HondenPage baasje nancy *spike* binkie

Wat schreven de vrienden van nancy *spike* binkie op het forum

veronique schreef in brief aan mijn honcd Tosca
Brief aan Tosca,  Hey Tos (want zo noemde ik je altijd), het is nu reeds 5 jaar dat je over de regenboog bent. Het is waar wat men zegt: verdriet maakt plaats voor mooie herinneringen maar het gemis blijft! Kon ik je nog maar eens knuffelen,  u rest me alleen foto’s en je plekje in de tuin. Ondertussen hebben we hier drie prachtige golden girls rondlopen, je zou er zot van zijn geweest! Dankzij jou ben ik gek op jou ras: golden retriever. Ooit komt er een dag dat we samen zullen zijn en dat ik je terug kan vasthouden, voor altijd liefs je vrouwtje xxx  
veronique schreef in 4 februari een jaar geleden
ik snap je helemaal, maandag is het een jaar geleden dat Tosca overleed, ik mis hem elke dag meer en meer. We weten inderdaad dat wij ons huisdier overleven, maar toch doet het pijn.... Ik hoop dat ik maandag heel veel om handen heb, zodat die dag vlug overgaat. Veel sterkte verder.
veronique schreef in alles komt terug naar boven
een jaar geleden...... (je kan mijn verhaal lezen onder het topic: mijn hond gaat sterven) werd je plots ziek, als je het allemaal moest op voorhand weten, dan had ik je die lijdensweg bespaard, hier heb ik nachten over wakker gelegen, had het nog allemaal zin, die onderzoeken, die bloednames, je kortdurig verblijf in de dierenkliniek. sorry tosje daarvoor. Ik mis je nog steeds heel erg, we hebben een nieuwe hond in huis gehaald, en de keren dat ik Tosca zeg tegen haar, wel heel veel. Ik hoop dat waar je nu ook bent het goed met je gaat, weet dat je vrouwtje jou heel hard mist en nog steeds heel graag ziet. hou van je mijn schat!
veronique schreef in telgang (heupwiegen)
dank jullie wel allemaal voor de uitleg en tips. zonet gaan wandelen en erop gelet, en inderdaad, wanneer ik stop en daarna iets vlugger aanzet en wandel, dan gaat die telgang over. ik ga daar nu extra op letten zodat tegen de volgende show (in Gent) die gewoonte van telgang er een beetje uit is en dat ze mooi loopt op de show.
veronique schreef in telgang (heupwiegen)
mijn hond is nu 9 maanden oud, dit is de eerste keer dat ik dit gezegd werd (heb toch al 4 shows eerder gedaan met haar) ik zal inderdaad eens proberen wat sneller te wandelen, en erop letten
veronique schreef in telgang (heupwiegen)
heb een vraagje. Vandaag heb ik een show gelopen met Mira en daar zei de keurder dat ze "telgang" had of tewel heupwiegen, wanneer ze loopt. Dit was ondertussen de vierde show en dit was de eerste keer dat een keurder dat zei. heeft iemand tips om dit aan te pakken? alvast bedankt
veronique schreef in ik mis hem zo
24 februari, wat zie ik op tegen die dag, dan is het een jaar geleden dat Tosca overleed. Gelukkig is er die dag een show met Mira gepland, zodat mijn gedachten wat zullen afgeleid worden. 1 jaar, we zeggen altijd: wat gaat de tijd snel, inderdaad, veel te snel. Ik wou dat ik de tijd kon terugdraaien, zodat ik hem nog eens in mijn armen kon houden, zijn reuk opsnuiven, zijn trouwe ogen zien, zijn warmte voelen. We hebben ondertussen een nieuwe golden in huis gehaald, terug zo'n lieve schat, maar de keren dat ik Tosca tegen haar zeg, dat gebeurt toch wel meerdere keren per dag. Man wat mis ik hem, het doet nog steeds pijn.
veronique schreef in blijven trekken bij het wandelen
Ze heeft een halsband aan die dichttrekt wanneer zij trekt en automatisch lost wanneer ze niet meer trekt. We laten haar altijd wachten tot we zeggen wanneer ze mag eten (ze blijft zitten en wanneer de pot met korrels op de grond staat en wij zeggen doe maar, dan weet ze dat ze mag beginnen) Ze is wel onstuimig wanneer ze ziet dat er iemand van het gezin thuiskomt (achterdeur heeft glas in) ik heb haar ondertussen al geleerd om niet meer tegen de deur te springen, en dat lukt ook) Het commando wacht en blijven lukt ook al goed. Ik denk wel dat ze voldoende slaap heeft, ze slaapt toch nog veel overdag, maar echt 18 uren? dat kan ik niet zo zeggen.
veronique schreef in blijven trekken bij het wandelen
Iemand tips? Mira is nu 8 en half maand. Ze is dol op wandelen, wij ook, alleen..... ze blijft trekken. We hebben al van alles geprobeerd: stoppen, kort draaien, hondenkoekje op neushoogte tegen mij houden. Op de hondenschool doet ze het allemaal prima, geen probleem, maar eens van de school weg, dan blijft ze trekken. dus vraag ik nu aan jullie of jullie nog tips hebben?
veronique schreef in eten geven?
ik vul het overschot aan tot 175 gr
veronique schreef in eten geven?
Hey, Ik heb een vraagje: hoeveel keer krijgen jullie honden eten per dag? Mira is nu 7 maanden geweest, ze krijgt 2x per dag 175 gr korrels (pro plan), 's avond wordt dit momenteel vermengd met wat zalmolie. nu, 's morgens laat ze meestal de helft van haar korrels liggen, wat doe ik nu best? enkel nog 's avonds korrels geven maar dan 200gr of doordoen zoals ik nu bezig ben. Als haar korrels van 's morgens niet tegen 9uur op zijn, neem ik ze wel weg.
veronique schreef in nieuwe pup om verdriet te verzachten?
Hey Marina, veel sterkte, ik weet hoe je je voelt. Onze nieuwe pup is hier nu een 3 maand en half bij ons (nu 5 maanden oud) en ik heb haar ook in mijn hart gesloten, hoewel ik Tosca nog heel erg mis. De keren dat ik Tosca zeg in plaats van Mira kan ik al niet meer tellen. Wij hadden dat ook gezegd, geen honden meer, maar het lukte ons niet, die plek was leeg, er was iets tekort in ons gezin. Jullie hebben nu nog een hondje, Boris, die zal je verdriet wel wat verzachten. groetjes
veronique schreef in brief aan mijn honcd Tosca
Hey Tosca, Het is nu bijna 7 maanden dat je hier niet meer in huis rondloopt, maar je bent nog steeds in mijn hart! Ik mis je, elke dag meer en meer, vandaag heb ik weer zo'n dag, dat ik loop te janken. In alles wat Mira doet, zoek ik jou, ik weet het, ik mag dat niet doen, maar onbewust doe ik het toch. en weet je, ik zie wel gelijkenissen, hoe jij je in het gras rolde, met je poten oplag in de zetel, die triestige hondenblik waar we het soms over hadden toen je iets deed wat niet mocht. Hoe graag zou ik je  nog eens willen vastnemen, je geur opsnuiven, een lik krijgen van je. En als ik dan langs je plekje loop in de tuin, dan zou ik die willen openmaken om je te zien, hoewel ik heel goed weet dat dit niet kan. Ik hoop echt dat wanneer mijn tijd daar is om te gaan, wanneer ik oud en versleten ben, jij me zal opwachten, dat we dan samen zijn, dat je me dan weer die lik geeft en dat je staart dan kwispelt. Tosje, ik hou van je, ik mis je. je vrouwtje xxx
veronique schreef in geslaagd
dikke proficiat voor jullie alletwee! Wij zijn hier ook net begonnen aan onze puppycursus, superleuk is dat, en inderdaad: wat tijd met zijn tweetjes!
veronique schreef in Stenen eten
hier ook zo eentje die stenen heel lekker vind, maar ik ga ervan uit net zoals bij de mens: wat kan door de roeper,kan ook door de poeper! dus die gaan der met de poep eruit komen, zolang de stenen geen scherpe punten heeft kan het geen kwaad denk ik, met scherpe punten is er altijd kans op darmperforatie.
veronique schreef in Wat doen jullie als je hond niet komt als je hem roept???
ik schud met de beloningssnoepjes, en als ze mooi komt, dan krijgt ze der eentje!
veronique schreef in Hoe pak ik dit het best aan?
zonet effe een kleine 15 minuten gaan wandelen, mooi aan de leiband, op het gemakjes (ze trekt niet aan de leiband, loopt mooi naast me). Het heeft haar blijkbaar goed gedaan, nu ligt ze rustig een dutje te doen. Ik denk dat ik dat meer ga doen met haar, een wandelingetje van max 15 min, zodat ze haar energie meer kwijt kan zo.
veronique schreef in Hoe pak ik dit het best aan?
We hebben een pup van nu 9 weken. Dat beestje zit vol vuur als ze wakker is: ze maakt putten in de tuin, mijn bloemen en planten moeten der aan geloven. ze trekt voortdurend gras uit en eet het op. Ze heeft heel veel speelgoed: knabbeltouwen, ballen, lege plastiek flesjes en noem maar op. Durf je haar te strelen dan bijt ze voortdurend in je handen, je kleren. Ik probeer haar dat af te leren door foei te zeggen en als het niet meer te houden is, haar in de bench te stoppen, daar komt ze dan wel tot rust! Ik vraag me af of je eigenlijk al kan gaan wandelen met haar aan de leiband (ze heeft nog maar 1 inenting gehad) dat zal haar messchien wel deugd doen denk ik dan om haar energie kwijt te spelen. Wie heeft tips om deze kleine speelvogel wat te temmen?
veronique schreef in DNA test voor honden
heb dit ook eens meegelezen. Wij hebben ons een pup aangeschaft bij een erkende kweker van golden retriever. Ze heeft een stamboom. Wij werden gecontacteerd door de kweekster of wij een DNA test wilden laten doen wanneer de dierenarts langskwam om de eerste inentingen te geven. Wij moesten dan wel 50€ extra betalen bij de aankoop maar de dierenartskosten waren dan gratis. Ben ook wel eens benieuwd naar de resultaten daarvan. Maar ik ben alvast blij voor je dat het resultaat voor jouw hondje goed is!
veronique schreef in Hoe gaan jullie om met de dood van jullie maatje?
Hey, fijn dat je alweer met een glimlach naar foto's van je schatje kan kijken. Hier is het ook zo'n 4 maand al dat Tosca der niet meer is. Soms krijg ik het nog steeds moeilijk, en kan ik de tranen niet tegenhouden. Het is inderdaad stil in huis wanneer je lieveling der niet meer is, die mand die leeg blijft, geen gekwispel als je thuiskomt. Ook ik dacht dat ik nooit meer zo close kon worden met een hond, maar het tegendeel is waar, wij hebben sinds woensdag een nieuw pup in huis, van hetzelfde ras als Tosca, het eigenaardige is dat Mira verwekt werd op de dag dat Tosca overleed (toeval?) Tuurlijk denk ik nog aan mijn lieve schat en zoek ik gelijkenissen met de nieuwe pup. Stel je hart open voor een nieuwe pup wanneer je je er klaar voor voelt, zo'n dingen kan je niet forceren, maar ik weet zeker dat je ooit terug zo gek zal zijn met een nieuw hondje. nog veel sterkte voor je en je famile.
veronique schreef in de eerste nachten
deze nacht Mira niet gehoord, tot rond 6 uur. we hebben haar wel in de bench laten slapen,maar het deurtje er niet van dicht gedaan, zodat ze toch wat kon rondlopen. We gaan het nu zo verde doen. Iedereen bedankt voor de tips enzo.
veronique schreef in de eerste nachten
Dag hondenvrienden, Sinds gisteren hebben wij onze pup. Ze heeft een dekentje mee gekregen vanuit het nest. Overdag mag ze gewoon in huis rond lopen, maar 's avonds moet ze in een binnenhuiskennel slapen, en dat is nu het probleem, deze nacht van 3uur tot 4u30 de hele tijd gehuild (gejankt) omdat mijn dochtertje ervan wakker werd, hebben we haar uiteindelijk uit de kennel gelaten (ik weet het, mag eigenljk niet) nu is mijn vraag aan jullie: hoel lang duurde het vooraleer jullie pup 's nachts niet meer jankte? groeten veronique
veronique schreef in brief aan mijn honcd Tosca
En onze kleine Mira is thuis, ik heb al lopen janken, van verdriet, van vreugde (hoe dicht kan dit toch bij elkaar liggen denk je dan) Het leven gaat door, en Tosca zullen we nooit vergeten, maar het doet nog steeds pijn, het is inderdaad nog moelijk. Ik weet wel dat dit allemaal zal slijten maar het zijn op zulke dagen als vandaag dat alles terug naar boven komt.
veronique schreef in brief aan mijn honcd Tosca
Hey Tosje, 24 februari, deze dag staat in mijn geheugen gegrift als een zwarte bladzijde in mijn leven. Die dag was je op, ben je ook van ons heengegaan. Dagen heb ik rondgelopen op automatische piloot, wat mis ik je, ik zou je zo graag  nog eens vastpakken, je trouwe ogen in die van mij zien kijken. Ik hoop echt dat het regenboog gedicht waar is, dat ik je op een dag terugzie, dat je dan in mijn armen vliegt. Deze namiddag mogen we een nieuw speelkameraadje halen voor Bobientje, want ook zij mist je enorm, soms staat ze gewoon door het venster te kijken en te janken waar je blijft. Het zal wel moeilijk worden, zal ik die nieuwe pup zo graag zien als jou? ik hoop het. Weet je Tosca, ik zal je nooit maar dan ook nooit vergeten, voor mij blijf je mijn eerste trouwe hond, mijn beste vriend. groetjes, je baasje
veronique schreef in Mijn meisje is niet meer
hey Stefanie, Ik voel terug wat jij nu voelt, eind februari is mijn lieve schat ook plots door zijn poten gezakt, het enige verschil met jou is dat ik nog twee weken extra heb gehad en dat Tosca de dierenarts niet meer gehaald heeft..... hij is in elkaar gezakt op weg naar de dierenarts. De dagen na zijn heengaan waren een hel voor me, overal zag ik hem liggen, zijn riem ging ik ook nog dagelijks vastnemen, eraan gaan ruiken, nu doe ik dat nog af en toe. Maar ik kan je messchien een beetje troost geven, dat alles verscheurende gevoel zal wel minderen, nu kan ik terug aan Tosca denken met een lach, maar soms dan moet ik ook terug huilen. Geef jezelf de tijd om te rouwen over je meisje, schrijf hier je verdriet van je af, dat zal je helpen (dat deed het bij mij toch) want hier veroodeelt er niemand je als je het moeilijk hebt, hier zijn we allemaal hondenvrienden. Woensdag hebben we een nieuwe pup in huis, ze werd verwekt op de dag dat Tosca is doodgegaan, toeval? ik denk het niet. Ik zal het woensdag zeker zwaar krijgen, gemengde gevoelens, blijdschap maar ook verdriet. Laat je kop niet zot maken door de mensen die zeggen: het is toch maar een hond! Veel sterkte de komende dagen en ik weet zeker dat je de juiste beslissing hebt genomen. groetjes
veronique schreef in Hoe gaan jullie om met de dood van jullie maatje?
24 februari: die dag vergeet ik nooit meer, ik kwam thuis van mijn nachtdienst, Tosca lag daar te hijgen, hij was nu al 2 weken ziek, 2 weken van emotie, heropleving, hoop en terug verdriet. maar die zondag, lag hij daar op de grond, keek me aan met zijn ogen en leek te zeggen: ik kan niet meer. Ik ben naar mijn bed gegaan, toen ik in de namiddag opstond zei mijn man dat het niet meer ging. Hij moest hem naar buiten dragen om zijn behoefte te doen, wilde niet meer eten en drinken. Toen wisten we het: we moeten van ons hart een steen maken en hem laten inslapen, een waardig eind van zijn leven heeft hij wel verdiend. We zijn vertrokken naar de dierenarts, 10 minuten voor aankomst is hij in de koffer in elkaar gezakt, net ervoor keek hij me nog eens aan, alsof hij afscheid wou nemen. We zijn nu bijna drie maanden verder, nog steeds heb ik tranen in mijn ogen als ik aan hem denk. Ondertussen heeft mijn schoonzus een nestje golden retrievers, en wij hebben er eentje van besproken. Is dit te vroeg, ik weet het niet, volgende maand kunnen we onze Mira gaan ophalen. jawel, met gemengde gevoelens. Hoe je omgaat met het verlies is voor iedereen anders, blijft over je schat praten, en krop je verdriet niet op. Je schat vergeten kan je niet, en zolang je hem niet bent vergeten, wel dan leeft hij verder.
veronique schreef in het blijft lastig
dank jullie allemaal voor jullie lieve woordjes. tuurlijk zal onze Tosca nooit vergeten worden, daarom zit hij te diep in mijn hart. We krijgen dagelijks foto's van mijn schoonzus van het pupy'tje, en het is raar, maar ik zie trekjes van Tosca in het nieuwe hondje (of het is denk ik zoeken naar gelijkenissen) zoals het nu op zijn rugje ligt en met haar pootjes open, wel zo lag onze Tos ook altijd. Het is inderdaad wel fijn dat we het van de geboorte kunnen volgen, er zal terug leven in huis zijn. Nog 7 weken en dan kunnen we Mira (zo zal ze heten) welkom heten in haar huis.
veronique schreef in het blijft lastig
Morgen is het juist 2 maanden dat onze Tosca is gestorven. Dit had ik in het begin van dit jaar nooit kunnen denken, dat we hem zouden moeten afstaan. Hoewel ik hem ontzettend mis, kan ik toch al met een glimlach aan hem terugdenken. Zijn herdenkingsplekje in de tuin heb ik samen met mijn dochtertje mooi gemaakt en 's avond speuren we de heme af naar het sterretje dat het mooist schitterd, want dat is onze Tosca, zegt mijn dochtertje dan. We hebben een nieuwe pup op het oog, die hoogstwaarschijnlijk vandaag of morgen wordt geboren. Ik weet niet hoe ik zal reageren als ik het de eerste keer in mijn armen mag houden, het zullen waarschijnlijk tranen zijn van geluk en verdriet, want ik ben zeker dat Tosca door mijn hoofd zal spoken. Het lijkt wat ver gezocht, maar Tosca is overleden op 24 februari, morgen zijn we 24 april, is dat een voorteken? ik wet het niet, Tosca werd 12 jaar geleden geboren op 25 april. Al die data liggen dicht tegen elkaar, dit moet wel een betekenis hebben, denk ik dan. Onze Tosca zullen we nooit vergeten, zoals hem is er maar 1, ik hoop dat ik net zoveel van het nieuwe hondje zal kunnen houden als van mijn Tos!
veronique schreef in mijn hond gaat sterven
ja, het is nu al een maand geleden, en het gemis wordt alsmaar groter, telkens als ik een foto zie van hem moet ik eventjes slikken, mijn tranen verbijten. Elke dag wordt je geconfronteerd met herinneringen: een foto dat je toevallig tegenkomt, een wandelaar op straat met een golden retriever, ... het doet zeer, te weten dat je je vriend nooit meer kan knuffelen. ik zou hem doodgraag eens in mijn armen willen nemen, hem platdrukken, hem nooit meer loslaten, maar ik weet dat dat nooit meer kan. We hebben beslist om een nieuwe pup in huis te nemen, mijn schoonzus kweekt golden retrievers en haar hond verwacht een nesjte rond 25 april, dus we leven mee met haar. Ik weet nog niet hoe ik zal reageren als ik de nieuwe pup ga mogen vasthouden, waarschijnlijk breekt mijn hart als ik aan Tosca zal denken. Gisterenavond was het klare hemel, en toen zei mijn dochterjte plots: kijk mama, een sterretje: Tosca komt goeieavond zeggen. Ik heb haar toen heel dicht genomen en we hebben samen een handkusje gegooid.
veronique schreef in mijn hond gaat sterven
het is nu twee weken dat mijn lieve schat ons verlaten heeft. twee weken van gemis, twee weken van verdriet. hoewel het vooruitzicht naar een nieuwe pup er wel is, heb ik het nog steeds moeilijk. Ik heb hier mijn verhaal opnieuw gelezen, en ik beleef het allemaal opnieuw, het verdriet, de hoop en dan het moment dat ik hem moest laten gaan. met momenten kan ik alweer aan hem denken met een lach, maar meestal zijn het nog de tranen die over mijn wangen rollen.