Teletac

aanvulling: het probleem zit 'm in de mens, die het principe van een correctie niet begrijpt, en die daardoor verkeerd toepast. dat creëert dan juist meer problemen. 

daarom is het rechtvaardigen ervan, helemaal op internet, misschien iets wat je niet moet willen. omdat mensen het geheel naar eigen inzicht gaan lezen, interpreteren en vervolgens toepassen

En ik snap jou ook wel Joop.

Maar dit is dus exact wat ik bedoelde met mijn schrijven.

Het gevaar van de tt is dat het door fabrikant en winkelier al gepromoot wordt als opvoedkundig HULPmiddel. Nou dat is toch mooi, zonder enige moeite de hond opvoeden (hooguit een soort van tt-duim als bv de muis arm) niet gehinderd door enige kennis van leerprincipes in het opvoedproces en doordoor kwalijke gevolgen, en risico's, voor de hond EN de omgeving. 

Dus nee, niet iets om te presenteren, rechtvaardigen en promoten aan de nietsvermoedende, maar wel wanhopige, hondenbezitter.

Enige juiste advies is om er ver weg van te blijven. Maar dat vind ik ook van slip, prik, hakjes, nekbeet, porren, slaan, schoppen en in mijn persoonlijke situatie ook stemverheffing, verbale correctie, maar hee, dat zijn wij.

"  
En andersom dan? Er staan hier 5 paarden en ponies die juist altijd in de wei staan en nooit verdere uitdaging krijgen. En dat al minstens 18 maanden achter elkaar. Ze krijgen eten, water en hoefsmid (waar nodig) maar verder niets of extreem weinig. "

Wilma en Dobby

Oja, ook dat gebeurt. Wij hebben ze hier ook, maar dan met uitdaging. De enter en twenter hengsten die een enorm gebied bestrijken om opgefokt te worden tot uiteindelijk krachtige sportpaarden. Voorheen 'vrij' geleefd om later dan wellicht iets minder vrijheid tegemoet te gaan.

En dan de werkhond die enkel in kennel gehouden wordt om eruit gehaald te worden als die aan het werk moet. Het zijn tal van voorbeelden, die in mijn beleving misschien nog wel erger zijn dan een simpel voorbeeld van (een juist gebruik van) een TT. Die overigens van mij ook verboden mag worden, maar in relatie met andere functies die bijv. de trilband (vibrator geen stroom) kent in het positief trainen van dove honden onder gecontroleerde omstandigheden, kan ik niet bepaald zeggen dat de dieren die hiermee zijn aangeleerd 'lijden' of anderszins geweld wordt aangedaan. Overdrijven is dan ook een vak.

"  Enige juiste advies is om er ver weg van te blijven. Maar dat vind ik ook van slip, prik, hakjes, nekbeet, porren, slaan, schoppen en in mijn persoonlijke situatie ook stemverheffing, verbale correctie, maar hee, dat zijn wij. "

Petra, *Lily Jane* & Jip

maar dat ligt aan jouw hond, die wellicht net als mijn voorbeeld-Sheltie 3 dagen onder de bank zit na een stemverheffing, of ben je gewoon principieel tegen het geven van een (verbale) correctie?

is vooral zo gegroeid bij mijn 2e hond (15 jaar re lgeleden) die bij de nees , foeis, eeeeuhs een grote dikke middelvinger opstak en de kont toekeerde . Te intensief zelf moeten overleven en zelfstandige eigengereide aard.

Verbale correcties waren het niet, gelet op het feit dat gedrag zeker niet afnam (sterker nog zelfs verergerde ) zoals bij een correctie wel de bedoeling is, nietwaar. En ga je dan de keuze maken steeds harder te worden of ga je creatief worden tot een punt van communiceren en samenwerking? We hebben samen heel wat afgestruikeld, maar was de moeite waard.

Heb me daarom al doende laten leren door haar en gegroeid in relationele opvoedkundige vorm (basis leerprincipes en wie niet een hardere kop heeft moet slim zijn) die wonderwel opzienbarende resultaten had. Zonder fysieke, verbale correctie. oke, een per ongelukkige positieve correctie (wat ieder overkomt) en soms bewust gekozen (ook wel onbewuste) negatieve correctie. 

Mijn 3e hond, nogal krachtpatser, was keihard getraind toen hij kwam (ipo) En een kronkel.

En Jip, ja die zit inderdaad onder de bank al ben ik maar boos op de afstandsbediening die het niet doet. Die verstijfd als ik maar foei fikkie fluister. Totaal verknipt door gebrek en mensen die frustraties moesten afreageren.

Nou ja, gaandeweg geleerd dat het ook zonder kan, beter bij me past, en dat ik de creativiteit en inventiviteit die het van me vraagt, geleid door zo'n harig individu, juist waanzinnig boeiend en verrijkend vind. Steeds weer opnieuw in opbouw van iedere individuele (opvoed)vertrouwensrelatie. 

 Zo onschuldig is de tt niet. Jij kent vast ook wel het onderzoek met politie honden, een deel getraint met tt en een ander zonder. Ze hebben dit op film vast gelegd en wat bleek, alle honden die met stroom getraint zijn, bleken angstig geworden. Zelfs als ze de banden niet droegen. Soms maar hele kleine, voor de eigenaar nauwelijks merkbare verschillen, maar ze waren er wel degelijk. De oortjes en/of staart droegen alle stroomband honden lager. Op film duidelijk waarneembaar. Mensen die beweren dat hun hond geen hinder ondervind door het dragen van de stroombanden, helaas, ze worden er angstiger door, allemaal. Ik vind dit toch wel heel ernstig.

Een heel ander probleem is idd honden die niet weten waar ze aan toe zijn, waardoor de wereld voor hun onverspelbaar wordt. Honden die niet worden opgevoed.

Elke hond en elk mens heeft behoefte aan regels, duidelijkheid, weten waar je aan toe bent. 

Biedje dit niet, kun je problemen verwachtten.

Dit is een opvoedprobleem, het werken met stroombanden zie je bij trainingen, is een ander probleem.

Opvoeden moeten we, allemaal, helaas, velen  blijven in gebreken met alle gevolgen van dien.

Trainen, doe je voor de fun, dit is geen noodzaak.

Voor beide gebruiken we allemaal correcties: je hond trekt aan de lijn en je staat stil, een pup bijt in je arm en je doet je arm op je rug, je hond wilt een boterham van tafel stelen en je zegt nee, op een neutrale toon, net zoals alle andere commando's.

Corrigeren, je hond grenzen aanleren, leren wat wel en niet gewenst is, belonen wat goed gaat, is heel belangrijk, zodat ze hond zijn grenzen leert kennen en weet waar hij aan toe is. Hierdoor krijg je een zekere hond en een hele goede band met je hond.

Corrigeren op een manier die geestelijk of fysiek pijn doet is nergens voor nodig. De eigenaar die zo tegen zijn sheltie schreeuwt, nergens voor nodig. Leer je hond gewoon de nee aan als commando en hij zal het net zo uit voeren als commando: zit of lig.

Voor weide afzetting, wordt vaak stroom gebruikt voor paarden, lekker goedkoop. Dat stroom zeer onplezierig is, blijkt, dat ze het een keer doen en nooit meer. Ze blijven angstvallig uit de buurt van dit draad.

Stroom doet meer dan wij ons kunnen voorstellen.

Op onze manege ook stroom rond de weilanden, geen geld voor een degelijk hek.  Regelmatig krijgen wij mensen zelf ook een klap. Laatst was een poortgreep defect en elke keer: bam. 

Vreselijk, pijn, rot gevoel, naar, bah bah bah! Nu zetten we de stroom uit als we paarden in of uit de weilanden halen. Niemand wilt meer zo een klap, het is en blijft vreselijk naar. Geestelijk en lichamelijk.

Wat overigens ook enorme krachten zijn binnen relatievorming en opvoeden; 'alle tijd van de wereld hebben' en 'je verwachtingen aanpassen aan het kunnen van de hond (die dan wel beide bewust zijn)'.

Bonding en opvoeden is een proces en quick fixes lijken de oplossing, maar zijn dit op termijn vaak niet.

Moet er wel bij zeggen, mijn eerdere reactie en deze, ik heb nog nooit bij vol bewustzijn een pupsel mogen begeleiden in z'n opgroeien. Bij mij hadden ze, hoe kort soms ook, al een heel leven achter de rug.

"  Zo onschuldig is de tt niet. Jij kent vast ook wel het onderzoek met politie honden, een deel getraint met tt en een ander zonder. Ze hebben dit op film vast gelegd en wat bleek, alle honden die met stroom getraint zijn, bleken angstig geworden. Zelfs als ze de banden niet droegen. Soms maar hele kleine, voor de eigenaar nauwelijks merkbare verschillen, maar ze waren er wel degelijk. De oortjes en/of staart droegen alle stroomband honden lager. Op film duidelijk waarneembaar. Mensen die beweren dat hun hond geen hinder ondervind door het dragen van de stroombanden, helaas, ze worden er angstiger door, allemaal. Ik vind dit toch wel heel ernstig.  "

Suzanne en Luca

ja, ik ken dat onderzoek, en daar is ook nog wel eea op aan te merken. maar in grote lijnen ben ik het eens met de daarin getrokken conclusies

het gaat in dit onderzoek wel over het regelmatig toedienen van zeer harde correcties. ik denk dat iedereen het erover eens is, dat daarbij het welzijn van honden kan worden geschaad. maar ik kan in potentie ook een zeer harde correctie toedienen met mijn stem, of met een normale riem/halsband. en toch valt iedereen over de TT

maakt dat het corrigeren van gedrag direct slecht of schadelijk? ik denk dat vrijwel iedereen in meer of mindere mate gedrag corrigeert (of probeert te). opvoeden zonder correcties is niet altijd reëel - tenzij je zelf heel veel gaat inleveren (of een collie hebt ) 

 Ik corrigeer zeker weten ook, het gaat mij alleen op de manier waarop.

Corrigeren is ook nodig om grenzen aan te leren, om bvb het bijten van een pup af te leren (haal je handen weg) om trekken af te leren(je staat stil) opspringen (draai je om) 

Persoonlijk val ik niet alleen over de tt, maar ook slipkettingen, een hakje geven, een prikband, nekvel pakken, schreeuwen tegen je hond. Dan bedoel ik niet een keer een brul geven, maar stelselmatig schreeuwen naar je hond.

Dat zijn fysieke en psychologische correcties en die zijn absoluut niet nodig tijdens opvoeden en trainen van je hond.

Luca trok aan de lijn als pup, dus ik stond elke keer stil, correctie. Ze beet als pup in mij en tijdens het buiten lopen in je kuiten, handen weg en stilstaan bij het kuiten happen, correctie.

Ze jaagt soms mijn oudste kat op, even op de gang, time out, correctie. 

Ze blaft in de tuin, naar binnen, correctie.

Het najagen van fietsers en joggers heb ik gestopt door haar gedrag om te buigen, zo kan je gedrag laten stoppen helemaal zonder correcties.

En zo kan je alle het ongewenste gedrag of ombuigen of stoppen met correcties, zonder fysieke of geestelijke pijn. 

Allereerst ik heb alleen de eerste pagina gelezen en herken zo jou frustratie.

Wij hebben 2 labradors (2de generatie al) en ben dus op de hoogte van het poep eten.

Ik kan je 1 ding zeggen het gaat echt niet over labradors hebben een zwak voor eten afleiding met een koekje zoals sommige zeggen gaat echt noooooit werken aangezien 200gram stront veel meer eten is als dat stukje worst wat je in je hand hebt.

Wij hebben alles geprobeerd buiten harde correctie middelen aangezien dat niet echt ons ding is.

Zelfs een kynologisch gedrags therapeute is hier 1 op 1 bezig geweest.

Onze oplossing aanlijnen en in het bos het eerste stukje aan de lijn 80% poept op de eerste 100 meter en dan mogen ze lekker los.

Hoe meer je gaat schreeuwen hoe meer ze gaan eten.

Passeer aan de lijn de meeste stront dan lekker los en negeren hoe vies dit ook is.

Verder step ik soms eerst met ze als ze moe zijn eten ze zelden en lopen ze heerlijk rustig achter ons aan.

Persoonlijk val ik niet alleen over de tt, maar ook slipkettingen, een hakje geven, een prikband, nekvel pakken, schreeuwen tegen je hond. Dan bedoel ik niet een keer een brul geven, maar stelselmatig schreeuwen naar je hond.

Dat zijn fysieke en psychologische correcties en die zijn absoluut niet nodig tijdens opvoeden en trainen van je hond.

Eens met Suzanne.  Een trilfunctie een beloning?  Neen, vind ik niet.

De trilfunctie kan je gebruiken om de hond zijn aandacht te trekken of, wat velen doen, dit is de laatste waarschuwing vóór straf (stroom), maar een belóning (oh, leuk, het trilt in mijn nek!)?  Neen.

Het is soms niet makkelijk om een hond op te voeden, geduld is zeer belangrijk, de ene hond leert trager dan de ander, of jij legt het verkeerd uit en de hond snapt het niet. 

Velen onder jullie zullen vinden dat ik zeur, maar iedereen zou eens een dove hond moeten hebben en trainen van pup af. 

Ik heb veel geduld leren hebben, en de gemakkelijkheidsoplossingen kan je niet gebruiken met een dove hond.  Je kan niet brullen en je kan van ver niet gaan roepen dat ie er moet mee stoppen.  

Dove honden kunnen niet gerustgesteld worden met je stem bv., dus moet je zorgen dat aanrakingen aangenaam en kalmerend zijn, dus niet corrigeren door bij het nekvel te grijpen of tegen de grond te duwen, daar bereik je alleen maar mee dat hij het niet zal vertrouwen als je hem wil aanraken.

Ik heb erg veel geleerd door met Nahla te trainen, ik heb zelf geleerd rustig te blijven en gevoelens van frustratie niet te laten opkomen.  Als ik frustratie begon te voelen, herinnerde ik mezelf aan het feit dat het absoluut geen zin had, ze zou het echt niet sneller begrijpen hierdoor en ikzelf was dan het lijdend voorwerp.

En het trainen met haar heeft ervoor gezorgd dat ik nóg meer tegen al die dwangmiddelen ben dan ik al was, omdat ik ondervonden heb dat het écht niet nodig is.

Ik ga zelfs verder : men raadde ons aan een trilband te nemen om Nahla's aandacht te trekken.  Ik wil niet afhankelijk zijn van andere middelen dan mezelf.  Ik moet haar aandacht kunnen krijgen zonder zulke zaken, wat als de band stuk gaat?  Of ze negeert het gewoon? Dan maar stroom gebruiken?  Absoluut niet!

Het is niet nodig dat je op de hondenschool zo hard brult dat je hond moet gaan liggen, dat de omstaanders neiging hebben om zelf op hun buik te liggen.  Een hond hoort héél erg goed dus : niet nodig, een dove hond hoort helemaal niet, dus : verloren moeite.

Hoho, ik heb deze post gemist. Aangezien ik zelf heb ervaren hoe dove honden met een trilband (vibratie dus GEEN STROOM) worden getraind en dit dient als communicatiemiddel op afstand, vind ik het bovenstaande inzicht erg kort door de bocht en niet gestaafd aan kennis. Het is met name een communicatiemiddel dus absoluut geen correctiemiddel om met een dove hond op afstand te communiceren. En ja, in veel gevallen is dat nodig om de hond voor gevaar te behoeden. Aangezien ik zelf een dove hond heb, weet ik dat ik ondanks al mijn positieve inspanningen op momenten geen bereik heb. Wil ik hem nog laten genieten van zijn vrijheid in bepaalde gebieden, dan is een trilband een zeer diervriendelijke optie om met hem te communiceren. Ik gebruik het overigens niet.

En om dit aan te vullen, zelfs een hondenbescherming vindt dit een goed alternatief:

Een dove hond kan gevaar niet horen aankomen en je kunt hem niet terugroepen met geluid. Laat je hond daarom alleen loslopen in een veilig, omheind gebied. Op elk ander moment is hij aangelijnd. Om hem wat meer vrijheid te geven kun je hem op zulke momenten aan een lange lijn laten lopen. Er zijn buzzers op de markt die je aan de halsband van je hond kunt bevestigen. Druk je op de knop dan trilt het apparaatje. Je kunt je hond leren bij het voelen van de trilling bij je terug te komen. Een kynologisch instructeur of erkend gedragstherapeut kan je daarbij helpen.

Bron: https://hondenbescherming.nl/nieuws/2012/08/23/tips-voor-blinde-en-dove-honden/

 Het hangt af wat jij geen bereik noemt, hoever gaat jouw hondje van je weg?

Ik heb die trilband niet nodig en als je zegt dat dit niet gestaafd is aan kennis, ik heb de ervaringen met Nahla en die kennis zegt me, dat ik hem niet nodig heb.  Ik kan Nahla ook wel roepen zonder die band en tot hiertoe (ze is bijna twee nu) is dit steeds gelukt zonder ongelukken of bijna ongelukken... gewoon zorgen dat ze regelmatig naar me kijkt.  En zelf uitkijken naar "gevaren", ik laat haar nooit los in de buurt van wegen, dieren waar ze interesse voor zou kunnen hebben, andere wandelaars, in dit geval roep ik haar en mag ze terug vrij als de mensen gepasseerd zijn of we de dieren voorbij zijn.

Het kan zijn dat jouw hond bij de eerste trilling naar jou toekomt, bij mij is dat niet zo, ik moet wachten tot ze kijkt en dan teken doen... ik neem dat er graag bij zodat ik niet afhankelijk moet zijn van de band.

Ik neem gewoon de tijd om haar te roepen...

Dat laatste stukje is inderdaad waar, maar alles is perceptie.  Als ik mijn andere honden roep op bv. 10 à 20 meter van een "gevaar"/andere wandelaar.  Roep ik Nahla op gemakkelijk 50 meter al terug, ik zorg ervoor dat ik ruim te tijd heb, zodat er niets met haar kan gebeuren.  Ik droom ook Nooit op een wandeling, ik weet ten allen tijde waar ze naartoe gaat, zie ik iets opdoemen waarvan ik niet zeker ben dat het gevaarlijk kan zijn of zie ik niet ver genoeg vooruit, blijft ze gewoon bij me aan de lijn tot het wel kan.

Ik neem geen risico's met haar welzijn, maar ik wens niet af te hangen van apparatuur.

Knap Martine!

Even offtopic: Hoe trek je de aandacht van je hond als ze op een afstandje staat? Ik kan me voorstellen dat het in sommige situaties dringend nodig is haar bij je te roepen. Hoe los je dat op?

Nee, met gestaafd aan kennis bedoel ik jouw opmerking over stroom. Er zijn trainingslocaties voor dove honden die werken met vibratiebanden en daar zit GEEN STROOM op. 

Wat ik al eerder schreef, gebruik ik geen trilband. Mijn hond is sinds 2 jaar doof. Hij is van jongs af aan al goed aangeleerd op focus, iets wat dan toch goed van pas komt vanuit de jachttraining. Dus ja, hij weet dat hij op een bepaalde afstand contact met mij 'moet' zoeken. Doet hij dat niet, dan geef ik positieve correctie, want dat kun je gewoon niet hebben. Als bij ons de paarden of runderen aan de kletter gaan en mijn hond hoort of ziet dat niet, dan vormt dat gevaar. Enkel in dit soort situaties zou een trilband van pas kunnen komen, want als hij niet op tijd naar mij omkijkt, kan een kudde die van links achter een berg komt aangestoven mijn hond omver lopen. 

Het gaat mij er voornamelijk om en dat blijf ik herhalen, dat vanuit een non ervaring zomaar iets wordt geroepen over 'pijn lijden', 'mishandeling' etc., terwijl dat met de dove honden trainingen die ik heb bijgewoond, zowel op locatie als in eigen omgeving er absoluut geen sprake is van het schaden van welzijn van de hond. Dat gezegd hebbende, zal ik voorlopig nog steeds geen trilband gebruiken, omdat ik situaties tot op heden goed weet in te schatten en daarop kan handelen.

Geduld en oefenen.  Vanaf ze puppy was doe ik niet anders dan haar "roepen" en belonen, thuis, als ze in de zetel ligt en op wandeling.

Op wandeling liet ik haar los en gaf een beloning, als ze kort van me weg was tikte ik op haar rug en gaf een beloning, en zo is dat allemaal langzaam opgebouwd.  Ik kan er nu op rekenen dat ze bv. helemaal vooraan in de groep loopt maar als ze daar is, draait ze om en kijkt/zoekt ze naar mij.  Ik wuif en ze komt naar me toe en dan belonen.  Gaat ze in een wei snuffelen, ze kijkt regelmatig op, ik wuif, ze komt naar me toe en weer belonen.

Het lukt erg goed en ze kan vrij zijn en plezier hebben, wat ik het belangrijkste vind. 

Is er iets eng, dan zoekt ze mij en komt naar me toe, dit is ook weer begonnen thuis als puppy.  Als ze van de poes schrok, ging ik op mijn hurken zitten en deed mijn armen open, ze kwam af en ik knuffelde haar.  Als er nu iets gebeurt waar ze van schrikt, komt ze naar me toe.

Op wandeling snuffelt ze soms aan een graspol, dan tik ik twee keer kort op haar rug en weet ze dat ik verder gegaan ben, dan zal ze niet naar achteren kijken maar naar voor en dan vindt ze me terug.  Zo kan ik haar dus ook passeren met een gerust hart.

In het begin bleef ik dan staan tot ze uitgesnuffeld was, nu hoeft dat niet meer.  Ik kijk natuurlijk regelmatig achterom en soms wuif ik maar meestal komt ze me achterna en duwt ze haar neus tegen mijn hand en dan beloon ik weer.

Mijn man wilde wel een trilband kopen maar ik heb hem tegengehouden en nu wandelt hij ook met haar zonder mij en ook bij hem komt ze naar hem gelopen.  Ze hangt wel meer aan mij, maar ik ben ook degene die altijd met haar bezig was omdat ik thuis was.

Het gaat mij er voornamelijk om en dat blijf ik herhalen, dat vanuit een non ervaring zomaar iets wordt geroepen over 'pijn lijden', 'mishandeling' etc., terwijl dat met de dove honden trainingen die ik heb bijgewoond, zowel op locatie als in eigen omgeving er absoluut geen sprake is van het schaden van welzijn van de hond. Dat gezegd hebbende, zal ik voorlopig nog steeds geen trilband gebruiken, omdat ik situaties tot op heden goed weet in te schatten en daarop kan handelen.

Ik spreek bij een trilband niet van pijn maar van een overbodig iets.  De ene hond heeft geen probleem, de ander vindt het een raar gevoel.

Wat betreft een teletac, ik heb hem zelf nooit gebruikt, maar mensen in de hondenschool die een hevig blaffende duitse herder hadden, gebruikten een blafband.  Die hond blafte voor de eerste keer met die "diervriendelijke" stroom en werd bijna gek van paniek.  Hij jankte waardoor hij weer stroom kreeg, hij jankte nog harder en kreeg weer stroom... echt fantastisch die werking van een stroomband!  Ze hebben het onmiddellijk afgedaan en nooit meer gebruikt, gelukkig maar.

"Verbale correcties waren het niet, gelet op het feit dat gedrag zeker niet afnam (sterker nog zelfs verergerde ) zoals bij een correctie wel de bedoeling is, nietwaar. En ga je dan de keuze maken steeds harder te worden of ga je creatief worden tot een punt van communiceren en samenwerking? We hebben samen heel wat afgestruikeld, maar was de moeite waard."

Petra, *Lily Jane* & Jip

Ik denk dat er tussen mens en hond(en) zoveel verschillende variabelen zijn. Het kan best zijn dat jij meer natuurlijk overwicht hebt dan ik, en daardoor zonder af kan. Maar ik merk dat ik door mijn griepje en daardoor mijn stem niet goed was, ik weer een paar flinke stappen terug ben met Dobby.

Ja, okee, tijdens de griep ging non-verbaal aangeven van "we gaan dat pad in" en "wachten" prima. Maar omdat hij een paar keer een vogel achterna is gegaan en ik niet "NO!" kon roepen (of tenminste, niet veel meer uit kon brengen dan kuche kuche *schorre kraai*) is dat gedrag echt -meteen- weer verergerd en heb ik er nu dubbel zo veel werk aan om het weer in te krimpen naar een leefbaar niveau.

Vroeger kende ik inderdaad een sheltie waarbij je zulk soort dingen niet hoefde uit te halen, maar ik denk dat tussen de factoren van natuurlijk overwicht van de baas en "bord voor de kop" bij de hond, er toch echt honden zijn waarbij stemverheffing gewoon nodig is om het gedrag van de hond binnen de normen te houden. En dan heb ik liever een hond die af en toe "NO!" te horen krijgt en zich redelijk aangepast gedraagt, dan die ongeleide projectielen van sommige mensen die eigenlijk te mild zijn -voor hun specifieke hond-.

@Martine: Voor jou is een trilband overbodig, voor andere eigenaren van een dove hond zeer waarschijnlijk niet en zelfs een 'must'. Daar kun jij niet over oordelen als je het zelf nooit ervaren hebt in aanlering van en betrokken bent geweest bij training van meerdere honden, met verschillende karakters in verschillende leefomgevingen etc. 

Een trilband in bovenstaande situatie vergelijken met de werking van een stroomband puur als correctiemiddel om blaffen af te leren, is in deze dan ook erg kortzichtig en doet niet terzake.  

 Ik heb inderdaad maar ervaring met één dove hond.  Maar training van verschillende honden met verschillende karakters en verschillende leefomgevingen hebben we hier zeker meegemaakt.  Mijn man trainde vroeger de "hopeloze en moeilijke" gevallen, hij was tégen een teletac en heeft hem ook nooit aangeraden bij die mensen.  Alles was op te lossen of fel te verbeteren met een meer positieve training.

Het probleem is dat er zoveel zich geroepen voelen de teletac te gebruiken, maar zo weinig er verstand van hebben en het juist gebruiken op het juiste ogenblik en niet óvergebruiken.

Dan vind ik het veiliger dit gewoon af te raden dan het risico te nemen dat de eigenaren te pas en te onpas of op de verkeerde momenten dit ding gebruiken.

Veiligheid boven alles, wat is er tegen een lange lijn om te doen, ook bij een dove hond. Honden „moeten" ook los kunnen lopen, wordt er gezegd. Is dat zo? Ik ken honden die niet los kunnen en er wordt toch in hun behoefte voldaan.

Met een dove hond trainen, dat hij veel contact maakt en dit steeds blijft doen en alleen los op echte veilig plaatsen. 

Een trilband is ook niet prettig. De hals is erg gevielig. Maar ja, zo denk ik er over.

" Veiligheid boven alles, wat is er tegen een lange lijn om te doen, ook bij een dove hond. Honden „moeten" ook los kunnen lopen, wordt er gezegd. Is dat zo? Ik ken honden die niet los kunnen en er wordt toch in hun behoefte voldaan. "

Suzanne en Luca

eens. niets wordt er zo overschat als loslopen. dat is zoooo... 2014

" Veiligheid boven alles, wat is er tegen een lange lijn om te doen, ook bij een dove hond. Honden „moeten" ook los kunnen lopen, wordt er gezegd. Is dat zo? Ik ken honden die niet los kunnen en er wordt toch in hun behoefte voldaan.
 
Met een dove hond trainen, dat hij veel contact maakt en dit steeds blijft doen en alleen los op echte veilig plaatsen. 
 
Een trilband is ook niet prettig. De hals is erg gevielig. Maar ja, zo denk ik er over. "

Suzanne en Luca

Ik lees dat nergens, jij wel?

Maar goed, om op deze opmerking terug te komen. Ja, ik vind dat mijn honden los moeten kunnen lopen. Hier is de omgeving naar en daar heb ik honden voor genomen, om ze ook een bepaalde vrijheid te geven, waarop ze getraind zijn. En dat is niet anno 2014, maar die stelling heb ik al mijn gehele zinnige leven dat ik honden houd. De specifieke trainingen van dove honden met een trilband (zonder stroom, vibratie zoals van een mobiel) zijn wellicht wel meer van deze tijd. Maar schadelijk of niet prettig voor de hond? Zeer zeker niet.

" Veiligheid boven alles, wat is er tegen een lange lijn om te doen, ook bij een dove hond. Honden „moeten" ook los kunnen lopen, wordt er gezegd. Is dat zo? Ik ken honden die niet los kunnen en er wordt toch in hun behoefte voldaan.
 
Met een dove hond trainen, dat hij veel contact maakt en dit steeds blijft doen en alleen los op echte veilig plaatsen. 
 
Een trilband is ook niet prettig. De hals is erg gevielig. Maar ja, zo denk ik er over. "

Suzanne en Luca

Ik lees dat nergens, jij wel?

Maar goed, om op deze opmerking terug te komen. Ja, ik vind dat mijn honden los moeten kunnen lopen. Hier is de omgeving naar en daar heb ik honden voor genomen, om ze ook een bepaalde vrijheid te geven, waarop ze getraind zijn. En dat is niet anno 2014, maar die stelling heb ik al mijn gehele zinnige leven dat ik honden houd. De specifieke trainingen van dove honden met een trilband (zonder stroom, vibratie zoals van een mobiel) zijn wellicht wel meer van deze tijd. Maar schadelijk of niet prettig voor de hond? Zeer zeker niet.

" Veiligheid boven alles, wat is er tegen een lange lijn om te doen, ook bij een dove hond. Honden „moeten" ook los kunnen lopen, wordt er gezegd. Is dat zo? Ik ken honden die niet los kunnen en er wordt toch in hun behoefte voldaan.
 
Met een dove hond trainen, dat hij veel contact maakt en dit steeds blijft doen en alleen los op echte veilig plaatsen. 
 
Een trilband is ook niet prettig. De hals is erg gevielig. Maar ja, zo denk ik er over. "

Suzanne en Luca

Ik lees dat nergens, jij wel?

Maar goed, om op deze opmerking terug te komen. Ja, ik vind dat mijn honden los moeten kunnen lopen. Hier is de omgeving naar en daar heb ik honden voor genomen, om ze ook een bepaalde vrijheid te geven, waarop ze getraind zijn. En dat is niet anno 2014, maar die stelling heb ik al mijn gehele zinnige leven dat ik honden houd. De specifieke trainingen van dove honden met een trilband (zonder stroom, vibratie zoals van een mobiel) zijn wellicht wel meer van deze tijd. Maar schadelijk of niet prettig voor de hond? Zeer zeker niet.

@Wilma en Dobby

Mijn reactie aan Joop was zeker persoonlijk geschreven. Niet als een algemeen feit. Dit is hoe ik het fijn vind in de relatie met het dier en uiteraard speelt mijn eigenheid daarin mee. Ik houd zelf niet van stemverheffen en verbaal te corrigeren. Maar dat wil niet zeggen dat ik nooit gedrag corrigeer/doorbreek of fel tegenstander ben van hoe een ander het verbaal doet. Het is wel iets waar ik soms op mijn manier anderen bewust van probeer te maken als er gezegd wordt dat het (soms) nodig is of niet anders kan. Ik vind het een enorme uitdaging dat het wel anders kan.

Er hangt ook meer mee samen dan alleen het al dan niet stemverheffen en/of verbaal corrigeren, daar heb je gelijk in. Het is een manier van sociaal omgang en communiceren die mij past en waar ik met de hond langzamerhand in groei in relatie. Elkaar leren zien, begrijpen en luisteren naar elkaar, leren wat je aan elkaar hebt. Ik denk dat ik daarin voornamelijk non verbaal communiceer, veel spreek met mijn lichaamstaal en houding. En als ik verbaal contact maak is dit op zacht volume. En nu ik dit schrijf realiseer ik me ook dat ik vaak pas tegen ze spreek als ze mij in het vizier hebben (als er contact is en dus interactie mogelijk) en om ze mij in het vizier te laten krijgen gebruik ik mijn lichaam. Als ik bv langzamer ga lopen of stil ga staan houden ze in en draaien om naar mij. Als Jip in z'n hyper zit en ik hurk nietszeggend stil neer terwijl ik schuin naar de grond kijk doorbreekt hij z'n eigen gedrag en komt naast me liggen. Op dat moment is er pas verbaal contact mogelijk en kan ik bekrachtigen, wat ik overigens ook vaak gewoon in mijn houding doe. Daarom sta ik in begin ook regelmatig zonder iets te zeggen stil totdat de focus op mij is, dat doorbreekt gedrag en biedt ruimte tot aansturen en gedrag aanleren. Het leert de hond ook keuzes maken en dat hij keuzes mag maken binnen de veiligheidsgrenzen die ik bewaak. Ook dat is iets moois wat groeit in de relatie. Zowel voor mij als voor de hond, wat hebben we aan elkaar. 

Iets anders ter illustratie. Ik herinner me dat ik ooit moest invallen op een lom-school (stond nooit voor de klas, was speltherapeut). Dat was echt hel, wat een chaos. Groot respect voor alle meesters en juffen hier  

 Ik ben op een gegeven moment zonder iets te zeggen de klas uitgelopen en ben net om de hoek gaan zitten. Binnen enkele seconden veranderde de chaos in geroezemoes en niet lang daarna kwam een hoofd om de hoek van de deur; 'wat doe je juf?' :-) ik zei;' ik heb mezelf de klas maar uitgestuurd, want het lukt me niet om rust in de klas te brengen'. Hoofd verdween naar binnen, gesmiespel. Hoofd kwam weer om de hoek;' *grijnz* kom maar binnen juf, het is nu rustig en dat blijven we'. Ik; 'Fijn, dank jullie wel voor het oplossen'. En dat was ook zo, de rest van de week was het reuze gezellig in de klas. Ik wist dat mijn stem op geen enkele manier die chaos had kunnen overstemmen (en het past me niet) en toen viel dit me in. En het werkte. Had het niet gewerkt had ik mezelf even achter de oren moeten krabben, hoe nu verder? Veel van geleerd, dat soort situaties. Net als ik met vallen en opstaan veel leer van de honden. 

Maar ik realiseer me goed dat dit is wat (bij) mij past en ook iets wat aldoende groeiende is in de relatie en niet meteen voor elkaar. Daarom neem ik er ruim de tijd voor, houd ik van voorzien, voorkomen en veel investeren in gedrag bekrachtigen wat me bevalt, hond leren omgaan met diverse situaties. Dat betekent ook dat ik de hond niet in situaties breng die hij (nog) niet aankan en dan geef ik dat de tijd en ga er aan (samen)werken zodat we steeds beter weten wat we aan elkaar hebben in die situaties. Ik probeer altijd mijn verwachtingen aan te passen aan het dier. En dat betekent dan ook dat sommige dingen gewoon (nog) niet kunnen totdat het wel kan, verschilt per hond en mij. En ik stoot ook mijn kop, struikel en leer. Geniet dan enorm van de momenten dat het klikt 'ja nu weten weten we wat we aan elkaar hebben in deze situatie'.

Ik zit ineens op de praatstoel  in een, nogmaals, persoonlijk verhaal en geen promopraatje van zo moet iedereen het maar doen.

"
Ik zit ineens op de praatstoel  in een, nogmaals, persoonlijk verhaal en geen promopraatje van zo moet iedereen het maar doen. "

Petra, *Lily Jane* & Jip

Gelukkig maar, want jouw manier van trainen is hoe geweldig het ook lijkt helaas niet toepasbaar op elk type hond en baas. Overigens ga ik in zeer grote lijnen met jouw visie mee, want zo train ik ook graag. Werkt het niet voor die specifieke hond, dan zal ik toch echt mijn communicatie moeten bijstellen om tot samenwerking te komen die voor allebei te begrijpen is. 

Uiteraard is verschilt het per hond/mens combi. Lily/Petra, Jip/Petra is al een wereld van verschil. Hebben elk hun eigen-aardigheden waarin ze begeleiding en opvoeding in nodig hebben en de relatie is ook uniek in z'n soort. Daarin ontwikkel je ook een communicatie die uniek is voor die relatie. Maar ik ben ook wie ik ben, dus moet het me wel passen. En verbale stemverheffing, stemcorrecties past me niet en zie ik ook echt de opvoedkundige meerwaarde niet van.