een vertraagde reactie op een commando.

Hier gebeurt het zelden,
maar ik herken het wel van mn vorige oppashondje.
Ik moet er altijd wel om lachen. Al ligt het ook aan de situatie.

Er zijn zelfs Beagles als hulphond

Leuk topic!! Goed gedaan Hadassa.
EN nee, ik ben niet 'tegen' commando's. Ik gebruik ze alleen nog maar zelden.
Ik heb ze allemaal aan hem geleerd, en hij kent ze perfect, maar zoals hierboven iemand zei, hij deed het, maar wist niet hoe hij zich moest gedragen. De focus ligt nu dus daar op. Ik gebruik nog wel "Wacht". als ik de deur door ga, en hij loopt al vooruit, ik moet nog de achterdeurop slot doen, handig als ie even stopt met lopen, maar dat is meer gewoonte. Als ik met mijn tong zou klakken zou het hetzelfde effect hebben. Hij weet wat er van hem verwacht wordt.

En iedere dag geniet ik ervan om te zien hoe hij veranderd. Gisteren liep ik de poort uit, en daar stond een Herdershond op het fietspad langs ons huis. Diezelfde hond kon ik een half jaar geleden niet voorbij. Ook geen leuke hond trouwens, dus begrijpelijk dat Fedor erdoor getriggerd werd. Alle honden uit de buurt gaan door het lint als ze die tegen komen heb ik gehoord. Maar nu, hij keek ernaar, maar het deed hem niks. Hij heeft genoeg zelfvertrouwen om zich niet te laten triggeren.

Dan is mijn dag weer goed.

Zo af en toe heb ik nog wel eens een goede vraag er tussen zitten

Ik ben heel benieuwd hoe de geen commando mensen het volgende oplossen.
Je loopt in de duinen en er komt een club mountainbikers de bocht om racen of een vergelijkbare situatie zoals een wandeling op het strand en er komt een jeep het strand op scheuren. Je hond loopt 30 meter bij je vandaan.
Ik roep in zo'n geval Vito bij me met het commando "hier" of laat hem op afstand zitten (commando "
wachten") zodat de bestuurders niet met een hond te maken krijgen die ineens voor de wielen rent.
(De jeep of mountainbikers kan ook een galopperend paard of quads zijn. Ik bedoel gewoon de noodsituaties waarbij je snel je hond in veiligheid moet brengen. Situaties waarop niet te anticiperen valt.)

Op plaatsen waar Fedor los KAN, dwz, geen langsgalloperende paarden, die situatie kan hij (nog) niet aan, ook niet met commando, dus die vermijd ik. Maar plaatsen waar het kan heeft hij geleerd om naar mij toe te komen als er iets is. Iets is dan wandelaars, fietsers, mountainbikers. Situaties die hij niet aankan (los) die worden vermeden.

Goh ja, maar soms is gewoon een woord toch ook wel gemakkelijk en met gemakkelijk is niet altijd iets verkeerd.
Als mijn hond (even afkloppen dat dit nooit gebeurd) ooit eens verloren zou lopen, kent hij toch een paar woordjes en verstaat hij de taal van de doorsnee mens die hem dan hopelijk vindt (en misschien niks van hondentaal kent) toch een beetje als die dan dezelfde woorden gebruikt maar "hier" en "zit"... kans is groot dat het universeel is, zels de engelsen kunnen er nog wat mee dan. Niet dat dat de motivatie is om woorden te gebruiken, gewoon toevallig bijkomend voordeel.

Ik kan niet blaffen, mijn hond kan niet spreken.
Als hij blaft probeer ik hem te verstaan als ik spreek probeert hij mij te verstaan en ik spreek woordjes en emotie en intonatie zal daar zeker ook bijzitten.
En verder verdiep ik me verder in de hondentaal.

Niets mis mee het anders te doen hoor. Maar het ene is niet noodzakelijk beter dan het andere. Maar wel boeiend om te zien/horen dàt het anders kan en hoe het anders kan dat wel.

Ik herken het, maar dat ligt puur aan het ras. Teckeleigen zullen we maar zeggen Onze Herder deed dat inderdaad ook niet, en deed ze dat wel dan konden we haar binnen een paar minuten weer zo trainen dat ze het commando weer meteen opvolgde. Bij Kobus hoef ik dat niet te proberen, ik mag bij hem al blij zijn dát ie een commando opvolgt. Het was even wennen, Kobus is een totaal andere hond dan Sara was wat dat betreft. Maar een Herder en een Teckel verschilt dan ook nogal in gehoorzaamheid, dus ik mag van Kobus niet verwachten dat hij net zo gehoorzaam is als Sara was. Dat zou onrealistisch zijn.

Tja, ik kom even terug met een berichtje.

Ik ben best trots op onze kok.

Afgelopen zondag liepen we in een groot park waar honden los mogen.

Dus je weet het wel kokkie enthousiast overal opaf en flink spelen.

Ik had 2 wandelaars in de verte gezien maar er verder niet opgelet.

Totdat mijn partner roept "wacht". En ze bleef staan.

Die 2 wandelaars hadden een pitbull bij hun en zo te zien waren zij niet blij met loslopende honden.
Vraag ik me af waarom liepen ze daar.