De Roedelmethode

Omdat dit een onderwerp is dat me blijft interesseren, en waar ik niet zo zwart/wit meer tegenover sta als eerst, wil ik het toch weer eens aansnijden. Doel van dit topic is enkel het uitwisselen en analyseren van persoonlijke ervaringen...niet het veroordelen, of beoordelen, van mensen die de methode al dan niet aanhangen.

Dus, zijn er mensen met ervaringen betreffende de Roedelmethode? Was de aanpak dan succesvol of niet succesvol...en welke dingen heb je eruit opgepikt en welke dingen heb je laten liggen (of volg je de methode tot op de letter nauwkeurig)?

Over de Roedelmethode, Ja, veel mensen vinden het vooral heel belangrijk om de rangorde door te voeren, maar ik heb het daar niet zo mee.
Een paar dingetjes uit de rangorde methode vind ik wel handig, gewoon om de hond een stukje zelfbeheersing bij te brengen. Namelijk:
-Wachten bij de deur, eerst de baas door de deur en dan de hond.
-Zitten en wachten voordat de hond mag beginnen met eten.

Maar ik ben het ook helemaal niet eens met een paar Rangorde regels.
De regel dat je de hond moet afwijzen als hij initiatief toont dat vind ik echt geen goede regel. Ik vind het juist belangrijk om een hond te hebben die ook zelf nadenkt en initiatief toont.

Ook de regel dat je niet lager dan je hond mag zitten/liggen vind ik niet nodig. Van mij mag de hond wel lekker op bed of op de bank als ik dat zeg

Maar ik denk zeker dat mensen uit elke opvoedmethode kleine dingen kunnen halen om zo zelf een methode te ontwikkelen die het best past bij jezelf en de hond.
Dus voor mij niet 1 methode die goed is.

Nou ik heb gisteren 1 cursist gehad die volgens deze methode traint. Een handsfree beld om en een korte lijn. Geen verbinding tussen baas en hond en een hond die heel erg veel blaft. Intriest om dat te zien en de eigenaresse kijk mij ook aan, van help me nou, het gaat al een tijd zo. Geen goed advies om zo te trainen bij een onzekere hond.

Voor mij heeft die methode afgedaan en hier wordt regelmatig nee gebruikt en dit verstoort in mijn ogen ook de relatie van baas/hond.

Zelf gebruik ik enkel

het wachten bij smalle doorgangen, het wachten met eten tot ik het zeg.

Alle andere dingen maken niet echt veel uit als je een hele kleine hond hebt (die je weliswaar als hond behandeld).

Hij is sowieso letterlijk lager als iedereen, hij kan niet zomaar overal op springen dus hij wacht tot ik hem ermee help. enz enz

waar ik achter staat ? dat staat hier boven geschreven in de encyclopedie....

Wat is er mis met dominantie, lees dat maar eens door.




staat hierboven op het forum in de encyclopedie.

Ik denk dat het flauwekul is. Waarom?

De uitvinder van de hele dominantietheorie, dus de allereerste die hier mee begon, David Mech, is zelf terug gekomen op zijn onderzoeksresultaten. De roedelmethode is een verlengde van zijn theorieen. Ik heb een filmpje gezien waarin hij zegt te betreuren dat er na 40 jaar nieuw onderzoek, nieuwe resultaten, mensen blijkbaar nog steeds aan iets vast blijven houden dat gewoon niet op de juiste feiten gebasseerd was.

Ik vind de Roedelmethode iets geheel anders dan de dominantiemethode en naar mijn idee heeft dit dan ook helemaal niets met elkaar te maken. Voor de mensen die dus niet weten wat de Roedelmethode is:

http://deroedel.com/

Het lijkt me dat er enkel een eerlijke discussie ontstaat wanneer mensen het ook daadwerkelijk over het onderwerp hebben.

Maar ik heb er ervaring mee en die is zeer positief. Maar ik ben er eerlijk in, niet iedere methode is zomaar goed voor iedere hond. Bij Flex had voornamelijk ik hier zeer veel baat bij, bij Faya zou ik het niet zo snel zo aanpakken.

Iedere hond is uniek en moet dan ook zo behandeld worden. Met een clicker, koekjes en ombuigen in plaats van corrigeren was ik geen steek verder gekomen met hond 1, met hond 2 kom ik alleen zo verder. Om het maar ingewikkeld te maken.

Hier alleen maar positieve ervaringen met de Roedelmethode. Er is meer zelfbeheersing, meer aandacht, meer luisteren en een betere band tussen Dobber en mij. Wel merk ik dat Dobber nu periode's heeft van intensief niet willen luisteren of uitdagen op een bepaald punt. Voor Dobber is dat voornamelijk het beperken van haar ruimte dmv de bench. Voordat ik begon met 'roedelen' had ik niet eens zozeer heel veel problemen met Dobber. Ze luisterde redelijk goed als ik de frisbee bij me had en zolang ik beloonde met koekjes e.d. wilde ze ook wel commando's opvolgen. Maar 1 ding kreeg ik er niet uit: het agressief reageren aan de lijn of los richting vreemde honden.

Toen ik ruim anderhalf jaar geleden weg was gegaan van HP ben ik actief geworden op de twee Appenzellerfora die NL rijk is. Daar werd niet de methode geleerd zoals hier, maar de Roedelmethode wat tot nu toe alleen maar positieve resultaten heeft gehad. Ik was daar eerst helemaal op tegen maar begon wel steeds meer dingen in te zien en gedrag van Dobber op een andere manier te interpreteren. Maar ik deed nog steeds zoveel ik kon positief.

Op een dag kwam ik de bebouwde kom weer binnen lopen na een wandeling en Dobber liep nog los. Te laat herinnerde ik me dat we langs een huis/bedrijf moesten met een grote tuin waar ze konijnen los in hebben lopen. Ik liep daar bijna nooit dus ik had er niet aan gedacht. De tuin is omheind, maar nu blijkt dat de deur nagenoeg altijd open staat. Dobber heeft veel jachtdrift dus die ging piepend langs het hek en toen vond ze de deur die op een kier stond... Ik kon roepen wat ik wilde, met de frisbee zwaaien, haar uitschelden voor alles wat leuk en aardig is maar ze kwam niet. Uiteindelijk heeft ze het konijn waar ze achter aan ging te pakken gekregen het beestje is later dood gegaan. Wat was ik op dat moment kwaad, gefrustreerd, verdrietig etc.

Later in geuren en kleuren op het ene forum mijn verhaal gedaan en zo is het balletje gaan rollen. Wat voor gedrag Dobber eigenlijk liet zien, hoeveel ik haar nog zelf liet bepalen terwijl er daardoor allemaal problemen ontstonden, hoe Dobber altijd heel subtiel het heft in eigen poot hield etc.

Een tijdje later organiseerde het ene forum een Sennenhondenwandeling. Omdat er ook probleemhonden mee liepen was het een aangelijnde wandeling en daar was ik heel blij mee. Maar voor die dag ben ik eerst nog naar iemand toe geweest die zelf bij de Roedel getraind heeft, drie honden heeft waarvan twee Appenzellers (1 kruising) en een Grote Zwitser. Met haar heb ik een heel gesprek gehad en heeft ze me ook dingen laten zien over het gedrag van mij richting Dobber en vica versa die me versteld deden staan. Hoe Subtiel met een hoofdletter Dobber bepaalde dingen deed die ik helemaal niet zo gezien had. Later gingen we wandelen met 1 van haar honden en Dobber en ook toen hadden we het over Dobber en mij.

Daarna ben ik met de tips van de twee fora en de roedelboeken van de Roedelmethode bezig gegaan en ik heb er alleen maar positieve dingen aan over gehouden. Het uitvallen van Dobber is nu onder controle te houden bijvoorbeeld. 'Vroeger' viel ze altijd uit aan de lijn, tegenwoordig kan ik haar zonder al het geblaf redelijk rustig aan de lijn hebben en het word steeds beter. Ze is niet meer zo opgefokt en dat maakt het voor ons beide ontspannender. Ook omdat ik nu met een heupriem loop waardoor ik dus niet onbewust aan de lijn kan trekken oid. Toen ik na de ontmoeting met de vrouw van het forum weer naar huis ging moest ik eerst een heel eind lopen (bus gemist...). We kwamen een hond tegen en zodra ik zag dat Dobber ging focussen liet ik een kalm 'nee' horen. Ik ben aan de andere kant van de weg gaan lopen (we liepen beide dezelfde richting uit, maar ik liep sneller dan die andere hond met zijn baasje). We hebben ze zonder grommen en blaffen ingehaald en Dobber heeft afgezien van een beetje trekken zich keurig gedragen. En zo gaat het nog steeds en ze heeft ook al een paar keer rustig kennis kunnen maken aan de lijn, iets dat vroeger niet denkbaar was.

Zoals ik in het begin zei heeft Dobber periode's van vervelend zijn in de bench. Ik heb inmiddels drie keer zo'n periode meegemaakt en alle drie keren begonnen van de ene op de andere nacht als ik mentaal of fysiek niet in orde was. Ze sliep altijd in een dichte bench, maar toen ik een keer ziek was en haar in de bench deed begon ze die nacht de blaffen. Ook toen ik een keer een ruzie had gehad blafte ze de hele nacht. En als het daar bij gebleven zou zijn, zou ik nog kunnen zeggen dat ze blafte omdat ik ziek was oid. Maar ze hield niet op na een nacht. Het ging dan zo 2 weken intens door en na 2 weken bouwde het wat af. Na een maand was ze dan weer stil 's avonds. Ook als ik allang weer in orde was bleef ze doorgaan met blaffen. Ik heb het een keer opgenomen. Het begon als ik weggegaan was met een beetje piepen. Daarna janken. Zo ging het door tot ze uiteindelijk om te 5 seconden zo hard mogelijk loeide/blafte en aan het eind de kop in de nek gooide. Zodra ze dan uitgeblaft was keek ze direct weer naar de deur. Kwam ik niet? Dan weer een loei/blaf met de kop in de nek. Haar houding had geen spoortje van angst/stress oid maar juist kwaadheid omdat ik haar niet uit de bench haalde. De oren stonden naar voren, staart fier in de krul en dan maar blaffen. Dat is eigenlijk het enige negatieve dat ze nu heeft sinds ik anders ben gaan trainen, maar voor mij is dat zowel een negatief als positief punt. Negatief omdat ik nachten wakker lag, maar positief omdat het liet zien dat ze met mij in gesprek was. Kennelijk was ik het wel waard om uitgedaagd te worden en dat zegt mij ook al heel veel. Inmiddels is ze sinds januari weer rustig en stil maar zodra ik straks een keer ziek ben oid word er weer even getest of ik dan nog steeds meen wat ik zeg. Tsja, dat is Dobber...

Lang verhaal, maar voor ons heeft deze methode alleen maar positiefs gebracht. En de ene hond zal de roedelmethode meer nodig hebben dan de ander en de ene baas stelt ook meer eisen aan de hond dan de ander. Ik kon het niet zetten dat Dobber niet naar mij luisterde met dat konijn en daarom wilde ik er wat aan doen. Anderen zouden zeggen: dan houd ik haar toch aangelijnd. Het is dus ook maar net wat jij als baasje verwacht/wilt van je hond. En bij mijn verwachtingen aan Dobber heeft het roedelen heel erg geholpen. Ben ik er dan al? Nee, nog lang niet. Maar ik kan Dobber nu wel beter inschatten en begrijpen.

Ikzelf gebruik de basis van de roedelmethode en heeft alleen met rangorde te maken daar waar de trainer die er aan bind.
Zoals de meeste het zien vind ik het nml ook bullshit maar het basis princiepe gaat eigenlijk gewoon uit van de vaardigheden die elke hond vanuit het nest eigenlijk al geleerd heeft alleen niet in mensen taal maar honden taal

Het is het erkennen en herkennen van de lichaamstaal en motivatie van je hond en op elke hond(individu) spring je dus weer anders in maar in mijn mening kan je dit dus beter als je de rest dus erkent en herkent

Oeps... Wel een HELE lange reactie .

Als ik ernaast zit moet je me het maar zeggen.

Ik denk dat de roedelmethode werkt met correcties. Toch?

Het feit dat honden/wolven elkaar corrigeren en dat je daarvoor het recht moet verdienen houdt in dat er een dominante factor aanwezig is. De dominante mag correcties uitdelen en de rest moet zich daar naar voegen.

Nu is het zo dat die allereerste onderzoeken waar ik het over had gedaan zijn op wolven in gevangeschap. Een bij elkaar geraapt gestresst stelletje dieren op een te kleine ruimte.
Deze dieren deelden vanwege de stress en het gebrek om te kunnen vluchten correcties uit. Het was voor deze bij elkaar geraapte dieren niet mogelijk om natuurlijk conflictvermijdend gedrag te vertonen. Ze voelden zich in het nauw gedreven en vertoonden onnatuurlijk gedrag.

Een gezonde roedel corrigeert niet. Dit is namelijk niet nodig.
Elk lid van de roedel kent zijn of haar taak, en de roedel is een geoliede machine.
Natuurlijk valt er wel eens een grauw en een grom. Maar dit zijn geen correcties. Dit zijn afstandsvergrotende signalen, die wij als mens nooit na kunnen bootsen.

In een roedel heerst er vooral rust. Dit is noodzakelijk, anders overleeft de roedel als geheel het niet en wolven/honden hebben het heel zwaar als solitair levend dier. Daarom beginnen ze een eigen roedel of sluiten ze zich bij elkaar aan.

Maar als ieder zijn taak kent is er dus dominantie. Ik vind dominantie geen vies woord, ik sta ten allertijde boven aan. Waarom? Omdat ik het beter weet. Klinkt grof maar zo is het nu eenmaal. Ik weet dat mensen het niet leuk vinden als het lak van hun auto beschadigd dus gaan we daar niet heen. Dat bepaal ik. Om zo maar een voorbeeld te noemen. Maar daarvoor hoef ik niet te gaan schoppen, slaan en schreeuwen.

Correcties hoeven niet bijten en grommen zijn, één blik is voldoende dan al niet je lichaamstaal op dat moment.

Dat er in een gezonde roedel niet gecorrigeerd wordt ben ik het absoluut niet mee eens en ik zie dat ook als onmogelijk. Dat rust zeer belangerijk is dan weer wel haha

@Henrike,

De roedelmethode is geen verlengde theorie van David Mech, maar gebaseerd op gedrag van onze huishonden.

En als we het hebben over wolven, net wat David Mech zegt in dit filmpje, een, wat mij betreft, vader en moeder wolf, worden natuurlijke leiders van de roedel wolven door geboorte en opvoeding van de nakomelingen. omdat ze vader en moeder zijn, en dus daarmee de leiders, zijn/worden ze op natuurlijke wijze dominant over de rest van de roedel, hoe je het ook wend of keert.

In onze ervaringen met aardig veel nestjes, en andere observaties, word de moederhond de natuurlijke leider van haar nakomelingen, het opvoeden van de pups door de moederhond gaat namelijk zeer geleidelijk en beheerst, maar absoluut niet zonder fysieke handelingen. Het voordeel wat de moederhond heeft is natuurlijk omdat de pups nagenoeg hulpeloos geboren worden en dus erg afhankelijk zijn van haar, maar des al niettemin wordt/blijft ze de leider, opperhoofd, dominante teef over haar nakomelingen.

Het opvoeden van pups uit andere nestjes door een leidende teef gaat overigens iets anders en veelal met iets hardere fysieke handelingen gepaard, zeer afhankelijk van het type hond en het karakter van de pup.

En wat is de relatie tussen mens en hond? nou veel mensen zeggen dat hier geen dominantie relatie kan ontstaan, maar des al niettemin, heeft ieder mens een scala aan regels voor de hond waar hij/zij zich aan moet houden….en volgens mij maakt dit de mens toch tot een bepalende factor en daarmee een soort van dominante leider toch?

Het woord ‘dominantie’ geeft dan misschien het verkeerde beeld in de ogen van veel mensen, en daarom is de term ‘vader of moeder’ misschien een verzachtende benaming en ook beter te begrijpen maar ook hierin ligt een groot deel leiderschap en verantwoording. Het zal overigens een zootje worden als we iedereen zelf maar laten bepalen, (als we bijv. de kinderen hun eigen gang laten gaan, of als we de honden hun eigen gang laten gaan)...

ik kan het ff niet laten, maar ga toch kort reageren

de roedelmethode is GEEN dominantie theorie en werkt NIET met correctie's
om de roedelmethode te doorgronden, te begrijpen, is meer nodig dan even door deel 1 bladeren, wat kreten opvangenen dan denken te weten wat de onderliggende (in mijn ogen heel mooie) basis is, nl dat onze honden super sociaal uit het nest komen en het aan ons is, hun taal te verstaan en proberen daar in te communiceren en te leven.

de belangrijkste regel in de roedelmethode is:
dat je niet iets van je hond vraagt, wat de hond je (nog) niet geven kan (1 om over na te denken hoor, is wat anders als hard "zit" tegen je hond roepen die niet eens weet wat het woord betekent en dan een ruk aan de riem geven om je zin te krijgen.

als je dingen wel wilt bereiken, werk je daar heel langzaam naar toe, soms in weken, soms veel langer, net wat nodig is. Als je hier goed over nadenkt, voel je hoeveel gevoel er in deze methode zit, met respect voor de grenzen van de hond, je kan het alleen begrijen als je eens op "live" cursus gaat, meemaakt wat de bedoeling is.

Als dan de methode je niet aanspreekt: prima
we zijn niet allemaal eender, onze honden ook niet, maar wel eerst verdiepen, niet wat roepen.

de roedelmethode "doe" je niet ff
en begrijp je ook niet zomaar
wij werken er nu 1,5jaar mee, er is een wereld voor ons open gegaan
en nog elke dag leren we, door te kijken naar hoe onze hond communiceert met andere honden en met ons, en er dan vanuit gaande dat geur het 1e en allerbelangrijkste is in deze communicatie.

wat betreft die zogaaamde afschuwelijke rangorde
voor ons is ranghoogste = leidinggevende = verantwoordelijke
dat laatste geeft een enorme berg te denken want dan zorg je dus voor veiligheid, voeding, rust, vrede, vertrouwen...... en dat heeft niets met correctie's te maken.

persoonlijk heb ik hier een hond, die alle ellende van de hondenwereld wel gezien heeft
die zware persoonlijke grenzen had, en zeer agressief werd als wij dachten recht te hebben daar over heen te gaan zomaar. Inmiddels zijn er geen grenzen meer, maar volop vertrouwen en ja... ook respect, als ik nee zeg, is het dat ook, als ik ergens lopen wil, loop ik daar ook.

is tie gelukkig........ ja nou en of
hij heeft pas nog 3 dagen in de Ardennen rond gerend met 9 rasgenoten
genietend van gezelschap, vrijheid, en contact met hond en mens
en dat voor een hond die bijna ingeslapen was wegens zware agressie, gecorrigeerd hebben we hem nooit, wel heel langzaam van doordrongen dat het goed is de verantwoording aan ons over te geven, dat hij daarin op ons vertrouwen kan en mag, en binnen dat vertrouwen heeft hij zijn vrijheid terug gehad.

ik vind het een prachtige methode, juist omdat het helemaal vanuit de hond is, en de vermenselijking eruit probeert te houden.

Euh ja waar het nu eigenlijk op neer kwam:

Dat je door middel van corrigeren geen leidende factor wordt. Dit dwing je niet af, dit wordt je gegeven als je goed voor de roedel zorgt. Het is een geschenk, je kan het niet afdwingen.
Ik had het idee dat de roedelmethode dusdanig werkte dat als je maar op tijd een correctie uitdeelt je dan wel "dominant" wordt.

Ik zie ons als een team, dat ik leid. Op een liefdevolle manier. Ik leer ze wat ze moeten leren om mee te draaien in de maatschappij, ik bied ze geborgenheid en warmte, ik bescherm ze in tijden van nood. En dat weten ze!

Helemaal mee eens maar ik corrigeer dus wel. Ik ben ook van mening dat iedereen dat doet alleen het misschien zo niet wilt noemen.

Hond wilt naar rechts, jij wilt naar links. Jij loopt dus automatisch door naar links al heeft de hond een ander plan. Je corrigeert dus een initiatief van de hond met lichaamstaal.

Faya wilt jagen op een eend, ik wil niet dat zij dit doet. Ik zeg 'nee' en we lopen rustig door.

Sommige situaties als een eend die aan komt vliegen kun je niet voorkomen noch vermijden. Dan zul je dus wat moeten als je geen dode eend wilt, corrigeren. Of dit dan de balans verstoort of iets dergelijks, nee. Naar mijn idee niet.

Ik begrijp wat je bedoelt denk ik.

Misschien had ik een verkeerd beeld van de roedelmethode. Ik sta er open in maar kon op de site niet echt heel veel vinden over de kern van de methode.

Ik probeer zelf het corrigeren te voorkomen. Ik ben een mens , ik kan situaties inschatten.
Ik kan inschatten dat als mijn aziaat in het bos wild ziet weg is. Dus dan is het heel makkelijk, dan blijft ze aangelijnd. Maar aangezien ik als hoofdverantwoordelijke ook de macht heb om haar heel ongelukkig te maken als ze niet kan rennen, heb ik de taak om haar te voorzien van een plek waar ze wel ongemoeid kan rennen.
Ipv continu het bos op te zoeken, ga ik dus naar een omheinde zandafgraving waar ze wel los kan en ik niet hoef te corrigeren.

Ik ben een persoon die in mogelijkheden denkt en niet in beperkingen. Ik schat in wat mijn honden aankunnen en behoedt ze voor gedrag dat ik niet graag zie. Als mens heb ik dat vermogen dus gebruik ik het.

goed topic,leuk om de meningen hierover van andere eens te lezen,
Ik gebruik een paar dingen van de roedelmethode,maar ben zeker geen aanhanger..
Ik geloof niet in 1 methode,en ik geloof er ook niet in dat elke hond precies dezelfde behandeling
nodig heeft..Je moet (naar mijn mening)gewoon kijken waar je hond goed op reageert..
Hoe die methode heet speelt geen rol.

Nope, hier geen ervaring mee..wij hebben de landseermethode.

Ik reageer in het algemeen.

Ten eerste Super dat we met z'n allen vriendelijk en open kunnen blijven tot dusver in dit topic.

Ik geloof dat de taal die honden spreken veel gecompliceerder is dan we in het algemeen doorhebben. Ik vind dat ook een tekortkoming van het Kalmerende Signalen kamp, wat zich (naar mijn idee) veelal doodstaart op de signalen die Turid Rugaas beschreven heeft in haar boek. Daarin zit voor mij veel meer ruimte nog voor ontdekking en ook interpretatie...zo heb ik sterk het idee dat communicatie tussen honden context gevoelig is, wat zou betekenen dat honden een bepaalde mate van inzicht in de situatie en de spelers daarin hebben.

Omdat Dominantie in de Roedelmethode toch een substantiële rol speelt wil ik daar nog wel even op doorgaan. Er wordt veel gerefereerd aan hoe de teef haar pups grootbrengt, maar je hoort daarna weinig over wat er gebeurt als de honden eenmaal groot zijn. De Roedelmethode spreekt dan over de Natuurlijke manier van honden trainen, maar eigenlijk baseert ze zich op wat in de gedomesticeerde wereld geobserveerd is. Ik vraag mij namelijk af hoe het opgroeien van onze honden, zonder onze inmenging, zou verlopen. Zoogdieren volgen typisch een patroon van grootgebracht worden (gezoogd worden) het aanleren van bepaalde vaardigheden (jagen, vechten, etc) om vervolgens voort te planten en het patroon met hun jongen te herhalen...en uiteindelijk te sterven. Ook bij wolven (een gerelateerd roedeldier) zie je de neiging van jongere generaties om te vertrekken en hun eigen plan te trekken.

Dominantie in de jonge jaren van de hond vind ik daarom logisch, de hond dient immers te leren van een meer ervaren partij welk gedrag werkt en welk gedrag niet werkt. Maar is het de "natuurlijke" loop van zaken dat deze dominantie van de oudere partij een hond zijn hele leven lang duurt? Of is dat eerder de noodzaak die we hier in de Westerse wereld zelf gemaakt hebben door een samenleving te bouwen waarin de hond zelfstandig nauwelijks kan overleven?

Zonder daar verder op in te gaan: het zou bijna een morele overweging worden om wel of niet een hond aan te schaffen.

We lezen in dit topic veelal succesverhalen over de Roedelmethode. Aan de mensen die de ervaring dus hebben...waarom denken jullie dat deze methode voor jullie heeft gewerkt?

Geen ervaring en inhoudelijk weet ik er ook onvoldoende van. Dat beetje wat ik er van weet is datgene wat ik hier de afgelopen jaren her en der gelezen heb van ervaringen van verschillende forumleden. Echt meepraten kan ik dus niet.

Wat me wel steeds weer opvalt wat naar voren komt is dat bij mensen die met deze methode werken de hond behoorlijk gestuurd wordt. Een werkwijze waarin veel voor de hond bepaald wordt wat wanneer en hoe mag. Ik herinner me een schrijven van Dobber waarin Nienke bepaald wanneer en waar Dobber mag poepen. Poept Dobber op een eigen 'gekozen' moment dan loopt ze gewoon door een poepende dobber achter zich aan meetrekkend. Zo zie ik ook nog filmpjes voor me waarin de hond aan heupband met korte lijn de 'baas' dient te volgen, waarin geen vrijheid is om even een spoortje uit te lopen. Dat mag wel, maar alleen wanneer de 'baas' dat toestaat. Alles valt en staat dus met of en wanneer 'de baas' het toestaat.

Wat ik ook veelal lees is dat de 'baas' veel gedrag van de hond interpreteert als 'uitdaging'. Beschreven op een manier waarop het voor mij als leek lijkt dat er in het achterhoofd voortdurend een conflict of dreiging op conflict meewandelt. In de opvoeding voortdurend bezig zijn met de strijd op 'winnen' en 'verliezen' lijkt me een enorm gespannen bezigheid.

Ongetwijfeld zitten er in de roedelmethode ook elementen die een toevoeging zijn en ook weer overlap hebben met andere methodes. Wat jij aangeeft over de kalmerende signalen ervaar ik zelf ook, maar ik heb de kalmerende signalen nooit als methode op zich gezien. Voor mij is het een waardevolle aanvulling op die hele complexe hondentaal. Het geeft inzichten in gedrag en communicatie, maar er is inderdaad nog zoveel meer te ontdekken en te interpreteren. Ik houd daarom ook niet vast aan 1 methode. Het blind staren op 1 methode beperkt je visie en kleurt enorm de bril waarmee je naar gedrag kijkt. Om dan als voorbeeld weer terug te komen op de 'winnen' en 'verliezen' strijd in de relatie die ik proef bij aanhangers van de roedelmethode.