een vertraagde reactie op een commando.

Het enige wat ik nog gebruik als commando is een attentiesignaal. Ik klak met mijn tong. Dat kan ik voor bijna alles gebruiken. De rest is lichaamshouding.. Ik heb gemerkt als ik niks roep of zeg, geen geluid maak, maar ik maak me klein, Fedor vanzelf naar me toe komt. Dat is een voorbeeld. Het werkt zelf in situaties waarbij hij niks meer hoort, bijvoorbeeld als hij op straat naar een kat staat te blaffen.

Ander voorbeeld. Waarbij hij iets moest afleren. Fedor blafte altijd in de auto als we langs het huis kwamen waar een hond woont die altijd naar Fedor uitvalt. Ik heb een tijdje lekkers naar achter gegooid, niet uit de hand, maar op de grond, zodat hij moest gaan zoeken en snuffelen. Nu, als we langs dat huis rijden gaat hij kijken of er iets lekkers ligt, het blaffen vergeet hij helemaal. Dit is een probleem wat ik altwee jaar had, en nu met deze methode leert hij het af.

Hijmwordt dus wel beloond. Rijkelijk, als hij het goed doet. En hij gaat steeds meer zelf zijn best doen om het goed te doen.

over het algemeen luisteren mijn dames goed, ze kunnen ook heel snel zijn, maar af en toe zijn ze ook gewoon sloom......

ze zijn dan afgeleid op dat moment, er komt bijv. net een hond de hoek om lopen. of ze zijn onzeker, robi is aangevallen door een dh, dus kan in de buurt van dh's heel onzeker zijn. of ze zijn ff bezig en vinden het niet zo nodig om meteen naar het vrouwtje te luisteren vooral waka kan soms half snuffelend op haar gemakje aan komen lopen als ik haar roep.......

maar dat zijn allemaal dingen waar je op kan trainen als je wil, en als je tijd hebt. ik heb het echter al vrij druk, en vind het dan niet altijd nodig om hier op te gaan trainen. maar als er een tijdje intensief met ze getraind wordt, heb je het er zo uit . ik merk aan mijn aussies dat ze sowieso altijd de grenzen opzoeken. ik merk het bijv. ook altijd als we 4 weken zomerstop gehad hebben op de hondentraining. in die tijd train ik meestal niet zo veel meer, en dan heb je vakantie en ben je ook niet zo streng, en dan sluipt het er in dat je toch ineens wat langer moet wachten, of je betrapt jezelf erop dat je een 2e keer staat te roepen. als je ze een vinger geeft nemen ze heel sneaky telkens een stukje meer van je hand maar dat houdt mij scherp, en vind ik persoonlijk een heerlijke eigenschap van de honden

Krijg bij Casper regelmatig geen reactie. Maar ik weet dat dit ook aan mij ligt. De verkeerde energie uitstralen, niet consequent genoeg zijn etc. Ik heb een fijne hond die goed bij me blijft sociaal is. Soms haal ik ook me schouders op en denk dan bekijk t maar. Dan verstop ik me achter een boom oid en dan krijg ik wel aandacht. Ik weet dat ik zelf af en toe wat actiever naar casper moet reageren en d hij dan meer aandacht heeft voor mij. Maar goed we trainen nog steeds op de hondenschool ook onder streng appel en dat doet hij prima en met plezier. Hij is niet los o gevaarlijke plaatsen en als hij in t bos d eens minder goed luisterd..... Tsja...

Het hier hebben wij zo gedaan, vriend stond ergens met Lola, ik had iets lekkers in mijn hand, loop een eindje weg, en roep vrolijk Lolaaaa, ze komt naar me toegerent, ik hou het lekkers op buikhoogte, maak met de hand met het snoepje een beweging zodat ze gaat zitten en ik roep dan HIER. Hier is dan dus naar me toe komen en voor me zitten.

De spin en andere spelletjes kan je ook door handgebaren doen, dan als ze de beweging gemaakt heeft er een naam aangeven. Dit een paar keer oefenen en de hond weet het.

Je kan dit trainen noemen, maar het woord trainen roept voor mij associaties op met steng, serieus en zelfs gespannen bezig zijn, terwijl spelletjes doen meer is wat wij doen, die zijn gewoon voor het leuk en gezellig en ontspannen met elkaar bezig zijn.

Als ik een kamer in loop met voor mij allemaal vreemde mensen en dieren en de opdracht krijg in die kamer een dag of 5 te overleven...dan moet ik in een korte tijd heel veel leren. Wie is te vertrouwen, welke dieren zijn er en hoe ga ik daar mee om, waar zijn mijn voedselbronnen, etc. Niemand in die kamer gaat mij commando's aanleren, want eigenlijk zijn ze ook bezig met overleven...maar toch ga ik leren. Observatie, gedrag en het bijstellen van gedrag aan de hand van de consequenties die daaraan zijn verbonden.

Jouw vraag werkt verkeerd om. Ik leer mijn hond niets (in directe zin) de hond leert door zijn omgeving af te tasten en maakt (in ons geval) zelf de besluiten over welk gedrag functioneert, en welk gedrag niet.

Ik heb een gevoelige Flatcoated, dus voor mij is het relatief makkelijk. Voorbeeldjes:

Iets stelen van mijn bord: Een hele "boze" blik op mijn gezicht. Mijn "energie" komt dan ook overeen met mijn gezicht, want ik had echt heeeel veel zin in dat frietje.
Niet meelopen tijdens het wandelen: Ik uit het zicht (want ik loop vrolijk door)

Nergens zeg ik "blijf van mijn eten" of "Hier" Maar toch leert de hond hoe zich te gedragen...dit noemen we het sociale leer effect. Het is bijzonder effectief en we doen het allemaal. Ook honden, want die zijn eigenlijk behoorlijk intelligent.

Kai, wat goed omschreven

Kai, dat doe ik ook, alleen heb ik ene probleeem als Gentle bijvoorbeeld dus niet nar me kijkt op dat moment, hoe doe ik het dan? Ik weet dat lichaamshouding en gebaren zelfs sterker zijn dan gesproken commando's, dus dit gebruik ik dan ook. Maar dan moet ik dus wel de aandacht hebben, en met Gentle is dat een probleem, want die kleine dondersteen is razendsnel in het reageren op andere dingen om haar heen en heeft dan geen aandacht voor me, wat ik ook probeer. Rennen kan ik niet door mijn knieen, zelfde probleem heb ik dus met mezelf " klein te maken" ......... en buiten is het soms een klein rampenfondsje, ze blaft enorm op andere honden als ze aangelijnd is. Hoe kan ik dit aanpakken, zonder enige vorm van gesproken commando's. Reacties aub via pb, anders wijken we zo van het topic onderwerp af,

Oh, maar dat heb je vast al veel gedaan, hoor!
Hoe heb je hem geleerd zindelijk te zijn? Toch ook niet met een commando? Dat heb je toch ook door middel van 'gedrag' gedaan, nee? Elke keer mee naar buiten nemen, deed ie z'n plasje, dan was je blij, of je beloonde hem.
Hetzelfde voor het leren alleen blijven thuis. Waarschijnlijk heb je dit geleerd door even buiten te gaan, en weer binnen te komen, en dan de tijd stilaan opgebouwd en de hond heeft geleerd dat je steeds terugkomt en dus lekker en ontspannen kan blijven liggen. Geen commando.
Slapen in de bench? Geen commando. En toch heb je je honden dit allemaal geleerd.

Deze leermethode kan je doortrekken naar heel veel andere dagdagelijkse dingen, zonder dat je er een woord of gebaar aan moet koppelen.

Van mij mogen we hier wel even op doorgaan, het is erg leerzaam voor ons allemaal

Van TS mag het, dus zal ik hier nog even op antwoorden. Om precies antwoord te geven op de vraag moet je de hond natuurlijk van dichtbij meemaken, dus neem dit meer als grove lijnen.

Aandacht krijg je door hoe jij je gedraagt. De hond aan de riem is perfect om aandacht "op te eisen" Je kunt namelijk gewoon doorlopen, en Gentle, die moet toch echt met je mee. Je hoeft daarbij niks te zeggen. Jij loopt. Wel is het belangrijk om te kijken waarom jouw hond blaft, want als het bijvoorbeeld "blufgedrag" is, dan werkt weglopen natuurlijk averechts, het gedrag beloon je dan namelijk.

Voor mij is het belangrijk geen waardeoordeel aan het gedrag van een hond te geven...want dat recht heb ik helemaal niet. De hond bepaalt zelf welk gedrag voor hem het meest passend is in een situatie. Jij bent deel van die situatie, en ook jij hebt de vrijheid te handelen naar wat jou het beste lijkt. Jouw hond zal daar lering uit trekken en aan de hand daarvan een nieuw "plan" opstellen.

Overigens hoeft een hond niet naar jou te kijken om je in de gaten te hebben. Hij kan je ruiken en horen, sommige mensen denken ook nog eens "energetisch" aanvoelen.

Jouw hond gaat vanzelf contact aanbieden, op heel kleine momentjes zal hij naar jou kijken, aan je ruiken, genegenheid bij je zoeken...dat zijn perfecte momenten om contact verder op te bouwen. Kijk hem terug aan (vriendelijk, wel te verstaan) geef hem die aai, "praat" tegen hem. Steeds meer zul jij jezelf op de voorgrond kunnen werken in de hond zijn "systeem" en op die manier sociale invloed uit kunnen oefenen.

Met belangstelling gelezen wat je schrijft Kai, maar stel nu dat het dus zo'n blufgedrag is ... wat ga je dan doen?

Het doorlopen in het geval geen blufgedrag is vind ik logisch, maar wat als het wel blufgedrag is? Dat is ook wel prettig om erbij te vermelden wat je in zo'n geval zou doen. En voor sommigen onder ons is het soms moeilijk te onderscheiden wanneer het blufgedrag is, of wat voor gedrag het is ... dat is wel weer off topic. Maar toch wel belangrijk omdat het hoort bij het bovenstaande waar we van Hadassa op door mochten gaan.

Wat ik zou doen op het moment dat het blufgedrag is? Inderdaad een belangrijke vraag om het wat completer te maken.

Dan zou ik eerst nagaan Wat eigenlijk blufgedrag is. Bluffen is jezelf "groter" "sterker" voordoen dan dat jij je eigenlijk voelt in verhouding tot een ander. In dit voelen, deze inherente onzekerheid, zit daarom dan ook de oplossing. Wanneer het jou lukt de hond het gevoel te geven dat hij de moeite waard is, dat hij problemen aankan en zijn zelfvertrouwen kunt vergroten naar andere honden toe, dan verdwijnt het blufgedrag. Het is dan namelijk geen strategie meer die nut heeft, en zou dan alleen maar onnodig energie gaan kosten.

Dit kun je op veel manieren doen. Het belangrijkste is om je hond voor uitdagingen te zetten (en deze hoeven helemaal niet altijd op een andere hond gericht te zijn) die hij Net wel aankan...om vervolgens een uitdaging te presenteren die weer een stukje moeilijker is. Zo kun je bijvoorbeeld beginnen met een denkspelletje voor de hond, waarin hij zelf de snoepjes moet zien te verdienen. Lukt het niet? Geen probleem, help je hem (geef je een hint) De hoofdzaak is dat de hond het idee krijgt dat, hoewel de wereld eng kan zijn (zeker voor een kleinere hond) hij de problemen op zijn pad Wel op kan lossen. Honden die langdurig "clickeren" bouwen vaak enorm zelfvertrouwen op, juist omdat ze steeds voor een puzzeltje komen te staan (wat levert mij een click op?) en die uiteindelijk weten op te lossen.

Een ander stuk daarvan is het introduceren van de hond bij andere, stabiele, honden die hem een stuk veiligheid kunnen bieden aan de hand van hun eigen, zelfzekere (zonder conflict op te roepen) karakter.

Hoe blufgedrag te herkennen? Honden hebben gelukkig niet zo'n pokerface als sommige mensen onder ons. Op het moment dat de houding erg hoog is (hoge staart, felle oortjes, etc) maar de blaf zelf erg hoog is, dan zou ik denken dat we het over blufgedrag hebben. Maar ik zou daar zeker een expert in de buurt eerst naar laten kijken als je het als eigenaar niet zeker weet.

Misschien zinvol om de "regels" van mijn opvoeding even uit te lijnen, om een en ander in perspectief te zetten.

-Ik ga altijd uit van de hond zijn eigen denkpatronen en besluitvorming. Voor mij is de hond een dier dat zich zowel geestelijk als emotioneel door zijn leven heen ontwikkeld. Dit gebeurt aan de hand van zijn omgeving en zijn eigen aard die op zijn beurt ook weer de omgeving vormt.
-De wisselwerking tussen mij en mijn hond is er eentje van in acht name. Wil zeggen dat ik eigenlijk altijd in mijn achterhoofd houd dat mijn hond een Hond is. Maar naast dat hij een Hond is, heeft hij een eigen persoonlijkheid. De labrador van hiernaast heeft dat ook, en de Stabij van mijn ouders net zo goed. Aan de hand van deze persoonlijkheid, in combinatie met het "hondzijn" ga ik de interactie aan. Dit wil ik ook zeggen dat ik de hond eerst moet leren kennen.
-"Probleemgedrag" is een samenkomen van een redelijke motivatie gekoppeld aan ongelukkig gekozen gedrag. Neem de motivatie weg, dan neem je ook het gedrag weg.
-Geen enkel gedrag is voor mij slecht gedrag, wel soms ongewild gedrag. Van daaruit gaan we werken...maar nooit vanuit een waardeoordeel. "Het is niet slecht, maar het is niet wat ik wil. Hoe gaan we daar samen een middenweg in vinden?"

Ik geloof dus in het sociale leer effect. Binnen dit leer systeem is er ruimte voor mij (en de omgeving) om vrijuit te handelen. De hond leert hierop te anticiperen en gedrag te selecteren dat hierbij voor de hond passend is. Binnen dit sociale leer systeem gelden de volgende principes:

-Mijn handelingen zijn altijd grensbewakend, nooit grensbepalend; ik bepaal voor mijzelf wat ik wel en niet wil, ik bepaal nooit voor de hond wat die wel of niet mag/moet willen.
-De motivatie tot probleemgedrag wegnemen gebeurt in drie stappen.
1.Interpreteren van de motivatie.
2.De hond onderwijzen. Kennis laten maken met alternatieven, en in het geval van het blufgedrag voorbeeld, laten zien dat de hond wel degelijk genoeg talent en kracht in huis heeft om zonder dat gedrag te kunnen.
3.Het goede voorbeeld geven. Dit is denk ik wel het belangrijkste stuk van het geheel. Als ik rust wil in huis, dan moet ik rustig zijn. Als ik rustig wil lopen aan de lijn, dan moet ik rustig lopen aan de lijn. Dan moet ik niet stoppen (want ik wil lopen) tieren, terugtrekken, etc. Als ik geen kwaad bloed wil tussen honden, dan moet ik een goede band hebben met ze allebei. Door het goede voorbeeld te geven inspireer je de hond.

Doordat ik het leven als leerschool zie, moet ik een soort "vogelperspectief" hebben, waarin ik niet alleen kijk naar wat ik doe, en wat de hond doet...maar naar wat iedereen en alles doet. Alleen op die manier zal ik mijn hond, en zijn gedrag, op de juiste manier kunnen begrijpen. Alleen dan kan ik de situatie zo gaan begeleiden dat deze zo gezond mogelijk is voor de hond, voor mij en de personen om ons heen. Hierin hebben commando's niet echt een logische plaats, ze worden dan eigenlijk overbodig.

Ik haal deze manier van opvoeden voor een heel stuk uit wat ik vroeger gezien heb bij mijn oom, die altijd voor herplaatsers uit het asiel koos. Er liepen, op een gegeven moment, 3 "herplaatsers met problemen" rond op zijn erf...zonder problemen. Daar heb ik enorm veel geleerd en geabsorbeerd, zoals alleen een kind dat kan.

Respect, vrijheid en vertrouwen...dan komt de rest altijd vanzelf.

Nou Kai, zou je niet gewoon je hond zit, lig en hier leren i.p.v. er zo'n geclompiceerd gebeuren voor je zelf van te maken.

(geclompiceerd moet natuurlijk gecompliceerd zijn)

Het is zeker gecompliceerd!! Doordat is het bijna niet mogelijk om op jouw te reageren Kai

Is dit je filosofie van sociale leer? Hmm toen je hond nog puppy was heb je hem de bassis commando's al bijgebracht zeg je. Hij zal daar zeker nog wel wat van weten. Ook zeg je (gedrag volgt vanzelf...) gedrag wordt bepaald door jouw en zijn omgeving dus niet zomaar uit het niets.Ook zeg je ( Vormt zelf zijn omgeving aan de hand van zijn gedrag, zo ontstaat relatief vrije manier van samenleven) Nee dus!! want je hond beinvloed de omgeving of jij oefent invloed uit op je hond door je gedrag, houding, stem etc...Je zegt ook dat je hond (zelf besluit welk gedrag functioneert, welke niet) Als zijn besluit niet goed is moet je deze proberen om te buigen. Sommige honden stelen wel je eten of trekken aan de lijn, vallen uit etc..Jij hebt toevallig een makkelijke hond. Ik trouwens ook hoor!! Je zegt (aandacht krijg je door hoe je je gedraagt.) Je vertelt niet hoe je het oplost als je een probleem hond hebt..je hebt dan niks aan je sociale leer. Ook zeg je (waarde oordeel aan het gedrag geef je niet)..dat vind ik niet goed want dat gedrag kan ook door jou komen...dan moet je er wat mee doen...wat voor recht heb je dan? alleen maar aanrecht bij je hond? Je zegt (dat de hond zelf zijn gedrag bepaald) Ik denk dat door jouw gedrag handelingen, stem etc..wat ik hiervoor zei, jij het gedrag van je hond bepaald..kan zijn dat je die signalen zelf niet ziet. En hoezo!! (als hij lering uittrekt wat jij niet leuk vind? of het gedrag niet goedkeurt? Hij een nieuw plan opstelt) Volgens mij denk je daarmee te menselijk..Je hond zou waarschijnlijk iets doen uit instinct en niet dat hij hele plannen gaat uitwerken. Wat Hetty vroeg is het moment dat je hond blufgedrag vertoont wat je dan doet..daar ben je niet duidelijk in. Het voorbeeld wat je aanhaalt voor een denkspel, combineer je dus met click en beloning, je kan daar ook een commando aangeven. Dus onbewust ben je ook bezig met je commando's. terwijl je zegt geen commando's te gebruiken. Bij bluf gedrag zeg je ( hoge staart, felle oortjes??) Je zou waarschijnlijk oren naar voren bedoelen??? en dan (hoge blaf) Meestal een hond die blufgedrag vertoont is onzeker en heeft bijna nooit de houding die jij hier zegt. Mits hij gesterkt wordt door een aanwezige hoger geplaatste persoon of hond. Je zegt (motivatie gekoppeld aan ongelukkige gekozen gedrag) Dit begrijp ik niet helemaal..als je hierbij voorbeelden kan geven en uitleggen wat je er mee bedoelt?? Ook geef je 3 stappen aan tot (motivatie tot probleem gedrag wegnemen) 1 en 2 mag je beter uitleggen. 3) gaat niet op voor elke hond dus dat kan je niet aandragen om een probleem gedrag weg te nemen. Voor de rest maak ik het niet te lang en ik weet dat ik on topic moet blijven...maar reactie mag ik toch geven.

Je hoeft ook niet te reageren natuurlijk, je kunt het ook gewoon nemen als een bepaalde visie op de hond en zijn gedrag, zonder dat je daar verder iets mee moet. Ik wilde alleen aangeven hoe ik werk en denk, en dat in deze wijze commando's (waar het topic eigenlijk min of meer over ging) daarin geen plaats hebben.



Ik denk dat het punt eerder is dat ik ze nu niet meer gebruik, en ze nooit gebruikt hem om gedrag te "sturen" enkel als mentale gymnastiek.



Nee, ik zeg dat gedrag gevormd wordt door zijn omgeving, en door zijn eigen aard die de interactie aangaat met zijn omgeving. In die wisselwerking vormt de hond ook zijn omgeving, omdat ook hij een bron van invloed is. Het is een wisselwerking.

Ik zeg dat op het moment dat het gedrag ongewenst (niet goed of slecht) is, je daar de motivatie van moet achterhalen, aan de hand daarvan kies je natuurlijk of je het gedrag gaat ombuigen, en hoe je dit gaat doen. Het is ook aan de hond of je dit lukt, want deze hanteert aan de hand van zijn eigen aard hoe hij reageert op jouw initiatieven. Zo krijg je een sociale wisselwerking.



Dit is een grapje zeker? Jij weet toch helemaal niets van mijn hond? Die gek van mij heeft behoorlijk getrokken, nog wel eens...maar door het goede voorbeeld te geven (rustig lopen, kalm zijn) heb ik dit zo goed als omgebogen.



Juist bij "probleemgedrag" wat eigenlijk alleen maar "ongewenst gedrag" is heb je heel veel aan het sociale leer effect...en wel aan de hand van de 3 stappen die ik eerder heb genoemd. Ik denk dat bij probleemgedrag de motivatie meestal iets verraadt bij de hond wat, voor de hond, niet geheel gezond is. Je gaat dan toevoegingen aan de hond introduceren (het onderwijzen van de hond, stap 2) zoals het vergroten van zelfvertrouwen, en het aanbieden van andere strategieën. En dan laat je Zien hoe het moet (stap 3, het goede voorbeeld geven)

Ik denk dat mijn manier van doen de hond wel degelijk beïnvloedt, dat is juist de gedachte achter het sociale leer effect...maar ik ben dan ook een (groot) deel van zijn omgeving, hetgeen hij aftast en waar hij lering uit trekt. Maar "Bepalen" is een te groot woord voor wat ik doe, en wat mijn inbreng is.



Ik hoor dit argument vaak als je een dier (hond of niet) cognitieve vaardigheden en emoties toedraagt. Alsof alleen een mens intelligent redeneren kan (vaak niet eens hoor) Als je kijkt naar de Aristoteliaanse logica (Aristoteles was een Griekse filosoof) dan zijn dieren hier vaak beter in dan mensen.

De logica gaat als volgt:

Als A, dan niet Niet A
Als niet Niet A, dan A



Nee, ik gebruik de clicker methode als een voorbeeld waarin het zelfvertrouwen wordt opgebouwd, omdat de hond steeds zelfstandig problemen op lost. Ik zeg niet dat ik clicker, of dat ik deze methode zou gebruiken. Ik clicker namelijk niet.

Ja, dat zou ik kunnen doen. En dat zou inderdaad veel makkelijker zijn.

Maar ik geloof niet dat de gemakkelijkste weg altijd de beste is. Zoals je bij heel veel mensen in dit topic ziet bijvoorbeeld, werken die commando's lang niet altijd zo fantastisch. Ik vraag mij dan af waarom, en kom tot de conclusie dat commando's niet de heilige graal zijn van het honden opvoeden.

Boeiend topic met vefrissende inzichten

Met herplaatser Jip heb ik ruim de tijd genomen om wat menselijke basisbegrippen aan zijn vocabulaire toe te voegen. Trainen met hem was geen optie, dus als hij toevallig ging zitten op een gewenst moment dan bekrachtigde ik dat als een fijne aktie en gaf er in een volgend stadium het woord 'zit' aan. En zo met meerdere menselijke basisbegrippen. Dit duurde allemaal wat langer dan het trainen van 'zit' op commando, maar ik had immers geen haast.

Het hier komen heb ik nooit getraind. Het manneke was altijd blij als ik hem non verbaal uitnodigende bij me haalde, door te hurken, mijn armen te spreiden, door zelf hem te lokken met quasi interessand gedrag van 'snuffelen' aan iets en dan samen snuffelen. Bij mij komen was altijd leuk. In een later stadium ging ik als de weg naar mij toe was gemaakt een signaaltje er aan koppelen, meerdere signaaltjes zelfs.

Geen idee wat ik nu eigenlijk wil bijdragen Ik denk dat het mij meer gaat om gedrag en omgang in plaats van een hond die gehoorzaam kunstjes opvolgt. Het mooie aan Jip is dat hij altijd vlot komt.

Maar ook liep ik tegen tal van vraagstukken aan hoe op te lossen. Waarbij opdrachten soms wel fijn zijn. Zoals het kennen van 'plaats' en 'blijf'. Eigenlijk zijn dit ook de meest gebruikte opdrachten van mij. Hoewel ik ze liever niet gebruik ontkwam ik er in ons samenleven niet aan omdat ik niet in staat was om hem op andere wijze voldoende te begeleiden. Dit is wel iets waar ik ondertussen aan werk.

Het uitvallen op straat, ook zoiets. Het heeft veel wegen bewandeld voordat ik tot een manier kwam die ons past en wat nog steeds een thema is. Ook weer in fases waarin ik dingen moest bijstellen of omgooien (vooral in mezelf ).

Ik heb nu meerdere mensen gelezen in dit topic die aangeven dat het harmonieus samenleven boven het opvolgen van commando's gaat. Zo is het hier ook. Toch vind ik het wel belangrijk dat wanneer het echt nodig is ik de honden kan begeleiden met opdrachten. Zo liepen we laatst op een verlaten landweggetje. Honden lekker los (ben met Jip weer voorzichtig aan een beetje aan het opbouwen) en plots komt er een tnt busje aan. Op zo'n moment vind ik het fijn dat ik ze snel bij me kan roepen, in de berm zetten op een 'zit'. Dit soort dingen komen helemaal niet vaak voor, maar als dan vind ik het toch prettig dat ik hiermee een veilige situatie kan creeeren.

Voor wie wel veel met commando werkt is het denk ik goed om te achterhalen waarom er een vertraging of weigering is als het je hindert. Dit kan namelijke meerdere oorzaken hebben. Verkeerd getimed, stress, te hard commando of onduidelijk commando, commando zit er niet goed in etc.

Mijn ervaring is overigens ook dat je samen met de honden een soort van 'cadans' (afspraken) ontwikkelt in je samenleven. Dit ontstaat eigenlijk vanzelf. Bijvoorbeeld het wachten bij de straat. Als je dit consequent doet gaat de hond het ook vanzelf doen. Zonder commando's ontstaan er bepaalde rituelen.

Ik heb zelf geen auto. Maar als we dan eens met een leen auto gaan is Jip hieperdepiep. In zijn haast om niet vergeten te worden werpt hij zich in het vierwielig monster. Buitengewoon onhandig als ik me net buk om de lijn los te maken. Dus twee tanden door mijn lip en een bult op mijn hoofd verder leerde ik het portier open te doen met de lijn kort. Zo wachtte ik net zolang totdat hij erbij ging liggen. Even de lijn losklikken en hem rustig in de auto begeleiden. Nu gaat hij uit zichzelf er voor zitten. Aan dit alles is geen commando te pas gekomen.

Ik ben het helemaal met Kai eens.
Het is geen makkelijke methode. En niet de meest voor de hand liggende misschien.
En het argument 'Jij hebt een makkelijke hond" is niet terrecht.

Ik ben me juist op deze manier met Fedor bezig gaan houden om zijn probleemgedrag, uitvallen aan de lijn, eruit te krijgen.En tot nu toe is dit de enige manier die resultaat heeft. Fedor is een veel rustigere hond geworden, is in huis relaxter, en buitenshuis helemaal.

Ik denk dat een gedrag dat aangeleerd is uit vrije keuze ipv uit dwang veel dieper in het leerpoces inslijt.
En het los laten is ook een kwestie van durven. Je geeft wel degelijk grenzen aan, maar op een manier die de hond eigenlijk niet in de gaten heeft.

Als ik het vergelijk met kinderen opvoeden gaat het daar ook op. Toen mijn zoontje nog klein was, probeerde ik ook door situaties voor te zijn problemen te voorkomen. Gebruikte ik regelmatig afleiden als taktiek, en probeer je overzicht te houden op de situatie en op die manier haast onzichtbaar te sturen. Heel praktisch, als ik met hem toen hij peuter was ergens op bezoek ging, zorgde ik zelf dat ik een doosje kleurtjes bij me had zodat hij iets kon doen, ik ging zelf op tijd naar huis dodat hij kon slapen, ipv het moment af te wachten dat hij ging jengelen om aandacht omdat het saai was, of omdat hij moe was, en dan in te grijpen met straf. Ik hoorde ook regelmatig : ja maar jij hebt een makkelijk kind. Ja, dat klopt, maar dat ging niet vanzelf.

Ik probeer nu op de zelfde manier met Fedor om te gaan, de situatie naar mijn hand te zetten, voorkomen dat hij probleem gedrag vertoond, en onzichtbaar te sturen naar het juiste gedrag. Ik breng hem in situaties waarvan ik weet dat hij ze aankan, hij groeit daardoor en leert zodat hij steeds moeilijkere situaties de baas kan.

boeiend topic zou het eens helemaal moeten doorlezen, heb enkel een stuk van Kai gelezen en vind het super

hier ook weinig commando's: enkel zit, kom hier (kan levensbelangrijk zijn), wachten (voor de fietsers bvb.) liggen (of op de grond tikken), gebruik ik enkel en alleen als het nodig is en niet om de haverklap of zomaar

pootje: om handjes te schudden is geen commando maar een uitnodiging, geen zin? ook goed
ander pootje: kan van pas komen, maar kan net zo goed zonder te spreken, gewoon je hand uitsteken werken de pootjes ook

voor de rest heb ik een aantal mededelingen, geen commando's, verhelderingen voor wat komen gaat
eten? dat is een lekker voorstel en wordt altijd onmiddellijk aanvaard
meekes? wandelen, joepie de poepie
waar is ... die of die? spelletje
enzoverder
...

Charlie doet normaal gesproken wat van hem gevraagd wordt van de eerste keer maar ik vraag dan ook niet veel Hij heeft wel van de tics, bvb om zijn tuigje aan te doen, gaat hij bewust buiten staan en kan je wel 3 keer moeten roepen. Dat is niet echt dat hij niet wil luisteren, ik kan moeilijk uitleggen wat het is, het is een soort omgekeerd gedrag van enthousiasme ofzo . Maar ik maak me er niet druk in. Soms ga ik eens in de zetel zitten dan is hij er onmiddellijk want we willen toch geen wandeling overslaan.

Oke, maar zijn jullie dan helemaal tegen commando's, ik bedoel een commando hier kan ook het leven van je hond redden?

Er wordt veel gezegd, robot hond, bedoelen jullie daar alle honden mee die elke dag 100% onder commando moeten staan?

Helemaal niet, Hadassa, ik ben helemaal niet tegen commando's. En het is absoluut fantastisch als je hond de straat wil overschieten en je roept een 'blijf' dat ie blijft staan. Of als ie iets giftig in z'n mond pakt, je 'los' kan zeggen en hij ook effectief los laat.
Maar het gaat me meer over de dagdagelijkse comando's waarmee je eigenlijk een gedrag wil bekomen, en dan vind ik een commando geven niet zo geschikt. Dan train je beter op gedrag.
Zoals bijvoorbeeld: je gaat in de zomer een terrasje doen en wil genieten van een goed fris pintje bier. De mensen naast jou ook. Dan vind ik het belangrijker dat de hond geleerd heeft rustig en ontspannen te zijn, dan dat ie moet zitten, maar dan ondertussen wel zit te piepen of te kwijlen. Ik zeg niet dat alle 'commando-honden' zo zouden doen, maar ik zie ze wel. De baasjes zijn trots, want de hond 'luistert' toch zo goed, maar eigenlijk 'gedraagt' hij zich niet goed. Leg ik dit zo'n beetje duidelijk uit???
Dus, nee hoor, niks tegen commando's, maar ik vind het geen 'norm' om een hond als gehoorzaam of opgevoed te bestempelen.

Hier heeft een 'wacht' waarschijnlijk het leven gered van mijn meisje, in elk geval zware verwondingen en een hoop ellende voor automobilist voorkomen.

Dat ik weinig tot geen verbale commando's gebruik staat naast het feit dat ik het handig vind dat ze enkele basiscommando's wel kennen. Al leer ik het ze niet op de gebruikelijke trainwijze aan, ze kennen ze en beheersen ze. Zoals ook in mijn bovengeschreven voorbeeld als er op een verlaten smal landweggetje ineens een auto aankomt bv.

Ik heb op zoveel speelse manieren het bij me komen bekrachtigd en in onze communicatie geintroduceerd dat (zeker Jip) vlot komt op een fluit, een tongklak, een non verbale 'roep', een gesproken zin. Grappig eigenlijk.

In de gewone dagelijkse omgang zijn commando's weinig nodig. We leren omgaan met elkaar op een manier die ons past en met een communicatie die ons past en voor mij hebben al die commando's daar weinig functie in.

Zo Hadassa! Je hebt heel HP aan het denken gezet geloof ik! Ik volg dit leerzame topic verder!
En stap zo met Co in de auto, eens kijken hoe t deze week op de cursus gehoorzaamheid B zal gaan en of meneer zijn aandacht een beetje bij mij kan houden

Ik ben niet principieel tegen commando's. Maar ik gebruik ze inderdaad helemaal nooit, mijn hond weet ook niet wat "Hier" zou moeten betekenen.

Ik doe alles binnen mijn considerabele kunnen om de hond veilig te houden. Maar ik ben inderdaad ook een mens, en kan niet altijd alles overzien. Buiten op straat is mijn hond altijd aan de lijn, eerder gaat namelijk de voordeur niet open. Dit is wel degelijk een compromis dat je sluit, en je hond begrijpt ook heus dat hij daar een keuze in heeft. Hoe vaak hoor je immers niet dat een hond, eenmaal los buiten, bij het weggaan weer aan de lijn moet en er bewust voor kiest dus nog maar even weg te blijven.

Wat er gebeurd op het moment dat het toch onveilig gaat worden?

Twee voorbeeldjes:

-Ik was aan het koken en stond even bij de koelkast, een stuk weg van het fornuis. Juist op dat moment wilde mijn hond omhoog springen bij het hete fornuis (was toen denk ik een maand of 4) Ik zag dit in mijn ooghoeken en, uit mijn eigen schrik, kwam er eigenlijk alleen nog maar een heel primitieve brul uit. Nou, die boodschap was duidelijk. Half in de lucht draaide hij zich nog om, om vervolgens heel voorzichtig naar me toe te komen. Natuurlijk ter plekke doodgeknuffeld.

-Een tijd geleden, toen het zo vroor, kwamen wij voorbij een bevroren ven. De hond wilde daar op het ijs, hetgeen waarvan ik natuurlijk niet wist of het veilig was. Een erg afkeurende "Lewis!" van mijn kant, waarna oogcontact volgde, was genoeg om hem daarvan te weerhouden.

Ik denk dat het een vergissing is te denken dat je alleen duidelijk met de hond kunt communiceren aan de hand van commando's. Ik hoefde dus niet te zeggen "Hier" , ik hoefde alleen maar op de juiste wijze contact te leggen met de hond. Om dat te kunnen, om iemand te worden waar de hond op die manier op let, moet je natuurlijk samen leven en je opstellen als iemand die belangrijk is.

En dat "robothond" daar moet je je niks van aantrekken Hadassa. Ik denk dat jij wel beter weet over je eigen hond.

Oke, maar als ik denk aan een robot hond denk, dan zie ik een hond die 24/7 100% commando's krijgt en zwaar onder druk staat, geen eigen inbreng heeft.

Zo af en toe heb ik nog wel eens goeie vragen en ik vind het belangrijk om te leren. De 1 doet het zo, werkt voor hun honden super, de ander doet het zus en dat werkt super en ik ben van mening dat er niet 1 perfecte manier is, anders had heel de wereld nu een perfecte hond

Ik denk niet direct aan een hond die 24/7 commando's krijgt en zwaar onder druk staat. Maar wel aan een hond die zich 'gedraagt' op basis van commando. Hier is hier, af is af, blijf is blijf etc waarbij heel centraal de gehoorzaamheid staat zonder rekening te houden met factoren in de hond en de omgeving en interactie met de hond.