De meeste tips zijn hier al gegeven , als dit werkt voor odi en voor tamara dan is dit toch goed ? pepper heeft ook wel eens een strenge Nee of wat dan ook nodig anders neemt hij me niet serieus en gaat gewoon door , terwijl als ik echt eens een strenge Nee roep dan is hij een beetje overdonderd en weet dat het menens is en dat ik het niet wil hebben.
Pepper kàn ook uitvallen naar honden aan de lijn , niet bij allemaal maar bij andere reutjes doet hij het soms , geeft hij een snauw en grommen, dit is niet heel erg bij hem gelukkig. Los is er niks aan de hand op een husky wandeling zijn ze in het begin altijd aangelijnd en dan heb je er een paar tussen zitten die uitvallen naar elkaar maar als ze eenmaal los zijn is er niks aan de hand , of ze ontlopen elkaar of ze rennen lekker samen.
Helaas ligt bijna alles aan de baas. Alleen maar fixeren op de hond zn gedrag is zo jammer. Alleen maar volgens de boekjes regeren op je hond brengt je geen steek verder.
Ik heb dus heel veel respect voor dat je het probleem ziet en ook daadwerkelijk er wat aan wilt gaan doen. Het vereist lef om te zeggen het laatste stukje ligt bij mij, ik moet wat aan mezelf gaan doen. Uit ervaring kan ik zeggen dat het lang niet altijd gemakkelijk is maar dat je met een heel groot stuk zelfreflectie heel ver komt.
Laat je niet van de wijs brengen!
Wat raar eigenlijk dat je boos moet worden op je hond. Ik hoor hier in het dorp ook wel mensen zeggen dat je boos moet worden op je hond als hij iets verkeerts doet. Maar hij begrijpt er helemaal niets van als ik boos doe. Dan zie ik hem kijken, van wat doe jij nou en een paar kalmerende signalen:-) neeeh
Blijf jij dan wel bij je gevoel? dat je boos moet worden op je hond terwijl je dit misschien helemaal niet wilt?
Wat voor visie heeft deze gedragswetenschapster?
Maar als jij boos doet ervaart een hond dit dan als stabiel? Ik denk dat ik bij een onstabiele hond heel kalm zou willen blijven, hem daarmee steunen, niet meegaan met het gedrag van de hond..Oogcontact vermijden.
met boosheid ga je al snel naar agressie i.p.v. assertiviteit.
Wat zit er onder de ijsberg bij deze hond? Waardoor is hij onzeker? Wat kan hij binnen dit stukje leren? Wanneer je de hond alleen maar leert negeren, denk ik dat je de symptomen bestrijd en niet de oorzaak.
Huilen mag best wel hoor, je bent een mens!
Ik wil als tip nog even toevoegen zo veel mogelijk te oefenen met stabiele vreemde honden die Odi goed kunnen negeren :)
Dat is leuk met kleuters, maar hoe doe je dat met een peuter? Hoe doe je dat met een hond? Uitleggen dat je bepaald gedrag niet wilt, gewoon met mensenwoorden? Dat zal toch echt met houding, toon, etc moeten, een verbale correctie dus...
Moet zeggen dat ik het wel ontzettend knap vind hoor! Ik zie wel vaker mensen die zo rustig kunnen blijven zelfs in situaties waarin het bloed je onder de nagels vandaan wordt gehaald, dat kan ik niet hoor...
Maar ik doel bijv ook een beetje op onze hond met onze kippen. Wij hebben een border, dus het is logisch dat ze onze kippen wil drijven. De reden daarachter, haar instinct, is volkomen duidelijk. Als de kippen echter loslopen in de tuin en de hond ook, kan ze soms wat doorslaan daarin, en gaat ze bijv. Naar de kippen happen als deze wegfladderen voor iets anders. Nu kan ik deze situatie voorkomen door haar gewoon niet met ons in de tuin te laten als de kippen loslopen. Maar dat wil ik natuurlijk niet. Daarom krijgt ze een verbale correctie (een flink duidelijke en soms ook boze NEE of TERRRRRUUUGG ;)) als ze te fanatiek wordt. Ik mocht willen dat ze een keer een negatieve koppeling daarvan zou maken mbt de kippen :D
(nb: voor we daar commentaar op krijgen: er is geen gebrek aan fysieke/mentale uitdaging en onder appel doet ze het niet (maar dat wil je thuis niet altijd), en er valt vast van alles aan de merken op de rest van haar opvoeding maar over het algemeen gedraagt ze zich keurig:).
Ja hoor dat wist ik wel
En je hebt er ook gelijk in
Een pure gespannen controle freak is geen stabiele zelfverzekerde hond, die hoeft namelijk
niet zo te controleren, die weet gewoon wat hij wil en wat hij kan (en mag, maar wel alleen bij een goede baas)
Want een stabiele zelfverzekerde hond met een baas die heel instabiel is, kan ook zich geroepen gaan voelen om te gaan regelen, maar dan omdat hij denkt dat dat zijn taak is omdat de baas het niet kan.
Het is in mijn optiek niet zo dat alleen onzekere honden blaffen/uitvallen, dat vind ik gewoon veel te kort door de bocht, er zijn veel meer mogelijkheden.
Ik vind het jammer dat er bijna nooit verschil wordt gemaakt tussen wat de hond IS van aard, of wat situaties de hond MAAKT.
De meest onzekere hond kan met de juiste baas heel zeker zijn in tal van situaties, hij vertrouwt zijn baasje en loopt er als het ware blind achteraan, maar dat maakt die hond nog niet zelfverzekerd van aard.
Maar ook een zelfverzekerde hond kan in een bepaalde situatie onzeker worden, door misschien een heel slechte ervaring, of een gebrekkige socialisatie, maar dat maakt die hond nog niet onzeker van aard.
Ik denk dat de omgang met een zelfverzekerde hond heel anders kan zijn dan met een onzekere.
De zekere hond kan dat afstand nemen ook zien als een zwakte bod van de baas en zal dat nog meer het als een taak zien de boel te moeten regelen, brokjes doen daar eerder verkeerd aan als goed, want wat beloon je dan, en zo'n hond zou het ook zomaar kunnen afwijzen.
Ik weet niet hoe Odi is, het feit dat hij het "hazenpad" neemt als hij zelf kan kiezen zegt iets over wat hij wil : het conflictvermijden. Wil nog niet zeggen dat hij zo onzeker is. Hij is onzeker over de situatie op het moment dat hij aan de lijn zit. Zijn trainers en TS zullen de hond keer op keer geobserveerd hebben.
Mijn keuze zou het trouwens niet zijn deze situaties elke keer in trainingssessies op een veld na te bootsen cq te triggeren, honden leren erg plaatsgebonden, zelfs gebonden aan de mensen / honden die ze tegen komen. Ik denk zelf dat het nuttig is om kennis te nemen hoe je het beste kan omgaan met de hond maar vervolgens in de gewone thuis situatie er mee aan de slag te gaan.
Ik denk dat in de communicatie met de wereld om hen heen, de mens vaak de zwakste schakel is zo gauw de hond aan de lijn zit. En onzeker of zelfverzekerd, alles hangt af van de mate van leidinggeven/overtuigend zijn van de baas, dat kan nooit met frustratie, want dat is een instabiele emotie, een oprecht gemeende houding kan wel veel goed doen.
Deze GT werkt per individu. Maar de grondbeginselen zijn plezier maken met je hond en vertrouwen hebben in elkaar.
Odi geeft geen kalmerende signalen bij een correctie. Als de stemcorrectie goed wordt uitgevoerd, stopt Odi met fixeren en richt hij zijn aandacht op jou. Je bent dus duidelijk in wat je wel en niet wil op zo'n moment.
Als ik het echt meen is het bij mij een korte, lage "laat" of "klaar". Op een of andere manier gaat bij mij dan ook automatich mijn kin naar beneden, alsof ik haar echt even boos aankijk. (ook al kijkt ze dan meestal niet naar mij)
Ik zeg er ook altijd in mijn hoofd bij 'ik meen het'.
Ik voed ook positief op, maar ja, soms is een strenge/boze 'laat' wel eens nodig. Mikey kent het commando en als ze bijv. blaffend tegen de glazen tuindeur aanvliegt wanneer er een vreemde kat in de tuin komt kan ik 'hier' of 'mikey kijk' roepen, of heel rustig 'laat' maar dat maakt geen indruk.
Een harde strenge "laat" is dan gewoon heel duidelijk. En als ze dan stopt en weer even met 4 pootjes op de grond staat kan ik weer contact krijgen en op normale toon hier of kijk roepen. En dàt wordt dan natuurlijk wel goed beloond.
Zie ik de kat eerder dan zij, dan kan ik het voor zijn door haar eerder af te leiden en meer te begeleiden, maar ik zit niet de hele tijd in de tuin te kijken dus soms ziet zij ze eerder dan ik.
En met Mikey gaat het steeds beter met de katten en de laatste 4 keer heeft ze niet meer geblaft en 1 keer gebonkt, dus mijn strenge stemcorrectie heeft het zeker niet erger gemaakt. :)
Gr. Alexandra
Er zijn genoeg redenen voor een hond om uit te vallen, o.a. frustratie, boosheid, bescherming baas of territorium, angst, beschermen pups, pijn, door competitie enzo.
Wat ik lees, vind ik Odi onzeker, vandaar dat ik het in dit geval benoem.
Een hond die los loopt, zal eerder naar een andere hond toe trekken dan het hazepad kiezen. Mijn hond vind bepaalde honden eng, ik pak haar en hou me achter mij. Anders kiest ze het hazen pad. Honden zijn conflict vermijdend, betekend eigenlijk elkaar met rust laten en niet weg rennen, maar gewoon verder lopen.
Ben het verder met je eens, deels.
Ik ben heel zeker van mezelf, wordt nooit boos help mijn hond waar nodig, geef leiding, sturingen toch is ze onzeker. Vooral naar drukke, brutale, blaffende en een groep honden. Daar loop ik met een grote boog van weg.
Ho wacht, er wordt hier verkeerd geïnterpreteerd.
Het is niet zo dat Odi keihard weg rent als ik hem los gooi!!
Odi vindt spelen met andere honden erg leuk en schooit graag voor een snoepje bij de hondenbaasjes als hij los is.
Is er echter een hond die ruzie zoekt, lost Odi dit op door óf speels te reageren, óf het hazepadje te kiezen.
Het is dus niet zo dat ik een bange poeperd heb zodra hij van de lijn is!
Zijn onderliggende emotie was inderdaad onzekerheid/angst. Maar dit is overgeslagen in een totaal andere mindsetting. Hij laat geen angstig/onzeker gedrag meer zien. Hij is vooral aan het uitdagen en aan het uitproberen. Daarbij komt ook nog eens dat hij graag de controle heeft over bepaalde zaken. Hij houdt niet van onvoorspelbare dingen (wordt hij wél onzeker van).
We houden nu dus ook aan dat ik bijna altijd op dezelfde manier op hem ga reageren. Als hij écht uitvalt om angst en/of onzekerheid, krijgt hij ook geen boze reactie.
Mijn GT en ik zien echt het verschil wel tussen een onzekere hond en de staat waarin Odi verkeert als wij hem moeten corrigeren dmv stem.
Ik ga Tamara eerst even een super complimentje geven, want ik vind sommige reacties hier totaal oneerlijk en onrelevant aangezien die persoon(en) klaarblijkelijk niets/weinig van Tamara's situatie af weten maar wel blijven roepen…
Ik heb nog nooit iemand gezien die en zo'n goede band heeft met haar hond en die haar hond zo goed kan helpen!
Ik heb 3 dagen met Tamara en Odi in een huisje gezeten tijdens de Dogglywood vakantie.
En dat ging absoluut niet over rozen en maneschijn, denk dat Tamara en ik het daar wel over eens zijn vooral tussen onze honden hoor
Maar Tamara loste dit super op! Als ze me over de GT vertelde merkte ik echt dat dit hun manier is, daarmee bedoel ik dit is de manier die hun helpt! En daar gaat het uiteindelijk om! Met welke theorie/techniek help jij je hond, en met welke boek jij echt vooruitgang.
En Odi is echt geen gemiddelde gemakkelijke hond, en ook niet net als alle andere honden met angst agressie oid.
Like Always offcourse, want het is een individu die al een flinke rugzak meedraagt!
Daarbij komt dat ik vind dat je een hond niet 100% positief kan opvoeden. Wie is er nou nooit boos geweest op zijn/haar hond. En of je dat nou oplost door een boze NEE! of een blik/gevoel, dat voelt je hond ook wel. Ben je boos dan ben je boos!
En een correctie mag ook best, is bij sommige honden gewoon nodig. Net zoals dat bij sommige kinderen nodig is. Daarbij is straf ook straf!
Voor het boos worden:
- In de spiegel oefenen
- Eerste scheldwoord er gewoon uitgooien (Dat is gemeend en boos)
- kan je op iets anders wel boos worden, denk daar dan aan
Tamara heel veel succes! Dat laatste stukje daar kom je ook wel!
Je bent al zo ver gekomen! Ik heb echt diep respect oor je !
Ga ik helemaal in mee, behalve dan dat ik Odi en Thamara niet persoonlijk ken/meegemaakt heb. Maar ik vind het altijd knap hoe analytisch mensen te werk gaan over een klein stukje getypte tekst van een eigenaar, zonder de hond en de situatie te kennen. Een idee opperen is 1 ding maar er wordt soms zo gehamerd op HP.
Ipv energie te steken om je zelf te veranderen (leren boos te worden) kan je dan niet beter je hond en je zelf laten filmen, heel veel filmen en zo vertraagd naar Odi kijken, om zijn gedrag beter te leren herkennen en zo proberen door de signalen op tijd te zien te voorkomen dat hij uitvalt?
Ik denk dat het nl heel belangrijk is uitvallen te voorkomen, het zou hem gewoon niet meer moeten lukken. Voorkomen werkt veel beter. Er mag geen succes met bijten meer behaalt worden.
Luca behaalt al lang geen succes meer, de drang om uit te vallen verdwijnt zo ook naar deachtergrond.
Bvb een hond afleren bedelen, een keer een succes en je kan bijna weer opnieuw beginnen.
Odi geeft niet altijd een signaal af. Dat is het verradelijke. Zou je kunnen laten filmen, maar heeft geen nut aangezien hij niet altijd een signaal geeft.
Maar het probleem ligt toch echt bij mezelf, dus zal mezelf hoe dan ook moeten veranderen om Odi een toekomst te geven. En heb ik er graag voor over.
Oh ja - de mensen die nu nog twijfelen over mijn trainingsmethodes, mag Odi gratis en voor niets een maand lenen om hun positieve trainingen op hem los te gooien. Spreek ik jullie over een maand weer...
Heb je mijn stukje gelezen? Dat ik een ervaringsdeskundige ben? Dat het mij gelukt is dat mijn hond niet meer uitvalt?
Ze wilt nog wel naar klusjes mannen uitvallen, het lukt haar niet meer. Ik ken haar taal heel goed, kan hier op anticiperen. Nooit boos geworden.
Hoe meer een hond succes heeft door uithalen, hoe lastiger het steeds wordt. Voorkomen is beter dan genezen, beter voorkomen, dan (zinloos) corrigeren achteraf.
Vertrouwen is er van jouw kant dus niet omdat hij gefixeert raakt en uitvalt. En Odi heeft ergens ook geen vertrouwen in misschien? Ik denk dat voor bovenstaande misschien nog geen ruimte zou kunnen zijn omdat het probleem nog niet boven water zou kunnen zijn?
Een super idee van Suzanne om jullie beide eens te gaan filmen. De lens van de camera kan je zo enorm veel duidelijkheid geven.
Jij zit met een heel ingewikkelde hond, je zult je af en toe best behoorlijk machteloos voelen en ik vind het ook heel knap van jou dat je dit allemaal voor jouw hond over hebt.
Dat klinkt in theorie mooi. Maar in het echte leven zijn er soms dingen of situaties die gewoon voorkomen en die je niet uit de weg kunt gaan. En zelfs al zou je alles nog zo goed doen, dan kan er ook een ander zodanig een lastige situatie voor jou creëren.
En dan moet je toch op een manier ingrijpen op een manier die werkt. (En dat is gewoon niet altijd een koekje.)
Ik begrijp je insteek maar ik ben het met meerdere eens dat een keer boos worden/streng zijn best moet kunnen op zijn tijd. :)
Gr. Alexandra
Haha, ho, nu overdrijf je nogal ;) Ten eerste: mocht er ooit iets gebeuren, dan is het helemaal niet haar schuld, dan is het onze schuld. Dat geldt voor alle situaties, of ze nou een kind bijt of mij of een kip, of dat ze de bank kapot graaft of de gordijnen eraf trekt of in huis poept. Al die situaties zijn overigens bijzonder onwaarschijnlijk met ons hondje. Ten tweede bijt ze geen kippen dood, ze drijft ze op. Ten derde zijn de kippen totáál niet bang voor haar, we hebben heel stoere kippen ;) (Ze zijn helaas ook totaal niet onder de indruk als ze uit de moestuin gejaagd worden...) Het is puur als de kippen bijv. wegfladderen voor de grasmaaier, dat het haar instinct is om erachteraan te gaan en ze terug te drijven.
Zoals je misschien wel weet, gaat het drijfinstinct bij borders niet alleen samen met the eye en het typische sluipen, maar ook met een neiging tot happen en blaffen. Bij de ene border meer dan de andere. Bij de schapen is dit laatste totaal niet toegestaan (bij bijv. koeien mag het hakkenbijten wel); het is dus helemaal niet raar dat een border collie een deel van haar drijfgedrag moet 'inhouden'.
Ten derde vindt ze het véél erger dat ze alleen binnen moet blijven (of erger nog, buiten aan de lijn liggen) als wij buiten zijn, dan wanneer ze eventuele neigingen tot happen niet mag uiten. Precies zo scharrelen de kippen veel liever in de hele tuin dan alleen in hun ren. Als ze de hond willen ontwijken, kunnen ze rustig daar binnen blijven en zichzelf afgezonderd houden :)
Ten vierde: jongens, waar gáát dit nou over? Even op strenge toon "NEE" zeggen, dat is écht geen groot trauma, voor niemand. Heb echt het gevoel dat men op dit forum af en toe een beetje doorslaat in "positief opvoeden". Maar goed, ik hou er over op, want dit gaat helemaal niet meer over Tamara en Odi :)
Als je een hond uithuis plaatst is hij meestal de eerste weken poeslief. Pas als hij gesetteld is, komt meestal zn ware aard boven. Een maand heeft niet zo veel zin.
Woon je in de buurt van Leiden?
Geen enkel probleem, maar niet bij een (in mijn ogen) toch al onzekere hond. Dat is het verschil.
Het was meer een sarcastische opmerking. Ik zou Odi nooit aan mensen geven die niet weten waar ze mee bezig zijn mbt Odi zelf.
Tamara is gefrustreerd omdat ze geen nee kan zeggen, ze overweegt zelf haar een psycholoog te gaan. Sla je dan niet een beetje door?
Terwijl, mijn 2e punt, nee zeggen in haar geval niet eens handig is.
Van mij mag je corrigeren hoor, maar niet bij een hond als Odi.
Voorkomen is beter dan genezen, Odi mag om van het uitvallen af te komen gewoon nooit meer kunnen uitvallen. Steek energie in het voorkomen.
Nee, je ziet het niet.
Heb je wel eens een honden film vertraagd afgespeeld? De ogen die een fractie kleiner worden, de bek die een fractie dichter gaat, de oren, met een standje lager, net zo als staart. De houding net iets meer naar voren gericht.
Door vertraagd afspelen, zie je ineens wel dat een hond verandert voor het uithalen.
Ja ik had het dus ook meer over mijn discussie; die ging idd over het gebruik van stemcorrecties in het algemeen. En daarom hou ik er mee op, offtopic ;)
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?