Hoe gaan jullie om met afscheid nemen

Misschien in de toekomst een dik tafelblad of zo en dan vierkante hoge houders en het blad zo maken dat de houders er vast in komen te zitten. Ben veel te bang dat ze het als het los staat de boel om gooien met name de rooie kater Garfield)  is erg lomp en onbenullig en ja ik ben wel zo met vuur e.d. een ongeluk zit in een klein hoekje. Kaarsen komen er sowieso nooit in die zie ik bij wijze van spreke al om vallen... kortom die vind ik eng.

Je hebt, vooral met Garfield groot gelijk! Met open vuur moet je extreem voorzichtig zijn! Bij mij staat de kaarsen veilig, ik heb ook geen katten, maar toch baal ik ontzettend als ik vergeet ze uit te blazen!

Fijn dat ik de luxe heb om ze toch te laten branden.

En nu ga ik naar bed! Welterusten Renate en alle anderen.

Welterusten Martin

Ik moet jullie mijn excuses aanbieden! Ik schaam me dood!

Gisteren kwam ik erachter dat Lois ruim 40 cm groot is! Dát is niet erg, maar ik heb altijd gedacht dat Fleur en Tonko rond de 40 cm waren! En dat is dus niet zo! Zij waren groter dan 50 cm!

Er is hier op dit topic ergens gereageerd dat mannen moeite hebben met meten (jij niet Renate!), nou voor mij geld dat dus zeker.

Ik heb hier altijd betoogd dat 50cm te groot is voor mij! Wát een onzin! Dat is voor mij juist de ideale grootte! STOM!!!

Ik maak excuus voor het feit dat ik ergens over sprak, waar ik zelf geen flauw benul van had! Want daar komt het wel op neer!

Maar ik ben wel blij met de 40 cm van Lois!

Nou, ik zou me ook dood schamen hoor. Wat een fout.
Nee joh, kan die 10 cm nou schelen
Hoest verder met Lois?

Nou Bob, 10 cm van kop tot staart is een hoop hond hoor!

Wat Lois aangaat (heel goed hoor!), daar schrijf ik straks na half 8 een stukje over op haar topic.

Lol, een hoop hond

Ik had letterlijk qua hoogte ook geen benul van aantal centimeters. Wel idee van grote van hond in de zin van halverwege scheenbeen, onder de knie of boven de knie. Sadi is de eerste waarvan ik de schofthoogte echt heb gemeten. Omdat ik haar niet zo groot leek te vinden als anderen haar vinden. AL blijkt nu uit een foto van Sadi met de dobberman eigenlijk wel dat ze al best groot is.

Maar weet je Martin ik denk dat het ook gezichtsbedrog is geweest, je wend zo aan de maat van je hond dat je eigenlijk gewoon hun ware grootte niet meer schat (denk ik). Zelfde als dat een ander die een pup 1x in de week of 1x per twee weken ziet, heel snel ziet groeien terwijl je dat zelf langzamer ziet omdat je de pup dagelijks ziet.

Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik Fleur inderdaad ook zeker 50 cm had geschat door een aantal foto's, maar bij je eigen hond lijkt dat ineens moeilijker. 

Ik denk dat je gelijk hebt Renate. Als het om je eigen hond gaat, kijk je er anders naar.

Vandaag moest ik denken aan een mooi moment met Fleur:

Ik was samen met de vorige eigenaar met gezin en hun hondje op de hei. De honden lekker los en genieten maar! Totdat het plotseling, vanuit het niets ging stortregenen. Een echte bui dus.

Fleur kwam naar me toe gerend en ging naast mij plat op de grond liggen! Ik vervolgens op mijn hurken (hoe zeg je dat) ernaast en trok een deel van mijn jas over haar heen ter bescherming. Het duurde maar kort en zijn er beide behoorlijk goed vanaf gekomen! Toch een mooie herinnering!

En er zullen er vast meer komen!

Das een goed teken Martin dat je langzaam aan de goede herinneringen terug krijgt 

Hallo weer allemaal.

Ja, het lijkt véél beter te gaan nu met de verwerking van het overlijden van Fleur. Ik kwam er vanochtend achter, dat ik gister zelfs geen kaarsen voor haar heb aangestoken! (Dat is nou het mooie van dit ritueel)

Het werdt dagelijkts al minder, maar normaal, branden de kaarsen wel een paar uur per dag. Op dit moment, branden ze ook nog niet. Het is vandaag precies vijf maanden geleden. Man wat heeft dát lang geduurd!

Ik denk dat Lois voor veel afleiding heeft gezorgd, anders zou ik nu nog veel in de rouw hebben gezeten. Fleur kom ik nog iedere dag tegen, zowel thuis als op mijn werk, door de foto's. En ik kan daar steeds beter mee omgaan.

Het huilen is weg, maar af en toe vochtige ogen hebben, blijft.

Het gaat beter zo.

gr Martin.

Ik was vandaag weer om 12 uur vrij en.. in dit geval een week vakantie! Ben naar de Pet-shop geweest en lekkere dingen voor Lois gekocht en dat natuurlijk thuis gegeven, althans, een deel.

En wat schets mijn verbazing?! IK HEB GEEN KAARSEN GEBRAND VOOR FLEUR!!!

Nou, als dát geen goed teken is?

Groetjes Martin.

Lekker, een week vakantie. Geniet er maar van 

En yep, goed teken wat betreft de kaarsen. 

Groet en aai voor Lois .

Wat kan een rouwproces lang duren nietwaar. Goed dat je het kunt plaatsen nu.  Lois heeft je zeker heel veel geholpen daarbij. 

Maken jullie er een fijn krokusverlof van. En geef haar ook een lekker billeke van de chinees 

Nou Bob en Anny, ik heb nu even een enorme terugval!

Ik jank me kapot! Man wat mis ik Fleur!!!!!!

Ik denk eraan of ik er wel voldoende was die laatste dagen, in de zin van aandacht en knuffelen. Het zal best wel ok zijn gegaan, maar toch heb ik het gevoel te afstandelijk te zijn geweest en dat breekt me nu op.

Het zal wel weer overgaan.

Lois is zó anders, gewoon niet te vergelijken. Fleur was zo lief en makkelijk, alles vond ze goed, zij schikte zich wel. Terwijl Lois juist om héél veel aandacht vraagt. Wat dat betreft, helpt ze niet echt mee.

Nou ja, het is even niet anders.

Hoi Martin,

Nou,das dan goed waardeloos. Maar aan de andere kant hoort dit écht bij het rouwproces. Ik herken dat ook zo bij Truus. Juist omdat ze altijd maar lief en makkelijk was, kortom zoveel gaf, dat maakt het verlies alleen maar groter. Maar óók zo waardevol dat je juist zó'n hond als maatje (maat, in geval Fleur) gehad hebt. 

Sterkte !

Bob

Dank je Bob.

Pb tje.....vlug lezen en lachen terug

Anny, je bent geweldig! Bedankt!

Ik heb daarvoor alleen een klein pootje vastgehouden, dat schreef vanzelf.......

Beetje nieuwsgierig nu 

Bob dat was hondetaal. Van Lois naar Martin......ik was slechts de boodschapper. Boodschap is aangekomen he martin ? 

De boodschap is aangekomen Anny!

OK,  snap het half 

Vandaag was het een rare dag. Ik zou naar de kapper gaan en wat kluifjes kopen voor Lois, daar komt nu nog een Senseo apparaat bij, want ik krijg de laatste 2 dagen alleen maar een bodempje koffie (na 10 of 12 jaar mag dat ook wel), maar daar is niets van gekomen. Ik heb genoten van mijn vakantie.

Dus morgen maar die boodschappen doen.

Maar wat me opvalt vandaag, is dat ik geen zin had om naar bed te gaan, op mijn vaste tijd. En het belangrijkste wat ik merkte, was dat ik de gehele dag geen KAARSEN VOOR FLEUR heb gebrand!!!! 

Ik heb er in de loop van de dag wel aan gedacht om ze aan te steken, maar ben er op de een of andere manier niet aan toe gekomen! Zal ik dan toch na ruim 5 maanden  een beetje rust krijgen?

Ik zie jullie reacties graag tegemoet! Maar nu ga ik wel naar bed!

Welterusten.

Heb je je Senseo al eens gereset?

Als je een trechter hebt en een bak die groot genoeg is en waar je de trechter op kan richten, zet je de Senseo aan en dan moet je als ik het me goed herinner (hebben al jaren geen Senseo meer) de beide knoppen voor de kopjes (links en rechts van de aan en uit knop) gelijktijdig indrukken. (zorg dat de water reservoir vol is) Als het goed is gaat ie m nu volledig laten doorlopen. Als je m hierna normaal gebruikt voor een bakkie Senseo zou ie normaal gesproken goed moeten zijn. Zo niet is er iets anders aan de hand. (Zelf zette ik de Senseo naast de gootsteen en richtte het water dat eruit kwam tijdens t resetten met de trechter de gootsteen in)

Lijkt me wel een positief teken dat je er op de een of andere manier niet aan toe bent gekomen kaarsen voor fleur te branden.

En die rust komt zeker wel hoor ;-)

Wijzelf vergissen ons momenteel weer wat vaker in de naam (Sadi word groot even groot als dat Beauty was etc.) is weer even een fase waar we doorheen moeten.

Welterusten Martin goede nachtrust gewenst.

Nachtbrakerstopic 

Het lijkt er uiteindelijk toch op, dat ik de dood van Fleur heb geaccepteerd. Ik denk nog weinig aan haar, ondanks de foto's om me heen. Ik kan daar nu met goede gevoelens naar kijken. (eindelijk)

Kortom het ergste verdriet is nu weg! Ik heb zelfs de gehele week geen kaarsen gebrand! Tja het is ook steeds langer licht en nu met de zomertijd. Daar ben ik best wel trots op! Het vergelijken van Liz met Fleur wordt ook steeds minder.

Maar mensen, zo'n proces kan toch écht lang duren!

Groeten Martin.

Dat klinkt super Martin.

Vergis je niet dat het af en toe door een bepaalde herinnering, bepaalde dag, omstandigheden toch nog even de kop op kan steken, dat is normaal.