De Roedelmethode

tis maar net hoe je het leest

wij hebben geleerd die "uitdaging" als "gesprek' te zien
en ik denk oko dat dat de juiste interpretatie is, de hond vraagt om een antwoord
hij is onzeker over hoe of wat, en vraagt dus....
dat is uitermate positief zelfs, want dan kan je dus "terug praten"
en geloof me, een hond die niet "uitdaagd" is uitermate moeilijk mee te leven
wij hebben er 1 die dat tot een kunst verheven had/heeft, die is zo conflictermijdend dat met hem in gesprek raken heel moeilijk is.

het is dus geen uitdaging die je negatief moet zien, en ook niet negatief op antwoordt
het is communicatie, zoals honden dat naar mijn mening ook doen, dat is niet gelijk dat de hond dus maar twijfelt over zijn rang of een gevecht wil, tis zijn taal.

ik zie het dus totaal niet als winnen of verliezen, tis gewoon hondentaal.
er is bij osn geen sprake van strijd

en ook nu weer: de roedelmethode vraagt ook nadrukkelijk niks van de hond te vragen wat hij (nog) niet geven kan, het is een methode van heel veel kijken, observeren, wat is de juiste reactie, hoe reageert de hond en voor ons vooral vaak ": wat zou Gorby zelf doen???

ik zal een voorbeeld noemen:
als Gorby bij me komt liggen vind ik dat prima, ik roep hem ook regelmatig
echter.... als Gorby bij mij bovenop !! mijn voeten gaat liggen, is hij aan het claimen en wil hij blijkbaar een antwoord, mijn antwoord is rustig mijn voeten weg trekken en mijn benen over hem heen leggen, Gorby zal dan even opkijken en vervolgens ontspannen zich uitstrekken (nu hoor, na jaren van werk met hem). waarom zien wij dat als een vraag/uitdaging: omdat we al heel vaak hebben gezien wat honden er onderling van vinden als er ongevraagd fysiek contact is, heel vaak is dat niet gewenst als de honden elkaar niet heel goed kennen en erkennen. Gorby heeft zelf afkeer van honden fysiek contact, niet omdat hij niet sociaal is, hij is het zelfs uitermate, maar dan komt die geur weer als 1e communicatie middel om dehoek kijken: bij zo'n contact (op iemands voeten gaan liggen) is geuroverdacht, hij zet zijn geur/claim op die persoon, zelf zou hij het niet accepteren, er zijn ook maar weinig honden die het proberen trouwens.

en hiermee onderschrijf ik wat ik eerder zei: je moet de methode doorgronden om het te begrijpen.

ik zal trouwens nooit bepalen war Gorby zn pjoep doet, zover voeren wij het niet door
vinden we totaal niet nodig, en is bij ons ook ruime mate voor vrijheid en eigen initiatief, tuurlijk, anders kan een hond geen hond zijn, honden onderling observeren geeft je veel inzicht hoe ze in het leven staan, en altijd op voet van oorlog hoort daar in een stabiele roedel totaal niet bij.

Op mijn hondenschool word getraind volgens de roedelmethode, en thuis "gebruik" ik dit ook.
Voor mij werkt dit prima, en als ik naar mijn honden kijk zijn ze gelukkig.
Misschien klinkt het een beetje raar, maar hier heerst harmonie onderling en dat is een hele prettige basis.
Corrigeren hoef ik vrijwel nooit, als ik het al doe dan is dat met mijn stem, maar vaak is een blik al voldoende.
Ik hanteer niet alle regels even strak, de honden mogen bijvoorbeeld wel bij mij slapen.
En nee, ik bepaal niet waar ze mogen poepen...
Maar het "voelt" goed op deze manier, en luisteren doen ze prima....

Ik ken de roedelmethode niet goed genoeg.
Ik heb er misschien wel een heel verkeerd beeld van, want de dingen die Esther vaak zegt, vind ik welok. En jij werkt dus ook met de roedelmethode.

Ik dacht dat het bijv. Erg Jan Fennel achtig was, maar miss vergis ik me daar wel heel erg in.

Ik hanteer geen roedelregels omdat ze op Fedor geen effect hebben, het doet hem niks. Ik heb niet de indruk dat hij mij in zijn roedeldenken betrekt. Ik zie wel dat de poezen in zijn ogen onderdeel zijn van de roedel. Als er gevochten wordt lost hij het wel ff op, hij laat Mingus wel uit zijn bak eten (kitten) en mies niet, dat soort dingen.

Ik wordt een beetje naar van het idee dat onze honden alsmaar uit zijn op de leiding over te nemen. Dat is volgens mij helemaal niet zo.
Of mss ligt het aan de hond? Is de ene hond daar wel mee bezig en de andere niet?

ik denk dat je bijzonder goed moet kijken naar welke hond je voor je hebt
de 1 vindt het allemaal best en huppelt vrolijk mee in alles en zal er geen punt van maken

echter.... ik lees hier op HP genoeg gedragsproblemen waar dus blijkbaar wel miscommunicatie is
heel veel zelfs, ik zeg nooit dat de roedelmethode zaligmakend is, ik onderschrijf wel 100% het uitgangspunt, een hond is een hond, een mens is een mens, honden zijn niet democratisch, anderzijds hebben ze ook geen kwaadaardige motieven zoals zg democratische en beschaafde mensen wel hebben, ze zijn totaal andere wezens, waarbij de 1e communcatie in geur ligt.

en het is onzin om maar te blijven roepen dat mensen die in "rangorde" geloven ook altijd maar strijd met hun hond voeren, ik zou zeggen NATUURLIJK niet. Als je op de juiste manier met de hond communiceert dan verinnerlijkt de verstandhouding vanzelf, ik strijd nooit met Gorby (uberhaupt niet trouwens, ik antwoord hooguit op een volstrekt geweldloze wijze), als ik tegen Gorby zeg "ga eens weg" (omdat ik aan het stofzuigen ben of hij in de weg ligt) krabbelt hij na deze gemoedelijk gemaakte opmerking overeind en ploft hij elders neer. Om zover te komen hebben we wel degelijk met hem moeten werken om hem te doordringen dat niet hij maar wij verantwoordelijk zijn.


ik denk dat vooral honden met veel zelfvertrouwens/leidercapaciteiten de roedelmethode goed oppakken, hoewel juist ook een onzekere hond (en ik maak het van dichtbij mee) enorm veranderd in zeer positieve zin als zijn vragen (bv uitvallen) correct beantwoord worden, dat gaat niet in 1 handeling of 1 dag (zoals bij CM of andere harde "opvoeders", dat gaat door heel rustig met de oefeningen te gaan werken, te zien wat voor impact het heeft, geen grenzen te overschrijden, rustig te blijven (honden zijn vanzich niet gauw verbaal).

maar dat een hond in zekere zin in rangorde leeft, ja, dat denk ik wel, alleen is het geen terreur of absolute alleenmacht, het is verantwoordelijk zijn en de ander helder maken dat die dat niet is.

Ik krijg steeds meer de indruk dat Kalmerende Signalen en de Roedelmethode niet zo verschillend zijn. Het belangrijkste is niet de grens van de hond te overschreiden, klopt dat?

voor mij is het verschil dat als de hond gaapt, hij onwillekeurig aangeeft dat hij bv gespannen is, zeker, kalmerende signalen is een onderdeel van de roedelmethode, het gaat immers om hondentaal

alleen denk ik niet dat de hond gaapt om mij te kalmeren, het is onwillekeurig
wel iets om rekening mee te houden, maar ik ga niet terug lopen gapen

ik vind ze dus interessant maar lang niet diepgaand genoeg over de werkelijk motivatie van de hond
want die spanning kan ook nog uit frustratie/angst/onzekerheid komen, gapen is een teken van iets, niet per definitie om mij te kalmeren.

je mag nooit over grenzen gaan, wij hebben ze bij Gorby wel verlegd
waar ik eerst niet eens in zijn buurt kon komen als er iets eetbaars in zijn bek zat
mag ik nu na alle oefening, manier van leven, antwoorden, het meest lekkere zo van achter die geweldige snor halen, dat kan je een "recht" noemen (dat is het in mijn ogen ook) maar uiteraard is dat recht ook : vertrouwen en respect


waarom op HP de interpretatie altijd negatief moet zijn op roedel/rangorde is mij een raadsel
ik zie nl niets negatiefs, het is totaal geweldloos, je mag niet afdwingen en bent alleen maar bezig op onze beperkte mensen manier de hond te leren begrijpen.

Gedrag is vooral ook heel veel contextgebonden. Als je dit gaat proberen te vangen is vastomlijnde motivaties voor gedrag (of dit nu de roedelmethode is of kalmerende signalen) laat je volgens mij een hele wereld aan opties liggen en beperk je jezelf en de hond in de relatie. Dat is mijn mening en dat is wat ik ook zo jammer vind. Dat is wat ik bedoel met dat de methode die je volgt je bril kleurt en daarmee dus ook de relatie en interactie in de relatie kleurt. Er ontstaat een soort van kokervisie die weinig ruimte laat voor een bredere interpretatie.

Veel van de motivaties zijn door mensen geinterpreteert. Er is nooit 1 hond geweest die heeft kunnen bevestigen dat sommige aanames van die motivaties kloppen en dat deze altijd gelijk zijn ongeacht de context . Dat is waarom ik moeite heb met de basis van de roedelmethode. Hierin zitten heel veel aannames waarop de hele omgang met de hond gebasseerd is .

Maar in diezelfde basis zitten ook weer elementen die een overlap hebben met andere methodes als bv kalmerende signalen omdat ze in de basis uit een en dezelfe bron komen...namelijk de hond. Daarom vind ik het vooral belangrijk om zoveel mogelijk te leren begrijpen (binnen de beperkte mogelijkheden van mijn mens-zijn) en deze kennis te plaatsen in de context van de relatie en situaties.

Ik ga helemaal mee met Petra.
Velen hebben het hier over het niet-vermenselijken, maar al die theorieen doen toch niets anders? Ze observeren, interpreteren gedrag volgens wat wij als mens kennen/herkennen en gieten dit dan in een theorie. En dan gaat het van: een hond doet dit en dat wil dat zeggen. Het is wat wij er als mens van maken, ja. Daarom dat het ook maar een theorie is, en geen wetenschap. En nu heb ik het niet alleen over de roedelmethode, maar ook voor Calming Signs, dominantietheorie, enz. Het blijven menselijke interpretaties.

Het valt me ook op dat er een paar reacties zijn van mensen die de roedelmethode volgen, en dat ze toch andere dingen zeggen, of zelf weer zaken binnen hun theorie anders interpreteren. Dus het is me nog steeds niet duidelijk wat die theorie nu echt inhoudt.
De site geeft ook niet echt veel info. Dat vind ik wel jammer, want ik wil er best wel wat meer van weten.
Zo lees ik bijvoorbeeld op de site: we werken niet met snoepjes als beloning, maar met wat de hond als beloning ziet. Okee, wat is dat dan? Want dat vind ik bijvoorbeeld wel een erg interessant uitgangspunt, maar ik blijf wat op m'n honger zitten.
Heb al es gezocht naar instructeurs in Belgie, maar 450 euro voor 10 lessen lijkt me nu echt wel duur.
Dus als de roedelmethode-aanhangers lectuur of praktijklessen kunnen aanbevelen, mag dat altijd

@ Zonnetje....

Ik denk dat je gelijk hebt; de meeste honden zijn er inderdaad niet op uit om de leiding over te nemen.....
maar er zijn honden die dat wel denken te kunnen...
Ik ben van mening dat veel gedragsproblemen ontstaan doordat de rangordevehoudingen niet duidelijk zijn..( of juist wel, dan is de hond dus de baas...)
Ik zie leiderschap niet als iets negatiefs...eigenlijk net als moeder zijn...
Ik vind duidelijkheid, regels en grenzen belangrijk, maar mijn honden mogen bovenal gewoon lekker
hond zijn...

Ik lees over verschillende theorieën in verschillende boeken, in cursussen en op fora.
Daar haal ik uit wat voor mij en voor mijn hond waardevol is. Iedere hond is anders en daarmee kan een bepaald soort aanpak juist wel of niet werken. Voor mij is het voor een groot deel gebaseerd op gevoel en observeren van de hond. En een gezond verstand

Oh, ja, ik geloof je zo Esther. Er zullen er wel tussen zitten. Maar dan zal dat zoals de meesten hier erover eens zijn, meer met onduidelijkheid van de baas te maken hebben. Ik zie veel parallelen tussen een hond opvoeden en een kind opvoeden.
Het is zo dat leiderschap en dominatie verkeerde ladingen hebben gekregen.

Het is altijd belangrijk consequent te zijn, maar de ene hond zal zich beter gedragen bij inconsequentie dan de ander. Daarbij is consequentie over het algemeen heel erg belangrijk bij het smeden van een goede, duidelijke band met je hond en als je eenmaal in een goed ritme zit is kun je (afhankelijk van de hond) ook wel eens niet consequent zijn. Een hond die een lagere (niet mindere) positie geaccepteerd heeft zal niet direct bovenop je springen als jij een keer wat minder consequent bent. Maar over het algemeen moet je juist in tijden van gesprekken, uitdagingen, testen heel consequent zijn. Voor sommigen is dat overdrijven, voor mij is het meer een weg om tot een relatie te komen waarin ik beter met mijn hond kan omgaan. We beter samenleven en waarbij ik Dobber als ze dat aan kan ook meer vrijheid kan geven. En niet elke hond kan dat aan. Als Lily-Jane van Petra er goed mee om kan gaan dat zij wel eens mag bepalen waar ze heen gaat (ooit een filmpje daarvan gezien volgens mij) en dat levert verder geen problemen op dan IS er ook geen probleem. Maar zou ik op dit moment Dobber aanlijnen en haar zelf haar weg laten bepalen dan heb ik na 5 minuten een asociale hond aan de lijn die trekt, uitvalt, op de stoep poept etc. Ze kan op dit moment nog niet met die vrijheid omgaan en misschien zal ze dat wel nooit kunnen. Maar dat betekent dus dat ik heel anders naar mijn hond kijk dan Petra naar haar honden en ook heel anders reageer en anticipeer.

en er zijn veel honden die totaal onbedoeld in een "leidinggevende" positie gezet worden en ik zie er in overvloed. vind ik dat erg.. welnee, en al helemaal niet als mens en hond samen een modus gevonden hebben. om op die manier te functioneren en er verder geen nare gevolgen aan vast zitten. niemand moet iets van mij, als zijn/haar hond mij persoonlijk maar niet lastig valt, ik zorg ervoor dat mensen veilig zijn in de omgeving van mijn hond, hem als prettig ervaren en ons graag zien

op HP heb ik voor het eerst kennis gemaakt met de veel gebruikte term "overprikkeld"
op zichzelf kan ik daar wel wat mee, behalve dat de hond op het moment dat hij happend in de arm van de baas hangt, ook wel degelijk op dat moment een gesprek voert, en graag antwoord heeft.
tuurlijk is hij overprikkeld en wordt het tijd voor rust, maar zou diezelfde hond zo happend in een stabiele volwassen hond hangen zonder een grauw te krijgen? ik denk van niet.

En doet een hond dat niet eender bij een andere hond, happend in de nek, al rennend, dat is op een positieve manier een vraag stellen aan de andere hond "wat vindt jij van mij, zeg het eens"

Hoevaak is juist het aantikken met de voorpoot naar de schouder van de andere hond niet de aanleiding tot een korte uitval van de hond die eigenlijk helemaal geen boodschap had aan de "tikker"?........ ik zie dit wel, en het is wederom die vraag "waar sta jij, wie ben je precies, en wat vindt je van mij" en dan als er werkelijk fysiek contact is, zal Gorby (om het even bij hem te houden) antwoorden, want hij wil die onderkant van die voet van die andere hond (die vol geurklieren ziten) niet op zijn schouder. Vrijwel geen hond komt zo ver, zijn uitstraling zegt hen al "dat hoeft niet, deze hond is zo duidelijk, dat ik weet dat hij mij geen kwaad doet, maar ik ook niet hoef te vragen om een bevestiging van mijn positie". Gorby vecht dus ook nooit, en is zijn nabijheid, gebeurd dat het ook niet, das heel raar, maar tis wel zo.

Ik zie het gewoon als hondentaal, en totaal niet als strijd ofzo iets

om op wat Kai eerder zei terug te komen:
wij als mensen leven met onze honden, en wij kunnen niet anders dan met ons mensenverstand proberen ons in te leven hoe de honden leven, we zullen vaak de plank misslaan, de roedelmethode ongetwijfeld ook, maar het gaat mij meer om het uitgangspunt, de basis, dat honden in een structuur leven, die veilig is, het belang van iedereen behartigd, nooit nijdig of met kwade bedoelingen, maar.... er zijn wel regels en er is verschil.
ik ben met je eens dat ook dit dus een menselijke interpretatie is, maar ja, dat doen we allemaal hier, en gelukkig zijn onze honden niet in staat tot mensentaal, dat houdt ze heerlijk honds, wat voor mij nu juist zo aantrekkelijk is aan honden, dat ze hond zijn.


het heeft in mijn ogen dus ook geen zin om te spiegelen aan totaal wilde honden, want wij leven niet met wilde honden maar met honden die vanaf dag 1 met mensen in contact komen waarmee ze moeten communiceren, dus hoe ze precies doen zonder tussenkomst, is misschien wel boeiend, maar niet van toepassing, want ze zijn niet wild.

wat ik begrijp en accepteer uit de roedelmethode is dat ze zeggen:
een pup van 8 weken uit een goed nest met een goede moeder kent alle sociale regels
spreekt perfect honds, en dat is de basis waarop je opvoeding verder gaat doen

ik zal nog 1 ding noemen wat ik nu typisch "roedels" vind (voor ons zelf toegepast)
wij waren dus in de ardennen met 8 rasgenoten van Gorby, een stevig groepje honden dus
Gorby kan (en dus echt dankzij/door het trainen via de roedelmethode) heerlijk los lopen, hij was een notoire wegloper bij de vorige eigenaren, maar daar is geen sprake meer van, en dus, heerlijk los met de hele groep (en die honden kennen elkaar). Gorby is zelfverzekerd, stabiel, rustig, waakzaam. En dus gaat hij herderen, want hoog in rangorde is ....... verantwoordelijk zijn. En dat pakt hij serieus op, hij stopt soms de kop van de groep af, laat zich afzakken naar achter (blijft dan gewoon staan en iedereen loopt om hem heen, hij gaat nooit opzij voor welke hond dan ook) en neemt zijn herdertaak serieus, hij gromt en grauwt niet, aan vechten doet hij niet, zijn aanwezigheid is voldoende. Maar wij hebben geleerd inmiddels dat als we hem dat lang en veel laten doen, hij dit gedrag door gaat trekken naar zijn leven met ons, en dat is zeer onwenselijk. En dus halen wij hem er af en toe tussenuit, lijnen hem aan, meestal aan de HFB, even is dat heel moeilijk voor Gorby, want hij kan zijn taak niet doen, en wij belemmeren hem. Nu kan ik hem aanlijnen aan de gewone riem, "volg" zeggen en wat druk erop, en hij zal volgen, afgericht als hij is, echter wel met zijn staart in zijn oren, dansend op zijn tenen en oren op 10 en 2uur, dat is niet wat wij willen bereiken (ik neem aan dat iedereen dat begrijpt), we willen rust brengen.
Aan de HFB heb je geen input, de hond moet gewoon in je buurt blijven, wij werken er niet heel veel mee, hebben daarin ook nog hulp en scholing nodig, en Gorby ook, maar dan wel. En Gorby komt tot rust, na een bepaalde periode kalmeert hij, zakt zijn houding naar ontspannen en neemt hij automatisch een positie linksachter ons in (bij ons allebei maakt niet uit bij wie hij loopt) soms nemen we hem dan in het midden, een krabbel over zijn zwarte mega bol, en hij geniet......

dat vinden wij leiderschap, wij nemen zijn positie over, nemen hem verantwoordelijkheid uit de poot, daar komt geen correctie aan te pas, en ik kan me niet voorstellen dat er iemand is die dit verkeerd vindt. Als de rust een poosje is weergekeerd mag hij vanzelf weer een poos lekker los.

maar. ik spreek nu puur vanuit de hond die we nu hebben.
Gorby wordt door veel mensen als "zeer arrogant" ervaren, dat is een zeer menselijke interpretatie van zijn gedrag, een hond kent geen misplaatste arrogantie, Gorby is zelfbewust, kent zichzelf, en zijn kracht, en dat straalt hij uit. Hij is daarbij conflictvermijdend, dat kan hij zijn, want hij weet precies wat zijn grenzen zijn. Wat hij moest ervaren is dat wij ook grenzen hebben, en dat hij dingen moet accepteren oa ook aanraking. We hebben daar heel veel aangewerkt, daar is niets dwangmatigs of onvriendleijks bij.

ik doe bv ook neusbeetjes, in het begin 1-2 keer, dan zag ik spanning en stopte ik gewoon, zo ondertussen buiten lopend, nu is het anders, als ik dat nu doe, komt hij nog wat dichterbij, en knijpt hij zijn ogen dicht van genot.... met een ontspannen lijf..... tja, als dat dominante handelingen zijn en een voortdurende strijd...... dan weet ik het niet meer.

wij ervaren het zo niet
en tuurlijk pak je dingen wel of niet mee
als mijn hond een pjoep wil doen, mag tie dat, zolang het niet pontificaal midden op straat is. en in geval van nood, mag dat ook, maar uiteindelijk is het laatste woord aan ons, dat is niet kwaadaardig, dat is juist verantwoording, zorgzaamheid en heeeeel heel veel liefde.

ben wel benieuwd wie me via pb nu weer gaat vertellen dat mijn hond een afschuwelijk leven moet leiden in een militair regiem......

Het lijkt me inderdaad dat iedereen zijn of haar eigen hond het beste kent en dus ook wel weet 'waarom'. Dit omdat je het vervolg van bepaalde gedragingen kent die mensen hier niet zien.

Om op het voeten zitten terug te komen ken ik er twee die dit doen . Beide doen dit om te laten zien dat ze bij mij horen maar beide om een hele verschillende reden. Eentje om zijn 'bezit' te verdedigen, eentje om steun te zoeken en mij het te laten oplossen.

Of het dan blind staren op één methode is en een strijd. Nee. Zo ervaar ik dat echt niet. Zie ook niet in hoe ik steun zoeken en het aan mij over laten als een strijd en claimen moet zien. Eerder als het ultieme vertrouwen dan. Ik kom bij jou en jij lost het op. Het andere is daarintegen dan weer overduidelijk..

Zo simpel als het soms wordt neergezet is het echt niet en ik ga er vanuit dat iedereen hier zijn of haar hond(en) als individu beschouwt en ook zo behandeld.

jij maakt een menselijke vergelijking, iets waar ik nu juist voor mee schrijf in dit topic omdat idee juist tegen te spreken.

een hond is niet te vergelijken met een peuter en zijn moeder
ik lees dat vaak op HP, en de laatste tijd meer en meer, baby's worden honden genoemd.
honden van 1 jaar oud een pup......

maar een hond is al jong volledig geschikt en uitgerust om te communiceren met de wereld om hem heen, al vaardigheden zijn er, niet voor niets dat die eerste 8 weken zo ontzettend belangrijk zijn en we zoveel problemen zien van pups die te vroeg worden weggehaald bij de moeder of een moederhond had die het allemaal niet meer aan kon (broodfok). daarop ga je verder, op hondse voorwaarden, geen baby die tot volwassenmens uitgroeit in.... 20 jaar ongeveer.

en dus reageer ik fel ja
want persoonlijk vind ik dat de grootste valkuil, honds gedrag verlijken met dat van (mensen)kinderen, er is geen vergelijk, het zijn totaal verschillende wezens.

persoonlijk vat ik het niet op hoor Petra
die tijd ben ik wel voorbij, zeker op HP

het stukje van nynke vind ik erg leuk....een stabiele hond en zelf verzekerd gaat ieder conflict uit de weg, een mindere geeft nog een trap na.

de mijne gaat ieder conflict uit de weg, iedere hond die lelijk doet, haalt ze de schouders bij op. en gaat dan haar eigen weg. en inderdaad bamse is een stabiele hond.

hier in huis is er dan ook nimmer een conflict, wij hebben twee verschillende karakters, een ontzettend hyper altijd druk de ander de rust zelve. en dan is het natuurlijk ook nog een verschil uit welke roedel het huis houden bestaat, nog meer dieren, meer huisgenoten, kinderen ?

er is dan ook geen correctie nodig hier. we zijn allebei gesetteld.