ik mis hem zo

vorige week zondag is mijn lieve knuffelbeer overleden. had ik toen geweten dat het de laatste dag was dat jij bij mij ging zijn die dag, dan was ik na mijn nachtdienst niet gaan slapen, maar had ik gewoon de hele dag bij je gezeten. Man wat mis ik hem, zijn plek is zo leeg, het is zo stil in huis. hoeveel keer heb ik niet gevloekt omdat er overal haren lag in huis, nu mis ik die haren, die spetters op de vloer toen je dronk. Ik zou alles doen om de tijd terug te kunnen draaien, om je nog een keer vast te kunnen pakken. Je riem hangt in de berging, elke dag ruik ik eraan om je geur niet te vergeten.  ze zeggen dat tijd alle wonden heelt, ik weet het niet, maar ik hoop het wel, want dit doet zo'n zeer.
voor altijd in mijn hart: Tosca, mijn lieve hond, kzal je nooit vergeten,
je vrouwtje xxx

Veronique, het is zo verdrietig om je hond te verliezen...
Het is ook nog zo kort geleden...het doet zeer...
Koester de mooie herinneringen samen..

Ik wil je heel veel sterkte wensen...

allereerst veel sterkte met het verlies van een dierbare vriend.en logisch dat je hem mist de gemakken maar ook de ongemakken al ervaar ik die zelf niet zo.
en ik vind het ook niet gek dat je hem zo erg mist ik zeg altijd zou erger zijn als het niet zo was.
ook ik ben mijn hondje 2 weken terug alweer  verloren en ook ik heb nog steeds momenten dat ik in huilen kan uitbarsten.
ik heb zelf inmiddels weer een pup erbij en dat is ook wel weer genieten hoor.
ook al is deze pup heel anders toch herken je ook weer dingen van chiara erin vooral alle ondeugende dingen.
ook ik ben haar echt niet vergeten zou vreselijk zijn als dat wel zo was natuurlijk.
neem je tijd om je verdriet te hebben en geloof me de mooie herinneringen neemt niemand je af.
groetjes greet

Hoi Veronique,

Ik kan het me helemaal voorstellen, tuurlijk mis je hem!

Knuffel en sterkte,

Mireille

Ps ja, het wordt minder maar af en toe krijg ik ng tranen in mijn ogen als ik aan mijn overleden honden denk. Wat bij mij hielp is het 'weet je nog dat' gesprek, heinneringen ophalen, foto collage maken. Dit is een rouwproces, waarbij ook de 'had ik maar' gedachten horen!

Allereerst, gecondoleerd van je allerliefste maatje, ik weet het, het is verschrikkelijk!

Ik weet er alles van, ik ben mijn Lizzie nu een jaar kwijt, en voelde me toen Lizzie net was overleden, heel erg gesteund, en nog als ik het over haar heb, en dat gelt voor een hele hoop mensen hier die hun maatje zijn kwijtgeraakt.

Huilen is niet erg, integendeel, je verdriet moet eruit, Maar er komt echt een dag, dat je een lach op je gezicht krijgt als je aan je lieve hondje denkt.
Ik dacht ook toen onze Lizzie overleed, hier kom ik nooit meer overheen, mijn leven stond stil, maar heel langzaam werden de tranen minder.
Het is niet zo dat ik onze Liz niet mis, integendeel, mis haar verschrikkelijk, ooit krijgt het een plekje, ook voor jou.
Hij heeft een goed leven bij je gehad, hou dat vast!

Heel veel sterkte... Ik heb mijn lief op 15 feb moeten laten inslapen... Zijn mandje ligt er nog net als zijn speeltjes... Ik mis hem enorm... Net als mijn drie dochtertjes... Wij huilen elke dag om hem... En ja het verdriet zal minder worden... Maar daar heb je nu niets aan...
Sterkte is alles dat ik je kan wensen....

ja ik weet,het blijft moeilijk,ik had het ook vanmorgen weer zwaar
jij hebt Tosca afgelopen zondag moeten laten gaan,ik Spike een dag later
er zijn momenten dat je je rustig voelt maar dat moment kan zo weer voorbij zijn
we leven nu allebei in een periode waarbij we iets heftigs meemaken,we voelen een leegte die niemand kan opvullen
praten en erover schrijven helpt een beetje maar dit kun je niet de hele dag door blijven doen,eens moet je ook gaan slapen en er is waarschijnlijk niemand die 24u pd bij je kan zijn,tenminste niet bij mij en dat is behoorlijk vervelend juist omdat je op die momenten iemand om je heen had waarmee je kon spelen,naar buiten kon gaan of andere dingen
het gaat allemaal opeens zo snel,het is voor ons allebei pas een week geleden maar toch,het is nog zo onwerkelijk allemaal,het accepteren dat ons maatje er niet meer is,is nog niet aan de orde,ook al weet je dat hij niet meer terug komt zoals je gewend was
het blijft moeilijk en zal nog een hele tijd duren voordat er weer een normale dag aanbreekt dat er goed gelachen kan worden zonder dat men een schuldgevoel heeft tegenover de overleden beestjes

Heel veel sterkte nog met het verlies van Tosca

24 februari, wat zie ik op tegen die dag, dan is het een jaar geleden dat Tosca overleed.
Gelukkig is er die dag een show met Mira gepland, zodat mijn gedachten wat zullen afgeleid worden.
1 jaar, we zeggen altijd: wat gaat de tijd snel, inderdaad, veel te snel. Ik wou dat ik de tijd kon terugdraaien, zodat ik hem nog eens in mijn armen kon houden, zijn reuk opsnuiven, zijn trouwe ogen zien, zijn warmte voelen.

We hebben ondertussen een nieuwe golden in huis gehaald, terug zo'n lieve schat, maar de keren dat ik Tosca tegen haar zeg, dat gebeurt toch wel meerdere keren per dag.

Man wat mis ik hem, het doet nog steeds pijn.

Veel sterkte. We kunnen ons hier op forum allemaal wel zulke trieste dingen herinneren....en echt , als we zeggen, het slijt, je komt er door, dan moet je dat geloven. De dag komt dat je zonder verdriet aan hem gaat denken, maar zoiets heeft tijd nodig. 
Pijnig jezelf niet bewust met aldoor aan hem te willen denken, het leven gaat verder. Ook voor jou.
Veel sterkte nu . 

Ik begrijp je helemaal.. Onze Sim is 4 februari
een jaar geleden overleden.. Ik zie er ook zo tegenop en het idee dat ze alweer een jaar bij
ons weg is. Ik mis haar zo... Sterkte gewenst!

Mijn herder is 10 mei plots in geslapen. Ook ik heb het er nog erg moeilijk mee. Toch helpt het voor mij dat ik een look a like knuffel heb gevonden. Die staat bij de tv, met zijn halsband erom. Zo is hij er toch nog een beetje bij.
Ik kan wel steeds meer leuke herinneringen omhoog halen, maar tegelijk doet het pijn.

Sterkte.