rouwverwerking om en van je hond(en)...

hallo allen,

Vanmorgen ben ik mijn prachtige Duitse herder verloren.Hij begon plots te hyperventileren en te kwijlen en was heel lusteloos. Ik probeerde zo snel mogelijk een dierenarts te bereiken maar als die aankwam was het al te laat. Mijn makker heeft een hartaanval gekregen en is gestorven onder mijn handen, ik heb nog tevergeefs geprobeerd hem te reanimeren maar het mocht niet baten. Ik ben er werkelijk ongelofelijk kapot van want hij is 10jaar mijn beste maatje geweest.Ik kan niet stilzitten en heb een gevoel van overgeven, huilen kan ik bijna niet meer want ik heb vandaag al meer gehuild dan in mn hele leven samen. Ik heb al veel reacties gelezen van mensen hier die dezelfde pijn doormaken.
Ik voel me erg depressief en wilde even mijn verhaal doen.

dat mag jij bert, je verhaal doen, alleen maar goed, niet veel aan toe te voegen, altijd zo verdrietig je hond te moeten verliezen, en dan zo plotseling.

jouw maatje kwijt, onthou bart, altijd wordt er bij overlijden, een herinnering geboren, probeer je smart opzij te zetten, en aan de dierbare herinneringen te denken. probeer het een plekje te geven, jouw maatje is aan de overzijde. en heus bart je komt hem echt weer tegen.

bart, heel veel sterkte met dit verlies.

gr. willemijn

en ook jij eshter, ik lees net jouw berichtje.

veel sterkte met jouw verlies. praat er over op dit forum, iedereen begrijpt wat jij doormaakt.

willemijn. gr.

Beste bert,

Bij ons is het 2,5 maand geleden gebeurd en ja je gaat echt door een hel.
De allerscherpste kantjes zijn eraf maar iedere dag is nog moeilijk en leeg.
Als je erover kan praten dan veel doen maar wel met mensen die je verdriet begrijpen.
Hier op forum zijn velen je voor gegaan in dit verdriet en de verwerking ervan en kan je steun verwachten.
Van mij uit veel sterkte nu!

liefste mensen,

jullie steun is meer dan welkom,heel veel dank hiervoor!
vandaag naar het bos geweest om wat tot rust te komen en hier niet teveel thuis te zitten. Door thuis te zitten word ik continu geconfronteerd met die pijnlijke leegte. De pijn t.o.v gisteren is al een beetje geminderd maar ik voel dat het nog een lange moeilijke periode wordt...Ik kan het precies nog steeds niet vatten.

Ik had een hele lieve Sharpei, Sumo heete hij maar op een dag werd hij ineens heel traag ad niet meer na een weekje heb ik de DA gebeld hij snapte er niets van dus maandag kon ik langs komen. Maandag ochtend zaten we bij de DA. Ze keek in zijn bek en zag dat het niet goed was. Ze nam bloed af en we moesten wachten. De uitslag was erg slecht. Sumo had een ernstig bloed te kort. Diep in mijn hart wist ik dat dit niet goed zou af lopen. We moesten direkt naar Utrecht. Daar moesten we ons melden en werd Sumo opgenomen. Een zeer heftige week volgde een week waar in ik leefde van telefoontje naar telefoontje soms wel twee per dag.De bloedtransfusie sloeg niet aan, de tweede en de derde en de vierde ook niet. Ze wisten maar niet waarom niet. Op zaterdag middag belde ik ze, ze zouden terug bellen. Het zat niet goed en er moest een bloedplasma worden uit gevoerd. Ik vroeg nog heeft het zin? Ja want anders zouden ze het niet doen. Zondag ochtend werden we rond 10 uur gebeld, ze wisten niet wat ie had. Ik werd boos heel boos. We reden naar Utrecht. De zoveelste dokter begon zijn verhaal maar wat Sumo had...? dat wisten ze niet, een gebouw vol met doktoren en niemand weet wat er met mijn "kindje" aan de hand is?!? Nog maar een transfusie. De hond die ik kende als Sumo, bestond toen al niet meer. hij was sterk vermagerd en dik van de medicijnen. Maandag middag precies een week na de opname belde ik weer. De transfusie had aangeslagen, maar er moesten nog wat test gedaan worden. Waaronder eentje die moest uitwijzen waarom zijn buikje zo opgezwollen was( dit hadden ze overgens al op vrijdag geconstateerd) rond kwart voor 4 ging de telefoon, met het dierenzieken huis, u hond heeft kanker kom hem maar halen.


STILTE.

Na een week van onderzoeken,transfusies, en misschien is het dit of dat maar het doet het goed hoor mevrouw Sumo is zo sterke hond. vertelde er iemand dat alles voor niets is geweest. ik hoorde later van mij Da dat zijn hele buikholte vol met tumoren zat.

We namen Sumo mee naar huis. Of wat er van hem over was. In ander halve dag heeft de kanker hem helemaal kapot gemaakt. En Dinsdagnacht op Woensdagochtend heb ik vreselijke dingen moeten doorstaan. Woensdagochtend 24-06-209 om 7 uur is ie door de da tot rusten gebracht.
Sumo is 5 jaar en 5 maanden geworden.

Ik voel me zo intens verdietig en schuldig en boos. Het ging even goed maar sinds we terug zijn van vakantie kan ik zo verdrietig zijn. Ik mis hem zo erg. Hij was zo lief voor iedereen die hij ontmoete of al kende en dat is voor een Sharpei heel uitzonderlijk. ik begrijp ook niet hoe het nu kan dat zo'n hondje zo ziek kon worden. We hebben z'n oogjes nog laten doen begin maart en hij zag er zo mooi uit. het is niet te bevatten hoe erg je van zo'n dier kan houden.

Beste Bart,
ik heb pas nu je berichtje gelezen en wou je mijn deelneming betuigen. Hoe heette je lieve Herder?
Tien jaar is een lange tijd in een mensenleven he, wie heeft dat toch uitgevonden dat onze lieve honden maar zo'n korte tijd is beschoren?
Misschien is het nu nog te vroeg voor woorden van troost, want je kan dit wel even lezen op de pc, maar de leegte in jouw huis en hart blijft.
Ik vind het erg knap van je dat je naar het bos bent gegaan om de leegte te ontlopen. Ging je ook naar hetzelfde bos met hem?
Zelf loop ik nog steeds in hetzelfde bos als waar ik met mijn hondje liep.
Soms hoor ik haar nog blaffen. Soms zie ik iets bewegen terwijl ik goed weet dat er niks kan zijn.
Neem je tijd om te rouwen. Laat je niet gek maken door wat de doorsnee mens zegt, het was maar een hond, neem gauw een andere.
Neem je tijd.
Jouw maatje is in je armen kunnen gaan, en heeft zeker gevoeld dat je hem terug probeerde te halen. Hij zal je liefde niet vergeten, nooit.
En zoals Willemijn zegt, je komt hem ooit weer tegen.
Dan staat hij je op te wachten en dan toont hij jou de weg.
Ooit zijn jullie weer samen.
Sterkte

Bedankt voor jullie steun, echt waar, deze troostende woorden doen mij goed.
Mijn vriend noemde Yello, een sterke imposante herdershond met een zeemzoet hart.Ik ben naar een bos geweest waar ik nooit eerder ben geweest, ik kan het echt niet naar een plek te gaan waar ik met hem ook geweest ben. Elke dag ging ik wandelen met hem, soms 3 maal per dag, als ik nu door mijn buurt rijd zie ik overal plaatsjes waar we prachtige tijden doormaakten. Ik loop een beetje verloren want ik stak elke dag uren tijd in hem. Zoals je zegt Caimin, je hoort en ziet hem nog overal.
Woensdag wordt hij gecremeerd maar ik heb besloten om er niet bij te zijn, het zou teveel pijn doen denk ik. Wel ga ik zijn assen begraven in een mooie urne ergens op zijn lievelingsplekje in de tuin. Zo krijgt hij een waardig afscheid, maar diep in mij weet ik dat ik hem ooit nog terugzie...
Sterkte ook iedereen,

Hello,
Ook wij hebben onze dikke vriend ( Cockers spaniel Basco)moeten laten inslapen op 10 augustus. Hij is 13.5 jaar mogen worden en hebben er erg van hem genoten zijn vriendscchap en steun bij ons verdriet.
Wij verwerken het ook nog moeilijk, zijn gemis is heel groot, maar het gevoel dat hij nog aanwezig is, is voor ons wel een grote steun. Zijn urne staat op de plaats waar zijn plaats was met een foto van hem erbij, zo praten wij nog met hem.Hij was zo trouw en lief.Hij was uniek voor ons

Wel hebben wij een andere pup gekocht ook een cocker maar wel een heel ander kleur en geslacht
Ik wens je veel sterkte want soms kan het wel moeilijk zijn.
Mia

de laatste avond alvorens we ons prutske moesten laten inslapen ,ze was doodziek

veel sterkte

Hallo,
Ik ben nieuw
Ik zocht en vond een plekje om te rouwen.
Heb net het onderwerp van Joshi geplaatst.
Joshi die op 12 januarie afscheid heeft genomen van het leven.
Op dat topic heb ik mijn gevoelens geplaatst in een verhaal.
Wat doet het zeer,dit afscheid.
En ik vraag me af hoe ik er door moet komen..wanneer de 1e dag aanbreekt dat ik niet meer hoef te huilen......

Bij mij is het nu bijna 5 maanden geleden dat wij ons kindje (want voor ons was hij ons kindje) Rocky hebben moeten laten inslapen.
Nog geen dag is er voorbij gegaan dat ik niet gehuild heb omdat ik hem zo mis.
Voor heel veel mensen is het misschien niet te begrijpen hoeveel ik van hem gehouden heb maar zoals ik al zei, wij hebben geen kinderen en hij was ons kindje..
Ook al zijn we heel voorzichtig om ons heen aan het kijken voor een pupje erbij (omdat ons andere hondje verlatingsanst heeft gekregen door het overlijden van haar allerbeste vriendje) toch merk ik aan mezelf dat ik er nog niet aan toe ben.
Het verdriet om Rocky is nog te groot om echt van een klein pupje te genieten.
Gelukkig heb ik een hele fijne vriendenclub en familie om me heen die me niet veroordelen maar oprecht me mij (ons) meeleven.
Voor verdriet staat geen tijd, het duurt zolang als iemand nodig heeft.
Sterkte!

Ik heb nog maar net drie dagen geleden afscheid moeten nemen van Joshi.....
En nu zie ik het hondje van Lousanne......
Het lijkt wel of daar de kruising van Joshi in terug te zien is.
De bouw,de kop met de oren......
Er ging even een steek door me heen
Ook ik heb de mogelijk heid om mijn verhaal kwijt te kunnen
Mijn hyves pagina bestaat voor nu uit twee dingen met als hoofdtoon Joshi
Van heel veel vrienden daar is met veel liefde gereageerd op mijn verlies.
Maar de uren alleen met je gedachten..........

Ohh meisje,dat was niet de bedoeling.
maar ik ben wel benieuwd naar hoe jou Joshi er precies uitzag. heb je misschien wat meer foto;s van hem?
Het is het hondje wat zo op hem lijkt dat wij hebben moeten laten inslapen dus ik weet wat jij voelt.
Ook onze hyves is (nog steeds) helemaal in het teken van onze Rocky hoor en ik ben zelfs bezig een website over hem te maken.
Het vordert niet zo snel maar het is ook heel pijnlijk om te doen.
Maar het helpt mij wel.
Dikke knufffel, ik wilde je niet aan het schrikken maken!

Lousanne,
Ik ben wel op zoek naar wat meer foto's maar in het verleden zonder digitale camera zijn er niet zo veel gemaakt.
Gelukkig heb ik juist de laatste periode nog wat genomen maar achteraf veel te weinig en veel te laat natuurlijk.
Maar zie jouw hond iets fijner en hoger op de poten maar met dezelfde kop en vooral de oren!in het zwart / wit en je hebt Joshi.
Ik ga op zoek naar een oude foto en plaats het in mijn profiel.
De eerste schrik is weer over hoor, zal nog wel vaker gebeuren en ik ben nu overal gevoelig voor met honden.
Je hond ziet er lekker eigenwijs uit, ook weer .....net mijn Joshi(al vergrijsde hij vroeg)
Vraagje...Is jou Rocky ook altijd aan het verharen?????En dan bedoel ik ook, écht verharen met grote hoeveelheden? Zomer en winter?

Foto's zijn van onschatbare waarde vind ik altijd.
Maar goed dat zijn natuurlijk de woorden van een echte fotograaf.
Onze honden werden wel eens stapeldol van mij, omdat ze weer eens op de foto moesten.
Nu ben ik zo blij dat ik ze heb, maar ik kan er nog niet al te veel mee doen omdat het gewoon nog pijn doet.

Helaas hebben wij Rocky dus moeten laten inslapen afgelopen augutus.
Maar hij verhaarde enorm, tot wij bij een hele goede kapster terrecht kwamen die na hem twee keer geplukt te hebben, ons vertelde dat hij zoveel last had van zijn ondervacht, die jeukte enorm.
De enige oplossing was een keer in de zes weken kaal scheren.
Omdat bij ons altijd het welzijn van de hondjes voor het uiterlijk gegaan is hebben we dat dus bijna 10 jaar lang gedaan.
en hij voelde zich daar heerlijk bij.
Toen onze Cain Lacy dezelfde klachten kreeg onderging ook zij hetzelfde lot, maar fijn vonden ze het elke keer weer om naar de kapper te gaan.

Rocky is overigens een kruising Jack-russel (mama) en australian cattle dog (papa) eventueel zou de papa ook nog een duitse herder kunnen wezen,
maar qua karater had hij heel erg veel van een australian cattle dog.

weten jullie ook wat Joshi voor kruising was

Het is ontzettend fijn om hier je verdriet te kunnen delen met anderen
Zoals op dit speciale prachtige forum.
maar ik heb ook op een memoriumsite speciaal voor huisdieren een topic gemaakt voor Rocky ook daar zitten heel veel mensen die me begrijpen.
Natuurlijk weet ik dat wij de beste optie gekozen hebben en voor hem het beste gedaan hebben maar verstand en gevoel he? twee hele andere dingen.

ps met kaal scheren bedoel ik niet letterlijk maar nog wel gedekt uiteraard

Ruig,vrij stugge vacht en altijd verharen en zoals jij beschtijft een vrij dikke ondervacht met regelmatig jeuk.
Ben er wel eens mee naar de dierenarts geweest maar ik heb hem er nooit helemaal vanaf kunnen helpen.
Jammer dat ik hem nooit geschoren heb,had hem misschien erg geholpen.
Ik zal nooit weten welke kruisingen Joshi had maar hij is voor mij heel herkenbaar,kan dus best Australian Cattle dog in hebben gezeten in combinatie met het fijne van een stabij en de kleurtekening.

Ik merk dat door over Joshi te kunnen vertellen als was hij nog bij me ik me wat rustiger voel...
Dus het forum heeft zin denk ik
Binnenkort wil ik ergens vertellen van deze week en de gewenning die ik elke dag door moet maken.
Welke gewoontes er waren die ik nu moet missen
En later misschien lukt me herinneringen neer te zetten.
Ik weet nog niet helemaal waar ik ik iets moet plaatsen,wat of het juiste topic is.

En dat memoriumsite waar je het over hebt, waar kan ik dat vinden??
Misschien is het iets,is het niet foto's dan toch wel met mijn verhalen?
Inderdaad jammer ja dat ik er niet meer heb gemaakt maar dat is achterhaald...hij zit toch wel in mijn hart

waar hebben jullie Joshi vandaan?
Misschien is het nog ergens familie van Rocky.
Rocky kwam van een boederij uit Olderbroek(gelderland).
En over hem praten helpt echt!
Ze worden pas vergeten als wij niet meer over ze praten he.

Ik heb je een prive berichtje gestuurd met die link..
sterkte meis!

gizmo

gizmo heb ik op 17-6-2010 in moet laten slapen
wat doet het pijn om mijn meisje te moeten missen
ze is heel lang bij ons geweest maar toch wist ik dat die tijd zou komen want ze was bijna 15 jaar.
ze had wel last van haar longen en ze viel soms ook wel eens flauw.
maar als ze bij kwam keek ze me aan op een manier laat me niet gaan he
ik heb haar alles gegeven maar dat gemis haar niet meer echt kunnen zien haar aaien haar optillen
dat is een gemis
en de dag dat ze heen ging was echt erg,ze was nog bij de dierenarts geweest en daar hebben ze foto's gemaak een echo maar de dierenarts durfde haar niet te opereren want hij was bang dat ze dat niet zou halen
ze heeft toen een spuit gehad tegen het braken en een morfine spuit en dat was haar dood ze werdt sávonds erg ziek en ze lag bijna dood op mijn bed
ik heb ze toen opgepakt en naar de dierenarts gebracht en daar is ze toen overleden .
o Gizo meisje wat mis ik je en wat doet dit verdriet erg veel pijn meisje rust zacht

Wij hebben afgelopen maandag onze bordeauxdog Hooch van 10 jaar im noeten laten slapen.
Ik heb er nog eel verdriet van maar heb er wel vrede mee omdat we hem niet hebben laten lijden want zoiets verdient je maatje niet.
We zijn heel onrustig en missen het vrolijke als je thuis komt.
Ik heb altijd gezegd dat ik geen hond meer zou willen maar vanavond gaan we toch al kijken naar een ander bordeauxdog pup.
We missen het zorgen voor een dier gewoon heel erg en Hooch zou willen dat we weer zo goed voor een andere hond zouden zorgen.
Hopelijk hebben we wat afleiding en ook al zullen er mensen zijn die zeggen dat we te snel weer een hond nemen, het voelt gewoon goed en Hooch zal nooit maar dan ook nooit vergeten worden.

Heel veel sterkte Tamara met het verlies van jullie lieve hond Hooch.
Trek je niets aan wat andere mensen er van zeggen, als er een nieuwe hond in jullie leven komt.Ook al is dat snel na het overlijden van je hond,voel je niet schuldig .Een hond waar je ,veel van houd ,heeft altijd een plekje in je hart , zo ook het nieuwe hondje

Wij hebben gisteren onze lieve Soffie in moeten laten slapen. Na 17 jaar heel veel liefde en plezier van haar te hebben gekregen is dit het enige dat we nog voor haar konden doen. Ze heeft nu gelukkig geen pijn meer, een schrale troost. Maar eigenlijk is het enige dat ons kan troosten een echte knuffel of kus die we nog aan onze lieve schat konden geven.

Deze laatste reis moet ze alleen maken, en ooit treffen we elkaar weer.

We missen je heel erg, en we hadden graag nog wat langer voor je gezorgd, dat hebben we altijd met veel liefde voor jou gedaan lieverd.

We houden heel veel van jou lieve Soffie en we zullen je nooit vergeten. Je hebt een plekje in ons hart, zo ben je toch een beetje bij ons.

Heel veel sterkte Dionne. Wat een naar begin van 2011. 17 jaar is een prachtige leeftijd, Queeny werd ook zo oud. Maar of ze oud zijn of jong,je kameraadje kun je eigenlijk niet missen. Ook al zegt je verstand dat het zo goed is, je hart zegt iets anders. Nogmaals heel veel sterkte

Bedankt.

Ja het is echt een naar begin. We wisten het eigenlijk al voor de kerst. Maar je wilt dan zo graag nog even dat doen wat met kerst hoort: samen zijn. Maar doof en blind zijn, in combinatie met dementie en incontinetie kon niet meer. Ook leefde ze al op 5 pijnstillers per dag voor haar ruggetje. Het kon echt niet meer.

Ik weet nog zo dat ik haar kreeg, wat was ik trots! Heb haar van jongs af aan gehad, en nu moeten we gescheiden verder, gaat inderdaad tegen je hart in. Je gevoel zegt dat je samen hoort te zijn, maar je verstand weet dat het beter is.

Ik ben er in ieder geval trots op dat ik altijd de grote zus van zo'n lief hondje heb morgen wezen. En dat we haar zo'n mooi prinsessenleventje hebben kunnen geven. Een hond hoort er ook echt bij he, dat is niet zo maar iets.

Het mooie was wel, we hebben zelf de datum geprikt, dus we konden de laatste dagen ons er ook een beetje op voorbereiden en die laatste paar dagen met haar koesteren.

Maar het blijft natuurlijk moeilijk. Nu branden we wat kaarsjes voor haar. Morgen gaan we haar uitstrooien in het bos.

hallo allemaal

ten eerste wil ik iedereen die zijn maatje heeft moeten verliezen heel veel sterkte toe wensen.
ik weet wat het is ben ook pas mijn maatje kwijt.en mis hem ook nog elke dag.nu donderdag wordt het pas 4 weken dat jordy van me heen is gegaan.maar jordy je blijft voor altijd in mijn hart mama,s knappe kerel he.


en tamara als jij een ander hondje wilt moet je dat gewoon doen.alleen ben je niet bang dat je hem gaat vergelijken met hooch.want dat moet je niet doen hoor.
verder wens ik je heel veel plezier met je nieuwe hond.en ik hoop dat je nog heel lang mag genieten van je kanjer.

Ondertussen bij mij al 4 jaar geleden, En nog steeds huil ik me in slaap. Ik mis hem echt nog steeds enorm... elke dag opnieuw..