Mijn meisje is niet meer

Hallo allemaal,

ik wil graag mijn verhaal even kwijt..

Afgelopen donderdag 30 mei ging ik met mijn meisje Jenna,naar de dierenarts voor wat tandsteen te verwijderen.Daar aangekomen zakte ze een beetje door haar achterbeen en liet ze wat urine lopen (geel).De dierenarts vroeg of ze die mocht testen want het zag er vreemd uit,misschien een blaasontsteking..De waarde`s waren verhoogt het was al laat op de dag dus een afspraak voor de volgende ochtend gemaakt voor een bloedprik,om 1 uur kreeg ik de uitslag er was iets niet goed met haar lever. Ik kon kiezen voor een leverdieet of beter nog wel een echo te laten maken. Ik koos voor de echo maar dat kon pas om 16:00. Uit de echo bleek dat ze helemaal vol vocht zat en dat er iets op haar lever zat en een verdikking op haar darm..De dierenarts die deze dit had gevonden ging in overleg met mijn eigen dierenarts en vertelde mij om contact op te nemen met mijn dierenarts..Mijn meisje en kinderen naar huis gebracht en ben ik alleen naar de dierenarts gegaan,hier zeiden ze dat er geen hoop meer voor haar was,en ik haar moest laten gaan..Dit kwam als een schok! Het was inmiddels al 5 uur savonds en ik kon niet meer helder denken,ik merkte nog steeds niets aan haar...De dierenarts zei dat ik het over het weekend heen kon tillen en maandag ochten 10 uur zou ze haar laten gaan. Zaterdag 1 juni werd mijn zoontje 5 en omdat het allemaal zo kort dag was is het feest gewoon door gegaan..Maar al ziende takelde mijn meisje af,ik heb vanaf vrijdag avond met haar samen op de bank geslapen,af en toe voerde ik haar (allemaal dingen waarvan ik wist dat ze die super lekker vond) en gaf ik haar drinken..We bleven continu bij elkaar,ze was blij en lief.Maar het ging steeds slechter,kon niet meer goed lopen.Zondag leek ze weer even helemaal de oude,volgens mij heeft ze toen afscheid van de kinderen genomen.Ik heb haar de hele avond vast gehouden en om 2 uur snachts liet ze zich bij mij weg zakken..Ze was op maar ging niet! Ze bleef vechten...Maandag ochtend 3 juni (gisteren dus) Al het leven leek weg te zijn,haar ogen bleven open en staren.Mijn buurvrouw heeft mijn kinderen naar school gebrachte,en ik heb de hele tijd mijn meisje geknuffeld,mijn moeder kwam mij bijstaan,en om 10 uur was daar de dierenarts,jenna richte haar koppie omhoog en staarde mij in mijn ogen aan,daar kwam de eerste prik,ze bleef mij aan kijken in mijn ogen al liggend in mijn armen..En de dierenarts maakte de 2e prik klaar,ik begon te twijfelen en wilde haar gewoon bij mij houden,ik wilde niet dat mijn hondje weg ging,maar uit eindelijk zeiden mijn moeder en de dierenarts dat het het beste was. Ik heb het doorgezet en tegelijkertijd het uit gegild,ik voelde hoe het leven uit haar zakte,ik voelde haar hard stoppen,en hoe ze nog 2 keer diep naar adem hampte..Ik ben helemaal kapot van het verdriet,ik had Jenna 9 jaar bij mij,en ze was een cavalier king charles..Ik heb vanacht niet kunnen slapen,twijfel of ik de goede keus heb gemaakt,en waarom ik niets eerder heb gemerkt..Of ik niet iets eerder had kunnen doen,maar niemand had iets door...

Ik mis haar mijn maatje! Het verdriet is groot,het gemis nog groter! 

Ik moest even mijn hart luchten

Ik heb maar even een acount aan gemaakt,ik denk nu kan ik de reacties makkelijker lezen

Heel veel sterkte toegewenst

Och jeetje... Wat ontzettend moeilijk.... Kan me voorstellen dat je er kapot van bent...Zo onverwacht en snel gegaan hè.... Zoiets hebben wij vorig jaar ook met onze Tico mee gemaakt...

Heel veel sterkte... Ik geloof dat je de juiste beslissing hebt genomen... Maar het blijft verschrikkelijk moeilijk... Echt heel veel sterkte....

Veel sterkte voor jullie !

Heel veel sterkte ,je heb het beste gedaan voor je maatje

Morgen word het Shakira 2 maanden dat we haar ook thuis hebben laten gaan t gemis blijft elke dag en vanochtend toen ik terug kwam van me andere 2 uitlaten brak ik weer even ,Yentl keek me aan .en ik zei ja meisje ik mis je mama nog steeds

Wat verschrikkelijk! Ik had ook een cavaliertje, 9 jaar is ze ook geworden. Ik heb geen afscheid van haar kunnen nemen omdat ik op school was toen het noodlot toesloeg, zo snel is het gegaan. Het zijn echt prachtige honden, echt vrienden voor het leven! Ik wens je nog veel sterkt!

Stefanie,
Wat een verdrietig verhaal.

Je Cavaliertje Jenna was echt niet meer te redden en zij is gelukkig nu uit haar lijden verlost.

Helaas worden Cavaliertjes niet oud (gemiddeld ca. 8 jaar). Het zijn zulke lieve hondjes en daarom is het gemis zo groot. Ik heb zelf mijn Cavaliertje, die nog geen 4 jaar was, in augustus vorig jaar moeten laten inslapen vanwege ernstige erfelijke aandoeningen. Ik voel met je mee.

Heel veel sterkte met het verlies van Jenna.

Als ik straks oud ben, ziek en zwak,
en pijn verjaagt de slaap,
als onrust neemt van mij bezit,
doe dan wat onvermijdelijk is,
en laat me gaan.....
de laatste goede daad.
Beslis voor mij en wees niet laf.
Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,
of uitstel.... tot het beter past bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang tijdens die laatste gang.
Jij loopt niet weg: je kijkt me aan,
je noemt me bij mijn naam en houdt me stevig vast.
Vandaag voor het laatst groet ik je met mijn hondenstaart.....
wat jij liet doen, deed je voor mij:
je hebt me nog meer pijn bespaard,
voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit?
Nee, ....huil nu niet.
Een wijs besluit dat werd gegrond op een oud en uniek verbond:
jij bent mijn baas en ik jouw hond.


je hebt de goede beslissing genomen, want je kon niet anders. heel erg veel sterkte!

Triest verhaal, bij mijn stoere haarbal liep het 1 1/2 maand geleden vrijwel indentiek. Donderdag middag nog spelen in de tuin en vrijdag ochtend om half negen was hij er niet meer.
Heel veel sterkte.

.. heel veel sterkte!

Heb in januari hetzelfde meegemaakt met Wodan .. Van de 1 op andere dag wilde ze weinig eten .... zakte door haar pootjes en plaste in huis .Heb het weekend nog aangekeken vlees van prins voor haar gekocht en ze begon zowaar weer te eten .
Maandagmorgen ging het weer helemaal mis dus s,middags naar de dierenarts .. die keek en zag gelijk wat er mis was ..leverkanker .. ( k,had nog wat urine meegenomen die was knal geel )
Er was niets meer aan te doen en we moesten haar laten inslapen ..hoe zeer het ook doet voor het hondje was het het beste .. 
We hebben haar in het bos begraven ..haar favoriete plek.. 
Vreselijk zeer doet het ..na 12 jaar afscheid te moeten nemen ....
Sinds 2 maand heb ik weer een pup ..kon niet zonder een hond ..Geniet weer , maar onze Wodan blijft altijd in ons hart !
Heel veel sterkte toegewenst !

ken je gevoel, heel veel sterkte

heel veel sterkte

Jeetje wat moet dat een klap zijn geweest.. Ik hoop dat jullie het snel een plekje kunnen geven. Voor nu veel sterkte toegewenst!

Heel veel sterkte met je verlies en twijfel niet aan jezelf
Je hebt gedaan wat goed was de juiste beslissing nemen is niet
altijd de makkelijkste maar wees trots dat jij het wel gedaan hebt

Dankjullie wel allemaal die lieve steun berichten! Maar god wat is het zwaar!!

Heel veel sterkte met het verlies van je lieverd! Je weet dat er geen andere keus meer was maar wat is het verschrikkelijk moeilijk......

Nogmaals sterkte!!

sterkte ik weet hoe het voelt heb het ook pas meegemaakt.groeten greet

Poeh ik kreeg net al de vraag of ik nou een nieuwe hond zou willen...Ik denk niet dat ik ooit nog een hond vindt waar ik zo gek op was,of die zo lief was...En dan weer dit verdriet?! Ik moet er niet aan denken

Heel veel sterkte met het verlies van Jenna!

Sterkte.

Wat heb je mooi geschreven over je hondje.
Laat ze maar kletsen al die mensen die zeggen 'het is maar een hond'. Ze weten niet wat voor moois en zuivers ze mislopen.
Ik wens je heel veel sterkte, deze heel moeilijke eerste dagen, maar ook de komende tijd.
Laat het allemaal maar gebeuren, rouwen om je hondje is net zo belangrijk als rouwen om een dierbare mens.
Heb je misschien behoefte om ergens in je huis een mooi herinneringsplekje voor haar te maken?
Als je omgeving ophoudt met vragen hoe het met je gaat i.v.m. je overleden hondje, kun je hier nog tijden terecht hoor. Je mag zoveel vertellen over haar als je wilt en je mag zoveel tranen met ons delen als je nodig hebt.

Rust zacht, lieve Jenna.

Wat ontzettend triest en zo plotseling
Heel veel sterkte!

Het is nou 2 dagen geleden...Maar ik blijf haar roepen als er eten valt,of de riem pakken om te gaan wandelen..Jeetje het dringt soms lijkt wel niet helemaal door! We hebben binnen een mooi plekje gemaakt en ook buiten bij haar grafje..Bij mijn dochtertje van 6 heeft het als een bom in geslagen,ze blijft huilen en slaapt er ook erg slecht van... we missen haar....

bij mijn kindjes hielp het toen ik zei dat faith nu een sterretje was, en dat ze haar 's nachts kunnen zien.

Hallo Stefanie

heel heel veel sterkte, als ik zo je verhaal lees heb je prima gehandeld, wat had je beter kunnen doen?

Hou je taai hoor

groetjes Astrid

Vandaag weer een dagje verder,ik heb eindelijk weer een paar uur geslapen..Ik ben vandaag na lang twijfelen toch maar mee gegaan op schoolreisje,mijn dochtertje wilde mij er echt bij hebben..Het lijkt alsof de tijd voor mij stilstaat,terwijl de wereld door dendert..