autisme

*Gaat morgen weer naar zijn baan in de techniek, dus neem mij niet te serieus op dit onderwerp.*



Nou dat doe ik toch wel ... outsider doet soms hele wijze uitspraken omdat het niet gehinderd wordt door enige kennis van zaken

Wow ik had niet gedacht dat er zoveel nog op gereageerd zou worden. Allereerst ben ik inderdaad niet dezelfde persoon als degene die dit topic heeft gestart. Naast de hele lange reactie die dit topic heeft wakker geschud is dit pas mijn tweede reactie. Voor wie het vervelend vind dat ik als gast reageer, mijn excuses maar ik ben geen lid van dit forum en ben dat ook niet van plan gezien de felheid die ik steeds vaker op fora tegen kom. Ik vind dat een forum naast informatief ook leuk moet blijven en er moet respect voor elkaar blijven. Ook hier zie ik weer die felheid en dat vind ik erg jammer.
 
Dan, voor wie zich door dit topic gekwetst voelt omdat zij zelf autisme hebben, ik hoop dat je begrijpt dat dit absoluut niet de bedoeling is. Autisme is een serieus onderwerp. Ik ken binnen mijn kring meerdere mensen met autisme en weet dus wat het is. Het is hier niemands bedoeling om iemand te kwetsen lijkt mij.
 
Zoals ik eerder al aangaf wijst onderzoek uit dat autisme te maken heeft met de afwezigheid van zogenaamde spiegelneuronen. Betekend dus dat elk dier dat deze neuronen heeft ook autisme kan hebben door een afwezigheid van de spiegelneuronen. Volgens onderzoek wordt het MNS (spiegelneuronen systeem) actief wanneer iemand een actie waarneemt of uitvoert. Het MNS is geassocieerd met vele sociale gedragingen en stelt ons onder andere in staat de intenties van anderen te begrijpen en met elkaar te communiceren.  Vermoeden bestaat dat andere dieren, waaronder apen, olifanten, dolfijnen en honden ook op zijn minst een rudimentair MNS hebben. Onderzoek hiervan is echter nog lastig, fMRI scans zijn pas net bij honden aangetoond mogelijk terwijl het dier wakker en dus actief is, een vereiste om activiteit van het MNS te kunnen zien.
 
Wij spreken misschien geen hondentaal, maar het is duidelijk dat honden onderling communiceren, dat honden communiceren met hun baasjes en dat honden kunnen imiteren (iets wat mensen met meerdere honden waarschijnlijk allemaal hebben kunnen zien). Dit soort gedragingen maakt het dus inderdaad zeer aannemelijk dat honden ook spiegelneuronen hebben. Betekend dus ook dat ze afwezig kunnen zijn, ofwel de hond kan autisme hebben.
 
Autisme bij honden mag nooit een excuus zijn. En helaas hoor ik opmerkingen als “mijn hond is druk want hij heeft ADHD” of “ik kan er niets aan doen dat mijn hond uitvalt, hij heeft autisme” maar al te vaak. Vragen naar de achtergrond van de hond en wat de baasjes zoal met de hond ondernemen of hebben geprobeerd om het gedrag te verbeteren maakt in de meeste gevallen duidelijk dat het hondje met ADHD gewoon zijn energie niet kwijt kan of nooit geleerd heeft dat rustig zijn gewenst is en beloond wordt en de hond met autisme is nooit opgevoed, heeft nooit geleerd dat uitvallen naar andere honden niet is toegestaan of het heeft een trauma dat niet goed is begeleid. In een enkel geval echter is er wel sprake van ADHD of autisme.
 
Dit betekend natuurlijk niet dat de hond “een verloren zaak” is en geen verdere training nodig heeft. Natuurlijk niet! Deze hond heeft juist extra begeleiding en training nodig om te leren hoe hij zijn omgeving kan begrijpen en met de verschillende prikkels en situaties om moet gaan. Na een lange periode van diagnosticeren zal dus een lange periode aanbreken waarin gezocht moet worden naar een training, opvoeding en begeleiding die past bij de hond en dat zal voor elke hond verschillen.


Tot slot ben ik erg benieuwd naar de reactie van Petra (de eerste reactie op mijn bericht). Ik ben blij dat je wat kon met mijn informatie, daar heb ik het tenslotte voor gedaan. Je gaf aan dat er over de eerste 7 maanden ongeveer niets bekend is van je hond. Dit is jammer want hierin maakt de hond zoveel ontwikkeling mee dat je een duidelijk beeld zou kunnen vormen. Het kan in jouw geval dus alle kanten op, slechte socialisatie, trauma, maar autisme is zeker ook mogelijk en natuurlijk is een combinatie ook altijd een mogelijkheid. Dit maakt het lastig de oorzaak te achterhalen. Wat heb je allemaal al geprobeerd en heb je al professionele hulp ingeschakeld? Je geeft aan dat het een hele uitdaging was om te komen waar je nu bent, heb je voor jouw gevoel je doel bereikt?

Jammer dat de felheid op diverse fora mensen weerhoudt zich aan te melden maar vreemd vind ik dat niet. Gelukkig heeft HP de gastfunctie waardoor het verkrijgen van dit soort informatie ook van niet leden mogelijk is!  (ik ben er wederom dan ook zeer blij mee)

PDD-NOS is in feite een restcategorie en wordt daarom wel de verlegenheidsdiagnose genoemd. Hiermee wordt bedoeld dat er nog geen duidelijke uitspraak gedaan kan worden of de persoon beantwoordt aan de criteria van een van de andere pervasieve ontwikkelingsstoornissen. Dat kan komen omdat men niet over voldoende informatie beschikt of omdat er geen informatie over de kinderjaren meer beschikbaar is.


Zo heb het toch even moeten googelen kevin '

Hallo

Ik weet dat dit een hondenforum is, maar onze oude kat ( RIP Lucky) werd depressief toen mijn zoon het huis uit ging ( dat was niet mijn 1ste gedachte) Maar de DA heeft mij dat verteld en Lucky kreeg anti depressieve voor geschreven. Dat wilde ik niet en heb mijn zoon zover gekregen dat Lucky met hem meeging. ( door zijn werk is Lucky geëindigd bij mijn dochter, maar ok)

Lucky at niet meer, dronk niet meer en sliep alleen maar. Dus wij na een dag of 2 naar de DA ( door het niet drinken) Maar die kat leefde echt weer op bij mijn zoon. Mijn dochter heeft hem meegenomen na een maand of 4 omdat zoonlief een nieuwe vriendin had en niet meer thuis kwam. Hij is 16 geworden en zijn klachten zijn nooit meer terug gekomen.

Ik geloof echt dat dieren psychische aandoeningen kunnen krijgen.

Zeker blij mee Dena, en ook fijn dat je dit topic blijft volgen, nu weer verdieping geeft en ook ingaat op de forum interaktie in dit topic

Ik heb ondertussen ook een en ander gelezen over spiegelneuronen en stuitte op een stuk waarin geschreven wordt over Christian Keysers (van het Nederlands Instituut voor Neurowetenschappen) die ontdekte dat bij mensen met autisme de spiegelneuromen niet afwezig zijn, zoals altijd is gedacht,  maar dat deze inaktief zijn of heel zwak ontwikkeld op jonge leeftijd en op latere leeftijd (rond de 30)  aktief worden. Dit in tegenstelling tot een mens zonder autisme waarbij de spiegelneuromen op jonge leeftijd zeer aktief zijn en juist op latere leeftijd afnemen in aktiviteit. Dit inzicht biedt volgens Keysers mogelijkheden tot onderzoek of en hoe deze zwakke aktieve spiegelneuromen bij jonge mensen/kinderen met autisme mogelijk gestimuleerd kunnen worden.

Tot zover even iets wat ik tegen kwam over autisme bij de mens en ook wel de moeite waard vond om te plaatsen in het licht van eerder schrijven, ondanks dat ik echt onvoldoende wetenschappelijke kennis van deze materie heb om er ook inhoudelijk over van gedachten te wisselen. Dus of het nu echt iets toevoegt

Dan naar de hond, want het is ten slotte een hondenforum.

Ik ben oprecht geinteresseerd en ik zou het jammer vinden dat de indruk gewekt wordt dat een 'stempeltje' gebruikt zou worden als excuus voor probleemgedrag bij de hond. Ik weet dat hier ook de meningen aardig over verdeeld zijn en ik moet eerlijk bekennen dat ik vroeger ook wel een beetje de mening had dat je vrijwel alles wel onder een socialisatieprobleem, trauma of opvoedprobleem kunt schuiven. Vaak blijkt gaandeweg in een traject dat dit ook zo is. Er is vaak heel veel winst te behalen aan echt goed inzicht in en kennis van en in vervolg daarop goede begeleiding op geleide van de behoefte van het individuele dier.

En toen kwam Jip (toen 7 maanden) in mijn leven... ik mag wel zeggen mijn kleine grote leermeester die mijn hele visie op opvoeden en functioneren van honden (in hun diversiteiten) aardig uitgedaagd heeft. Geen gebruiksaanwijzing, een puzzeltje van minstens 5000 stukjes zonder dat daar een voorbeeld (de afbeelding op de doos ) van te vinden was. Je krijgt de hond die je nodig hebt.. toch

Ik ben niet op zoek naar een etiketje als excuus voor zijn probleem gedrag, ik ben vooral op zoek gegaan naar informatie om zo inzicht te krijgen in 'zijn wezen' en een verklaring voor zijn functioneren. En zo ging ik op weg om hem zo goed en kwaad als het ging, met vallen en opstaan, op zoek naar inzichten om hem zo te leren begeleiden dat de kwaliteit van leven (die op dat moment nog heel dramatisch triest doorsloeg naar de negatieve kant) zou doorslaan naar de goede kant. Want niet mijn probleem met hem, of de problemen van de omgeving met hem is doorslaggevend geweest om te willen weten en verklaren, maar inzicht zijn problemen met het omgaan met leven en alles wat daar bij komt en wat het leven voor hem soms echt zwaar maakt.

Na ongeveer een half jaar heb ik me gemeld bij een gedragstherapeut. Na een uitgebreid vraag en antwoord gesprek en observaties is door deze GT gesteld dat Jip forse socialisatieproblemen heeft en dat er waarschijnlijk ook al nest trauma heeft plaatsgevonden en dat Jip voor de rest van z'n leven een 'beschadigde hond' zou blijven. Dit alles is niet gebassseerd op feiten (puur observaties en anamnese), evenals de mogelijke opgelopen trauma's. Dit zou mijn reis worden met Jip   ... die ik in alle eerlijkheid ook wel eens de hemel in gewenst heb ...

Er waren zoveel dingen waar ik de vinger niet op kon leggen, niet begreep, niet kon verklaren vanuit ervaringen met eerdere honden,  info die ik tot mijn beschikking had en opdeed over honden en hondengedrag (en emoties), . Ambivalente gedragingen, problemen in het omgaan met het leven en de ervaringen daarin, Vreemde onverklaarbare angsten en stress, lijkt het leven niet goed te begrijpen. Vreemde gedragingen in contact. En dit is een hondje wat ook enorm slim is en ook enorm braaf, maar wel een beetje vreemd.

Dena, op je vraag wat ik tot nu gedaan heb om zover te komen. De GT had ik al genoemd. Ik heb een lange weg bewandeld bij een klassiek vetinair homeopaat, een dierentolk, gesprekken met mensen met kennis, info lezen en uitwisselen. Het belangrijkste in dit traject is wel geweest dat ik A ging accepteren dat Jip een 'speciale' hond is die specifieke begeleiding vraagt en B dat ik me ook echt, maar dan ook echt verdiepte, in die hele specifieke begeleiding op geleide van hem en mij en onze interactie. Naast veel kennis opdoen ook echt 'out of the box' moeten gaan en daarbij anders moeten leren denken en omgan met, anticiperen en daarbij ook veel aanpassingen moeten doen en, zoals ik al eerder schreef,  voor deze 'vierkante stekker' een vierkant stekkerdoosje moeten creeeren. Dat ik daarbij moet inleveren... ja dat is soms erg lastig en vraagt veel van me.

Wat voor mij belangrijk is, is dat zijn kwaliteit van leven is wat het nu is. En natuurlijk hoop ik daar nog veel meer uit te halen, omdat hij in z'n leven nog steeds noodgedwongen dingen moet ondergaan die voor hem heel moeilijk zijn. Maar dat er verbetering moeglijk is... daarvan is hij het levende bewijs.

Ooit wel overwogen om naar Utrecht te gaan, maar het is gewoon niet zover gekomen. We zijn onderweg gegaan en ik wordt nu weer enorm geprikkeld door het omhooghalen van dit onderwerp omdat ik natuurlijk best stiekem hoop ooit verklaring te vinden voor hetgeen waarvan het nog steeds niet gelukt is om een vinger achter te krijgen, te begrijpen wat er in het koppie rond gaat en hoe ik onze stekkerdoos en stekker iets meer passen kan krijgen in het midden, En dan mag het best wel een beetje meer zijn midden zijn.

Tot besluit wil ik dan ook wel mijn begrip uiten naar diegene die zich aangesproken voelden in dit topic op een manier die als vervelend is ervaren. Ik kan enigsinds uit ervaring in nabije omgeving begrijpen hoe het leven met autisme een zware uitdaging is. Dit topic is geen spotten met iets wat zo serieus en ingrijpend is in iemands leven. Maar ik hoop dat jullie ook kunnen lezen dat het leven voor een hond als Jip ook enorm ingrijpend is en een hele opgave en dat ik als baasje daarom graag alle info die ik kan krijgen uitwissel in de hoop hem steeds beter te kunnen begrijpen. Ongeacht of dit nu een vorm van autisme is of iets anders zonder naam.

Spellingcontrole doet het niet, dus als er hier en daar iets raars staat  

Dan zeggen we wel......die is vast geen autist'

Wie is geen autist...?

Waarom zou de mens zo uniek zijn dat alleen mensen autistisch kunnen zijn? Vroeger dacht men ook dat homoseksuelen zo opgevoed waren, want die waren anders. Intussen is er ook homoseksualiteit in het dierenrijk ontdekt. Niks geen rare afwijking, maar gewoon normaal in het dierenrijk, waar wij mensen deel van uit maken.

En volgens mij hoort autisme bij het leven, en volgens mij zouden we nooit het wiel uitgevonden hebben, of andere sprongen gemaakt hebben zonder het nuttige inzicht van autisten. Ik denk ook dat het pas in een georganiseerde samenleving echt een probleem werd, en ineens tot afwijking gebombardeerd is. Dat zegt meer over de inrichting van onze samenleving als over autistische mensen en dieren.

Niets menselijks is de dierenwereld vreemd. Net zoals van die (vervelende) hypere super-sociale mensen. Ik heb zo'n vervelende hypere super-sociale hond. En zo zullen er vast wel meer gevallen zijn met parallellen tussen mens en dier.

" Ik denk ook dat het pas in een georganiseerde samenleving echt een probleem werd, en ineens tot afwijking gebombardeerd is. Dat zegt meer over de inrichting van onze samenleving als over autistische mensen en dieren. "

Wilma en Dobby (RIP)

Daar mag ik het volmondig me eens zijn.Het ideaalbeeld waar alles en iedereen aan moet voldoen.Hou gewoon rekening met de gebreken, en pas daar de mogenlijkheden op aan.Schaaf het hier en daar wat bij.Probeer bepaalde kwaliteiten te stimuleren of misschien zelfs iets af te remmen.

Wat super dat je gelijk op onderzoek bent gegaan Petra! Zo leer ik zelf ook weer wat nieuws want de ontdekking van Keysers wist ik nog niet! Wie weet wat deze ontdekking in de toekomst kan betekenen.   Fijn om te lezen dat je geen excuus zoekt maar juist duidelijkheid wilt om je hond beter te kunnen helpen. Ik lees dat je hiertoe ook al een hele weg hebt afgelegd. Het moeilijke is dat wanneer je hond daadwerkelijk autisme heeft er geen vaste weg bestaat (althans niet voor zover bekend). Zie het als een pad dat zich een weg door het bos heen kronkelt. Soms raak je het pad even kwijt door de begroeiing en zal je een stukje terug moeten om de juiste weg weer te vinden.   Het kan helpen om een soort dagboek bij te houden waarin je beschrijft hoe het die dag met de hond ging (welke gedragingen vertoonde hij, was hij binnen en buiten rustig of wat zenuwachtig, hoeveel heeft hij geslapen en kon hij lang op dezelfde plek blijven of verplaatste hij steeds weer. Heeft hij tijdens het wandelen “foutjes” gemaakt, denk aan een uitval of een vluchtreactie. En wat gebeurde er (voor zover je zelf kon zien) voor, tijdens en nadat dit gebeurde, is er in huis iets veranderd). Alles wat je maar kunt bedenken dat je enigszins inzicht kan geven kun je hierin opschrijven. Ik weet niet of je ook al goed, duidelijk inzicht hebt in het lezen van honden? Als je dit namelijk hebt kun je situaties leren inschatten. Kijk daarbij vooral ook naar de houding van de andere hond. Als je hond autisme heeft zal dat zijn waarom hij mogelijk reageert.   Je bent zelf eigenlijk al op de goede weg door je acceptatie en je pogingen hem te helpen. Je kunt eigenlijk alleen maar op deze weg verder bouwen. Iets wat je wel moet bedenken overigens is dat je moet leren leven MET je hond en niet VOOR je hond. Ook bij een hond met autisme hoef je niet alles om de hond te laten draaien, je houdt wel rekening met hem en dat hij met bepaalde situaties moeite heeft.

Het hele nest waar mijn Valentijn uit is gekomen zijn geboren met waarschijnlijk wat zuurstofgebrek (later gehoord). Misschien weten jullie nog dat ik destijds veel hulp heb gezocht voor hem. Hij kon stilstaan en hysterisch gillen en recht vooruit staren. Wij moesten hem vastpakken en dit leek hij pas door te hebben na 10-15 sec. Trainers, psycholoog, dierenarts... niemand kon er iets mee. Natuurlijk werd er vanuit de fokker wel verteld dat het aan mij lag en ik er niet goed voor zou zorgen ('When he left he was a happy puppy'). Lang leve Facebook want wat bleek? Zijn zusje in Servië bleek precies hetzelfde te doen. Haar eigenaar (en jarenlange fokker van het ras) heeft afstand van haar gedaan en ze woont nu bij een familie waar 24 uur per dag iemand is om de hond op te vangen. Valentijn is langzaam aan helemaal bijgedraaid. Langzaam aan begon hij te knuffelen, veel contact te zoeken en ik moet zeggen dat hij de liefste hond en grootste knuffelbeer in huis is. Ook is hij geweldig met pups. Hij beweegt langzaam en heel voorzichtig met pups om zich heen. Ik weet niet wat het is geweest maar ik denk dus wel dat ook bij honden verstandelijke beperkingen aanwezig zijn.

Als je mij 40 jaar geleden had gezegt dat in 2014 iedereen een mobiele telefoon had, had ik je niet geloofd! Nu kunnen wij niet meer zonder.

Voor dat we zelf zoveel over ons brein wisten, was er ook geen begrip voor en nu we deze kennis hebben, kunnen we er wat mee doen en wordt het geaccepteerd. 

Iets wat nog niet aangetoond is, kan er wel zijn. We weten nog zo veel niet over honden, daarom kan het wel degelijk waar zijn, een hond die autistisch is! 

@Dena,  Ik vind het ook wel interessant om te lezen over spiegelneuronen.

Zo kwam ik ook een volgend schrijven tegen uit het boek;  ''Waarom ik voel wat jij voelt - Intuïtie en het geheim van spiegelneuronen" van Joachim Bauer.

"Uit onderzoek blijkt dat het aantal signalen dat spiegelneuronen afvuren drastisch wordt verminderd door angst, overbelasting en stress.

Zodra er druk en angst ontstaat, laat alles wat afhankelijk is van ons spiegelneuronensysteem het afweten: ons vermogen om ons in te leven, anderen te begrijpen en nuances waar te nemen. Al op dit punt moet erop worden gewezen dat bij angst en druk nog een andere vaardigheid die van het functioneren van ons spiegelsysteem afhankelijk is, afneemt: onze leervaardigheid. Daarom zijn stress en angst op elk gebied waar leerprocessen een rol spelen contraproductief. Dit geldt niet alleen op de werkplek of op school. Ook in moeilijke intermenselijke situaties, conflicten en crises kunnen we alleen uitwegen vinden als er geen sfeer van angst heerst. Alleen dan zijn we in staat om nieuwe aspecten in onze ervaringshorizon te integreren, dus van onze ervaringen te leren.

Dat de prestatie van spiegelneuronen bij angst en stress tot een dieptepunt daalt, heeft echter nog een gevolg: intuxeftie is in dergelijke situaties geen goede raadgever. De verminderde werking van het spiegelsysteem door stress zou een verklaring kunnen zijn voor het feit dat intuxeftieve reacties bij sterke belasting en paniek uitgesproken irrationeel uitvallen en de situatie vaak alleen nog maar verergeren. Ook hier blijkt dat onze intuxeftie ons er niet van mag weerhouden ook nuttig gebruik te maken van ons verstand"

''Waarom ik voel wat jij voelt - Intuïtie en het geheim van spiegelneuronen" van Joachim Bauer.

***

En nu laat ik dus mijn hele vrije interpretatie er ook maar meteen even op los... want als de optimale/niet optimale werking van spiegelneuronen in relatie wordt gebracht met al dan niet oorzaak van autisme zou dit tevens een verklaring kunnen zijn waarom mensen, maar dus ook dieren, symptomen kunnen vertonen die doen denken aan...lijken op... autistische kenmerken als ze onder druk staan, stress, angst. (het aantal signalen dat spiegelneuronen afvuren drastisch wordt verminderd door angst, overbelasting en stress.)

Het is natuurlijk al veel langer bekend, ook in de hondenwereld, dat het leervermogen afneemt wanneer er sprake is van toenemende stress en angst. Als ik dan even terug kom op mijn eigen hond Jip in relatie tot bovenstaand schrijven zou ik het eigenlijk best heel aannemelijk vinden dat een hond met forse socialisatieproblemen en trauma's en als gevolg daarvan een verstoring heeft in de stresshormoon huishouding en verklaarbare en onverklaarbare angsten, symptomen kan laten zien die doen denken aan kenmerken van autisme.

Ik ben overigens niet van de wetenschap en vind het altijd leuk om op deze manier wat te filosoferen. Daarom houd ik het ook puur bij mezelf, wat ik observeer en wat ik lees en mogelijke verbanden die ik daarin lees, of ze nu waar zijn of niet...soms zou het best plausibel kunnen zijn

Met Jip ben ik inmiddels al bijna 7 jaar verder. Haha, het bos wat jij beschrijft met tal van kronkelweggetjes, soms onbegaanbaar vind ik een mooie symbolische omschrijving. We hebben die weggetjes inderdaad allemaal bewandeld, geobserveerd en steeds weer opnieuw ontdekkingen gedaan om steeds meer gezonde balans in z'n leven te krijgen. We hebben nu een zeker evenwicht in gevonden waarin Jip voor zijn kunnen goed gedijt.

Je hebt helemaal gelijk dat je met je hond leeft en niet voor je hond en tja... ik ben het hierin echt helemaal met je eens alleen hierin is de balans (nog)  niet in evenwicht. Dit komt met name door de complexiteit van de problematiek. Het minder sociaal handig in relatie met andere honden is nog wel zijn minst lastige probleem. Dat zijn dingen waar prima aan te werken is binnen de mogelijkheden van de hond. Lastiger is het dat Jip extreem gevoelig is voor prikkels en deze ook moeilijker kan verwerken. Dit resulteert dan ook weer in hypers en niet tot rust/ontspanning kunnen komen. De soms verklaarbare, maar ook tal van onverklaarbare angsten. Ook omgaan met spanningen en veranderingen is heel lastig voor hem en Jip socialiseert echt maar heel moeizaam met vreemden (vooral mannen) en vreemde omgeving. Voor Jip is de juiste balans tussen spanning/ontspanning heel bepalend voor z'n functioneren en is hierin simpelweg minder flexibel (al laat hij ook hierin progressie zien). Daarbij is Jip ook onvoldoende zelfstandig en moet erg veel bij de poot genomen worden in sturing en begeleiding door het leven van alledag heen. Heeft daarbij ook problemen met alleen thuis zijn. Dit vraagt gewoon veel aanpassingen. Uiteraard aan bovenstaande hard gewerkt en enorm veel bereikt door doelgerichte en toevallige ontdekte aanpassingen waardoor in elk geval de vicieuze stresscirkel doorbroken is  (ook dit is een zoektocht geweest en gebruik gemaakt van bestaande meer onconventionele methodes), maar er zit uiteraard een plafond aan in wat hij aankan. Ik heb geaccepteerd dat hij is wie hij is en ook dat het van mijn kant betekent dat ik consessies moet doen en hij soms ook (wat helaas betekent dat hij niet in dat leventje zit van volledige rust, reinheid en regelmaat en vaste structuur en voorspelbaarheden waar hij het beste bij gedijt).

De eerste jaren van zijn leven hier was er ook nog mijn andere, stabiele,  hond Lily. Helaas heeft hij in zijn ontwikkeling hier weinig aan gehad in de zin van er aan kunnen optrekken en van haar leren te dealen met het leven. Sinds haar overlijden heeft hij zelfs meer progressie geboekt.

Een ander belangrijk punt in de hele ontwikkeling is ook de relatie en interactie met mij. Wij hebben ook moeten leren in onze relatie en interactie. Ik ben er van overtuigd dat je de hond krijgt die je je op dat punt in je leven nodig hebt en het is dan ook vooral een proces van ons samen. Hij spiegelt mij ook enorm. Ik heb veel geleerd van en met deze kleine kruimel. Over hem, mijzelf en het leven

Een erg interessant stuk en daarin kun je dan ook gelijk verschil zien tussen een hond die dergelijke symptomen vertoond vanwege zijn achtergrond, zijn ontwikkeling en een hond die doet door autisme. Een hond met autisme zal altijd symptomen vertonen, ook al is er geen sprake van stress of angst, de signalen zijn dan ook vaak niet goed te begrijpen en komen over als ambivalent. Een hond die dit gedrag door zijn ontwikkeling (trauma, slechte socialisatie) laat zien zal duidelijke signalen van angst of stress laten zien (tenminste, duidelijk voor iemand die deze signalen kan herkennen). Echter is ook bij deze honden ambivalent gedrag mogelijk. Dat maakt diagnosticeren zo moeilijk, je kunt dat niet doen alleen aan de hand van een verhaal en de hond 1 keer ergens bekijken. Je moet de hond in meerdere omgevingen en situaties zien. Het mooiste is als de hond thuis gefilmd kan worden en dat kan worden terug gezien. Dan is er namelijk geen grote stress/angst factor aanwezig en heb je een neutraler beeld.   Je hebt volkomen gelijk dat zowel mensen als dieren gedrag kunnen vertonen dat zou passen bij autisme terwijl hier geen sprake van is. Het verhaal van de spiegelneuronen verklaart ook waarom dat kan. Tevens is dit een van de redenen dat veel mensen sceptisch zijn. Er zijn enorm veel honden alleen al Nederland die bang zijn of veels stress ervaren en al deze honden zullen dergelijk gedrag vertonen en dus bestempeld kunnen worden met het etiketje autisme. Echter zal er van deze honderden honden maar een enkeling daadwerkelijk autisme hebben.   Ik begrijp maar al te goed het “gevaar” van voor je hond te gaan leven. Je bent zo bezig je hond te begeleiden zodat ook hij kan genieten. Dat is dan ook het leerproces, samen leren samen te leven. Wees niet bang iets te veranderen omdat je hond het niet aan kan, maar begeleid hem door de verandering heen, van begin tot eind en dan zal hij dat best kunnen.   Je schreef eerder al dat je ook bij een klassiek homeopaat geweest bent, heb je al eens Phosphor of Pulsatilla geprobeerd? De eerste kan helpen bij het filteren en omgaan met prikkels, de tweede kan helpen bij honden die moeite hebben met zelfstandigheid en alleen zijn. Een andere optie die ik zeker kan aanraden om eens te proberen is edelsteen therapie. Onlangs verscheen er nog een artikel over de bewezen werking. Verschillende edelstenen kunnen helpen met prikkelgevoeligheid en zelfstandigheid.   Tot slot ben ik het helemaal met je eens dat honden in ons leven komen omdat zij ons iets kunnen leren. Tevens ben ik er ook zeker van dat zij weer “vertrekken” als ze ons alles hebben geleerd dat ze konden tijdens hun leven. Ik hoop dan ook altijd dat ze heel veel tijd nodig hebben om mij te leren waarvoor ze gekomen zijn 

Hmm excuus dat er wederom geen enters tussen mijn paragraven zitten... na een keer een lange tekst hier getikt te hebben die vervolgens verdween type ik tegenwoordig in word... maar blijkbaar verdwijnen dan de enters 

Daarom kan een hond met chronisch stress denk ik ook verward worden met hond met autisme.

Voor mij maakt het labeltje wat er aan hangt op zich ook niet zoveel uit, maar de drive om de hond te willen begrijpen om hem van daaruit beter te begeleiden is gewoon enorm. Darnaast ook interessante uitwisselingen en boeiende stof :-)

Zoals ik eerder schreef hebben Jip en ik al een balans gevonden waarbinnen hij voor zijn kunnen goed genoeg gedijt. Het is ook niet dat er geen veranderingen plaatsvinden of onverwachte gebeurtenissen, dit is nu eenmaal inherent aan het leven. Maar het is van heel groot belang dat er een zekere balans bewaard wordt waarbij Jip buiten z'n vicieuze stress cirkeltje blijft. Niet alleen, in de eerste plaats,  voor zijn welzijn, maar ook het mijne. Want floept hij in z'n vicieuze stresscirkeltje heeft dat direct invloed op alles en zijn functioneren en valt er niets meer te leren, te ondernemen en te genieten en staat garant voor terugvallen op diverse vlakken.

Genieten doen we enorm op geleide van zijn gebruiksaanwijzing. Ik begeleid hem ook, ook mijn leerproces geweest,  door het leven heen. Ook de lastige dingen. Ik ben geen persoon voor een leven van 8 uur per dag door te brengen op bed, 14,5 uur op de bank en 3x daags een blokje om van 20 minuten en 30 minuten geestelijke uitdaging verspreid over de dag  En dat is wel het leven waarin hij goed zou gedijen als het gaat om ultiem stressvrij bestaan. Al kan hij inmiddels met goede begeleiding al veel meer uidagingen in het leven aan gelukkig.

Hier een interessant stuk dat ik tegen kwam over een onderzoek naar emoties bij honden. Wat blijkt, honden hebben net als mensen een specifiek "voice area" in hun hersenen, welke op vrijwel dezelfde locatie zit. Ook hebben ze kunnen aantonen dat honden vergelijkbare hersen mechanismen gebruiken om sociale informatie te verwerken.   Oningelogd mag ik geen links posten maar als je zoekt naar "science proves it: dogs understand emotions" en dan de link van lifewithdogs pakt heb je de juiste :)

Dena..

Kun je anders geen pagina aanmaken.?

Het was even lastig, maar we hebben het voor elkaar gekregen dat je dan niet verder lastig wordt gevallen .

En prive gegevens zullen niet worden doorverkocht aan andere partijen.. 

Maar het maakt het pb gebeuren wel wat makkelijker.

Vooruit heb even een pagina aangemaakt :)

en hier de link van het artikel waarover ik het had: Dogs understand emotions

Beetje te veel om nu allemaal door te lezen.

Even een upje! 

http://www.charlotte-post.nl/?tag=autisme

Zie deze link, ze zoekt mensen voor een onderzoekje over autisme bij honden! 

" Vooruit heb even een pagina aangemaakt
 
en hier de link van het artikel waarover ik het had: Dogs understand emotions "

Denali

Interessant artikel! 

Topic was even aan mijn aandacht ontglipt.

Denali en Suzanne, bedankt voor jullie interessante links.

Ga ze op een rustig moment eens op m'n gemak doorlezen.