Ik weet het niet meer met J.J.

Hallo allemaal,

Inderdaad goed nieuws dus! J.J. is lichamelijk gezien tiptop in orde Hij heeft geen hersentumor, sm/cm, geen psom, geen waterhoofd, geen hersenbloeding gehad, etc...kortom: J.J. is gewoon een aso
Wel een opluchting, want we waren wel een beetje zenuwachtig want we hadden al allerlei doemscenario's in ons hoofd.

J.J. voelde zich knap beroerd na het roesje, duurde eeuwen voordat hij een beetje fatsoenlijk wakker was. Toen we naar de auto liepen, leek het wel een dronken opa en we deden er 20 minuten over om bij de auto te komen (op de heenweg ongeveer 5 min ).
Thuisgekomen ging hij lekker liggen slapen (ik heb aan de arts gevraagd of we niet een paar van die spuitjes mee naar huis konden nemen, want dat is af en toe best handig...vond hij niet zo'n goed idee ).
En toen J.J. wakker was, ben ik heel stout geweest (volgens NV dan), want ben zeker een uur gaan wandelen om het roesje goed te laten uitwerken. J.J. heeft een paar keer gebraakt, maar daarna ging hij lekker even rennen, dus dat komt helemaal goed

Maar goed, de grote vraag: hoe nu verder? Als ik heel eerlijk ben, zie ik geen echte veranderingen na het invoeren van het beleid van NV. Ja, hij is wel rustiger in huis, maar verder is er nog niks veranderd. En dat ligt niet aan dat beleid, maar aan J.J. (of aan ons). Die is gewoon een beetje verknipt volgens mij. NV ‘beloofde’ ons een "totaal andere hond binnen 10 dagen", mits we ons precies aan de ‘regels’ zouden houden. Nou we doen dan waarschijnlijk iets gruwelijk verkeerd…

De dierenarts die de scan uitvoerde raadde ons Clomicalm aan ter ondersteuning van de gedragstherapie. Maar ik weet het niet, ik heb het niet zo op die middelen…en dit is een heftig middel! Aan de andere kant…ik weet het ook niet meer…

Nu het goede nieuws: Willem heeft al zijn vingers nog!

BRegje ik heb in het verleden ook met clomicalm gewerkt. Het heeft hele nare bijwerkingen. Als het nog niet helemaal toppie gaat kun je dan niet beter nog even contact opnemen met je gedragstherapeut? Hoe lang ben je nu met JJ bezig met de kalmerende signalen? Een hondje met dit verleden duurt echt een poosje langer dan tien dagen Misschien dat Nelis bedoelde dat je dan al verandering zou zien en dat heb je ook dacht ik. Je hebt de terugslag gehad maar vergeet niet het was sinterklaas, kerst, oud en nieuw en de stormen!!
Allemaal hectische dagen.

Heb jezelf een idee wat je nu nog zou willen met JJ? Ik bedoel, als je NV liever niet meer zit zitten, dat begrijp ik helemaal, want je ziet bijna geen verbetering. Maar wat dan wel? Het lijkt me heel moeilijk om in jouw schoenen te staan.

Ja dat klopt wel dat het waarschijnlijk langer duurt. In oktober is Nelis voor het eerst geweest (weet even de datum niet meer precies). 10 dagen dat geloofde ik toch al niet hoor (Maar dat waren echt NV's letterlijke woorden, vandaar dat ik het zo goed onthouden heb). En klopt ook dat het allemaal hectische dagen waren. Maar toch...buiten is zijn gedrag totaal niet veranderd en binnen is hij wel minder gestrest (in de zin van dat hij nu echt wel zijn rust zelf pakt en opzoekt en ook lekker kan gaan liggen slapen), maar hij blaft er vaak nog flink op los en dat is zelfs erger geworden dan eerst. Buiten begint hij nu ook voortaan naar mensen te blaffen. Dat blaffen is gewoon te zelfbelonend voor hem lijkt het wel.
Ik zal wel heel ongeduldig zijn...maar ik vind gewoon echt dat we nog te weinig resultaat zien als ik eerlijk ben.

En Clomicalm heb ik ook niet al te positieve dingen over gelezen inderdaad.

En tja, ik weet niet of het wel zin heeft om nog contact op te nemen met NV...ik heb niks meer gehoord op mijn laatste mail waarin ik vertelde dat J.J. Willem had gebeten en dat we J.J. lichamelijk gingen laten onderzoeken...

Geen idee Caitlin
Misschien moet ik langzamerhand maar gewoon gaan accepteren dat J.J. gewoon is zoals hij is en dat er iets mis is gegaan in zijn verleden en dat er gewoon niet meer inzit...

Misschien is dat juist de beste oplossing. Hem accepteren zoals hij is en niet iets willen wat hij niet kan zijn!!

Ik denk dat je nu zelf de sleutel aangeeft!!

als je nog wel met hem verder wilt zou ik even bellen. Waarschijnlijk is er een mail niet goed over is gekomen. Ik mail hem ook wel eens maar krijg binnen twee dagen een berichtje. zo niet dan mail ik rustig nog een keer. Je kunt ook Natalya vragen als je daar een beter gevoel bij hebt.

Ik denk dat je er meer baat bij hebt dat ze een aantal keren afspreken. Ik start meestal met vijf keer en dan komen er vaak nog vervolgkeren dus daarna weer een serie van vijf. dan komen ze naar de sociale wandelingen. En lukt dat niet toch weer individueel. Zo blijf je een beetje zweven en dat is doodzonde is nergens voor nodig

Dat is zeker een optie, maar kan je daar mee leven? Ik weet niet hoe ernstig zijn gedrag is, maar kan je het dan wel 'gewoon' accepteren?

Ik zou Nelis gewoon bellen trouwens, in iedergeval om hem te updaten en als je ermee wilt stoppen het af te sluiten.

dat kan natuurlijk ook dat je gewoon even niets doet en het accepteerd. en wel verder gaat met waar je gebleven was. rust zoekspelletjes, boogjes lopen enz enz.

Waarom zou iemand die eindelijk gaat accepteren hoe zijn hond is, daar nu niet mee kunnen leven?

En wat is "gewoon" accepteren? Heb je dat ook ongewoon?

Ik vind het echt jammer dat je zo ver weg woont, want eigenlijk wil ik JJ wel eens ontmoeten!

Ik bedoel dat o.a. bekend is dat Bregje haar relatie bijvoorbeeld onder druk staat door het gedrag van JJ. Ik vraag mij af of het dus mogelijk is om 'gewoon' maar te accepteren dat hij zo is, en daar in vrede mee kunnen leven.

En met 'gewoon' accepteren bedoel ik dat gewoon niet bestaat. Net als ''Gewoon doen'', als het zo gewoon was had men het allang gedaan.

Ik ken mezelf...ik kan dat niet zo makkelijk accepteren...anders was ik al niet zo lang aan het aanmodderen

Ik zou zo graag willen weten of het niet toch gewoon aan ons ligt, want dat denk ik dus wel echt eigenlijk...iemand interesse om een heeeeeeuul lief en voorbeeeeeldig sociaal hondje voor een paar maandjes op te vangen?

Hoi Bregje,zoals je weet ben ik ook met kalmerende signalen bezig,en ook zie nog niet de verbetering die mij verteld was.
Er is een vrouw in het park die al een hele tijd geleden had aangeboden om te helpen met Gino en zij is vorige week geweeest,en echt ik heb een hele andere hond!! Gebruik in sommige situaties nog wel het attentie signaal en let nog goed op Gino zijn houding maar laat hem nu duidelijk weten wat ik van hem verwacht. Als ik nu loop en er komt een andere hond aan en Gino wil gaan fixeren of uitvallen geef ik hem een correctie met de riem en een duidelijke foei,hij heeft dan direct aandacht voor mij.Dat doe ik nu ook als we een kat of egel zien,en ik merk dat de wandelingen zowel voor Gino als voor mij veel prettiger zijn...
Deze vrouw vind de kalmerende signalen onzin,maar er zijn veel dingen die ik nuttig vind en zij vind dat ik met een slipketting moet gaan lopen,doe ik niet en heb haar al bewezen dat het met een tuigje ook prima gaat. Ik merk dat Gino duidelijk moet weten wat er van hem verwacht word.

Hoe probeerde je het uitvallen van JJ te voorkomen voordat je met NV begon? En heb je nog wat aan Angela gehad,dat leek mij ook een heel goed idee,zodat je misschien komt te weten wat er in het koppie van JJ omgaat en hoe je daar mee om kan gaan...

Bregje...wil je misschien nog eens een keertje op een rij zetten hoe jullie nu met JJ omgaan? Vooral met name de wandeling. Ik kan het niet zo goed vinden door alle topics heen.

@carla en@kai en@de-rest-die-misschien-nog-gaan-reageren: ik kom er later op terug....ik MOET nu even "the voice" kijken

Even serieus.. Het werkt niet, het past niet bij J.J, niet bij jullie.. Er gaat iets fout.

Je zal een hond altijd moeten accepteren zoals deze is maar dat betekent niet dat je man zijn vingers hoeft kwijt te raken. Dat past in mijn ogen niet 'bij hoe hij is'.

Hij heeft niets medisch, hij is dus gewoon zeer apart en waarschijnlijk zit hij niet lekker in z'n vel.

Er zijn meer vissen in de zee, niet vastpinnen op KS.

Carla, je weet dat hier geen correcties worden gebruikt Waarom niet omdat het vertrouwen van de hond schaad. In een ander topic heeft wendy een mooie zin geschreven. Correcties werken verslavend. Wat doe je als je corrigeert je laat je hond schrikken Logisch dat het werkt!!!! als je dat maar vaakdoet zal je hond het wel laten. DAt noemen we onderdrukken van hondengedrag. Ik denk dat je misschien niet alles gesnapt hebt van de uitleg van de kalmerende signalen.

Nou...hup dan!

Mimi, je hebt correctie,s en correctie,s......je doet het nu voorkomen alsof ik mijn hond sla,nou dat nooit!!!! En correctie,s werken verslavend......ik merk nu al dat ik steeds minder hoef te corrigeren,dus is steeds minder nodig. En mijn correctie bestaat uit een rukje aan de lijn,ik swiep hem niet van de ene naar de andere kant. Soms kijkt hij me nu al aan als hij een andere hond ziet,en daar word hij voor beloond...en ik snap het echt wel van de kalmerende signalen,heb hier al een paar keer trainster thuis gehad en boeken over kalmerende signalen gekocht,dus het is niet alsof ik wat aanklooi. Ik ben het met veel dingen eens en gebruik het nog steeds,maar dus niet met het wandelen en zoals ik schreef is Gino veel leuker om mee te wandelen en dat heeft op ons een positieve invloed. Ik onderdruk niks,Gino is nu niet meer alleen bezig om gespannen om zich heen te kijken,maar pakt onderweg een stukje en speelt daar mee,daarvoor deed hij dat nooit omdat hij te gespannen was. Is dat niet waar het hier omdraait,dat je plezier in je hond hebt en dat je kan genieten van de dingen die je samen doet...Vind het een beetje jammer Mimi dat je zo reageert

nee hoor ik heb je best begrepen en denk absoluut niet dat je je hond slaat. Dat het ik ook niet opgeschreven. Jammer dat je het zo opvat.

Fijn Breggje, dat hem fysiek niets mankeerd.

Wat vind ik het jammer dat ik zo ver weg woon. Ik zou jullie graag ontmoeten om te coachen. Ik zou nooit zeggen dat een methode binnen 10 dagen gaat werken. Het mag een automatisme worden en dit kost tijd. Jezelf omturnen kost tijd en energie en coachen van iemand die regelmatig op je nummer zet.

Net zoals Annika hebben jullie nog maar 3 of evt. 4 x contact gehad en nog maar 1x praktijk lessen. Ik heb vaak meerdere lessen nodig om tot iemand goed door te dringen. Soms lukt het vrij snel maar omdat het vaak haaks staat op de gedachten van de cursist duurt het vaak langer.

Wat vervelend dat de training van NV nog niet de verbetering laat zien die je had gehoopt! Toch lijkt het mij dat JJ voor iedere GT een uitdaging moet zijn om het negatieve gedrag om te kunnen buigen. Vooral nu blijkt dat er in zijn kop een prachtig stel hersenen zit en er dus medisch geen reden is voor zijn gedrag! Mijn Morris is ook een ontzettend brutale puber geweest. Hij hapte naar alles en iedereen en keek daar niet bepaald vriendelijk bij! Wij begrepen hem totaal niet!!! Vaak zaten wij met de handen in het haar! We zaten samen ook niet meer op 1 lijn kwa opvoeding en dat maakte Morris zijn gedrag er niet beter op! Hij maakte daar lekker misbruik van. Hij voelde zich een heel heertje bij ons in huis! Ik kan me wel voorstellen dat het voor jullie nu echt moeilijk is. Je wil zo graag dat je hond weer happy is en dat rare gedrag achterwege laat. Gelukkig hebben wij wel veel baat gehad bij een GT. Zonder, waren wij er zeker niet uitgekomen. Sterker nog....ik denk dat het dan alleen maar erger was geworden. De GT die wij hebben gehad is alleen maar 3 tot 4 uurtjes bij ons in huis geweest om te observeren, waarna we binnen een week 4 a4tjes info kregen over hoe zij tegen Morris aan keek en wat we zelf konden doen om dit gedrag om te buigen. Ze bood ook nog privélessen aan, maar daar hebben wij geen gebruik van gemaakt. Wij waren er op tijd bij....en konden zijn rare gedrag binnen een aantal maanden volledig laten verdwijnen dmv het advies wat wij dus alleen maar op papier gekregen hebben! Onze GT had het gewoon bij het rechte eind en heeft Morris en ons gewoon supergoed ingeschat...Wij waren voor het grootste gedeelte zelf fout aan Morris zijn gedrag! Dit terwijl ik toch heel wat kennis heb over het opvoeden van honden! Morris was gewoon een geval apart! Ik hoop voor jullie en JJ dat je toch nog eens de sleutel gaat vinden, zodat jullie weer wat rust in jullie roedeltje krijgen! Dit geeft gewoon constant spanning, wat absoluut voor niemand prettig is Ik hoop toch dat NV je verder op weg gaat helpen. Succes met jullie kanjer!

Ik denk dat het voor GTs vrij makkelijk is om in de "binnen 10 dagen heb je een nieuwe hond!" opmerking te stappen. Ik kreeg dat namelijk ook te horen, maar in werkelijkheid duurde het bij ons 10 maanden. Echter heb ik ook veel gevallen gezien waar er wél binnen afzienbare tijd verschil was, vaak alleen al door consequent de roedelregels toe te passen. Ik denk gewoon dat het vaak voorkomt, en een GT het vaak ziet dat het inderdaad zo snel kan. Alleen als je het bij de verkeerde hond zegt wek je natuurlijk valse verwachtingen. Nu geloofde ik er zelf niets van, dus dat scheelde bij mij.

Ik denk dat je nog even door moet gaan en voor jezelf een termijn zeggen waarop je verschil wil kunnen zien. Niet dat het volledig opgelost is, maar dat je ziet dat er iets verandert. Ik had besloten het 4 maanden vol te houden en dan te kijken. Er zat verbetering in het gedrag op andere vlakken, en dus nog 4 maanden door. Toen was alles wel okee, behalve het grootste probleem hier: het obsessief zwemmend jagen en daardoor niet los kunnen lopen. Soms ging het goed, maar altijd weer met terugvallen tot aan het begin.

Na 9 maanden zijn we op alleen dit probleem volledig correctief gaan trainen en na 9 maanden en 3 weken kon hij loslopen. Dit is geen advertentie voor correctief trainen, maar wel eentje voor het volgende:
"geef het de tijd die je redelijkerwijs mag verwachten én wat extra voor het geval dát"
"zoek de methode die bij je hond past"
"vertrouw je onderbuikgevoel over de hond"

Blijf ook in je eigen kennis van je hond geloven. Ik heb me volledig ingezet voor de positieve training, want dit werkte ook bij mijn vorige hond. Toch had ik vaak al het gevoel dat Dobby anders was. Al het gevoel dat dit misschien juist die ene hond was die de uitzondering was waarbij volledig positief niet zou werken. Ik heb nog gevraagd aan de trainster of het aan mijn inzet lag, maar nee. Ik had braaf alles opgevolgd, dat kon ze les na les zien omdat ik routine ontwikkelde door onze training samen zoals me was geleerd. En toch werkte het niet.

Mijn onderbuikgevoel is uitgekomen. Ik kende mijn warhoofd beter dan ik dacht.

Enne, aangezien je the Voice kijkt heb ik een leuke vergelijking voor je. Mijn hond is zoals Paul Turner. Blond (okee, toeval!) en een enorme blije sociale stuiterbal.

Wat ik denk is het volgende (en ik heb dit ook al eerder geschreven naar Bregje)

Jay wil gewoon Jay zijn. Nu klinkt dat raar, maar als je je bedenkt dat er al zoveel gedaan is om Jay een andere hond te laten worden....

Laat ik het vergelijken met de mens. Er zijn heel veel mensen op de wereld die met een masker voorlopen, er zijn ook heel veel mensen die zich anders voordoen dat ze in werkelijkheid zijn, er zijn ook heel veel mensen op de wereld die zich gedragen zoals andere mensen willen dat ze zich gedragen. En zo kan ik wel doorgaan.

Maar, wanneer wij elkaar eens respecteren zoals we zijn, dan hebben wij dat masker of grot ego of het voordoen dat we anders zijn, helemaal niet nodig. En dan zijn we allemaal onszelf en weet je, als je je zelf kan en mag zijn, dan voel jij je veel beter in je vel zitten, want er rust geen last meer op je schouders.

In het geval van Jay is dit nu net zo. Jay wil zichzelf zijn en niet een hond die zich anders moet gedragen van de mens.
Willem zal bijv. niets hoeven doen, niet gaan aaien of naar Jay toelopen of wat dan ook. Waarom zou hij dat willen als Jay dat niet wlt? Met andere woorden, als Willem Jay met rust laat en het aan Jay zelf overlaat of hij naar Willem wilt toe lopen of even een aai wilt van hem, dan is het goed.

Ik heb het idee dat er zoveel wordt geforceerd, alleen maar om Jay anders te laten worden, maar heeft dat zin? Ik denk van niet.

kalmerende signalen gaan werken als je het consequent uitvoert. Bijv. loop niet naar Jay toe in een rechte lijn, maar maak een boog om Jay heen en loop dus met een boog om hem heen naar hem toe.
Willem zou dit dus eigenlijk moeten doen en zich ook klein moeten maken. Want Jay is klein en Willem is groot. En dat kan Jay als "bedreiging" zien, van hé, wil hij mij weer aaien.......waarom?

Daarom had ik eigenlijk graag langs willen komen omdat ik graag Jay zelf wil zien. Het is 1.45 uur rijden.
Ik heb het er wel voor over, nu ik er zo over nadenk.

Goed nieuws Bregje dat er uit de onderzoeken geen verontrustende medische gebreken zijn gekomen. Ik begrijp dat je nu niet weet of je verder wilt gaan op de ingeslagen weg bij NV. Ik wil graag met je delen hoe ik het proces ervaar, wellicht kan het je wat vertrouwen geven.

Zoals je weet heb ik hier een hond lopen die ook 'uit de pas' loopt. Door onzekerheid en onvermogen zijn wij mensen geneigd om heil te zoeken in de ultieme oplossing aangedragen van buitenaf. Het welbekende toverstokje, waarmee je in 10 dagen een hond hebt die 'in de pas loopt'. Of dit nu NV is, een voedingssupplement of input van forumleden. En dan kunnen we nog gaan filosoferen over de defintie van 'in de pas lopen'. Dit is een illusie! Die versterkt wordt de illusie door het meelezen van succesverhalen onder anderen hier op het forum. En dus moet jij wel iets vreselijk 'fout' waarom jij het niet voor elkaar krijgt.

Jouw unieke persoon Bregje komt samen met uniek wezen JJ en samen gaan jullie een proces in, jullie hele eigen unieke proces. Waarin jij jouw eigenheid meeneemt en JJ ook. Daarin is geen kant en klaar recept. Jullie schrijven gezamenlijk jullie eigen unieke gebruiksaanwijzing/recept. De ingredienten worden aangereikt van binnenuit (jouw eigenheid en die van JJ) en van buitenaf (input van GT's, medemensen). Nelis Verhoeven is niet voor niets geweest, ook hij heeft weer elementen kunnen toevoegen in jullie proces. Neem hieruit wat voor jouw gevoel kloppend is in jouw relatie met JJ en leg naast je neer wat niet past. Idem met input vanuit mensen (forumleden) wat tot je komt. Laat het tot in je tenen zakken en datgene wat van werkelijke waarde is kruipt weer omhoog en maakt een 'klik' met jou. De rest zakt weg. En zo is het goed. Stap voor stap ga je de weg waarin je steeds rijker en wijzer wordt en waarin jij steeds beter gaat begrijpen hoe het voor jullie werkt en vooral ook zien hoe niet (ook al werkt het voor al die anderen wel). Soms stuit je 'bij toeval' op hele waardevolle inzichten. Blijf dicht bij jezelf en wat jij voelt dat van waarde is. Doe geen dingen die jij als niet kloppend ervaart.

Acceptatie van 'wat is' is heel belangrijk in dit proces. Acceptatie van 'wat is' en niet van 'wat zou moeten zijn'. Probeer van JJ geen hond te maken die hij niet is. Leer hem kennen zoals hij werkelijk is en accepteer hem in wie hij is. Gooi toverstokjes overboord en kijk of je stap voor stap in bepaalde dingen zijn (en jullie) leven kunt veraangenamen met datgene waar jij in gelooft en met respect voor JJ in wie hij als wezen is. Durf radicaal te zijn. Durf eerlijk naar jezelf te kijken, durf eerlijke stappen te nemen in het belang van JJ en jezelf. Houd je ogen open voor de aanreikingen die op je weg komen, vanuit JJ, vanuit jezelf en vanuit mensen om je heen. En vooral, geniet van JJ!

Petra, ik geloof dat wij zo'n beetje hetzelfde proberen te zeggen.

petra Wat heb je dat mooi gezegd. Ik geloof daar in. ( sinds een tijdje) Ik kan bij jou nog in de leer gaan.

Hoi lieve mensen,

Daar ben ik weer. Ik heb nog niet gereageerd, want had het even helemaal gehad. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar nu heeft JJ gisteren de kat gebeten . Oké gehapt dan…
En waarom? Omdat de kat naar ons toe wilde lopen en JJ daar toevallig ook zat…
Om moedeloos van te worden. En sorry, ik geloof helemaal in de kalmerende signalen, maar ik kan niet zomaar toezien dat JJ op de kat loopt te knagen, dus ik heb heel hard ‘nee &*%verdomme’ geroepen…
Volgens NV had ik op dat moment rustig op moeten staan uit mijn stoel om ergens aan een denkbeeldige bloem te gaan ruiken om mezelf interessanter te maken dan de kat…klinkt geweldig, maar dat kan ik echt niet op zo’n moment. Bovendien geloof ik niet dat JJ mijn denkbeeldige bloem interessanter zal vinden dan een stukje kattenvlees. Zal wel aan mij liggen, maar ik ben de Dalai Lama niet, ik ben ook maar een mens en er zitten grenzen aan mijn zelfbeheersing (bovendien zat mijn emmertje al aardig vol).
Ik weet het al…het is mijn fout; ik had het moeten voorkomen. Maar ik kan niet 24u per dag JJ in de gaten houden, normaal doet hij dit niet en bovendien was ik “the voice” aan het kijken.
Dus ben ik wel geschikt al KS-mens…ik ben bang van niet (helemaal). Maar misschien komt dat ook wel door het gebrek aan begeleiding op dat gebied wat ik ervaren heb…
Ik heb nu een beetje het gevoel dat het alleen maar afwachten is tot JJ weer hapt of misschien wel erger…
Tot zover de misère van gisteren. Ik zal nu even reageren op jullie lieve berichtjes. Ik wil nogmaals benadrukken dat ik het echt helemaal geweldig vind dat jullie zo meeleven en meedenken! Dankjewel!!

@Carla: ik begrijp wat je bedoelt. Ik heb ook het idee dat JJ niet gedijt bij het feit dat er geen echte grenzen meer zijn. Van Nelis moet ik ‘niks doen’ bijvoorbeeld als JJ aan het blaffen is, echter heb ik het idee dat het blaffen voor JJ zo zelfbelonend is dat het daardoor alleen maar erger wordt. Ik mag wel proberen hem uit de situatie te halen, maar dat lukt niet echt. Zo reageert ie op zo’n moment niet op het attentie-signaal of als ik net doe of ik iets interessant zie. Dat blaffen werkt gewoon verslavend. De enige manier is om het te doorbreken is door hem ‘mee te sleuren’ en dat mag dus zelfs eigenlijk al niet.
Echter de ‘corecties’ die je omschrijft (ik snap dat je je hond geen pijn doet hoor), staan juist weer haaks op de theorie van de Kalmerende Signalen. En zulke correcties helpen ook niet bij JJ, ja misschien heel even op dat moment omdat hij ervan schrikt. Op de lange termijn zet dat geen zoden aan de dijk. Been there, done that. Dus dat ga ik niet meer doen. Geen idee wat ik dan wel ga doen
Ik moet eerlijk zeggen dat het eigenlijk slechter gaat sinds Nelis is geweest. Van tevoren gebruikte ik een apporteerdummy om JJ af te leiden. En dat werkte eigenlijk perfect, in de zin van dat hij zo geobsedeerd was door dat ding dat hij andere honden simpelweg niet meer zag. Maar ik mag dat dus niet meer gebruiken, want ‘een obsessie is niet goed’. Ben ik het wel mee eens, want dit veranderde ook niks aan het gedrag van JJ uiteindelijk, want als ik de dummy een keer vergat, verviel JJ meteen in zijn oude gedrag. Dus hij leerde daar niks van.

@Kai: Poeh, moeilijke vragen stel jij hoor! Het basisidee is ‘ongewenst gedrag negeren, gewenst gedrag belonen’. Helemaal geen correcties meer. Mocht JJ iets ‘fout’ doen, dan proberen hem uit de situatie te halen/ af te leiden dmv attentie-signaal of door net te doen of ik iets interessant gevonden heb. Stress verlagen (niet meer apporteren, rennen, fietsen/ laten snuffelen/ geur- en zoekspelletjes doen). Dat is zo’n beetje de basis. Voor wat betreft de wandelingen: JJ mag overal snuffelen (niet meesleuren dus), maar moeten wel proberen zoveel mogelijk in beweging te blijven. Klinkt tegenstrijdig, maar als je ziet dat hij wil gaan snuffelen kan je van tevoren het attentie-signaaltje al geven. Dit signaaltje moeten we ook gebruiken net voordat JJ gaat fixeren op een andere hond of andere mensen. En dan gewoon omdraaien en weglopen. Zoveel mogelijk afstand bewaren tot andere honden. In bogen lopen, opsplitsen, etc.

@Sammy: mee eens (ben blij dat ik niet zo’n lange reactie hoef te geven )

@ Esther: ja ik vind het ook jammer dat je zo ver weg woont En ik kan er niks aan doen, maar ik vind dat er best wel wat schort aan de begeleiding van NV en dat vind ik echt heel erg jammer, want ik geloof wel in de theorie erachter. Ik zal hierover niet teveel in details treden overigens, maar bijvoorbeeld 1 praktijkles is echt veel te weinig.

@Monique: wat super fijn dat het zo goed is gegaan bij Morris! denk dat het ook wel belangrijk is dat je een klik hebt met degene die je inschakelt.

@Wilma: ja ik ben wellicht ook veel te ongeduldig maar toch zijn we inmiddels al wel een paar maandjes verder en het is niet zo dat ik iets heb van ‘kijk dit is een piepklein dingetje maar wel een verbetering, door kunnen we op voortborduren’. Nou ja, hij is wat rustiger in huis, maar verder heb ik het idee dat het nu slechter gaat dan vantevoren. En ik heb ook het idee dat ik een heel aparte hond heb, maar volgens mij heeft iedereen dat idee wel over zijn eigen hond Maar toch…ik heb nu al 4 GT’s ingeschakeld en bij geen 1 van hen heb ik het idee gehad dat ze echt naar JJ en zijn gedrag hebben gekeken. Of naar de relatie tussen ons en JJ. Ze werkten allemaal volgens een bepaalde theorie en hingen daar alles aan op. Als het niet goed werkte, dan lag alles aan ons. Maar ik vind het raar dat je conclusies over een hond en zijn gedrag kunt trekken, zonder de hond echt (en dan bedoel ik ECHT, zoals de hond echt is….niet alleen maar even 5 minuutjes een stukje lopen) gezien te hebben. En ook zonder ons echt gezien te hebben en hoe wij reageren op gedrag van JJ. Maar misschien verwacht ik dan ook wel veel te veel van een GT?? Ik denk dat er zeker iets in zit wat je zegt, dat ik meer moet leren op mijn eigen gevoel te vertrouwen. Ik ken JJ immers het best!

@Angela: je hebt helemaal gelijk en ergens weet ik dit ook wel. Maar ik vind het moeilijk hoor! Ik kan niet zomaar loslaten en accepteren. Vooral omdat ik bang ben dat er gewoon een keer iets ergs gebeurt, dat JJ een kindje bijt of dat hij een keer zelf gegrepen wordt omdat hij zich als een aso gedraagt. Ik bedoel, het moet wel leefbaar zijn met zijn gedrag. En ook hier heb ik een vervelend onderbuikgevoel over ergens.

@Petra: ontzettend mooi gezegd! Een beetje in overeenstemming met het idee van Angela…
Ik weet ook dat ik moet gaan loslaten en tegelijkertijd moet ik meer op mezelf gaan vertrouwen. Een algemene tip: schakel nooit 4 GT’s in, want daar word je pas onzeker van (en je hond ook).

Zo, nu heb ik geloof ik iedereen wel gehad en kunnen jullie weer even lekker lezen!

Als je hier wat voor voelt, dan hou ik mij aanbevolen. Misschien kan ik wel meer zien, de relatie tussen jou en JJ.

Wat de kat betreft. Dat hebben wij hier soms ook, alleen bijten is een groot woord.
Als DJ bij (zeg maar op) de baas ligt en onze kater wil erbij komen zitten, dan wil DJ dat ook weleens doen. ZO van, hup ik zit bij de baas, jij mag niet. Dat tolereren wij niet en mijn man zet DJ dan van zich af en laat de kat rustig komen.
We zien het dus al aankomen dat het gebeurt want ja, hij doet dit vaker. En als je al van te voren weet dat het kan komen, dan kan je eerder handelen.

Sophietje heeft dit nu ook dat, als DJ bij mij wil komen liggen en Sophietje ligt bij mij op de bank, dan trekt ze ook haar lipjes op. Ik zet Sophietje dan weer rustig op haar eigen kussen en kan DJ bij mij komen.

Mensen zeggen dat honden niet jaloers kunnen zijn, ik heb daar een iets andere mening over en zie dit gedrag dus al een soort van jaloezie.

Ik snap ook dat je je geduld aan het verliezen bent, maar je bent nu eigenlijk gewoon al van heel ver gekomen en om nu de hoop op te geven, zou ik jammer vinden. Het is wel jammer dat je 4 verschillende gt's hebt uitgeprobeerd, want dat had gewoon niet gemoeten. Maar dat is nu eenmaal gebeurt en daar veranderen we niets aan.

Ik denk niet dat je te veel verwacht, of misschien verwacht je juist andere dingen. Maar.....zoals je het omschrijft.....hoe ze werken. Dat is natuurlijk zo, ze hebben een visie en eh.....werken vanuit die visie. Maar is dat juist niet de verkeerde manier? Want elke hond en elk mens is een apart individu en heeft een eigen eigenschap, karakter en als je vanuit een visie werkt, moet je er bedachtzaam op zijn dat niet elke hond of mens dat kan hebben. Het kan niet zo zijn dat de ene behandeling of werkwijze bij elke hond werkt.
Dat is mijn gedachte hoor. Als anderen dat anders zien, dan mogen ze dat zeggen. Maar elke therapie dan ook, die moet toch gemaakt worden naar de persoon of dier in kwestie.


Nou ja, ik hoor het wel van je. Ik kom graag.

Ik laat de rest even voor wat het is.

Wat ik zie gebeuren is dat je totaal niet meer bezig bent met de motivatie van JJ (waarom blaft hij? waarom bijt hij? waarom schiet hij vol in de stress bij het zien van een andere hond z'n keutel? ) In plaats daarvan heeft men jou een methode aangereikt, en die volg je. Daarmee handel je, maar denk je niet meer...en zie je dus ook geen ruimte voor nieuwe handelingen.

Onze kerel hier blaft met regelmaat. Dat vind ik prettig. Zo weten mensen dat hier een hond rondwandelt, tevens weet ik dat als er een keer iets is, de jongeman wel aanslaat. Maar genoeg is genoeg, en hierin bewandel ik een balans. Hond blaft--->samen gaan we kijken--->ik zie niks geks--->einde oefening. Wat ik doe is niet alleen zijn geblaf in stand houden (ik beloon immers met mijn aandacht), ik honoreer ook zijn communicatie. Er is iets, hij blaft om iets, de hond hoort en ruikt vele malen beter dan ik...dus dan gaan we kijken.

Situaties zijn meestal niet zwart/wit. Slecht gedrag negeren en positief belonen is erg moeilijk als die twee in een serie van handelingen gaan overlappen. En daar moet je in gaan spelen op het gedrag, geen passieve factor zijn in het leven van de hond, maar een actieve. Iemand die meedenkt met de hond, meekijkt en de ruimte geeft om veilig fouten te maken. Dat wil zeggen je hond gaan lezen, zijn gedrag in context plaatsen (ondertussen zelf heeeeel veel fouten maken) en met acht op het dier (maar ook de wezens waarmee het dier samenwoont) je plan trekken.

Voor mij is een positieve opvoeding niet altijd "negeren of belonen" voor mij is een positieve opvoeding eentje zonder pijn en vernedering. Oefen ik wel eens fysieke druk uit tijdens het wandelen? Ja, ik stuur met mijn lichaam als de lijn strak komt te staan. Word ik wel eens boos? Ja, maar ik verhef niet mijn stem. Als kleine pup had Lewis hier geregeld de kat in zijn bek (vreselijk passief beest, onze kat) Dan ga ik niet staan kijken en uit mijn neus peuteren...dan grijp je in. De kunst is om duidelijk en eerlijk te zijn naar de hond toe, zonder dat je hiermee je emoties overspeelt. Je Kunt boos worden, maar dat helpt de situatie niet. Je Mag boos worden, en daar moet je ook zeker doorheen, maar uiteindelijk moeten je handelingen aansluiten bij een kalme en doordachte houding.

Dus neem van de kalmerende signalen wat je gebruiken kunt, en ga weer verder. Blijf denken, blijf zelf uitvinden en blijf ook fouten maken. Misschien moet je tot de conclusie komen dat JJ niet binnen jullie situatie past, dat hij gevaarlijk is voor kleine dieren (de kat) Dan moet je gaan herplaatsen. En dat is geen falen, dat is realisme met het allerbeste in je hoofd en hart voor zowel de hond als zijn omgeving.