Kind komt...hond eruit!

Dat snap ik nu echt niet.
Ik zou NOOIT maar echt NOOIT mijn hond weg doen.
Niet voor een kind niet voor een vriend.
Ik zal in heel mijn leven eerst aan mijn hond(en) denken, bij elke beslissing die ik zal nemen.

Fijn om te lezen dat toch echt iedereen het hier eens is dat je niet je honden aan de kant zet voor je baby!
Ik begrijp ook niet zoals in het "hoe kon je verhaal" dat je eerst zoveel van je hond houd en er alles mee doet dat je die dan zo naar het asiel brengt :s

Ik weet nu al dat we het begin volgend jaar best even druk gaan krijge !
Onze bulletjes zijn lekker druk met nieuwe dingen en zijn ook hun aandacht nodig..
Maar zo gauw de nieuwigheid eraf is gaan zij er vast en zeker ook weer lekker bij liggen op hun plekje

Tja en wat is de juiste aanpak? Elke hond is anders en zal ook anders reageren!
We willen ze hier bewust niet in de baby kamer hebben.. Zodat ze wel weten dat het kindje 1 van "ons" is!
Maar we willen ze wel juist wanneer het babytje wakker is erbij betrekken!
Zo wennen ze langzaam aan elkaar.. Mijn honden blijven belangrijk voor ons, maar zullen wel de aandacht moeten gaan delen..
En ik denk dat als de kraamhulp weg is en alles weer rustig word dat dit helemaal goed komt
Ik wil ze juist niet eerst een maand ergens anders heen doen..
Want als ze dan terug komen word het weer even chaos!

Ik lees echt met afschuw deze topic! Schande, mensen moeten goed na denken voordat ze honden nemen, ook over de toekomst plannen.

Mijn ouders hadden vroeger een Boevier (schrijf ik het zo goed?:P) hij heette Charlie. Hij was erg lief en ook toen mijn zus werd geboren bleef hij de liefste hond.Mijn zus kon alles met hem doen, en alles wat zij deed accepteerde hij.
Helaas, ik werd geboren en moest een week in het ziekenhuis blijven.
Ik kwam thuis en Charlie beschermde mij heel erg. Mijn zus mocht niet bij me in de buurt komen. Mijn ouders vertrouwde het niet meer, ze wisten dat Charlie niet aggressief was maar wat als hij wel wat deed, dan kreeg hij wel een stempel met agressieve hond en ze wisten dat hij dat niet verdiende. Ze hebben een geweldige alleenstaande man gevonden, die net plotseling zijn Boevier had verloren. Hij heeft Charlie overgenomen en geld gegeven voor in de spaarpot van mijn zus en voor mij. Hij heeft een geweldig leven gehad maar om iedereen te beschermen hebben mijn ouders wel deze beslissing genomen.

Er zijn dus verschillende verhalen om een hond weg te doen op het moment dat er een kind komt. Maar sommige mensen hebben nooit goed nagedacht over de gevolgen, en dat is zoo jammer!

Ooohhhw wat een geweldig filmpje haha

Ow oeps al ik ook nog even iets 'zinnigs' neerzetten hihi.. Ik denk dat je van te vore weet als je een hond neemt dat die er ook is als er eventueel een baby komt.. Ik ben nu bijna 26 en heb een Stafford van 11 mnd.. Die is er zeker bij straks, maar daar maak ik me absoluut niet druk om, Chels is precies zoals de hond in het filmpje.. Komt helemaal goed..

als je hond echt niet met het kleine mensje amen kan dan zou ik tochvoor mijn kindje kiezen.
maar zolang er niks aan de hand ik zal ik mijn hond nooit weg doen! het is juist heel goed als een kind met een hond opgroeit!!

laats waren we bij een bullmastiff kennel (mijn vader wil graag een bullmastiff)
en daar liep gwn een kindje van 1.5 door de kamer tussen die 2 mega honden door! echt een fantastisch gezicht vond ik dat!

Ik denk niet dat dit topic bedoeld is om mee te delen dat je niet moet uitkijken met kinderen (zeker onbekende)honden of dat je een hond die een gevaar betekent voor je kind erbij moet laten...

Wat zo onaanvaardbaar is is dat mensen vaak niet op voorhand bedenken dat je een hond niet kunt wegdoen zoals je een meubelstuk dat je ooit kocht kunt wegdoen. En ook dat het er vaak niet eens om gaat dat ze de hond niet vertrouwen, maar dat ze plots bedenken dat het toch nog wat extra werk inhoudt met een baby erbij.

je kunt natuurlijk ook gewoon geen kinderen nemen!

Een hond weg doen omdat er een kindje komt begrijp ik gewoon niet.

Je weet toch waar je aan begint en dat je kinderen wilt.

Beter nadenken.

Ik weet niet of DE TIP voor de zwangere vrouw bestaat, maar hier zijn er 2 regels.
Voor de kinderen: Dat is de hond zijn plaats en daar blijven jullie bij weg.
Voor de honden: Dat is van de kinderen en daar blijven jullie vandaan.

Veel meer dan duidelijke regels voor beide partijen opstellen kan je niet doen lijkt me.
En je hond goed socialiseren natuurlijk.

Maar je hond weg doen omdat er een kind aan komt is ronduit belachelijk.
Tenzij er veel agressie problemen optreden.

het is een schande dat mensen niet goed nadenken, ons Yoran was over toen er een nieuwe baby kwam. in dit geval echt hond eruit kind erin, hij heeft papieren en is gechipt, en als hij niet geplaatst kon worden dan ging hij naar het asiel. ik kan me daar zo kwaad over maken.

We hebben zelf 3 kinderen en een oudere hond(de hond was 5 toen de oudste geboren was en nu 10)
En het is natuurlijk anders of je nu een eigen kind hebt of een hond.Vind de vergelijking met je kind en je hond geen goede.De eerste dagen was ik erg beschermend naar mijn kinderen vond de hond soms ook gewoon vies alles moest natuurlijk wel steriel blijven.Maar dit verdween gelukkig snel.
Je moet wennen aan je nieuwe levendje.
Ik heb er nooit over gedacht om mijn hond weg te doen was gek op dat beestje.
De hond heeft zich ook heel makkelijk aangepast ook al moest hij de aandacht verdelen.
Het voordeel voor hem was wel dat we een huilbaby hadden dus heel vaak gingen wandelen om haar maar stil te krijgen.
Nu hebben we er nog een pup bij en geniet er echt van om de kinderen tussen de dieren te zien op groeien.
Ik bedoel hier echt niet mee te zeggen dat ik het goed vind dat mensen hun hond in ruilen voor een baby.Juist helemaal niet maar wel dat als mensen je om advies vragen je wel kunt uitleggen dat dit een tijdelijk gevoel is.Dat je het misschien nu te druk vind allemaal maar dat gaat veranderen.
En onze kinderen zijn allemaal in het ziekenhuis geboren en ik heb mijn man bij alle drie een gedragen truitje van de baby mee naar huis gegeven zodat de hond vast aan de geur kon wennen.

Dit ken ik zo goed.
Zo ben ik in het bezit van mijn Husky gekomen.
Enerzijds kan ik er wel begrip voor tonen, wegens het vele haar.
Ik heb haast geen haar in huis, ik heb een borstel :P

Onze 2 mannen gaan ook echt niet weg nu onze kleine er bijna aan komt..
Tuurlijk gaat er voor hun veel veranderen.. naja, wat is veel..
Ze moeten hun aandacht verdelen!
En weten waar hun plek is, maar andersom moet ons kindje als het loopt ook weten dat de achterste berging het plekje is van de honden, en hun kussen en de waterbakken enz...
Als ieder op zijn eigen plek blijft en wij de aandacht goed verdelen, komt het helemaal goed

Ten eerste: wat een gewelig filmpje! Heb er echt van genoten.

En tja er zijn inderdaad mensen die opeens geen oog meer hebben voor hun "allerbeste vriend" als er een kleintje bijkomt. Zelf kan ik dit soort dingen echt niet bevatten.
Wij zien het hier in de buurt ook. Honden die zichzelf opeens moeten uitlaten (of helemaal niet meer uitgelaten worden) omdat het vrouwtje te druk is met de baby (gebeurt hier echt, wordt de deur 's morgens open gezet en daar gaat het teckeltje heen, echt zo zielig) Het beestje is helemaal van slag. En de labrador van de buren mag alleen nog achter het huis poepen en komt niet meer op straat. Hij is inmiddels zo dik als een das...

Helaas genoeg advertenties met 'nieuw baasje gezocht' omdat er gezinsuitbreiding komt. Of omdat het toch te druk ik, een pup en baby.... Jammer dat mensen daar idd niet van te voren over nadenken.

Toch zijn er situaties waarbij ik me voor kan stellen dat je de hond een ander/beter baasje gunt. Stel dat jouw kindje enorm allergisch is (ook aangetoond met testen), of dat jouw hond te beschermend of juist aanvallen is tegenover de baby. Dan kan ik bedenken dat het misschien voor de hond beter is om een baasje te krijgen die geen (of oudere) kinderen heeft.
Gelukkig gaat het vaak goed tussen honden en kinderen. Iedereen moet even zijn plekje zoeken. Dat gebeurd ook met kinderen onderling. Komt er een nieuw broertje of zusje, dan moet de oudste zijn/haar plek delen en opnieuw zoeken. Met goede begeleiding komt dit vaak goed.

Helaas gaat het ook nog vaak fout. In de meeste gevallen is dit niet de schuld van de hond. Bij het grootste deel van de bijtincidenten is het volgende aan de hand: kinderen komen bij opa of oma (of iemand anders, vul zelf in) op bezoek. Zodra de kinderen binnen komen worden de honden in een kamer opgesloten, of in de bench. Want twee (of 1) honden bij zulke kleine kinderen kan toch gevaarlijk zijn, stel dat ze mijn kleinkind bijten (self fulfilling prophecy). Vervolgens gaan de honden de komst van deze kleine kinderen zien als iets negatiefs. Zelfs als een bedrijging. Want de komst van kinderen betekent dat de hond opgesloten wordt. Vervolgens komt er een dag dat kindje alleen aan tafel zit. Oma/Opa is even iets pakken en de honden weten uit de kamer te ontsnappen. Het kind vormt de bedreiging en wordt aangevallen.... Vervolgens staat op de voorpagina van alle kranten dat de hond vals was en afgemaakt is...

het is een voorbeeld, maar het komt helaas wel heel vaak voor. Niet de hond is hier de schuld van, maar de onkunde van de mens. Natuurlijk moet je een hond nooit alleen laten met kinderen, maar met goede begeleiding vindt iedereen zijn/haar plaatsje vanzelf weer in het gezin.

je ziet dit inderdaad te vaak, jammer. Een hond weg doen omdat je het niet aandruft, wil dat nou zeggen dat jeje hond niet vertrouwd.

heb 3 zwangerschappen gehad, en bij elke zwangerschap heb ik de hond betrokken bij de zwangerschap, zoals aan me buik laten ruiken, hun kop erop laten liggen. en bij thuis komst, ook direct de hond erbij betrokken, door de knieen heen, hond erbij....laten ruiken en likken, en vooral in het begin de luiers laten ruiken.

en ook heel brlangrijk, stuur de hond niet altijd weg van de baby, in bepaalde sutiaties doe je het wel zoals met voeden, maar verder betrek je hond erbij net zoals iedereen van de gezinsleden, want een hond is toch ook een gezinslid.


je zult zien hoe zachtaardig een hond kan zijn naar een baby, ze zijn vaak voorzichtiger dan naar volwassen toe.

Sja, ik heb het van het weekend toch ook weer gezien met een kleine baby ..
De zoon en schoondochter van mijn moeders vriend hebben net een dochtertje gekregen .. Wij waren daar met de honden en zij waren er ook, met hun dochtertje.. En Ceasar was zoooo lief voor haar.. elke keer toch eventjes bij haar kijken toen ze beneden was, elke keer eventjes ruiken en toen kwam er ook een heeeeel voorzichtig likje.. hij ging steeds bij ze in de buurt liggen .. Echt alsof hij wist: dat is klein en kwetsbaar, dús ik moet dat beschermen.. Het was zooo lief om te zien .. iedereen kon in de buurt komen, maar het oplettende oog van Ceasje week geen seconde af...
En dan kwam er een klein geluidje uit de baby en dan stond Ceas er meteen weer bij te kijken.. echt zooo aandoenlijk..

Dus het kán prima.. Jammer dat veel mensen dat nog steeds niet zien...

Gelukkig heb ik hier dan een positief verhaal!

Een beginnend gezinnetje is het, ouders zijn in de twintig en hebben een paar jaar geleden een leuk huisje gekocht. Toen kregen ze hun eerste dochter, inmiddels 3 jaar. Toen het kindje een jaar oud was, kochten ze er een kat en ook een konijn bij. En nu een leuke pup. Het kindje was namelijk een beetje bang voor honden, dus besloten ze dat ze haar zo veel mogelijk met dieren wilde laten opgroeien. Nu is de pup een paar maanden (4 denk ik), en kwam het leuke nieuws dat ze zwanger is van de tweede. Die wordt in augustus geboren als het allemaal goed gaat. Met andere woorden, de twee kinderen groeien op met een huis vol verschillende beesten en de hond is ongeveer een jaar als het kind wordt geboren. De hond loopt nu al keurig mee aan de kinderwagen en het gaat helemaal top tussen de peuter en de pup. Dus het zal geen problemen vormen als de baby er straks is. Dit is zo'n verhaal dat ze echt een hond hadden genomen om het kind aan beestjes te laten wennen. Nu ze een baby verwachten gaat de hond ook dus echt het huis niet uit voor het kind. Dus dat zal in de toekomst, bij andere kinderen misschien, ook echt geen probleem zijn en de hond zal denk ik wel altijd bij hun blijven (ze zijn er dol op!)

Ik ook maar een positief verhaaltje
Mn eerste Duitseherder nam ik toen ik 5mnd zwanger was.Pup was 5 weken(moest weg omdat mamahond ze begon te bijten.Hadden de zelfde d.a en die had voerschema opgesteld).Toen de baby kwam hebben we doggie overal bij betrokken.Waar wij stonden was doggie ook.Daarna zijn er nog 2kids bijgekomen.Toen doggie 13jaar was de kinderen waren inmiddels 13 -10-9 hebben we een puppy erbij genomen omdat we de oude hond wat rust wilde geven.Alleen die werd zelf ook pup (bijwijze van) en is uiteindelijk 16 jaar geworden.
Daarnaast hadden we ook nog katten/konijnen/tammeratjes en de kids hadden een hamster.Daarnaast nog 2 duiven die mn zoon had gevonden en na het achter halen via ringetje poten zei de eigenaar :houd maar als je wilt want die duif is niet goed voor de sport. Mede door het opgroeien van dieren kennen ze hun verwoordelijkheid.Want al groeide mn zoon uit tot een stoere bink in zn gele vwgolf.Hij stond een keer boven op zn rem.En waarvoor? Voor een kikker die aan het overspringen was. En ook mn kids geven de verwoordelijk voor/van dieren weer over aan hun kids..Wat wil je nog meer..toch??

ach weet je soms is het weleens beter voor de hond dat die weg moet, ik ken een gezin en ze hebben een schat van een rottweiler, ze kregen een tweeling en hebben het daar best druk mee gehad en er was weinig tijd voor de hond en dat vond ik zo sneu, toen de tweeling 2 jr. was kwam het derde kind en weer weinig tijd voor de hond voor die hond was het beter geweest om een ander gezin te zoeken

@ Chantal:
Lijkt mij ook prima te combineren. Het is juist hardstikke leuk om er samen op uit te trekken en oh wat zal jij straks trots over straat lopen met het hele stel!