Opvoeding gaat prima... maar vrouwtje blijft hangen

Ga voor de spiegel staan! Kijk en leer van je eigen houding. Film jezelf desnoods. Ik had daar ook moeite mee. Met mijn werk moet
Ik nou eenmaal een keertje mopperen op een hond. Als je in je vingera wordt gebeten helpt een kleine; nee foei niet doen! Niet maar een ferme; nee! Pas op! Maakt vaak wel indruk.

Ik ben een keer naar buiten gestuurd door diegene waarmee ik werk en moest even flink gaan gillen! Het kwam er bij mij ook niet uit, te liefjes. Je leert naarmate, waar is een hond van onder de indruk. Bij lucky is een zachte nee al voldoende. Maar bobby heeft een ferme en krachtige nee nodig. Niet schreeuwen of jezelf opfokken daar bereik je niks mee. Doe even een paar stapjes terug, tel tot 10 en knal hem eruit.

Ik zou gewoon gaan oefenen voor een spiegel en een flinke discussie voeren met jezelf heeft mij goed geholpen.

En trouwens top dat je zo bezig bent! Petje af

Ik val werkelijk van mijn stoel van vebazing! Boos worden om te laten zien dat je iets meent????? Je wilt dus door je frustratie laten zien dat je iets serieus meent? En dat heeft een gt aangeraden?

Werkelijk onbegrijpelijk!!!

Ik vraag me ook wel een beetje af wat je GT bedoeld.

Want je kan boosheid niet spelen, en dat merk je dus zelf, en dat frustreert dus dan weer.

Boosheid is bij mij dus geen frustratie, dat hoeft helemaal niet. Boosheid is een directe emotie op een directe gebeurtenis, frustratie bouw je op, en de hond weet feilloos het verschil denk ik zo, de mijne wel in ieder geval.

Wat ik wel weet is dat honden heel erg goed zien/voelen/ruiken of je echt oprecht een negatieve reactie hebt op hun handelen.

Is die kort, oprecht en heel helder, zal geen hond hem missen, en daarmee bedoel ik niet dat je de hond moet gaan staan slaan ofzo iets, maar ik neem ook niet aan dat jouw GT dat bedoeld, en bovendien is dat ook je vraag niet.

Kan het zijn, dat je misschien heel diep van binnen niet echt boos kunt worden op Odi?
Omdat je ergens begrijpt waarom hij zo kan doen?
Of zitten er andere emoties in de weg?

En soms is het ook goed om een bepaalde acceptatie te hebben op gedrag van de hond, elke hond heeft grenzen in wat mogelijk is voor haar/hem. Zeker honden die ook nog een rugzak hebben. Een stukje acceptatie in de "beperking' van de hond kan enorm bevrijdend werken. Je zorgt dat de hond veilig door het leven gaat, je "beschermt" hem voor waar je weet waar zijn zwakte zit en kan dan vaak meer van de hond gaan genieten.

Probeer een evenwicht te vinden met Odi, en erken ook zijn grenzen, maar ook die van jou, de ene baas is de andere niet, en we zijn allemaal anders, ook in wat we kunnen met onze honden.

En vergeet niet ook van hem te genieten, dat kan makkelijk onder gesneeuwd raken en alle training omtrent gedrag, en dat genieten, (fysiek) contact, het spelen, kroelen..... dat is waarom we honden hebben, niet om boos op een trainingsveld te staan (maar dat is mijn optiek hoor)

 

Als het "fout" gaat en hij alsnog uitvalt, kan ik niet boos worden.

 

Volgens mij wordt hier iets omgedraaid. Als het "fout" gaat is hij nog niet toe aan zo dichtbij de groep te trainen en moet je juist weer iets meer afstand gaan nemen.

 

Ik vind het dus niet nodig dat jij naar een psycholoog gaat, omdat jij verkeerd advies krijgt naar mijn mening. Je voelt het juist heel goed aan, boos worden heeft geen enkele zin en kan zelfs de situatie verergeren en gevaarlijke situaties opleveren. 

 

Ik heb hier zelf een hond die als het haar teveel wordt uitvalt. Er was zaterdag nog een bijna situatie waar ik de fout maakte om iemand haar te laten aaien die dit tegen mijn aanwijzing in over haar hoofd wilde aaien en ze een flinke grauw gaf. Als mensen hiervan aangifte gaan doen loop je idd risico's. Daarom neem ik die ook gewoon niet meer, niemand aait haar nog, punt. Ik loop ook niet te dicht langs mensen en zeker niet langs kinderen al heeft ze al jaren geen opwinding Meer vertoond, toch kan het ineens teveel zijn. Daar moet altijd rekening mee gehouden worden. Veiligheid gaat voor alles.

 

Wat een hond aankan of niet aankan kan je niet dwingen met boosheid dus, dat heb je goed aangevoeld.

 

 

o ik had alleen op je OP gereageerd en lees nu dat je het antwoord wat ik gaf niet wil.

 

Nog een kleine toelichting.

 

Ik vind wel dat er verschil is tussen boosheid en duidelijkheid, uiteraard moet je duidelijk zijn in de normale dingen. Of een hondenschool iets normaals is voor een hond? Als je andere honden eng vindt, of niet mag, of om een andere reden daar niet dichtbij wil staan, waarom mag hij dan niet aangeven (vaak al met andere signalen voor het uitvallen en als dit genegeerd wordt, heeft hij het gevoel dat hij wel moet uitvallen) dat het hem teveel is? Waarom dan niet gewoon een stapje terug doen.

 

Ik vind het geen goed teken dat hij nog altijd uithaalt dat is toch een teken van een heel hoog stresslevel en misschien moet die hondenschool even helemaal niet meer bezocht worden en er opnieuw een basis gelegd worden waar hij wat rustiger en zelfverzekerder wordt. Even terug naar af.

 

Natuurlijk moet jij een leider zijn, een leider geeft de hond een gevoel van veiligheid, weet rust in de hond te brengen. Ik denk dat Odi als je hem in situaties brengt die hij niet aankan en ook nog boos op hem gaat worden je het vertrouwen schaadt, dat hij je juist niet als leider ziet maar als iemand die hem niet begrijpt.

 

Wat ik dus denk is dat jij het eigenlijk heel goed aanvoelt, maar het in je proberen om het allemaal goed te doen en van Odi een sociale hond te maken, te snel gaat voor Odi. Duidelijk zijn is prima, maar wel rekening houdend met wat hij aankan. Boos worden is voor niemand goed.

 

 

Odi kan het aan om zo dicht bij de groep te zijn. 

Het is alleen dat hij alles en iedereen wil controleren, en daardoor reageert hij zo. Ik moet dat voorkomen, klopt. Vaak lukt dat ook. Maar soms zie ik zijn signalen niet. 

 

Ik vind het vervelend dat ik mijn GT zo moet verdedigen. De methode werkt voor Odi en voor mij. We doen aan positief opvoeden, zeker. Veel spelen, veel koekjes, hoge stemmetjes, etc etc. Maar Odi moet leren dat blaffen en happen niet nodig is.

 

Ik accepteer zijn beperkingen, maar deze "beperking" is gevaarlijk. Als ik hier niets mee zou doen/gedaan hebben, zou hij nooit meer over straat kunnen. Of hij zou erg snel in beslag genomen worden.  Dus er moet echt aan gewerkt worden.

 

Vervelend ook dat mensen zeggen dat het raar is om boos te worden op je hond. Word jij nooit boos? Hoe laat je hem dan weten dat wat hij doet je niet zint? En kom nou niet aan met "negeren". Want een hond negeren als hij tegen iemand staat te blaffen is geen optie naar mijn idee.  De hond leert alleen maar dat baasje toch niets doet als hij uit zijn plaat gaat. Dus doet de hond het de volgende keer gewoon weer.

Nogmaals ligt Odi's probleem niet alleen bij honden, maar ook bij mensen. 

Ik kan dus niet terug naar af, want hij zal altijd naar iedereen uitvallen. Hij valt ook uit naar mijn gezin als je hem zijn gang laat gaan. Dit is geen stress. 

 

Ja, hij heeft stress op de hondenschool. Tuurlijk. Maar meer omdat hij niets kan/mag regelen dan omdat hij zo bang wordt van honden.

 

Het gaat niet om woede, maar echt om boos worden. Ik hoef niet tegen hem te schreeuwen, hoef hem niet te slaan. Ik moet gewoon leren een simpele, strenge, gemeende "nee" te zeggen.

 Natuurlijk wil je weten waarom de kleuter dat doet. Maar je wilt ook voorkomen dát hij het doet. Het een sluit het ander niet uit? In dit geval is de reden waarom al duidelijk, maar zoals ik al zeg, je wilt ook iets achter de hand houden mocht de situatie toch voorkomen. Natuurlijk doe je je best dingen te voorkomen, maar je kunt niet alles uitsluiten, dan moet je geen hond of kind nemen.

 

Ik snap die aversie tegen een keer boos worden niet zo... Noch bij kinderen, noch bij honden. Ik weet niet of je ooit met kinderen werkt, maar ik heb het donkerbruine vermoeden dat het je niet gaat lukken iets met ze te bereiken zonder ooit boos te worden, of in ieder geval streng te zeggen dat iets niet mag. De meeste kinderen zal het worst zijn als jij het negeert als zij alle eieren kapot gooien op de grond, en je ze beloont

 

 

 als ze de pot pindakaas laten staan. Daar wordt het eieren stuk gooien niks minder leuk van. En geen kind loopt daar een trauma van op, hoor. Grenzen aangeven is een belangrijk onderdeel van opvoeden, en daarvoor is stem en toon en houding heel belangrijk. En net als honden voelen kinderen het ook prima aan als jij eigenlijk moet lachen of juist zo gefrustreerd bent dat je wel kunt janken, en walsen ook peuters dan over je heen...

 

ik bedoel dus ook niet te zeggen, niet positief opvoeden. Maar met verbale correctie is imho niets mis, en daar moet je toon wel menens voor zijn.

 Ik heb 2 kinderen, was 8 jaar voorzitter vd ouderraad op school en lees-overblijf-luizen-hulp ouder, ging mee als begeleider met uitjes, hielp in de klassen waar nodig en boos worden? Nee ik leg kinderen uit dat ik bepaald gedrag niet wil, gewoon met mensen woorden.

 

Natuurlijk wordt iedereen wel eens boos, maar dat wil niet zeggen dat het het juiste effect heeft. Inzetten voor dit soort problemen kan NOOIT de oplossing zijn. Ik vraag me werkelijk af of de gt wel de juiste diagnose heeft gesteld. Regelen door alles en iedereen aan te vallen? Het lijkt mij echt heel sterk. Daarmee regel je namelijk niet iets op een goede manier. Een mens niet, maar ook een hond niet. Daar moet, dat kan niet anders, heeeeeeeeeeeel veel onzekerheid achter zitten. En dan weet je 100% zeker dat boosheid je alleen maar meer ellende gaat opleveren.

Negeren is niet de oplossing, dat is duidelijk. Maar negeren is iets wat ik vrijwel nooit gebruik. Aan negeren zit een hele gebruiksaanwijzing. Hoe vertel ik mijn honden dan wel dat iets niet mag? Simpel, door hem te vertellen wat hij WEL moet doen. Dat kun je natuurlijk niet meteen doen, maar door dat eerst goed aan te leren in een andere situatie kun je het ook in andere situaties gebruiken. Daarbij zorg je natuurlijk dat je altijd de controle houdt en de afstand groot genoeg zodat hij altijd succes blijft behalen en het goede gedrag blijft vertonen.

Door iedere keer over de grens van je hond heen te gaan zal het NOOIT beter worden. Ook niet(of liever vooral niet) door te corrigeren. Gaat het toch een keer mis en valt je hond uit, dan loop je resoluut weg zonder iets te zeggen. Daarmee haalt je hond in ieder geval geen succes met het wegjagen van de andere hond/mens. Dat is namelijk wat er nu gebeurt. Jij corrigeert(althans, dat probeer je), maar de beloning is al binnen. De mens/hond gaat weg. Jouw correcties hebben zo dus geen enkel effect!

 

Ik begrijp heel goed wat je bedoeld hoor.
En ik denk dat je hier de kern ook raakt, je moet het menen, kort maar krachtig en dat is precies hoe honden ook communiceren, die leggen niks omstandig uit, die zeggen precies waarop het staat.

Nu zijn wij geen honden onderling met onze honden, maar we kunnen wel proberen zo te communiceren dat zij ons begrijpen.

Bij mijn hond help "nee" zeggen niet eens, want hij is doof, dus dan werkt het nog weer anders, maar het werkt wel.


Probeer in ieder geval op de hoogte van je stem te letten, en je lichaam groot te houden, dus rechtop, hoofd omhoog, honden houden van duidelijkheid en zo zeg ja dan al heel veel.

Bassie,

Door je hond te vertellen wat hij wel moet doen, moet je toch eerst vertellen wat hij niet mag? Hoe doe je dat dan? ;) 

 

Als mijn hond staat te blaffen en ik zeg heel leuk: "je moet stil zijn hoor!" Dan wordt hij niet stil. Ik zal hem toch eerst moeten vertellen dat blaffen niet mag, nietwaar?

 

Goja,

bedankt voor je tips! Ik let al heel erg op mijn houding inderdaad, merk ook al verschil in gedrag.

 Ik oordeel niet, ik denk mee. Boos worden als je het niet kan, dan denk ik, boos worden is niet nodig.

Hoe ik het heb aangepakt: 2 GT's en een goede trainer die meedenkt.

 

Afstand nemen en voertjes geven. Ze haalde uit (doordat ze op haar donder had gekregen toen ze een keer blafte naar een klusjes man) naar klusjes mannen thuis, daarna op stal, enge mannen op straat, winkel personeel, obers, bezoek thuis, als ik fietste met haar en iemand inhaalde, greep ze hem enzo.

 

In een cafe, zette ik haar zo ver mogelijk weg van de ober en gaf voertjes en lekkers. Op straat als ze ging fixeren de kijk oefening, en afstand nemen, thuis afstand en voertjes geven, op stal net zo. Na maanden en maanden intensief trainen, kijkt ze niet meer naar obers, mannen op straat.

Fietsen vind ik lastig, heb geen hand over, dus ik fiets niet meer zo vaak en haal niemand meer in, thuis was het nog lastig, nu muilkorf, zodat ze zelf rondloopt en nu reageert ze niet meer zo veel op bezoek. Op stal gaat het redelijk, heel soms merk ik aan haar houding dat ze iemand niet accepteert, ik loop gewoon weg, zonder iets te zeggen.

 

klusjes mannen op straat, afstand houden en dan voertjes blijven geven.

 

Kleine kinderen uit haar buurt houden, een klein neefje had haar nogal pijn gedaan. Ik probeerde het jongetje steeds weg te houden, zijn moeder vond het best en helaas kneep hij haar hard. Zolang kinderen niet naar haar toegaan, is het geen probleem.

 

Ik hou veel van haar en neem haar zoals ze is. Ik ken haar lichaams taal goed en probeer nare situaties te voorkomen en veel op afstand oefenen. Alleen als dit goed gaat, afstand verkleinen.

Als er klusjes mannen thuis komen, doe ik haar op zolder, ik hou haar gewoon weg van hun, dit is te moeilijk voor haar. Kan er ook niet mee aan de slag, de mannen hebben geen tijd, doen hun ding en zijn weg.

 

Als ik jou verhaal lees denk ik echt en niet als kritiek, waarom zo moeilijk, hoe wil jij je zelf leren boos te zijn, als het ook anders kan en dan spreek ik uit ervaring

 

Suzanne, nogmaals. Dat stadium zijn Odi en ik al voorbij. Die methode werkt niet bij Odi. 

Daarbij geeft hij niets om voertjes, mensen/dieren controleren is belangrijker dan een voertje. 

 

En hoe ik het aanpak, is een prima aanpak. Ik heb 1 GT en 4 trainers. Allen goede trainers. Ik geloof in hen en zij geloven in mij EN Odi. 

Heel veel mensen hebben die hoop in Odi al opgegeven.

 

Nee dat hoeft helemaal niet. Stel dat je hond ergens achteraan rent. Dan kun je hem toch bij je roepen? Of bij blaffen. Je kunt je hond het commando 'stil' aanleren(uiteraard in een andere situatie). En als hij dan blaft kun je gewoon vragen of hij stil wil zijn. Daar hoef je niet voor te corrigeren. Of eigenlijk is het commando stil een correctie op het blafgedrag. MAAR.... op die manier kun je het op een positieve manier aanleren.

Alleen is het bij blaffen wel iets anders. Het ligt er natuurlijk wel aan waarom hij blaft. Als hij het doet om iemand weg te jagen zal het commando stil zeer waarschijnlijk niet uitvoeren. Dan zul je bijvoorbeeld iets anders moeten vragen. Zoals de aandacht op jou richten i.p.v. dat gene wat hij weg wil jagen.

 Blaffen is het probleem niet, het is een uiting van een onderliggend gevoel, er is een oorzaak voor blaffen. Stel dat het onzekerheid is, loop je weg naar een veiligere afstand, stopt het blaffen vanzelf omdat de hond zich veilig voelt.

Als je het blaffen corrigeert, stopt het blaffen, maar het ongemakkelijke gevoel blijft.

Iemand is verdrietig en huilt, haal de tranen weg, is dat het verdriet ook weg? 

 

Is dat zo? Is het echt een goede aanpak als jij het niet kunt uitvoeren? Ik ben bang dat ik daar dan toch anders over denk!

 

En stel dat het eens geen onzekerheid is, maar dat Odi een hond is die de wil en het karakter heeft de wereld te willen sturen, en dat misschien als hij alleen in een hondenwereld leefde, prima zou kunnen.

Zo'n hond heeft het moeilijk in de mensenwereld, want die begrijpen er niks van (en terecht) en dat kan ook niet, voor veiligheid van mens en hond zelf.

Zó'n hond heeft niks met brokjes, hij zal ze aannemen zolang het hem uitkomt om daarna op zijn moment ze keihard te negeren.........

Die honden bestaan ook
Ik ken Odi niet, maar wel een beetje Tamara's reis met hem, en hij is duidelijk een gecompliceerd dier wat zeer veel duidelijkheid nodig heeft om te (h)erkennen wat gewenst en niet gewenst is, en das niet zo gemakkelijk omdat deze honden blijven kijken en observeren of er toch niet weer ruimte is om zelf invulling aan de situatie te geven.

Maar Odi is het waard en nogmaals Tamara: verlies niet het plezier in hem !!

Mijn hemel, soms vind ik HP wel een beetje te ver gaan in het positief opvoeden hoor. Ik ben meer van de juiste balans vinden tussen correctie en beloning. Er zijn nou eenmaal momenten waarop een andere manier beter werkt. We hebben het hier over "boos worden" waar denken jullie aan dan? Dat ze haar hond een rotschop geeft? Ik denk dat boos worden vooral neer komt op streng, duidelijk, en misschien inderdaad juist wel met emotie, laten weten dat je dat niet wilt. Dat kan allemaal zonder de hond daarbij pijn te doen hoor.

Het kan echt geen kwaad om eens te laten zien dat het gedrag echt niet gewaardeerd wordt. En soms kan emotie juist helpen. 

 

 

Nogmaals, we hebben aan meer gewerkt dan alleen aan deze kwestie. Zoals je in mijn beginpost kunt lezen, hebben we een enorme positieve lijn neergezet mbt Odi's gedrag. Alleen dit laatste stukje lukt niet, doordat ik mezelf dwars zit. 

 

 

Bedankt Goja! 

Je hebt net een perfecte beschrijving van Odi's gedrag gegeven. 

 

Mijn plezier in hem raak ik nooit kwijt, hij is een tophond en geniet iedere dag van hem!

misschien moet je er niet zo mee bezig zijn...

maar je eerste gedachte meteen uitspreken...dat werkt hier wel...ik kan wel 10 seconden na denken, en dan een NEEEE eruit brullen...werkt ook, daar niet van...

 

maar de eerste GODVERREDOMMEEEE die ik direct eruit floep, zegt het meest, en is ook nog eens hartstikke gemeend...en dat weet de hond echt wel

gooi die er dan lekker uit  een echtere emotie is er bijna niet denk ik

 

mag ik trouwens wel zeggen, is niet direct relevant in dit topic...maar ging jij niet regelmatig met hp wandelingen enz. mee??

terwijl ik hier nu dus eigenlijk begrijp dat odi zowel naar honden, als mensen nog niet alitjd even betrouwbaar is, uit kan vallen en zich niet weet te gedragen. 

nah das ook lekker, gelukkig wandel ik daar niet meer bij mee, anders kan ik dus maarzo een hond in mn broek hebben hangen? neem je daar niet een beetje veel risico mee...

ik zie juist hier altijd overal hoe erg jullie je best doen, hoe je ermee bezig bent, alles goed probeert te doen. en dan wel zulke dingen, dat kan ik dan niet helemaal rijmen

of begrijp ik dingen niet goed, mis ik iets?

 

 Van mij mag ze boos worden hoor, iedereen mag boos worden, alleen is het in mijn ogen niet terecht. Als een hond zich om wat voor reden niet prettig voelt, is het dan niet erg onhandig hem te corrigeren? 

 

 

Als Odi los is, heeft hij dit gedrag niet. Omdat hij dan eigen beslissingen mag nemen en eerder het hazepadje zou kiezen dan happen.

Zou het indd niet verantwoordelijk vinden om anders mee te gaan.

ahh, ik snap hem

ik dacht ineens van hoooow, wacht, neem je niet een supergroot risico op die manier

 

bedoelde het niet gemeen trouwens hoor

 

Weet ik, zo zit jij niet in elkaar ;) 

Nee, hij heeft de socialisatie nodig, en zolang hij loslopend sociaal reageert, gaan we mee. Gaat hij dit gedrag los ook vertonen, is het klaar en heeft hij voorlopig pech!

 Wist je dat een hond die de wil en karakter heeft om de wereld te willen sturen, dat dit heel vaak uit onzekerheid komt? Juist een hond die dit niet nodig heeft, is een zekere hond, die hoeft niet uit te halen of naar andere te blaffen of grommen. Die wilt de wereld niet overheersen.

 

Een hond die duidelijkheid nodig heeft is meestal een hond die zich geen houding weet te geven, uit onzekerheid. Je kan corrigeren als hij blaft of uithaalt, wat gewoon niet handig is bij zo een hond. Je kan hem willen breken, corrigeren totdat hij het opgeeft, niet mijn manier.

 

Laten zien hoe het wel hoort, weg lopen als je iets te veel wordt, als je je geen houding weet te geven. Weglopen, zodat de prikkel vermindert en daar je hond een positieve prikkel proberen te geven. Zodat hij het geen waar hij op reageert als positief leert te zien. 

 

Wat mij betreft wel, mits je ook laat zien wat je wel verwacht door middel van beloning. 

was trouwens nog niet in me opgekomen, maar is zeker mogelijk.

ik ken er ook zo 1, aan de lijn geen bijzonder sociale of vriendelijke hond, kan uitvallen...

en los, is het een andere hond en gaat het veel beter

 

ik snap hem tamara, thnxs voor je toelichting

 Hier geef je al mooi aan hoe hij het oplost: afstand vergroten.

 

Als hij een hond was die de boel wil controleren, zou hij dit gedrag zeker niet vertonen, maar er op afgaan en willen controleren.

 

Ik denk echt dat je een onzekere hond hebt, die last heeft van te veel prikkels en afstand nodig heeft op vertrouwen op de bouwen.