Het gaat steeds slechter met Sara...

Ohw Iris YEEEEYYYYY!!!!!!!!!
Klinkt misschien stom haaha, maar goed, ze is snel van haar pijn af nu .
De pijnstillers moet je gewoon aankijken. Je weet wat ik je gezegt heb in PB. Soms kan uitstel gelukkig lang duren, dus daar duimen we voor!!!!!!!!

Fijn dat ze er weer iets beter bij loopt.
Ik weet niet of je het hier al met je dierenarts over gehad hebt maar.... Toen mijn ouwe hond heel slecht bespierd werd achter hebben we hem nog een beetje kunne opppeppen met anabole steroiden. Klinkt een beetje wrang maar als je zo dicht op het levenseinde zit maakt het niet meer zo uit dat je op de lange termijn tegen bijwerkingen aan zou kunnen lopen(zowiezo niet zo van toepassing zolang je niet als een bodybuilder doseert). In principe moet je dan ook iets van training doen maar ik vond dat ie er tijdelijk van opknapte. Leek wat meer levenslust te hebben.

Overigens is afgenomen aktiviteit ook een pijnsymptoom.

ohh wat fijn zeg dat je sara mee naar huis hebt kunnen nemen
als ik zoiets lees word ik gewoon helemaal vrolijk!
dat je nog maar een tijd van die lieverd mag genieten

Wat fijn dat het wat beter gaat.
Lekker van haar genieten.

joepie genieten van elkaar nu het nog kan

Hier weer even een update over Sara
Sinds we bij de DA zijn geweest, gaat het echt een heel stuk beter met haar. Ze heeft zelfs 3 weken achter elkaar geen enkele terugval gehad
Nu de afgelopen 2 weken heeft ze wel weer 2 terugvallen gehad, maar buiten dat gaat het wel redelijk.
's Ochtends at ze helaas niet echt goed, maar met wat warm water eroverheen eet ze dat ook prima. 's Avonds heeft ze iedere keer enorme honger
Kauwen lukt helaas niet meer zo heel goed, haar kiezen zijn ver afgesleten. Sara heeft altijd al heel erg slechte tanden gehad (erfelijk waarschijnlijk).
Ook drinkt ze enorm veel. Wij dachten zelf aan iets met haar nieren, want de pijnstillers konden op langere termijn nierproblemen veroorzaken. Plasje opgevangen, naar de DA gebracht... Er kwam helemaal niets uit. Dus we weten niet waarom ze dan opeens zoveel drinkt...

Maar buiten dat gaat het prima, ze is (voor haar doen dan ) levendig en kwispelt er weer op los!

Ons kleintje van 14 en half is 3 weken geleden overleden. Ze was nog blij en liep de zondag ervoor zelfs nog een flink stukje buiten. Toch was ze in 2 dage tijd ineens weg..kreeg een longembolie maar haar hartje kon het niet meer aan...
Aan de ene kant ben ik blij dat de zij de keus heeft gemaakt...wat haar bespaard is gebleven, want dat weet ik niet. Ik weet alleen uit ervaring in het verleden dat een hond bij je blijft zo lang als mogelijk, en pas als het echt niet meer gaat zelf een keus maakt..
Ik denk ook dat jullie het zelf zullen weten wanneer ooit..Als ze niet meer vrolijk is, niet meer kan genieten merk je het wel, en dat is voor mij een teken...maar gelukkig is dat bij jullie nog niet het geval dus...geniet zoveel mogelijk nu het nog kan

We zijn zaterdag terug gekomen van twee weken Frankrijk. Sara ging niet mee (voor de eerste keer ) omdat ze maar kleine stukjes kan lopen en wij gaan bijna iedere dag weg. Dan zou ze dus niet mee kunnen en ligt ze alleen maar op de camping, beetje zielig. Ook kan ze niet goed meer tegen de warmte, dus ze is lekker bij oma gebleven.
Sara eet altijd wel slecht als wij er niet zijn of als we op vakantie zijn en ze is wel mee. Maar na een aantal dagen gaat ze normaal wel eten.
Nou, nu dus niet. Ze heeft die twee weken amper gegeten. Zondag pas, toen we haar kwamen ophalen, ging het weer beter. Alsof ze het aanvoelde....
Ze woog 30 kilo, wat al vrij weinig was omdat we haar altijd schraal hebben gehouden... Nu weegt ze nog maar 24 kilo 6 kilo in 2 weken afgevallen en ze is verschrikkelijk mager.
Oma is meerdere keren naar onze DA geweest, maar niets hielp. Ander voer geprobeerd (Renske, wat ze overheerlijk vindt), weer ander voer (blikvoer), weer ander voer (kipfilet), nog een keer ander voer (rijst, vindt ze ook super lekker), maar niks at ze. Helemaal niks. Of af en toe wat kleine beetjes. Oma heeft zitten janken, want wat kon ze nog meer doen? De DA wist niks meer, oma wist het niet meer.
Oma heeft ons niets verteld, omdat ze wist dat wij dan meteen naar huis wilden komen en ze wilde onze vakantie niet bederven. Wat ik aan de ene kant lief vind en ook wel begrijp, maar toch had ik liever dat ze het gezegd had....

Ze kon ook niet meer goed lopen, dus oma heeft 2 pijnstillers op 1 dag gegeven. Maar van de DA mocht ze dit maar 5 dagen achter elkaar doen, anders was het veel te veel.
Dus daar is ze toen ook maar weer mee gestopt na 5 dagen.

Ze eet nu wel weer, gelukkig. Ik weet niet wat ze had, want ze is weleens eerder naar oma geweest, allleen nooit voor zo'n lange tijd. Maar ook toen ging het altijd goed.

Geniet maar lekker van de tijd die ze nog bij je is.

Met de pijnstillers ziet het er naar uit dat Sara ook nog geniet. Ik denk ook dat jullie zelf zullen zien als het niet meer kan. Dus zolang ze nog kan genieten van het leven, al bestaat dat niet meer uit uitbundig spelen hoop ik dat je haar nog goed kunt verwennen.

Honden leven in het nu. Sara maakt zich niet zoals jij zorgen of ze er met Kerstmis nog bij zal zijn... Laat haar genieten van het "nu" als dat kan en probeer het zelf ook. Wat de toekomst brengt kun je toch niet volledig zelf bepalen.

Heel veel sterkte en dat alles verder goed mag verlopen.

Dank je wel Kylie, wat een lieve reactie.

Ze eet weer enorm slecht. Ze heeft gewoon geen zin om te eten, want verder is ze wel vrolijk enzo. Ook slaapt ze steeds meer en meer. Het gaat heel geleidelijk aan, had het eerst niet eens door. Maar ik bedacht ineens dat een paar maanden geleden ze wel meer aan het slapen was, maar toch niet zo veel als nu...
Ze eet nu dus amper, af en toe een klein beetje, met veel tegen zin. We zijn nog naar de DA gegaan, weer ander voer mee gekregen (Frolic... Heel slecht natuurlijk, maar ze moet wel eten!) en dit gaat er wel iets beter in maar nog niet van harte...

Jee zo herkenbaar dit wat erg hè om je hond zo te zien, probeer gewoon van alles kip, rijst, bouillon maakt niet uit.
Geniet van je hond iedere dag sterkte hoor.

Eten gaat nog steeds niet echt beter, de ene keer eet ze wel, de andere keer niet. Wat we er ook in doen...
En de laatste paar dagen hinkt ze ook weer helaas Dus het gaat weer even slechter.

Wat naar zeg sterkte hoor.

Hallo Iris

Wat naar en vervelend dat het weer slechter gaat met Sara

Sterkte Iris, groetjes Chicka

Dank je.

iris wat erg dat het slechter gaat met je lieveling heel veel sterkte en hopelijk gaat het toch weer vooruit.

Ik wens je veel sterkte toe.

Jammer dat het weer minder gaat.

jeetje Iris, wat erg voor je, zie nu pas je topic, hoe gaat het nu met Sara ? hopelijk gaat het wat beter,

in ieder geval wil ik je heel veel sterkte wensen en geef Sara en Kobus een hele dikke knuffel van ons,

Liefs, marian

Hallo Iris. Hopelijk gaat het binnenkort weer beter met Sara. We wensen het jullie en Sara van harte toe. Sterkte en goeie moed gewenst.

Bedankt voor de lieve berichtjes!

Het eten gaat weer beter, we hebben een "wondermiddel" ontdekt waardoor ze weer wil eten: smeerworst. Een klein beetje doet al wonderen.
Waarschijnlijk zal het weer voor korte duur zijn, net als de rijst, kaas, Renske, en al het andere wat we al geprobeerd hebben.... Maar voor nu is dat prima.

Lopen gaat helaas nog steeds slecht, volgens de DA is er ook niets meer wat we kunnen doen, behalve af en toe (maar niet te lang achter elkaar!) wat meer pijnstilling te geven en verder afwachten... Ze hinkt niet meer, maar strompelt en heeft heel vaak haar rug krom. Opstaan gaat ook steeds moeizamer.

Wat zielig, blijkbaar heeft ze dan toch nog pijn ondanks de pijnstillers.......... Een kromme rug duidt ook vaak op buikpijn.

Hallo Iris, vlak voor ik de pc uit wilde zetten zag ik dit topic. Ben het nog niet eerder tegengekomen. Ik wens je heel veel sterkte met dit proces van jullie hond. Vorig jaar om deze tijd zat mijn Sharey in zijn laatste periode, dus die onzekerheid over hoe lang het zal duren, alles uitproberen om je hond aan het eten te houden, voortdurend erop letten of ie nog happy is, enz. dat ken ik.
Je openingstekst vond ik mooi geschreven. Vooral die laatste zin. Sara zal het waarschijnlijk wel laten weten als het haar tijd is. Geniet nog van haar zo veel als je kunt.
Sterkte voor je Sara en sterkte voor jou en je familie.

HD zorgt ook voor een kromme rug...

Sinds gisteren loopt ze weer beter, heeft misschien ook te maken met dat ze weer beter eet (?).
Hoewel ze vandaag (voor het eerst sinds zaterdag) weer niet gegeten heeft, ook niet met smeerworst erdoorheen... Misschien vanavond?

Sterkte! Ik heb net het hele topic gelezen, heel verdrietig allemaal. Nogmaals sterkte!

Eten gaat op en af. De ene keer eet ze wel goed, de andere keer wil ze niks. Helaas eet ze de laatste paar dagen zelden haar bak helemaal leeg. Maar we zijn blij met alles wat erin gaat!
Lopen gaat gelukkig wel weer wat beter, hoewel de rondjes steeds korter worden. En ze waren al zo kort....
Spieropbouw werkt niet meer voor Sara, dat kunnen we haar niet meer aandoen. Dus uiteindelijk zal het steeds slechter en slechter gaan met haar heupen totdat ze op een gegeven moment echt niet meer verder kan... Maar dat wisten we natuurlijk al.
Lekker in het zonnetje liggen en een heerlijke massage krijgen of zelfs op haar gemakje (liggend) geborsteld worden... Daar geniet ze van. En als zij geniet, genieten wij natuurlijk extra veel van haar.

Helemaal mee eens Iris !! Liefs.

Geniet nog samen, aan goede zorgen ontbreekt het niet.
liefs en sterkte

, Geniet van je doggy zolang het nog kan, ze laat jouw echt wel weten wanneer ze niet meer wil .

De laatste dagen gaat het weer heel slecht. Eten laat ze regelmatig staan en ze strompelt en hinkt heel erg. Poepen is een opgave voor haar geworden: haar poten zwabberen heen en weer, het is moeilijk voor haar om evenwicht en kracht te vinden. Gaan liggen en opstaan gaat steeds moeizamer en ze wordt steeds stijver. Bijna alles wat ze doet, doet ze liggend. Ze staat zo min mogelijk op en drinkt nog net niet liggend (eten wel).
Mijn ouders hebben er weer over zitten praten om haar volgende week te laten gaan... Maar ik kan nog helemaal geen afscheid van haar nemen Mijn lieve schat, mijn maatje voor bijna 11 jaar. Samen opgegroeid, ik ben door haar getroost.... En wanneer ik haar het hardst nodig heb, op haar laatste dag... Kan ze mij niet meer troosten
Ik wil het niet, maar als ik eerlijk ben wil ik het over 10 jaar nog niet en dit is natuurlijk geen leven meer voor haar.
Stiekem hoop ik dat het zal gaan zoals de vorige keer, dat ze na het bezoekje aan de DA een heel stuk levendiger terug komt. Maar dat is valse hoop. De kans dat dat nog eens gebeurd, is heel klein. En áls het gebeurd... Tja, het alleen maar een verlenging, van hooguit een paar weken. Een fractie uit haar leven.