Kind komt...hond eruit!

ik heb een nichtje van 6 maanden..
en als zij bij ons thuis komt zijn de honden alleen op haar gericht
en zij op de honden ze kijkt nergens anders meer naar.. ze begint ze
te aaien of naja dat probeert ze en soms trekt ze aan ze horen en zeggen
we gelijk dat ze zachtjes moet doen maar mijn honden doen geen vlieg kwaad
naar haar. je moet eigenlijk eerst met de maxicosie komen om te laten snuffelen..
zodat de hond eraan gaat wennen.. tuurlijk het is in het begin best spannend
maar als jij gewoon relaxt bent is je hond dat natuurlijk ook!!
en elke hond reageert anders.

Zeker Sandy
Trots op al me lieverds hihi

Ik loop hier straks ook met 2 honden en 2 kids
Maar ook echt niet dat 1 van de dogs het huis uit zou moeten.
Ik vind ze zelfs wel handig.
Kyra (kind ) is een stuiterbal die alle kanten uit vliegt, maar Demon houd haar mooi in de buurt.
Hij is een beetje mijn opvoedbuddie
Laatst de dochter van een vriendin "gekidnapt" en de viervoeters waren zo ontzettend lief voor haar.
Zelfs Mini als hyper pup deed voorzichtig.

Natuurlijk word het straks drukker in huis.
Maar als je je routine er in houd heb je alles zo weer onder de knie lijkt mij.
Je moet alleen even bedenken dat de baby ook in de kleren moet en met voedingen rekening houden.

Daarnaast zou ik Kyra haar maatjes NOOIT af kunnen nemen.

Bij mij zou het niet waar zijn! Mijn hond zou even belangrijk zijn als mijn kind ! je adopteert hem, zorgt er je hele leven voor, een hond is zo goed als ook een kind voor je

en zo zie je, het kan heel goed gaan!

http://www.youtube.com/watch?v=eefP4bG2EkI&feature=youtube_gdata_player


Ik zou m'n honden nooit wegdoen als er een kindje komt!
Je doet je kind toch ook niet weg als je besluit om een hond te nemen...

Ik heb mijn verhaal rond de geboorte van onze zoon als eens gepost. Hier de link:

http://www.hondenpage.com/hondenforum/44029/mijn-baby-en-onze-honden.php

We zijn nu al weer 1.5 jaar verder en Julian is nu 2.5. Het gaat goed tussen hem en de honden en steeds beter. Wat nu leuk begint te worden is dat hij echt wil gaan spelen met Misia, onze Amstaff. En Misia wil ook graag met hem spelen. Onder toezicht natuurlijk.

Nu staan Staffords bekend als gezinshonden die goed zijn met kleine kinderen, en Cockertjes ook wel. Er zijn bepaalde rassen die dat minder hebben, of honden die qua karakter dat niet gaan trekken en dat kan je vooraf niet altijd inschatten. De hond wegdoen bij de geboorte van je kind zou ik persoonlijk nooit doen, maar het bij voorbaat veroordelen gaat me wel te ver, want ja, ik kan me wel situaties indenken waar het een optie zou kunnen zijn voor iemand.

Ik denk wel dat dat hele ingrijpende argumenten moeten zijn want een hond is geen speelbal.

de link: http://www.hondenpage.com/hondenforum/44029/mijn-baby-en-onze-honden.php

Een kennis van mij heeft zen 3jarige duitse herder teefje weg gedaan zijn dochter heeft een allergie voor katten en honden.

Nog een kleine 2 maandjes en men zoontje wordt geboren.

Maar rocky is ook als mijn kind en hij kan heel goed weg met ons 2jarig dochtertje.
Het zou een extreme situatie moeten zijn maar kan me nu voorstellen dat ik hem zou weg doen.
Mijn schoonzus heeft een Engelse Cocker maar die is te heftig met de baby en ze hebben hem letterlijk afgezonderd naar de keuken.
Die hond heeft amper contact noch een band kunnen creëren met hun dochter en Ze is ondertussen 6maand .

En dan die verhalen over mensen die hun honden naar het asiel brengen of aan hun lot overlaten omdat ze eens op reis willen gaan.
Sorry, maar de reactie van zo'n mensen begrijp ik echt niet.
Mijn hondje IS mijn kindje en je gaat toch ook je oudste niet op straat zetten omdat hij/zij niet overeen komt met zijn broer of zus... Zolang de hond goed behandeld word door de kleine en dus niet aan zijn staart gaat trekken (zoals ik van veel kinderen zie) mag dit normaal geen enkel probleem zijn.
Ik ben Jerome nu al af en toe aan het leren met kleine en iets grotere kindjes en die is gewoon heel nieuwschierig... Gaat gaan ruiken en gaat likken aan hun handjes (al probeer ik dat te vermijden, want die kleintjes gaan dan met hun hand naar hun mond...)
Natuurlijk heb je dan ook zo van die mensen die als ze een grote hond zien, hun kind snel ervan wegtrekken, want die zou wel eens kunnen bijten... Maar zo maak je je kinderen enkel bang naar mijn mening...

ach ik vind dat zo sneu he...wij hebben oo 2 kids toen ik bevallen ben en uit ziekenhuis kwam met de baby heb ik de baby in de kinderwagen gelegd en direct onze honden erbij ook als de baby huilde direct de hond erbij want die reageerde op de geluidjes dus gewoon na laten kijken en ruiken zo heb ik het gedaan en is me het beste bevallen.....onze zoon van 10 inmiddels is vanaf zn geboorte met onze hond op gegroeid en paar maand terug hebben we afscheid van de hond moeten nemen we hebben hem in laten slapen...ivm ouderdom...even later hebben we weer een pup gehaald en die is nu ook altijd bij de kinderen..ik vind heerlijk samen de kids en de honden ze genieten van elkaar....

Joy met mijn oudste. twee handen op 1 buik. dochterlief geeft commando's en Joy luistert braaf (soms beter dan naar mij hahaha). mijn zoontje is anderhalf, slaapt bij Joy in de bench, knuffelt haar, speelt met haar en kan alles bij haar doen. Joy vind alles best van hem, en met spelen gaat ze heel zachtjes met hem om (met mijn dochter speelt ze ietsjes wilder).

als ik doe alsof ik mijn kinderen wil pakken, dan gaat ze er tussen staan.

als Joy aan het eten is en mijn zoon komt de keuken in waggelen, dan stapt Joy bij haar voerbak vandaan, gaat op vijf meter afstand zitten en wacht totdat mijn zoon uit de keuken is.

Ik vind het enorm belangrijk dat kinderen met dieren opgroeien. dat ze leren met respect met ze om te gaan. Dat ze leren dat ze heerlijk met ze kunnen spelen, maar ook dat ze ze met rust laten wanneer de hond dit wil. Mijn zoon is een echte duivel, maar omgaan met de hond... dat doet hij prima! en mijn dochter... de foto zegt genoeg toch?

Je vraagt watvoor advies je iemand zou moeten geven. Kan er kort over zijn: Gewoon door leven zoals je deed voor je een kind had. Hond erbij betrekken. Ik had Jane ook eerder dan ons eerste kind. Nooit iets wat niet lekker liep tussen hond en kinderen. Zer was als een moeder voor ze. Aten bijna uit dezelfde bak. Je moet geen smetvrees hebben dan.

Ik geniet nog dagelijk hoe mijn kinderen zijn opgegroeid en groeieb tussen de dieren. Zou niet anders willen.

En als aanvulling op het bovenstaande:geef de hond meteen aan het begin een plasluier om aan te snuffelen.Laat hem er in alle rust aan snuffelen en plukken.Het is even een rommeltje, maar de hond kent de geur van de nieuwe huisgenoot door en door, en hij/zij hoort dan ook bij de roedel.Er wordt al regelmatig op gehamerd dat je hond en kind nooit alleen mag laten, maar bedenk ook dat het kind niet naar de hond kruipt of waggelt.

Nou binnen nu en 3 weken komt ons kindje...
En onze honden zijn er nog steeds hoor haha
Dat ze ook echt niet weg gaan! Wij hebben voor hun net zo bewust gekozen als voor het kindje!

Je hoort het zooohhhh vaak. en eerlijk???? ik word er zo boos over.
Want hij kwijlt zo pffff..... wat een smoes.
Nee mijn honden gaan voor niemand de deur uit...
Maar heb medelijden met de honden waar de baas wel zoiets heeft van ineens allergisch,vertrouw het niet,,,, noem maar op, bah...

@Sandra en Glenda;
Ja, erg he?!
De hond die dan kwijlt, is bv een grote dog achtige of een Newfie.. waarbij natuurlijk bekend is dat ze veel kunnen kwijlen!


Of een Husky die weg moet omdat ie zo strekt.. ja duh!!
Of een Saarloos die bv geen kunstjes en trucjes wil doen.. ja duh!
Of een Beagle die maar eigenwijs is.. ja duh!
(misschien zijn er uitzonderingen hoor )
Dit kan men allemaal van te voren weten!!

En smoesjes over allergie enzo, geloof ik idd ook geen barst van!!

ik ben opgegroeid met honden. ik lag zelfs altijd te slapen onder de tafel op de buik van onze schotse herder (collie)
na die tijd nog veel honden meegemaakt bij mijn ouders. hun eerste bc was niet van mijn zijde te slaan. waar ik was, was hij en andersom. altijd met z,n 2en aan het spelen.

ik heb afgelopen weekend een neefje en nichtje te logeren gehad. gaat gewoon goed, gipsy trekt zich terug als het haar te veel wordt.
mochten we ooit kinderen krijgen denk ik niet dat het problemen gaat geven. tegen die tijd eens goed inlezen hoe we dat moeten doen dan komt het vast wel goed.

Als het kind geboren is en allergisch blijkt te zijn, zou ik er misschien in kunnen komen.
Overigens krijgen ze hier gewoon een buitenkennel voor de rui en halen we een beter stofzuiger.
Maar als je in een appartement woont is een kennel ook geen optie.

Over het algemeen zijn het mensen die VOOR het kind kwam al niet veel/genoeg met de hond deden en nu ineens vinden dat ze geen tijd meer hebben.

Mijn zusje had een hodn, die niet goed met kleine kinderen samen ging. Ze vond kinderen te druk en gromde als ze te dicht in haar buurt kwamen.
Toen mijn zusje zwanger werd heb ik haar geadviseerd de laatste maand van de zwangerschap, de hond heel weinig aandacht te geven en veel te negeren.
Ik adviseerde haar, zodra de baby geboren was, dit om te draaien en de hond juist heel veel aandacht te geven waar de baby bij was.
De hond heeft vervolgens nooit moeilijk gedaan en was gek met de baby en ging heel leuk met het kind om, die kon er sindsdien 'alles' mee.

Een daadwerkelijke allergie (de is niet mee te leven versie) komt erg weinig voor.
Vriendin van mij is allergisch, haar 3 broers niet, haar vader niet en haar moeder erger dan zij zelf.
Mijn moeder is allergisch voor katten, haar zus en broers niet, mijn opa en oma niet, mijn broer en ik niet en mijn dochter niet.

Mijn moeder loopt een huis met katten binnen en krijgt gelijk traanogen.
Maar de rest van de familie heeft nergens last van.

Die vriendin van mij kan 3 uur hier in huis zitten met jeuk aan haar neus VOOR haar lijf gaat reageren.
Haar kinderen hebben overigens ook nergens last van.

Dus maakt ook niet echt uit of ouders allergisch zijn volgens mij.

Mijn zusje haar tweede kindje had overigens een allergie en was asmatisch. Toen is de hond overdag meer naar buiten gegaan, heeft ze de vloerbedekking eruit gegooid en een speciale stofzuiger gekocht.
Het kind is nadien, over zijn problemen heen gegroeid en leeft nu prima met de hond samen.

Er zijn echter honden die ondanks dat de mensen het proberen, toch te gevaarlijk zijn om samen met kinderen te houden. Als dan iemand kiest om weloverwogen, na het eraan werken, om de hond bij vrienden onder te brengen, kan ik daar alle begrip voor hebben.

Helaas is echter de hond vaak bij voorbaat al gedoemd te vertrekken, nog voor het kind er is, nog voor men eraan gewerkt heeft om samen te leven.

@ Chris: En zo zijn er waarschijnlijk nog wel meer redenen die we kunnen bedenken die "gerechtvaardigd" zijn. Helaas zijn de meeste dat niet

Wat WIES zeg over die luier geven heb ik juist vernomen om dat juist niet te doen. Rede: Aks je kind dan op de grond ligt en je hond heeft ooit zo'n luier gesnoven en geplukt heb je een grotere kans dat hij de luier van je kind d'r/z'n billen wil hebben. Ik moet eerlijk zeggen, heb nooit een luier gegeven. Liet Jane wel altijd snuffelen als ik de kleine ging voeden, voetjes likken als ze dat wilde en voor derest bleef echt alles hetzelfde.

mijn moeder had 'n husky toen ze zwanger was van mij.
Lief beest, heel betrouwbaar met kinderen.
Mijn broerte was 11 maanden en m'n moeder 6 maand zwanger van mij.

m'n vader was er nooit, die was werken of op café. M"n moeder moest haar plan trekken met én een kind van 11 maand, én een zwangere buik (en ik was reeds in de buik been makkelijke), én een husky van 2 jaar die nog lekker aan het puberen was.
De hond deed op zich niets verkeerd, maar m'n moeder kon hem niet meer uitlate zoals hoorde. Hond zat dus 'n hele dag in de tuin of binnen, maar kon geen heerlijk lange wandelingen meer doen.

M'n moeder vond het verschrikkelijk, maar kon het echt neit meer aan, de hond zo zien, de moeite die er in kroop etc. Dus heeft ze de husky weggebracht.

Nu is het wel zo dat ze de husky n iet zelf gekocht had. het was m'n vader z'n hond, maar die deed er niets mee.
én, nog 'n maand later heeft ze 'n uitspraak gedaan die mij voor de rest van m'n leve zou bijblijven:

'ik had dat kind moeten laten weghalen en de hond moeten houden'