De Roedelmethode

Gelieve hier verder niet op in te gaan door andere posters...erg zonde van mij topic.

Wat een intressant topic. Ik vind het lezen van de ervaringen super intressant, en zelf nadenken kan natuurlijk ook zeker mbt fysieke correcties, dat is mijns inziens niet nodig zeker niet als je hond weet wat zijn plek is binnen het gezin waar deze woont.(gewoon nooit eigenlijk)
Ik heb niet alles goed gelezen nog (knetter hoofdpijn nu) maar daar ga ik morgen zeker tijd voor maken.

ik ben ongelofelijk nieuwsgierig


enne roedelmethode en CM in 1 topic....
dat dacht ik niet, heeft NIETS met elkaar te maken

Ik ben ook errug nieuwsgierig naar je verslagje, Kai! En ik ga helemaal mee met Gorby: CM en de Roedelmethode in 1 topic is hetzelfde als de dikke en de dunne in een sardientjesblikje: het past niet!

Bij deze dan. Best een groot stuk geworden, maar ik heb ook veel te verwerken gehad in de laatste twee dagen. Lees het, laat het inzinken, en als er dan vragen zijn zal ik die zo goed mogelijk proberen te beantwoorden.
----------------
Goed, eerst maar eventjes een algehele beschrijving. Hondenopvoedingsinstituut de Roedel ligt in het prachtige Salmchateau, op een van de hogere punten langs een kerkhof, uitkijkend over de rest van het dorp en, in de verte, het oude kasteel van het dorp...tegenwoordig beheerd door een ouder koppel tegen kost en inwoning. Parkeren doen we dan ook op een van de krappe weggetjes zo typisch voor de dorpjes in de Ardennen en, held als ik ben, weet ik nu al dat ik 5 keer mag steken wil ik straks nog kunnen keren. Schumacher kan het vast beter, maar ik ben nou eenmaal niet zo handig.

Weten welk huis nummer 7 (de Roedel) is, dat is niet zo moeilijk. Als je langs loopt vang je soms al een glimp op van een van de prachtige wolfkruisingen die, wanneer de rest van de roedel weggaat, dan ook fanatiek de groep weer bij elkaar probeert te huilen. Arjen van Alphen, een grijzere man met een typisch geleerde bril stapt naar buiten en begroet mij, redigeert mij richting het kleine bijhuisje en zegt toe zich zo bij mij te scharen. We (ja de hond was ook maar mee) zetten ons dus in het huisje en, niet geheel verrassend, acht mijn hond, Lewis, het binnen enkele momenten hoogste tijd om de poot op te tillen. Ik dacht daar een beetje anders over.

Gewapend met laptop stapt Arjen het huisje in. Lewis, uit zichzelf een erg dominante hond (in Roedeltermen) toont zich meer dan bereid tot communicatie met de man, hetgeen in alle rust (20+ jaar ervaring) beantwoord word. Uit alle handelingen, van wegdraaien tot subtielere nonverbale antwoorden, blijkt al snel dat er iemand tegenover mij zit die "de taal spreekt" En we beginnen.

We bespreken de term dominantie zoals deze gebruikt word in de Roedelmethode, en hoe deze zich verschilt met de gangbare definitie van het woord. Meteen steekt hij als schrijver, en geleerde, hand in eigen boezem. Zo legt hij uit dat, als geleerde, hij er te gemakkelijk vanuit ging dat de lezer automatisch zijn definitie over zou nemen in de context van het boek...dit is immers de manier van het academische systeem. Dat mensen hier niet toe in staat zijn, een kleine miscalculatie van zijn kant. Om het simpel te houden,

Dominantie in de Roedelmethode is de Bereidheid en Mogelijkheid tot het aangaan van communicatie met anderen.

Het is dus iets wat wij als mensen met honden delen. In feite is het schrijven wat ik nu doe in termen van de Roedelmethode een dominante handeling, immers, ik toon mij bereid te communiceren en vind daartoe de mogelijkheid via het medium van het geschreven woord in combinatie met het internet. Honden, die niet verbaal maar non-verbaal zijn ingesteld, tonen deze bereidheid tot communicatie via een andere medium dat voor ons min of meer te lezen valt, via de lichaamstaal. Hierin is de verstandhouding tussen de communicerende partijen, de functionaliteit van de relatie, de eigenlijke beloning. Het sociale leren versus het conditioneringsleren.

Vervolgens introduceert Arjen mij tot de Regel van de 3



1. Geurentaal, ofwel explorerend leren.
2. Lichaamstaal, het discriminerende leren.
3. Geuren en lichaamstaal samen, het vormen van een antwoord.



De hond, die de eerste weken blind en doof is, ontwikkeld vanaf de geboorte met name de hersendelen die gekoppeld zijn aan geurverwerking en tast. Het is daarom dat de hond in zijn latere leeftijd als dominante zintuig altijd zijn neus zal willen gebruiken, en dit dan ook doet. Het zien en horen zijn hierin van ondergeschikt belang voor de hond, hetgeen tussen mens en hond vaak voor verwarring kan zorgen. Stap 1 van de regel van 3, het explorerend leren, gaat zich dan ook om het globaal verkennen van de situatie via geurentaal, waarna stap 2 in werking zal treden. De hond zal in stap 2 discriminerend gaan leren, ofwel de zaken van dichterbij en specifieker gaan benaderen, hiervoor is lichaamstaal nodig, het zoeken van toenadering tot de geurbron bijvoorbeeld. Het antwoord, stap 3, is een koppeling van geurentaal aan lichaamstaal. De hond plast tegen de boom (achterlaten van geur, via een lichamelijke handeling), legt een poot op het been van de mens, etc.

Als kanttekening maakt Arjen dat een markering niet hoeft te betekenen dat een hond iets als eigendom probeert te claimen. In plaats daarvan is een markering met name een manier om een sociale verstandhouding met iets anders op te bouwen. Hetgeen dus, in Roedeltermen, een dominante handeling is.

We gaan dieper in op de stof in de twee boeken, foto's en beelden van honden en hun opvoedingsperiode passeren de revue en worden extra toegelicht. Met name de ervaring van Arjen maakt deze presentatie de moeite waard. “Let hier eens op, kijk daar eens naar, zie je wat die hond doet?” En deze vertaalslag maken we ook naar mijn eigen hond, die zich inmiddels rustig heeft genesteld op een van de oude banken...een andere, acceptabelere vorm van markeren dus. Binnen, maar ook buiten. De volgoefening, een natuurlijke vorm van een relatie opbouwen tussen moederhond en pup, gekoppeld aan overheersingstechnieken en markeringen worden mij getoond.

Hierin is het belangrijk om overheersing in weer een andere context te zien. Een hond die de handeling niet accepteert valt niet zomaar te overheersen. De hond zal de afstand vergroten, weglopen, etc. Dat mijn hond dit niet doet achten we dan ook positief. Een teken van basisvertrouwen in de andere partij.

De inzichten die ik heb opgedaan in die twee dagen naar mijn eigen hond toe zijn considerabel, en zonder meer de moeite van de reis waard. Met name het fysieke aspect, tussen mij en mijn hond onderontwikkeld, is een aandachtspunt om aan door te werken. En waarom? Niet omdat de hond dan beter zal luisteren, dat is enkel een bijgevolg. De echte rede is doordat we aan de fysieke aspecten gaan werken de hond zich in het leven prettiger gaat voelen, met meer zekerheid dingen tegemoet kan treden en spanning af kan bouwen.

En dat is dan ook meteen de positieve insteek van de Roedelmethode. Elke handeling (of afwezigheid daarvan) die hond emotioneel of fysiek schade aanricht is compleet uit den boze. “Correctiemiddelen” worden graadmeters, waaruit men kan lezen hoe ver de relatievorming is (enkel wanneer de hond klaar is dit te accepteren) en de zogenaamde “overheersing” is eigenlijk een verkapte manier van vetrouwensoefeningen. Zoals mensen zich bijvoorbeeld moeten kunnen laten vallen terwijl de ander hen opvangt.

Zou iedereen moeten Roedelen? Volgens mij wel. En waarom? Niet omdat het een probleemhond oplost, wel omdat het een specifieke manier van naar je hond kijken is. Eentje die, wat mij betreft, zich baseert op conclusieve wetenschap en de hond als hond zal benaderen. Het wegnemen van de taalbarrière en de hond zo nemen zoals hij in feite is. Veel meer nog dan je in het Kalmerende Signalen kamp ziet gebeuren, de Positieve opvoeding, benaderd de Roedelmethode de hond als een (super!)intelligent, gevoelig en sociaal wezen waarmee gecommuniceerd moet worden om tot een succesvolle verstandhouding te komen. Succesvol voor wie? Ten eerste voor de hond, en dan volgt dat baasje vanzelf.

Dat is de Roedelmethode. We verlaten Salmchateau dan ook met een vol hoofd en een content gevoel. 40 minuten omrijden om thuis te komen, want ach, de Belgen nemen het niet zo nauw met hun wegdek. De halve E42 kunnen ze dan ook makkelijk afzetten...heeft niemand last van!

owww wat een gave ervaring
en zo super omschreven
en ik weet dat er nog 1000 dingen gezegd zijn, ff tussen neus en lippen door, die er ook toe doen.

ik ben jaaaaaloeeeeerssssss !!!

voor ons is het leven met honden definitief veranderd door de roedelmethode, wij zullen nooit meer naar een hond kijken zoals eerder, nu altijd kijken naar wat de hond communiceert, vraagt, gesprek voert en daarop proberen correct te antwoorden.

Het is echt een manier van leven met de hond(en) die je moet ervaren, heel erg rijk en doet 300% eer aan het wezen wat de hond is, vol sociale communicatie, daar continu mee bezig is, als je daar oog voor krijgt........... is echt super.

Het heeft ons leven echt verrijkt en veranderd, en dat van Gorby nog veel meer en wat spreekt hij fantastisch "honds", heel zuiver, heel natuurlijk, maar je moet het wel zien en herkennen, erkennen, en beantwoorden.


Echt super Kai, ik hoop (eventueel per pb) nog meer van je te horen/lezen, zoooo boeiend hondengedrag, en sinds we op deze manier naar honden zijn gaan kijken, kijken we helemaal onze ogen uit, hun wereld is enorm rijk.

Goh, je wilt niet geloven hoe jaloers ik ben... Heel mooi omschreven, Kai! En volgens mij een geweldige ervaring, of niet?

Ik volg
Interessant! Ik heb de boeken, maar vind het vrij ingewikkeld.

Waar wij dus vrij snel achter kwamen, en hierin speelt de ervaring van Arjen gewoon een grote rol...is dat Lewis heel erg zijn eigen grenzen bepaalt...en dit altijd Fysiek doet. Zo is er bijvoorbeeld het opspringen, maar altijd dusdanig dat hij je Niet pijn doet, je Niet omspringt, Geen nagels gebruikt. Hij trekt wel eens, maar nooit dusdanig dat ie je omver zou kunnen sjeezen...etc.

En toen kwam dan een verhaal van zijn wolven hybrides die dus wel altijd iedereen omver nagelen, totdat er een keertje een klein meisje de tuin in liep en er dus helemaal niets ergs gebeurde. Toen moest ik dus terugdenken aan hier thuis, waarin dus oud en jong besprongen moet worden eventjes, maar er inderdaad nog nooit brokken zijn gevallen.

In principe is er niks mis met een hond die zijn eigen grenzen stelt, vanuit de hond gezien. Ware het niet dat Lewis in zijn fysieke "ongehoorzaamheid" een heel ambivalente houding laat zien...maw hij voelt zich niet prettig bij zijn eigen handelen. En dan heb je natuurlijk wel een probleem vanuit de hond gezien, want dan zit hij gevangen tussen de behoefte tot testen aan de ene kant, en zich niet behaaglijk voelen bij de tests. Een ongezonde spanningsboog dus.

Zo kwamen we dus op dat punt van het uitbreiden van de lichamelijke oefeningen, markeren, "overheersing" zodat de stabiliteit van mijn lichaam hem langzaam bekend mag worden en die tests niet meer nodig zijn...omdat er de kennis is dat er iemand is die hij vertrouwd die hem fysiek kan "begrenzen"

En op het moment dat je dan die oefeningen gaat beginnen krijg je die regel van 3 heel duidelijk te zien.

Ik voer een handeling uit (kan hij ruiken, dus Nummer 1)
Vervolgens moet er eventjes tegen mij gesprongen worden (Nummer 2, lichaamstaal)
De volgoefening gaat door (Nummer 3, het geurenspoor volgen en blijven uitscheiden, plus meelopen)

Heel bijzonder om dat zo mee te mogen maken inderdaad.

De hele week was heel erg fijn. Verblijven in een oude boerderij in Petite Tailles (een gehucht waar je vijf huisjes hebt, en er dan weer uit bent) Een prachtig gebied, dus veel wandelen. En dan inderdaad ook nog even je grootste "hobby" mogen bespreken met iemand die echt verstand van zaken heeft ontwikkeld.

Kan het iedereen aanraden.

Bregje!

Hoe gaat het nu eigenlijk met JJ?

Prachtig dat je een positieve ervaring mocht beleven daar Kai. En je hebt er een super verslag van gemaakt

Haha, leuk dat je het vraagt! het gaat met vallen en opstaan. We hebben eerlijk gezegd een aantal keer op het punt gestaan het bijltje erbij neer te gooien (en nog). We zijn er in elk geval wel achter gekomen dat het voor 90% aan ons ligt en dat het geen 'match made in heaven' is tussen ons en JJ (we zijn geen echte terriermensen zeg maar), maar we gaan er wel voor zorgen dat het dat wordt! En we krijgen daarbij erg goede hulp!
Terzijnertijd zal ik wel weer een topic openen, want dat is niet echt op zijn plaats in dit topic.

En wat bijzonder om te lezen hoe anders Lewis dan Gorby in het leven staat, en toch in de roedelmethode volkomen tot zijn recht komt, omdat hij als hond gezien wordt en zo ook antwoord krijgt.

Soms vergeet ik bijna dat honden fysiek actief kunnen zijn om antwoorden te krijgen, Gorby is en doet het totale omgekeerde, hij is anti-fysiek (dus de grote fout is hem "makkelijk" te vinden) en heeft conflictvermijden tot een kunst verheven. En als hij wel fysiek is, is het hard, ingrijpend en correctief.

En waar hij uitdagend was, herkenden we dat eerder niet. Het is zo fijn als mensen die objectief tegenover je hond staan, je dingen kunnen wijzen, wij hebben daar zo ontzettend veel aan gehad.


De oefeningen uit de RM hebben ons zoveel meer contact gegeven met Gorby, het heeft hem een beetje "geopend", hij had natuurlijk jarenlang alleen maar hardheid ontmoet, en dat ook zo beantwoord en het conflictvermijden tot een kunst verheven
Door die oefeningen gaat hij nu net als Lewis voelen dat er roedelgenoten zijn waarop hij vertrouwen mag.

Honden begrijpen hem wel heel erg goed, tot echt heel agressief aanvallende honden toe, die hij moeiteloos tot staan brengt (zonder fysieke aanraking en dus zonder uitdaging) maar voor ons mensen is dat veel moeiijker. Die fijne taal, zo zuiver gesproken, daar wil ik zo graag nog meer over leren.


Goh, wat zou ik graag ook eens gaan, kan je mij pb-en waar jullie precies gezeten hebben en hoe je dat hebt afgesproken??

Ik stuur jou even een Pbtje, maar wil de rest van het gesprek wel "openlijk" doen, opdat mensen verder kunnen kijken en lezen over de methode.

Wat je dus ziet bij Gorby is een stuk zekerheid van zijn eigen kunnen geschapen door zijn verleden, waardoor een test in principe niet zo nodig is/was. Jij hebt dat gesprek moeten openen omdat jij niet tevreden was met de rol waar je (niet, haha ) over onderhandeld had.

En dat is bij Lewis dus wel anders. Want Lewis die kwam dus met 7-8 weken bij mij, en heeft die roedelvorming met mij in alle rust mee kunnen maken. En het vertrouwen is er wel gewoon, alleen de antwoorden in een bepaalde richting (de fysieke) bleven bij mij uit, vooral omdat ik zelf dus Totaal niet fysiek gericht ben in mijn doen en laten. Want Lewis, dat viel Arjen op, is dus enorm sociaal vaardig en moet een super opvoeding van zijn moeder gehad hebben in de zin van dat echt alle vaardigheden (tot aan het vlooien toe) met de 8 weken naar binnen zijn "gestampt" Zegt misschien ook wel wat over het soort pupje dat hij is geweest, dat zoveel aandacht als "nodig" geacht werd door moeders.

Dat gaat trouwens super snel, juist omdat het basis vertrouwen wel gewoon aanwezig is. De markeringen en overheersingen worden vrij snel geaccepteerd...hoewel we natuurlijk wel pas in stapje 1 van de grotere regel van 3 zitten. Dat moge duidelijk zijn.

Maar die bereidheid tot het ontvangen van mijn antwoorden en handelingen is er dus wel, dat is de keerzijde van die dominantie he, het open staan voor wederzijdse communicatie. Dat maakt die beestjes ook zo super opvoedbaar natuurlijk

Zo legt hij uit dat, als geleerde, hij er te gemakkelijk vanuit ging dat de lezer automatisch zijn definitie over zou nemen in de context van het boek...dit is immers de manier van het academische systeem. Dat mensen hier niet toe in staat zijn, een kleine miscalculatie van zijn kant

dit gaat over dominantie, maar dat geldt misschien wel voor meer dingen? Want ik wilde al gelijk zeggen you ve lost me.. over deze theorie, het zijn zoveel woorden, maar ik heb het gevoel dat ik op een heel ander level zit en deze woorden mij daarom niet bereiken.

Kijken naar en praten over het gedrag van honden is en blijft een intressant onderwerp, en we doen dit uiteraard allemaal vanuit onze eigen gedachtes, ervaringen en het lezen van de gedachtes en ervaringen van anderen.

Ik kan me niet aan het gevoel onttrekken dat ook bij deze methode vanuit een bepaalde visie conclusies getrokken worden, wat logisch is natuurlijk, maar niet perse de waarheid hoeven te zijn. Iemand anders zou misschien andere conclusies trekken, of heel andere testjes gedaan hebben om zijn theorie te bewijzen.

Wat mij niet aanspreekt is, dat positief zijn blijkbaar niet goed is. Dat er gesproken wordt over honden opvoeden en ongehoorzaamheid. Terwijl ik liever denk dat honden al door hun moeder en soortgenoten opgevoed worden en wij mensen liever begeleiden dan proberen op te voeden.

Maar het was voor jou een intressante ervaring lees ik, een heleboel theorie, maar ik ben nieuwsgierig wat dit nu in de praktijk precies inhield?

Ik denk dat we van alle theorieen hetgene moeten uithalen wat aanspreekt en waarvan je denkt dat het goed is voor de hond en vandaaruit je eigen theorie (en praktijk) ontwikkelen.

Waar raak je nog meer de weg kwijt dan, als ik vragen mag?

In mijn optiek is de Roedelmethode heel erg puur, omdat er eerst het observeren is, en dan pas de conclusies aan de hand van het wetenschappelijke protocol. Het trekken van conclusies moet natuurlijk altijd vanuit een bepaalde visie gebeuren, bij de Roedelmethode is dit vanuit het sociale denken, waarin de hond (en hier is dus wel 30+ jaar onderzoek voor om het te bewijzen, en vanuit verschillende wetenschappers) een voelend, weldenkend en sociaal onderhandelend wezen is.

Als een hond aan de riem trekt, is dat niet prettig. Als hij met volle geweld tegen je aan springt, is dat niet prettig. Dat noemen we ongehoorzaamheid, maar je kunt het ook negatief gedrag noemen, of Appeltaart. Het woord doet er niet zo toe. Waar het zich om draait is dat de manier van communiceren tussen honden lichamelijk is en op het gebied van geuren. Op het moment dat de hond dus met ons wil communiceren, moet dat fysiek gebeuren...en in die context is dus die "ongehoorzaamheid" of het onprettige gedrag, een boodschap. Nu, aan de lichaamshouding (en die taal is dus enorm gecompliceerd) kunnen we deels (want we missen het geurenplaatje nu eenmaal voor een groot deel) opmaken vanuit welke motivatie de communicatie komt. Maw, waarom doet ie zo vervelend?

Maar ook: Als een hond zich voor ons idee gehoorzaam toont, zoals in het geval van Gorby' conflictvermijding, is dit een boodschap. Terug te lezen in lichaamstaal en op die manier ook te interpreteren.

En dat kan stress zijn, dat kan onduidelijkheid zijn, dat kan agressie zijn en zo verder. De grote objectie tegen het "Positieve opvoeden" en dan heb ik het dus over een stukje conditioneringsleren, negeren van gedrag, etc...is dat het voorbij stapt aan de natuurlijke communicatie van de hond. Zitten, liggen, staan hebben in Hondse taal (het lichamelijke) een sociale betekenis. Maar als wij met ons snoepje de hoogte in gaan en het kontje van onze pup gaat omlaag, oh wat zijn we dan tevreden. En op het moment dat we de hond, na eindeloze snoepjes, op de riem staan, etc...hebben afgeleerd om te springen...wat hebben we dan bereikt? Zeker wanneer je bedenkt dat dit opspringen een poging tot communicatie is? Dan hebben we enkel bereikt dat ie niet meer springt, dat hij dus een stukje communicatie naar ons toe verloren heeft.

En daarin is die motivatie dan weer erg belangrijk. Springt hij op om hallo te zeggen (en dat zul je terug zien in lichaamstaal) of springt hij op maar voelt hij zich tegelijkertijd eigenlijk helemaal niet prettig bij zijn handeling (zoals mijn hond dus)...want dan kun je stellen dat de motivatie tot springen sterker moet zijn dan simpel even hallo zeggen.

Maar dit soort denken, en dat is gecompliceerd, loopt haaks op het koekje en het snoepje. Loopt ook haaks op het "KS Kamp" omdat dit kamp consequent naar "Stress" grijpt als motivatie voor welk gedrag dan ook. En dat terwijl motivaties van honden zoveel rijker en dieper zijn. Een beetje zoals vroeger alles op Dominantie viel, zien we dat nu gebeuren met Stress...en in beide gevallen doe je die beestjes dus tekort.

In de praktijk, om nog even terug te komen op je vraag, was het voornamelijk lopen, lopen, lopen en dan af en toe stoppen om de "overheersing" uit te voeren, en het markeren van de hond met je handen. Dit lopen is zo belangrijk omdat je ziet, in het nest, dat de moeder haar pups opvoed aan de hand van bepaalde stappen, waarvan de eerste dus altijd het "Volgen" is. En van daaruit bouwt de teef de gehoorzaamheid (in dus geheel hondse termen) uit.

ik heb altijd het gevoel dat zo gauw je niet wil werken met "snoepjes en positiveit en negeren van verkeerd gedrag" je direct wordt verdacht van een correctieve opvoeding op je hond.

maar dat is dus juist niet zo in de RM
die gaat zo puur uit vanuit de hond
maar het vraagt een grote omschakeling in je hoofd

de RM gaat puur over hoe honden communiceren en gaat er van uit dat dat de enige taal is die een hond spreekt, dat is wie hij is en dus is mensentaal hem totaal vreemd.

Ik heb ook de testen gelopen met de HFB, en ik was verbijsterd echt verbijsterd over mn eigen hond. Ik viel namelijk letterlijk over hem, niet 1 keer maar wel 100 keer, bij iedere wending, stond hij weer in mijn weg, als een betonblok, met een hoge staart. De trainers waren er wel blij mee, want Gorby was hier wel degelijk in gesprek en het gaf een opening naar veel beter. Het gaf ook aan, wat de hond zich voor plaats toe mat, wat hij dacht te moeten doen (niet uit kwaadaardigheid, maar gewoon uit zijn instinct)


En het commando volg kent hij hoor, maar das voor hem een aangeleerde truck die hij perfect uitvoert uit conflictvermijding, conditionering
gevolg: een regelrechte gevaarlijke hond, die die truck net zo makkelijk negeerde als hij dacht correctief te moeten ingrijpen, want....... er was geen basis van band en vertrouwen, geen volgzaamheid op de baas, slechts aangeleerd gedrag door correctie en vast ook wel beloning zo op zijn tijd.
En conflictvermijden is zo handig.


maar het is heel moeilijk over te brengen wat de RM nu precies inhoudt, het is voor mij de meest hondvriendelijke manier die ik ooit ben tegengekomen en veel gedrag, ook van eerdere honden, is in een andere context komen te staan.


ik heb het hier al over gehad: wij gaan binnenkort ook een keer, voor GOrby, maar vooral ook om nog veel meer te leren.

Ik ben een aantal weken geleden bij de Facebook workshop Sociaal Leren van de Roedel in Salmchateau geweest. En ik ben het in grote lijnen met Kai eens het is een erg interessante methode en het doet heel veel recht aan de hond. Arjen en Francien zijn heel hartelijke mensen met heel veel kennis.

Ik vindt het soms wel heel verwarrend dat ze sommige gangbare termen heel anders benoemen/interpreteren. Zoals bijvoorbeeld dominantie (wat toch een vrij negatieve lading heeft gekregen voor veel mensen)wat zij eigenlijk interpreteren als pogingen tot communicatie. En overheersing is eigenlijk elke keer maar testen in hoeverre je hond je vertrouwt. Vindt de hond het niet erg dat je achter hem staat, kun je naast hem gaan zitten, kun je je hand over zijn ogen leggen, kun je zijn geur blokkeren, zijn poten optillen. Van al deze oefeningen zou ik niet zeggen dat het gaat om overheersing maar om vertrouwen, vertrouwt je hond je genoeg om het toe te laten zonder dat de hond afstand neemt of op andere manier laat blijken dat ie de oefening onprettig vindt, want dan stop je direct met de oefeningen. En van daaruit spreekt heel veel respect voor het wezen van de hond!!

Het aanleren van allerlei oefeningen is ook niet taboe maar zou pas moeten gebeuren als je het vertrouwen hebt van de hond, het zou pas moeten gebeuren in de laatste fase van het opbouwen van een relatie. De fase van het gezamelijk sociaal gedrag. En anders dan Arjen en Francien ben ik van mening dat conditioneringsleren hier absoluut wel een rol in speelt.Ook aandacht van de moeder, de nestgenoten en uiteindelijk 'de baas' is een bekrachtiger en dus wordt er geconditioneerd.

Volgens mij doelt Turid Rugaas met haar kalmerende signalen niet enkel op stress maar op communicatie en ook bij haar is sprake van eerst observeren en dan pas reageren. In mijn ogen verschillen de beide methodes niet zo heel veel al is Turid minder fysiek ingesteld.

Voor diegene die ook een keer heen willen, er is in het najaar weer workshop Sociaal Leren voor Facebookvrienden, een heel leuke en leerzame manier om kennis te maken met de zienswijze.

Dankje weer voor de uitleg.


Zelf vind ik het ook verkeerd om de hond te negeren, wat je idd vaak leest, dit voelt verkeerd, de hond probeert iets te zeggen en komt helemaal niet eens door. Je kan beter uitvinden wat de hond ermee bedoeld. Communiceren dus.

Om bij het opspringen te blijven, en bij mijn eigen hond, Lola deed dit in het begin vaak bij het wandelen, maar van achter tegen mijn benen, (of haar kont tegen me aanschuren, of zich voor dood neer laten vallen), allemaal tekenen van stress, de situatie niet aankunnen en dit duidelijk maken neem ik aan.  Snoepjes kwamen toen af en toe op het juiste moment ingezet (als afleiding, stimulatie en kalmerend signaal) wel goed van pas moet ik zeggen.
Wat ze ook deed was uit het niets ineens op schoot springen, wat dat te betekenen mocht hebben ben ik nooit precies achtergekomen. In elk geval was ze dan wel opgewonden.
Met andere honden ging het in het begin ook niet, ze was bang en vluchtte het liefst weg. Pas toen ze doorhad dat we samen bogen maken kwam ze automatisch naar me toe , en is dit overgegaan. Net als het uitvallen naar alles.  Ik ben dus wel fan en dolblij er kennis mee gemaakt te hebben, van de kalmerende signalen, waardoor je toch meer inzicht in het gedrag krijgt en je daar dan dus ook gebruik van kan maken en je hond blij is.
 Dat er meer is mag duidelijk zijn, honden die ver onder water nog dingen kunnen opspeuren, kankercellen kunnen waarnemen etc. zegt genoeg. En ja dat is ook iets waar we rekening mee moeten houden, dat er nog een andere dimensie is, die wij niet meemaken in de manier waarop honden die meemaken.

Nu op dit moment, zou ik ook met haar kunnen lopen, en haar met mijn handen markeren, maar in het begin had dat echt niet gekund, dan zou ze me serieus iets gedaan hebben, aaien ging in het begin ook nog niet.  Maar waarom is dat tijdens een wandeling nodig, je aait en knuffelt toch regelmatig je hond? 

Ik moet zeggen dat ik van Lola meer geleerd heb dan de zgn moeilijke duitse herder uit een werklijn die ik had voor Lola. Dat was ook een pittige hond, maar een makkie vergeleken met Lola

Vandaag op deze regenachtige dag besloten om maar weer eens te gaan lezen in de boeken van de roedelmethode.

Best moeilijk om te lezen, om alles goed te laten doordringen, heel veel dingen lijken zo simpel maar dat is het helemaal niet. Er staat zo vaak, als hij dit of dat doet, sta dat nooit toe, maar hoe dan? hoe hou je het tegen, hoe ga je ermee om?

Zelf loop ik nu een cursus bij een hondenschool en die is best roedels, maar net als Gorby in het begin, breek ik dus ook mijn nek over mijn hond bij het omkeren, hij staat dan ook als een blok voor mijn voeten. Wat mij dan altijd opvalt dat het bij herders wel vaak na een paar keer goed gaat, die kijken naar de baas, draaid die zijn schouders naar links, hup, hij gaat al die kant op, Diesel niet, die staat gelijk stil, en ik val bijna over hem heen.

Jammer dat er in Nederland maar 2 scholen zijn die de roedelmethode hanteren, en eigenlijk ook best vreemd als het zo succes vol is.

Zoals Marieke eigenlijk zegt, de fysieke aanrakingen functioneren tevens als "graadmeters" waarin je dus af kunt meten in hoeverre jouw aanwezigheid en overwicht (weer een misleidende term, kom ik zo op terug) geaccepteerd worden door de hond.

Iedere stap die je zet in de Roedelmethode blijf je polsen, kijken naar de hond zijn stress signalen (dus een stukje KS) maar ook het fysiek voelen van de hond zijn poten (staat er spanning op, of juist niet?) tijdens de schouders markeren voel je tevens in hoeverre daar spanning op staat, hetzelfde met de achterhand. En het is ontzettend belangrijk om te onthouden dat ik daar dus niet sta met een strakke lijn en mijn hond in bedwang houd (dat kan ik niet lichamelijk, want als 40 kilo spier bij mij weg wil, zeker met tuigje aan, dan is ie weg) Was heel leuk die eerste dag, toen mocht ik dus proberen hem vanuit de lig positie weer omhoog te tillen. Veel succes als zo'n beest dan niet mee werkt. Ging de eerste dag ook niet, de tweede al een stuk beter (en dus niet omdat ik hem daar toe kan dwingen)

Waarmee ik dus wil zeggen dat de stress signalen, de zogenaamde KS, gewoon als een stuk lichaamstaal van de hond in het totaalpakket van de Roedelmethode zit. Maar dan kom je dus op een stukje motivatie versus gedrag, en daarin vind ik dat de Roedelmethode een stuk verder kijkt dan Enkel stress signalen.

Wat dat overwicht aangaat (zou ik nog op terug komen) een stukje "ranghoger en ranglager" dat heeft dus niks met klassieke dominantie te maken. Sterker nog, juist omdat in de nest fase vaak al duidelijk word dat de mensen erg "hoog" staan doordat moederhond steeds meer taken aan de mens laat, komt dit in het bolletje van de hond meestal niet eens op. Het stapjes doen op de rangladder is, voor de hond, eigenlijk min of meer per ongeluk wanneer mensen consequent verkeerde antwoorden gaan geven op zijn gedrag.

Wat bedoelen we nou met ranghoger en ranglager? Ranghoger heeft de taak, de plicht, om verzorgend en beschermend, alsmede bepalend over de algemene koers, op te treden. Ranglager heeft daarin dus de plicht om zich in die zin te schikken, maar heeft daarnaast dus ook enorm veel vrijheid om "zijn eigen ding" te doen. Het is dus eigenlijk een takenpakket waarover je aan het onderhandelen bent, en dat doe je dus door je gedrag naar de hond toe, alsmede de fysieke handelingen.

Vind het trouwens heel leuk dat jij zo open staat voor informatie betreffende deze methode.

Oh dus je gaat het echt doen? Word een super ervaring voor jullie!

Zelf loop ik nu een cursus bij een hondenschool en die is best roedels, maar net als Gorby in het begin, breek ik dus ook mijn nek over mijn hond bij het omkeren, hij staat dan ook als een blok voor mijn voeten. Wat mij dan altijd opvalt dat het bij herders wel vaak na een paar keer goed gaat, die kijken naar de baas, draaid die zijn schouders naar links, hup, hij gaat al die kant op, Diesel niet, die staat gelijk stil, en ik val bijna over hem heen.

@Diesel: Bij de Roedelmthode draai je altijd bij de hond weg! Zie:
http://www.youtube.com/watch?v=_rD-zC-cqQ8&feature=plcp
Dit is op dag 2 waar alle honden al behoorlijk wat vetrouwen hebben in hun baasjes, anders had de hele groep nog niet zo dicht naast elkaar kunnen lopen, aldus Arjen en Francien.

De Kalmerende Signalen van Turid Rugaas zijn natuurlijk ook maar delen van haar visie. Als je het laat overkomen alsof dat haar hele visie is dan is het net alsof het achter de baas aan lopen aan de heupgordel de hele visie is van de Roedel. Het doet te kort aan de visie!!

Ik vind juist dat het denken vanuit stress en kalmering de hallmark is van Turid's visie.

das leuk bij je hond wegdraaien, maar als de hond aan de HFB zit, valt er niks weg te draaien, tenminste...... niet bij ons exemplaar want miracels genoeg, stond hij toch elke keer in de weg, uitermate opzettelijk (geen vertrouwen dus, en dat was niet leuk om te ervaren)

ik heb (oa door die stress test van die voorpoten) nog veel vragen, Gorby is natuurlijk ook (mis)vormd door zijn verleden, dingen zijn geconditioneerd, hij heeft jarenlang geen enkel fatsoenlijk antwoord gehad en moest dus zichzelf redden en beschermen (wat hij door zijn karakter dus ook kan, dat zal hem staande hebben gehouden)

wij zijn in overleg of we naar belgie zouden kunnen gaan, eens zien of we het kunnen inpassen binnen niet al te lange tijd.

Ik zou zo graag nog veel meer weten, over Gorby en onze wisselwerking, maar ook in het algemeen

Misschien een idee om als je daar geweest bent hier ook een globaal stuk neer te zetten over je ervaringen. Zo kunnen we iets van een naslagwerk maken op HP over de Roedelmethode.