Kind komt...hond eruit!

Ik vind dat altijd zo triest: zwanger en de hond de deur uit..
Dat gaat hier echt NOOIT gebeuren! Mijn honden gaan hier niet weg!
Volgens mij moet het best goed gaan als je er zelf goed mee omgaat en je honden sociaal zijn opgevoed. Ach ja, sommige mensen zul je nooit begrijpen...

Een kennis van ons had het ook goed opgelost:
Een week voor ze moest bevallen, heeft ze haar hond even bij een vriend van haar te logeren gebracht. Deze is daar 3 maanden geweest, toen de baby dus bijna 3 maanden was, hebben ze de hond kennis laten maken met de baby. Hond mocht snuffelen, kindje mocht aanraken. Zo verliep de kennismaking goed. Ondertussen is het babytje bijna een jaar. En samen met de hond gaat het geweldig. Dit is een herder.

Zo kan het dus ook, hond even ergens laten logeren, baby-drukte voorbij laten gaan, dan weer de hond bij jou in huis. Gewoon even bij vrienden. Niks aan de hand, hond is gewoon aan het logeren

Nou ik snap het totaal niet.
Toen mijn ouders honden hadden kwamen er kinderen (herders).
Toen mijn broertje een hond had kwamen er kinderen (cane corso).
Ik heb nu 2 honden en die gaan NOOIT weg, zeg wel eens tegen mijn vriend voor de gein zou nog eerder jou en mijn kind de deur uit doen dan mijn honden.

Ik kies voor honden en zodra er een hond in mijn leven is blijft hij tot aan zijn dood.
Ik kies ook voor kinderen dus ik moet zorgen dat die 2 samen goed kunnen leven en dat is allemaal niet zo moeilijk indien je er voldoende tijd in steekt.

Als ik van mensen hoor ja ik heb geen tijd voor de honden ed dan denk ik wat lul je nou stom.
Hoezo geen tijd, overdag neem je je kindje mee in de wagen en gaat lekker wandelen met je hond(en), als je kindje slaapt neem je de tijd om met je honden te spelen en te knuffelen etc.
Ook als je kindje wakker is kan je de honden genoeg aandacht geven, hier zijn ze al blij als ze naast me op de bank mogen liggen.
Ik kan er totaal niet tegen als mensen hun beestje weg doen voor een kind en dat is de reden geweest van mij om met 1 vriendin van mij te kappen.
Die deed exact hetzelfde want opeens waren de haren vies? de hond eiste te veel tijd?

Ik heb het nu al zo geregeld dat als ik moet bevallen mijn vader thuis blijft met de honden.

Verder ben ik het met Chantal eens, echter zou die allergie dan echt echt echt wel bewezen moeten zijn en dan zouden de honden naar mijn ouders gaan en niet ergens anders naar toe dat is ook al geregeld.

Never nooit dat hier dieren de deur uit gaan omdat er kinderen zijn. Ik kan mij ook echt niet voorstellen dat mensen dit doen.. Daar heb ik ook geen respect voor. Hoe kan je in godsnaam een hond weg doen waar je aan gehecht bent? HOE? Begrijp ik echt niet.

Tsja.. sommige mensen....

Ik zelf heb nu Max van bijna 15 maanden oud. Super lieve hond en dol op kinderen. Soms iets te druk, maarja dan grijpen wij zelf in. We hebben nu nog geen kinderen en hopelijk komt dit nog in de toekomst.
No way dat de hond de deur uit gaat.. de hond hoort in et gezin.. Ik zou me ongelooflijk kaal voelen zonder onze hond.

Kwijlen deed hij direct al, dat weet je als je een bordeaux neemt, kutsmoes..
MP staat vol met honden die weg moeten als er een kindje komt, relatieproblemen
en dan natuurlijk om niet te vergeten "allergie"....

Een kennisje van mij moest destijds haar hond wegdoen omdat hij in haar buik begon
te happen, het heeft haar hart gebroken, zo erg vond ze het, maar het was een
gevaarlijke situatie, vanaf het moment dat ze zwanger was werd hij vals en agressief, maar dat is volgens mij een uitzondering op de regel..

In februari komt er hier een babytje bij, no way dat ik mn hondjes weg zal doen.
Mensen vinden dat wel eens vreemd: euh is vies, te druk, te weet ik veel wat.
De enige acceptabele reden vind ik bijten of zeer ernstige allergie.
Ik zie mijn hondjes als aanvulling van ons gezin. Bovendien vond ik zelf het vroeger echt helemaal te gek om een hond te hebben, wil mijn kindje dat ook graag mee laten maken.
Ik zal er echt alles aan doen om het goed te laten verlopen, ook als dat veel geld kost voor bijvoorbeeld een gt oid.

@Jaqueline, dat zou voor mij ook een reden zijn om met iemand te breken, kan daar echt NIET tegen!

Onze 1e hond, bouvier 5 1/2 jaar(herplaatser)kwam bij ons toen we 2 kindjes hadden.Eentje van ruim 3 en onze dochter zat net in de wipstoel.Met zijn grote kop wilde hij snuffelen en Sharon pakte hem met haar grijpgrage handjes zo aan zijn wangen vast.Het werden vrienden voor het leven!
Twee jaar later werd onze jongste zoon geboren, gelijk nadat we uit het ziekenhuis kwamen zat ik op de bank met hem in mijn armen en de hond laten kijken,likken en snuffelen.Nooit problemen gehad.

jammer dat het zo gaat, je hond die je al een poosje in huis hebt, is dan toch niet je grootste vriend, is eerder een lastpak, en een mooie gelegenheid om deze dan de deur uit te doen.

Vind het altijd zo'n complete onzin (enorme allergiën en ernstige gedragsproblemen daargelaten) als mensen hun honden weg doen om een kind. Mijn hele familie heeft altijd honden én kinderen gehad en nog nooit heeft iemand een hond weg hoeven doen. En geloof me... zo'n bijzondere familie zijn we niet hoor. Het lijkt wel alsof tegenwoordig veel (zeker niet allemaal!) nieuwbakken ouders helemaal niets meer aankunnen. Alles is te veel, te moeilijk, te lastig... Een flinke schop onder hun kont zouden deze mensen eens moeten krijgen. Neem je verantwoordelijkheid voor de levende wezens die je zelf in huis hebt gehaald!

Het is me wel duidelijk dat hier op het forum echte hondenliefhebbers zitten. Natuurlijk snap ik dat er uitzonderlijke situaties zijn en dat het heus niet makkelijk is om je aandacht te verdelen tussen een baby en een hond. Maar ik begrijp niet dat je de MOEITE niet eens wilt nemen.

Nu wil ik toch nog steeds eens horen hoe men dat aanpakt. Laat je de baby meteen bij de hond?
Ik heb ooit eens van iemand gehoord dat zij de hond er altijd bij liet wanneer ze de baby ging voeden en dat ze vlak na de bevalling het kinderdekentje met de lucht van de baby aan de hond had gegeven. Bij thuiskomst uit het ziekenhuis hebben ze de baby meteen op de grond gelegd voor de hond zodat hij er uitgebreid aan kon snuffelen. Klinkt dat bekent?
Zijn dat goede tips?

Dat soort dingen heb ik wel eerder gehoord. Zoals voor de tijd aan spulletjes laten snuffelen en als de kleine er is aan een dekentje snuffelen en direct erbij betrekken. Vooral ook veel aandacht aan de hond (blijven) geven.
Maar ik heb nog geen kinderen, dus kan vanalles vertellen, maar ik zou niet weten hoe het in werkelijkheid gaat...

Toen ik zwanger was van mijn eerste zoon, zei de oom van mijn ex ook doodserieus; je doet nu toch zeker wel je honden weg.

Heb ik geluisterd denk je? Zie profielfoto, ha, ha, gevaarlijke situatie daar he, zo'n kleine jongen tussen 2 honden.

ik heb 4 dochters en 3 honden...
nooit over gedacht om ook maar IETS de deur uit te doen toen er kinderen kwamen.
ik begrijp er niets van
het is zo geweldig om je kinderen met beestenspul op te laten groeien...
ze leren er zo veel goede dingen van
andersom leert je hond ook met kinderen om te gaan, is ook niet verkeerd.

dus nee....ik begrijp er niets van

Wij gaan binnenkort de spulletjes neerzetten voor de baby, box enzovoorts, zodat ze er al aan wennen en kunnen snuffelen.
Wanneer ik thuis beval, zijn de honden ook thuis, wanneer ik in het zkh beval, zijn ze bij vrienden, die ze komen brengen zodra ik thuis ben.
Ik ben van plan om ze lekker te laten snuffelen, ze mogen best op de bank, niet op bed.
Bovendien ben ik van plan om wat knuffel speeltjes te wassen, zodat ze naar babywasmiddel ruiken.
Mijn man zorgt ervoor dat de hondjes evenveel aandacht en uitjes krijgen als voordat de baby er is.
Wel is een goede: leer je honden tijdens of liefst voor de zwangerschap wat ze wel en niet mogen.
(in de babykamer of niet, traplopen, wachten, en andere handige commando's).

Dat verhaal van "hoe kon je", dat ken ik, krijg er altijd weer kippenvel van. Ik kreeg mijn eerste hondje voor moederdag 1984, was nog geen moeder, dochter werd 26 juni geboren. Hond (poedel) was dol op haar, anderhalf jaar later werd ons zoontje geboren, ook dat werd zijn vriendje, 3 jaar later weer een zoontje, hetzelfde verhaal, niemand hoefde aan de kinderen te komen want dan WAS hij erbij. Is 13 jaar geworden.
Toen kregen we vlinderhondjes, we hadden inmiddels nog een dochtertje erbij gekregen. Dat ging natuulijk ook helemaal geweldig, we hadden er eentje bij Benno, die beschermde echt alles wat bij ons gezinnetje hoorde, tot aan het konijn toe! Toen de oudste zelf kinderen kreeg en langs kwam met de baby in de maxicosi, ging ze ervoor staan of bleef ze er omheen draaien en hoefde er zelfs geen ander hondje in de buurt te komen! Zij is veertien jaar geworden. Een kind dat met dieren opgroeit is geweldig om te zien, wij hebben nu Ziva, een boxermeisje van 9 maanden, als ik haar vraag waar Julian en Yelana zijn (onze kleinkinderen ) kijkt ze naar de deur en begint te kwispelen. Ze is bezeten van ze! Nu komt er in januari als alles goed mag gaan nog een kleinkindje bij en kan me nu al verheugen op hoe zij zal reageren, weet 100% zeker gaat dat het goed gaat en dat ze daar weer net zo dol op zal zijn. Onze dieren hebben altijd bij het gezin gehoord en dat zal ook zo blijven!
Een oude buurvrouw van vroeger, (35 jaar geleden) wou persè een pup van iemand uit de buurt voor haar 2 kinderen, toen de vakantie eraan kwam bracht ze het beestje zonder pardon naar een andere buurman die toen wel eens noodslachting deed, en die schoot dat beestje zonder pardon dood, nou sorry hoor zulke mensen wens ik niet mee om te gaan!

Wegwerp dieren, helaas een nieuwe trend van onze consumptiemaatschappij.
Arm beest, ik hoop zo dat deze Bordeauxdog nu wél lieve baasjes zal krijgen….

Nu wil ik toch nog steeds eens horen hoe men dat aanpakt. Laat je de baby meteen bij de hond?

Ik had geschreven hoe ik het aan had gepakt zo'n 5 reacties geleden

Goed topic!
Een hond aan een kind laten wennen en ermee leren omgaan, dus een nieuw stukje opvoeding geven, kost tijd en aandacht.
Een kind aan dieren laten wennen en ermee leren omgaan, een stukje opvoeding dat er eigenlijk gewoon bijhoort, kost tijd en nabijheid om het goede voorbeeld te geven.

Hoeveel werkende ouders 'nemen' kinderen zonder dat ze daar echt tijd en ruimte in hun hoofd voor hebben?
Hoeveel tijd en ruimte blijft er dan nog over om kinderen stap voor stap met dieren te leren omgaan?
Bovendien zie ik het 'opruimen' van een hond voor hij/zij uberhaupt het kind heeft gezien, getuigen van het ervaren van een dier als wegwerpartikel. In zulke situaties komt wel het verschil in hondenbaasjes aan het licht: de hond is een modegevoelig hebbeding waar men geen karakter aan verbindt of de hond is een gezinslid gewaardeerd om zijn/haar persoonlijkheid.

Ooit kwam ik een vader met 2 kleine kinderen tegen op de boerderij waar ik vroeger werkte.
Kinderen waren bang voor de dieren op de boerderij, dus pa stapt maar weer op de fiets om te vertrekken. Neemt geen tijd om de kinderen te laten wennen, om te laten zien dat het veilig is om een poes of een geit te aaien.
Vroeg ik aan die man of ze thuis misschien dieren hadden.
Nee, was zijn antwoord, we werken allebei 40 uur in de week, dus we hebben geen tijd voor dieren.
Ik heb m'n weerwoord ingeslikt, maar vond eigenlijk dat die ouders beter zorgden voor de dieren die ze bewust niet hadden, dan voor de kinderen die ze wel hebben.

Onverantwoord filmpje trouwens.
Stel dat de bel gaat en de hond springt op om naar de deur te rennen.
Dan vliegt dat kind zo door de lucht of op de grond.

Natuurlijk is het leuk dat het goed gaat samen, maar ik vind dit toch zoeken naar problemen hoor.
Laat de hond en het kind gewoon naast elkaar liggen, en niet kind op hond.

Ik begrijp echt niet hoe iemand zijn en/of haar hond het huis uit doet vanwege
de geboorte van een kind. Als ik ooit moeder zou zijn, dan zou ik Sunny echt niet
kunnen herplaatsen vanwege mijn kind. Sunny is ook mijn kindje en wat voor persoon
zou ik zijn als ik mijn andere (honden)kindje wegdoe.
Allergie van het kind is een ander verhaal.

Mijn ouders hadden vroeger een jonge Malamute in huis die kinderen niet uit kon staan. Hij vond ze echt verschrikkelijk en wilde er niks mee te maken hebben. Toen mijn moeder in verwachting was, wisten ze niet echt wat ze met hem aan moesten. Ze hebben hem geprobeerd te laten wennen aan kinderen, maar hij bleef ze verschrikkelijk vinden. Toen kwam ik en wonder boven wonder vond hij mij het einde! Als ik een speeltje liet vallen en huilde, pakte hij het speeltje op en gaf het terug aan mij. Als ik mijn eten liet vallen en huilde, jankte hij mee zodat mijn ouders snel moesten komen. Ook beschermde hij me altijd als er honden/mensen in de buurt van de kinderwagen kwamen. Dan gromde hij en liet echt zijn tanden zien. Niemand die natuurlijk in de buurt van de kinderwagen durfde te komen. Wat ik echt schattig vind, we hebben thuis nog een filmpje liggen, dat hij altijd naast me kwam liggen om mij warm te houden. Hij ging zooo voorzichtig met mij om. Na mijn 11e begon hij wel steeds ruwer te spelen, maar dat kwam doordat ik hem op een gegeven moment ook echt aankon. Hij liep netjes mee aan de lijn en speelde alleen met hondjes wanneer hij toestemming kreeg. Hij was echt mijn beste vriend en ben blij dat ik zo'n geweldige hond in mijn leven heb gehad. Zonder hem had ik echt iets in mijn leven gemist

ik snap dat ook niet. ik heb zelf 2 kleine kinderen en dat gaat prima met men hondjes! ik heb alles stap voor stap aangepakt en alles goed voorbereid zodat de verandering voor de hondjes niet te groot was als de baby kwam.

Ik vind dit zoooo erg om te horen....

Onze reuen zijn bijna 4 en bijna 6 jaar oud, mijn zoontje is net 2 geworden..
En weetje, mijn zoontje is gek op de honden en de honden op hem!
Het zijn zn beste vriendjes ze knuffelen zoveel en spelen heel veel MAAARRRR dit hebben we uiteraard AANGELEERD!
Niet zozeer de honden wat hoeven leren, die waren al geweldig met kinderen maar wij hebben ons zoontje geleerd resepct te hebben voor een dier (we hebben ook katten, parkietje en vissen)
Zoals hij met ons omgaat, gaat hij ook met de honden en katten om.
Als je alles goed begeleidt, één grote familie bent en alles en iedereen met elkaar bij betrekt dan is het zo een mooie combinatie!

Een kind leert zoveel van dieren om zich heen.

Voor de geboorte werd er zoveel gezegt.. ooo de honden gaan straks minder aandacht krijgen en oohhh hier ooohh daar..
De honden krijgen van ons net zoveel aandacht en daarbij de extra aandacht van Ryan er nog bij.
Ze mogen meespelen met Ryan, Ryan gooit een speeltje, de hondjes komen het brengen enz enz.
We hebben de honden mijn buik laten voelen, en ze genoten ervan de schopjes te voelen. Als ze niets voelden drukten ze heel zachtjes op mijn buik voor een reactie. ontzettend lief.
Na de geboorte hebben we de maxicosie bij de hondjes gezet en hebben ze gesnuffeld en gaven hem een kusje op zijn kleine neusje..
Daarna, hij lag vaak in de wipstoel op de grond lag onze jongste hond altijd met zn hoofd op de benen van mn zoontje.
Ze liggen bij hem op het kleed als we hem naar bed brengen als ze daar zin in hebben.

Ons verhaal met Ryan heeft zelfs in een hondentijdschrift gestaan niet al te lang geleden, zo trots waren wij en ook zij op ons verhaal!

Onze dieren zijn onze kinderen(niet op een vermenselijke manier), we houden ons allemaal aan de zelfde regels en respecteren elkaar volledig.
Nooit maar dan ook nooit, laat ik toch mijn kind alleen met de honden.
Dat alleen om misverstanden te voorkomen, stel je voor dat toen Ryan nog kroop hij bv in de ogen van de honden iets gevaarlijks deed en de honden hem wilden "redden" door in zn nek te pakken en weg te slepen...
Misverstanden gebeuren, ook bij volwassenen en hoe zonde is het als door zoiets zo een mooie band kapot gaat...

Ik vind het een van de mooiste combinaties die er bestaan, een kind en zijn honden!

Voor mijn gevoel, mensen die hun hond dumpen omdat er een kind op komst is zoeken gewoon een handig excuus om hun hond kwijt te raken!