alles komt terug naar boven

een jaar geleden...... (je kan mijn verhaal lezen onder het topic: mijn hond gaat sterven)
werd je plots ziek, als je het allemaal moest op voorhand weten, dan had ik je die lijdensweg bespaard, hier heb ik nachten over wakker gelegen, had het nog allemaal zin, die onderzoeken, die bloednames, je kortdurig verblijf in de dierenkliniek. sorry tosje daarvoor.
Ik mis je nog steeds heel erg, we hebben een nieuwe hond in huis gehaald, en de keren dat ik Tosca zeg tegen haar, wel heel veel.
Ik hoop dat waar je nu ook bent het goed met je gaat, weet dat je vrouwtje jou heel hard mist en nog steeds heel graag ziet.

hou van je mijn schat!

Het is zo herkenbaar. Ik wens je veel sterkte toe.

Lastig, zulke bijzondere dagen, dan mis je je maatje nog wel het hardst.. De twijfel is vreselijk, daar kan ik over meepraten. Maar dan in de tegenovergestelde versie van jouw twijfels. Mijn Punk werd op vrijdagmiddag ziek, en is maandagavond ingeslapen. Ze had enorme buikpijn, en vermoedelijk een tumor bij haar nieren. Vermoedelijk. De reden dat ik niet verder ben gaan onderzoeken was omdat ze zichtbaar veel pijn had, bijna veertien was, en een hartruis had. Maar op sommige dagen denk ik; wat als het opgehoopte ontlasting was? Als het een verstopping was? Wat als ik te weinig gedaan heb? Wat als ze nog beter had kunnen worden? Wat als ze boos is dat ik haar dood heb gemaakt? Wat als ze het mij kwalijk neemt? Ik denk dat dit soort twijfels erbij horen. Erg vervelend zijn ze, dat wel..

Heel veel sterkte vandaag, het is verdrietig, maar hopelijk kun je vandaag ook met een glimlach terug denken aan jullie tijd samen.

Véronique,
Is dat al weer één jaar geleden? Ik herinner mij dit als de dag van gisteren.
Wat was dit zwaar voor je.
Je hoeft je niet te verontschuldigen tegenover Tosca; zij wist dat je het beste met haar voor had en alles deed om haar lijden te besparen. Zij weet ook hierboven dat jij haar nooit zal vergeten.
Je nieuwe hond Mira heeft er hopelijk voor gezorgd, dat je dit eerste jaar zonder Tosca beter bent doorgekomen en je verdriet en het gemis van haar verlicht heeft.

Gaat het goed met Mira?

ik snap het zo goed beleef nl hetzelfde.
mijn chiara is 17 feb vorig jaar gestorven en de tijd ervoor was ze ziek.
deze weken waren de weken dat ze snel aftakelde en benauwd werd en ik beleef elke dag weer opnieuw nu.
ook ik heb een o jaren en dat doet andere hond en ik hou ook erg veel van hem maar er gaat geen dag voorbij of chiara zit niet in mijn hoofd.
ga ik wandelen kom ik altijd weer teckels tegen en dat is pijnlijk .
niet om de teckeltjes te zien hoor maar gewoon dat je gedachten dan weer zijn bij haar toen ze gezond was.
ik heb me ook vaak afgevraagd was het de juiste keuze had ik niet nog even moeten wachten dan heb ik zo'n schuldgevoel haar toen die ochtend in te laten slapen.
verstandelijk weet ik ergens wel dat het de goede beslissing was maar mijn hart zegt heel andere dingen.
dus ik begrijp zo goed hoe jij je nu voelt er is een stukje van mij dood gegaan toen chiara dood is gegaan.
ik heb ook andere dieren verloren in de loop der jaren en dat doet pijn de dag dat je zonder tranen aan ze denkt komt wel dat weet ik.
ik wens jou ook erg veel sterkte toe het gemis is vreselijk.
groeten greet