Ik weet het niet meer met J.J.

Ik kan hier alleen maar op antwoorden: Hulde!!

Verder wil ik niet veel zeggen, ik wil alleen de tip meegeven, lees de reading nog eens goed door en laat het op je inwerken,. Daar staat tussen de regels best een hoop info in.

En ik wil even op dit stukje reageren:

Voel je niet bezwaard meis. Degene die je dit hebben aangeboden, bieden het niet voor niets aan. Er bestaan nog altijd mensen die andere mensen willen helpen en ook dat mag je best accepteren.

Aan de andere kant heb je natuurlijk gelijk dat de begeleiding niet in 1 keer kan bestaan. Maar als ik met mijn gaven iets kan bereiken, zou ik dat graag voor jullie over willen hebben. Al kan ik hem maar 1x een healing geven, het zal wellicht mee kunnen helpen.

Ik denk dat het verder om de acceptatie draait. Dat is de sleutel van alles.

Heel veel sterkte meis en heel veel liefde gewenst!
Ondanks alles denk ik dat het allemaal goed komt!!

Herkenbaar hoor allemaal wat je schrijft. Ik heb er ook wel eens helemaal doorheen gezeten als het goed leek te gaan en dan ging Dobby er weer vandoor om te gaan jagen in het water. Dan schieten de meest hartgrondige vloeken door je hoofd, het huilen staat je nader tot het lachen en je eigendunk zakt onder het nulpunt. En mensen die zeggen dat alles aan de baas ligt helpen dan niet, zeg maar.

Ik heb echt een keer met de trainster in het bos gelopen dat ze zei "je doet er nu wel luchtig over, maar ik kan merken dat het je heel hoog zit". Ik heb toen twee weken "vakantie" gehad.

En ja, het kost een godsvermogen. En ja, ik denk ook dat hele ernstige problemen alleen op te lossen zijn met intensieve begeleiding. Het heeft hier ook niet voor niets 10 maanden geduurd. Op een gegeven moment zijn we eens in de twee weken gegaan, want iedere maand 180-225 euro (plus autokosten) is veel. Heel veel. En dat is een paar maanden vol te houden, maar niet permanent.

Ik ben uiteindelijk voor dit éne probleem dus uitgekomen op een methode waar veel mensen hier niet eens aan zouden denken. Maar als je alle positieve en licht correctieve dingen al geprobeerd hebt, al die 1500 euro uitgegeven hebt is dán stoppen weggegooid geld (en tijd, en frustratie).

Ik lees veel onderbuikgevoel, dat je voelt dat je intensieve begeleiding nodig hebt. Ik had dit gevoel ook. Onze gt wou ons eerst in de normale cursus plaatsen. Maar ik voelde dat we meer nodig hadden, en achteraf had ik daar dus gelijk in gehad. Daarom sprak ik eerder ook over je eigen gevoel volgen.

Jammer dat NV voor jullie niet die hulp was waarop je had gehoopt. Veel sterkte en wijsheid.

Ik heb het idee dat ze helemaal gaar aan het worden is van al de informatie die hier gegeven wordt. Ook zoveel verschillende meningen van mensen hier. Zou ook hordol worden en met mijn handen in het haar zitten. Probeer dit, probeer dat, probeer zus. Natuurlijk met de beste bedoelingen. Tot waar en hoever ga je daarin todat de koek daadwerkelijk op is. Eigenlijk is het heel jammer dat er zoveel verschillende (trainings) methodes zijn. 100 trainers/gedragsdeskundige en 100 verschilldende meningen en denken dat ze allemaal gelijk hebben. Volgens mij lijkt het erop dat ze 100 verschillende oplossingen of trainers/gedragsdeskundige langsheen moet zien komen eer er misschien een oplossing komt. Hoeveel geduld heb je? Hoeveel kruimels zijn er nog over van de koek? Zijn er nog wel kruimels of wil je die liever van tafel vegen en er mee ophouden? Opgeven? kan je het nog wel aan? Dat zijn allemaal vragen die ook nog kunnen meespelen. Probeer maar eerst even rust te nemen...misschien komt die ene engel nog wel langs met de juiste oplossing.


Tony.

@Angela: Dankjewel, heel lief van je! Ik ga nu eerst maar eens een tijdje niks doen en proberen het een beetje los te laten.

@Wilma: je verwoordt precies hoe ik het voel! Met name dit stukje:
Dan schieten de meest hartgrondige vloeken door je hoofd, het huilen staat je nader tot het lachen en je eigendunk zakt onder het nulpunt. En mensen die zeggen dat alles aan de baas ligt helpen dan niet, zeg maar.
En wat je zegt dat ik een onderbuikgevoel heb dat het beter is om intensieve begeleiding te krijgen. Nou ik denk dat dat niet alleen een gevoel is maar bijna een feit zelfs, anders had het inschakelen van al die GT’s die maar 1 of 2 keer zijn gekomen wel nut gehad

@Tony: bedankt voor je berichtje! Ik ben er inderdaad horendol van geworden, maar dat komt niet door de adviezen hier hoor, maar door JJ Ik vind het juist fijn dat mensen meedenken! En ik ben absoluut niet van het opgeven. Dat kan zelfs niet eens, ook al zou ik het misschien willen, want wat komt er dan van JJ terecht? Ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om hem te herplaatsen, want ik weet zeker dat hij dan in het asiel eindigt of erger….
Ik ga inderdaad wel even wat rust nemen, in de zin van dat ik het ga proberen een beetje los te laten dat JJ nu eenmaal blaft en uitvalt en dat er nu eenmaal geen kant-en -klare oplossing voor bestaat.

Want ik denk dat er behalve voor JJ, voor ons dus ook nog heel wat winst te behalen is. Ik merk bijvoorbeeld aan mezelf dat ik er stiekem toch echt heel sterk op reageer als JJ uitvalt. Ook al ben ik er inmiddels aan gewend en probeer ik niks te laten blijken en zo kalm mogelijk te blijven, toch is het ergens van binnen toch steeds een teleurstelling en ik heb dan steeds het idee dat ik ergens faal. Ook schaam ik me vaak ten opzichte van andere mensen met mijn ‘aso-hond’ die ik eigenlijk niet onder controle heb (terwijl hij piepklein is…maar dat wil dus echt niks zeggen ben ik inmiddels achter…de kleinste hond die ik ooit heb gehad is meteen de allermoeilijkste

Waarom zorg je niet dat JJ niet kan uitvallen door simpelweg de dingen waar hij naar uitvalt voorlopig uit de weg te gaan? Dan ben jij niet steeds teleurgesteld en JJ hoeft niet uit te vallen. Dan krijgen jullie beiden je rust en het zelfvertrouwen groeit bij allebei. Grote bogen maken, de hond al afleidend door lekkers te strooien. En dat gewoon een hele tijd volhouden totdat jullie beiden tot rust gekomen zijn en dan langzaamaan wat drukkere plekjes opzoeken. Of denk ik nu te simpel?
Dit heeft in elk geval bij ons goed geholpen, en Lola was een uitvalster 1e klas, alles wat maar bewoog daar viel ze naar uit...

Nou dat is dus eigenlijk precies wat we al tijden doen niet alleen sinds NV maar daarvoor dus ook al. Maar soms kom je onverwachts honden tegen en dan valt hij dus nog heel erg uit. Naar mijn idee leert hij er dus niks van, en ontlopen we het probleem alleen maar.

Maar goed het voorkomt idd wel frustratie en teleurstelling, daar heb je gelijk in....dus houden we dat gewoon stug vol

@ Dobry: ik denk niet dat het zo simpel ligt. Je kunt zeker je best doen om dingen/mensen/dieren te ontwijken waar de hond naar uitvalt, maar je komt altijd onverwacht weleens een andere hond tegen en dan heb ik iig niet altijd de mogelijkheid er met een boogje omheen te lopen. En ik moet ook eerlijk zeggen dat zelfs dat boogje niet helpt. Ik moet dan persoonlijk echt omdraaien en weglopen, want anders blijft Kyra fixeren. Weet niet of J.J. dit ook zo erg doet Bregje?

En buiten dat.. ik ben het wel eens met wat Bregje zegt. Wat leert een hond ervan om andere honden alleen maar te ontlopen? Daar wordt het probleem denk ik niet mee opgelost. Maar goed, dat is mijn mening!

En wat betreft de begeleiding ben ik het 100% met je eens Bregje. Niet alleen intensieve begeleiding voor de hond, maar ook voor de baas(jes). Een stappenplan bv. met daarin dingen die je een bepaalde periode moet doen en daarna uit gaat bouwen?!

@jj Gelukkig leiden er meer wegen naar Rome.Rust even uit en ga dan eens goed rond kijken naar een gd.En neem niet de eerste de beste aan.Vraag gewoon naar zijn of haar visie.Vraag naar de mogelijkheden die de gd heeft en vraag wat de gd zou doen in jou situatie om het probleem op te lossen.

Want 4 x een gd langs laten komen die dezelfde methode hanteert bijvoorbeeld schiet ook niet op.
Vraag ze gerust het hemd van hun lijf zodat je een beetje weet waar je aan begint. Anders raak je alleen maar meer in de kosten en help je JJ ook niet.

Begrijpelijk je besluit Breggje en ik hoop dat je iemand vind waarmee je wel een klik hebt en waarbij je een intensief traject kan afleggen.

In een bochtje lopen hoeft idd niet altijd te helpen. Mocht dit niet helpen geef ik altijd het advies. Pak je hond rustig bij de halsband, ga zelf met de rug (opsplitsen) naar situatie staan en ga je hond begeleiden d.m.v. stem en beloningen. Dit alles op een grote afstand.

Het bouwt ook een heleboel spanning op, denk ik, de hele tijd uit moeten kijken of je andere honden ziet. En owee als je dan wat ziet, dan moet je haastig gaan manoeuvreren, snoep strooien en hopen dat de hond het oppikt. Ook maar hopen dat het baasje van de andere hond geen onverwachte bocht jou kant op maakt! Die helden hebben we hier altijd. Vol op je af komen lopen terwijl de hond overduidelijk stress heeft (niet mijn hond, die is gek op andere honden)

Als je wil dat JJ geen gevangene is van zijn eigen angst, moet je eerst zelf geen gevangene zijn van zijn angst. Het is een vrij kleine hond, dat helpt! Zolang jij de hand om de riem houdt kan er helemaal niks gebeuren. Zelf een heel sterke reactie op zijn gedrag hebben is niet echt nodig, in die zin. Het is JJ's probleem, niet het probleem van Bregje en Willem. Die willen hem daarbij helpen, en dat siert ze. Als ik iemand help met zijn huiswerk en hij haalt dan een 3 voor z'n proefwerk...jammer dan. Volgende keer beter.

Alleen met een kalmere houding kun je die verschillen gaan maken. De onverschilligheid die ik hierboven beschrijf, een beetje extreem, is een goede opstap naar die state of mind.

zeker is het niet makkelijk en je moet de hele tijd alert zijn wat ook heel vermoeiend is, je moet steeds alles eerder zien dan je hond, zodat je al vantevoren nog voordat hij iets gezien heeft kan afleiden. Bogen maken helpt natuurlijk niet als je al te dichtbij bent. Je moet enorm creatief zijn, in sommige situaties is het beter de lijn naast te nemen, in sommige situaties lekker zelf de weg laten kiezen, etc etc.
Ik heb het geluk dat ik in de buurt van een rustig parkje woon waar veel overzicht is, dus zag ik wat aankomen, ging ik snel ergens een zoekspelletje met haar doen. Hier kon ik rustig oefenen de eerste tijd, zodat we op elkaar ingespeeld raakten en elkaar goed leerden kennen, en er kwam rust over de hond. Het is een enorm verschil hoe ze was en hoe ze nu is. Die rust komt er volgens mij niet als de hond nog gewoon steeds uit kan vallen.
Ik vind het super dat jullie je zo inzetten voor jullie honden, het blijft toch zoeken naar je eigen weg hierin en dat is niet altijd makkelijk of duidelijk.

Ik wilde nog even reageren op wat Dobry zei over ontlopen en in bogen lopen enzo. Want mijn reactie was niet zo eigenwijs bedoeld als het hier staat

Ik geloof namelijk dat dit wel een oplossing zou kunnen zijn, alleen niet in combinatie met de grote problemen die JJ heeft en het feit dat wij aan een hondenuitlaatstrook wonen. Het is haast ondoenlijk om alle honden te ontlopen. Daarnaast leert JJ er niks van omdat we alleen maar KUNNEN ontlopen. Ik kan hier niet het hele proces inzetten van op grote afstand beginnen en als dat goed gaat na een tijdje op steeds kleinere afstand gaan lopen. Hiermee bedoel ik dat de omstandigheden niet controleerbaar zijn. Ik geloof dat het bij sommige honden wel kan helpen om hier zelf mee aan de slag te gaan, alleen bij JJ zijn de problemen inmiddels zo erg dat er meer voor nodig is.

Hiermee bedoel ik dat ik denk dat wij intensieve begeleiding nodig hebben onder gecontroleerde omstandigheden. Dus een soort cursus of training in een klein groepje met stabiele honden om daar alles te oefenen. Dus in boogjes lopen, parallel lopen, op den duur de afstand verkleinen etc.
Voor JJ werkt dit niet om dit gewoon ergens buiten te oefenen, omdat andere hondenbaasjes begrijpelijkerwijs niet echt meewerken Ik kan niet het stukje oefenen tussen op grote afstand blijven en op gepaste afstand mee blijven lopen en zo de afstand te verkleinen.

Precies Annika, dat boogje helpt hier ook niet echt, maar vaak komt dat omdat de andere hondenbaasjes ineens een andere kant op moeten.
En inderdaad moet ik ook omdraaien en weglopen dan, want JJ is dan totaal gefixeerd op de andere hond.
Niet dat het altijd mis gaat hoor, het ontlopen en echt op grote afstand blijven werkt wel in de zin van dat hij dan niet blaft of uitvalt, maar ik kan de volgende stappen gewoon niet oefenen hier.

Precies Kai!Dat bedoel ik helemaal!
En ja JJ is piepklein maar zijn ego is enorm Nee zonder gein, ik weet wel dat er niks kan gebeuren, maar mijn probleem is dat ik teveel rekening hou met andere mensen denk ik. Ik vind het vooral vervelend voor andere mensen als JJ zo tekeer gaat en dan schaam ik me ervoor.

Ik kijk regelmatig naar zo'n honden fluisteraar op tv. En steek daar toch steeds wel weer wat van op. Je houding, doen en laten...
Indy, onze 1 na jongste hond van 1 jaar..flipt op een rare manier bij andere honden. Heb dan houden en keren om dat een beetje in goede banen te begeleiden. (vooral omdat ik er meer heb rondlopen). Volgens mij kan het ook helpen als je met je voet een zachte tik geeft. Hond is dan even afgeleid ed.

misschien heb ik hier helemaal overheen gelezen.
maar is het echt alleen maar herrie etc wat hij doet, of zou hij de hond ook daadwerkelijk wat willen aan doen?

En is het naar alle honden, of zijn er honden die hij kent waar hij dat niet bij heeft?

Ja Hij-die-niet-genoemd-mag-worden Ik kijk er ook weleens naar. Wat hij zegt over houding van de baas enzo, daar ben ik het nog wel mee eens. Maar ik weet zeker dat als ik JJ een tik(je) geef met mijn voeten dat hij alleen nog maar gefrustreerder raakt en andere honden nog meer gaat haten.

Ik denk, ook met het oog op de filmpjes die je al eens hebt gepost, dat JJ's ego misschien nog wel kleiner is dan zijn lichaam.

Als iemand "aan de andere kant van de straat" kan ik je zeggen dat je hierin wel iets te perfectionistisch bent waarschijnlijk. Als een hond naar ons uitvalt (toevallig dat hier een pitbull achtig iets rondwandelt dat alles en iedereen moet afblaffen) dan voel/denk ik daar verder niks bij. Nou goed, de eerste keer toen het gebeurde dacht ik nog bij mezelf "mafketel" Maar inmiddels vind ik het alleen maar jammer voor die hond. Aan de hand van hoe de eigenaar daarop reageert, ga ik die wel (of niet) dingen aanrekenen. De eigenaresse van de pitbull is altijd vriendelijk, heeft altijd een glimlach paraat en geeft het dier nooit op zijn kop.

Aan de andere kant kennen wij een heidewachtel die op alle zwarte honden moet klappen. Die eigenaar vertelt trots dat hij zijn hond bij het nekvel pakt, en dat ze ooit gevochten hebben en dat hij gewonnen heeft...dus hij is de dominante. Bij zo iemand denk ik dus meer dan "mafketel" maar dat is absoluut niet naar de hond gericht.

Als laatste voorbeeld kwam hier laatst een stelletje met een Franse Buldog recht op ons afgelopen (jong dier, nieuwe eigenaren) Die krijgen van mij dus wel het vriendelijke verzoek om in het vervolg eerst even te vragen voordat ze hun hond "kennis laten maken"

Punt is dat je heel veel kunt doen om de indruk die je wekt, ondanks JJ's gedrag, positief te sturen. En daarin heeft schamen eigenlijk geen plaats, in ieder geval geen productieve plaats. Etiquette is veel belangrijker (houd je gepaste afstand, ben jij als persoon vriendelijk en beleefd, etc) dan of je hond dan wel of niet blaft. Want is wat mensen ervaren, een blaffend hondje, geen monster dat hun poedel komt verscheuren. Zeg jij tegen die man met de boomer "Hij is een beetje bang, maar doet niets hoor!" heeft die heus geen slapeloze nachten.

Als Lewis (mijn hond) buiten eens aanslaat uit schrik of iets anders, is het eerste wat ik doe stoppen met lopen. Rustig kijken wat er gaande is om dan te kiezen wat we gaan doen. En dan krijg je wel eens een opmerking ja, meestal van mensen die geen honden gewend zijn, of er bang voor zijn. Vervelend? Misschien wel. Wereldbewegend? Niet echt. Gesprek aangaan, uitleggen wat je doet en beleefd blijven...en ook inzien wanneer jouw uitleg en beleefdheid geen enkele zin hebben.

Je leeft ook niet voor anderen he. JJ trouwens ook niet. Als mensen last hebben van jouw hond zijn geblaf, lopen ze toch even om je heen? Het is niet dat je een Aso hondje hebt, je hebt een bang hondje. Zeker omdat hij wat kleiner is zullen mensen daar relatief weinig moeite mee hebben.

Ik denk dat altijd voor de situatie wegduiken inderdaad niet zaligmakend is, maar het kan in de aanvang wel helpen in de boodschap aan JJ dat hij er niets mee hoeft. Dat hij leert ervaren dat jij zijn rust en centrum van zijn wereld kunt zijn. Het heeft hier in het begin zeker geholpen, maar als er dan wat meer rust in de hond komt (hoeft er niets mee) ga je toewerken naar de volgende stap... Je hond leren (eerst op afstand), maar wel in aanwezigheid van die andere hond, om zich op jou te richten en dat ga je verfijnen. Ook dat is een situatie waarin je leert dat hij niets met die andere hond hoeft, dat de rust en 'het feestje' bij jou is. Ik ging in die tijd ook heel veel paralel lopen op afstand, net zolang totdat het gewoon werd dat er ergens daar een andere hond liep en wij gewoon ons ding deden (dit doe ik nog regelmatig). Naarmate dat beter gaat en je merkt dat de hond echt niet meer met die andere hond bezig is kun je afstand in kleine stappen, op geleide van JJ, verkleinen. Als het lukt om in een straat een andere hond te passeren (een op de ene stoep en ander aan de overkant en jij als buffer ertussen), mag je al heel erg tevreden zijn. Dat is namelijk een situatie die je makkelijk kunt creeren en zo ga je niet rechtstreeks de confrontatie aan. Als Jip er toch achterwaarts een blaf uitperst draai ik om en ga weer paralel lopen (positieve ervaring opdoen) en weer omdraaien en 'afscheid nemen' van de onbekende paralel lopende hond. Mislukte ervaringen, terugvallen etc, het hoort er allemaal bij. Wat Esther beschrijft kan ook, maar werkt niet voor iedere hond. Net zo min als mijn samenwerking met Jip niet voor iedere hond en combi hoeft te werken. Ik schreef al eerder dat je op weg bent in jullie unieke proces waarin Bregje en JJ samenkomen om jullie eigen gebruiksaanwijzing te schrijven. Iedere hond en combi is weer anders en hoever en hoeveel haalbaar is, voor jou en voor JJ, ontdek je gaandeweg.

Ik wilde je niet overvoeren en daarom ging ik er inhoudelijk eerder niet op in. Als je het er niet bij kunt hebben lees je er maar overheen Als je meer vragen hebt, stuur maar een PB.

Hier gaat het ook niet vlekkeloos. Maar als ik terugkijk ben ik enorm tevreden met het resultaat tot nu toe. Jip is nog niet los van zijn 'oude gedrag', maar hij kan zoveel meer aan en is zoveel meer bereikbaar geworden. En soms vallen we ineens weer terug. Ook ik ben dan teleurgesteld in mezelf. Of omdat ik hem overvraagd heb op een moment dat hij het niet aankon of omdat ik niet oplettend genoeg was. Twee jaar geleden had ik niet verwacht dat het ook mogelijk was om meer ontspannen te lopen en toch ineens realiseer ik me dan hoeveel meer ontspanning en vertrouwen er is gekomen. Ook vertrouwen dat na een terugval we onze weg wel weer vinden. Het is ook fijn om aangesproken te worden door mensen die zien hoeveel er veranderd is. En wat ik vooral fijn vind is dat er steeds meer mensen rekening mee houden en hun hond terugroepen als ze aandachtig naar Jip toegaan (het gros van de honden hier in de buurt loopt los). Het helpt enorm mee als stimulans.

Je beschrijft dat het ook vooral ook in jou misgaat, jouw gevoelens van falen...schaamte. Jouw spanning en onrust. Dat is iets waar je aan kunt werken en dat ben je momenteel ook aan het doen. Daarom is even rustpauze nemen heel erg belangrijk. Laat de ontwikkelingen in jou ook z'n gang gaan. Het is jouw proces van acceptatie dat je niet alles in de hand hebt en gaan ervaren dat je trots mag zijn op jezelf voor alles wat je doet om JJ te helpen bij zijn problemen die hij ervaart met de wereld. Acceptatie dat je soms 'fouten' maakt, het even niet meer ziet zitten. Acceptatie dat het geen falen is, maar juist enorm krachtig dat je je ogen er niet voor sluit en het aan wilt gaan, de acceptatie van 'wat is' aan wilt gaan, met alle ups en downs die daarmee samengaan. Jouw groei en ontwikkeling hierin is een heel essentieel onderdeel in jouw proces met JJ begeleiden. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat het wel goed komt met jou! En wat JJ z'n bereik is... je zult het met de tijd gaan leren ontdekken.

Ik zie dat er heel wat geschreven is in tussentijd Even bijlezen en helaas als ik iets dubbel aanhaal.

Aan de lijn wil hij andere honden echt wel iets aandoen, los is het voornamelijk een hoop herrie. Wat hij doet als hij los is, is keihard en hysterisch blaffend op de andere hond afrennen en dan blijft hij op een halve meter afstand keihard (echt een hoge schelle blaf) staan blaffen. En hij blijft blaffen, met gemak een uur aan een stuk! Hij houdt op als de andere hond bevriest en niet meer beweegt. Gaat de andere hond weer lopen, dan begint het weer van voor af aan. Rennende honden kan hij helemaal niet handelen.
Als de andere hond hem alleen maar per ongeluk zou aankijken, dan valt hij daadwerkelijk uit. En het is geen aanval van vasthouden en schudden bijvoorbeeld hoor, maar meer een snelle hap. Dit betekent dus dat hij heel onzeker is en zoiets heeft van ' aanval is de beste verdediging' . Daarom denk ik dat hij nooit/slecht gesocialiseerd is of dat hij vroeger iets vervelends heeft mee gemaakt met andere honden, of dat andere honden bijv. continu over zijn grenzen zijn gegaan of de vorige eigenaars?

Hij kan meestal wel met kleine hondjes (behalve aan de riem). En hij heeft 1 vriendinnetje, het teefje van mijn ouders. Die vindt hij helemaal geweldig, maar dat komt volgens mij omdat dat teefje alles pikt. Want JJ kan ook niet normaal spelen zeg maar. Hangt continu in het nekvel is super lomp en negeert grommen etc, walst echt over grenzen van haar heen zeg maar (die ze volgens mij wel duidelijk aangeeft want zelfs ik kan zien wanneer ze het niet leuk vindt, maar JJ ziet dat niet lijkt het wel).

Ik heb ook het idee dat hij echt hondentaal niet snapt. Want mijn ouders hebben ook een reu, en dat is echt een ster in ' wegkijken'. Die draait zijn nek zover weg als JJ voor hem staat dat het een wonder is dat hij nog geen nekhernia heeft. En JJ? Die valt gewoon uit.

CESAR MILLAN

HP heeft een positieve visie wat betreft omgang, begeleiding en opvoeding van honden. CM en zijn manier van met honden omgaan komt niet overeen met de positieve wijze waar wij als HP voor staan. Fysieke correcties of andere provocerende handelingen leveren een risico op voor het welzijn en veiligheid van de hond en de mens en zijn bovendien stressverhogend voor de hond. Om deze reden zijn wij tegen het promoten van dergelijke opvoedmethodes van CM op hondenpage.

Enkele voorbeelden van deze opvoedmethode welke niet zijn toegestaan; Een ‘hakje’ geven, ‘porren/prikken’ in de flank, een hond op de grond duwen en/of vastklemmen, corrigerende hulpmiddelen.

Vragen over de methode van CM zijn toegestaan ook hier weer om bij te dragen aan een stuk bewustzijnsvergroting en wij zullen in beperkte mate een enkele discussie hierover om die reden niet uit de weg gaan. Het staat hierin het moderatorteam vrij om een topic te sluiten als zij van mening zijn dat de discussie een provocerend karakter krijgt.

Klopt helemaal Kai! Dat is ook waar wij (voornamelijk ik) aan moeten gaan werken (beleefd ben ik wel hoor ). Daar heeft JJ namelijk niks aan en ik denk dus ook echt dat het voor een groot gedeelte ook aan ons ligt. Daarnaast klopt het dat het gewoon pure angst/onzekerheid is bij JJ, heeft niks met 'dominantie' te maken. En als je dan ook nog een onzekere baas aan je zijde hebt, werkt dat niet in je voordeel natuurlijk

Eigenlijk zou ik dat weleens willen testen...hoe JJ zich zou gedragen bij een ander baasje

@Petra: dank voor je uitgebreide verhaal Ik moet het wel nog even op me in laten werken hoor, wat je allemaal schrijft

Even rust nemen en afstand nemen lijkt me om te beginnen een prima plan Even lekker niks verwachten van JJ en van mezelf

Lastig als je niet de mogelijkheid hebt om andere honden te ontwijken, al is het maar bijv. voor twee weken, dat zou al zoveel schelen.

Ooit heeft Mischa hier een filmpje van Ian Dunbar hier geplaatst over het uitvallen naar andere honden, (maar ik vind het op het moment niet en moet zo gaan werken), dat was nl meer gericht op als er een andere hond langsloopt en je hond wil uitvallen.

Maar, hieronder een impressie van Ian Dunbar en zijn manier van denken, misschien heb je er iets aan. Op youtube kan je filmpjes van hem bekijken, over rust brengen in de wandeling e.d.

Laten zakken naar je tenen en wat een 'klik' maakt kruipt weer omhoog en waar je niets mee kunt stroomt de aarde wel in.

Ook realiseer ik me goed dat dit vanaf schrift bijna niet over te brengen is. Er haken zo veel kleine en grote aspecten aan en dit is via een forum niet goed in kaart te brengen. Daarom wens ik je iemand die met jou mee kan kijken op je wandelingen. Oefenen in gecontroleerde setting zou hier niet gewerkt hebben, maar wie weet bij jou wel

Je bent niet alleen in je onzekerheid.

Ik ben altijd omringd met honden. Thuis was er altijd een hond, ik hielp veel bij mijn oom mee (die had altijd herplaatsers uit het asiel, soms wel drie honden tegelijk) Heb zo heel veel mogen leren, vooral als kind pik je dingen zoals lichaamstaal heel snel op. Vanuit een instinct eigenlijk...je handelt gewoon.

Maar...ik had nog nooit van pup af aan helemaal zelf een hond opgevoed. Dus toen mijn kleine stuiterbal opeens niet meer wilde lopen...stond ik daar. En nu? Meetrekken? Erbij gaan zitten? Oppakken? Wist ik veel...dus dan maar erbij gaan zitten en wachten.

En als mijn hond nu eens aanslaat, en ik stil ga staan om te kijken wat er is...dan is dat in eerste instantie onzekerheid. Want ik Weet niet wat ik ga doen, Weet niet eens wat er aan de hand is op dat moment. Opties schieten door het bolletje, en dan ga je kiezen (of niet)

Het in bochten om honden heen lopen, snoepjes op de grond mikken, etc...(zoals jij dit aangereikt hebt gekregen door NV)voor mij is dat een schijnzekerheid. Een manier om, hoe dan ook, er maar voor te zorgen dat er niks geks gaat gebeuren. Echte zekerheid, zelfverzekerdheid, zit hem in het bewustzijn dat je...wat er dan ook mag gebeuren, er wel weer uitkomt. Als je vanuit die houding gaat werken, keuzes gaat maken, dan kom je vanzelf een keer waar je zijn moet. Al is het maar omdat je zoveel fouten maakt dat je uiteindelijk wel een keer iets goed moet doen, toevallig.

En dat is voor JJ hetzelfde. Als hij kan gaan leren dat de wereld Eng is(want de wereld is eng, als je voor bijna alles omhoog moet kijken), maar dat hij knap en slim genoeg is om daarmee om te gaan, dan verandert dit zijn gedrag. Zelfvertrouwen vergroten. Problemen voor hem scheppen waarvan je weet dat ze uitdagend zijn, maar hij ze op kan lossen.

Dit vind ik echt zo perfect beschreven. Kan me daar 100% in vinden.

Ian Dunbar is mijn held!
Hij is echt geweldig

Het is anderhalf uur rijden naar Bregje.
Maar als Bregje wil dan kunnen we misschien wat uitwerken dat ik 1 keer per week daarheen kom en zij 1 keer per week hierheen bijvoorbeeld.
Ik kan ook eens een dag komen. Of een paar weken achter elkaar een dag.
Misschien dat het kan helpen.
Het laat mij om de een of andere reden ook niet los.
Ik zou JJ ook graag eens een paar weken in huis hebben, kijken waar zijn knopjes zitten.

Na alle reacties te hebben gelezen heb ik nog één aanvulling:

Ik krijg de indruk dat JJ een onzekere hond is die de wereld niet altijd begrijpt, door bepaald ( ongewenst) gedrag te laten zien creeerd hij zijn eigen duidelijkheid en veiligheid. Inmiddels is dit ongewenste gedrag een gewoonte en houvast geworden(afweermechanisme)

Hij heeft denk ik behoefte aan structuur en een voorspelbaar leven, dit bied duidelijkheid en uiteindelijk meer rust en veiligheid.

Als ik in jou plaats stond zou ik echt álles voor JJ bepalen. Hem 24 uur onder appél houden. Ik bedoel dat jij bepaald wanneer hij speelt, rust, eet,slaapt etc. Bied hem een vast programma met zoveel mogelijk structuur, elke dag weer het zelfde programma, zodat hij kan anticiperen op zijn leven.
Ik zou hem ook veel verplicht momenten per dag in zijn bench rust geven omdat hij dan het beste prikkels kan verwerken.
Geef hem in moeilijke situaties een opdracht dit hij aan kan zodat hij weet wat er van hem verwacht word. bv: zit,lig of een balletje dragen etc. Geef hem niet de ruimte om zelf keuzes hierin te maken.
In situaties dat jij of je vriend deze intensieve begeleiding niet kan bieden , gaat hij in de bench. Even rust voor jullie allemaal


Op deze manier ontlast je JJ van zijn eigen zware taken waardoor hij beter kan ontspannen. Hij moet voelen dat jullie alles zullen regelen voor hem.