los... hij probeerde méér dan 50m voor me uit te lopen. Dat heb ik met heul veul werk terug kunnen brengen naar mínder dan 50m, maar nog wel te ver naar mijn zin.
Maar goed, de dierenarts wilde Dobby ook naar Utrecht sturen wegens een sterk vermoeden van adhd, alleen weiger ik mijn hond levenslang op medicatie te zetten voor zoiets. Het kan natuurlijk wel een factor zijn waardoor je wat harder moet inzetten. Zelfs nu hij hard richting de 7 jaar oud gaat denken veel mensen nog dat hij 2 is, zo druk doende is hij. "
Dat weet ik van Dobby, zoals jij weet van Jip. Ooit volledig onbereikbaar in z'n eigen (over)leefstand. M
aar daar verandert stemverheffing en/of verbale correctie helemaal niets aan, niet bereikbaar is niet bereikbaar. Dus dat snap ik dan niet goed van je in relatie tot dit voorbeeld.
Het is inderdaad hard werken en jezelf binnenstebuiten keren om toch die relatie en interactie op gang te krijgen zoals voor jou/jullie relatie en veiligheid wenselijk is.
En wat nu als jij een hond in huis krijgt die helemaal niet zo goed de vrijheid van het loslopen aankan? Wat dan? Moet dat dan toch omdat jij vindt dat hij de vrijheid moet hebben en de omgeving ernaar is? "
Ik heb diverse honden gehad met allerhande karakters, die o.a. de vrijheid van het loslopen niet aankonden. Trainen, heel simpel. Aanleren naar een situatie die voor beiden wenselijk is.
Vandaar mijn opmerking. Los prima, maar alleen als het veilig kan. "
Uiteraard als het veilig kan.
Ik heb diverse honden gehad met allerhande karakters, die o.a. de vrijheid van het loslopen niet aankonden. Trainen, heel simpel. Aanleren naar een situatie die voor beiden wenselijk is. "
Uiteraard kan daarin trainen een logische conclusie zijn, maar wat nu als het voor de hond in kwestie helemaal niet zo goed is... moet het dan toch omdat jij daarom die hond hebt en de omgeving er naar is?
De doelstelling is om ze toch los lopend te krijgen....ook bij ongesocialiseerde honden, trauma of wat dan ook. Want mijn ervaring leert dat het o.a. sterkt in zelfvertrouwen en aanstuurt in zelfdenkend vermogen. Uiteraard in verantwoorde omstandigheden en op verantwoorde momenten, laat dat duidelijk zijn. Daar kan ik pagina's over schrijven, maar heb de tijd niet. 
Ben beslist met je eens dat het heel zinvol is om een hond te helpen in groeien van zelfvertrouwen en zeldenkend vermogen, dat vergroot de gezonde zelfcontrole. Zie alleen de connectie met dat leren door loslopen niet. Denk zelfs eerder andersom, wanneer je de hond begeleid in het groeien in zelfvertrouwen en zelfoplossend vermogen kan hij de vrijheid van het loslopen pas (mentaal) aan. Kip en ei verhaal dus.
Ben beslist met je eens dat het heel zinvol is om een hond te helpen in groeien van zelfvertrouwen en zeldenkend vermogen, dat vergroot de gezonde zelfcontrole. Zie alleen de connectie met dat leren door loslopen niet. Denk zelfs eerder andersom, wanneer je de hond begeleid in het groeien in zelfvertrouwen en zelfoplossend vermogen kan hij de vrijheid van het loslopen pas (mentaal) aan. Kip en ei verhaal dus. "
Dat klopt. Daar werken we dan ook naar toe, tot het moment dat de hond veilig los kan. Nu ga ik er echt vandoor.
Los lopen is fijn en ze kunnen hun energie goed kwijt.
Maar echt een must? Hier in Belgisch Limburg zouden we gefrustreerde honden hebben hoor. Hier geldt een aanlijnplicht, zoals in heel België. Losloopgebieden zijn hier schaars. Onze honden lopen aan een flexie.
Kwestie van cultuurverschil dus ook?
Mee eens!
Los lopen is fijn en ze kunnen hun energie goed kwijt.
Maar echt een must? Hier in Belgisch Limburg zouden we gefrustreerde honden hebben hoor. Hier geldt een aanlijnplicht, zoals in heel België. Losloopgebieden zijn hier schaars. Onze honden lopen aan een flexie.
Kwestie van cultuurverschil dus ook? "
Wij zijn ook van België en onze honden lopen overwegend los. Je moet natuurlijk de juiste plaats uitkiezen en het juiste moment. Je laat ze niet los als er andere mensen (met of zonder hond) lopen. Maar wij hebben toch genoeg plekjes waar je weinig tegenliggers tegenkomt, zodat ze vrij kunnen lopen.
Wij gaan ook geregeld aan zee wandelen waar ze ook leuk over het strand kunnen rennnen.
Ik heb 2 niet te vriendelijke honden tegen soortgenoten en die lopen ook bijna dagelijks los,wat ik ook met ze doe,de honden genieten het meest als ze lekker los kunnen,over de dijk rennen,als het laagwater is aan de waterkant spelen,als het mooi weer is een balletje in het water en ze laten zwemmen dat is voor hen het ultieme genot en voor mij ook.
Als ik mijn honden zou laten kiezen dan weet ik zeker dat die voor het loslopen zouden kiezen.
Ik loop ergens waar je amper honden ziet, in de verte kan ik al zien of wat er aan komt lopen en dan kan ik de honden aanlijnen,de honden die ik dan zie,zijn meestal dan ook honden met gebruiksaanwijzingen bij een verantwoordelijke baas.
Ik vind dat de noodzaak van loslopen zwaar overschat wordt en in vervolg daarop ook vaak zwaar onderschat wordt.
Zelf vind ik het heerlijk om 'echt samen' vrij te zwerven door bos, over velden en heide, maar ik houd er op de eerste plaats rekening mee of mijn hond deze vrijheid vanuit oogpunt sociaal en veilig (voor hemzelf en omgeving) en vanuit mentaal en emotioneel welzijn (voor hemzelf) loslopend aankan. Kan beide of een van beide niet dan pas ik mijn verwachtingen aan en creëer een aangelijnde wandelsituatie waarin toch aan alle behoeftes van de hond tegemoet gekomen wordt.
Soms resulteert dat op termijn alsnog in een situatie waarin de hond veilig en met behoud van mentaal en emotioneel welzijn kan loslopen en soms niet.
Zelf vind ik het heerlijk om 'echt samen' vrij te zwerven door bos, over velden en heide, maar ik houd er op de eerste plaats rekening mee of mijn hond deze vrijheid vanuit oogpunt sociaal en veilig (voor hemzelf en omgeving) en vanuit mentaal en emotioneel welzijn (voor hemzelf) loslopend aankan. Kan beide of een van beide niet dan pas ik mijn verwachtingen aan en creëer een aangelijnde wandelsituatie waarin toch aan alle behoeftes van de hond tegemoet gekomen wordt.
Soms resulteert dat op termijn alsnog in een situatie waarin de hond veilig en met behoud van mentaal en emotioneel welzijn kan loslopen en soms niet.
"
Ik vind van niet. En aangezien ik wel het een en ander 'heb' met gedrag, communicatie en het welzijn van de hond, vind ik los lopen een essentieel onderdeel om welzijn in stand te houden. Ik hecht voor het dier zelf dus grote waarde aan het kleine stukje vrijheid die het kan genieten. In veel gevallen de hond zelf ook, dus we komen hierbij tot een prima compromis.
Zelf vind ik het heerlijk om 'echt samen' vrij te zwerven door bos, over velden en heide, maar ik houd er op de eerste plaats rekening mee of mijn hond deze vrijheid vanuit oogpunt sociaal en veilig (voor hemzelf en omgeving) en vanuit mentaal en emotioneel welzijn (voor hemzelf) loslopend aankan. Kan beide of een van beide niet dan pas ik mijn verwachtingen aan en creëer een aangelijnde wandelsituatie waarin toch aan alle behoeftes van de hond tegemoet gekomen wordt.
Soms resulteert dat op termijn alsnog in een situatie waarin de hond veilig en met behoud van mentaal en emotioneel welzijn kan loslopen en soms niet.
"
Ik vind van niet. En aangezien ik wel het een en ander 'heb' met gedrag, communicatie en het welzijn van de hond, vind ik los lopen een essentieel onderdeel om welzijn in stand te houden. Ik hecht voor het dier zelf dus grote waarde aan het kleine stukje vrijheid die het kan genieten. In veel gevallen de hond zelf ook, dus we komen hierbij tot een prima compromis.
Ik vind van niet. En aangezien ik wel het een en ander 'heb' met gedrag, communicatie en het welzijn van de hond, vind ik los lopen een essentieel onderdeel om welzijn in stand te houden. Ik hecht voor het dier zelf dus grote waarde aan het kleine stukje vrijheid die het kan genieten. In veel gevallen de hond zelf ook, dus we komen hierbij tot een prima compromis. "
Het is hond-afhankelijk, mijn ervaring wat betreft los versus aangelijnd, wat welzijn baadt of schaad en daardoor laat ik me leiden in keuzes, aanpak en begeleiding.
Ik vind van niet. En aangezien ik wel het een en ander 'heb' met gedrag, communicatie en het welzijn van de hond, vind ik los lopen een essentieel onderdeel om welzijn in stand te houden. Ik hecht voor het dier zelf dus grote waarde aan het kleine stukje vrijheid die het kan genieten. In veel gevallen de hond zelf ook, dus we komen hierbij tot een prima compromis. "
Hier ben ik het mee eens,uiteraard moet het veilig zijn voor de hond en zijn omgeving maar ik zou het zelfs afschuwelijk vinden als mijn honden nooit los zouden kunnen lopen. Je steekt de meeste trainingstijd in het leren loslopen en terugkomen naar de baas als ze jong zijn.Mijn onzekere hond,vindt het heerlijk om zelfstandig te mogen lopen. Waar ik loop zijn er wel veel (sport)fietsers en ik moet nog maar roepen 'fiets' en ze komen allebei bij mij zitten.
Dan ben ik altijd zo trots op ze en ook een beetje op mezelf,ze komen onmiddellijk als ik roep.
Dan ben ik altijd zo trots op ze en ook een beetje op mezelf,ze komen onmiddellijk als ik roep. "
Dat is ook geweldig toch. En als het kan zonder dat het (veiligheid en welzijn) schaad is dit ook heerlijk, vind ik als mens. Ik denk nog steeds met veel liefde en warmte aan de tochten die ik samen met Lily en nog eerder Asta maakte.
Maar dat staat volkomen los van het algemeen aanvaarde (en wat mij betreft overschatte) gedachtegoed dat iedere hond maar moet kunnen loslopen (zowel wat betreft veiligheid voor dier zelf en omgeving als voor het mentale en emotionele welzijn van het dier). Dat 'moeten loslopen' is een mensen mentaliteit die welzijn en veiligheid kan schaden.
Soms kan het niet, of nog niet. En door je hond dan toch los te laten lopen schaadt je vaak meer dan dat het aan zogenaamde 'vrijheid' oplevert, wellicht is het wel een ietsiepietsie teveel aan vrijheid. En veel mensen hebben helaas niet altijd (op tijd) voldoende in de gaten dat hun hond die vrijheid mentaal en emotioneel (nog) niet altijd goed aankan (onderschatten van de impact van de vrijheid van loslopen).
En honden die het (nog) niet kunnen hoeven helemaal niets tekort te komen. Dat is mijn boodschap. Ook aangelijnd kun je prima aan hun behoeftes tegemoet komen. Dat is maar net hoe je zelf de wandelingen en dagindeling invult. Ga je samen op ondernemende, samenwerkende tocht of ga je dagelijks rondje kerk? En dat loslopen, daar ga je dan naar toewerken en zal blijken wat haalbaar is en wat niet.
Ik heb daar ook mijn gedachte over,
En inderdaad, je zal maar net een hond hebben die juist die vrijheid (aankan) nodig heeft.
Ook wat betreft het moe krijgen van een hond..
Ik ga zo met de honden naar de zeedijk, even zwemmen.
Beide los, doordeweekse dag, en ong. 5 km zicht op tegemoetkomende honden, of evt wild.
Perfecte plek voor onze asielzoekrt.
Kaal, vlak, geen bomen...helemaal nietsssss om zich over op te winden.
Als ik dadelijk terug rij na...zeg even een uurtje of 2 wandelen, zwemmen, ben ik altijd blij dat er een heel stevig schot in mijn auto zit.
Hij zou de boel namelijk afbreken qua energie nivo.
Hij pompt zich als het ware op..
Als ik gisteren een wandeling door de stad maak met hem...30 min aangelijnd., auto's, mensen, honden, heel veel geuren.
Dan hoor ik hem niet meer achterin , op weg naar huis.
Dan is zijn accu helemaal leeg.
Hij vind de golven, de wind, het water/zwemmen helemaal geweldig, dus gaan we even badderen.
Maar voor zijn gemoedsrust...kan ik veel beter 2 uur aangelijnd door de polder lopen, of de stad.
Wat er precies gebeurt in dat koppie van hem.??
Maar als ik naar zijn gehele houding kijk, staart, oren, kop.?
Dan kan hij de vrijblijvende omgeving helemaal niet aan, keuzes die hij zelf moet maken als hij los loopt.
En dat bevalt me eigenlijk prima.een hond die het heerlijk vind om aan de lijn te lopen.
(ik ga hem dan ook zeker niet trainen, aanleren om het in zijn eentje te kunnen doen)
En gelukkig, hier in zeeland genoeg plekken waar ik 10 km in het rond kan kijken of er iets of iemand aankomt.
Het is hond-afhankelijk, mijn ervaring wat betreft los versus aangelijnd, wat welzijn baadt of schaad en daardoor laat ik me leiden in keuzes, aanpak en begeleiding.
"
Uiteraard is het hond-afhankelijk...en zelfs baas- en omstandigheidafhankelijk. Daarom schreef ik ook 'in veel gevallen...'. Uitgangspunt voor mijn eigen situatie en de honden die ik hierin train is dat vrijheid een groot goed is voor het verhogen van welzijn. En dat past dan weer binnen mijn filosofie van het Natural Rearing, waar ik dan weer enorm veel waarde aan hecht. Dat het mogelijk is, is een feit in mijn jarenlange situaties (overigens ook eigenaren van honden hierin begeleid, maar dat wordt een oeverloze discussie).
Dat is ook geweldig toch. En als het kan zonder dat het (veiligheid en welzijn) schaad is dit ook heerlijk, vind ik als mens. Ik denk nog steeds met veel liefde en warmte aan de tochten die ik samen met Lily en nog eerder Asta maakte.
Maar dat staat volkomen los van het algemeen aanvaarde (en wat mij betreft overschatte) gedachtegoed dat iedere hond maar moet kunnen loslopen (zowel wat betreft veiligheid voor dier zelf en omgeving als voor het mentale en emotionele welzijn van het dier). Dat 'moeten loslopen' is een mensen mentaliteit die welzijn en veiligheid kan schaden.
Soms kan het niet, of nog niet. En door je hond dan toch los te laten lopen schaadt je vaak meer dan dat het aan zogenaamde 'vrijheid' oplevert, wellicht is het wel een ietsiepietsie teveel aan vrijheid. En veel mensen hebben helaas niet altijd (op tijd) voldoende in de gaten dat hun hond die vrijheid mentaal en emotioneel (nog) niet altijd goed aankan (onderschatten van de impact van de vrijheid van loslopen).
En honden die het (nog) niet kunnen hoeven helemaal niets tekort te komen. Dat is mijn boodschap. Ook aangelijnd kun je prima aan hun behoeftes tegemoet komen. Dat is maar net hoe je zelf de wandelingen en dagindeling invult. Ga je samen op ondernemende, samenwerkende tocht of ga je dagelijks rondje kerk? En dat loslopen, daar ga je dan naar toewerken en zal blijken wat haalbaar is en wat niet. "
Dit schrijf ik door mijn gehele posts heen al. Toewerken naar de vrijheid.Jammer dat je daar een eigen draai aan geeft.
Jij snapt geloof ik wat ik probeerde uit te leggen Landseer 
en prachtig beeldend en verhelderend beschreven. Ik zie het helemaal voor me.
"Wat er precies gebeurt in dat koppie van hem.??
Maar als ik naar zijn gehele houding kijk, staart, oren, kop.?
Dan kan hij de vrijblijvende omgeving helemaal niet aan, keuzes die hij zelf moet maken als hij los loopt.
En dat bevalt me eigenlijk prima.een hond die het heerlijk vind om aan de lijn te lopen.
(ik ga hem dan ook zeker niet trainen, aanleren om het in zijn eentje te kunnen doen)"
Dat dus, onder anderen. Dan kun je dus een hond hebben die prima veilig kan los lopen in zorgvuldig gekozen veilige omgeving en ook prima luistert met die grote oren, maar wat er tussen die oren gebeurt is weer van heel andere orde. Dus wat is de welzijn van vrijheid.
Als ik Jip tegenwoordig laat kiezen kiest hij aangelijnd. Dat weet hij me goed duidelijk te maken. En dus gaan we heerlijk ondernemend op pad, wij samen, hij en ik...en dat lijntje tussen ons in staat symbool voor meer vrijheidsgevoel dan los. Los loopt hij op mijn hak, alert, gespannen, geen exploratiegedrag en aangelijnd ineens een andere hond die open staat.
Ik heb wel even moeten schakelen na een hond die compleet het tegenovergestelde functioneerde tussen de oren. Aan de lijn futloos, geen enkel exploratiegedrag, niet willen p&p, op mijn hakken lopen en los (altijd in de buurt) p&p, exploratiegedrag, ontspannen. Die had voor haar welzijn echt wel de vrijheid nodig binnen het samenwerken/leven en wandelen.
Dit schrijf ik door mijn gehele posts heen al. Toewerken naar de vrijheid.Jammer dat je daar een eigen draai aan geeft. "
Ik geef nergens mijn eigen draai aan jouw woorden, het zijn mijn eigen woorden. En ik schrijf dat je toewerkt naar wat haalbaar is en dat het simpelweg niet altijd voor iedere hond welzijn verhogend is, die vrijheid van het loslopen of veilig voor hemzelf/omgeving.
Uiteraard is het hond-afhankelijk...en zelfs baas- en omstandigheidafhankelijk. Daarom schreef ik ook 'in veel gevallen...'. Uitgangspunt voor mijn eigen situatie en de honden die ik hierin train is dat vrijheid een groot goed is voor het verhogen van welzijn. En dat past dan weer binnen mijn filosofie van het Natural Rearing, waar ik dan weer enorm veel waarde aan hecht. Dat het mogelijk is, is een feit in mijn jarenlange situaties (overigens ook eigenaren van honden hierin begeleid, maar dat wordt een oeverloze discussie). "
Ik kan uiteraard niet oordelen over jouw honden en de honden die jij traint. Ik put uit eigen ervaring en visie dat dit niet altijd het geval is.
En inderdaad, je zal maar net een hond hebben die juist die vrijheid (aankan) nodig heeft.
Ook wat betreft het moe krijgen van een hond..
Ik ga zo met de honden naar de zeedijk, even zwemmen.
Beide los, doordeweekse dag, en ong. 5 km zicht op tegemoetkomende honden, of evt wild.
Perfecte plek voor onze asielzoekrt.
Kaal, vlak, geen bomen...helemaal nietsssss om zich over op te winden.
Als ik dadelijk terug rij na...zeg even een uurtje of 2 wandelen, zwemmen, ben ik altijd blij dat er een heel stevig schot in mijn auto zit.
Hij zou de boel namelijk afbreken qua energie nivo.
Hij pompt zich als het ware op..
Als ik gisteren een wandeling door de stad maak met hem...30 min aangelijnd., auto's, mensen, honden, heel veel geuren.
Dan hoor ik hem niet meer achterin , op weg naar huis.
Dan is zijn accu helemaal leeg.
Hij vind de golven, de wind, het water/zwemmen helemaal geweldig, dus gaan we even badderen.
Maar voor zijn gemoedsrust...kan ik veel beter 2 uur aangelijnd door de polder lopen, of de stad.
Wat er precies gebeurt in dat koppie van hem.??
Maar als ik naar zijn gehele houding kijk, staart, oren, kop.?
Dan kan hij de vrijblijvende omgeving helemaal niet aan, keuzes die hij zelf moet maken als hij los loopt.
En dat bevalt me eigenlijk prima.een hond die het heerlijk vind om aan de lijn te lopen.
(ik ga hem dan ook zeker niet trainen, aanleren om het in zijn eentje te kunnen doen)
En gelukkig, hier in zeeland genoeg plekken waar ik 10 km in het rond kan kijken of er iets of iemand aankomt.
"
Maar feitelijk is het wel mogelijk om hierop door te trainen, als je dat zou willen.
ik vind dat loslopen ook geen must hoor
het is wel lekker makkelijk voor luie baasjes... want hop, autoklep open, hond even laten rennen en dan is 'ie thuis goed moe
zal een hond het leuk vinden om los te lopen? vast. maar hij vindt het wellicht nog veeeeel leuker om iets met zijn baas te doen
veel honden die ik tegenkom (die loslopen) zijn echt de omgeving aan het screenen, in de zin van "waar gebeurt er iets waar ik op af kan stormen"
vrijheid van het loslopen? ik vind het eerder gebrek aan uitdaging
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?